อ่านละคร ริมฝั่งน้ำ ตอนที่ 11 วันที่ 8 ต.ค.61
น้อยจ้องบุษกร หยิบมีดมาปอกผลไม้แววตาร้าย แม้นิ่มนวลจะถามอีกแต่บุษกรไม่กล้าพูดน้อยวางแผนหนีไปก่อนที่พฤกษ์จะมาเจอตน
อีกคน เย็นนี้จึงใส่ยานอนหลับในน้ำดื่ม คะยั้นคะยอให้นิ่มนวล เอี้ยงและธงชัยดื่มน้ำจนหลับ แล้วเข้าไปขโมยสร้อยทองแหวนของนิ่มนวลกวาดไปจนหมด
แต่ขณะกำลังจะหนีเจอโตมรที่นอนไม่หลับ
ออกมาเดินข้างนอกถามว่ามาเดินทำไมดึกดื่น น้อยโกหกว่าคุณตาห้องนี้กดกริ่งเรียก โตมรจับโกหกได้ว่าห้องนั้นไม่มีคนอยู่ ตบประตูปลุกเชาว์ที่นอนหลับอยู่ตะโกนให้มาช่วยกันจับขโมย ถูกน้อยผลักจนล้มแล้วขึ้นคร่อมปิดปากขู่ “แหกปาก แกตาย”
โตมรคลานหนีคว้ากระถางเล็กปาใส่สุดแรง
เสียงดังจนเชาว์ตื่น ออกมาทุบประตูห้องอื่นตะโกนให้ออกมาช่วยกัน น้อยเห็นท่าไม่ดีจึงวิ่งหนีไป
ทุกคนตื่นออกมา ชาญชัยบอกว่าโชคดีที่มันไม่ทำคุณโตมรถึงตาย โตมรว่าโชคร้ายที่มันเอาของคุณนิ่มนวลไปหมด นิ่มนวลสมน้ำหน้ามันเพราะนั่นเป็นของปลอมทั้งนั้น
วีนัสจะพาโตมรไปหาหมอ โตมรไม่ยอมไป ถามว่า แล้วเราจะจับมันได้ไหม ทั้งวางยา ทั้งขโมย ทั้งทำร้ายร่างกาย อย่าปล่อยให้ลอยนวล
วีนัสบอกว่าตนจะตามตัวน้อยมาให้ได้ ขอโทษคุณตาคุณยายที่เกิดเรื่องไม่ดีซ้ำๆ ตาแดงๆขอโอกาสให้ตนจัดการปัญหาหน่อยแล้วเดินออกไป ชาญชัยมองวีนัสด้วยความเห็นใจ
รุ่งขึ้นชาญชัยโทร.บอกอานัสว่าวีนัสมีเรื่อง อยากให้เขามาช่วยหน่อย อานัสพุ่งจากบ้านมาทันที
วีนัสเจอปัญหาหนักๆครั้งแล้วครั้งเล่า เสียใจ ท้อใจ ไปนั่งร้องไห้ที่ศาลาท่าน้ำ พฤกษ์ถูกบุษกรใช้ให้ไปตามวีนัสมาหาบอกว่าอยากคุยด้วยจะได้ช่วยกันคิดว่าจะทำยังไงดี พฤกษ์ไปเจอวีนัสร้องไห้ที่ศาลาท่าน้ำ เข้าไปถามว่ามันทำอะไรเธอหรือเปล่า
“เปล่าค่ะ แค่เขาทำร้ายคุณโตมรก็แย่มากอยู่แล้ว ฉันสะเพร่า ฉันไม่รอบคอบ แต่คนเดือดร้อนกลายเป็นคุณตาคุณยาย”
“อย่าเพิ่งใจเสีย เราจะช่วยกันแก้ปัญหานะ”
พฤกษ์ยื่นมือจะไปจับมือวีนัสให้กำลังใจ ก็ต้องชะงักเมื่ออานัสเรียกวีนัสแล้ววิ่งเข้ามาหา พฤกษ์ดึงมือกลับ ในขณะที่อานัสเข้ามาหาวีนัสพูดอย่างเป็นห่วงทุกข์ร้อนแทนว่า
“คุณปู่เล่าให้ผมฟังหมดแล้ว ผมจะโทร.หาเพื่อนคุณพ่อให้เอาลูกน้องที่โรงพักลากตัวมันมาที่นี่”
พฤกษ์ติงว่าเรื่องถึงตำรวจบ้านร่มไม้จะเสียชื่อ อานัสบอกว่างั้นตนจะจ้างนักสืบเอาตัวมันได้แน่ มันจะได้ไม่ไปทำร้ายคุณตาคุณยายคนอื่น วีนัสยิ้มดีใจ พฤกษ์รู้สึกตัวเองกลายเป็นส่วนเกินไปทันที ค่อยๆ
ถอยออกไปเงียบๆ วีนัสเห็นจะตามไป ถูกอานัสดึงไว้บอกว่า
“ผมเต็มใจช่วยคุณ”
