อ่านละคร ริมฝั่งน้ำ ตอนที่ 12 วันที่ 10 ต.ค.61
พฤกษ์คุกเข่าลงตรงหน้าวีนัส กุมมือเธอ พูดจากใจว่า“ผมไม่ใช่คนดี ไม่ใช่ผู้ชายที่หาทุกอย่างมาให้คุณได้ในพริบตา แต่ผมจะไม่มีความลับกับคุณ คุณอยากรู้ อะไรผมจะบอกคุณทั้งหมด”
“ฉันเคยเห็นคุณกอดกับหนึ่งธิดา” วีนัสถามเรื่องคาใจทันที
พฤกษ์นึกออก ยอมรับว่าตนกอดเนมจริงแต่ไม่ใช่ความรู้สึกอย่างที่กอดเธอ แล้วเล่าเหตุการณ์วันนั้นให้ฟัง ยืนยันว่าคืนนั้นไอลดาก็อยู่ด้วย แต่พูดดักไว้อย่างคาดการณ์ได้ว่า
“ถ้าคุณถามเนม เขาอาจจะไม่ตอบแบบนี้ แต่ถ้าคุณเชื่อความเป็นลูกผู้ชายของผม เชื่อว่าไอมันเป็นคนตรงๆไม่โกหกใคร เชื่อศักดิ์ศรีของไอ้ทศ นี่คือความจริง ผมกับเนมไม่ได้มีอะไรเกินเลย”
ฝ่ายชาญชัยบอกกับลูกหลานที่ห้อมล้อมว่า ตนจะซื้อบ้านร่มไม้ชายคาตอนนี้เลยก็ได้แต่ไม่ทำ เพราะจะไม่ดูถูกความพยายามความตั้งใจของหนูวีนัส ตำหนิลูกหลานที่นั่งลุ้นกันอยู่ว่า
“พวกแกมันทำงานเพื่อเงิน ไม่ใช่เพื่อศรัทธา พวกแกไม่เข้าใจหรอกว่าบ้านร่มไม้ฯไม่ใช่แค่บ้านพักคนชรา...แต่หนูวีนัสทำบ้านร่มไม้ฯให้มีคุณค่าทางใจอย่างมากกับตัวเขาและกับคนแก่ทุกคนที่อาศัยอยู่ที่นั่น”
อานัสเสนอให้ปู่ร่วมหุ้นเสียเลย ถูกอินทิราขัดคอว่าจะอวดรวยซื้อใจผู้หญิง สุจิตราปรามาสว่าไม่สำเร็จหรอกขนาดเขาบอกรักแล้ววีนัสยังไปกับผู้ชายคนอื่นเลย
“ผมไม่แคร์ ผู้หญิงอย่างวีนัสทำให้ผมอยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง เขาทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองมีค่า ไม่ใช่เป็นแค่ขยะชิ้นหนึ่งของตระกูลเหมือนที่ทุกคนทำกับผม”
ชาญชัยบอกว่าดีถ้าความรักเปลี่ยนเขาได้ตนก็จะสนับสนุน สิริมาแย้งทันทีว่าตนไม่เอาสะใภ้หัวแข็งอย่างวีนัส
“แต่ฉันอยากได้ หลานสะใภ้ฉันต้องมีความคิด ยืนด้วยขาตัวเองทำมาหากิน เอิร์ธ แกสัญญากับฉันก่อนว่าแกจะแข่งกับคุณพฤกษ์อย่างยุติธรรม...ถ้าแกทำให้หนูวีนัสรักแกจนยอมให้เราเป็นหุ้นส่วนบ้านร่มไม้ฯ ฉันก็จะยกบ้านร่มไม้ฯให้เป็นของขวัญแต่งงานแก”
สิริมา สุจิตรากับอินทิราอึ้งค้าง แต่อานัสยิ้มต็มหน้าดีใจสุดๆ หารู้ไม่ว่าที่บ้านร่มไม้ฯ พฤกษ์กำลังคุกเข่าขอวีนัสแต่งงาน ยายพิกุลมาเห็นบอกว่าเอาเลยยายยกให้
