อ่านละคร ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 7 วันที่ 5 ต.ค.61
นัทธมนมาทำงานเช้าตามปกติ กฤตย์มองตามเธอนิ่งๆแต่ไม่พูดอะไรจนกระทั่งได้ยินว่าเธอมีนัดกินข้าวกับเต้ยเพื่อนหนุ่มคนสนิทอารมณ์หงุดหงิดเพราะหาหนังสือเจน แอร์ไม่เจอทำให้กฤตย์พลั้งปากถามซอกแซกเรื่องเต้ย
“ได้ยินว่านายเต้ยคนนี้สนิทกับคุณแล้วก็ถุงแป้งด้วย ก็เลยชักสงสัยว่าเขากำลังจีบใครในสองคนนี้หรือเปล่า”
“ทำไมคุณกฤตย์ถึงอยากรู้ล่ะคะ”
“ก็...เผอิญหนึ่งในสองคนนั้นเป็นหลานแท้ๆของผมเองนี่นา”
“ดิฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่านายเต้ยเขาจีบใคร เอาไว้คุณกฤตย์ก็ลองถามเจ้าตัวเขาเองสิคะ”
นัทธมนตัดบทและออกไปกินข้าวกับเต้ยเมื่อถึงเวลานัด กฤตย์ได้แต่มองตามด้วยความหึงหวงโดยไม่รู้เลยว่าเลขาฯสาวกับเพื่อนหนุ่มไม่ได้ไปเดตแต่มีนัดกับสายสร้อยคนใช้เก่าแก่บ้านประพจน์
สายสร้อยอาศัยในบ้านไม้หลังเล็กๆสภาพซอมซ่อ เธอถึงกับเบิกตาโพลงเมื่อเห็นหน้านัทธมน
“เหมือนเหลือเกิน ทำไมเธอถึงหน้าเหมือน
วรดาขนาดนี้”
คำพูดเหมือนเพ้อของสายสร้อยทำให้นัทธมนยิ่งปักใจว่าการตายของวรดามีเงื่อนงำ กระนั้นก็ไม่ใจร้อนบุ่มบ่ามค่อยๆให้เต้ยช่วยเลียบๆเคียงๆถามเรื่องนิสัยใจคอของวรดา
“ก็นิ่งๆไม่ค่อยสู้คนแต่บางครั้งก็ไม่ยอมใคร
เหมือนกันนะ”
นัทธมนสงสัยกฤตย์อดไม่ได้ถามแทรก “แล้ว...
วรดานี่เขามีคนมารักมาชอบบ้างไหมคะ”
“ก็มีบ้าง...เขาเป็นคนสวยเหมือนกับเธอน่ะ หนุ่มๆก็จะมาสนใจกันหลายคนหน่อย”
“แล้วมีคนเกลียดวรดาบ้างไหมคะ”
“มีสิ...ที่เขารุมเกลียดรุมหมั่นไส้ก็เพราะผู้ชาย
ที่เขาชอบพอดันมารุมจีบแม่วรดากันหมดน่ะ”
“แล้วน้าสายสร้อยพอจะทราบไหมคะว่าเกิดอะไรขึ้นในวันที่วรดาเขา...เอ่อ...เสียชีวิตน่ะค่ะ”
“เธอจะอยากรู้ไปทำไม”
“ก็แค่อยากรู้ว่าเขาเป็นอะไรตายน่ะค่ะ”
“ฉันไม่รู้ เธอสองคนกลับไปได้แล้ว จะถามอะไรนักหนา”
สายสร้อยมีท่าทางแตกตื่น หวาดกลัว จนเต้ยต้องมาช่วยไกล่เกลี่ย
“ฉันรู้แค่นี้...ฉันไม่อยากพูดถึงเรื่องวรดานี่อีกแล้ว”
“งั้นขอถามอีกคำถามเดียวได้ไหมคะ คุณน้าสายสร้อยช่วยตอบตามความเป็นจริงด้วยนะคะ”
“เอาสิ...จะถามอะไรก็ว่ามา คำถามสุดท้ายแล้วนะ”
“คุณน้าสายสร้อยคิดว่าใครฆ่าวรดาคะ...”
ooooooo
คำถามของนัทธมนทำให้สายสร้อยช็อกมาก
กว่าจะตั้งสติได้และยอมเล่าถึงอดีตที่ไม่อยากเอ่ยถึง...