พฤกษ์ไปนั่งเก้าอี้ที่วงเวียนอย่างผู้แพ้ พอเพียงกระดิกหางเข้าไปหมอบข้างๆ พฤกษ์ลูบหัวพอเพียงบอกว่า “ฉันจะช่วยอะไรนายแกได้...วีนัสเขาต้องการคนที่พร้อมอย่างเอิร์ธ...ฉันไม่มีอะไรให้เขาหรอก...นอกจากความรัก...แกรู้ไหมพอเพียง...ฉันรักวีนัส”
ooooooo
ต่อมาอานัสบอกปู่ว่าวีนัสให้ตนช่วย ชาญชัยย้ำให้เขาช่วยในขอบเขตอย่าใช้อำนาจเงิน ทุกอย่างต้องตรงไปตรงมา ห้ามก่อเรื่องให้วีนัสเดือดร้อนภายหลังและช่วยคนอย่าหวังผล
อานัสถามทีเล่นทีจริงว่าตนช่วยหวังความรักได้ไหม ชาญชัยเสียงเข้มว่าวีนัสรักอยู่กับลูกชายคุณบุษกร
“อดีตครับ...พฤกษ์เป็นอดีตของวีนัส...” บอกปู่ว่า “สำหรับความรัก ให้วีนัสเขาเลือกเองดีกว่าครับว่าอยู่กับใครแล้วสบายใจ” อานัสยิ้มอวดๆและมั่นใจเต็มที่
ฝ่ายบุษกรก็บอกพฤกษ์อย่าทิ้งหนูวีนัส ต้องเป็นที่ปรึกษา เป็นเพื่อน เป็นคนที่หนูวีนัสไว้ใจได้ทุกเรื่อง พฤกษ์ บอกว่าวีนัสมีคนคนนั้นแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีตน
“มีปัญหา อย่าปล่อยให้คาใจ วันเวลามันผ่านไปเร็ว อย่ามัวเสียเวลาให้ความโกรธมากกว่าความรักนะลูก” พอดีวีนัสมา บุษกรโอบวีนัสเอ่ย “ป้าอยากจะฝากหนูวีนัสช่วยดูแลพฤกษ์เขาหน่อย”
วีนัสรับคำงงๆ บุษกรบอกยิ้มๆว่าพฤกษ์ไม่ช่างพูด ถ้าทำอะไรไม่ถูกใจก็ยกโทษให้คนปากหนักด้วย วีนัสมองหน้าพฤกษ์พูดเหน็บนิดๆว่าตนไม่กล้าโกรธหรอก พฤกษ์พูดลอยๆทันทีว่า “เสียงแบบนี้โกรธทุกที”
“หนักนิดเบาหน่อยให้อภัยกันได้ไหม” บุษกรถาม
“ได้สิคะ ถ้าคุณป้าขอ หนูให้หมดทุกอย่างค่ะ”
บุษกรโอบพฤกษ์กับวีนัสไว้ด้วยแขนสองข้างยิ้มชื่นใจ...
แต่พอคุยกันตามลำพัง พฤกษ์บอกวีนัสว่าถ้าแม่ตนขออะไรที่ฝืนใจ เธอไม่ต้องทำก็ได้ ตนไม่อยากให้เธอจำใจรับปาก วีนัสถามว่าเขาเคยมองตนในแง่ดีบ้างไหม
“ผมต้องพูด เพราะคุณไม่เหมือนเดิม คุณกลายเป็นเพื่อนเอิร์ธ”
“สุดท้ายก็เรื่องนี้ แค่เห็นว่าฉันคุยกับใคร อาจารย์ก็ตัดสินฉันแล้ว เสียดายนะคะ เสียดายที่อาจารย์มอง
ทุกอย่างด้านเดียว มองแค่ตาเห็น ไม่เคยใช้หัวใจมองอะไรเลย” วีนัสกลั้นน้ำตาแล้วรีบเดินออกไปเลย
พอเข้าบ้านคณิตาถามว่าใครทำให้เธอร้องไห้ วีนัสบอกว่าเปล่าแค่ฝุ่นเข้าตา คณิตาบอกว่าอย่าปดตน เพราะตอนนี้มีแต่เรื่อง
“เราไหว” วีนัสยิ้มทั้งที่น้ำตาคลอ “เราไม่ยอมแพ้หรอกปัญหาแค่นี้ เชื่อเรานะณิตา เราจัดการได้”
“เราอยู่ข้างวีทุกเรื่อง” คณิตากุมมือวีนัส แล้วกอดให้กำลังใจกัน
ooooooo
บุษกรฝากวีนัสให้ช่วยดูแลพฤกษ์แล้ว คืนนี้เดินไปที่ริมน้ำมองท้องฟ้าเหมือนเดชาอยู่บนนั้น บอกว่าวันนี้ถ้าเขาอยู่ด้วยคงแซวว่าตนทำตัวเหมือนคิวปิด ถามว่า “คุณมองลงมาเห็นลูกใช่ไหม”