พฤกษ์รบเร้าขอคำตอบจากวีนัส เธอขอเวลาคิดก่อน พฤกษ์จึงเสนอให้หมั้นกันไว้ก่อนแล้วดึงวีนัสเข้าไปกอด หอมอย่างทะนุถนอม หนุ่มสาวอยู่ในอ้อมกอดของกันและกันอย่างมีความสุข
เช้าวันรุ่งขึ้นวีนัสโทร.ไปหาโตมรกับเชาว์ที่เช่าบ้านอยู่ด้วยกันเชิญคุณตาทั้งสองมาทานข้าวกันที่บ้านร่มไม้ฯ พฤกษ์กอดนัวเนียอยู่กระซิบว่าให้บอกไปเลยว่างานหมั้น วีนัสยิ้มเขิน บอกคุณตาทั้งสองว่าได้วันแน่นอนแล้วตนกับพฤกษ์จะไปรับคุณตาทั้งสองด้วยตัวเอง
วีนัสบอกว่าตนยังต้องโทร.ไปเชิญคุณยายนิ่มนวล คุณป้าดวงใจกับคุณตาชาญชัยด้วย พฤกษ์ทักท้วงว่าอย่าเพิ่งบอกคุณตาชาญชัยได้ไหมเพราะคุณตารู้อานัสก็ต้องรู้ วีนัสหยอกว่ากลัวตนเปลี่ยนใจหรือ
“ก็ลองดู ถ้าเอิร์ธมันอยากตกน้ำอีก”
“อันธพาล”
“คนหวงแฟนทำได้ทุกอย่าง” ว่าแล้วพฤกษ์ก็นัวเนียหยอกเย้ากับวีนัสอย่างร่าเริงน่ารัก
ooooooo
เนมยังพยายามอ่อยพฤกษ์อ้อนให้ติววิชาบริหารให้นัดว่าค่ำๆจะไปหาที่บ้าน พฤกษ์ตัดบทว่าอย่าไปที่บ้านเจอกันที่นี่แค่อาจารย์กับลูกศิษย์ เนมเอะใจว่าอยู่ๆทำไมอาจารย์พฤกษ์ถึงห้ามไปที่บ้าน หรือเพราะวีนัส?
ฝ่ายอานัสก็พยายามเกาะแกะวีนัสยุแหย่ให้วีนัสเกลียดพฤกษ์ กระทั่งบอกว่า “ผมรักคุณ” แต่วีนัสตอบทันทีว่า “แต่ฉันไม่ได้รักคุณ” อานัสก้าวเข้าหาอย่างคุกคาม วีนัสเรียกพอเพียงมา อานัสจึงยอมถอยไป ออกมาเจอเนม เนมถามว่าวีนัสอยู่กับพฤกษ์หรือเปล่า อานัสตวาดว่ามีปัญญาก็หาเอาเอง
พอเนมก้าวไปก็ถูกพอเพียงขวางไว้ เนมโมโหหยิบก้อนหินขว้างโดนหัวพอเพียงจนร้อง วีนัสได้ยินเสียงพอเพียงร้องวิ่งออกมาดู อานัสรีบเข้าไปดูเห็นพอเพียงหัวแตกก็พอดีเนมขว้างก้อนหินมาอีกพอเพียงตกใจเลยงับมืออานัส
พฤกษ์วิ่งออกมาห้ามพอเพียง วีนัสตามมา เนมเห็นก็โยนกลองใส่อานัสว่าเอาหินขว้างพอเพียงจนหัวแตก อานัสด่าเนมว่าสะตอตัวแม่ขนาดนี้ตนด่าว่าหน้าด้านก็คงไม่เจ็บ วีนัสไล่ให้ออกไปทั้งสองคนเลย อานัสฟ้องว่าเนมเป็นคนปาหินใส่พอเพียง ทั้งสองโต้เถียงกันจนวีนัสไล่ให้ไปกัดกันที่อื่น บอกอานัสว่านาทีนี้แม้แต่ความเป็นเพื่อนตนก็ไม่มีให้เขาแล้ว
อานัสอาฆาตว่าตนเลวแต่ตนรู้ว่าเธอรักอะไร ตนจะทำลายสิ่งที่เธอรักในที่สุดทั้งอานัสและเนมก็จำต้องถอยไป
วันต่อมานิ่มนวลโทร.คุยกับชาญชัยบอกข่าวที่วีนัสกำลังจะหมั้น ชาญชัยจึงบอกอานัสว่าให้เลิกคิดเรื่องหุ้นบ้านร่มไม้ฯเสีย เพราะวีนัสกำลังจะหมั้นกับอาจารย์พฤกษ์
