อ่านละคร ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 6 วันที่ 4 ต.ค.61
คำพูดเตือนสติของแม่ทำให้นัทธมนนอนฝันถึงอดีตอีก ความร้ายกาจของผกากับผาณิตไม่ได้จบแค่คอยจับผิดเรื่องวรดากับกฤตย์แต่ลามถึงวารีที่นอนป่วยหนักสายสร้อยสาวใช้คนสนิท ลิ่วล้อของผกามาตามวารีไปรับใช้ตามคำสั่งของผาณิต วรดารั้งตัวแม่ไว้
“แม่...ไม่ต้องลุกหรอกจ้ะ เดี๋ยวรดาไปรับใช้ผาณิตเขาเอง”
“ฉันพูดไม่ชัดพอหรือไงยะ คุณณิตใช้ให้มาตามแม่วารี คนอื่นที่ไม่ได้เรียกชื่อก็ช่วยอยู่เฉยๆ”
“นี่! น้าสายสร้อยไม่เห็นหรือไงว่าแม่ป่วยอยู่เนี่ย”
“เห็นสิยะ ฉันก็มีตาสองข้างเหมือนเธอแต่นายให้มาเรียกจะให้ฉันทำยังไง เธอมีอะไรก็ไปคุยกับคุณณิตเอง”
วรดาประคองแม่ไปหาผาณิตที่นั่งคอยอยู่แล้วพร้อมกางเกงตัวใหม่ที่อยากให้วารีสอยปลายขา วารีรับคำสั่งด้วยความเต็มใจตามประสาคนไม่มีปากเสียงแต่วรดาคัดค้านเพราะผาณิตเร่งจะเอากางเกงภายในคืนนี้
วารีไม่อยากมีปัญหาตัดบทให้พากลับห้อง
วรดาหงุดหงิดบ่นอย่างเหลืออด
“ทำไมเราต้องยอมด้วยล่ะแม่ ยิ่งไปยอมเขาก็ยิ่งไม่เห็นหัวเราอย่างงี้”
“แต่ถ้าเราไม่ยอมมันจะยิ่งไปกันใหญ่ เราควรเจียมตัวว่าเราอยู่ในฐานะอะไร”
“แต่แม่จ๋า...รดาก็เป็นลูกของคุณพ่อเหมือนกัน แม่เองก็มาก่อนคุณหญิงน้าแม่ของผาณิตด้วยซ้ำ”
“อย่าสร้างความหนักใจให้ท่านเลยลูกเอ๊ย เราอยู่ของเราแบบนี้ก็ดีแล้ว”
แป้งสาวใช้เพื่อนสนิทของวารีที่มาช่วยดูแลส่ายหน้า อยากให้วารีเรียกร้องเพื่อตัวเองบ้าง สายสร้อยผ่านมาได้ยินก็ของขึ้น โผล่ไปเอาเรื่องแทนผกากับผาณิต
“นี่...รวมหัวกันนินทาเจ้านายเหรอยะ ดังไปถึงหน้าประตูน่ะ โถ...คิดจะเรียกร้องอะไรกันไม่ทราบ”
วารีหน้าเสียก่อนบอกปัดว่าไม่มีอะไร แต่สายสร้อยไม่เชื่อ “อย่าสำคัญตัวผิด...ถึงแม่วารีจะเคยมีลูกกับท่านนายพลแต่สถานะตอนนี้แม่วารีกับลูกก็เป็นคนใช้ไม่ต่างกับฉันนักหรอกจ้ะ”
วรดาอดไม่ได้เถียงแทนแม่ “ต่างสิ...อย่างน้อยรดาก็มีเลือดเนื้อเชื้อไขของท่าน”
“แล้วไง...ท่านเคยใส่ใจเธอบ้างไหมล่ะ ถ้าอยากจะฝันเฟื่องหลอกตัวเองไปวันๆฉันก็ไม่อยากจะขัดเธอหรอกนะ”
แป้งหมั่นไส้โต้แทนวรดากับวารี “หลอกตัวเองอะไรกันแม่สายสร้อย ที่รดาพูดมาก็ความจริงทั้งนั้น”
“โอ๊ย...ฉันจะพูดยังไงให้พวกเธอเข้าใจ ลองแม่วารีกับวรดาไปมีเรื่องทะเลาะแตกหักกับคุณหญิงผกาแล้วก็คุณผาณิตสิ แล้วดูว่าท่านนายพลจะไล่ตะเพิดคู่ไหนออกจากบ้าน”
คำปรามาสท้าทายของสายสร้อยทำให้นัทธมนสะดุ้งตื่น แววตาอาฆาตเมื่อคิดถึงความเจ็บช้ำใจของวรดา
“ทำไมเราต้องเป็นฝ่ายยอมอยู่ข้างเดียว...ต่อไปนี้เราจะไม่ยอมอีกแล้ว ใครทำอะไรเราไว้ก็จะต้องชดใช้!”