สายสร้อยเป็นสาวใช้บ้านประพจน์มานานและรู้เรื่องความสัมพันธ์ของคนในบ้านดี การตายของวรดาก่อให้เกิดเรื่องราวหลายอย่างและแน่นอนว่าคนในบ้านต่างก็เป็นผู้ต้องสงสัยเพราะมีแรงจูงใจ และคนแรกที่เธอนึกถึงคือผาณิตที่จ้องจับผิดเรื่องวรดากับกฤตย์มาตลอด
ผาณิตเป็นน้องสาวคนละแม่ของวรดา เธอแอบรักกฤตย์แต่เขาไม่เคยแลแถมแสดงออกอย่างชัดเจนว่ามีใจให้พี่สาวคนละแม่อย่างวรดา ความเจ็บแค้นทำให้จ้องจับผิดและแอบเก็บไปฟ้องประพจน์ผู้เป็นพ่อเสมอ
ประพจน์เหนื่อยใจกับอคติของลูกสาวคนเล็ก พยายามบ่ายเบี่ยงจึงดูเหมือนเข้าข้างวรดา
“ก็ถ้าเขาไม่ได้ทำอะไรเสียหายเราก็ปล่อยผ่านๆไปบ้างเถอะ”
“แต่ถ้าคุณพ่อปล่อยไปแบบนี้ อีกหน่อยเขาจะมองคุณพ่อเป็นหัวหลักหัวตอ คำพูดคำสั่งอะไรก็ไม่ต้องเชื่อฟัง”
“ไม่เป็นแบบนั้นหรอก แม่รดาเขารู้ดีว่าพ่อเป็นคนยังไง เขาไม่กล้าขัดคำสั่งพ่อเด็ดขาด”
“คุณพ่อยังรู้จักรดาน้อยไป แล้วที่ณิตกับน้าสายสร้อยเห็นเกาะรั้วคุยกันอยู่นี่ล่ะคะ”
“เขาแค่พูดคุยทักทายกัน เรื่องเล็กแค่นี้ทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ เอาเวลาไปสนใจเรื่องร่ำเรียนเรื่องอนาคตของเราเองจะดีกว่าไหม” ผาณิตโมโหหลุดปากแหวเลยถูกพ่อตวาด “อย่ามาขึ้นเสียงกับพ่อ แล้วทีหน้าทีหลังถ้าไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายอะไร
ก็อย่ามาทำให้พ่อเสียเวลาอีก!”
ประพจน์ลุกหนีไปแล้ว ทิ้งผาณิตให้คร่ำครวญกับสายสร้อยด้วยความน้อยใจพ่อ
“เห็นไหมน้าสายสร้อย คุณพ่อไม่ฟังณิตเลย คุณพ่อเอาแต่ปกป้องมัน”
“ก็ต้องเข้าใจน่ะค่ะ แม่รดาก็เป็นสายเลือดท่านคนนึงนี่คะ”
“คุณพ่อให้ท้ายมัน พี่กฤตย์ก็หลงมัน ทำไมโลกนี้ต้องมีคนอย่างมันมาคอยแย่งความรักไปจากฉัน”
“ใจเย็นๆค่ะคุณณิต”
“ฉันเกลียดมัน นังวรดา...ฉันอยากให้แกหายไปจากโลกนี้ซะ!”