พลันก็เห็นเดชายืนยิ้มอยู่ ต่างเดินเข้าหากันด้วยความดีใจ...คิดถึงกัน บุษกรเหยียบถูกตะไคร่ลื่นไถล ตกใจร้องขอความช่วยเหลือ พอดีอานัสเดินผ่านมา
วิ่งไปดูเห็นบุษกรตกลงไปในน้ำ มองลังเลไม่กล้าลงไปช่วย แต่เห็นบุษกรโผล่แล้วผลุบหายไป อานัสตัดสินใจ
พุ่งลงไปทันที แต่ร่างบุษกรจมหายไปในความมืด ธงชัยถือไฟฉายมาตรวจพอดี อานัสเห็นแสงไฟฉายตะโกนให้มาช่วย แม่พฤกษ์ตกน้ำ
ธงชัยโดดลงไปแต่หาบุษกรไม่เจอ อานัสยืนยันว่าตนเห็นกับตาว่าแม่พฤกษ์ตกน้ำ ดำลงไปหาอีก เจอร่างบุษกรคว่ำหน้าอยู่ อานัสพลิกร่างบุษกรขึ้นมาธงชัยรีบเข้าไป ช่วยกันนำร่างบุษกรขึ้นจากน้ำ
คืนนี้วีนัสนอนไม่หลับ พอได้ข่าวบุษกรก็รีบโทร.บอกพฤกษ์ พฤกษ์รีบมาที่บ้านร่มไม้ทันที เขาพุ่งเข้าไปกอดร่างแม่ ถามทุกคนที่ยืนอยู่ว่า “ทำไมเป็นแบบนี้”
“ฉันเห็นคุณป้าตกลงไป” อานัสบอก
“แก...แกผลักแม่ฉันตกน้ำ” พฤกษ์หันขวับคำราม อานัสบอกว่าตนเปล่า “ไม่ใช่มึง แล้วจะใคร!”
พฤกษ์พุ่งเข้าไปทั้งต่อยทั้งเตะอานัส วีนัสบอกธงชัยให้ดึงพฤกษ์ออกมาตัวเองก็ร้องห้าม แต่พฤกษ์เหมือนบ้าเลือดทั้งชกเตะกระทืบอานัสจนเลือดกบปาก ธงชัยดึงพฤกษ์ออกมาเหวี่ยงกลิ้งไปกับพื้น
วีนัสเข้าไปกอดซบร่างบุษกร พฤกษ์ลุกขึ้นได้ก็พุ่งเข้าไปปัดวีนัสออก กอดร่างแม่น้ำตาไหลพราก
อานัสมองพฤกษ์กับร่างบุษกร กลัวจนผงะถอยไปไม่รู้ตัว วีนัสเข้าไปแตะแขนปลอบพฤกษ์ถูกเขาปัดออกกอดร่างแม่ร้องไห้หัวใจสลาย...
อานัสกลับไปที่ห้องของตัวเองปิดม่านเหลือแต่แสงสลัว เดินวนอย่างหวาดกลัวนึกถึงภาพที่เดชาติดในซากรถร้องขอ “ช่วย...ผมด้วย...” นึกถึงภาพบุษกรจมน้ำ ภาพหลอนแล้วหลอนอีก อานัสกลัวสุดขีดระเบิดเสียงน้ำตาไหลพราก...
“ฉันไม่ได้ฆ่า...ฉันไม่ได้ฆ่าพ่อแม่พฤกษ์...”
ooooooo
ที่วัด...พฤกษ์นั่งอยู่หน้าโลงศพแม่ มีไตรทศกับไอลดานั่งใกล้ๆเป็นเพื่อน วีนัสเข้าไปขอโทษที่ตนดูแลคุณป้าไม่ดี พฤกษ์ถามตาขวางว่าพูดได้แค่นี้หรือ ตนฝากแม่ไว้กับคนไม่มีความรับผิดชอบ ตวาดใส่
อ่านละคร ริมฝั่งน้ำ ตอนที่ 11 วันที่ 8 ต.ค.61
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ บทประพันธ์โดย ธุวดาราละครเรื่องริมฝั่งน้ำ บทโทรทัศน์โดย เป่ากุ้ย
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ กำกับการแสดงโดย ภูธเนศ หงษ์มานพ
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ฝึกสอนการแสดงโดย อริศรา วงศ์ชาลี
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ผลิตโดย บริษัท เป่าจินจง จำกัด
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ควบคุมการผลิตโดย นพพล โกมารชุน
ที่มา ไทยรัฐ