อ่านละคร ประกาศิตกามเทพ ตอนที่ 12 วันที่ 30 ต.ค.61
ความจริงจากมิตรทำให้เหมันต์คิดแผนโต้กลับปราการด้วยการแจ้งความข้อหาพยายามฆ่าปิดปากพยาน ปราการถูกเชิญตัวไปสอบปากคำอีกรอบโดยมีหมวดอาทเป็นคนดูแลเหมือนเคย“พวกมันใส่ร้ายผม เล่นวิธีสกปรกแน่ๆ”
“ทางตำรวจเตรียมส่งสำนวนสอบสวนให้อัยการแล้ว ถ้าอัยการยื่นฟ้องต่อศาลเสี่ยก็ต้องไปสู้คดีในชั้นศาลต่อไป”
“หมวดมีวิธีช่วยผมไหม”
“ถ้าหลักฐานอ่อนอัยการก็อาจยกฟ้องครับ...ผมแนะนำได้แค่นี้เพราะไอ้ดาบหลงกับสารวัตรกำลังจับตาผมอยู่”
ปราการเจ็บใจมากแต่ไม่ทันคิดหาทางเอาคืนเหมันต์ มิตรก็โทร.มาเยาะเย้ย
“ไงเสี่ย...มือปืนผมทำงานได้ถูกใจเสี่ยหรือเปล่า สงสัยกระสุนผมจะด้าน หรือไม่มันก็หยิบปืนเด็กเล่นของลูกไป”
มิตรสะใจได้ล้างแค้นปราการ โดยมีหริทธ์อดีตพนักงานในบ่อนซึ่งหักหลังเขาอย่างเลือดเย็นเป็นเครื่องมือ ปราการโกรธจัดเรียกหริทธ์มาลงโทษ...โทษฐานไม่เตือนเรื่องความแค้นของมิตรรวมถึงเรื่องลาวัลย์ถูกลักพาตัว...
ขณะที่หริทธ์จมปลักกับความเจ็บช้ำใจเพราะถูกลาวัลย์ปฏิเสธ เหมันต์ก้าวไปข้างหน้าด้วยการให้อภัยเริ่มจากประกิตที่แวะมาขออโหสิกรรมหน้าที่เก็บกระดูกของชาญ
“ผมไม่รู้จะพูดยังไง...คือผม...ผมไม่ได้ตั้งใจ คนมันเมาอ่ะก็เลยเบรกไม่ทัน ไม่ใช่สิ...เอาเป็นว่าผมมันเลวเองที่ขับรถหนีไป ก็หวังว่าคุณจะเข้าใจแล้วยกโทษให้ผม ผมก็ไม่ได้มีความสุขนักหรอก ยิ่งรู้ว่าผมทำคุณพิการผมก็ยิ่งเสียใจ ถ้าคุณยังอยู่ผมจะยอมกราบขอโทษคุณจริงๆนะ”
สภาพห่อเหี่ยวของประกิตทำให้เหมันต์ถอนใจยาว ตัดสินใจปรากฏตัว
“พ่อผมไม่เคยคิดแค้นคนที่ชนเขาเลย พ่อให้อภัยมาตั้งนานแล้วครับ”
ประกิตตาเหลือกไม่อยากเชื่อว่าจะเจอลูกชายของชาญ เหมันต์ไม่ถือสายิ้มให้อย่างจริงใจ
“พ่อชาญบอกว่าอย่าให้สิ่งร้ายๆที่เกิดขึ้นกับชีวิตเรามาเปลี่ยนแปลงความดีในตัวเรา ต่อให้เดินไม่ได้พ่อก็ยังมีมือ มีสมองทำประโยชน์เพื่อคนอื่นได้อีกมากมาย พ่อก็แค่เสียขาแต่ไม่ได้สูญเสียหัวใจ”
เหมันต์เตือนสติให้ประกิตคิดถึงครอบครัวโดยเฉพาะผาณิตา
“พ่อผมหมดเวลาทำเพื่อคนที่พ่อรักแต่คุณยังมีโอกาสนะครับ...”
