อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 5/5 วันที่ 2 เม.ย. 56

อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 5/5 วันที่ 2 เม.ย. 56

สองหญิงชั่วใจบาปช้า สนกับช้อยยืนมองยิ้มระรื่นสบตากัน
พวกบ่าวไพร่ในบ้านยืนตะลึงมองแอบซุบซิบตื่นเต้น
“อีนางคนชั่ว เสียแรงกูเชิดชูยกย่องมึง มึงกลับเนรคุณทรยศกู มึงเอาแหวนเอาสร้อยที่กูให้ไปเลี้ยงชู้กับลูกชู้ มึงมีอะไรจะแก้ตัวกับกูไหม”
เนียนส่ายหน้าร้องไห้สถานเดียว
“กูจะตีมึงให้ตาย มึงจะว่ายังไง”

“แล้วแต่ท่านเถิดเจ้าค่ะ เนียนไม่มีคำแก้ตัว เนียนยอมรับผิดที่มีลูกมีผัวมาก่อน”
“นางคนถ่อย นี่มึงจะป้ายสีว่าที่แท้กูต่างหากที่เป็นชู้ไม่ใช่ไอ้เสือหนัก ตายซะเถิดมึง”

สนกับช้อยสบตากัน
“ได้เวลาแสดงลิเกบทนางเอกแล้วเจ้าค่ะ คุณสน”
สนผวาไปกอดขาท่านขุนร้องไห้สะอึกสะอื้น
“พี่ขุนขาอย่าตีเนียนอีกเลย ตีเนียนก็เท่ากับตีลูกเสือหนักในท้องด้วย เด็กมันๆ ไม่รู้เรื่องนะคะพี่ขุน”
“ถอยไปนะสน พี่จะตีมันให้ตาย หาไม่สนจะพลอยโดนไปด้วย”
สนทำทีผวาไปกันเนียนไว้
“เนียนจ๋า โถ เจ็บมากไหม โถ ช่างน่าสงสาร”
ขุนภักเงื้อแส้ค้าง ดึงแขนสนออกมาเหวี่ยงไปที่ช้อย
“นางช้อยเอานายของเอ็งไป อย่าให้มาขวางทางแส้ของข้า เฮ้ยพวกเอ็งช่วยกันมัดนางคนถ่อยนี่อย่าให้มันหนี..มันดิ้นหลุดแส้ม้าของข้าไปได้”
ทุกคนไม่อยากทำแต่ก็ต้องทำ จากนั้นท่านขุนก็โบยแส้ใส่เนียนอีก
ช้อยกระซิบบอกบทราวกับผู้กำกับมือทอง “เล่นต่อเจ้าค่ะ คุณสน”
สนร้องโวยวายขึ้นมา “คุณเรียม ต้องไปบอกคุณเรียมให้มาช่วยเนียน”
สนวิ่งอ้าวออกไป ทางนี้ยังตีกันนัวอยู่

