อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 3/6 วันที่ 29 มี.ค. 56

อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 3/6 วันที่ 29 มี.ค. 56

ช้อยหยุดปาก หันไปมองหน้าเนียน
“พูดมาสินางช้อย” ทองจันทร์บอก
“ไอ้หวานมันบอกว่า หมอเสน่ห์มาถามหาช้อยจริงเจ้าค่ะ แต่มาถามหาช้อยเพื่อให้ไปตามหาคุณเนียนอีกต่อเจ้าค่ะ”
ทุกคนตกใจ โดยเฉพาะเนียนตกใจมาก
“ไม่จริง ชั้นไม่เคยรู้จักหมออะไรนั่น”

สนแทรกขึ้น เหน็บแนมจิกกัดอยู่ในที “สนก็ตำหนิมันไปว่าพูดอย่างนี้จะทำให้ใครเข้าใจว่าเนียนจะทำเสน่ห์ให้พี่ขุนรัก พี่ขุนหลง อย่างเนียนไม่ต้องทำ พี่ขุนก็โปรดปรานมากมาย ชี้ไม้ป็นนกชี้วิหกเป็นต้นเสา ใส่ร้ายกันแท้ๆ”

“นี่มันยังไงกัน จากหมอทำเสน่ห์ให้นางช้อยแย่งไอ้พ่อค้าตะพาบน้ำไหงไพล่มาเกี่ยวกับเนียนไปได้” ทองจันทร์สงสัย
“นั่นสิคะ สนถึงด่าเอา มันก็เลยแก้เกี้ยวว่า หมอเสน่ห์ไม่ได้พูดอย่างนั้น เพียงแค่ถามว่าที่นี่มีคนชื่อเนียนไหม เนียนจ้ะ ข้าเชื่อว่าเนียนไม่รู้จักหมอดอก แต่ไอ้หวานมันปากพาจนไปเอง”
สนใส่ไฟจบยิ้มมองไปทางเนียนที่ใจหายใจคว่ำอยู่ อย่างสะใจ เนียนหน้าซีดใจเสีย
“แม่สนก็อย่าให้วิธีพูดจาส่อเสียดเหมือนเสี้ยมเขาควายใช้ชนกันสิ บ้านมันจะไม่สงบ” ทองจันทร์ฉุน
“ชั้นไม่ต้องการเห็นสิ่งไม่ดี มาเกิดขึ้นกับคนดีๆ อย่างเนียน แม่สนพูดจาอะไรใช้สมองตรองก่อนพูดก็จะเป็นผลดีกับบ้านเรา” เรียมตำหนิ
“สนกราบขออภัยคุณแม่ กับคุณเรียม ขอโทษเนียนด้วย ที่พูดมานั่น เจตนาจะปกป้องคนดีอย่างเนียน ไม่ได้จะส่อเสียดยุแยงตะแคงรั่วดอกค่ะคุณแม่”
“สนจ้ะ ชั้นจะบอกให้เอาบุญ ไม่มีสัตว์หรือสิ่งมีชีวิตใดๆ ในโลก ยิ่งใหญ่เหนือกรรมที่ตนทำไว้ดอก ถ้าเนียนเขาคิดทำเสน่ห์เช่นนั้นจริง กรรมก็สนองเขา แต่ถ้าใครใส่ร้ายว่าเขาทำกรรมมันจะสนองเป็นสองเท่า” เรียมบอกอีก
ทุกคนเงียบไป สนอึ้งมองช้อยจ๋อยกันลงไปบ้าง
“เพื่อให้ความจริงปรากฏว่ากรรมของใครกันแน่ นางช้อย เอ็งไปตามหมอเสน่ห์มาพบข้าด่วน ข้าอยากสอบถามความจริงจากปากมัน” ทองจันทร์สั่ง
สนกับช้อยเสียววูบแอบสบตากัน สนพยักหน้า
“ช้อยเอ็งได้ยินคุณท่านกับคุณเรียมเอ่ยปากแล้ว เอ็งรีบไปจัดการไวๆ”
แมวกับกบมองหน้ากันยิ้ม อย่างรู้ทันสองนายบ่าว