ooooooo
คำพูดเตือนสติของเหมันต์ทำให้ประกิตคิดได้ เหมันต์เลยนัดผาณิตามาพบเพื่อบอกข่าวดี ผาณิตาแอบมองเขาจากมุมไกลๆก่อนจะเดินมาหาเขาที่ยืนคอยที่ริมแม่น้ำ
เหมันต์เย้าขำๆทันทีที่เจอหน้า “เดี๋ยวนี้คุณใจกล้าแอบมองผู้ชายแล้วหรือครับ”
“หน้าตาบ้านๆอย่างนายมีอะไรให้แอบมอง”
“โห...ใจร้าย พูดจาไม่น่ารักแบบนี้ผมกลับดีกว่า”
พูดจบก็แกล้งหมุนตัวกลับ ผาณิตารีบคว้าตัวไว้
“นี่นายเป็นคนนัดฉันมาเองนะ มีอะไรก็ว่ามา”
“พ่อคุณไปขอโทษพ่อผม คุณก็ควรอภัยให้ท่านได้แล้ว”
“มันไม่ได้อยู่ที่ฉันแต่อยู่ที่เขาจะยอมเปลี่ยนตัวเองหรือเปล่า”
“ครอบครัวมันต้องช่วยกันสร้างนะครับ แค่คนใดคนหนึ่งคงไม่ได้”
ผาณิตารู้แก่ใจแต่ไม่อยากยอมรับ “รู้แล้วน่าคุณครูใหญ่ ห่วงตัวนายบ้างเถอะ พรุ่งนี้ถ้าอัยการยื่นฟ้องอาสอง เราต้องเตรียมกลับเข้าบริษัทบีบให้กรรมการบริหารปลดเขาซะ แล้วฉันจะดันนายขึ้นตำแหน่งแทนเอง”
เหมันต์ไม่ตอบรับแต่มองเธอยิ้มๆ
“ทำไม...ฉันพูดอะไรผิดหรือ”
“ผมรู้สึกมีความสุขมากเวลาที่คุณดูห่วงผม”
“ฉันทำเพื่อคุณปู่ต่างหาก”
ผาณิตาเฉไฉกลบเกลื่อนความรู้สึกแท้จริง เหมันต์รู้ดีแต่ไม่ถือสา “นั่นสินะ...ตั้งแต่รู้จักกันคุณก็ไม่เคยเป็นห่วงผมอยู่แล้ว ผมพูดธุระของผมจบแล้ว เรากลับกันดีกว่าแต่คงต้องไหว้วานให้คุณไปส่งเพราะผมส่งรถเข้าอู่ไปแล้ว”
เหมันต์แกล้งงอนผละไปขึ้นรถ ผาณิตาอยากง้อแต่ปากหนักจนกระทั่งรถเธอเสียกลางทางเพราะความร้อนขึ้น!
สีหน้าจ๋อยๆของผาณิตาทำให้เหมันต์เกือบใจอ่อนแต่ยังตีหน้าขรึมดุเธอที่ละเลยการตรวจสภาพรถ
“คุณขับรถอย่างเดียวไม่ได้นะครับ ต้องรู้จักดูหม้อน้ำด้วย”
“ปกติคุณทิมทำให้ฉัน พอเขาลาออกไปก็เลย...”
“คุณนี่ใช้ลูกน้องเยี่ยงทาส มิน่าเขาถึงประท้วงลาออก”
“น้ำอยู่ในรถ จะทำให้หรือเปล่า ถ้าไม่เต็มใจฉันทำเอง”
ท่าทางงอนๆของเธอเป็นที่เอ็นดู เหมันต์ยังตีหน้าเข้มก่อนหลุดยิ้มเมื่อเห็นร่มของเขากับรองเท้าสีแดงเจ้าปัญหาที่เขาเคยซ่อมบนรถของเธอ ผาณิตามองตามแล้วอายหนัก ไม่อยากให้เขารู้ว่าแอบเก็บของเขาไว้ทุกอย่าง
“ร่มของนายว่าจะคืนแต่ลืม รองเท้านี่ก็ว่าจะยกให้ลูกน้องก็ยังไม่ได้ให้สักที...คืนให้เลยแล้วกัน”
ผาณิตายื่นของทั้งสองให้แต่เหมันต์ไม่รับ ถามกลับเสียงเรียบ
“เมื่อไหร่คุณจะพูดความจริงกับผม”
แววตาคาดคั้นของเขาทำให้ผาณิตาประหม่า ไม่กล้าสบตา เหมันต์เห็นดังนั้นเลยแกล้งโยนของตัวเองทิ้งข้างทาง ผาณิตาร้องลั่นตามไปยื้อ “จะบ้าหรือ...ถึงมันจะเก่าแต่ก็ยังใช้ได้ ถ้านายไม่เอาฉันเอาเอง”
ผาณิตากระชากของจากมือเขาอย่างแรงเลยเสียหลัก โชคดีที่เหมันต์คว้าตัวทันและจูบเธออย่างดูดดื่ม
“บอกผมว่าคุณไม่รู้สึกเหมือนผม ผมก็จะได้เลิกคิดไปเอง”
เหมันต์โน้มตัวมาฟังคำตอบใกล้ๆแต่ผาณิตาเบือนหน้าหนีไม่ยอมสารภาพความในใจ
“ผมพอเข้าใจแล้ว ขอโทษด้วยที่ผมเสียมารยาทกับคุณ”
พูดจบก็เดินหนี ผาณิตาทนไม่ไหวก้าวตามและเป็นฝ่ายจูบเขาเอง เหมันต์อึ้งไปอึดใจก่อนยิ้มกว้างเมื่อสัมผัสได้ว่าหัวใจของเขากับเธอตรงกัน...
ooooooo
เหมันต์กับผาณิตาเปิดใจให้กันในที่สุด กว่าสองหนุ่มสาวคู่รักหมาดๆจะขับรถถึงบ้านก็อีกหลายชั่วโมงต่อมา เหมันต์ลงจากรถแฟนสาวแล้วเอ่ยเย้ายิ้มๆ
“ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมคนเป็นแฟนกันถึงอยากตัวติดกันตลอดเวลา”
“ใครเป็นแฟนนาย”
“ก็ผมตกหลุมรักคุณแล้ว คุณต้องรับผิดชอบเป็นแฟนผมสิ”
“ขอฉันคิดดูก่อนว่าเป็นแฟนนายแล้วจะได้ผลประโยชน์อะไรบ้าง”
ผาณิตาแกล้งกระเง้ากระงอด เหมันต์เลยจูบหน้าผากสั่งสอน
“นี่ไง...จะจูบทุกวัน รับรองคุณไม่ขาดทุนแน่นอน”
การแสดงความรักของเขาทำให้ผาณิตาเขินจัดแต่ยังทำฟอร์มไม่ยอมรับ
“แล้วฉันจะลองบวกลบคูณหารดูแล้วกันว่าเป็นแฟนกับนายแล้วคุ้มไหม”
เหมันต์ไม่ถือสาเพราะเชื่อว่าเธอกับเขาหัวใจตรงกัน โดยไม่รู้เลยว่าภาพเขากับผาณิตาหยอกล้ออย่างคนใกล้ชิดอยู่ในสายตาของอู๋กับเอม!
เอมสะเทือนใจมาก หนีไปชกมวยระบายอารมณ์จนอู๋ต้องเปิดอกถาม
“ถ้าชอบเขานักทำไมไม่กลับไปบอกเขาซะเลย มา...พ่อพาไปเอง”
“ไม่เอา...เขากอดจูบกันเต็มตาแบบนั้นใครจะบ้าไปบอก”
“แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่ตอนที่เหมันต์ยังไม่มีใคร”
“เอมไม่กล้า”
“ไม่กล้าหรือเพราะรู้ว่าเขาไม่มีใจ”
“พ่อ! นี่ลูกนะ ไม่ปลอบก็อย่ามาพูดให้ยิ่งช้ำใจ”
อู๋ส่ายหน้า ถอนใจก่อนเตือนสติ “ราดยาแดงตอนแผลสดๆนี่แหละดี ถ้าเหมันต์มีใจกับแกเขาคงแสดงออกไปตั้งนานแล้ว ไม่ต้องรอแกแสดงออกก่อนหรอก”
“แต่เอมชอบพี่เขา เอมจะทำยังไงอ่ะ”
เอมร้องไห้ อู๋ดึงตัวมากอดปลอบ “บางทีเป็นพี่น้องกันมันก็ยั่งยืนกว่าเป็นคนรักกันนะ ถึงมันจะคนละแบบแต่พ่อเชื่อว่าเหมันต์ไม่ได้รักเอมน้อยไปกว่าผู้หญิงคนไหนเลย”
ooooooo
อ่านละคร ประกาศิตกามเทพ ตอนที่ 12 วันที่ 30 ต.ค.61
ละครเรื่องประกาศิตกามเทพ บทประพันธ์โดย รจเรขละครเรื่องประกาศิตกามเทพ บทโทรทัศน์โดย กฤติญา สัมฤทธิ์ประสงค์
ละครเรื่องประกาศิตกามเทพ กำกับการแสดงโดย อนุวัฒน์ ถนอมรอด
ละครเรื่องประกาศิตกามเทพ ผลิตโดย บริษัท ดีวัน ทีวี จำกัด
ละครเรื่องประกาศิตกามเทพ ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