อ่านละคร ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 10 วันที่ 15 ต.ค.61
กฤตย์สังหรณ์ว่านัทธมนอาจรู้อะไรเกี่ยวกับวรดามากกว่าที่คิด กระนั้นเขาก็ยังรู้สึกดีกับเธอถึงขนาดซื้อดอกกุหลาบช่อใหญ่ให้เป็นของขวัญ มนทิราเห็นดอกไม้ก็มั่นใจว่าเขาคงรู้สึกดีๆเลยตัดสินใจเปิดอกกับลูกสาวนัทธมนบ่ายเบี่ยง ทั้งเรื่องที่อยากล้างแค้นกฤตย์แทนวรดาและเรื่องกฤตย์รู้สึกดีกับตน
“ไม่ต้องเถียงแม่...ไม่เห็นหรือไงว่าเขาเป็นคนดีมีบุญคุณกับเรา แม่เข้าโรงพยาบาลนี่ก็ได้เขาช่วยเรื่องค่าใช้จ่าย แล้วไหนเขาจะรับลูกเข้าทำงานให้ลูกมีกิน
มีใช้อยู่นี่ จิตใจลูกทำด้วยอะไรถึงยังจะคิดร้ายกับคนที่ดีกับเราขนาดนี้”
“ค่ะ...นัทรู้ว่าเขาดีกับนัท”
“ไม่ใช่แค่ดีกับนัทแต่คุณกฤตย์เขาชอบนัทเลยต่างหาก”
“แม่...เอาอะไรมาพูดน่ะ”
“แม่ดูออกตั้งแต่วันแรกที่เห็นเขากับนัท จนมาแน่ใจในวันนี้หลักฐานก็ตำตาอยู่ข้างล่างนั่นไง”
มนทิราหมายถึงดอกไม้ช่อใหญ่แต่นัทธมน ทำไขสือ
“ถ้าคุณกฤตย์เขาไม่คิดอะไรเขาจะให้ดอกกุหลาบลูกเหรอ คิดสิ...คิด! โตขนาดนี้แล้วทำไมเรื่องแค่นี้กลับไม่รู้”
นัทธมนสะเทือนใจจนน้ำตาไหล ทั้งสับสนและรู้สึกผิดปนเปไปหมด
“ก็เพราะรู้ว่าคุณกฤตย์เขาดีกับนัท นัทถึงต้องทุกข์ทรมานแบบนี้”
“ทำไมถึงต้องทรมานล่ะลูก”
“นัทไม่อยากรู้สึกดีๆกับเขาแล้วต้องพบจุดจบเหมือนวรดาน่ะสิคะแม่”
“มันก็ไม่เกี่ยวกันนี่ลูก วรดาเป็นแค่อดีตแต่ลูกคือปัจจุบัน คือความจริง และที่สำคัญลูกคือนัทธมนไม่ใช่วรดา”
“แต่คุณกฤตย์คนนี้เป็นคนเดียวกับในอดีตนะแม่”
มนทิราส่ายหน้าอ่อนใจกับความเจ้าคิดเจ้าแค้นของลูกสาว พยายามพูดเตือนสติอีกครั้ง
“ลูกคิดแบบนี้ไม่ได้ คนเขาให้ความรู้สึกดีๆมาทำไมลูกต้องตอบแทนด้วยความแค้น เราควรตอบแทนสิ่งดีๆที่เข้ามาด้วยสิ่งที่ดีๆตอบกลับ การแก้แค้นที่ดีที่สุดก็คือการให้อภัยนะลูก เพราะความสุขสงบจะเกิดตอนที่เรารู้จักอภัย ไม่ใช่การแก้แค้นที่ได้แค่ความสะใจแต่บาปกรรมกลับยิ่งพอกพูนให้ใจเราทุกข์ร้อนทรมานยิ่งขึ้นไปอีก”
นัทธมนเก็บคำพูดแม่ไปใคร่ครวญก่อนตัดสินใจถามกฤตย์ตรงๆว่ารู้สึกอย่างไรกับตน
“แล้วคุณคิดว่าผมหวังอะไรจากคุณ”
“จะไปรู้หรือคะ ดิฉันถึงได้ถามคุณนี่ไง ตอบดิฉันมาตามตรงเถอะค่ะ”
“คุณเป็นเลขาประสาอะไรถึงมาถามคาดคั้นเจ้านายแบบนี้”
“แต่ที่นี่ไม่ใช่ออฟฟิศและตอนนี้ก็นอกเวลางานแล้ว”
“คุ้นๆว่าเป็นคำพูดของผมนะ”
“ค่ะ...ใช่...ในฐานะผู้หญิงดิฉันก็มีสิทธิ์ถามใช่ไหมคะว่าผู้ชายที่มาทำดี ให้ดอกกุหลาบเขาคิดยังไงกับเรากันแน่”
“คุณต้องการคำตอบจากผมจริงๆเหรอ”
“จริงสิคะ...หรือถ้าคุณทำดีกับเลขาคนก่อนๆของคุณเป็นปกติแบบนี้ ดิฉันก็จะได้รับรู้ไว้ว่าคุณไม่ได้คิดอะไรมากเกินกว่าเจ้านายกับเลขาทั่วไป”
