อ่านละคร ปี่แก้วนางหงส์ ตอนที่ 4 วันที่ 27 ต.ค.61
“ฉันจะไม่ยอมให้หล่อนเป็นของคนอื่นนอกจากฉันหรอกพิกุล”พิกุลร้องไห้อย่างอัดอั้น หลวงราชเข้าไปกอดขอโทษ สินเห็นภาพนั้นก็ชะงัก เจ็บปวดสะท้อนใจในสถานะของตัวเอง
หลวงราชจะพาพิกุลไปพบจางวางพ่วงเพื่อบอกว่าเราชอบพอกัน พิกุลไม่เห็นด้วยบอกว่าตนไม่อยากเป็นคนอกตัญญู หลวงราชจึงจะให้พ่อไปสู่ขอแทน จางวางคงจะเกรงใจพ่อบ้าง แต่พิกุลไม่ยอมได้ชื่อว่าเป็นคนอกตัญญู แต่หลวงราชเห็นความรักแท้ในสายตาของพิกุล ดึงพิกุลไปกอดแน่น พิกุลสะอื้นสะท้อนใจกับความรักที่ไม่มีวันเป็นไปได้ของตน สินฮึดฮัดจะเข้าไปขวาง แต่แล้วก็เปลี่ยนใจยอมถอยไปอย่างผู้แพ้
ในที่สุดเอื้อยกับสินก็ตกอยู่ในสภาพผิดหวัง อยู่ในหัวอกเดียวกัน สินอกหักจากพิกุลและเอื้อยผิดหวังจากสินแต่ยังรักและพร้อมจะให้กำลังใจและเจ็บแทนสินตลอดเวลา
หลวงราชไปหาจางวางหมายจะพูดเรื่องกับพิกุล แต่แล้วก็ไม่ได้พูดเมื่อเห็นจางวางถือข้างสินเต็มตัว
เพียรขัดใจนักที่จางวางบังคับใจลูก ทั้งเพียรและสุดต่างสงสารเอื้อยแต่ก็หวังว่าเอื้อยจะได้บทเรียนว่า ไม่มีอะไรได้ดั่งใจไปทุกเรื่อง
ooooooo
ในที่สุดศพเถ้าแก่สงก็ลอยขึ้นมาฟ้องสังคม เจ้าคุณต่วนอ่านเอกสารที่รายงานแล้วบอกว่าช่างโหดเหี้ยมนัก มันกระทำอุกอาจไม่เกรงอาญาแผ่นดินแม้แต่น้อย
เจ้าคุณต่วนกำชับคุณหลวงดูเรื่องนี้ให้ดี ก่อนที่ใครจะฉวยโอกาสยกเรื่องนี้ขึ้นมาแยกเขาแยกเราเอาไปก่อเหตุวุ่นวายได้
จีนพ้งตำหนิสารภีว่าทำไมไม่เผาเสียให้สิ้นซากมันถึงลอยขึ้นมาฟ้องอย่างนี้ สารภีบอกว่าตนหมายจะให้ลูกน้องมันรู้จะได้ไม่กำเริบเสิบสาน จีนพ้งถามว่า
คิดว่าจะปิดปากได้ทุกคนหรือ
“ถ้าไม่มีใครปากพล่อยพูดขึ้นมา ไอ้พวกเจ้าหน้าที่มันจะรู้ได้อย่างไรรึ” จีนพ้งถามว่าหมายถึงใคร “ก็ไอ้คนในบ้านนี้ล่ะเตี่ย ลูกสาวช่างเจรจาของเตี่ยไงล่ะ”
สารภียุว่าเตี่ยส่งพุดกรองไปฝากเนื้อฝากตัวกับเจ้าคุณ ก็จะเดือดร้อนเพราะมันแน่ เตี่ยจะส่งมันไปอยู่ที่ไหนก็คิดเสียแต่ตอนนี้ ตัดไฟเสียแต่ต้นลมดีกว่าปล่อยให้มันลามกลับมาเผาเรือน
“ไม่ใช่ตอนนี้...ลื้อต่างหากที่ต้องผูกมัดลูกชายท่านเจ้าคุณให้เร็วที่สุด บารมีของท่านจะคุ้มกะลาหัวให้เราพ้นจากเรื่องนี้ไปได้...แบบนี้มีแต่ได้กับได้นะ เข้าใจหรือยังล่ะ”
แม้สารภีจะขัดใจเรื่องพุดกรอง แต่แผนการของจีนพ้งก็ถูกใจจนยิ้มออกมา
ขณะหลวงราชกลับบ้านนั้นก็คิดถึงเรื่องที่เจ้าคุณต่วนเร่งรัดหลวงราชว่า คิดการใดก็รีบลงมือเสียตอนนี้ ป่านนี้พวกที่จ้องเก้าอี้ตนคงวิ่งเต้นเจ้านายกันขวักไขว่ ย้ำว่าถึงเวลานั้นฉันกับคุณหลวงคงได้พ้นเก้าอี้ไปพร้อมกัน
พลันหลวงราชก็เห็นรถลากเข้ามาในบ้าน เห็นคนนั่งรถลากมาแล้วพึมพำ “สารภี? มีธุระอะไรกับคุณพ่อรึ?”