พอกับมาถึงเรือนเล็ก สองคนเริ่มกังวล
“กรรมของอีช้อยอีกแล้ว คุณสนเอาขี้มาโยนใส่ช้อย ถ้าไอ้หมอบ้านั่นมันมายันกับคุณท่านกับคุณเรียม เราก็พินาศสิเจ้าคะ”
“เอ็งก็บอกว่าไอ้หมอนั้นมันหนีไปแล้ว โง่ไปได้”
“คุณสนว่าจะมีใครเชื่อเรื่องที่เราปั้นแต่งขึ้นมาไหมเจ้าคะ”
“น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน อย่างน้อยก็ต้องมีใครสงสัยว่าไอ้หวานเอาความลับของใครมาขยาย ถึงโดนฆ่าปิดปาก”
“แต่ความจริงมันไม่ได้หนี มันมาตามหาคุณสนน่ะเจ้าคะ” ช้อยเตือน
“ปิดปากมัน เอาเงินไปให้มัน ตามที่มันต้องการ บอกว่าอย่ามา ข้าจะไปหามันเอง ส่วนรากนารีพิฆาตที่ทำให้นางเนียนให้เก็บไว้อย่าทำลาย เอาเพียงแค่สลายอาคมออกก็พอ” สนบอก
“แต่หมอแกว่า รากไม้นั่นหายากและแพงมากนะเจ้าคะ”
“จะแพงแค่ไหน ข้าไม่สนใจ ให้หมอไปหารากไม้นารีพิฆาตรากใหม่มาให้ข้า เสียเท่าไหร่เท่ากัน”
“เสียทองเท่าหัวไม่ยอมเสียผัวให้ใคร แต่คุณสนเสียผัวให้อีเนียนไปแล้วนะเจ้าคะ ดูสิเจ้าคะ ท่านขุนแม้แค่ปรายตามาแลยังไม่มี”
สนของขึ้น “อีช้อย มึงอย่ายั่วกูนะ”
สนยกเท้าทำท่าจะถีบ ช้อยรีบตะครุบผ้าถุง
“อย่าเจ้าคะ ช้อยไม่อยากเป็นกุ้งยิง ช้อยปลงน่ะเจ้าค่ะว่ากรรมเป็นของอีช้อยทุกที”
“ช้อยเมื่อกี้ข้าพูดตกไปคำหนึ่ง ไม่ใช่แค่ปิดปากมัน แต่ฆ่าปิดปากมัน”

สนบอกนัยน์ตาวาวโรจน์
ตกตอนค่ำเนียนไม่สบายใจเรื่องที่สนเอามาพูด หวั่นไหวว่าหมอเสน่ห์มาถามหาจริงๆ ขุนภักดีมองเนียนรู้สึกได้ว่าเนียนกลุ้มใจ จึงเข้ามาโอบกอดเนียน

“เนียน กลุ้มใจรึ”
“เอ้อ เปล่าค่ะ เนียน เอ้อ ปวดหัวนิดหน่อยค่ะ”
“อย่าบอกนะว่า..อยู่กินกันวันเดียวเนียนตั้งท้องแล้ว” ขุนภักดีเย้า
เนียนตกใจในคำหยอกล้อเล่นๆ ของผู้เป็นสามี
“พี่หยอกเล่นน่ะ พี่รู้ว่าเนียนกลุ้มใจเรื่องอะไร ไปกับพี่”
ขุนภักดีคว้าแขนเนียนเดินออกไป
“พี่ขุนจะพาเนียนไปไหนคะ”
ขุนภักดีพยักหน้า
“ไปทำให้เนียนเลิกกลุ้มใจ”
ขุนภักดีดึงแขนเนียนออกจากห้องไป

ในขณะที่สนนั่งครุ่นคิดหาทางเล่นงานเนียนไม่เลิกราอยู่นั้น
“อีเนียน มึงทำให้กูต้องสั่งฆ่าปิดปากไอ้หวาน มึงทำให้กูถลำลึก”
จู่ๆ ช้อยวิ่งหน้าตื่นเข้ามา
“มาแล้ว...มาแล้ว เจ้าค่ะ คุณสน”
“ใครมา ไอ้หมอบ้านั่นรึ ไล่มันไป”
“ท่านขุนเจ้าค่ะ”
“พี่ขุนมาหาข้า ได้ผลจริงๆ พี่ขุนสงสัยอีเนียนแล้วละสิ”
สนวิ่งพรวดออกไปทันที ช้อยพยายามจะฉุด
“เดี๋ยวเจ้าค่ะ”
“เอ๊ะ อีนี่ อย่ามาขวางกันนะ กูจะไปหาผัวกู”
สนสะบัดผลักช้อยล้มวิ่งหน้าระรื่นออกนอกห้อง ช้อยตะกายลุกพยายามจะบอก
“โธ่คุณสน ไม่ฟังสักนิด เดี๋ยวก็กรรมของอีช้อยอีกจนได้”
ช้อยรีบลนลานตามออกไป

