อ่านละคร ประกาศิตกามเทพ ตอนที่ 7 วันที่ 9 ต.ค.61
“ลูกสอง...ลูกว่าง่ายไม่ดื้อไม่ซน ชอบเสียสละให้พี่น้อง ลูกเป็นภูมิแพ้ไม่สบายบ่อยๆ แม่เลยถักผ้าพันคอให้ลูก ลูกพันไว้ตลอด ร้อนก็ไม่ยอมถอดเพราะกลัวแม่เสียใจ แม่ดีใจมาก...จำได้ไหม”ปราการพยักหน้ารับทั้งน้ำตา ความรู้สึกเก่าๆหวนมาอีก มนตรายิ้มให้บางๆก่อนเอ่ยกับลูกทั้งสาม “ที่แม่ให้ความรักกับลูกทุกคนก็เพื่อให้ลูกรักกัน เป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพี่น้องต้องไม่ทำร้ายกันนะ”
สามพี่น้องบุญธรรมถึงกับน้ำตาคลอด้วยความซึ้งใจ เช่นเดียวกับเหมันต์กับผาณิตาที่เห็นว่าความรักของมนตราในฐานะแม่ยิ่งใหญ่แค่ไหน คงมีเพียงทศนาถที่ทนไม่ได้เพราะงานกร่อยถูกเหมันต์ขโมยซีน
“มันต้องพูดล่อหลอกอะไรคุณย่าทำให้คุณย่าอาการกำเริบเพ้อออกมาได้เป็นฉากๆขนาดนี้ นี่มันเป็นแผนทำลายงานหมั้นฉันชัดๆ แกออกไปเลย...ป๋าโทร.แจ้งตำรวจลากคอมันเข้าตะรางไปเลย!”
ทศนาถกระชากลากถูเหมันต์ออกจากงาน มนตราผวาตามเป็นที่น่าเวทนาแก่แขกเหรื่อรวมทั้งเหมทอง
ที่สงสารภรรยาจับใจ กระนั้นทศนาถก็ไม่สำนึกพลั้งมือผลักมนตราล้มและเป็นลมหมดสติ!
ooooooo
งานหมั้นหมายระหว่างทศนาถกับผาณิตา
ล่มไม่เป็นท่า มนตราเป็นลมยังไม่ฟื้นเหมทองต้องให้ขึ้นไปนอนพักโดยมีเหมันต์เฝ้าไม่ห่างด้วยความเป็นห่วง ทศนาถหัวเสียมากโวยวายโทษเหมันต์ว่าเป็นต้นเหตุให้งานพัง เหมทองต้องปรามและคาดโทษให้หุบปากถ้าไม่อยากถูกตะเพิดออกจากบ้าน!
เหมันต์เครียดมากที่งานแตกเพราะตัวเอง ลาวัลย์สงสารเดินมาปลอบใจ
“วัลย์ผิดเอง เพราะวัลย์เคยโกหกพี่ทศว่าน้องชายพี่ล่อลวงวัลย์พี่ทศก็เลยเกลียด หาเรื่องพี่เหมันต์อยู่เรื่อย”
“ไม่ใช่เพราะคุณวัลย์หรอก เราเคยมีเรื่องกันมาก่อนหน้านั้นแล้ว คุณวัลย์อย่าห่วงเลยพี่ไม่เป็นอะไรหรอก”
“ไม่ห่วงได้ไง...ก็พี่บอกเองว่าจะคอยช่วยวัลย์ให้ผ่านเรื่องร้ายๆไปให้ได้ ถ้าพี่เป็นอะไรแล้วใครจะช่วยวัลย์ล่ะ”
“พี่รับปากแล้ว พี่ไม่ลืมหรอก”
ลาวัลย์ยิ้มกว้าง จับนิ้วโป้งของเหมันต์มาชนกับของตัวเอง
“แปะโป้งพิมพ์ลายนิ้วมือทำสัญญากันแล้วนะ”
กว่าจะได้กลับบ้านก็เย็นย่ำ เหมันต์เหนื่อยใจมากและไม่ทันสังเกตว่าหริทธ์แอบเอาไพ่เข้าบ้านเพราะกำลังหัดเป็นเจ้ามือตามคำแนะนำของปุ๊ เขาถอดเสื้อสูทที่ใส่ไปงานหมั้นของทศนาถกับผาณิตาไว้หน้าห้องและเข้าไปหาชาญ ภาพใบหน้าเศร้าหมองของมนตรายามเอ่ยถึงลูกชายทำให้เขาสะเทือนใจ