สารภีเร่งแผนเอาใจเจ้าคุณพิชัยด้วยการเอาชามาชงให้ดื่ม หลวงราชเห็นลิ่มแบ่งชาเอ่ยชมว่าดูช่างเหมาะมือเหลือเกิน ตนขอลองจับหล่อนจะหวงหรือไม่ สารภีส่งให้เตือนให้ระวังเพราะจับไม่ดีอาจถึงเลือดออกได้ หลวงราชจับที่ด้ามลิ่มแต่สารภียังไม่ยอมปล่อย
หลวงราชบอกว่าอยากขอไว้แบ่งชาที่เหลือ สารภีบอกว่าจะหาไว้ให้คุณหลวงใช้สักอัน
พิกุลที่เตรียมเป่าปี่เห็นความสนิทสนมของทั้งสองแล้วต้องเมินหน้าหนี ยิ่งแน่ใจในความคิดของตัวเอง
ooooooo
ฝ่ายคุณหญิงเร่งให้สร้อยหายไวๆ ตนจะได้ไล่นังลูกเจ๊กนั่นให้พ้นจากชีวิตของตายศ และจะแฉเรื่องของสารภีให้ทุกคนรู้
ที่ห้องดนตรีบ้านเจ้าคุณ สารภีชงชาให้เจ้าคุณและคุณหลวง แต่ขณะยกถ้วยชาจะจิบ อยู่ๆมีถ้วยชาอีกใบเขวี้ยงมากระแทกจนถ้วยชาหล่น น้ำชาหกรดเสื้อผ้า สารภีบอกว่าตนไม่เป็นอะไร จะชงใหม่ แต่แล้วก็ยิ่งตกใจเมื่อเห็นเจ้าคุณหงายท้องไปทั้งเก้าอี้เหมือนถูกถีบอย่างแรง สองมือกุมที่คอเหมือนถูกบีบ ร้องขอความช่วยเหลือ หลวงราชตกใจรีบเข้าไปดู
พิกุลตกตะลึงเห็นเงาดำร่างใหญ่กำลังคร่อมร่างเจ้าคุณและบีบคอแล้วเงานั้นก็ค่อยๆหันมองพิกุล พิกุลตกใจกลัวจนทำอะไรไม่ถูก
บ่าวรีบรายงานคุณหญิง คุณหญิงรีบไปที่ห้องดนตรีเห็นเจ้าคุณกำลังทุรนทุรายมีสารภีดูอยู่อย่างตกใจ ถามหลวงราชว่าคุณพ่อเป็นอะไร หลวงราชบอกว่าตนไม่ทราบ พ่อจิบชาอยู่แล้วก็ฟุบไป คุณหญิงหันขวับถามสารภีว่าเอาอะไรให้เจ้าคุณกิน วางยาท่านเจ้าคุณหรือ! สารภีบอกว่า “มิได้เจ้าค่ะ”
“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าหล่อนทำอะไรกับพี่ชายหล่อนไว้”
สารภีนิ่งงัน พยายามควบคุมอารมณ์ตนเอง
พิกุลยกมือไหว้ขอร้องเงาดำอย่าทำเจ้าคุณ แต่เงาดำกลับทำรุนแรงยิ่งขึ้นราวกับจะเอาชีวิตให้ได้
เอื้อยมองพิกุลแปลกใจ เห็นยกมือไหว้อะไรบางอย่างที่มองไม่เห็น
จนกลางคืนพิกุลถามสินที่ถือตะเกียงเข้ามาว่าท่านเจ้าคุณเป็นอย่างไรบ้าง สินบอกว่าบ่าวบอกว่าท่านไม่เป็นอะไรแล้ว สินถามพิกุลว่าไม่ปวดใจบ้างหรือ
ที่ต้องไปเป่าปี่กล่อมคุณหลวงกับสารภีเมื่อบ่ายนี้ พิกุลบอกว่าถ้าบอกปัดก็ไม่ต่างจากเราเลี่ยงหน้าที่ สินถามว่าก็ไม่ต่างจากหลอกตัวเองกระมัง เห็นพิกุลนิ่ง สินบอกว่า
“อย่าโกรธพี่นะ พี่เพียงอยากให้พิกุลรู้จักปฏิเสธบ้าง หากรู้ว่ายอมแล้วต้องเจ็บ ก็อย่ายอมอีกเลย” พิกุลพยักหน้า สินปลอบว่า “ถึงเอื้อยมันจะมึนตึงนัก แต่พิกุลยังมีพี่นะ”
“พิกุลช่างโชคดีเหลือเกินจ้ะ ที่ยังมีคนนึกถึง ยังมีคนคอยห่วงใยอย่างพี่”
“กลับเรือนเถอะ น้ำค้างลงแล้วจะจับไข้เอาได้” สินยิ้มอบอุ่นถือตะเกียงเดินนำไป พิกุลเดินตามแต่ก็ยังอดมองไปที่ตึกใหญ่ไม่ได้