สายสร้อยดึงตัวเองจากอดีต นัทธมนไม่รอช้า
ขอให้เธอเล่าเรื่องวันตายของวรดา สายสร้อยจะไม่ยอม
แต่เต้ยก็ให้เงินค่าเปิดปากพร้อมคำสัญญาว่าจะไม่มารบกวนอีก
“ฉันไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนั้นกันแน่ ฉันรู้แค่ว่าวรดาตายเพราะติดอยู่ในห้องที่เป็นหลุมหลบภัยเก่า”
“แล้วคุณน้าคิดว่า...น่าจะเป็นใครคะที่ขังวรดาไว้ในห้องนั้น...จนตาย”
“มันก็เป็นไปได้ทุกคนนั่นแหละ”
เรื่องราวในอดีตผุดในหัวสายสร้อยอีกครั้ง เพราะทุกคนในครอบครัวประพจน์ต่างก็มีแรงจูงใจจะฆ่าวรดา
“อย่างคุณหญิงผกา...ตั้งแต่เข้าบ้านมาแล้วรู้ว่าท่านประพจน์เคยได้กับคนใช้อย่างแม่วารีจนมีลูกเป็นวรดา คุณหญิงก็แค้นใจจงเกลียดจงชังมาตลอด ถ้าคุณหญิงจะฆ่าแม่วรดาซะก็คงไม่น่าแปลกใจใช่ไหมล่ะ”
ความเกลียดชังของผกานั้นนัทธมนก็รู้ดีเพราะฝันเห็นมาหลายคืน แต่คนที่เธอไม่คาดคิดว่าสายสร้อยจะพาดพิงถึงก็คือประพจน์ “ท่านเป็นถึงนายพล มีหน้ามีตาแต่กลับต้องมาเสื่อมเสียที่มีแม่วรดาให้คนนินทาว่าท่านหน้ามืดปล้ำคนใช้จนมีลูกสาวคนนี้ ถ้าท่านจะรักษาศักดิ์ศรีไว้ด้วยการกำจัดแม่วรดาซะก็อาจเป็นได้นะ”
เหตุผลของสายสร้อยฟังขึ้นไม่น้อยเพราะหากประพจน์รักและห่วงวรดาจริงคงไม่ปล่อยให้ถูกผกากับผาณิตโขกสับ สายสร้อยถอนใจยาวก่อนพูดถึงผู้ต้องสงสัยคนสุดท้ายของบ้าน
“ส่วนคุณผาณิต...ฉันคงไม่ต้องบอกอะไรมากนะ คุณณิตเกลียดแม่วรดาอย่างกับอะไรดี ถึงขั้นเคยพูดว่าอยากให้แม่วรดาหายไปจากโลกนี้”
นัทธมนพยักหน้ารับรู้ ตั้งท่าจะถามแต่ถูกสายสร้อยตัดบท
“แต่พวกเธอจะฟื้นฝอยหาตะเข็บไปเพื่ออะไร ต่อให้รู้ว่าใครฆ่าแม่วรดามันก็เปล่าประโยชน์...ก็ทั้งท่านประพจน์ คุณหญิงผกาแล้วก็คุณผาณิตก็เสียชีวิตกันไปหมดแล้ว พวกเธอเลิกขุดคุ้ยเรื่องนี้ซะเถอะ ถึงรู้ไปมันก็แค่นั้น”
เต้ยเห็นด้วยและพยายามชักชวนเพื่อนสาวกลับแต่นัทธมนไม่ยอมจบถามถึงสมาชิกบ้านกฤตย์ สายสร้อยก็คิดว่ามีความเป็นไปได้เพราะพี่น้องผู้หญิงของกฤตย์มีเหตุจูงใจให้เกลียดวรดา
“อย่างคุณแกมแก้ว...อาจโกรธแทนคุณผาณิตที่เป็นเพื่อนสนิทกันก็เลยคิดกำจัดแม่วรดาซะ หรือคุณเกตุมณี ก็อาจโกรธเคืองที่แม่วรดามาเกาะแกะน้องชายสุดที่รักของเขาก็อาจจะอยากให้แม่วรดาตายๆไปก็ได้”
ข้อมูลของสายสร้อยนับว่าน่าสนใจ แต่นัทธมนก็ไม่กลับจนกว่าจะรู้เรื่องกฤตย์
“คุณกฤตย์ชอบพออยู่กับแม่วรดา แต่คนรักกันชอบกันก็อาจทะเลาะกันจนฆ่าแกงกันอย่างที่เป็นข่าวบ่อยๆสมัยนี้ก็ได้ ยิ่งตอนนั้นมีผู้ชายมาติดพันแม่รดาเข้าอีกคน คุณกฤตย์ก็ยิ่งแสดงความหึงหวงออกมา...”
ooooooo
สายสร้อยสันนิษฐานตามสิ่งที่เห็นในอดีตคือวรดาไม่ได้มีแค่กฤตย์มาติดพันแต่ปิติก็เป็นอีกคนที่แอบชอบ...
