อ่านละคร เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ตอนที่ 15/6 วันที่ 17 มี.ค. 56

อ่านละคร เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ตอนที่ 15/6 วันที่ 17 มี.ค. 56

ทันใดภูมินทร์ใช้มือจิกไปที่หน้าคม คมร้องเพราะพิษแสบร้อนเหมือนกรด
“อ๊ากกก”
พิษสีดำไหลซึมออกจากนิ้วของภูมินทร์ ไหลลามทั่วหน้าคม ภูมินทร์ปล่อยร่างคมหน้าคมเปื่อยยุ่ยเละเหมือนโดนกรดกัด ภูมินทร์ยิ้มเหี้ยม

ราชาวดีถูกสมุนฉุดมาหน้าบ้าน โดยมีงามตาเดินตามมา เสียงร้องคมแว่วเข้ามา
“อ๊าก”

“เสียงอะไร”
สมุนที่ฉุดราชาวดีชะงัก ราชาวดีกัดมือสมุน สมุนร้อง ราชาวดีวิ่งหนี
ราชาวดีวิ่งมาที่หน้าบ้าน สะดุดกับซากสมุนที่นอนตาย ราชาวดีล้มลงจึงเห็นสมุนร่างเปื่อยเหมือนถูกน้ำกรด ราชาวดีตกใจถดหนีแต่ไปเจออีกศพ
“กรี๊ด”
“ไปตามจับมันซิ มัวยืนบื้ออะไร”

งามตาต่อว่าสมุนที่ยืนนิ่ง ที่แท้สมุนเห็นภูมินทร์ยืนอยู่ข้างหลังงามตา ภูมินทร์สะบัดพิษใส่ สมุนปิดหน้าควันขึ้น สมุนลงไปดิ้น งามตาตกใจหันไปเห็นภูมินทร์ก็ตะลึง
ราชาวดีได้ยินเสียงงามตากรีดร้อง

“กรี๊ด”
งามตาวิ่งกุมหน้า หนีลนลานออกมา ล้มลุกคลุกคลาน
“งาม”
“โอ๊ย ช่วยด้วย มันไม่ใช่คน มันเป็นปีศาจ”
หน้างามตาเป็นแผลเหมือนถูกน้ำกรดไปซีกหนึ่ง งามตาสลบไปราชาวดีโอบงามดไว้
“งามๆ”
ภูมินทร์เดินมาหาราชาวดี
“วดี”
“พ่อเลี้ยงภูมินทร์”
“พี่เอง พี่กลับมาหาวดีแล้ว”
ภูมินทร์ยิ้มเยือกเย็น ราชาวดีตะลึง