“พ่อครับ...ตอนที่ผมเกิดคงทำให้แม่เจ็บปวดทรมานมาก”
“อยู่ๆถามเรื่องนี้ขึ้นมาทำไม”
“เพราะผมไปเห็นความรักของผู้หญิงคนหนึ่ง
ที่มีให้กับลูกตัวเอง ถึงแม้จะไม่ใช่เลือดเนื้อที่แท้จริงแต่ก็ยังเลี้ยงดูด้วยความรักไม่ต่างจากลูกตัวเอง มันทำให้ผมคิดถึงแม่ขึ้นมา”
“แม่แกร่างกายอ่อนแอมากแต่เขาอดทนจนถึงเฮือกสุดท้ายเพื่อให้แกได้ลืมตาดูโลก เป็นความเสียสละที่ไม่รู้จะเอาอะไรมาเทียบได้เลย...แล้วผู้หญิงที่แกว่าเป็นใคร”
“เป็นภรรยาของเจ้านายผมครับ เขาความจำเสื่อมผมสงสารเขา”
“ก็คุยเป็นเพื่อนกับเขาบ่อยๆเผื่อเขาจะดีขึ้น เราก็ได้บุญด้วย”
“ไม่ดีกว่าครับเพราะเขามีลูกๆดูแลกันอยู่แล้ว...พ่อนอนเถอะครับผมไม่ชวนคุยแล้ว”
ooooooo
หริทธ์คิดถึงลาวัลย์จึงแอบขโมยมอเตอร์ไซค์ของเหมันต์ไปหาเธอถึงบ้าน ทันเห็นเหตุการณ์สุดระทึกเมื่อปราการยึดวิกผมของลาวัลย์เพราะเข้าใจว่าลูกสาวแอบใช้โทรศัพท์
“คืนวิกให้วัลย์เถอะค่ะพ่อ ไม่งั้นพรุ่งนี้วัลย์จะไปโรงเรียนได้ยังไง”
“พ่อสั่งห้ามใช้มือถือแล้วลูกขโมยไปโทร.หาใคร ...หาไอ้บ๋อยไร้อนาคตนั่นอีกใช่ไหม”
ลาวัลย์จะโทร.หาเหมันต์แต่ต้องโกหกเพื่อเอาตัวรอด
“ไม่ใช่นะคะ...วัลย์แค่จะโทร.ไปถามเพื่อนเรื่องรายงานค่ะ วัลย์ไม่ได้ติดต่อกับหริทธ์แล้ววัลย์สาบานได้”
ปราการถอนใจยาว ไม่เชื่อนักแต่ก็ยอมคืนวิกให้ “คนที่จะเป็นคู่ของลูกพ่อได้เลือกไว้ให้แล้ว คนคนนี้จะทำให้ลูกสุขสบายไปตลอดชีวิต...อย่าไปเสียดายเศษสวะ พวกนั้นอีก...เข้าใจไหมลูก”
หริทธ์เจ็บใจแทนลาวัลย์ที่ถูกกักขังและบังคับใจ เขาวางแผนจะพาเธอหนีหากมีโอกาส โดยไม่ได้คิดถึงสถานการณ์ในบ้านที่เริ่มวิกฤติเพราะชาญอาการหนักกว่าที่คิดและอาจต้องเปลี่ยนไตโดยด่วน
เหมทองซึ่งพามนตราไปหาหมอเพื่อเช็กอาการจึงรู้เรื่องความคืบหน้าในการรักษาชาญด้วยและฉวยโอกาสนี้ยื่นข้อเสนอให้เหมันต์มาดูแลภรรยาทุกเย็นแลกกับ
ค่าเปลี่ยนไตของชาญ
“เธอก็ไม่ต้องทำอะไรมากแค่มาเป็นเพื่อนคุย เป็นเพื่อนกินข้าว ถ้าเขาเรียกเธอว่าเหมวัตก็ช่วยเล่นละครเออออ”
“จริงๆแล้วเรื่องมันเป็นยังไงหรือครับ ทำไมคุณป้าถึงเรียกผมว่าเหมวัต”
ชื่อของเหมวัตทำให้เหมทองชะงักก่อนเล่าเสียงเรียบ “ภรรยาฉันป่วยเป็นโรคความจำเสื่อมหลายปีเพราะคิดถึงลูกชายที่เสียไป หมอแนะนำว่าวิธีนี้อาจช่วยเยียวยาจิตใจให้ดีขึ้นได้”
“แต่การหลอกคุณป้าว่าผมเป็นลูกมันไม่น่าจะดีกับท่านนะครับแล้วยังคนในบ้านอีกอาจจะไม่พอใจที่ผม...”