อานัสผิดหวังจากวีนัสดื่มเหล้าเมามายไม่เป็นผู้ เป็นคน เนมด่าว่าสารรูปแบบนี้ถึงดึงวีนัสไว้ไม่ได้ รวยแต่โง่ อานัสก็ด่าเนมว่ามั่วเหมือนเดิม ท้าว่ามารยาจัดอย่างเธอ
แน่จริงก็ทำให้วีนัสกับพฤกษ์เลิกกันก่อนงานหมั้นสิ ทำเลย
ooooooo
พฤกษ์ทำงานหนักเครียดมากเกิดอาการตาลาย ไปมหาวิทยาลัยก็เห็นบันไดเลื่อนซ้อนกันจนก้าวพลาดหงายหลัง พอดีเนมมากอดประคองไว้ทัน พอพฤกษ์รู้สึกตัวก็รีบถอยห่าง แต่เพื่อนเนมถ่ายรูปนั้นไว้ได้
“รูปนี้ฉันขอ” เนมขอจากเพื่อน แล้วไม่นานวีนัสก็ได้รับรูปพฤกษ์กับเนมกอดกันจากอานัส คณิตาบอกให้ใจเย็นๆ อย่าเชื่อแค่รูปที่เห็น วีนัสตอบอย่างใจเย็นหนักแน่นว่า
“เราจะไม่คิดเองเออเอง อาจารย์พฤกษ์บอกว่าเราถามได้ทุกอย่าง”
เมื่อเปิดใจคุยกันแล้วจึงรู้ความจริง วีนัสบอกว่าตนเชื่ออาจารย์ ดังนั้นไม่ว่าเนมจะพยายามอ่อยพฤกษ์อย่างไรวีนัสก็หนักแน่นและแสดงความรักความเชื่อใจซึ่งกันและกันกับพฤกษ์จนเนมทนดูไม่ได้เป็นฝ่ายถอยไป
อาการตาพร่าเกิดขึ้นถี่จนพฤกษ์กังวล วันนี้ขับรถไปก็เกิดอาการจนมือที่จับพวงมาลัยเกร็ง เห็นไฟแดงที่รถคันหน้าพร่าเลือนจนจะชนรถมอเตอร์ไซค์พ่อลูกที่อยู่ข้างหน้า พฤกษ์หักหลบจนรถปีนขึ้นทางเท้า มือกดแตรเสียงดังจนคนวิ่งเข้ามามุงดู
พฤกษ์ตกใจมากกับอาการตาพร่าชักเกร็งของตัวเองที่เกิดขึ้นฉับพลัน
ที่บ้านชาญชัยบรรยากาศยังตึงเครียด ร้อน เพราะลูกๆแก่งแย่งสมบัติและทะเลาะกันรุนแรง ชาญชัยได้ยินลูกๆทะเลาะกันเรื่องสมบัติที่จะได้จากตนก็หดหู่ใจ
พฤกษ์วางแผนกับวีนัสว่าแต่งงานแล้วจะให้เธอไปอยู่บ้านตน ส่วนคุณยายกับคณิตาตนก็จะทำห้องใหม่ให้อยู่ วีนัสติงว่าต้องใช้เงินเยอะ พฤกษ์บอกว่าตนหาได้ แต่วีนัสไม่อยากให้เขาทำงานหนัก อยากให้หาเวลาพักผ่อนไปเที่ยวบ้าง
จนวันนี้เป็นวันหมั้น ที่บ้านวีนัสจัดตบแต่งอย่างสวยงาม ธนพัต ไตรทศ ไอลดา ช่วยกันดูแลงานอย่างพิถีพิถัน
วีนัสในชุดขาวสะอาดเรียบหรูดูดีก้าวลงจากข้างบนมีพอเพียงผูกโบอย่างโก้เดินตามเป็นบอดี้การ์ด
“ทำไมไอ้พฤกษ์ยังไม่มา โทร.ตามซิไอ้ทศ ใกล้เวลาแขกจะมาแล้วนะ” ไอลดาร้อนใจ
ทุกคนช่วยกันโทร.ตามพฤกษ์ ที่แท้เขาอยู่โรงพยาบาลเพราะเมื่อเช้าปวดหัวอย่างหนักและอาเจียนจนทรุดลงกับพื้น เขาดูมือถือที่มีสายเข้าหน้าเครียดเมื่อรู้ว่าตัวเองป่วยเป็นอะไร!