ที่บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ ควันพิษปกคลุมไปทั่วอาณาบริเวณของบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ หาญเดินฝ่ากลุ่มควันออกมาแล้วต้องแปลกใจ ระวังตัวเมื่อเห็นต้นไม้ทั้งหมดเหี่ยวแห้งเฉาตาย น้ำในบ่อเน่า เดือดปุดๆ
“อะไรกันนี่ มีพิษเต็มไปหมด ขุนโชติๆ เอ็งอยู่ที่นี่รึเปล่า ขุนโชติ”
ทันใดน้ำในบ่อก็แหวกออกเป็นช่อง ร่างสีดำภายใต้กลุ่มควันดำกระโจนขึ้นมาจากใต้น้ำอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกลายเป็นขุนโชติที่บาดเจ็บมาก ควันดำจางออก
“ขุนโชติ เกิดอะไรขึ้น”
“ไอ้พ่อเลี้ยงภูมินทร์กับไอ้ทับ มันดักรอข้าอยู่ที่นี่ พวกมันมีกำลังกล้าแข็งนัก คิดใช้พิษทำลายศพกล้าไม่ให้เหลือซาก”
“เอ็งไม่น่าด่วนพาศพกล้ามาที่นี่คนเดียวเลย”
“ข้าเกรงจักไม่ทันเวลา เพราะร่างกายข้าอ่อนแอเต็มที”
“แล้วศพกล้าล่ะ ถ้าศพกล้าอยู่ใต้น้ำ คงถูกพิษเปื่อยยุ่ยหมดแล้ว”
“บุญของไอ้กล้า ตะกรุดที่คอมันศักดิ์สิทธิ์นัก”
ขุนโชติเล่าเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ระหว่างอยู่ใต้น้ำขุนโชติดึงศพกล้าว่ายมา ตะกรุดที่คอกล้ามีแสงสว่างเรืองรองแผ่รัศมีคลุมตัวกล้าและขุนโชติไว้ ขุนโชติมองอย่างแปลกใจและดีใจ
“อานุภาพของตะกรุดคลุมร่างไอ้กล้าไว้ ข้าจึงรีบขึ้นมาทำพิธีชุบชีวิตกล้า”
“แต่ร่างกายเอ็งบอบช้ำสาหัสนัก ข้าจะถ่ายพลังให้เอ็งก่อน”
“อย่าเสียแรงเปล่ากับข้า เก็บกำลังของเอ็งไว้รักษาไอ้กล้าเถิด เอ็งต้องพาเหลนของข้ากลับไปให้จงได้ ให้สายเลือดของขุนโชติแห่งทุ่งพระกาฬคงอยู่ เพื่อแก้ไขบาปที่ข้ากระทำล่วงไปแล้ว”
ขุนโชติร่ายมนต์แล้ววาดมือออกไป ควันพิษลอยขึ้นจากในน้ำถูกดูดเข้าสู่มือของขุนโชติแทน เลือดที่แขนซ้ายขุนโชติกลายเป็นสีดำแผ่กระจาย ทันใดนั้นขุนโชติใช้กรงเล็บขวาจิกต้นแขนซ้ายแล้วกระชากแขนขาดออกไป แขนกระเด็นตกลงมาแล้วเปื่อยยุ่ยทันที หาญนึกไม่ถึงและสะเทือนใจ
“ขุนโชติ”
หาญเป่ามนต์ห้ามเลือดให้เลือดขุนโชติหยุดไหล
“อย่าเพิ่งเป็นห่วงข้า จงเอาเลือดที่เหลือของข้าชุบชีวิตให้ไอ้กล้าเถิด”
หาญหักใจหยิบสนับเล็บเสือขึ้นมา กรีดแขนขวาที่ขุนโชติชูขึ้นเลือดไหลลงบ่อน้ำเป็นสีแดงฉาน
ขณะนั้นศพกล้าลอยอยู่ใต้น้ำ แสงเรืองรองที่คลุมตัวยังอยู่ เลือดไหลเป็นสายลงวนรอบตัวกล้าแล้วพุ่งเข้าตัวกล้าไป ตัวกล้าเป็นสีแดงกล้าลืมขึ้น
หาญกับขุนโชติบริกรรมคาถา กล้าโผล่ขึ้นจากน้ำหาญกับขุนโชติลืมตา
“กล้า”
“ไอ้กล้า”
หาญวิ่งลุยน้ำลงไป
“เอ็งฟื้นคืนชีพแล้ว”
กล้ามองตัวเอง งงๆ
“ผมยังไม่ตาย”
“ใช่ ความดีคุ้มครองเอ็ง ไอ้กล้า”
กล้าดีใจเข้ากอดหาญ ขณะนั้นขุนโชตินั่งพิงต้นไม้อยู่ ขุนโชติยิ้มเมื่อเห็นกล้าปลอดภัยแล้ว
“แล้วที่นี่คือที่ไหนครับ”
“บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ ขุนโชติเป็นคนเอาศพเอ็งมา”
“ไอ้ขุนโชติ” กล้าผละออก “มันอยู่ที่ไหน ผมจะฆ่ามัน”
กล้าวิ่งไปบนฝั่ง หาญตาม
“เดี๋ยวกล้า เอ๊ะ” หาญมองที่ต้นไม้ แต่ไม่มีขุนโชติแล้ว “ขุนโชติบาดเจ็บมาก เมื่อกี๊มันยังอยู่ตรงนี้”
“ไม่ต้องกลัว คราวนี้ผมไม่ปล่อยมันแน่” กล้าวิ่งไป