ด้านหนักว่ายน้ำหนีมามีเลือดเปรอะที่แขน น้ำรอบตัวเป็นสีแดง เห็นแสงฉายกราดมาจากเรือ ผ่านเฉียดมาใกล้หนักซึ่งรีบดำน้ำมุดลงไป
เอกกับพวกในเรือ กวาดตามองเข้าที่น้ำสีแดงเป็นวง เอกนิ่งอึ้ง หนักรีบแอบใต้ท่าน้ำ
“ปล่อยข้าลงโค้งนี้แหละ พวกเราพายเรือไปหามันด้านโน้น” เอกเอ่ยขึ้น
“แล้วไอ้เสือหนักเล่า”
“เมื่อกี้ข้าฉายไฟ ไปข้าเห็นเป็นสีแดงอยู่ทางโน้น พวกเอ็งรีบไปเอาตัวมันใส่เรือไปส่งตำรวจ” เอกบอกอีก
“แล้วพี่เล่า”
“ก็เจอมันแล้วนี่ หมดหน้าที่ข้า ข้าจะพายเรือที่ท่านขุนมาแอบไว้กลับไปรายงานท่านขุน”
ลูกน้องคนอื่นพายเรือพายออกไป เอกขึ้นท่าน้ำ ยกไฟฉายส่องไปที่ใต้ท่าน้ำ เห็นน้ำเป็นสีแดง
“อาน้อมขอรับ กระผมทำหน้าที่ที่อาฝากฝังไว้อย่างเต็มความสามารถ แต่กระผมไม่อาจช่วยคุณเนียนได้ ขอให้กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นจงตามทันในชาตินี้ด้วยเถิด ยังไงกระผมก็ไม่เชื่อว่าคุณเนียนคบชู้”
มีเสียงถอนใจเฮือกมาจากใต้ท่าน้ำ
“ใครก็ตามที่ทำให้ทุกคนเข้าใจผิดว่าเป็นชู้ของคุณเนียน ขอจงรับรู้ไว้ด้วย นับแต่นี้ต่อไปชีวิตคุณเนียนเหมือนตกนรกทั้งเป็นแน่”
มีเสียงเหมือนสะอื้นออกมาจากใต้ท่าน้ำแต่เบามาก เอกถอนใจ ปลดเชือกพายเรือออกจากท่าไป
ครู่ต่อมาหนักโผล่หัว ลอยคอขึ้นมาหายใจเต็มที่ข้างท่าน้ำพึมพำเบาไ
“อย่างน้อยในโลกนี้ก็ยังมีคนมีน้ำใจหลงเหลืออยู่ ขอบคุณเหลือเกิน มีโอกาสจะตอบแทนให้สาสม เนียนจ๋าพี่ขอโทษ พี่ทำลายชีวิตน้องพังยับเยินเสียแล้ว”
หนักน้ำตาไหลพราก สงสารน้องสาวจับจิต

เรียมออกจากห้องมา ยืนละล้าละลัง หาใครไม่เจอสักคน
“หายไปไหนกันหมด เนียน เนียน”
สนกับช้อยวิ่งอ้าวมา สองคนที่ยิ้มย่อง รีบเปลี่ยนเป็นตีหน้าเศร้า
“คุณเรียมขา ช่วยเนียนด้วยค่ะ”
“เนียนเป็นอะไร” เรียมตกใจ
“มีชู้เจ้าค่ะ” ช้อยบอกน้ำเสียงสะใจนัก
เรียมตกใจมากขึ้น “อะไรนะ”
“เนียนนัดชู้มาเอาสร้อยไปเลี้ยงลูกเนียนกับชู้ค่ะ”
“เหลวไหลแล้วสน”
ช้อยรีบเสริม “คุณสนไม่ได้เหลวไหลนะเจ้าคะ ท่านขุนเห็นกับตาเจ้าค่ะ”
“ได้ยินกับหูว่าชู้นั่นคือไอ้เสือหนัก”
เรียมทำท่าจะเป็นลม
“นี่มันอะไรกัน เป็นไปไม่ได้ เนียนไม่ใช่คนเช่นนั้น และไม่มีวันประพฤติอย่างนั้น”
สนกะช้อยสบตากัน
“เอาเถิดค่ะ เนียนจะเป็นหรือไม่เป็น ตอนนี้คุณเรียมไปช่วยชีวิตเนียนก่อนเถิดค่ะ พี่ขุนกำลังโบยเนียนด้วยแส้ม้า
เลือดอาบไปทั้งตัว” สนสะใจมรสีหน้าเศร้านั้น
“เนียน” เรียมแทบทรุด
“สนพยายามห้ามแล้วนะคะ พลอยโดนหางเข้าไปด้วย จะมีก็แต่คุณเรียมคนเดียวที่พอจะห้ามพี่ขุนได้ สนสงสารเนียนจนน้ำตาร่วงดูสิคะ”
เรียมมองไปสนน้ำตาร่วงจริงดังว่า
“พี่ขุนถ้าลองโมโหร้ายขึ้นมา ช้างม้าที่ไหนก็เอาไม่อยู่ ช้อยรีบไปตามคุณแม่ที่วัดมาด่วน”
สนมองหน้าช้อยพยักหน้ากระซิบเบาๆ
“ช้าๆ ไปถ่วงๆ”
ช้อยกระซิบตอบ “พานางเรียมไปไวๆ ให้มันแท้งลูกเจ้าค่ะ”
ช้อยวิ่งออกไป สนดึงแขนเรียม
“เดี๋ยวสน พี่เทพสั่งชั้นห้ามลงจากเรือน เขากลัวชั้นแท้งลูก”
“แต่ถ้าคุณเรียมไปไม่ทัน เนียนกับลูกตายคาแส้พี่ขุนแน่ ค่ะ แล้วพี่ขุนก็จะกลายเป็นผู้ร้ายฆ่าเมียตาย แค่เมียมีชู้ก็อับอายมากพอแล้ว ยังต้องกลายเป็นฆาตกรอีก”
เรียมจำใจพยักหน้าตามสน
“อย่าฉุดสิสน เดี๋ยวชั้นหกล้ม”