แม้ประพจน์จะสั่งขาดไม่ให้กฤตย์มายุ่มย่ามวุ่นวายกับวรดาอีกแต่เขาก็หาทางแวะเวียนมาหาเสมอ ทั้งหาเรื่องเอาของมาฝากหรือรับของจากที่บ้านมาให้ ผกากับผาณิตพยายามจับผิดและนำไปฟ้องประพจน์เสมอ แต่กฤตย์ไม่เคยทุกข์ร้อนจนกระทั่งเห็นสายตาของปิติมองวรดา
“ใครจะรู้ว่าแม่วรดาอาจให้ท่าผู้ชายที่ไหนอีก ทำให้คุณกฤตย์ไม่พอใจจนพลั้งมือฆ่าก็ได้”
เต้ยนิ่งฟังอยู่นานก่อนโพล่งถามถึงความเป็นไปได้ว่าการตายของวรดาอาจเป็นแค่อุบัติเหตุแต่นัทธมนส่ายหน้า ไม่มีวันเชื่อเพราะเธอเคยเห็นจากในฝันว่าวรดาถูกตีหัวแล้วลากเข้าไปในหลุมหลบภัย
สายสร้อยหน้าตื่นเมื่อได้ยินเรื่องราวจากนัทธมน
“นี่เธอรู้ได้ไงว่าศพของวรดามีร่องรอยถูกตีหัว เธอเป็นใครกันแน่”
“ก็แนะนำตัวไปแล้วไงคะว่าชื่อนัท”
“หน้าเธอก็เหมือนวรดา บอกความจริงมานะว่าเธอเป็นใคร”
“ทำไมคะ...คุณน้ากลัวนัทจะเป็นญาติกับวรดาแล้วมาแก้แค้นอย่างงั้นเหรอ”
“ทำไม...ทำไมฉันต้องกลัว”
“ก็เพราะคุณน้าก็มีส่วนร่วมทำร้ายวรดาเหมือนกัน!”
“ฉันเนี่ยนะ...จะบ้าเหรอ”
“คุณน้าไม่เคยคิดช่วยเหลือวรดา คุณน้าเอาแต่ประจบเจ้านาย รวมหัวกันกลั่นแกล้งทำร้ายวรดา”
“อย่าทำสู่รู้ เธออยู่ที่นั่นตอนนั้นรึไง ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้!”
เต้ยเห็นท่าไม่ดีพยายามแยกสองสาวต่างวัย
จากกันแต่นัทธมนขืนตัวไว้
“เดี๋ยวออกไปแน่ค่ะ...แต่อยากฟังกับหูสักนิดว่าคุณน้าเคยรู้สึกผิดบ้างไหมที่วรดาต้องตายแบบนี้”
เพราะความโกรธแท้ๆทำให้สายสร้อยไม่ทันคิดโพล่งตอบ
“ไม่! นังวรดาทำตัวแบบนั้นมันก็สมควรตายแล้ว”
ขาดคำพลังพิเศษของนัทธมนก็แผลงฤทธิ์รัดคอสายสร้อยเกือบตายถ้าเต้ยจะไม่ห้ามไว้ สายสร้อยหมดแรงถึงกับทรุด สายตาหวาดกลัวนัทธมนจนไม่อยากเข้าใกล้ เต้ยต้องลากลับแทนและพาเพื่อนสาวไปขึ้นรถ
นัทธมนยังช็อกกับการกระทำของตน เต้ยไม่สนเอ็ดลั่น “พลังของเธอมันฆ่าคนตายได้เลยนะนัท หยุดเสียที หยุดสืบเรื่องนี้ ปล่อยวางมันไปซะ คนที่ฆ่าวรดา
เขาก็เสียชีวิตกันไปหมดแล้ว”
“นายรู้ได้ไง ฉันไม่หยุด ไอ้ฆาตกรที่ฆ่าฉันมันอาจจะยังลอยนวลอยู่ก็ได้!”