ขุนภักดีพาเนียนมาถึงตีนบันไดเรือนสน ในมือถือแส้หางม้ามาด้วย เนียนใจคอไม่ดี
“พี่ขุนถือแส้ม้า พาเนียนมาเรือนคุณสนทำไมคะ” เนียนถาม
“พามาสั่งสอนคนปากไม่ดี พูดจาดาบสองคม ทำให้คนอื่นล่มจมโดยเจตนา”
เนียนตกใจมาก แต่สนก็วิ่งพรวดมาถึงตัวขุนภักดี แล้วโผเขาโอบกอดท่านขุน โดยไม่ได้มองว่าเนียน
ก็อยู่ด้วย
“พี่ขุนมาหาสน ชื่นใจสนจริงๆ ขึ้นเรือนนะคะพี่ขุน ช้อยเอ็งรีบจัดฟูกให้เรียบร้อย”
ช้อยที่ตามลงมาไม่กล้าเอ่ยปาก พยายามชี้ให้ดูด้านหลังท่านขุนว่าเนียนมาด้วย ส่วนขุนภักดีดันสนออกจากตัว
แล้วดึงเนียนมาโอบไว้
“ไม่ต้องจัด พี่มาตำหนิสน เรื่องพูดจากระทบกระทั่งจิตใจเนียน”
สนชะงัก “พี่ขุน”
ส่วนเนียนยืนก้มหน้าหันหน้าไปทางอื่น
“เนียนไม่ต้องทำเสน่ห์เล่ห์กลให้พี่หลงรักดอก เนียนเขามีเสน่ห์ทั้งกายวาจาและหัวใจ พี่จึงหลงรักเขา สนอย่าคิดว่าพี่ไม่รู้ว่าสนเป็นคนอย่างไร พี่ขอเตือน จำไว้ น้ำร้อนปลาเป็น น้ำเย็นปลาตาย สนควรลดความใจร้อนและอารมณ์แรงๆ ของสนลงบ้าง มิฉะนั้น สนกับพี่จะกลายเป็นแค่คนร่วมบ้านแต่ไม่อาจร่วมชีวิต กลับเนื้อกลับตัวซะ หาไม่สนอาจโดนแส้ม้าฟาดเป็นคนแรก”
เจอผัวด่าเป็นชุด สนตกตะลึง “พี่ขุน”
“เนียนรู้แล้วใช่ไหมว่าพี่พาเนียนมาทำอะไร”
ขุนภักดีโอบเนียนหันกลับเดินออกไป สนโกรธจัดผวาตามไปจะถีบเนียน ช้อยมาฉุดไว้ทัน
เนียนหันมามอง ใจหายวาบกับสายตาเคียดแค้นชิงชังของสนที่มองมา เนียนรีบหันกลับไป
ขุนภักดีหันมามองหลังเนียน เห็นสนลงนั่งยกมือไหว้ท่านขุน
“พี่ขุนเจ้าขา สนจะจำคำพี่ขุนใส่หัวเอาไว้ไม่ลืมเลือนทุกเวลาเจ้าค่ะ”
ขุนภักดีพยักหน้าให้สน ท่าทีพอใจ และเดินจากไป พอ 2 คนลับตัวไป ช้อยรีบเข้ามาหา แต่โดนสนถีบช้อยโครมใหญ่ระบายแค้น
“โอ๊ย ช้อยเจ็บนะเจ้าคะ”
“แต่กูง้างแล้วต้องถีบ อีช้อยทำไมไม่บอกกูว่าอีเนียนมันมาหยามกู กูจะได้ไม่ ลงมารับหน้าให้พี่ขุนด่ากูต่อหน้ามันให้อับอายขายหน้า”
“โอ๊ย กรรมของอีช้อยจนได้ ไม่วายเว้นวันละสามเวลา”
“อีเนียน มึงทำกูจนตรอก...กูหมดทางถอย หมาจนตรอก มันก็ต้องหาทางเอาตัวรอด กัดดะ” สนคำราม
“เจ้าค่ะ คุณสน ช้อยอีกคนที่จะช่วยคุณสนกัดดะ ไม่เลือกหน้าอินทร์ หน้าพรหม ช้อยยอมตายถวายชีวิตเพื่อคุณสนเจ้าค่ะ”
สนโมโหโกรธา ก้มหน้าเอาหัวโขกพื้นร้องไห้ ก่อนที่สองนายบ่าวจะกอดกันกลม สนร้องไห้ช้อยน้ำตาไหล

ที่บ้านหมอเสน่ห์ เช้าวันรุ่งขึ้น มีผู้หญิงชื่อหวนมาทำเสน่ห์ แล้วก็เลยเล่าเรื่องหวานโดนฆ่าปิดปาก ให้หมอฟัง
“อะไรน่ะ แม่หวน ไอ้คนสวนบ้านท่านขุนภักดีโดนฆ่า”
“นัยว่าฆ่าปิดปาก เพราะดันไปปากโป้ง พูดเรื่องมิบังควรของเมียคนหนึ่งของท่านขุน เมื่อวานนี้” หญิงชื่อหวนบอก
หมออุทาน “แม่สน”
“คนนั้นแหละ” หวนพยักหน้า
“มันโดนฆ่าเมื่อไหร่” หมอซัก
“เมื่อวาน ศพงี้ลอยอืดตาแหกโพลง น่าสยดสยองจ้องมองหาคนสั่งฆ่า” หวนทำท่าขนลุกขนพองประกอบด้วย
จังหวะนั้นรากไม้นารีพิฆาตตกจากมือของหมอ ที่มีสีหน้าตกใจมาก
“เห็นกับตาเลยรึ” หมอซัก
“เปล่า ฟังเขาเล่าสู่กันมาที่ตลาด ว่าไอ้หวานโดนฆ่าปิดปาก”
“ฆ่าปิดปาก” หมออุทานอย่างตกใจ
“ลอยไปติดที่หน้าบ้านคุณสน เขาลือกันว่าสวยมากก็จริง แต่ดุร้ายอย่างนางเสือสมิง คนรับใช้ในบ้านกลัวกันหัวหดไปอยู่ที่หัวแม่ตีน”
หมอทำท่าจะลมใส่ “แม่หวนกลับไปก่อนเถิด”
“อ้าว แล้วเรื่องทำเสน่ห์ให้ผัวกลับมาหาข้าเล่า”
“เอาไว้ก่อน ข้าเพิ่งจะนึกออกว่า มารดาของพ่อข้าตาย”
หวนนั่งงงพยายามคิด เพราะหมอพูดสุ่มๆ ให้เข้าเรื่องเท่านั้น
“มารดาของพ่อหมอใครกันล่ะ อ้าว ก็ย่าหมอน่ะสิ แก่ปูนนี้ยังมีย่าเหลือให้เพิ่งตายอีกรึ”
หมอพยักหน้า โบกมือไล่หวน
“เอาเงินคืนไป”

หมอเสน่ห์ส่งเงินคืนให้ แล้วผลักไสหวนออกไปจากบ้านโดยเร็ว
ขณะเดียวกัน เนียน เรียม สน และทองจันทร์ กำลังนั่งประดิดประดอยสลักผลไม้กันอยู่ตรงชานบนเรือนใหญ่

“ดีมากเนียน สลักได้สวยราวกับไปร่ำเรียนมาจากในวัง” ทองจันทร์ยิ้มพราย
“เรียนแป๊บเดียว ทำได้ดีขนาดนี้ ทำนานไป ฝีมือคงดีกว่าพี่นะเนียน” เรียมเย้า
“เอ้อ เนียนทำได้ไม่ดีเท่าคุณเรียมกับคุณท่านดอกค่ะ”
“อ้าว นางแมว นั่นชั้นให้แกะสลักดอกไม้ ไม่ใช่สลักตอไม้” ทองจันทร์หันไปทางสองบ่าวขาเม้าท์
“ก็มันยากนี่เจ้าคะ แล้วแมวก็มือห่างตีนห่าง ทำอะไรสวยงามไม่ขึ้นเจ้าค่ะ” แมวว่า
“นางกบก็พอกัน นั่นไส้เดือนกิ้งกือ ไม่ใช่ใบไม้ ฝึกนางพวกนี้ยากเหมือนเข็นครกขึ้นภูเขา อ้าวแม่สน ไหนล่ะ ไอ้หมอเสน่ห์ นางช้อยไปตามมาหรือยัง”
“กำลังรีบไปตามแล้วค่ะ คุณแม่
สนแอบยิ้มกริ่ม คว้ามีดสลักผลไม้ไปนั่งข้างเนียน
“นั่นแม่สนจะทำอะไร”
“มาช่วยสลักผักผลไม้ ระหว่างรอช้อยมันพาหมอเสน่ห์มายันคำพูดของมันค่ะ”
ทองจันทร์กับเรียมงวยงง ส่วนเนียนก้มหน้าก้มตาทำเงียบๆ สนชำเลืองมองไปยังเนียน แววตาครุ่นคิดอะไรร้ายๆ

ฟากช้อยมาพบเหิม และช้อยส่งเงินให้พลางกำชับ
“คุณสนบอกว่า ให้รีบจัดการไวที่สุด”
“มีใครติดใจสงสัยอะไรบ้างไหม”
“ไม่มีดอก”
“ไม่ใช่เรื่องไอ้หวาน ข้าหมายถึงเรื่องนางเนียน”
ช้อยสะดุ้ง หน้าโพล้งกับหนักลอยมาหลอน
“ถามทำไม”
“ก็แปลกใจน่ะสิ ว่านางเนียนคนนี้มันโดนไอ้หนักข่มขืนแล้วทำไมท่านขุนไม่ระแคะระคายอะไรบ้าง ได้ยินว่า มันกลายเป็นคุณนายคนที่สามผัวรักผัวหลงยังกับลงเสน่ห์ ณ หน้าทองเอาไว้”
ช้อยอึ้งแล้วรีบเสไปพูดเรื่องอื่น
“อย่านอกเรื่อง”
“เอ...ก็ข้าไปตามมันอย่างที่เอ็งบอก มันก็บอกข่มขืนไปแล้วตั้งเจ็ดวันงั้นมันข่มขืนใครกันล่ะ”
ช้อยรีบตัดบท “เอ็งรีบทำตามคำสั่งคุณสน รีบไปจัดการไอ้หมอบ้านั่น ไวๆ เข้า”
“ชีวิตไอ้หวานมันเหมือนผักปลายังราคาสองชั่ง แต่ไอ้หมอคนนี้ห้าช่างมันยังน้อยไป” เหิมโก่งราคา
“เอ๊ะ ไอ้..เหิม เมื่อวานเอ็งก็รับจากไอ้หวานไปแล้วกำไรคุ้มค่า”
“อ๊ะ อ๊ะ ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่ เห็นไปถึงไส้ไก่ ถ้าข้าโดนจับวันไหนเผลอสาธยายอะไรออกมาละก้อ”
“ไฮ้...พูดแบบนี้ จะหักหลังคุณสนรึ” ช้อยชักฉุนมากขึ้น
“เปล๊า เสร็จงานนี้จะหนีไปให้ห่าง จะวางมือ ไม่ให้ใครสงสัยเอ็งกับคุณสนดอก ว่าจะไปตั้งบ่อนถั่วโปที่บางกอก แถวตรอกเยาวราช”
“เอ็งก็ไปเอาจากไอ้หมอปากหมาเหมือนชื่อมันนั่นสิ มันได้จากคุณสนไปแยะ”
เหิมยิ้มพยักหน้า ช้อยมองตามสีหน้าไม่พอใจมาก
“ไอ้เหิม มึงรู้จักนายกูน้อยไป”