“ผมว่า...ในคำถามคุณมันก็บอกใบ้คำตอบอยู่แล้วนี่ คุณคิดว่าการที่ผู้ชายคนนึงเข้ามาทำดี มาให้ดอกกุหลาบผู้หญิงเนี่ยเขาทำลงไปเพราะอะไรล่ะ”
“ก็เพราะอะไรล่ะคะ”
“เพราะเฉยเมยไม่สนใจไยดีผู้หญิงคนนี้ หรือเพราะว่าเขา...รู้สึกดีๆกับผู้หญิงคนนี้ล่ะ”
ooooooo
คำสารภาพความในใจของกฤตย์ทำให้นัทธมนรู้สึกดี ความโกรธแค้นที่เคยอัดอั้นเต็มอกเหมือนจะจางหายแต่เพียงไม่นานก็พลุ่งพล่านขึ้นใหม่เพราะยังไม่ไว้ใจกฤตย์ที่เคยทรยศความรักของวรดา
“ไม่ได้นะ...เราจะรู้สึกดีกับคนคนนี้ไม่ได้ ในเวลาที่ฉันอยากแก้แค้นให้วรดาแต่คุณดันมาทำดีกับฉันทำไม”
นัทธมนเก็บเรื่องกฤตย์ไปคิดจนฝันร้ายถึงอดีตตอนวรดาเห็นภาพบาดใจกฤตย์แวะมาเยี่ยมเธอซึ่งป่วยหนักที่บ้านแต่กลับออกไปกับผาณิตหลังจากพูดคุยกับเธอ
ไม่กี่ประโยค
ผกาเป็นตัวเสี้ยมที่ดีพูดให้วรดาเข้าใจผิดว่ากฤตย์เปลี่ยนใจไปหาผาณิต โดยไม่รู้เลยว่าที่เขายอมตามใจผกากับผาณิตเพราะคำแนะนำของแกมแก้วที่ว่าจะช่วยให้เขาได้เจอวรดาบ่อยขึ้น
ผาณิตฉวยโอกาสนี้ออเซาะฉอเลาะกฤตย์เต็มที่ วรดาน้อยใจมากและคิดเอาเองว่าเขาเปลี่ยนใจไม่รักเธอแล้ว นัทธมนสะดุ้งตื่นหลังจากนั้น ความโกรธแค้นแทนวรดากลับคืนมาอีก เธอเชื่อว่ากฤตย์ไม่ใช่คนดี
“พอคุณได้ฉันแล้วคุณก็จะหาทางเขี่ยฉันทิ้งไปหาคนใหม่ใช่ไหม”
พลังพิเศษก่อตัวอีกครั้งเพราะความโกรธของนัทธมน เสียงกรีดร้องและลมแรงราวกับมีพายุในบ้านทำให้มนทิราตกใจตื่น นัทธมนเห็นภาพหลอนของวรดาถูกขังในหลุมหลบภัยเก่า ร้องไห้สะอึกสะอื้นจนคนเป็นแม่ใจไม่ดี
“นัท...เป็นอะไรหรือเปล่าลูกแม่...แค่ฝันร้ายนะลูก ไม่มีอะไรแล้ว ลูกคือนัทธมนไม่เกี่ยวกับใครในชาติก่อนทั้งนั้น มีแค่เราอยู่กันสองแม่ลูกในปัจจุบัน ทิ้งเรื่องอดีตไปซะ”
“แต่นัทไม่ไหวแล้วแม่...นัทไม่อยากฝันร้ายอีกแล้ว”
นัทธมนร้องไห้กับอกแม่ แววตาเคียดแค้น
แต่มนทิราไม่เห็น
“นี่จะเป็นครั้งสุดท้าย ถึงเวลาแล้วที่นัทจะหยุดฝันร้ายนี้ไปเสียที”
“นัท...ลูกหมายความว่ายังไง นี่ลูกคิดจะทำอะไร”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะแม่ แม่สบายใจได้...นัทรักแม่นะ”
ระหว่างที่นัทธมนตัดสินใจเด็ดขาดจะล้างแค้นให้วรดาเพื่อขจัดฝันร้าย แกมแก้วตกใจแทบสิ้นสติเมื่อลินจันทร์เกิดอาการระลึกชาติได้เป็นผาณิตมาขอร้องให้เธอพาไปขอขมาวรดา
น้ำเสียงของลินจันทร์ไม่ใช่ของเด็กแต่เป็นเสียงของผาณิตที่แกมแก้วจำได้ดี
“จะบ้าเหรอยัยณิต ตอนยังอยู่เธอเกลียดนังวรดายังกะอะไรดีแต่พอตายไปจะมาขอขมาทำไมเอาป่านนี้”
“จิตวิญญาณฉันไม่มีวันสงบสุขถ้ายังไม่ได้กราบขอขมากรรมกับวรดา ขอร้องล่ะ...ช่วยพาฉันไปกราบวรดาที”
“เธอหมายถึงนังนัทธมนนั่นใช่ไหม ฉันไม่ยุ่งด้วยหรอกนะ...ลินจันทร์...ยัยลิน...ออกไปนะยัยณิต เธอตายแล้วก็ไปอยู่ที่ชอบที่ชอบของเธอ...แต่ไม่ใช่ที่นี่!”