สนนำหน้า เรียมเดินอุ้ยอ้ายตามหลังพยายามก้วให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
ด้านช้อยบ่าวใจอำมหิต เดินเอ้อระเหย ถือไฟฉายร่ายรำ ร้องลิเกไปฉายไฟกราดไปมาตามมือ ท่าทีมีความสุขมาก

ขุนภักดียังคงฟาดเนียนต่อจนบัดนี้แทบจะแน่นิ่งไป บ่าวไพร่ต่างพากันเบือนหน้าหนี เริ่มสงสารเนียน
สีหน้าท่านขุนเองก็เริ่มใจอ่อนมาวูบหนึ่ง จิกหัวเนียนขึ้นมา
“สบตากู แล้วสารภาพมาว่าไอ้เสือหนักมันคือชู้ของมึงใช่ไหม”
เนียนส่ายหน้า
“แล้วมันเป็นอะไรกับมึง”
เนียนส่ายหน้าอีก ขุนภักดีโกรธเกรี้ยวขึ้นมาอีก เหวี่ยงร่างเนียนลงไปฟุบเงื้อแส้เตรียมฟาด เรียมผวามากอดแขนไว้
“พี่เทพขาพอที ค่ะ”
“เรียม ออกมาทำไม”
“ออกมาห้ามพี่ขุนสิคะ” สนว่า
“ค่ะ เรียมออกมาห้ามพี่เทพ ได้โปรดเถิดค่ะ พอที ค่ะ เนียนเลือดซิบบอบช้ำไปทั้งตัวแล้ว ห่วงเด็กในท้องของเนียนบ้างสิคะ”
“มันเป็นลูกชู้ ลูกเสือลูกตะเข้ เกิดออกมาก็เลวเหมือนพ่อเหมือนแม่มัน อย่ามาห้าม อย่ามาขอร้องพี่ ระวังตัวเรียมให้ดีเถิด ขัดคำสั่งพี่แบบนี้ ถ้าลูกพี่มีอันเป็นไป ต้องเป็นเพราะเรียมไม่ดูแลลูกพี่ให้ดี พี่จะถือเป็นความผิดของเรียม และเราคงต้องขาดกัน” ขุนภักดีตวาดลั่น “ถอยไป สนเอาเรียมออกไป”
สนทำทีเป็นดึงเรียมออกไป เรียมร้องไห้โฮ
“เนียน ไม่จริงใช่ไหม บอกพี่เทพไปว่าไม่จริง”
เนียนส่ายหน้าร้องไห้ไม่พูด
“มันไม่กล้าปฎิเสธ เห็นรึยัง นางตัวดี เอ็งมันเลวชนิดที่เกิดมาไม่เคยเห็นใครเลวเท่าเอ็ง”
“เนียน ไม่ควรเล๊ย น่าจะบอกท่านขุนแต่แรกว่าเนียนถูกจับใส่ตะกร้าล้างน้ำมา” สนใส่ไฟต่อ
“พอแล้วสน ทำไมช้อยยังไม่ไปตามคุณแม่มาสักที”
ขุนภักดีหันมาตีเนียนต่อไป มีเรียมยืนร้องไห้มองดูอย่างเวทนา