“กล้า”
ขุนโชติเดินกุมแขนที่ขาดโซเซมาตามป่าแล้วทรุดลง กล้าวิ่งตามมาเห็น
“ไอ้ขุนโชติ”
“กล้า”
กล้าวิ่งเข้าไปต่อยขุนโชติกระเด็น แล้วหิ้วคอขึ้นมาเงื้อจะต่อย หาญกระโดดมาดึงไว้
“หยุด ไอ้กล้า”
“ห้ามผมทำไม มันก่อกรรมทำเข็ญฆ่าคนมากมายเราไม่ควรปล่อยมันไว้ให้หนักแผ่นดิน”
“เอ็งพูดถูก ข้าควรตายไปเสีย อันที่จริงแล้ว ข้าไม่สมควรจักฟื้นขึ้นมาด้วยซ้ำ”
“ขุนโชติได้รับผลกรรมแล้ว กล้า”
“แค่นี้มันยังน้อยไปเทียบกับสิ่งที่มันทำ ปล่อยผมปู่ ถ้าผมจะตกนรกเพราะกำจัดคนชั่วอย่างมันผมก็ยอม”
หาญไม่ยอมปล่อย
“เอ็งตกนรกแน่ ถ้าเอ็งฆ่าทวดของเอ็งเอง”
“อย่า ไอ้หาญ อย่าบอกมัน” ขุนโชติรีบห้าม
“ทวดของผม ปู่หมายถึงใคร” กล้าทำหน้าแปลกใจ
“ข้าขอร้อง” ขุนโชติส่ายหน้าไม่ให้พูด
“ความจริงก็คือความจริง ไม่มีใครหนีพ้น”
“ปู่พูดเรื่องอะไรกัน”
“ขุนโชติคือปู่ทวดของเอ็งไอ้กล้า” หาญตัดสินใจบอกความจริง
“หะ”
กล้าปล่อยมือจากขุนโชติ
“เอ็งเป็นลูกเสือผาด โจรที่ถูกตำรวจฆ่าตาย”
กล้าช็อค ขุนโชติล้มสลบไป

ส่วนที่ที่อิสุโร ศรีแพรชะเง้อรอหาญด้วยความร้อนใจ ก่อนจะตัดสินใจจะออกไป
“ศรีแพร” ศรีแพรเห็นยิ่งยศเดินเข้ามา “ฉันบอกแล้วไงว่าอย่าออกไปข้างนอก”
“แต่ข้าทนรออยู่แบบนี้ไม่ไหวแล้ว หาญอาจกำลังลำบาก”
“ไม่ไหวก็ต้องไหว ร่างกายเธอเพิ่งฟื้นจะไปทำอะไรได้” ศรีแพรจ๋อย “เป็นห่วงไอ้หาญมากสินะ”
ศรีแพรอ้ำอึ้ง
“ข้า...”
ยิ่งยศกังวลรู้ว่าความรักของสองคนอาจไม่สมหวัง
“ฉันพอมองออกว่าเธอรู้สึกยังไง แต่เธอต้องเข้มแข็งแล้วก็อดทนรออยู่ที่นี่ หาญมีพญาสมิงเหล็กประทับร่างอยู่
ยังไงก็ต้องช่วยกล้ากลับมาได้แน่”
ศรีแพรได้ฟังก็ใจเย็นลง กระเต็นเดินเข้ามาด้วยท่าทางร้อนใจ
“แย่แล้วค่ะ จุกหายไป หนูหาจนทั่วแล้วก็ไม่เจอ”
“มันหนีออกไปเล่นม้าหรือเปล่า” ยิ่งยศบ่น “ไอ้นี่มันผีพนันสิงจริงๆ ไม่รู้ว่าเป็นลูกศิษย์พระได้ยังไง”
กระเต็นส่ายหน้าเอือมระอา