ooooooo
นัทธมนไม่เลิกราเรื่องสืบหาคนฆ่าวรดา เช่นเดียว กับกฤตย์ที่ไม่หยุดหวังเรื่องหนังสือเจน แอร์ที่หายไป
พิษณุผู้ช่วยหนุ่มของกฤตย์ต้องรับบทหนัก ทั้งอารมณ์ขึ้นๆลงๆและงานราษฎร์งานหลวงเพราะเจ้านายหนุ่มไม่มีแก่ใจจะสนใจ มัวหมกมุ่นเรื่องตามหาหนังสือเจน แอร์
เจ้าของร้านขายของเก่าที่รับซื้อหนังสือจาก
บ้านกฤตย์เมื่อวันก่อนแจ้งข่าวร้ายว่าร้านหนังสือเก่าแวะมาเอาหนังสือเจน แอร์ไปแล้ว กฤตย์ไม่รอช้าตามไปหาแต่ก็พลาดหวังอีกเพราะหนังสือถูกขายต่อให้แผงหนังสืออื่นแล้ว
กฤตย์ร้อนใจมากอยากได้หนังสือคืน พิษณุมองแล้วอดใจไม่ไหวต้องถาม
“หนังสือเล่มนี้สำคัญกับคุณกฤตย์มากขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
พิษณุไม่ได้คำตอบจากกฤตย์แต่กลับถูกสั่งให้ตระเวนตามแผงหนังสือและกวาดซื้อหนังสือเจน แอร์ทุกเล่มที่เจอ พิษณุตอบรับคำสั่งแต่ไม่วายคาใจ...ทำไมเจ้านายถึงอยากได้หนังสือเล่มนั้นคืนนักหนา
เต้ยแวะส่งนัทธมนที่บ้านคืนเดียวกัน เพื่อนสาวมีสีหน้าเคร่งเครียดจนเขาต้องปลอบ
“ปล่อยวางเรื่องนี้ได้แล้วนะนัท ไม่ต้องสืบอะไรอีก สบายใจได้แล้ว”
“แต่คนที่ฉันสงสัยมากที่สุดยังลอยนวลอยู่”
“เธอหมายถึงใคร”
“จะมีใครอีกล่ะ...ก็คุณกฤตย์น่ะสิ”
“คุณกฤตย์เขาเกี่ยวอะไรด้วย”
“นายลืมไปแล้วเหรอ ในฝันฉันน่ะคนที่วรดาเห็นก่อนสิ้นใจก็คือคุณกฤตย์นี่แหละ”
“แต่มันไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะทำแบบนั้น ตามที่เธอเคยเล่า คุณกฤตย์รักวรดา ใครจะบ้าฆ่าคนที่ตัวเองรัก”
“ก็นี่ไง...เราต้องสืบหาเหตุผลกันต่อไป บางทีความลับอาจอยู่ในห้องนั้น”
“ห้องนั้น...อ๋อ...เธอหมายถึงห้องลับนั่นใช่ไหม”
“ตกลงห้องนั้นมันอยู่ตรงไหนเหรอเต้ย...ฉันสังหรณ์ใจว่าเราสืบมาใกล้ความจริงเต็มทีแล้ว”
“พอเถอะนัท...เราก็เห็นอยู่ว่าความโกรธแค้นของเธอมันฆ่าคนอื่นได้ และถ้าเธอยังไม่หยุดเรากลัวว่าวันนึงไอ้พลังบ้านั่นมันจะย้อนกลับมาทำร้ายเธอ”
นัทธมนไม่ยอมรับปากเต้ยเพราะยังปล่อยวางไม่ได้จนกว่าจะรู้ตัวคนฆ่าวรดา...
ooooooo
แกมแก้วพยายามไม่คิดเรื่องกฤตย์กับวรดา การเอาหนังสือเจน แอร์ไปทิ้งเหมือนเป็นการล้างแค้นให้โชคชะตาที่ไม่เคยมีความสุขของเธอ แต่กระนั้นความเครียดก็ทำให้เธอนอนกระสับกระส่ายและฝันร้าย!
ความฝันของแกมแก้วหนีไม่พ้นช่วงเวลาสุดท้ายของวรดาที่กำลังจะตายในหลุมหลบภัย
“วรดา...แกอีกแล้ว แกจะตามรังควานฉันไปถึงไหน ตายไปแล้วก็ยังไม่เลิก ชีวิตฉันไม่เคยมีความสุขเพราะแก เพราะแก...เพราะแกคนเดียวนังวรดา แกแย่งทุกอย่างไปจากฉัน!”
“คุณแก้ว...ฉันไม่เคยแย่งอะไรไปจากคุณเลย คุณเกิดมาพรั่งพร้อมมีทุกอย่างสมบูรณ์ในชีวิต มีมากกว่าลูกคนใช้อย่างฉัน แต่ความโกรธ ความหลง ความอยากได้อันไม่สิ้นสุดของคุณนั่นแหละที่พรากทุกอย่างไปจากคุณ”
ข้อกล่าวหาของวรดาแทงใจดำแกมแก้วอย่างแรง เธอสะดุ้งตื่นกลางดึกพร้อมความจริงที่ว่าวรดาตายไปนานแล้วแต่เธอต่างหากที่ยังไม่ตายและทรมานไม่จบไม่สิ้น...