คนจะฆ่ากันตายแล้ว ช้อย ยังคงนั่งร้องลิเกทำท่าทำทางไปมา สลับหัวเราะไม่มีทีท่าว่าจะถึงวัด
“อีเนียนตายแน่ อีเนียนตายแน่”

ด้านเอกกำลังพาทองจันทร์ แมว และกบกลับมาบ้าน
“สรุปที่เอ็งเล่ามาตั้งแต่ไปตามข้ามาจากวัดจนสมาธิข้าขาดกระจุยกระจายนั่นมันจริงรึ”
“กระผมไม่เชื่อว่าจริง แต่ท่านขุนกับคุณสนเชื่อว่าจริงขอรับ”
“ข้าก็ไม่เชื่อว่าจริง ดีแล้วที่คุณเรียมให้เอ็งมาตามข้า”
“กระผมมาตามเองขอรับ กระผมกลัวจะไม่ทันการ ตอนที่กระผมมานั่นท่านขุนเริ่มโบยคุณเนียนแล้วนะขอรับ”
เสียงร้องลิเกดังใกล้มา ทุกคนมองมาหน้ากัน
“ลิเกหลงโรงที่ไหน” กบมองไป
“นั่นไงนางอิจฉากำลังมาโน่น” แมวบุ้ยใบ้
ช้อยกำลังเดินวนเวียนร่ายรำร้องลิเกมาอย่างเบิกบาน
ทองจันทร์สุดจะหมั่นไส้ “นางช้อย”
ช้อยสะดุ้ง คาดไม่ถึง “ว๊าย คุณท่าน”
“เอ็งมาทำบ้าทำบอคอโป่งอะไรแถวนี้”
“ใครให้มาตามคุณท่านใช่ไหม”
“เอ้อ...”
“ทำไมเอ็งไม่รีบไปตาม เอ็งเจตนาหน่วงเวลาใช่ไหม เอ็งตกนรก ตัวเป็นคนหน้าเป็นหมา” ทองจันทร์ด่า
“ว๊าย”
ทองรีบเดินจ้ำอ้าว แมวกับกบรีบตาม เอกเดินมากระซิบด่า
“เคยได้ยินเรื่องธนูไฟของค่ายบางระจันไหม นั่นแหละเวรกรรมมันจะมาไว ทั้งไฟทั้งกรรมติดปลายธนูมาทีเดียว คนอะไรไม่สวยแถมใจดำชาตินี้หาผัวไม่ได้นอกจากผัวจำเป็นผัวจำใจ ผัวยัดเยียด”
“ว๊าย”