ขณะนั้นจุกซึ่งใส่หมวกเดินก้มหน้าก้มตาเข้ามาในซอยแล้วหยุดหันมองไปทางบ้านกระเต็น
“ขอโทษนะพี่เต็น คนเรามันก็รักตัวกลัวตายกันทั้งนั้น” จุกหันเดินต่อ แต่ชนกับคนจนล้ม หมวกร่วง “โอ๊ย” จุกก้มเก็บหมวก “เดินไงวะเนี่ย”
จุกเห็นรองเท้าตำรวจ ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นจึงเห็นตำรวจยืนเท้าสะเอวอยู่ จุกสะดุ้ง ยิ้มแหย ตำรวจจี้ปืน จุกหน้าซีดยกมือยอมแพ้

กล้าช็อคกับสิ่งที่หาญบอกจึงวิ่งมาที่หน้าผา
“ขุนโชติคือปู่ทวดของเอ็งไอ้กล้าๆ”
เสียงหาญดังขึ้นซ้ำๆ
ขณะนั้นขุนโชตินั่งพิงต้นไม้อย่างอ่อนแรงเต็มทน หาญนั่งคุกเข่าอยู่ใกล้ๆ
“ไป ตาม กล้า”
“ให้เวลากล้าได้คิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นเถอะ นี่เป็นเรื่องที่รับได้ยาก ถึงเวลาแล้วที่กล้าต้องเลือก ชีวิตของมันขึ้นอยู่กับมือของคนอื่นมานานแล้ว”
“กล้าโชคดีที่ได้ลูกของเอ็งอบรมสั่งสอน มันจึงใฝ่ดีเช่นนี้ แม้ตกมาอยู่กับโจรชั่วเช่นข้า มันก็ยังไม่หวั่นไหว”
“ข้าก็เคยตกที่นั่งเดียวกับเอ็ง จึงได้รู้ดีว่าคนเราถ้าถลำไปทำชั่วแล้ว ก็เหมือนกระโดดลงเหวลึก กว่าจะตะเกียกตะกายขึ้นมาได้ก็ปางตาย แม้แต่ขึ้นมาได้แล้ว ก็จะถูกผลักลงไปได้ทุกเมื่อ ถ้าใจไม่แข็งแกร่ง”
“แต่ข้าเกรงว่า ไอ้กล้าจะคิดสั้น”
หาญฉุกใจ

กล้าเดินมาที่หน้าผา มองทำหน้าเหมือนจะโดด
หาญรีบวิ่งมาที่หน้าผา
“กล้า กล้า”
หาญวิ่งมาถึงหน้าผาไม่เห็นกล้าจึงชะโงกดู อย่างใจไม่ดี
“ไอ้กล้า เอ็งคงไม่”
กล้าเดินมาข้างหลัง
“ผมอยู่นี่ครับปู่”
“กล้า”

หาญหันกลับมาอย่างดีใจ
ขุนโชติอ่อนแรงลงเรื่อยๆ กระอักเลือดออกมา หลับตา หอบหายใจ ระหว่างนั้นมือกล้ายื่น
กระบอกไม้ไผ่ใส่น้ำมาจ่อที่ปากขุนโชติกินทั้งที่ไม่ลืมตา