ooooooo
แกมแก้วประสาทเสียมากรีบพาลินจันทร์ไปหาพระที่วัดเพราะคิดว่าจะช่วยอาการถูกผีผาณิตเข้าได้ หลวงพ่อรับฟังเรื่องราวทุกอย่างด้วยท่าทางนิ่งสงบก่อนเอ่ยเสียงเรียบ
“ตามที่โยมเล่ามาเนี่ยอาตมาคิดว่ามันเป็นเรื่องของวิบากกรรมที่ติดตามมาแต่ชาติปางก่อน ถ้าเพื่อนสนิทของโยมกลับชาติมาเกิดเป็นลูกสาวโยมจริงๆนั่นคงเป็นเพราะกรรมที่ผูกพันกันมา”
“แล้วดิฉันจะต้องทำยังไงวิญญาณของเพื่อน
คนนี้จะไม่มารังควานอีก ดิฉันอยากได้ลูกสาวกลับคืนมา อยากเห็นเขาเป็นปกติเหมือนเด็กทั่วไป”
“ก็ในเมื่อลูกของโยมต้องการขอขมากรรมต่อผู้ใดโยมก็เพียงแค่ช่วยทำตามความประสงค์เขาแค่นั้น”
“แล้วกรรมมันจะหายไปหรือคะหลวงพ่อ”
หลวงพ่อถอนใจยาวก่อนยิ้มอย่างมีเมตตา “กรรมมันไม่หายไปหรอกนะ จะกี่ภพกี่ชาติมันจะยังคงอยู่ แต่ถ้าขอขมากรรมด้วยจิตที่สำนึกอย่างแท้จริงก็จะช่วยให้กรรมบรรเทาเบาบางลงได้”
“แล้ว...ลูกสาวฉันจะดีขึ้นจริงๆใช่ไหมคะ”
“ดีขึ้นสิ...ถ้าได้ขอขมากรรมที่ผูกพันติดค้างกันไว้ก็จะคลี่คลายไปในทางที่ดีที่เป็นมงคลแน่ๆ”
แกมแก้วมีกำลังใจ คิดว่าพาไปขอขมาจะได้จบๆ หลวงพ่อพอเดาออกเตือนสติทิ้งท้าย “ต่อไปนี้โยมทั้งสองก็จงตระหนักไว้ว่าทุกการกระทำของเราจะส่งผลกรรมสืบไปตลอดกาล ดังนั้นเราจึงต้องมีสติและหมั่นทำกรรมดีอยู่เสมอ”
นัทธมนมาทำงานที่ออฟฟิศกฤตย์แต่เช้าตามเคย ภาพฝันร้ายของวรดาถูกขังในหลุมหลบภัย...เสียงร้องโหยหวนของเธอยังหลอกหลอนจนอารมณ์โกรธพลุ่งพล่านในอก
“ฉันไม่รู้ว่านี่เป็นคำอธิษฐานหรือคำสาป แต่ในเมื่อเขาขังเธอให้ตายทั้งเป็นฉันก็จะส่งคืนกรรมนั้นให้กับเขาเอง!”
อ่านละคร ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 10 วันที่ 15 ต.ค.61
ละครเรื่อง บทประพันธ์โดย: กิ่งฉัตรละครเรื่อง บทโทรทัศน์โดย ทองเอก-ญาลิล-ณกดแก้ว
ละครเรื่อง กำกับการแสดงโดย ผิน เกรียงไกรสกุล
ละครเรื่อง ผลิตโดย บริษัท กัทส์ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง ช่องออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง นักแสดงนำ เจษฎาภรณ์ ผลดี,นิษฐา จิรยั่งยืน
ที่มา ไทยรัฐ