ฝ่ายขุนภักดี โบยเนียนแต่ชะงักค้างมีเสียงทองจันทร์ดังลั่นขึ้นมา
“หยุดนะ”
บ่าวทุกคนหันไปมอง ท่าทีตื่นเต้น
“คุณท่าน”
“คุณแม่” เรียมพูดขึ้นมาไล่ๆ กันกับสน
“คุณแม่”
“คุณแม่ มาดูผมลงโทษนางเสนียดกาลกิณีใช่ไหมครับ มันทำให้วงศ์ตระกูลภักดีภูบาลของเราเสื่อมเสีย”
“แต่พ่อเทพกำลังจะทำตัวเป็นฆาตกร แม่บอกให้หยุด จะมาเฆี่ยนตีกันถึงเพียงนี้ไม่ได้นะ” ทองจันทร์เสียงเขียว
“ก็ทีมันทำผมเสียหายป่นปี้ พวกเราทั้งบ้านต้องเอาปิ๊บคลุมหัวเดินกันนั่นเล่าครับ คุณแม่ นางผู้หญิงถ่อยแพศยาคบชู้ ผมเอาไว้ไม่ได้ มันเป็นนางแพศยา”
สนสอดขึ้น “เนียนก็ไม่น่าเล๊ย เอาแหวนกับสร้อยของพี่ขุนไปให้มันทำไมก็ไม่รู้ มันเป็นเสือเป็นสาง มันไปปล้นที่ไหนกินได้ถมไป”
ทองจันทร์เหลียวขวับมา “เดี๋ยวแม่สนเสือสางอะไรกันเล่า”
“ก็ ชู้ของเนียนคือไอ้เสือหนักไงคะ คุณแม่”
“ว่ากระไรนะ แม่อยากจะเป็นลม” ทองจันทร์ใจสั่น
“ครับ ผมเป็นชู้เมียไอ้เสือหนักมีลูกด้วยกันแล้วมาหลอกผมว่าบริสุทธิ์ผุดผาด มันมายืนกอดกันให้ของกันตรงนี้ผมเห็นกับตา”
ทองจันทร์ไม่อยากจะเชื่อ
“แล้วได้ยินมันเอ่ยว่าเป็นผัวเมียกันมีลูกด้วยกันรึ รึว่าฟังใครเหมาเอาเอง” ทองจันทร์หันมามองหน้าสนกับช้อย “ว่าอย่างไรเนียน เอ่ยปากออกมาสิว่าไอ้เสือหนักหรือเปล่า ที่เข้ามาหาเนียน แล้วมันเป็นผัวเนียนมีลูกด้วยกันรึ”
เนียนน้ำตาร่วงพรูส่ายหน้า
“เนียนบอกไม่ได้เจ้าค่ะ เนียนพูดไม่ได้ ฆ่าเนียนให้ตายก็พูดไม่ได้เจ้าค่ะ”
ขุนภักดีนึกว่าเนียนปกป้องหนัก ปรี๊ดแตกเงื้อแส้ในมือ
“ถ้าเช่นนั้นมึงจงตายเสียเถิด”
“หยุดนะ พ่อเทพ นี่แม่สั่ง พ่อเทพลืมแล้วรึ ว่าไอ้ประวัติแส้ม้านี่มันมีมาเช่นไร ถ้าไม่ไตร่ตรองให้ดี จะมีคนไม่ผิดโดนลงอาญา กว่าจะรู้ความจริงก็เนิ่นนานจนเสียการไปหมดสิ้นแล้ว”
ขุนภักดีชะงักกึก ท่านเหตุการณ์ตอนตัวเองโดนเจ้าพระยาหวดด้วยแส้ พร้อมกับกล่าวหาว่าเป็นชู้กับเมียน้อย ภาพนั้นผุดขึ้นมาอีกครั้ง