“คนอื่นเธอไม่ต้องสนใจ สนใจแค่ภรรยาฉันคนเดียว ถ้าเธอตกลงฉันจะหาทีมแพทย์เก่งที่สุดมารักษาพ่อเธอ”
การรับข้อเสนอของเหมทองทำให้เหมันต์ถูกจับตาจากใครหลายคน หนึ่งในนั้นก็คือผาณิตาที่คาดโทษเขาล่วงหน้าหากเขาคิดไม่ซื่อหวังอย่างอื่นนอกจากค่ารักษาชาญเธอจะจัดการกับเขาเอง
เหมันต์สบายใจขึ้นเรื่องค่ารักษาของพ่อจึงมีแก่ใจหอบหิ้วของกินไปเยี่ยมอาคม
“เป็นไงพวกคนงานมันเย็บรองเท้ากันได้หรือเปล่า”
“วิธีสอนของลุงทำให้เข้าใจง่ายดี พวกเขาก็เลยเย็บเป็นได้เร็ว ตอนนี้ก็แค่เร่งผลิตเพื่อเตรียมวางขาย”
“ทีตอนคุณหนูยังอยู่ไม่เคยสนับสนุนคุณหนูให้ทำ พอหนีไปกับอุษาแล้วทำมานึกเสียดาย มันน่าแช่งให้เจ๊งนัก”
“อุษาคือใครหรือครับ”
อาคมอึ้งเพราะเผลอหลุดปาก เฉไฉกลบเกลื่อน
“เรื่องมันก็นานแล้วขี้เกียจจะรื้อฟื้น”
“แต่ผมอยากรู้ ได้ยินว่าคุณเหมวัตแต่งงานกับผู้หญิงที่ท่านประธานไม่ชอบเลยพากันหนี...เพราะอะไรเหรอครับ”
“เพราะอุษามันจนไง อุษาคือหลานข้าเอง มันเคยทำงานอยู่ที่โรงงานกับข้า พอคุณหนูมาเห็นก็เลยปิ๊งกันแต่ก็ต้องแอบคบเพราะไอ้เรามันคนจน ข้าก็อุตส่าห์ช่วยลุ้นซะเผื่อหลานจะได้เป็นสะใภ้ตระกูลดังแต่ก็ฝันสลาย...”
ooooooo
อาคมพาเหมันต์ดิ่งสู่อดีตเมื่อหลายปีก่อน...
เหมทองไม่อยากให้เหมวัตคบหาอุษาจึงส่งคนไปลักพาตัวและจ้างเขาซึ่งเป็นลุงให้พาหลานสาวไปซ่อนจนกว่าเหมวัตจะแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาจัดหาให้
บรรดาลูกบุญธรรมทั้งสามของเหมทอง ประกิต ปราการและทัศนัยสบโอกาสทองกำจัดเหมวัตจึงซ้อนแผนของพ่อบุญธรรมจ้างวานอาคมอีกทางให้ใส่ร้ายเหมวัตว่าขโมยเงินของตระกูลหนีไปกับอุษา
มนตราหัวใจสลายเมื่อรู้จากสามีว่าเหมวัตหายตัวไป เหมทองต้องรั้งตัวไว้และห้ามขาดไม่ให้เธอออกตามหา ลูกชายคนเดียวจนเธอเสียสติอย่างทุกวันนี้
เหมันต์ได้แต่ถอนใจกับเรื่องราวสุดรันทดของเหมวัตกับอุษา
“แล้วทำไมลุงถึงไม่ไปตามหาหลานละครับ”
อาคมมีท่าทีอึกอักแต่เพียงแวบเดียวก็เล่าเสียงเรียบ “ข้าไปตามแล้วแต่ไม่ทัน เลขากำธรพาพวกไปตามเจอก่อนข้า คุณเหมวัตพาอุษากระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ข้าเสียใจ ก็เลยลาออกแล้วกลับไปอยู่บ้านนอก”
ไม่มีใครได้ยินชื่อเหมวัตกับอุษาอีกหลังจากนั้น อาคมบอกว่าไม่ได้ตามหาเพราะคิดว่าทั้งสองตายแล้ว เช่นเดียวกับเหมทองและลูกบุญธรรมทั้งสามที่เข้าใจว่าไม่มีคนชื่อเหมวัตกับอุษาบนโลกนี้อีกต่อไป...