คืนนี้พิกุลเข้านอนวางปี่ท่านจันไว้เหนือหัวนอน ยังอดมองไปตึกใหญ่ที่อยู่ไกลๆไม่ได้ ลมยามค่ำพัดเข้ามาทำให้มุ้งไหวพะเยิบคล้ายสะกดจิต พิกุลค่อยๆหลับตาลงด้วยความเหนื่อยอ่อน
เสียงปี่ท่านจันที่หัวนอนดังขึ้นเบาๆ...พิกุลขยับตัว กระสับกระส่าย แต่ลืมตาไม่ขึ้น...พักหนึ่งจึงสงบ
ooooooo
ในความหลับนั้น...ย้อนไปเมื่อ 40 ปีก่อน พิกุลพบตัวเองยืนอยู่ที่หน้าตำหนักแห่งหนึ่ง ฟ้าเป็นสีส้มสีผีตากผ้าอ้อม ขณะที่กำลังสับสนว่าตัวเองอยู่ที่ไหน พิกุลเห็นบานประตูตำหนักเปิดช้าๆเหมือนเรียกให้เข้าไป พิกุลลังเลก่อนจะเดินเข้าตำหนักไป
พิกุลคลานเข่าเข้าไปในตำหนัก บรรยากาศทึบทึม ท่ามกลางความเงียบ มีเสียงกระแอมดังขึ้นจากหลังฉากกั้น พิกุลนิ่งเมื่อรู้ว่ามีคนอยู่หลังฉากกั้น...
เสียงถามว่าใคร พิกุลบอกว่า “อิฉัน พิกุลเจ้าค่ะ” แล้วทุกอย่างก็เงียบลง พิกุลรู้สึกหวาดหวั่นหันมอง เห็นกระชุที่มุมห้องล้มลง งูเห่าตัวหนึ่งเลื้อยมาทางหลังฉาก พิกุลตกใจร้อง
“ท่านเจ้าคะ...ท่านเจ้าคะ”
พิกุลเห็นงูเห่าเลื้อยไปที่ด้านหลังฉากจึงลุกขึ้นไปดู เห็นหญิงสาวนั่งอยู่บนตั่ง และยื่นมือออกมาในขณะที่งูเห่าแผ่แม่เบี้ยแล้วฉกที่แขนหญิงสาวนั้น พิกุลจะเข้าไปช่วยแต่งูเห่ากลับหันมาพุ่งเข้าฉกพิกุลอีกคน พิกุลตกใจกรีดร้อง
พิกุลตกใจเสียงร้องของตัวเองตื่นขึ้นมาจากฝันร้ายหายใจเหนื่อยหอบ
ที่นอกมุ้งมีเงาดำรูปคนเลือนรางอยู่ แต่พิกุลไม่เห็น
เช้าวันรุ่งขึ้นหลวงราชเร่งฝีเท้าอย่างร้อนรนไปที่เรือนจางวาง ถูกสินขวางก็บอกให้หลบไป ตนจะไปหาพิกุล สินไม่พอใจถามว่าคุณหลวงจะปั่นหัวพิกุลไปถึงไหน หลวงราชโมโหปล่อยหมัดใส่หน้าสินเต็มแรง สินบอกว่าตนยอมให้คุณหลวงกระทืบซ้ำดีกว่าให้คุณหลวงทำร้ายจิตใจพิกุลอีก
หลวงราชจะเข้าไปหาพิกุลให้ได้ ตราหน้าสินว่าไม่เป็นเจนเทิลแมนที่มาขวางตนไม่ให้เข้าถึงตัวพิกุล สินยังไม่ยอมให้เข้าไป หลวงราชปรี่เข้าไปชกอีกรอบ แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นพิกุลมายืนตรงหน้า!
พิกุลบอกให้คุณหลวงพอเถอะ คุณหลวงทำร้ายพี่สินทำไม หลวงราชบอกว่ามันไม่ยอมให้ตนเข้าไปหาพิกุล พิกุลถามว่าเรื่องเพียงเท่านี้ทำไมต้องลงไม้ลงมือกัน มองหลวงราชด้วยสายตาห่างเหิน เย็นชา
“ฉันชังสายตาหล่อนนัก”
“พิกุลก็ชังตัวเองเหลือเกินที่เป็นต้นเหตุให้เกิดเรื่องวิวาทกันเช่นนี้” พูดแล้วเดินหนีไปเลย
ooooooo
อ่านละคร ปี่แก้วนางหงส์ ตอนที่ 4 วันที่ 27 ต.ค.61
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ บทประพันธ์โดย เสน่ห์ โกมารชุนละคร ปี่แก้วนางหงส์ บทโทรทัศน์โดย บลูลาวา
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ที่มา ไทยรัฐ