ขุนภักดีค้างมือไม่ได้ฟาดแส้ลงไป
“ไอ้เอกมันเป็นพยานได้ เกิดมาไม่เคยต้องอับอายขนาดนี้มาก่อนพรุ่งนี้ที่ตลาดต้องลือให้แซด ว่าเมียขุนภักดีมีชู้เป็นโจรหนีตะราง คุณแม่ก็เห็นว่ามันแข็งแค่ไหน ถามเท่าไหร่ไม่ยอมบอกว่าใช่ไอ้เสือหนักไหม ว่าชู้มันไหม ถ้ามันไม่ตายผมนี่แหละต้องอกแตกตายเพราะใจมันแค้นจนอกระเบิด”
“พ่อเทพ น่ะ วูบวาบโมโหร้าย จนลืมยั้งคิด พ่อเทพฆ่าเนียนก็เท่ากับฆ่าสองชีวิต ไม่ว่าชีวิตอีกหนึ่งจะลูกใคร เขาก็คือชีวิต พ่อเทพไม่มีสิทธิ์ไปตัดสินลงอาญาเขา วันนี้วันพระ แม่เพิ่งไปสวดมนต์รักษาศีลห้ามา พ่อเทพยกให้แม่สักข้อเถิด อย่าฆ่าสัตว์ตัดชีวิตวันนี้ ส่งแส้ม้ามาให้แม่สิ พ่อเทพส่งมา”
สองแม่ลูกสบตากัน ที่สุดขุนภักดีเป็นฝ่ายแพ้ ส่งแส้ม้าให้มารดา แต่สั่งเสียงเข้ม
“เห็นแก่คุณแม่ นางแพศยาจึงรอดตาย จำไว้ ห้ามใครเอามันขึ้นไปบนเรือนข้าเด็ดขาด”
“แล้วจะให้ไปอยู่ที่ไหนกันเล่าคะ พี่เทพ” เรียมใจหาย
“มันมาจากไหนมันก็อยู่อย่างที่มันเคยอยู่ ในคอกหมูคอกหมาเล้าไก่ทำไมคนอย่างมันจะอยู่ไม่ได้”
ขุนภักดีเดินไปจิกหัวเนียนหงายขึ้น
“อีเนียน กูปลดมึงจากเมียไปเป็นขี้ข้า เลี้ยงหมู ทำงานเยี่ยงทาสที่หลังบ้านถ้ากูไม่ได้สั่งมึงอย่ามาสะเออะผ่านเรือนกูเด็ดขาด จำไว้”
แล้วท่านขุนก็กดหัวเนียนลงกับพื้นเดินหนีไปทันที
“แม่เรียมไอ้เอกมาช่วยกันแก้มัดเนียนไวไวเข้า”
“อย่านะเรียม ขาดกันวันนี้ทีเดียว” ขุนภักดีหันมา
เรียมชะงักยืนน้ำตาซึม
“นางกบนางแมว อย่าเซ่อ รีบมาแก้มัดคุณเนียน”
ท่านขุนยังไม่วายหันมา
“อีเนียน อย่าให้กูได้ยินว่าใครยกย่องเรียกมันว่าคุณอีก กูจะตัดลิ้นซะ”

เนียนฟังแล้วหัวใจสลาย สะอื้นไห้ใจแทบขาด สนกับช้อยแอบบีบมือกันแน่นดีอกดีใจ
ร่างบอบช้ำของเนียนถูกพามาอยู่ห้องพักเป็นกระท่อมเล็กๆ หลังเรือนใหญ่ ติดเล้าหมู ห่างไกลจากผู้คน เนียนเอาแต่น้ำตาไหลพรากเป็นห่วงหนักที่โดนยิงไม่รู้เป็นอย่างไร

ภาพหนักโดนยิงจนทรุด แล้วเนียนผลักให้กระโจนลงน้ำเลือดสาด ผุดขึ้นมาหลอกหลอน

เนียนครวญคราง
“โธ่…”
เรียมช่วยทายาให้
“โธ่เอ๊ยเนียน แตกลายไปทั้งตัว พี่เห็นแล้วใจแป้วไปหมด”
“อย่าเอาแต่ร้องไห้สิมีอะไรปิดบังไว้ในใจเอ่ยออกมา จะได้ผ่อนหนักเป็นเบา” เอกปลอบ
แต่เนียนก็ยังส่ายหน้าแถมร้องไห้ดังมากขึ้น
“เนียนเป็นคนมีกรรม เนียนพูดออกไป ก็ได้ข้างหนึ่งแต่เสียอีกข้างหนึ่ง เนียนยอมทนรับกรรมเพียงลำพังดีที่สุด เนียนขอบพระคุณที่ทุกคนเห็นใจเนียน สงสารเนียน เพียงแค่นี้เนียนก็ซาบซึ้งว่ายังมีคนเมตตาคนชั่วช้าเช่นเนียน”
“มันจะยากเย็นอะไรหนักหนา ถ้าเนียนจะบอกว่าผู้ชายคนนั้นคือใคร ใช่เสือหนักไหม”
“คุณนายเรียมขอรับ กระผมขอบอกตามตรง ว่าหน้าตาของเขากระผมกับท่านขุนก็แทบไม่เห็นมันมืดมาก คำพูดที่พูดกันก็แทบไม่ได้ยินเพราะมันเบามาก กระผมมั่นใจว่ามีอะไรบางอย่างแอบแฝง จนเนียนไม่ยอมบอกความจริง กระผมไม่เชื่อว่าเนียนมีชู้” เอกมั่นใจนัก
“พี่ก็ไม่เชื่อว่าเนียนมีชู้ ใครกันนะมาบังคับไม่ให้เนียนเอ่ยปากบอกความจริง”
“บอกมาว่าหมาตัวไหน พี่จะไปสาวไส้มันให้กากิน” เอกแค้นแทน
“พอที ยุติเรื่องนี้ทีเถิดพี่เอก คุณรียมขา ใครมาดีกับเนียนมากๆ คนนั้นจะมีอันตรายค่ะ”
สองคนอึ้งไป