ไม่นานต่อมา หมอเสน่ห์รับเงินจากช้อย พร้อมกับส่งรากไม้นารีพิฆาต ที่ทำผิดให้เนียนแต่สลายอาคมแล้ว ยื่นให้ช้อยท่าทีหวาดกลัว
“สลายอาคมเรียบร้อย ก็เหมือนกับรากไม้หายากแต่ไม่มีผลทางเสน่ห์อีกต่อไป”
“ขอบใจ อ้อคุณสนฝากมาถามว่าทำไมใจร้อนนักไปตามหาถึงบ้าน”
“เอ้อ เอ้อ ฝากขอโทษคุณสนด้วย คือที่ใจร้อนน่ะอยากรีบลงเสน่ห์ที่รากไม้นารีพิฆาตให้คุณสนไวๆ ขอโทษคุณสนสักพันครั้งเถิด”
“ก็รีบจัดการให้มันไวๆ จะให้คนมารับของค่ำนี้” ช้อยบอก
“แต่...เดี๋ยว ต้องไปหารากไม้ก่อน”
“ไม่มีแต่ ไม่มีเดี๋ยว”
ช้อยพูดเป็นเชิงขู่ มองตาดุ
“กูอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้วจริงๆ”
หมอเสน่ห์พึมพำ กลัวมากๆ

บนเรือนใหญ่ ทุกคนกำลังสลักผักอย่างตั้งอกตั้งใจ และเพลิดเพลิน ยกเว้นสนที่หมายตาหมายใจจะทำอะไรบางอย่าง
เนียนก้มหน้าสลักผัก สนแอบมองเนียนจ้องเป๋ง ขณะที่เนียนกำลังยกมือที่ถือมีดแกะสลักขยับเปลี่ยนท่า สนรีบเอาศอกกระทุ้งข้อศอกเนียน พร้อมกันนั้นสนเอามืดกรีดลงไปที่สันมือตัวเอง ร้องดังลั่น
“ว๊าย”
เนียนตกใจร้อง “อุ๊ย”
สนทำทีเป็นกุมมือ มองหน้าเนียนพูดตัดพ้อ
“เนียนโกรธอะไรข้ารึ ถึงเอามีดมาเฉี่ยวสันมือข้า จนเลือดสาด”
เนียนตกใจ ทุกคนตกใจ
“ตายจริง ชั้น ชั้น...”
“อะไรกันรึ เนียน สน” ทองจันทร์เงยหน้ามาถาม
“สนก็ไม่ทราบค่ะ สนก้มหน้าก้มตาสลักผักอยู่ดีๆ เนียนก็ยกศอกมากระทุ้งสน จนมีดของเนียนมาบาดสันมือสน”
มือของสนเลือดไหลย้อยลงมาจริงๆ เนียนส่ายหน้าน้ำตาคลอ พูดไม่ออก ทองจันทร์กับเรียมมองหน้าเนียน กบกับแมวชี้กันให้ดูมีดสนที่มีเลือด
“เลือด”
สนรีบเอามีดตัวเองมาเช็ดชายผ้าสิ่นด้านในอย่างว่องไว
“เอ้อ เนียน”
“เนียนคงไม่ได้ตั้งใจ ข้าเข้าใจจ้ะ”
“ชั้นขอโทษคุณสน จริงๆ ชั้นจะไปเอายาเอาผ้ามาทำแผลให้นะคะ”
ขุนภักดีเดินออกมาพอดี
“คนรับใช้มีเต็มบ้าน ทำไมเนียนต้องทำเอง กบ แมว รีบพาคุณสนไปทำแผล”
พูดแค่นั้น แล้วท่านขุนก็ไม่มาดูด้วยซ้ำ กลับมาหยิบดอกไม้ที่เนียนสลักมาดู ส่วนเนียนน้ำตาคลอ
“สวยมากจ้ะเนียน เย็นนี้ น้ำพริกปลาทูจิ้มผักสลักของเนียน ต้องอร่อยที่สุดจ้ะ”
สนแค้นแทบกระอัก อยากจะฆ่าเนียนบัดเดี๋ยวนั้น กบกับแมวเอายามาให้ สนปัดทิ้ง
“ชั้นจะกลับไปให้ช้อยมันทำแผลให้ที่เรือนของชั้น สบายใจได้เลยนะเนียน ยังไงชั้นก็ไม่โทษว่าเนียนตั้งใจใช้มีดแทงชั้น”
สนหันกลับไป เนียนหน้าเสีย
“พี่ก็ไม่โทษจ้ะเนียน ขอบใจมากนะสนที่ทำตัวดีขึ้น”
สนสะอึก แต่สลัดหน้ากลั้นน้ำตาเดินออกไป แมวกระซิบกบ
“ข้าเห็นคุณสนยกมือไปกระแทกมีดคุณเนียนแล้วเอามีดจิ้มสันมือตัวเอง” แมวว่า
“ข้าก็เห็นแว้บๆ” กบบอก
“สลักผักกันต่ออย่ามัวแต่ซุบซิบนินทาเอ็งสองคนจะกลายเป็นปลาหมอตายเพราะปากพร้อมกันสองตัว”