วีนัสโทร.หาพฤกษ์รอสายอย่างร้อนใจ ครู่หนึ่งก็วางสายบอกว่าอาจารย์ไม่รับสาย ไตรทศเปรยว่าหรือเกิดอุบัติเหตุ ไอลดากับธนพัตแยกกันออกมาช่วยกันโทร.เช็กไปตามโรงพยาบาล
วีนัสมองไปหน้าบ้านอย่างรอคอย แล้วมองเก้าอี้รับแขกที่วางอยู่หลายตัว ในขณะที่ยายพิกุลต้องดมยาโดยมีคณิตาคอยประคองอยู่
เวลาล่วงเลยไปอย่างทุกข์ทรมานใจ จนกระทั่งเก้าอี้รับแขกถูกเก็บหมด คณิตาลงมาบอกไอลดาว่า
“ยายเป็นลมแล้วเป็นลมอีก พัตกำลังช่วยดูอยู่”
“ไอ้พฤกษ์มันหายหัวไปไหน ปล่อยให้วีนัสรอได้ยังไง”
ทุกคนมองวีนัสที่ยืนหันหลังให้ เธอไม่พูดอะไรเลย มีแต่น้ำตาที่ไหลออกมาจากแววตาโกรธ
พฤกษ์ที่ทุกคนรอคอยอย่างร้อนใจนั้นนั่งนิ่ง
อยู่ที่โรงพยาบาลหลังจากอาเจียน ปวดหัวแทบระเบิดและทรุดลงกับพื้นขณะกำลังจะไปงานหมั้นที่บ้านวีนัส พฤกษ์นั่งตาแดงก่ำเหมือนหุ่นในที่เดิม...เมื่อรู้อาการป่วยของตนว่าเกี่ยวกับระบบประสาทควบคุมสมองเสียหายจากความเครียด ทำงานหนัก ตาพร่า อาเจียน ชักและเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้!
วีนัสเปลี่ยนชุดแล้ววิ่งพรวดขึ้นบันไดบ้านพฤกษ์มีไอลดา ไตรทศ และธนพัตวิ่งตามมาหน้าตาตื่น
วีนัสวิ่งมาจนถึงประตูบ้าน ทุบประตูปังๆๆด้วยอารมณ์โกรธจัด ตะโกนเรียกพฤกษ์ให้ออกมาคุยกันให้รู้เรื่อง ข้างในเงียบก็ยิ่งโกรธตะโกนลั่น
“อย่ามัวหลบอยู่ข้างใน อาจารย์พฤกษ์ ถ้าเป็นลูกผู้ชายก็ออกมาคุยกันให้รู้เรื่อง!”
ธนพัตบอกว่าพฤกษ์ไม่ได้อยู่ที่นี่ วีนัสหันขวับถามว่าอาจารย์พฤกษ์อยู่ไหน ไตรทศกับไอลดาบอกว่าพวกตนก็ไม่รู้ และไม่อยากให้พฤกษ์ทิ้งงานหมั้นให้เธอ อายหรอก
“มันไม่ใช่แค่อาย ฉันมียาย ทำแบบนี้อาจารย์ไม่ให้เกียรติครอบครัวฉันเลย”
ไตรทศช่วยพูดว่าพฤกษ์ต้องมีเรื่องร้ายแรงมากถึงหายตัวไป ธนพัตติงว่าถึงมีเรื่องร้ายแรงก็ต้องคุยกันไม่ใช่หลบหน้าไม่แคร์ความรู้สึกวีนัส
“อาจารย์พฤกษ์เขาจะหนีใช่ไหม งั้นก็หนีให้ตลอดนะ เพราะฉันจะตามจนกว่าจะได้ตัวผู้ชายขี้ขลาดที่สุดอย่างอาจารย์พฤกษ์มาก้มกราบขอโทษยายฉัน”
วีนัสพูดใส่หน้าไตรทศกับไอลดาแล้ววิ่งลงบันไดไป ธนพัต ไตรทศ และไอลดา มองหน้ากันอึ้งกับความโกรธสุดขีดของวีนัสอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
ooooooo
คืนนี้ชาญชัยเดินเข้าไปหาอานัสที่ดื่มจนหน้าแดงก่ำอยู่ อานัสถามว่างานหมั้นวีนัสคงสนุกมากใช่ไหม ชาญชัยบอกว่าหนูวีนัสไม่ได้หมั้น คุณพฤกษ์หายตัวไป แล้วชี้โพรงให้กระรอกว่า
“โอกาสกลับมาเป็นของแกแล้ว ใครที่ไม่ทะนุถนอมหัวใจหนูวีนัสก็เท่ากับทำร้ายฉันด้วย”
“ขอบคุณครับคุณปู่ ผมจะเป็นคนดูแลหัวใจวีนัสให้สมกับความรักของปู่เองครับ”
คืนเดียวกันพฤกษ์อยู่ที่ท่าเรือประมง เขานั่งเหงามองไปในทะเล เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขามองหน้าจอเห็นเบอร์ไอลดาโทร.มาก็ปล่อยให้เรียกจนหยุดไปเอง เปิดดูหน้าจอทั้งหมด ขึ้นมิสคอลเกือบร้อยสายจากทุกคน
พฤกษ์วางโทรศัพท์ลง มองความมืดในทะเลด้วยหัวใจทุกข์ทรมาน...
รุ่งขึ้นอานัสไปหาวีนัสทันที ด่าพฤกษ์ที่ทำให้เธอร้องไห้ ถามว่ามันอยู่ไหน บอกวีนัสว่าปล่อยให้ตนจัดการพฤกษ์เอง เธอเสียใจเพราะมันมากเกินไปแล้ว วีนัสบอกว่าตนกำลังตามหาอยู่ เขาต้องบอกเหตุผลตน อานัสใส่ไฟทันทีว่าเหตุผลคือมันแกล้งทำเป็นคนดี แต่มันไม่ได้รักเธอจริง วีนัสบอกว่าตนอยากฟังจากปากเขาเอง อานัสถามว่ามันทำเธอเจ็บถึงขนาดนี้ยังจะห่วงมันอีกหรือ
“ฉันไม่ได้ห่วง ความเป็นห่วงมันหมดไปตั้งแต่ยายฉันร้องไห้แล้ว รู้ไว้ด้วยที่ฉันอยากเจอเขาเพราะฉันไม่ใช่คนผิด เขาต้องกล้าสารภาพต่อหน้าทุกอย่าง” วีนัสเสียงแข็งจนอานัสต้องเงียบไป
ฝ่ายไอลดาคุยกับธนพัตว่าไม่รู้เหตุผลของพฤกษ์และสงสารวีนัส ธนพัตบอกว่าปัญหาทั้งหมดมันแก้ไม่ยากหากเรารู้ว่าคุณพฤกษ์อยู่ที่ไหน ธนพัตกล่อมจนไอลดาสีหน้าอ่อนลง...
ooooooo
กลางวันวันนี้เองขณะพฤกษ์เดินไปตามหาดทรายก็ถูกวีนัสก้าวไปขวางหน้า ผลักอกสุดแรงจนเขาเซ ตะคอกถาม
“ใจคุณทำด้วยอะไร ทำไมใจร้ายกับฉันขนาดนี้” ถามแล้วผลักอกอย่างแรงอีกจนพฤกษ์ล้มก้นกระแทก เธอพุ่งเข้ากระชากคอเสื้อ กระชากแว่นกันแดดออก จ้องตาถาม “บอกชั้นมา จ้องตาฉัน พูด! ฉันทำผิดอะไร”
“ผมหมั้นกับคุณไม่ได้วีนัส...ผมไม่มีวันลืม แม่ผมตายเพราะคุณ!!!”
วีนัสช็อกกับคำตอบของพฤกษ์ เธอไม่เชื่อ บอกว่าเขาโกหก พฤกษ์ยืนยันว่าตนพูดความจริง ความจริงที่เธอต้องรับได้ แล้วพูดสิ่งที่วีนัสอึ้งแล้วอึ้งอีกว่า
“ทั้งๆที่ผมสัญญาว่าผมจะดูแลแม่แทนพ่อ แต่แม่ผมก็ตายที่บ้านร่มไม้ฯของคุณ...ที่ผ่านมาผมคิดว่าผมทำใจได้แล้ว แต่ไม่ใช่ แค่คิดว่าถ้าหมั้น ถ้าแต่งงานผมก็ต้องอยู่กับคนที่ไม่มีความรับผิดชอบ จนผมต้องเสียแม่”
วีนัสตบหน้าพฤกษ์ทันที ถามว่าทำไมเพิ่งมาพูด พฤกษ์บอกว่าตนเพิ่งตัดสินใจว่าจะไม่หลอกตัวเองอีกแล้ว
วีนัสสั่งให้พฤกษ์หยุด กลับได้ยินเสียงเนมตวาดกลับมาว่า
“เธอนั่นแหละหยุด!!!” แล้วเดินเข้าแทรกกลางเบียดวีนัสออกไป พูดใส่หน้า “คนที่เจ็บ คนที่สูญเสียทุกอย่างไม่ใช่เธอ แต่เป็นอาจารย์ เธอต่างหากที่ต้องหยุดทำร้ายอาจารย์ด้วยคำว่าความรักความหวังดี”
ที่แท้พฤกษ์โทร.เรียกเนมมาเพื่อกันวีนัสออกไปจากชีวิตตน แต่อานัสก็แอบขับรถตามวีนัสมาและพุ่งเข้ากลางวงทั้งสามที่กำลังโต้เถียงกัน ชกพฤกษ์จนกระเด็นแล้วจะตามซ้ำ เนมบอกว่าถ้าชกอีกทีตนจะโทร.แจ้งตำรวจ วีนัสดึงอานัสออกมา เขาบอกเธอว่า
“ให้ผมติดคุกก็ได้ แต่ไอ้พฤกษ์มันต้องกราบขอโทษคุณ”
“แกต่างหากต้องก้มกราบอาจารย์” เนมตวาด
“หยุดนะ ถ้าไม่อยากปากแตกอีกคน” อานัสชี้หน้าเนม พฤกษ์โพล่งว่าเลวขนาดชกผู้หญิง “เออ...กูเลวก็เลวซึ่งหน้า ไม่ใช่ใส่หน้ากากคนดีหลอกผู้หญิงอย่างมึง มึงทำวีนัสร้องไห้มากี่ครั้งแล้ว”
“พอ...คุณเอิร์ธ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว”
วีนัสดึงอานัสออกมาแต่สะดุดบางอย่างล้มลง อานัสประคองขึ้นมาถามว่าข้อเท้าแพลงหรือเปล่า วีนัสบอกว่าตนเดินได้ แต่อานัสก็อุ้มขึ้นทันที เนมมองพึมพำอย่างสะใจ
“ถ่านไฟเก่า จุดเมื่อไหร่ก็ติด”
พออานัสอุ้มวีนัสออกไปพฤกษ์ก็บอกเนมให้กลับไปได้แล้ว เวลานี้ตนไม่ต้องการใครทั้งนั้นแล้วเดินไปทางเดียวกับวีนัส เนมมองด้วยความเสียใจเมื่อตระหนักชัดว่าอาจารย์พฤกษ์ไม่รักใครนอกจากวีนัส...
ฝ่ายวีนัสเมื่ออานัสอุ้มออกมาพาไปกอดปลอบอยู่นั้น พฤกษ์เดินมาเห็น ทั้งสองสบตากันนิ่ง แล้ววีนัสก็บอกอานัสให้พาตนกลับได้ไหม อานัสประคองกอดวีนัสเดินผ่านหน้าพฤกษ์ไป พฤกษ์มองหน้านิ่งในขณะที่วีนัสข่มความน้อยใจกลั้นน้ำตาผ่านไป...
กลับถึงบ้านคณิตาถามวีนัสว่าเจออาจารย์พฤกษ์แล้วใช่ไหม อานัสชิงบอกว่าเจอและเกือบจะฆ่ามันแล้วด้วย ยายพิกุลเดินออกมา อานัสไหว้แล้วถอยออกไป ยายถามวีนัสว่าปรับความเข้าใจกับพฤกษ์แล้วใช่ไหม
“มันจบแล้วค่ะคุณยาย หนูจะไม่ฝืนเข้าข้างตัวเอง ...อาจารย์พฤกษ์เกลียดเราเพราะมีส่วนทำให้คุณป้าตาย เราคือความทรงจำที่เลวร้ายที่สุดของชีวิตอาจารย์” วีนัสดวงตาแดงก่ำ พูดอย่างหมดใจกับพฤกษ์แล้ว
ยายกอดวีนัสไว้ ส่วนคณิตาลูบหลังปลอบเบาๆ
ooooooo
อ่านละคร ริมฝั่งน้ำ ตอนที่ 12 วันที่ 10 ต.ค.61
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ บทประพันธ์โดย ธุวดาราละครเรื่องริมฝั่งน้ำ บทโทรทัศน์โดย เป่ากุ้ย
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ กำกับการแสดงโดย ภูธเนศ หงษ์มานพ
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ฝึกสอนการแสดงโดย อริศรา วงศ์ชาลี
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ผลิตโดย บริษัท เป่าจินจง จำกัด
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ควบคุมการผลิตโดย นพพล โกมารชุน
ที่มา ไทยรัฐ