อ่านละคร ริมฝั่งน้ำ ตอนที่ 13 วันที่ 13 ต.ค.61
อานัสเลือดขึ้นหน้าพุ่งเข้าตบอินทิราจนหน้าหงาย ชาญชัยเข้ามาพอดีเอาไม้เท้าขวางก่อนที่อานัสจะพุ่งเข้าไปซ้ำ อานัสคำรามคลั่ง“ผมจะฆ่ามัน!”
“ไอ้สารเลว เลือดชั่วๆของแกมันมาจากไหน ถึงคิดจะฆ่าญาติพี่น้องได้”
“หุบปากได้แล้วอินทิรา” ชาญชัยตวาด อินทิราถามว่าคุณพ่อยังจะเข้าข้างหลานชั่วหรือ “ฉันสั่งให้แกหุบปาก ถ้าแกไม่อยากโดนไอ้เอิร์ธมันฆ่า ไปซะไปให้พ้นจากตรงนี้ก่อน ไป๊!”
อินทิราเห็นอานัสคลั่งก็รีบวิ่งออกไป อานัสหันระเบิดอารมณ์กับชาญชัยว่าวีนัสไม่ได้รักตนเลย
เธอกลับไปหาพฤกษ์ ทรุดสะอื้นถามว่า คนอย่างตนมันเลวจนไม่ควรได้รับความรักจากใครเลยหรือ
ชาญชัยมองอานัสที่สะอื้นฮัก สงสารจับใจ เตือนสติว่า
“รักอย่างมีสตินะเอิร์ธ อย่าให้อารมณ์ชั่ววูบทำลายความตั้งใจเป็นคนดีของเรา” อานัสบอกว่าพอกันที ตนขอเป็นคนเลวและจะเลวให้สะใจ “แต่แกจะไม่ได้อะไรจากใครอีกเลย แม้กระทั่งความไว้ใจ แกจะเป็นคนที่ทุกคนเกลียดและไม่ให้อภัยอีก...อย่ายอมแพ้เอิร์ธ ชนะใจตัวเองให้ได้ก่อน แล้วแกจะชนะใจคนอื่นได้”
อานัสไม่อาจฟังอะไรได้อีกแล้ว เขาพุ่งออกไปทันที ชาญชัยมองตามทั้งเป็นห่วงและสงสาร
อานัสไปที่มหาวิทยาลัย เนมเห็นรีบเข้าไปหา อานัสยั่วทันทีว่าใจกว้างเหลือเกินที่ปล่อยให้เหยื่ออย่างพฤกษ์กลับไปซบแฟนเก่า เนมเย้ยว่าพูดแบบนี้รู้เลยว่า ง้อวีนัสไม่สำเร็จ
อานัสบอกเนมว่าตนง้อวีนัสไม่ได้ เธอก็ไม่มีวันได้พฤกษ์เหมือนกัน เนมสวนไปว่าคนฉลาดอย่างตนมีวิธีที่ดีกว่าการเอาตัวไปขวาง อานัสเย้ยว่าทำให้ตายก็ไม่สำเร็จเพราะถ้าพฤกษ์สนใจเธอสักนิดวีนัสก็ไม่มีวันกลับมา เนมตวาดว่าไม่ต้องมาปั่นหัวตน
“ฉันเตือนต่างหาก ทำไมไม่ทำอะไรที่เราสองคนได้ประโยชน์ทั้งคู่ แทนที่จะมากัดกัน” อานัสหวังใช้เนมให้เป็นประโยชน์อีกครั้ง
ooooooo
วีนัสเฝ้าขอร้องให้พฤกษ์ไปหาหมอ แต่เขาบอกว่าตนไม่เป็นอะไรเพียงแต่ตนนอนน้อยเพราะกำลังปรับปรุงสวน
วีนัสตัดพ้อว่าอาจารย์เป็นห่วงทุกคนแต่ต้องห่วงตัวเองด้วย และต้องยอมรับความหวังดีจากตนด้วยเหมือนกัน แต่ไม่ว่าวีนัสจะหว่านล้อมอย่างไรพฤกษ์ก็ยังเฉย
ส่วนโตมรอาการหนักขึ้นทุกวันแต่ก็ไม่ยอมรับว่าตนเป็นอะไร วีนัสจะให้ธนพัตมาอยู่ด้วยก็ไม่เอา
แต่แล้วโตมรอาการกำเริบต้องเข้าโรงพยาบาล หมอบอกว่ามะเร็งเป็นระยะสุดท้ายแล้ว ถ้าทางเดินปัสสาวะขับของเสียออกไม่ได้คุณตาก็อาจไตวาย โตมรพูดอย่างหนักแน่นแม้จะเหนื่อยล้าเต็มทีว่า ตนยืนยันการตัดสินใจแรก ขอให้ทุกอย่างเป็นไปตามวาระ ตามธรรมชาติ ความตายสำหรับตนมันไม่น่ากลัวอีกแล้ว
วีนัสถามจากพฤกษ์จนรู้ว่าโตมรรักษาตัวที่ไหน ทั้งสองจึงไปรับโตมรที่โรงพยาบาล แต่ดูอาการเขาไม่ดีเลย จึงเสนอจะเปลี่ยนโรงพยาบาล
“ขอบใจความหวังดีของพวกเธอ แต่ฉันมีเหตุผล ยังไงฉันก็จะรักษาที่นี่”
เมื่อเดินมาถึงผนังด้านหนึ่งของตึก พฤกษ์กับวีนัสเห็นรูปโตมรติดที่ผนังมีป้ายว่าเป็นผู้บริจาคที่ดินสร้างโรงพยาบาลนี้ โตมรจึงเล่าให้ฟังว่า
โรงพยาบาลนี้สร้างบนที่ดินที่ตนบริจาค เล่ารายละเอียดว่าที่ดินผืนนี้ลูกชายคนเดียวของตนอยากได้ไปทำห้างสรรพสินค้า...
“แต่ฉันเลือกจะให้เป็นที่พักพิง ที่รักษาให้กับคนป่วยไม่เลือกว่ารวยหรือจน มันเป็นการทำบุญครั้งเดียวของฉัน แต่ทุกครั้งที่ฉันก้าวมาที่นี่ ฉันมีความปีติที่ไม่ต้องอวดอ้างบอกใคร ฉันได้ช่วยคนให้เขามีหมอ มีที่รักษาความเจ็บป่วยทั้งกายและใจ...ฉันอาจช่วยต่ออายุเด็ก
สักคนให้เขาได้อยู่กับพ่อแม่ ได้แข็งแรง ได้โตไปเป็นกำลังที่ดีของสังคม ถ้าต้องตาย ฉันก็ขอตายไปกับความภูมิใจตลอดชั่วชีวิต ที่ใครก็เอาไปจากฉันไม่ได้”
วันต่อมาเชาว์ก็ได้รับจดหมายที่โตมรฝากคนเอามาให้ เขารีบเปิดอ่านเป็นจดหมายที่เขียนด้วยลายมือเป็นระเบียบสวยงาม
“เชาว์ผู้น่ารำคาญ สงสัยใช่ไหมว่าฉันเขียนจดหมายถึงนายทำไม นี่ไม่ใช่จดหมายรักแต่เป็นคำสั่งที่นายต้องทำ ข้อหนึ่ง เงินทองของฉัน ฉันยกให้มูลนิธิเพื่อคนยากไร้ในโรงพยาบาลที่ฉันรักษา ข้อสอง ไม่ต้องบอกลูกหลานฉัน ในเมื่อตัดพ่อตัดลูกตั้งแต่ฉันยกที่ดินให้โรงพยาบาลก็อย่าติดต่อให้รำคาญใจกันอีก ข้อสาม ฉันเป็นมะเร็งต่อมลูกหมาก ปฏิเสธการรักษาทางเคมีทุกอย่าง ไม่เจาะ ไม่ใส่ท่อรุงรัง ขอให้ยึดถือข้อนี้ไว้เป็นเด็ดขาด ให้ฉันได้ไปอย่างธรรมชาติ ไม่ต้องจัดงานศพใหญ่โต อย่าสิ้นเปลือง ขอบใจมากนายเชาว์ผู้น่ารำคาญ”
เชาว์อ่านจดหมายจบถึงกับน้ำตาร่วง...
วันนี้โตมรอยู่กับพอเพียงตามลำพังที่เก้าอี้วงเวียนบ้านร่มไม้ฯ เขาลูบหัวพอเพียงขอบใจที่ไม่ทิ้งตน บอกพอเพียงว่า “ฉันมีตาเชาว์จอมวุ่นวายกับแกเป็นเพื่อนแท้ เป็นความรักที่จริงใจยิ่งกว่าลูกหลานตัวเองเสียอีก”
เชาว์มาถึงพอดี เขาเร่งฝีเท้าเข้าหาโตมรร้องบอก “คุณโต เชาว์มาแล้ว” เห็นโตมรกำลังคอพับไปกับเก้าอี้ เอ่ยเสียงแผ่ว
“ขอบใจ ฉันไปล่ะนะเชาว์ พอเพียง”
“ไปสบายนะคุณโต ไม่เจ็บไม่ปวดไม่ต้องทรมานเพราะความคิดถึงลูกหลานอีกแล้ว” เชาว์แตะมือโตมรน้ำตาไหล
โตมรจากไปโดยมีเชาว์และพอเพียงเป็น เพื่อนแท้ในวาระสุดท้าย...
ooooooo
ยายพิกุล วีนัสและคณิตา วางพวงมาลัยที่หน้ารูปโตมรโดยมีพอเพียงหมอบอยู่ด้วย ยายพิกุลบอกล่าวโตมรว่า “ถือเสียว่าที่นี่เป็นบ้าน อยู่กับพวกเราที่นี่นะ”
วีนัสบอกคณิตาว่า ตนรู้ว่าโตมรป่วยจากพฤกษ์เพราะเขาเจอกันที่โรงพยาบาล หลังๆมานี่อาจารย์พฤกษ์ก็ท่าทางไม่ค่อยสบาย คณิตาถามว่า แล้วถามกันบ้างหรือเปล่า
“ถ้าถามแล้วตอบง่ายๆก็ไม่ใช่คนปากแข็งอย่างอาจารย์พฤกษ์สิ ณิตา...ยังไงเราก็ต้องรู้ให้ได้ ก่อนทุกอย่างจะสายเกินไป”
แล้วไตรทศกับไอลดาเพื่อนสนิทที่เข้านอกออกในบ้านพฤกษ์ได้ก็วางแผนค้นหาความจริงกัน โดยไตรทศทำเป็นคุยดึงความสนใจจากพฤกษ์ที่สวนกล้วยไม้ ถ่วงเวลาให้ไอลดาไปค้นหาหลักฐานการรักษาตัวของพฤกษ์ และเจอใบนัดหมอในหนังสือภาพกล้วยไม้เก่าที่พฤกษ์เคยบอกว่าเป็นหนังสือที่พ่อให้แม่ตอนจีบกัน
เมื่อรู้ว่าพฤกษ์ป่วยจริงๆ ทั้งสองก็เอาใจใส่ดูแลให้เขาพักผ่อนบ้าง ส่วนไอลดาก็จะไปคุยกับหมอที่รักษาพฤกษ์ แล้วบอกไตรทศว่า
“ต่อไปนี้เราต้องผลัดกันมาอยู่เป็นเพื่อนพฤกษ์ ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม อย่าปล่อยให้มันอยู่คนเดียว”
“ได้ ไม่มีปัญหา แกรีบไปคุยให้รู้เรื่อง แล้วโทร.มาเล่ารายละเอียดให้ฉันฟังด้วย...” แต่พอไอลดาเดินออกไป มือถือของไตรทศก็ดังขึ้น เขารีบรับสาย “ครับๆ นาย...ว่างครับ ไปตอนนี้ได้เลยครับนาย”
แล้วไตรทศก็รีบไปอีกคน เป็นโอกาสให้เนมแทรกเข้ามาหาพฤกษ์อย่างมีแผนทันที
เนมเอาสตรอว์เบอร์รีน่ากินมาฝาก รบเร้าให้ พฤกษ์กินจะได้รู้ว่าหวานจริงๆ พอพฤกษ์หยิบกินก็เอานมอัลมอนด์ให้ดื่มบอกว่าดีกับสุขภาพ อ้อนให้ดื่มสักนิดตนจะได้ดีใจ
ฝ่ายอานัสก็ไปที่บ้านวีนัส ออดอ้อนว่าเกลียดตนจนไม่มองหน้าเพราะตนทำร้ายพฤกษ์ตัดพ้อว่าพฤกษ์น่าอิจฉาจริงๆ ทำเลวแค่ไหนเธอก็ยังหลงมัน วีนัสบอกว่าถ้าเขาเลิกใส่ร้ายคนอื่นก็คงจะพอมีความดีติดตัวบ้าง
“ผมยอมถูกด่า ที่มาเตือนเพราะอยากให้คุณตาสว่าง พฤกษ์มันไม่ได้วิเศษอย่างที่คุณเห็น”
วีนัสบอกว่าไม่จำเป็นที่ตนต้องเชื่อเขา อานัส ถามว่าแล้วเธอจะเชื่อใคร เชื่อพฤกษ์ที่ดีแต่เปลือก หลอกเธอซ้ำแล้วซ้ำอีกหรือ แล้วปั้นน้ำเป็นตัวใส่ร้ายพฤกษ์ว่า
“ถ้าพฤกษ์มีเธอคนเดียว เนมคงไม่ต้องปรึกษาเพื่อนเรื่องทำแท้ง!”
วีนัสฟังแล้วชาไปหมดทั้งตัว
อ่านละคร ริมฝั่งน้ำ ตอนที่ 13 วันที่ 13 ต.ค.61
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ บทประพันธ์โดย ธุวดาราละครเรื่องริมฝั่งน้ำ บทโทรทัศน์โดย เป่ากุ้ย
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ กำกับการแสดงโดย ภูธเนศ หงษ์มานพ
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ฝึกสอนการแสดงโดย อริศรา วงศ์ชาลี
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ผลิตโดย บริษัท เป่าจินจง จำกัด
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ควบคุมการผลิตโดย นพพล โกมารชุน
ที่มา ไทยรัฐ