ทองจันทร์เสียงดัง สองคนรีบเอามือกุมปากตัวเอง
ขณะที่ช้อยทำแผลที่สันมือให้สน ช้อยต่อว่าสน

“คุณสนเจ้าขา นี่กล้าลงทุนยอมเจ็บกรีดเนื้อตัวเอง ขนาดนี้หรือเจ้าคะ”
“ไม่กล้าลงทุนจะได้กำไรรึ ข้ายอมเจ็บตัว เจ็บหัวใจในวันนี้ ข้าต้องสร้างเหตุการณ์น้ำหยดลงหิน ให้หินมันกร่อนจนได้ เมื่อถึงวันนั้น ช้อยเอ๊ย หัวเราะทีหลังดังกว่า”
“โชคดีของช้อย ที่ไม่ต้องไปปดคุณท่านเรื่องไอ้หมอเสน่ห์”
ขาดคำของช้อย เสียงกบแมวร้องเรียกประสานเสียงดังขึ้น
“ช้อย ช้อย”
“คุณท่านให้หา ท่านจะสอบถามเรื่องให้ไปตามหมอเสน่ห์ได้ความว่ากะไร” กบตะโกนเข้ามา
“กรรมของอีช้อยมาอีกแล้วเจ้าค่ะคุณสน” ช้อยบ่น
สนฉุนขาด ฉวยกะละมังใส่น้ำล้างแผลสาดลงเรือนไปทางเสียง
“หมาที่ไหนมาเห่าเอะอะเรือนกู ไป ชู้วว ไปหอนที่อื่นๆ ไม่เห็นรึว่าช้อยมันกำลังทำแผลให้กูอยู่ เชิญพวกมึงขี่ม้าสามศอกไปฟ้องคุณท่านเลย กูจะฟ้องกลับว่ามึงมาห้ามให้อีช้อยทำแผลให้กูดูสิว่าท่านจะเชื่อใคร อีปากปลาหมอ”
ที่ด้านล่างเวลานั้น เห็นแมวกับกบวิ่งกระเจิงออกไปทันที

อยู่มาวันหนึ่งช้อยถือปิ่นโตหิ้วตามสนกับเนียนมาตามทางเดินไปวัด ซึ่งอยู่ใกล้ๆ บ้านหมอเสน่ห์ สนเดินยิ้มกริ่ม ช้อยเดินฮัมเพลงตามหลังนาย
“ขอบใจมากนะเนียน ที่มาทำบุญกับข้าวันนี้”
“เรื่องทำบุญไม่ต้องขอบใจดอกคุณสน ชั้นสิต้องขอบคุณ คุณสนที่พามาทำบุญ”
“ก็แหมวันก่อนมันพลาดไปแล้ว เจ็บใจตัวเองไม่หาย ข้าอยากแก้ตัวน่ะ”
เนียนมองไปรอบๆ เห็นบ้านหมอเสน่ห์ แต่ไม่รู้ว่าบ้านใครอยู่ห่างออกไป
“แถวนี้ไม่ค่อยมีบ้านผู้คนเลยนะคะ”

อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 3/6 วันที่ 29 มี.ค. 56

ละครเรื่อง อาญารัก บทประพันธ์ : จำลักษณ์
ละครเรื่อง อาญารัก บทโทรทัศน์ : วรพันธ์ รวี
ละครเรื่อง อาญารัก กำกับการแสดง : จรูญ ธรรมศิลป์
ละครเรื่อง อาญารัก แนว ดราม่า
ละครเรื่อง อาญารัก ผลิต : บริษัทดีด้าวิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง อาญารัก ควบคุมการผลิต : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง อาญารัก ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager