อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 2/5 วันที่ 25 มี.ค. 56
“วุ๊ย อย่ามาปากหวานก้นเปรี๊ยว เรียมไม่ใช่แม่สนคนงาม ชอบออกโรงเต้าโขนเต้นงิ้ว เอาเป็นว่า เรียมอนุญาตเรื่องเนียน”“เรียม” ขุนภักดีเนื้อเต้น ดีใจ “พี่ขอขอบใจเรียมที่สุด เรียมคือแม่พระ เรียมคือผู้ประเสริฐประจำชีวิตพี่ เรียมคือ…”
“พอค่ะ...แต่พี่เทพจะขืนใจเด็กไม่ได้ ต้องให้เขาสมัครใจ รับปากไหม”
ท่านขุนพยักหน้า
“รับจ้ะ รับแน่นอน”
เรียมยื่นน้ำหอมคืนให้
“พรุ่งนี้เช้าพี่เทพเอาไปให้เนียนเองนะคะ”
ขุนภักดีแทบจะยกมือไหว้ เรียมผู้แสนประเสริฐ
เช้าวันต่อมา ขณะที่เนียนกำลังเก็บมะลิอยู่หลังบ้าน สีหน้าเนียนมีความสุข ดูสวยงามมากท่ามกลางดอกไม้
เหิมโผล่มาแอบมอง เหิมตะลึง หลงเพ้อไปเลย
เนียนยังคงเก็บดอกไม้ สนเดินเจ้าเล่ห์มาหา ร้องทัก
“เนียนจ๊ะ”
เนียนสะดุ้งจนมะลิแทบร่วงจากมือ
“คุณสน”
“ไม่ต้องตกใจ ข้าไม่ได้จะมาฆ่ามาเอ็งง จะมาขอโทษเนียน”
“ไม่ต้องขอโทษเนียนหรอก เจ้าค่ะ คุณสนไม่ได้ทำอะไรเนียนนี่คะ”
“ทำสิ ข้าใช้ให้เนียนซักผ้า”
“คุณสนมีสิทธิ์ใช้ เนียนแค่คนอาศัย เนียนสมควรทำให้คุณสน เจ้าค่ะ”
“ข้าไม่รู้มาก่อนว่าเนียนมีฐานะเป็นน้องสาวของคุณพี่เรียม ข้าอับอาย ข้านอนคิดเสียใจทั้งคืน เนียนจ๊ะ เรามาเป็นเพื่อนกันเถิดนะ”
“อย่าลดตัวมาเป็นเพื่อนกับเนียนเลย เจ้าค่ะ เอาเป็นว่า คุณสนเมตตาเนียน และเนียนก็ยินดีรับใช้คุณสนต่อไป เจ้าค่ะ”
“ขอบใจจ้ะเนียน ถ้าอย่างนั้น เพื่อการผูกมิตรของเราสองคน พรุ่งนี้เนียนไปเป็นเพื่อนทำบุญที่วัดได้ไหม”
“ได้ เจ้าค่ะ”
สนยิ้มดีใจ ปรายตาไปที่ท้ายสวน
ฟากขุนภักดีถือน้ำหอมเดินส่ายตาหาเนียนอยู่ที่ท่าน้ำ แต่ดันมาเจอกบเอา
“กบ เอ็งเห็นเนียนไหม”
“เห็นเจ้าค่ะ เก็บดอกมะลิอยู่ที่สวนหลังบ้านเจ้าค่ะ”
ท่านขุนเดินพรวดไป กบมองตาม สายตาไปจ้องที่น้ำหอมในมือท่านขุนที่แอบไว้ด้านหลัง กบสูดอากาศพูดลอยๆ
“หอมกลิ่นดอกรักฟุ้งกระจาย”
แทนแอบมากอดกบจากด้านหลัง
“ดอกรักจากพี่ไงจ้ะแม่กบโอ๊บ..อ๊บ”
กบหันมาตบหน้าแทนเผียะ
“ทะลึ่ง มาก็ไม่บอกให้รู้ตัว ข้าจะได้ตั้งหลัก”