นัทธมนจะหาทางเข้าห้องลับของกฤตย์ตามคำบอกเล่าของเต้ย เธอฉวยจังหวะตอนพักไปด้อมๆมองๆ
แถวหน้าห้องแต่ถูกกฤตย์เห็นเสียก่อน สถาปนิกหนุ่ม
ไม่ติดใจท่าทางแปลกๆของเลขาฯสาว มัวอารมณ์ค้างเรื่องหนังสือเจน แอร์จนอยากหากล้องวงจรปิดมาติดตั้ง นัทธมนรับคำพลางคิดว่าคงหมดโอกาสจะเดินหาแบบไม่รู้ทิศทางแล้ว
หนทางสู่ห้องลับคงต้องหาทางอื่นแต่นัทธมน
ไม่ย่อท้อคิดหาข้อมูลจากปิติ...ผู้ต้องสงสัยอีกคนที่อาจพัวพันหรือรู้เบาะแสว่าใครฆ่าวรดา เธอตัดสินใจโทร.หาเพื่อนัดพบและเขาก็ตอบรับด้วยความยินดี
ปิติตอบรับนัดของนัทธมนเพราะเบื่ออยู่บ้านและไม่อยากทะเลาะกับเกตุมณีต่อหน้าถุงแป้ง แต่เขาไม่มีทางรู้เลยว่าเกตุมณีแอบได้ยินทุกอย่างแต่แสร้งทำไม่รู้เพราะไม่อยากให้ลูกสาวไม่สบายใจ
พิษณุตระเวนเหมาซื้อหนังสือเจน แอร์จากแผงขายหนังสือเก่ารอบกรุงเทพฯตามคำสั่งแต่กลับไม่ได้เล่มที่กฤตย์ต้องการ ผู้ช่วยหนุ่มสงสารอาสาไปหาให้ใหม่แต่กฤตย์โบกมือห้าม
“อ้าว...ทำไมล่ะครับ หรือคุณกฤตย์ไม่อยากได้แล้ว”
“อยากได้สิ...แต่คุณทำงานดีกว่า เรื่องตามหนังสือควรเป็นหน้าที่ของผมเอง”
“ได้ครับ...เดี๋ยวผมช่วยมองๆอีกทาง แต่ของแบบนี้ ...ถ้ามันเป็นของเราจริงวันนึงมันก็ต้องมาอยู่กับเราจนได้ครับ”
ooooooo
ปิติแวะรับนัทธมนที่ออฟฟิศของกฤตย์เย็นวันต่อมา แกมแก้วผ่านมาเห็นพอดีลอบมองอย่างจับผิด ปิติไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่พยายามเดินหนีแต่เธอก็เดินตาม
“คุณไม่ไปทำงานเหรอแก้ว จะมาเดินตามผมแบบนี้ทำไม”
“ฉันก็อยากรอดูว่ามันจะเป็นอย่างที่ฉันคิดหรือเปล่า”
แกมแก้วฝังใจเรื่องวรดา...รักแรกของปิติมาก การปรากฏตัวของเขาที่นี่ไม่ใช่เรื่องปกติและเธอก็สงสัยว่านัทธมน เลขาฯสาวของพี่ชายที่หน้าเหมือนวรดา
อาจเป็นต้นเหตุ
ปิติมีท่าทางพิรุธแต่พยายามกลบเกลื่อนเต็มที่
“คุณจะมารู้ได้ไงว่าผมคิดอะไรอยู่”
“รู้สิ...รู้ดีเลยด้วย ฉันน่ะรู้จักคุณมานานตั้งแต่ยังเป็นนายร้อยจนตอนนี้เป็นพันเอกพิเศษ แต่สิ่งหนึ่งที่คุณไม่เคยเปลี่ยนก็คือสเปกผู้หญิงที่คุณชอบไง”
“คุณเอาอะไรมาพูดน่ะแก้ว สเปกอะไรกัน”
“คุณเคยชอบแม่วรดา ผ่านมายี่สิบปีถึงวันนี้คุณก็ยังแอบมาหานัทธมนที่หน้าตาเหมือนวรดาแทบไม่ผิดเพี้ยน”
อ่านละคร ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 7 วันที่ 5 ต.ค.61
ละครเรื่อง บทประพันธ์โดย: กิ่งฉัตรละครเรื่อง บทโทรทัศน์โดย ทองเอก-ญาลิล-ณกดแก้ว
ละครเรื่อง กำกับการแสดงโดย ผิน เกรียงไกรสกุล
ละครเรื่อง ผลิตโดย บริษัท กัทส์ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง ช่องออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง นักแสดงนำ เจษฎาภรณ์ ผลดี,นิษฐา จิรยั่งยืน
ที่มา ไทยรัฐ