อ่านละคร ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 6 วันที่ 2 ต.ค.61
กฤตย์พานัทธมนไปถนนคนเดินยามเย็น ผู้คนมากมายทำให้ทั้งสองต้องเบียดหากันอย่างไม่มีทางเลือก นัทธมนเพลิดเพลินกับการช็อปปิ้งสินค้าพื้นบ้านจนกระทั่งเธอสะดุดตาผ้าซิ่นทอมือในร้านข้างทาง...นัทธมนเอื้อมมือไปสัมผัสผ้าซิ่นแต่ดันชนแม่หมอพื้นเมืองที่ยืนไม่ไกลกันนั้น สัมผัสแผ่วเบาก่อเกิดพลังงานบางอย่างที่ทั้งสองรู้สึกได้และแม่หมอก็เป็นฝ่ายโพล่งก่อน
“ความแค้นทำให้เกิดความตาย คร่าชีวิตเขาจะนำความเสียใจมาสู่คุณตลอดชีวิต...เวรกรรมแท้ๆ ไม่ควรเลย”
พูดจบก็หายตัวไป นัทธมนพยายามมองหาแต่ไม่เห็นแม้แต่เงาแม่หมอ กฤตย์มองท่าทางชะเง้อชะแง้ของเลขาฯสาวงงๆก่อนตัดสินใจซื้อผ้าซิ่นทอมือที่เธอจับอยู่นานสองนานเพราะคิดว่าเธอชอบ
คำรณอาสาพากฤตย์กับนัทธมนไปท่องราตรี
คืนเดียวกันนั้นเอง เขาพาสองเจ้านายเลขาฯไปร้านดังซึ่งเต็มไปด้วยนักเที่ยวท้องถิ่นและชาวต่างชาติ เสียงดนตรีพื้นเมืองและบรรยากาศคึกคักทำให้กฤตย์กับนัทธมนรู้สึกผ่อนคลายและอารมณ์ดีมากพอจะไปเต้นกลางฟลอร์ตามคำเชิญของคำรณ
สถานการณ์อึมครึมระหว่างกฤตย์กับนัทธมนดีขึ้นมากหลังใช้เวลาร่วมกันบนฟลอร์เต้นรำ นัทธมนสอนเขาเต้นระบำแบบพื้นเมืองซึ่งคำรณถ่ายทอดให้อย่างไม่ขัดเขิน เช่นเดียวกับกฤตย์ที่ยอมทำอะไรสนุกๆในแบบที่ตัวเองไม่เคยทำมานานจนรู้สึกแปลกใจตัวเอง
กฤตย์มอบผ้าซิ่นทอมือเป็นของขวัญให้เลขาฯสาวก่อนแยกย้ายหน้าห้องพัก นัทธมนปลื้มใจมากและหยิบมาใส่ในเช้าวันต่อมาเพื่อไปใส่บาตรข้าวเหนียวร่วมกับเจ้านายหนุ่มและคำรณ
นัทธมนในชุดผ้าซิ่นดูสวยแปลกตาจนกฤตย์กับคำรณอ้าปากค้าง โดยเฉพาะรายแรกจ้องเธอตาเป็นประกาย จนเธอเขินหนักต้องออกตัวแก้เก้อ
“ดิฉันกลัวว่ากลับไปแล้วจะไม่มีโอกาสได้ใส่ชุดแบบนี้ก็เลยเอามาใส่วันนี้ซะเลย”
“ดีแล้วล่ะเพราะคุณสวมชุดนี้แล้วสวยมาก”
คำชมของเจ้านายหนุ่มทำให้นัทธมนถึงกับตาพร่า กว่าจะตั้งสติได้คำรณก็ขับรถมาถึงที่ใส่บาตรข้าวเหนียวประเพณีดังแห่งหลวงพระบางที่นักท่องเที่ยวชอบมีส่วนร่วม ผู้ช่วยสีหนาทยื่นผ้าเบี่ยงให้ตามธรรมเนียม นัทธมนรับมาพาดบ่าง่ายๆก่อนหันไปช่วยเจ้านายหนุ่มที่ทำท่าเงอะๆงะๆจนเธอทนไม่ไหวต้องช่วยผูก
ความใกล้ชิดแบบไม่ทันตั้งตัวทำให้สองหัวใจเต้นแรงก่อนที่นัทธมนจะเป็นฝ่ายรวบรวมสติได้ก่อนและก้มหน้าก้มตารับพรพระและอธิษฐานถึงวรดาในใจ
“วรดา...บุญกุศลในวันนี้ฉันขอยกให้เธอ ฉันจะตามสืบให้ได้ว่าใครกันแน่ที่พรากชีวิตเธอไป”