ทองจันทร์นั่งใช้ความคิดอยู่บนเรือน ไม่อยากจะเชื่อเรื่องเนียน
“มันเป็นไปได้อย่างไร มันเป็นไปไม่ได้ดอก”
จู่ๆ สนกับช้อยพากันออกมาจากห้องของเนียน
“นั่นแม่สนกับนางช้อยเข้าไปทำอะไรในห้องของเนียน”
“สนสงสารเนียนกลัวจะไม่มีเสื้อผ้าดีๆ ใส่ สนก็เลยให้ช้อยมันมาเอาไปให้เนียนค่ะคุณแม่” สนทำทีเป็นซับน้ำตา
ขุนภักดีออกมาจากห้องพอดี
“เอาไปสับทิ้งให้หมด เงินข้าทั้งนั้นที่ซื้อให้มัน”
“โถ! พี่ขุนขา”
ขุนภักดีกระชากเสื้อมาจากมือช้อย โยนลงเรือนไป
“แม่สนจ้ะ นางช้อยด้วย ข้าว่า อย่าเพิ่งมาเมตตาปราณีอะไรกันตอนนี้จะดีกว่าเพราะมันดูจะคล้ายประสงค์ร้ายยังไงชอบกล นะยะ” ทองจันทร์เหมือนจะรู้ทัน
สนยกมือไหว้ “สนขอโทษค่ะ คุณแม่ สนก็แค่เห็นอกเห็นใจลูกผู้หญิงด้วยกัน”
ขุนภักดีอารมณ์ขุ่น เดินหายไปในห้อง ปิดประตูกระแทกดังปัง

เนียนนอนซบหน้าแนบหมอนเก่าๆ น้ำตาไหลซึม นึกถึงภาพอดีต ในวันที่มาพบสบตาขุนภักดีวันแรก
เนียนปาดน้ำตา ปวดร้าวในใจ

ขุนภักดีนั่งนิ่งเสียใจเจ็บใจไม่หายทั้งรักทั้งแค้นแน่นอกไปหมด จึงเอาแส้ฟาดๆ ๆ ระบายลงไปใส่ข้าวของในห้องตกแตกกระจาย ภาพที่ตนแสดงความรักใคร่เนียน โอบประคองเนียน ก็ผุดขึ้นมาหลอกหลอน
ขุนภักดีคิดแล้วก็ยิ่งแค้น เหวี่ยงแส้ลงกับพื้น มายืนหอบ

อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 5/5 วันที่ 2 เม.ย. 56

ละครเรื่อง อาญารัก บทประพันธ์ : จำลักษณ์
ละครเรื่อง อาญารัก บทโทรทัศน์ : วรพันธ์ รวี
ละครเรื่อง อาญารัก กำกับการแสดง : จรูญ ธรรมศิลป์
ละครเรื่อง อาญารัก แนว ดราม่า
ละครเรื่อง อาญารัก ผลิต : บริษัทดีด้าวิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง อาญารัก ควบคุมการผลิต : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง อาญารัก ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager