อ่านละคร ริมฝั่งน้ำ ตอนที่ 9 วันที่ 3 ต.ค.61
ขณะวีนัสสั่งธงชัยให้ดูกล้องวงจรปิดที่สั่งมาเพิ่มและให้ช่างติดแบบมองเห็นครอบคลุมทุกมุมนั้นอานัสก็เดินเข้ามาบอกว่าตนหิวข้าว ที่นี่มีอาหารบริการไหม วีนัสบอกว่าอาหารกลางวันเราเคลียร์หมดแล้ว
ธงชัยบอกว่าถ้าหิวมากตนมีข้าวเหนียวตับไก่ปิ้งเพิ่งซื้อมาจะทานแก้หิวก่อนไหม อ้อยติงว่าจะนำเสนออะไรให้เกียรติหน้าตาผิวพรรณคุณอานัสบ้าง อานัสตัดบทว่า
“ขอแค่ขนมอะไรรองท้องก็ได้ ผมมีเรื่องอยากปรึกษาวีนัส...เรื่องคุณปู่”
วีนัสถอนใจเซ็งๆ พลอยที่เช็ดโต๊ะอยู่ใกล้ๆ
แอบมองอย่างอยากรู้อยากเห็น
วีนัสถามว่าเขาต้องการรู้อะไรเกี่ยวกับตาชาญชัย อานัสปรึกษาว่าปู่ไม่ยอมเปิดใจให้ลูกหลานแท้ๆแต่กับคนอื่นทำเป็นใจดี วีนัสบอกว่าตาชาญชัยชอบคนมีเหตุผลถ้าท่านมีคำถามและเขาตอบให้ท่านพอใจได้ท่านก็ยินดีรับฟัง และก็คุยกันได้นาน พูดแล้ววีนัสขอตัวไปทำงาน... อานัสมองตามพึมพำ...
“สวย มีสมอง แถมยังรู้ใจปู่...ถ้าได้มาคงคุ้ม
ยิ่งกว่าคุ้ม”
ooooooo
พลอยแอบถ่ายคลิปขณะที่อานัสคุยกับวีนัสส่งให้เนม พอเนมเปิดดูก็จิกตาพึมพำ
“ลองเล่นเกมกันดูหน่อยก็ได้”
เนมชวนเพื่อนออกไปหาร้านเก๋ๆ ชิกๆ ถ่ายรูปลงไอจีกันหน่อย
พออานัสเห็นคลิปเนมสวมชุดคลุมอาบน้ำปล่อยผมดูเซ็กซี่แต่ไม่โป๊ มีแคปชัน “มีความแฮปปี้ และ
มีแสงสว่างในตัวเอง” อานัสอ่านแล้วเหมือนโดนท้าทายพึมพำ...
“จะยั่วใคร เธอเป็นของฉันนะเนม!!”
เนมกลับถึงบ้านก็ถูกอิงอรคาดคั้นว่าไปไหนมาไม่ได้ไปกับคุณเอิร์ธทำไมไม่โทร.บอกแม่ แล้วอะไรถ่ายรูปลงไอจี เดินห้างไปกับใครบอกมานะไม่กลัวเป็นข่าวฉาวรึไง เนมบอกว่าไปกับเพื่อนที่มหาวิทยาลัย
“ไอ้เจ้าของโรงแรมมันตีตัวออกห่างแล้วสิ บอกแล้วใช่ไหม ผู้ชายเจ้าชู้เค้าไม่ยอมหยุดที่เราง่ายๆหรอก คบไปก็เปลืองตัว” ภูวนาทแทรกทันที
อิงอรแขวะว่ากลัวบาปกรรมจากพ่อมันจะมาลงที่ลูกแทนหรือไง เนมรำคาญโพล่งว่า
“พอซะทีได้ไหมคะ โวยวายแต่เรื่องไร้สาระ
เนมไม่ใช่ของตายให้ผู้ชายที่ไหนมาเขี่ยทิ้งง่ายๆหรอก แล้วคนอย่างพี่เอิร์ธ ไม่กล้าปล่อยเนมหลุดมือแน่ค่ะ” เนมจิกตา เชื่อว่าอานัสเป็นของตายอยู่แล้ว
เพียงวันรุ่งขึ้น อานัสก็ไปยืนหล่อเท่รอรับเนมที่เดินออกจากคณะ พอเพื่อนเนมเห็นอานัสก็ปลีกตัวบอกว่าไม่อยากเป็นก้าง เนมเดินไปหาอานัสถาม “ว่างเหรอคะ”
“เห็นไอจีเมื่อคืนแล้วอดไม่ได้ อยากมาเป็นแสงสว่างข้างๆเนมบ้าง”
ทั้งสองสบตายิ้มยั่วอย่างรู้ทางกัน
ooooooo
วันนี้เงินเดือนออก ไอลดาเอาเงินไปให้แม่ที่บ้าน เจอเอี้ยงกำลังเอาผ้าเช็ดผมใส่เครื่องซักผ้า ถามว่าทำไมวันนี้ปิดร้านเร็ว เอี้ยงไม่ตอบ เดินไปหยิบถุงแตงโมมาวางที่โต๊ะอาหารแล้วแบมือทวงเงินเดือน
ไอลดาส่งซองให้บอกว่าวันนี้เหนื่อยจะกลับแล้ว ถูกด่าทันทีว่าพอมีเงินเดือนดีหน่อยก็หัวสูง ต้องไปอยู่คอนโด กลัวใครเขาจะรู้ว่ามีแม่เป็นคนชั้นต่ำรึไง ไอลดาถามว่า เสียไพ่มาเหรอ บอกแล้วว่าอย่าไปเล่น
“แกมีสิทธิ์อะไรมาห้าม แค่เอาเงินเดือนมาให้ต้องถือเป็นบุญคุณใช่ไหม อีลูกเวร”
ไอลดาคร้านที่จะต่อล้อต่อเถียงหันหลังเดินไป พลันก็ได้ยินเสียงล้มตึง หันดูเห็นแม่ลงไปนอนกองกับพื้นแล้ว ไอลดาตกใจรีบพาแม่ส่งโรงพยาบาล ต้องเข้าห้องผ่าตัดทันที
ไอลดาคิดถึงอดีต ก่อนที่ตนจะเข้ามหาวิทยาลัย ถูกแม่ด่าประชดพ่อเป็นประจำว่า ไม่เคยได้อย่างใจเลย เลือดเลวๆของพ่อมันแรงนัก พออ่านหนังสือหนักเพื่อเตรียมสอบเข้าแพทย์ก็ถูกแม่ตะโกนด่า
“ลุกขึ้นมาช่วยงานบ้างสิโว้ย อีกระแดะ โธ่เอ๊ย...
จะเรียนหมอ ขึ้นไปนอนแล้วฝันเอายังง่ายกว่า”
แต่ไม่ว่าอุปสรรคอะไรก็ไม่อาจบั่นทอนความมุ่งมั่นของไอลดาได้ เธอสอบเข้าจนได้ กลับมาบอกแม่ว่า
“ไอสอบได้แล้วแม่ ได้ทุนเรียนด้วย...พอไอเรียนจบได้เป็นหมอ ไอจะซื้อบ้านดีๆให้แม่อยู่”
“แล้วบ้านที่กูเลี้ยงมึงมาจนโตนี่มันไม่มีอะไรดีเลยรึไง ไปเลย จะไปไหนก็ไป ไปไกลๆเหมือนพ่อมึงโน่น ไป๊!”
นึกถึงอดีตแล้วไอลดาเสียใจ ไอลดาภาวนาว่า ชีวิตยังไม่ทันได้สบาย อย่าเพิ่งรีบตายนะแม่ พอดีพฤกษ์กับไตรทศเดินเร็วๆมาอย่างร้อนใจถามว่าแม่แกเป็นไงบ้าง ไอลดาตอบไม่ออกยกแขนเช็ดน้ำตาที่ไหลไม่หยุด พฤกษ์เข้าไปโอบไหล่ไอลดา ส่วนไตรทศลูบหัวเบาๆ พร้อมที่จะยืนเคียงบ่าเคียงไหล่ด้วยกันเสมอ
เมื่อเอี้ยงออกไปอยู่ในห้องพักคนป่วยแล้ว ไอลดาถามว่าก่อนหน้านี้แม่มีอาการอะไรผิดปกติไหมทำไมไม่บอกจะได้รักษาได้ทัน เกิดตายไปจะทำยังไง
เอี้ยงพูดอย่างไม่ยี่หระว่า “ตายก็เผา แกเรียนจบแล้วทำงานเป็นหมอ มีเงินเลี้ยงตัวเองได้ ฉันต้องห่วงอะไรอีก พอดีไตรทศ พฤกษ์ กับวีนัสมาเยี่ยม วีนัสเอากระเช้าผลไม้มาฝาก บอกว่าฝากทั้งคนป่วยและคนไม่ป่วย เอี้ยงเห็นแล้วบอกว่า “ไอมันชอบกินแตงโม”
ไอลดาจึงซึ้งว่าแม่รักและเป็นห่วงตนเสมอ ไม่ได้ร้ายอย่างปากที่ชอบด่าเป็นประจำเลย
เพราะหมอบอกว่าไม่ควรให้คนป่วยอยู่คนเดียว ไอลดาจึงจะเอาแม่ไปไว้ที่บ้านร่มไม้ฯ แต่ก็กังวลว่า
ปากอย่างแม่จะอยู่ร่วมกับคนอื่นได้หรือเปล่า
“หมอไอไม่ต้องกังวลนะคะ ค่อยๆปรับตัวกันน่าจะได้ วีเจอสมาชิกบ้านร่มไม้ฯมาสารพัดรูปแบบ ไม่มีอะไรต้องกังวลหรอกค่ะ” วีนัสตอบอย่างยินดีและมั่นใจ
พอพาเอี้ยงไปบ้านร่มไม้ฯ สมาชิกทุกคนในบ้านร่มไม้ฯมายืนต้อนรับ เอี้ยงมองไล่ไปทีละคนเห็นมีแต่ สว.เอะอะว่าบ้านอะไรมีแต่คนแก่ๆเหี่ยวๆ ถามไอลดาว่าจะพาแม่มาทิ้งบ้านพักคนชราหรือ อีลูกชั่ว! ด่ากระทบถึงพ่ออีกตามเคยว่า
“สันดานเหมือนพ่อ ไอ้ฝรั่งขี้นก เลือดเลวเหมือนกันไม่มีผิด”
เฟดริกเดินมาเห็นคนมุงกันอยู่จึงเดินเข้าไปดู สบตากับเอี้ยงพอดีต่างมองกันตะลึง!
พริบตาเดียวเอี้ยงก็หันหลังเดินอ้าวเหมือนหนีใครไป บอกไอลดาที่ตามไปว่ากลับบ้าน ไม่อยากอยู่ที่นี่ ทั้งวีนัส พฤกษ์ และไตรทศช่วยกันหว่านล้อมก็
ไม่ยอมอยู่ จนกระทั่งไอลดาจ้างให้อยู่สองหมื่น...สามหมื่นก็ยังไม่ยอม ไอลดาบอกว่าถ้าแม่อยู่ได้แบบไม่ไปด่าหรือทะเลาะกับใครจะให้สี่หมื่นเลย เอี้ยงจึงเงียบรับโดยปริยาย ท่ามกลางความงุนงงของวีนัส พฤกษ์ และไตรทศ
เอี้ยงอยู่ไม่ทันข้ามวันไปเห็นวงไพ่ก็ตีซี้เข้าร่วมวงทันที นั่งก้นไม่ทันร้อนพอเห็นเฟดริกเดินมาเอี้ยงพรวดพราดลุกหนีทำเอาวงไพ่งง
ที่แท้เฟดริกคือสามีฝรั่งของเอี้ยงที่หายไปเป็นสิบปี เฟดริกตามไปถามว่าไอลดาคือลูกตนใช่ไหม เอี้ยงบอกว่าไม่ใช่ ไอลดาโตขึ้นมาได้ขนาดนี้ก็เป็นบุญของเขาแล้ว ปรามเฉียบขาดว่า
“ฉันเตือนไว้เลยนะ อย่าให้ลูกฉันรู้เด็ดขาดว่าแกเคยเป็นผัวฉัน เข้าใจไหม”
เฟดริกพยักหน้า มองเอี้ยงที่สะบัดหนีไปหงอยๆ
ooooooo
วันนี้ วีรกิจนายตำรวจลูกชายคนรองของนิ่มนวลมาเยี่ยมแม่ที่บ้านร่มไม้ฯ เห็นอานัสรู้สึกคุ้นหน้า นิ่มนวลบอกว่าเป็นหลานของชาญชัยเจ้าของโรงแรมใหญ่มีแฟนเป็นดารา
วีรกิจยิ้มเมื่อนึกอะไรได้เดินเข้าไปทัก อานัสงงถามงงๆว่ามีอะไรหรือ วีรกิจบอกว่าตนเคยทำงานเคลียร์กล้องวงจรปิดในที่เกิดเหตุให้แต่เขาคงไม่รู้ ชวนไปหาที่เงียบๆคุยกันดีกว่า
ทั้งสองเดินไปที่ห้องพักบ้านร่มไม้ฯที่บุษกรกับพฤกษ์และวีนัสเพิ่งเดินออกไป บุษกรนึกได้ว่า
ลืมโทรศัพท์ไว้พฤกษ์จึงกลับไปหาให้ บอกให้วีนัสพาแม่ไปห้องพักก่อน
อานัสฟังวีรกิจพูดเรื่องกล้องวงจรปิดในที่เกิดเหตุแล้วตกใจถามว่าเคลียร์หมดแล้วไม่ใช่หรือ วีรกิจยิ้ม
บอกว่าอย่าคิดมาก ยื่นนามบัตรให้บอกว่าเอาไว้เผื่อมีอะไรให้ตนช่วยอีก แล้วขอตัวไป พูดทิ้งท้ายว่า หวังว่าจะได้เจอกันอีก
อานัสยังไม่ทันเดินไปไหนก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์มองหาจึงเห็นโทรศัพท์ของบุษกรหล่นที่พื้น แต่พอหยิบดูอานัสแทบช็อกเมื่อเห็นหน้าจอเป็นภาพครอบครัว มีเดชา บุษกร และพฤกษ์ อานัสถือโทรศัพท์ที่ยังเรียกไม่หยุดค้างอยู่อย่างนั้น พอดีพฤกษ์เดินมาเห็น บอกว่า “นั่นโทรศัพท์แม่ผม”
พฤกษ์เดินเข้ามามองอานัสที่ยังถือโทรศัพท์ของบุษกรค้างอยู่ในมือ ถามว่าเจอโทรศัพท์แม่ตนที่ไหน
อานัสไม่ตอบวางโทรศัพท์แล้วเดินจนเกือบเป็นวิ่งหนีพฤกษ์ไป พฤกษ์แปลกใจที่ดูเหมือนอานัสกลัวตน?
อานัสยิ่งตกใจกลัวเมื่อมาค้นข้อมูลรู้ว่าเดชาที่ตนขับรถชนจนรถตกถนนและเสียชีวิตคือพ่อของพฤกษ์!
เช้าวันต่อมา ขณะที่บรรดา สว.และลูกหลานกำลังเต้นรำและสอนกันเองอย่างสนุกสนานอยู่ที่โถงชั้นบนบ้านร่มไม้ฯนั้น อานัสมองเช็คหนึ่งล้านในมือทำใจกล้าเดินขึ้นไป แต่พอเห็นพฤกษ์กับไตรทศอยู่ที่นั่นก็ถอย
พอลงมาโถงชั้นล่างก็ได้รับโทรศัพท์จากเนมที่ตามจิกตลอดเวลา ถามว่าไปไหนทำไมไม่รับสาย อานัส
บอกว่าตนไม่ว่าง พอดีเจ้าพอเพียงมาเห่า เนมได้ยินเสียงเห่าจึงให้พลอยจับตาดูว่าอานัสไปที่บ้านร่มไม้ฯ หรือเปล่า ไปทำไม
อานัสถามพลอยว่าพฤกษ์กับเพื่อนตำรวจกลับไปหรือยัง พอพลอยบอกว่ากลับไปแล้ว อานัสขึ้นไปหาบุษกรที่ห้องเอาเช็คหนึ่งล้านให้บอกว่าตั้งใจมากราบขอโทษถือว่าเป็นค่าชดใช้ที่ตนทำให้สวนกล้วยไม้ของพฤกษ์เสียหาย อานัสยอมรับว่า
“ผมโกรธที่คุณปู่ยกที่ดินให้พฤกษ์ แต่ตอนนี้
ผมรู้แล้วว่าทำเกินไป แกล้งพฤกษ์มากแค่ไหนคุณปู่ก็ไม่คืนที่ดินให้”
พลอยแอบถ่ายรูปขณะอานัสคุยกับบุษกรส่งให้เนม เนมสงสัยว่าอานัสคุยอะไรกับแม่อาจารย์พฤกษ์
อานัสขอร้องบุษกรให้รับเช็คไว้เราจะได้สบายใจด้วยกันทั้งคู่ แต่บุษกรไม่รับ พอดีพฤกษ์ย้อนกลับมาเห็นถามว่ามายุ่งอะไรกับแม่ตน
ยังพูดกันไม่รู้เรื่องก็พอดีวีนัสเดินมา พฤกษ์จึงให้ช่วยพาแม่กลับห้องก่อน
เมื่อพฤกษ์รู้ว่าอานัสเอาเงินล้านมาให้เพราะเป็นคนบงการให้ทำลายสวนกล้วยไม้ของตน ก็ถามว่า
เขาจะใช้เงินแก้ปัญหาทุกอย่างหรือถ้าอยากทำดีก็ไปให้ห่างจากทุกอย่างของตน
อานัสบอกว่าถ้าไม่พอจะเอาเท่าไหร่ให้บอกมา พฤกษ์สวนทันทีว่า ต่อให้ตนกับแม่ลำบากแทบเลือดตากระเด็นก็จะไม่ก้มหัวให้กับเงินของเขา ว่าแล้วฉีกเช็คทิ้งต่อหน้าปาลงพื้นอย่างไม่แยแส
“ไอ้พฤกษ์ ไอ้คนอวดดี ฉันจะทำให้แกไม่เหลืออะไรเลย” อานัสคำรามแค้นขณะถอยกลับไป
เนมยังไลน์ตามจิกอานัสไม่เลิก เขาอ่านไลน์หัวเสียแต่ไม่ตอบ มุ่งที่จะแก้แค้นพฤกษ์หาว่าทำให้ตนเดือดร้อน บอกตัวเองอย่างผยองว่า “กูต่างหากที่ต้องอยู่เหนือมึงทุกอย่าง เริ่มจากเรื่องที่กูถนัดที่สุด” ดูไอจีเห็นพฤกษ์กับวีนัสยิ้มให้กันอย่างสดชื่นก็พึมพำ
“แค่ยิ้มไอ้พฤกษ์ มันจะน่าสนใจกว่าตัวฉันได้ยังไง!”
เนมต้องรู้ให้ได้ว่าอานัสไปที่บ้านร่มไม้ฯทำไม เช้านี้จึงไปดักถามพฤกษ์ที่หน้าตึก พฤกษ์ถามว่าอยากรู้ไปทำไม หรือมาหลอกถามตนเพื่อวางแผนอะไรอีก ย้ำชัดว่า
“ที่ผ่านมา เรื่องสวนกล้วยไม้ ผมแค่ไม่เอาเรื่อง เพราะคิดว่าจะให้โอกาสคุณแก้ตัว แต่ถ้าคุณกับแฟนยังไม่เลิกแผนรบกวนงานผม ต่อไปผมไม่ยอมแน่!!”
พูดแล้วเดินไปเลย เนมมองตาม โกรธที่ถูกต่อว่าซึ่งหน้า
ooooooo
เอี้ยงพอใจที่ได้อยู่กับขาไพ่คอเดียวกัน แต่วันนี้ขัดใจเมื่อเฟดริกมาขอแจม เชาว์ลุกให้มาแทนตนทันที ถูกเอี้ยงแว้ดว่าไม่ต้องมาเผือก ไปไกลๆเลย เฟดริก
บอกว่าไม่ให้เล่นขอยืนดูก็ได้
“กูบอกให้ไปไกลๆ” เอี้ยงตวาดผลักเฟดริกจนตกเก้าอี้ ยายม้วนโวยว่ายัยเอี้ยงจะฆ่าคุณเฟรด!!
ไอลดาบ่นว่าแม่ทำเกินไปแล้ว ยายม้วนเปรยว่านักเลงแบบนี้ใครจะอยากคบ เชาว์ว่าตนอยู่กับคนหัวร้อนแบบนี้ไม่ไหว ยายม้วนเสริมว่าปากร้ายด้วย นิ่มนวลบ่นสงสารไอลดาคงอายที่มีแม่เป็นอันธพาลแบบนี้
ไอลดาตัดสินใจจะพาแม่กลับไปอยู่บ้าน วีนัสกับคณิตาจึงให้ธนพัตที่ไอลดาปิ๊งอยู่ไปเจรจา
ธนพัตคุยกับไอลดาให้เห็นผลเสียและอันตรายที่จะเกิดกับเอี้ยงถ้าไปอยู่คนเดียว เมื่อคนถูกใจมาหว่านล้อมไอลดาก็ใจอ่อนแต่มีเงื่อนไขว่า ถ้าแม่อยู่ที่นี่ ธนพัตจะต้องคุยกับแม่บ่อยๆ และเราสองคนจะได้เจอกันด้วย ถ้าธนพัตตกลงตนจะเลี้ยงข้าวเขาทุกวันไม่ซ้ำที่เลย จะกราบขอบคุณวันละสามหนแถมกอดด้วย
บุษกรถามไอลดาว่าทำไมเอี้ยงจึงไม่ชอบเฟดริกทั้งที่เฟดริกเพิ่งมา ไอลดาเดาว่าแม่ตนอาจไม่ชอบคนที่มีความสุข เพราะเฟดริกเป็นคนอารมณ์ดี เหมือนแม่ที่ไม่ชอบหน้าตนเพราะตนชอบทำอารมณ์ดีใส่
พฤกษ์กับวีนัสแซวว่า สงสัยไอลดากับเฟดริกจะมีอะไรคล้ายๆกัน เหมือนยีนที่ถ่ายทอดทางพ่อกับลูกสาว พฤกษ์ติงว่าไปสะกิดต่อมเซนซิทีฟไอทำไม ไม่รู้เหรอว่าไอมันกำพร้าพ่อ
ไอลดาฟังแล้วเดินออกไป วีนัสขอโทษเพราะตนไม่รู้ คณิตาบ่นว่าไม่ต้องพูดทุกคำที่คิดก็ได้
นิ่มนวลก็ติงเอี้ยงว่าพูดกับหมอไอแรงไป ถูกเอี้ยงย้อนว่าแล้วมันธุระอะไรของเธอ
“ไม่ใช่ธุระของฉัน แต่ฉันขอสอนหน่อย...คนตั้งเยอะพูดกับลูกแบบนั้นได้ไง หัดพูดเพราะๆซะบ้าง มีลูกเป็นถึงหมอ มีคนนับหน้าถือตา อย่าทำให้ลูกมันอายคนอื่นเลย ดูฉันสิ ลูกเป็นใหญ่เป็นโตฉันไม่เคยพูดให้ลูกอายใครเลย...คนเป็นแม่ต้องหาวิธีสอนลูกดีๆ ไม่ใช่คำก็ด่าสองคำก็ด่า”
เอี้ยงบอกว่าตนไม่สน แม่จะเป็นยังไงลูกมันก็ต้องรับให้ได้ นิ่มนวลเตือนอย่างระอาว่า
“ดื้ออย่างนี้ไง ระวังเถอะ วันไหนลูกทนไม่ได้ แล้วจะเสียใจ”
“ก็ให้มันรู้ไปสิวะ ว่านังไอมันจะทิ้งแม่มันลง” เอี้ยงยังปากดี แต่แววตาอดวิตกไม่ได้เหมือนกัน
ฝ่ายอานัสพยายามใกล้ชิดวีนัส คืนนี้ก็ไปที่
บ้านร่มไม้ฯ วีนัสบอกว่าคุณตาชาญชัยเข้านอนแล้วก็ทำกรุ้มกริ่มถามว่า ใครบอกว่าตนจะมาหาปู่
หนึ่งธิดาตามจิกอานัสตลอดเวลา เมื่อโทร.ไม่มีคนรับ ไลน์ก็ไม่อ่าน ที่บ้านก็ไม่อยู่ โรงแรมก็ไม่เข้าจึงโทร.บอกพลอยสายของตนว่า ให้ดูหน่อยว่าพี่เอิร์ธอยู่ที่บ้านร่มไม้ฯหรือเปล่า
ooooooo
อานัสทำกรุ้มกริ่มยิ้มกวนๆเข้าหาวีนัส พอเธอถอยก็ถามว่ากลัวตนหรือ วีนัสย้อนถามว่านี่เป็นบ้านของตนทำไมต้องกลัว อานัสท้าว่างั้นก็ทำให้เห็นว่าไม่กลัวแล้วจงใจเดินรุกเข้าไปอีก
พฤกษ์มาเห็นพอดีเขาชะงักกำมือแน่นแล้วเดินเลี่ยงไป แต่อีกด้านหนึ่ง พลอยก็มาแอบสอดแนมยกมือถือขึ้นถ่ายคลิป
อานัสย่ามใจรุกเข้าหา วีนัสถอยเบี่ยงตัวหลบ
มือปัดถูกกองเอกสาร แจกันและแก้วน้ำตกน้ำไหลนองพื้น ลื่นจนวีนัสเซ อานัสดึงแขนแกล้งลื่นล้มพลิกตัวรองรับร่างวีนัสไว้อย่างแนบเนียน แต่มือถูกเศษแก้วบาด วีนัสเห็นอานัสถูกแก้วบาดจึงพาไปทำแผล
แม้จะเจ็บแผลแต่อานัสก็ยิ้มมีความสุขเมื่อได้อยู่ใกล้และได้คนถูกใจทำแผลให้
พลอยถ่ายคลิปทุกอิริยาบถ พฤกษ์ที่แอบดูอยู่สีหน้าไม่พอใจอย่างมาก เมื่อเจอวีนัสเขาถามว่าเกิดอะไรขึ้นเห็นอานัสมีผ้าพันแผลที่มือ พอวีนัสบอกก็ประชดว่าเพิ่งรู้ว่าเป็นพยาบาลด้วย
วีนัสถามว่าเป็นอะไร อยู่ๆถึงมากัดตนหรือว่าหึง พฤกษ์แก้ตัวพัลวันแต่หน้าแดงก่ำปิดไม่อยู่ วีนัสทำหน้าเป็นถามว่า
“หึงฉันก็ยอมรับมาตรงๆเถอะ อาจารย์โรบ็อท”
ฝ่ายอานัสจับปลาสองมือ วันนี้เอาดอกลิลลี่สีขาวพร้อมการ์ดหวานๆส่งไปให้เนมและวีนัส แต่ดั๊น...ส่งผิดคน ที่ส่งให้เนมเขียนว่า “ขอบคุณทุกสัมผัสที่ทำให้ผมคิดถึงแต่คุณ” แต่ส่งให้วีนัสกลับเขียนว่า “ขอโทษที่ไม่ค่อยมีเวลาให้ อย่าหักโหมถ่ายละครมาก...เอิร์ธ”
วีนัสอ่านแล้วขำ บอกว่าถ้าหนึ่งธิดารู้ว่าเขาส่งดอกไม้ผิดช่อมาให้คงปรี๊ดลั่น วางดอกไม้กับการ์ดไว้ที่โต๊ะ
แล้วเดินออกไปขำๆ อานัสพุ่งไปหยิบอ่าน ก็ตะแบงหน้าตาเฉยว่า
“ผมแค่อยากรู้ว่าถ้าผมส่งผิด คุณจะรู้สึกยังไง” วีนัสกลั้นขำบอกให้คิดก่อนแก้ตัวก็ได้ มันตลก “รู้ทันผมอีกแล้วนะวีนัส เอาเป็นว่าคุณจะไม่ให้อภัยผมหน่อยเหรอ ที่ผมส่งดอกไม้ผิดช่อมาให้คุณ”
วีนัสบอกว่าตนไม่ใช่ของเล่นของใคร เดินไปแล้วหันกำชับ “ไม่ต้องตามฉันอีก ฉันไม่มีเรื่องจะคุยด้วย”
“เทพีวีนัส...สวย เอาใจโคตรยากแต่ก็ท้าทายดี...”
แต่พอเนมได้รับดอกไม้ผิดช่อก็ขยำการ์ดทิ้ง
โยนดอกไม้ลงถังขยะอย่างแรงทั้งโกรธทั้งแค้น
ooooooo
อ่านละคร ริมฝั่งน้ำ ตอนที่ 9 วันที่ 3 ต.ค.61
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ บทประพันธ์โดย ธุวดาราละครเรื่องริมฝั่งน้ำ บทโทรทัศน์โดย เป่ากุ้ย
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ กำกับการแสดงโดย ภูธเนศ หงษ์มานพ
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ฝึกสอนการแสดงโดย อริศรา วงศ์ชาลี
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ผลิตโดย บริษัท เป่าจินจง จำกัด
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ควบคุมการผลิตโดย นพพล โกมารชุน
ที่มา ไทยรัฐ