ooooooo
กฤตย์ตัดภาพนัทธมนจากใจไม่ได้เลยหลังกลับจากหลวงพระบาง ภาพความทรงจำตั้งแต่วันแรกที่เจอกันทำให้เขาหัวใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นตั้งแต่วรดาจากไป
ความคิดถึงก่อตัวจนสุดท้ายกฤตย์ก็ทนไม่ไหวต้องเปิดตู้หาหนังสือเจน แอร์ที่เขาเคยมอบให้วรดา แต่ตู้ว่างเปล่าก็ทำให้เขาขมวดคิ้วก่อนจะได้รู้จากแม่บ้านเช้าวันต่อมาว่าแกมแก้วเป็นคนสั่งให้เอาไปทิ้ง!
กฤตย์โกรธมากเอาเรื่องแกมแก้วทันทีเมื่อเธอมาช่วยงานที่ออฟฟิศ
“แก้วให้คนเอาหนังสือในห้องพี่ไปทิ้งใช่ไหม”
แกมแก้วเหยียดยิ้ม ท่าทางไม่สะทกสะท้านกับความผิดตัวเอง “อ๋อ...แก้วก็หลงดีใจนึกว่าคิดถึงน้องถึงได้เดินมาหาถึงที่นี่ ค่ะ...แก้วเห็นมันเก่าแล้วเลยกลัวจะรกห้องพี่กฤตย์ ก็เลยให้เด็กเอาไปทิ้ง”
“ของส่วนตัวในห้องของพี่ แก้วมีสิทธิ์อะไรถึงทำแบบนี้”
“ถ้าพี่กฤตย์อยากได้ เดี๋ยวแก้วให้คนไปซื้อมาให้ใหม่ก็ได้นี่คะ นิยายรักอมตะเรื่องนี้น่าจะหาได้ทั่วไป”
“แต่มันไม่เหมือนกัน”
“ไม่เหมือนยังไงคะ...ไม่เหมือนเพราะมันไม่ได้มีชื่อนังวรดาสุดที่รักของพี่กฤตย์ใช่ไหมคะ ทำไมคะ...
วรดาผู้หญิงคนนี้มันมีดีอะไร เป็นแค่ลูกคนใช้แต่ทำไมทุกคนต้องโหยหาคร่ำครวญถึงมันทั้งที่มันตายไปตั้งนานแล้ว”
“หยุดเดี๋ยวนี้นะแก้ว!”
“ทำไมคะ...ตายไปแล้วก็ยังแตะต้องไม่ได้เหรอคะ”
พูดจบก็ผละหนี ทิ้งให้กฤตย์งุ่นง่านคนเดียวก่อนปรี่ไปหาพิษณุผู้ช่วยหนุ่มให้ไปตามหาหนังสือเจน แอร์ ที่แม่บ้านบอกว่าติดไปกับกองหนังสือเก่าสำหรับขาย พิษณุงงกับคำสั่งแต่ก็ทำตามก่อนกลับมารายงานด้วยสีหน้าผิดหวังว่าหนังสือเก่าทั้งหมดถูกขายต่อไปแล้ว
ขณะที่บ้านกฤตย์วุ่นวายตามหาหนังสือเจน แอร์ บ้านปิติที่กรุงเทพฯก็มีระเบิดลงโครมใหญ่เมื่อเกตุมณีดันเห็นสามียืนดูรูปนัทธมนในห้องของลูกสาว ปิติยิ้มแหยกลบเกลื่อนเลยถูกเกตุมณีดักคอ
“ฉันรู้นะว่าคุณคิดอะไร คนในรูปเนี่ยถึงจะหน้าเหมือนวรดาอดีตรักฝังใจของคุณแต่ช่วยระงับความรู้สึกได้ไหม”
“เกตุ...ไม่เอาน่ะ นี่คุณคิดอะไรของคุณเนี่ย”
“อย่ามาบอกว่าฉันคิดอะไร คุณนั่นแหละกำลังคิดอะไร นี่เพื่อนของลูกนะ คุณยังจะจ้องตาเป็นมันแบบนี้เหรอ”
“ผมแค่ดูรูปเฉยๆ ไม่ได้คิดเลยเถิดไปขนาดที่คุณว่าหรอกนะ”
“คิดว่าฉันเชื่อเหรอ คุณคงคิดว่าฉันไม่รู้สึกอะไร แต่จะบอกให้ว่าฉันต้องทนกับความรู้สึกนี้มาร่วมยี่สิบปีแล้ว”