กฤตย์ก็ตั้งใจรับพรไม่แพ้กันและอธิษฐานถึงวรดา
“ข้าพเจ้าขออุทิศส่วนบุญนี้ให้กับวรดาและขอจงโปรดอโหสิกรรมให้กับข้าพเจ้าด้วยเถิด”
ต่างคนต่างอธิษฐานโดยไม่รู้ว่ากำลังคิดถึงคนเดียวกันอย่างวรดา คำรณไม่รู้ความนัยระหว่างสองเจ้านายเลขาฯสาว หลังใส่บาตรข้าวเหนียวก็พาทั้งสองไปเดินตลาดยามเช้า
นัทธมนชอบบรรยากาศในตลาด อาหารพื้นเมืองมากมายถูกวางขายจนเลือกซื้อไม่ถูก กฤตย์ได้แต่เดินตามเลขาฯสาวกระทั่งเธอหยุดตรงหน้าร้านขายขนมจอกขนมพื้นเมืองของหลวงพระบาง
กฤตย์ควักเงินซื้อขนมจอกให้ นัทธมนจึงแบ่งให้กินด้วย สถาปนิกหนุ่มจะหยิบเข้าปากแต่เลขาฯสาวร้องเตือนชวนให้เขาคิดถึงวรดาที่เคยเตือนเขาตอนกินขนมตาลร้อนๆ
“จะเตือนว่ามันร้อนใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ...ของเพิ่งขึ้นจากเตาเมื่อกี้เอง กินเข้าไปเลยได้ปากพองกันพอดี เป่าก่อนสิคะ”
“คุณบ่นซะอย่างกับผมเป็นเด็กๆ”
“ก็แค่หวังดีไม่อยากให้คุณปากพอง”
ความหวังดีของเธอทำให้กฤตย์ยิ้มกว้าง คำรณเห็นสองหนุ่มสาวชอบของพื้นเมืองเลยพาไปกินมื้อเช้าร้านดัง นัทธมนลองชิมทุกอย่างด้วยท่าทางน่าเอ็นดูจนกฤตย์อดทักไม่ได้
“ดูคุณจะชอบที่นี่มาก”
“ใครได้มาเห็นบรรยากาศแบบนี้จะไม่ชอบบ้างคะ”
พูดจบก็ผละไป ทิ้งกฤตย์ให้มองตามยิ้มๆ พึมพำไล่หลัง
“ผมดีใจนะที่คุณชอบ”
ooooooo
คำรณแยกไปช่วยงานสีหนาท หลังจากนั้น กฤตย์กับนัทธมนต้องขับรถเที่ยวเองซึ่งทั้งสองก็ไม่เดือดร้อนเพราะเกรงใจสีหนาทที่ส่งผู้ช่วยมาดูแลตลอด คำรณทิ้งรถให้ใช้และช่วยเช็กสภาพเครื่องยนต์อย่างดี กฤตย์พอใจความรอบคอบของอีกฝ่ายและถือโอกาสขับพานัทธมนไปเที่ยวนอกเมือง
จุดหมายแรกของวันนี้คือน้ำตกตาดกวางสีสีสันของน้ำและการเล่นชั้นของน้ำตกทำให้นัทธมนตื่นตาตื่นใจมาก
“ตาดกวางสี...ทำไมถึงรู้สึกคุ้นกับชื่อนี้นะ”
“คุณรู้จักเหรอ”
“ไม่รู้เลยค่ะ ตาดกวางสี...แปลว่าอะไรก็ไม่รู้นะคะ”
กฤตย์สะดุดหูเพราะเขาเคยพูดเรื่องนี้กับวรดา
“ตาดแปลว่าน้ำตก กวางสีก็คือกวางวัยหนุ่มตาดกวางสีเป็นน้ำตกที่สวยที่สุดในย่านนี้น่ะ”
“แปลกจัง...ทำไมดิฉันถึงรู้สึกคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน”
นัทธมนนิ่วหน้าพยายามคิด กฤตย์อดไม่ได้แกล้งถาม
“คุณเคยได้ยินมาจากไหนเหรอ”
“นึกไม่ออกเลยค่ะ สงสัยคงคิดไปเองมั้ง...ดิฉันขอไปห้องน้ำก่อนนะคะ”
กฤตย์ปล่อยเลขาฯสาวไปเข้าห้องน้ำ ส่วนตัวเองหวนคิดถึงอดีตตอนได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับหลวงพระบางเป็นครั้งแรกจากการดูภาพถ่ายในหนังสือท่องเที่ยว ธรรมชาติงดงามและสถานที่ท่องเที่ยวแปลกตาทำให้เขาสนใจและอยากชวนวรดาไปเที่ยวด้วยกัน
วรดากำลังรดน้ำต้นไม้ริมรั้วเหมือนเคย กฤตย์จึงถือหนังสือท่องเที่ยวไปให้ดู
“มานี่สิ...เรามีอะไรอยากให้เธอดูพอดีเลย”
“อย่าเลยค่ะคุณ เดี๋ยวมีใครมาเห็นฉันจะเดือดร้อนอีก”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า...แป๊บเดียว”
“คุณไม่เป็นไรแต่ฉันเป็นนี่ ผู้ใหญ่สั่งห้ามเราพบกัน คุณอย่าทำให้ฉันต้องโดนด่าอีกเลย”
เหตุการณ์ครั้งก่อนตอนวรดาถูกผกากับผาณิตเรียกไปดุด่าต่อหน้าวารียังวนเวียนในหัว กฤตย์ไม่ได้ยี่หระเพราะไม่คิดว่าตัวเองทำผิด ดึงดันจะให้วรดาดูภาพถ่ายหลวงพระบางจนได้
วรดาจึงได้รู้จักสถานที่ท่องเที่ยวมากมายในหลวงพระบางเป็นครั้งแรก รวมทั้งน้ำตกตาดกวางสี กฤตย์เห็นแววตาเปล่งประกายของเธอแล้วอาสาพาไปเที่ยว วรดาขำเห็นเป็นเรื่องตลกเพราะไม่เห็นทางเป็นไปได้
“แค่จะมาเจอหน้าฉันยังโดนผู้ใหญ่ห้าม แล้วคุณจะพาฉันไปเที่ยวเนี่ยนะ”
“ใช่...คิดว่าเราแค่พูดเพ้อเจ้อไปเรื่อยหรือไง”
“แต่เราถูกกีดกันแบบนี้ คุณจะพาฉันไปได้ยังไง”
“ก็คอยดูสิ วันนึงเราจะพาเธอไปเที่ยวที่หลวงพระบางนี่ให้ได้”
กฤตย์ดึงตัวเองจากอดีต หยิบกำไลที่เขาเคยให้วรดาจากกระเป๋าถือมาลูบแล้วพึมพำเบาๆ
“เราพาเธอมาที่นี่ตามสัญญาแล้วนะวรดา”
ooooooo
นัทธมนออกจากห้องน้ำจะไปสมทบกฤตย์แต่โชคไม่ดีเจอนักท่องเที่ยวอันธพาลตามลวนลาม กฤตย์มาช่วยไว้แต่หวิดถูกแทงถ้านัทธมนไม่ใช้พลังพิเศษดัดมีดพกของอีกฝ่ายจนหงิกงอ!
เป็นอีกครั้งที่นัทธมนควบคุมพลังพิเศษของตัวเองไม่ได้ เพราะอารมณ์โกรธพวกนักท่องเที่ยวอันธพาลแท้ๆทำให้เธอเผลอใช้พลัง กฤตย์เห็นสภาพมีดพกแล้วงงจัด อยากถามใจแทบขาดแต่เลขาฯสาวก็เดินหนีดื้อๆ
กฤตย์มองตามด้วยความสงสัย เริ่มเก็บข้อมูลทั้งเรื่องราวจากปณิตา เรื่องประหลาดในห้องพัก ในวัดเชียงทองและที่เพิ่งเกิดล่าสุด...หรือว่าเลขาฯของเขาจะมีพลังพิเศษจริงๆ
อ่านละคร ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 6 วันที่ 2 ต.ค.61
ละครเรื่อง บทประพันธ์โดย: กิ่งฉัตรละครเรื่อง บทโทรทัศน์โดย ทองเอก-ญาลิล-ณกดแก้ว
ละครเรื่อง กำกับการแสดงโดย ผิน เกรียงไกรสกุล
ละครเรื่อง ผลิตโดย บริษัท กัทส์ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง ช่องออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง นักแสดงนำ เจษฎาภรณ์ ผลดี,นิษฐา จิรยั่งยืน
ที่มา ไทยรัฐ