“ขอบใจ เวลาของข้าคงเหลือน้อยเต็มที่”
ขุนโชติบอกอย่างอ่อนแรงเพราะคิดว่าเป็นหาญ
“พูดแบบนี้ไม่สมกับเป็นขุนโจรผู้ยิ่งใหญ่แห่งทุ่งพระกาฬเลย”
ขุนโชติลืมตามอง อึ้งที่เห็นเป็นกล้า
“ไอ้กล้า”
“แผลแค่นี้ก็เรื่องเล็ก พักฟื้นไม่กี่วันก็หาย ทวดคงไม่ถอดใจง่ายๆ นะ”
“เอ็งเรียกข้าว่ากระไรนะ ไอ้กล้า นี่เอ็งยอมรับข้าแล้ว ข้าไม่ได้ฟั่นเฟือนไปเองใช่รึไม่”
หาญยืนดูอยู่ห่างออกไป น้ำตาคลอ
“ถึงผมไม่ยอมรับ มันก็คือความจริงไม่ใช่เหรอ”
“เอ็งไม่โกรธ ไม่เกลียดข้ารึ”
“โกรธซิ ทั้งโกรธ ทั้งเกลียด ทั้งเคียดแค้น เกิดมาผมไม่เคยอยากฆ่าใครเท่านี้มาก่อน” ขุนโชติอึ้ง
“ข้ารู้ ข้ารู้”
“แต่ผมก็ตั้งใจจะหยุดความรู้สึกพวกนี้ให้ได้ เพราะมันเท่ากับผมกำลังเกลียดตัวเอง และถ้าผมไม่ให้อภัยทวด
ก็เท่ากับผมไม่ให้อภัยตัวเองเหมือนกัน” กล้าพนมมือ “ผมขอโทษในทุกอย่างที่เคยล่วงเกิน อโหสิกรรมให้ผมด้วย”
กล้ากราบลง ขุนโชติเอื้อมมืออันสั่นเทาไปลูบหัวกล้า หาญยิ้มทั้งน้ำตา
“เหลนข้า ข้าตายตาหลับแล้ว”
ขุนโชติกระอักเลือดออกมากองใหญ่ หาญรีบวิ่งเข้ามา
“แข็งใจไว้ ขุนโชติ”
“จระเข้มีอายุยืนยาวหลายร้อยปี ทวดมีพลังกุมภีร์พิฆาต ต้องไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว”
“ร้อยปีที่หนักอึ้งด้วยทุกข์ จักสู้หนึ่งขณะจิตที่ละวางได้อย่างไร” ขุนโชติอ่อนแรง “ข้า ข้าทำเรื่องที่ผิดพลาดไว้มากนัก สัญญากับข้าว่าเอ็ง เอ็งจะกลับไปแก้ไขมัน”
กล้าน้ำตาร่วง
“ได้ ผมสัญญา แต่เราต้องกลับไปด้วยกัน ผมจะพาทวดไปชุบชีวิตที่บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์” กล้าแบกขุนโชติขึ้นหลัง
“ทวดต้องไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ยังมีคาถาตั้งหลายบท ท่าดาบสองมือตั้งหลายท่าที่ทวดยังไม่ได้ฝึกให้ผม”
“จริงซิ เอ็งยังไม่ได้เรียน ช้างประสานงา พญาครุฑยุดนาค”
มือข้างที่เหลือของขุนโชติตกลงก่อนจะสิ้นใจ กล้าชะงักแต่ก็ยังพยายามพูดต่อ
“คลุมไตรภพ ตลบสิงขร ย้อนฟองสมุทร”
“พอเถอะกล้า ขุนโชติไปดีแล้ว”
กล้าทรุดลง หาญประคองขุนโชติให้นอนลงเอามือปิดตาขุนโชติ กล้าคุกเข่าร้องไห้เพิ่งรู้ตัวว่าผูกพันกับขุนโชติมาก

เปลือกตาของราชาวดีเริ่มขยับแล้วเธอก็เห็นเป็นกล้ายิ้มให้
“พี่กล้า”
ราชาวดีเห็นเป็นภาพเบลอๆ ขณะนั้นมือของภูมินทร์ซึ่งใส่ถุงมือลูบไล้ที่ใบหน้าของราชาวดี ราชาวดีมองเห็นชัดขึ้น ใบหน้ากล้ากลายเป็นภูมินทร์ที่มองตนอยู่ด้วยความรัก ราชาวดีตกใจกลัว ดีดตัวลุกขึ้นนั่ง
“พ่อเลี้ยง”
ภูมินทร์รีบปลอบ

อ่านละคร เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ตอนที่ 15/6 วันที่ 17 มี.ค. 56

เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง บทประพันธ์ : เพชรน้ำหนึ่ง
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง บทโทรทัศน์ : ดาวเหนือ
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง กำกับการแสดง : อนุวัฒน์ ถนอมรอด
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง แนวละคร : โรแมนติก - แอ็คชั่น - แฟนตาซี
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ผลิต : บ. กันตนา
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ออกอากาศทุกวันศุกร์ - เสาร์และอาทิตย์ เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี
ที่มา manager