“ความรู้สึกอะไรของคุณ”
“ก็ความรู้สึกว่าจริงๆแล้วในใจของคุณรักแม่วรดามากกว่าฉันน่ะสิ”
“เกตุ...นี่ผมต้องพูดอีกกี่ครั้งว่าเรื่องนั้นมันเป็นอดีต มันผ่านไปแล้ว ได้ยินไหมว่ามันจบไปแล้ว”
“ถ้ามันจบไปแล้ว ทำไมฉันถึงยังรู้สึก ทำไมฉันถึงยังเจ็บทุกครั้งที่คุณตอกย้ำว่าคุณยังรักแม่นั่น...มากกว่าฉัน”
“นี่คุณจะหาเรื่องผมใช่ไหม”
“ฉันพูดเรื่องจริง คุณเองกล้าปฏิเสธไหมล่ะว่าในใจไม่ได้คิดถึงแม่นั่นแล้ว”
“พอได้แล้ว! ผมชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ”
“ทำไม...คุณจะทำอะไรฉัน”
เสียงเอะอะของพ่อแม่ทำให้ถุงแป้งวิ่งไปดูปิติกับเกตุมณีจึงยอมสงบศึก แต่เพียงไม่นานสงครามน้ำลายก็ปะทุเมื่อถุงแป้งดันเผลอพูดชื่อวรดาบนโต๊ะอาหาร
“เกตุ...มันก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นสักหน่อยผมก็ยังอยู่กับคุณกับลูกตรงนี้”
“แล้วจะต้องรอให้มันเกิดขึ้นก่อนรึไงฉันถึงจะมีสิทธิ์เปิดปากพูดอะไรได้”
“ไม่เอาน่ะคุณ จะมาเถียงกันต่อหน้าลูกทำไม”
“ลูกเราโตแล้ว เขาก็มีสิทธิ์ที่จะรับรู้ว่าพ่อของเขามีพฤติกรรมยังไง”
“อะไรคุณ ผมไปทำอะไรเสียหายไม่ทราบ”
“ก็ที่ไปยืนจ้องรูปแม่เลขาที่เป็นเพื่อนกับลูกสาวตัวเองอยู่เมื่อกี้น่ะมันเหมาะสมไหม ฉันขอถามหน่อยเถอะ”
“มันก็แค่นั้น ผมไม่ได้คิดอะไร”
“โอ๊ย...ไม่คิดอะไรเนี่ยนะ ฉันเคยโล่งใจที่แม่วรดาเสียไป นี่พอมาเจอคนหน้าเหมือนกันเข้าคุณก็ออกลายอีก”
ปิติทนไม่ไหวผลุนผลันออกจากบ้าน ทิ้งเกตุมณีให้ฮึดฮัด ส่วนถุงแป้งถึงกับน้ำตาคลอเพราะตั้งแต่จำความได้พ่อแม่ไม่เคยทะเลาะกันใหญ่โตเหมือนวันนี้เลย
ooooooo
นัทธมนมาทำงานเช้าตามปกติ กฤตย์มองตามเธอนิ่งๆแต่ไม่พูดอะไรจนกระทั่งได้ยินว่าเธอมีนัดกินข้าวกับเต้ยเพื่อนหนุ่มคนสนิท
อ่านละคร ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 6 วันที่ 4 ต.ค.61
ละครเรื่อง บทประพันธ์โดย: กิ่งฉัตรละครเรื่อง บทโทรทัศน์โดย ทองเอก-ญาลิล-ณกดแก้ว
ละครเรื่อง กำกับการแสดงโดย ผิน เกรียงไกรสกุล
ละครเรื่อง ผลิตโดย บริษัท กัทส์ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง ช่องออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง นักแสดงนำ เจษฎาภรณ์ ผลดี,นิษฐา จิรยั่งยืน
ที่มา ไทยรัฐ