ชาญได้เจอเหมวัตกับอุษาเพราะสองสามีภรรยาเคยมีบุญคุณช่วยเหลือในวันที่เขาประสบอุบัติเหตุถูก
รถชนจนพิการ เหมวัตกับอุษาเปลี่ยนชื่อเป็นสราวุธกับราตรีและเริ่มต้นชีวิตคู่เงียบๆจนมีเหมันต์เป็นโซ่ทองคล้องใจ
แต่โชคชะตาก็เล่นตลก อุษาหรือราตรีเสียชีวิตหลังคลอดลูกชายคนเดียว เหมวัตหรือสราวุธต้องรับจ้างซ่อมรองเท้าหาเลี้ยงลูกชาย ชาญสงสารและอยากทดแทนบุญคุณสองสามีภรรยาเลยตัดใจจากอาชีพนักมวยมาเรียนวิชาซ่อมรองเท้าและช่วยกันทำมาหากินเลี้ยงเหมันต์
ชาญมีกำลังใจดีเพราะเหมันต์เป็นเด็กน่ารัก แต่ที่เขาคิดไม่ถึงคือเหมวัตหรือสราวุธจะจากไปอีกไม่กี่ปีต่อมาเพราะช่วยเด็กจากบ้านที่ไฟไหม้เลยถูกไฟคลอกตายอย่างน่าอนาถ เหมันต์อยู่ในความดูแลของชาญนับจากวันนั้นโดยที่ไม่ระแคะระคายเลยว่าตัวเองมีพ่อแท้ๆ เป็นถึงทายาทเหมทองกรุ๊ป...
ooooooo
หริทธ์อยากช่วยลาวัลย์ให้พ้นจากปราการพ่อจอมเผด็จการจึงขอความช่วยเหลือจากมิตรให้ฝากงานที่เหมทองกรุ๊ป มิตรโบ้ยให้ไปบอกเหมันต์เพราะอีกฝ่ายก็ทำงานที่นั่น หริทธ์ช็อกมากเพราะไม่เคยรู้ ตัดสินใจถามความจริงจากพี่ชายแต่จนแล้วจนรอดเหมันต์ก็ไม่ยอมพูดความจริง
เหมันต์ไม่อยากให้พ่อกับน้องชายคิดมากเลยไม่บอกเรื่องทำงานที่เหมทองกรุ๊ป โดยเฉพาะชาญที่อาจปฏิเสธไม่รักษาตัวหากรู้ว่าเงินค่ารักษาพยาบาลมาจากพวกคนรวยที่แสนชัง หริทธ์ไม่รู้ความคิดพี่ชายแอบสะกดรอยตามถึงโรงงานของเหมทองกรุ๊ปจนได้รู้ว่าเหมันต์ทำงานเป็นครูสอนเย็บรองเท้า
หริทธ์โกรธที่พี่ชายโกหก ฮึดฮัดจะกลับไปรอเอาเรื่องที่บ้านแต่ไม่ทันออกจากโรงงานก็เจอลาวัลย์ซึ่งเพิ่งมาจากวิทยาลัยเพื่อเรียนเย็บรองเท้ากับเหมันต์
ลาวัลย์หน้าตื่นกลัวพ่อคิดว่าเธอนัดเจอหริทธ์พยายามผลักไสแต่เขากลับยืนนิ่งไม่ยอมขยับ
“เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม”
“ฉันเป็นอะไรตอนไหนกัน”
“ฉันรู้นะว่าเธอโดนพ่อกล้อนผม เธอเลยไม่กล้าเจอฉัน”
“พ่อไม่เคยทำอะไรฉัน นายอย่ามามโนเอาเอง”
“ฉันอยากช่วยเธอนะ ไม่อยากให้เธอถูกทำร้ายแบบนี้”
หริทธ์เสนอตัวจริงจังแต่ลาวัลย์ไม่สนใจพาเขาเดินหนีเมื่อเห็นพรคนขับรถมาจากอีกทาง
“รีบไปให้พ้นเลยถ้าไม่อยากเดือดร้อน!”
เหมันต์ยังไม่รู้ตัวว่าความลับแตก เลิกงานก็ขี่รถมอเตอร์ไซค์ไปหามนตราที่บ้านทันเห็นประกิตยื้อยุดกับผกาโดยมีมนตราตามมาวุ่นวายเพราะคิดว่าประกิตยังเป็นแค่เด็กชายตัวเล็กๆ
ประกิตกับผกาไม่สนใจมนตราผละหนี เหมันต์จึงไปปลอบและนั่งเล่นดินน้ำมันเป็นเพื่อนเพราะเธอคิดว่า เขาคือเด็กชายเหมวัตตัวน้อย เหมทองเฝ้ามองทุกอย่างจากบนระเบียงบ้าน พอใจที่เหมันต์ทำหน้าที่ตัวเองได้ดี มนตรามีท่าทีผ่อนคลาย แต่กมลกลับกังวลเพราะสถานการณ์ในบ้านเริ่มร้อนระอุ
“ท่านจะปล่อยให้คุณผู้หญิงคิดว่าเหมันต์คือคุณเหมวัตไปเรื่อยๆอย่างนี้หรือครับ”
“ฉันมีทางเลือกอื่นหรือ”
“แต่ดูเหมือนพวกเสี่ยดูไม่ค่อยพอใจกันเท่าไหร่ ส่วนคุณทศก็อาจจะนึกน้อยใจ”
“นี่มันบ้านฉัน...ฉันต้องสนใจด้วยหรือว่าพวกมันจะรู้สึกยังไง” พูดจบก็ผละเข้าบ้าน ทิ้งกมลให้มองตามเครียดๆ ไม่พอใจเหมันต์ที่ทำให้ครอบครัวเจ้านายแตกแยก...
ooooooo
มนตรามีความสุขมาก ปั้นดินน้ำมันอย่างสนุกสนานโดยมีเหมันต์นั่งเป็นเพื่อนไม่ห่างและถือ โอกาสถามเรื่องลูกบุญธรรมทั้งสามของเธอกับเหมทอง
“ลูกหนึ่งไม่ได้รักผกาแต่โดนบังคับให้แต่งงานเพราะคุณพ่ออยากควบรวมกิจการกับคุณพ่อของผกา ลูกสองก็โดนจับแต่งกับลูกสาวของเจ้าของบริษัทอสังหา”
สร้อยคนใช้เก่าแก่ที่รับหน้าที่ดูแลมนตรามาตลอดเล่าเสริมจากเจ้านายสาว
“แต่ผู้หญิงดันมีคนรักแล้วก็เลยต้องอยู่กันอย่างทุกข์ระทมจนตาย จะมีก็แต่เสี่ยสามนี่แหละค่ะได้แต่งคนที่รัก”
มนตราพยักหน้าเร็วๆเหมือนเด็กๆ “สมรเขาเป็นพยาบาลมาคอยดูแลแม่ คุณพ่อก็เลยให้แต่งกับลูกสาม ลูกอย่าโกรธคุณพ่อที่ไม่ยอมให้คบกับอุษานะ อุษาเป็นคนงานในโรงงาน คุณพ่อคงคิดดีแล้วว่าไม่เหมาะกับลูก”
เหมันต์พยายามเก็บข้อมูล สร้อยตั้งท่าจะเม้าท์เรื่องเหมวัตกับอุษาว่าต้องพรากจากกันเพราะสถานะไม่เท่าเทียม ผาณิตาผ่านมาได้ยินพอดีโพล่งห้ามและแยกตัวเหมันต์ไปคุยอีกทาง
“คุณกมลไม่ได้ส่งเมลตารางเวลาของคุณย่าให้นายหรือ”
ผาณิตาอ้างเรื่องตารางเวลาที่มนตราสมควรจะอาบน้ำมาตำหนิเหมันต์
“ผมได้อ่านและรับทราบแล้วครับ”
“ถ้างั้นก็ควรจะปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดด้วยนะ”
อ่านละคร ประกาศิตกามเทพ ตอนที่ 7 วันที่ 9 ต.ค.61
ละครเรื่องประกาศิตกามเทพ บทประพันธ์โดย รจเรขละครเรื่องประกาศิตกามเทพ บทโทรทัศน์โดย กฤติญา สัมฤทธิ์ประสงค์
ละครเรื่องประกาศิตกามเทพ กำกับการแสดงโดย อนุวัฒน์ ถนอมรอด
ละครเรื่องประกาศิตกามเทพ ผลิตโดย บริษัท ดีวัน ทีวี จำกัด
ละครเรื่องประกาศิตกามเทพ ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