แทนทำหน้าสูดดมกลิ่นแก้มกบ หอมชื่นใจ
ส่วนสนมองเนียนเก็บมะลิยิ้มร้าย ขณะที่เหิมมองหน้าสองคนเทียบเคียงกัน เหิมเห็นใบหน้าสวยของเนียนที่ดูซื่อใสสวยงามน่าอิจฉา
“แม่สนว่าสวยมากแล้ว แม่เนียนคนนี้ สวยยิ่งกว่า ทั้งสวย ทั้งหวาน เหมือนนางฟ้าใจดีไม่มีผิด ผิดกับแม่สนสวยดุดันน่าหวั่นเกรง”
สองคนคุยกันอยู่
“ข้าช่วยเนียนเก็บดอกไม้นะ”
เนียนไหว้ “ขอบคุณมาก เจ้าค่ะ”
สองคนช่วยกันเก็บดอกไม้ สนเก็บไปแอบมองไปในใจนึกว่าพรุ่งนี้มึงตายแน่
ระหว่างนั้นขุนภักดีเดินมาหยุดมองสองคนท่าทีฉงน มองเนียนสลับกับมองสน ก่อนจะยิ้มย่องพออกพอใจ
“เนียน แม่สน เกิดอะไรขึ้น เหตุไฉนมายืนยิ้มย่องเก็บมะลิเคียงกันอย่างนี้หรือว่า เป็นนิมิตรหมายที่ดี แม่สนละพยศมาญาติดีกับเนียน โชคดีของเรา”
เหิมเห็นขุนภักดีโผล่มา ก็ตกใจมาก
“เฮ้ย...ท่านขุน”
เหิมหันตัววิ่งอ้าว เหยียบเอาไม้แห้งดังกร๊อบ ท่านขุนได้ยินเสียงมองไปทันที
“ใคร...บังอาจมาแอบมองอะไรในบ้านข้า”
เนียนกับสนได้ยินก็ตกใจ โดยเฉพาะสน
“พี่ขุน”
เนียนร้อง “อุ๊ย”
“พี่ได้ยินเสียงใครมาเหยียบกิ่งไม้แห้งดังกร๊อบ เมื่อกี้”
สนเสียววาบ “สนเองค่ะ เมื่อกี้สนเหยียบกิ่งไม้แห้งค่ะ ใช่ไหมจ้ะเนียน”
เนียนอึกอัก “เอ้อ...” เพราะรู้ว่าไม่ใช่
“ใช่ไหมเนียน” ขุนภักดีถามย้ำ
“ใช่...เจ้าค่ะ”
ด้านเหิมซึ่งตกใจกลัวขุนภักดี หนีเตลิดห่างบ้านออกมามากแล้ว ยืนหอบแฮ่กๆ จนลิ้นห้อย
“โอ๊ย..หัวใจจะหยุดเต้น แค่เห็นสีหน้าเอาเรื่องของท่านขุน”
เหิมมีสีหน้าหวาดกลัวขุนภักดีเอามากๆ
ฟากสนเกิดมองไปเห็นขวดน้ำหอมในมือขุนภักดี สนดีใจมากกระตู้วู้ขึ้นมา
“น้ำหอมกลิ่นที่สนชอบ”
“พี่จำไม่ได้หรอกว่าแม่สนชอบกลิ่นนี้”
“แหม...เนียนดูสิ พี่เทพแกล้งหยอกข้าเล่น” สนกระเง้ากระงอด
สนเอื้อมจะดึงจากมือขุนภักดี แต่ท่านขุนยั้งไว้ ตามองเนียน
“แม่สนเข้าใจผิด พี่ไม่ได้หยอกแม่สน”
สนมองแล้วเข้าใจ แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง
“ก้อถ้าพี่เทพไม่ได้เอามากำนัลสน พี่เทพจะถือมาตามหาสนทำไมคะ”
“แม่สนเข้าใจผิด พี่ไม่ได้ตามหาสน พี่มาตามหา...”
มีเสียงเรียกเนียนอย่างตื่นเต้นขัดขึ้นก่อน
“เนียน เนียน”
เนียนและทุกคนหันไปมองเอก สนโกรธแทบจะโดดบีบคอเนียน
“คุณท่านให้มาตาม บอกให้รีบไปบ้านแพนเดี๋ยวนี้”
เนียนเสียววูบ ใจเสีย นึกรู้ทันที “พ่อ…”
เอกพยักหน้า “จ้ะ...พี่เสียใจด้วย”
เนียนทำท่าจะเป็นลม สนสะใจ เขยิบหนีจะปล่อยให้ล้ม แต่ขุนภักดีมองอยู่ปราดเข้าไปประคองเนียน
“เนียน โธ่เอ๊ย”
สนขัดใจนัก กระทืบเท้าเร่าๆ มองตามขุนภักดีอุ้มเนียนออกไป
“อีเนียน มึงชะตาขาดยังไม่รู้ตัว”
เรียมแต่งตัวให้เนียนอย่างสวยหรู เนียนใส่ผ้าซิ่นยกตีนสีดำ เสื้อลูกไม้สีดำ ใบหน้าเนียนหม่นหมองน้ำตาซึม มีกบจัดของลงกระเป๋าหวายให้เนียนอยู่ในห้องด้วย
“คุณนายเรียมเจ้าขา เนียนแต่งตัวยังไงก็ได้เจ้าค่ะ”
“ไม่ได้ ต้องสมฐานะ เนียนเป็นน้องสาวชั้น และเนียนก้อกำลังจะเป็น…”
กบสะดุดหูหยุดเก็บของ ยื่นหน้ามาฟัง เรียมหันมาเจอจึงหยุดพูดต่อ เรียมเดินไปเปิดกำปั่น หยิบเครื่องประดับ ระหว่างที่กบปิดกระเป๋า
“คอเนียนโล่งไป ข้อมือก็ยังขาด ส่วนเสื้อก็ต้องมีเข็มขัดทับกันซิ่นหลุด”
เนียนตื้นตันถึงน้ำตาซึมก้มลงกราบ เรียมบรรจงใส่ทุกอย่างให้เนียน
กบพึมพำ “บุญหล่นทับเนียนเข้าให้จนได้ นึกแล้ว”
ฟากช้อยหัวเราะสะใจแทบฟันร่วงที่รู้ข่าวว่าพ่อเนียนตาย
“เวรกรรมตามสนองพ่อนางเนียนตาย สมน้ำหน้าเทวดาลงโทษมัน”
“ลงโทษข้าต่างหาก ไอ้เหิมเลยไม่ได้ฉุดมันวันนี้ตามที่ตกลงกัน มันทำข้าอายขายหน้า ไปขี้ตู่ว่าพี่ขุนเอาน้ำหอมมากำนัลข้า”
“แล้วท่านเอามากำนัลใครเจ้าคะ”
สนของขึ้น “โอ๊ยนางโง่ แค่นี้คิดไม่ออกรึ พี่ขุนไม่ไว้หน้าข้ายังไม่พอ พอมันลมใส่ พอรู้ว่าพ่อมันตาย พี่ขุนผวาไปอุ้มมันเดินไปต่อหน้าต่อตาข้า”
“ท่านขุนทำเกินไปจริงๆ เจ้าค่ะ ส่งไอ้เหิมตามไปฉุดมันถึงงานศพเลยสิเจ้าคะ”
สนมองไปนอกหน้าต่างกรี๊ดออกมา
“อ๊าย...มึงอยากให้ความแตก กูโดนจับเข้าคุกรึ โอ๊ย”
“ว๊าย...ผีขี้อิจฉาเข้าสิงคุณสน”
“กูทนไม่ไหวแล้ว”
สนกระชากช้อยลงเรือนไปทันที
“คุณสนจะไปไหนเจ้าคะ”
“ไปดูอีกิ้งก่าได้ทอง”
สนบอก จากนั้นสองนายบ่าววิ่งตามกันไป
เนียนแต่งตัวเป็นคุณนายเต็มที่ มีกบ ถือกระเป๋าหวายยืนอยู่ข้างๆ กบเหมือนรู้ว่าเนียนกำลังจะเป็น
คุณนายคนที่สาม เอกกำลังบอกอะไรเนียนที่เงียบมากไม่พูดอะไรทั้งสิ้นเพราะเศร้าโศกเรื่องพ่อเสีย
“แต่งตัวคุณนายมาก สวยสง่าจริงๆ เนียน”
“เป็นเพราะคุณนายเรียมท่านเมตตาเนียน รีบไปกันเถิดจ้ะ พี่เอก”
“เดี๋ยวสิเนียน”
“รออะไรอีกจ้ะ เนียนใจร้อนเป็นไฟอยากไปกราบพ่อเต็มทีแล้ว”
สนปราดเข้ามามีช้อยตามมาติดๆ ยืนเท้าสะเอวมองอย่างเอาเรื่อง
“ทำเชิดหน้าเป็นคุณนาย นางกิ้งก่าได้ทอง”
“เอ้อ...” เนียนอึ้ง
“นางคางคกขึ้นวอ” สนด่า
ช้อยด่าตาม “นางใส่แมงปอตุ้งติ้ง”
“เห็นจะไม่ใช่ใส่แมงปอตุ้งติ้งหรอกนะนางช้อย ถ่างตาดูสิยะใส่สร้อยคอหนักแปดบาทย่ะ” กบว่า
สองคนตะลึง “สร้อยคอหนักแปดบาท”
สนวิ่งผวามาทำท่าราวจะกระชากสร้อยออกจากคอเนียน ดีที่เอกมากันไว้
“สร้อยข้อมือข้างละสองบาท เข็มขัดนาคหนักห้าสิบบาท” กบบอกอีก
ถึงทีเอกช่วยเสริม “แหวนเพชรสองกะรัตขาววับงามจับตา”
“เอ็งแอบลักหยิบของคุณพี่เรียมมาใส่ใช่ไหม เอาคืนมานะ” สนโวยลั่นด้วยความริษยา
ขุนภักดีเดินมากับเรียม ทันได้ยินพอดี เรียมเอ่ยขึ้นเรียบๆ
“ทำไมจะต้องเอาคืน ในเมื่อเนียนมีฐานะเป็นน้องสาวของชั้น ชั้นแต่งตัวให้เนียนเพื่อให้สมกับเป็นน้องสาวชั้น”
“แม่สนอย่าว้าวุ่นไปหน่อยเลย แม่สนก็รู้ดีว่าพี่ไม่ชอบคนตีโพยตีพาย อาละวาดฟาดงวงฟาดงา นี่บ้านผู้ดี ไม่ใช่โรงงิ้ว” ขุนภักดีตำหนิ
“สนตีโพยตีพายเพราะสนต้องล้อมคอกก่อนที่วัวจะหายต่างหากคะพี่ขุน” สนยังไม่ยอมเลิกรา
“สำรวมหน่อยแม่สน เนียนเขาไปจัดงานศพพ่อเขากับพี่ เขาก็ต้องดูดีที่สุด ไม่ขายหน้าให้ใครมานินทาเอาได้”
สนอึ้ง “พี่ขุนจะไปงานศพพ่อเนียน”
“ใช่ พี่จะเป็นเจ้าภาพให้เขา”
“คุณพี่เรียมขา สนไม่เข้าใจ” สนหันมาฟ้องเรียม
“ไม่ต้องเข้าใจดอก ไม่มีเวลามาเจรจาเหลวไหล เรียมจ๊ะ รีบให้ไอ้แทนมันไปกระจายข่าวบอกบรรดาข้าราชการ งานเมืองที่คุ้นเคยกับพี่ว่า เชิญไปงานศพนายน้อมด้วย”
“ค่ะ พี่เทพ รีบไปเถิดค่ะ พี่เทพ เนียนใจจะขาดเพราะอยากกราบพ่อแล้วค่ะ”
“ขอบพระคุณเจ้าค่ะ คุณนายเรียม”
เรียมเดินมาโอบเนียนอย่างรักใคร่ เนียนกราบแทบอก สนอกแทบระเบิด ช้อยถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก
ขุนภักดีเดินวางมาดสง่างาม พยายามเดินช้าๆ เพื่อจะเคียงข้างเนียนที่พยายามเดินตามหลังอย่างเจียมตน
เรียมเดินกลับมาจากท่าน้ำมาถึงหน้าเรือนใหญ่ สนตามติดมีช้อยตามหลังท่าทีหวาดๆ ส่วนกบคอยตามประกบดูแลเรียม
“คุณพี่รู้เห็นเป็นใจ คุณพี่คิดยังไง ส่งเสริมให้ผัวมีเมียน้อย” สนโวยวาย
“แม่สน ลืมแล้วรึ ตอนคราวแม่สน ชั้นก็ไม่รู้เห็นเป็นใจสักหน่อย แต่ชั้นรับรู้ ไม่ตีโพยตีพาย ให้มันได้อะไรแย่ๆ ขึ้นมา” เรียมบอก
“คุณพี่ทนได้ เพราะเนียนมันเกาะคุณพี่ไว้ แต่สนสิคะ สนทนไม่ได้ สนช้ำใจ สนเสียใจอกจะระเบิดตาย ทำไมเราต้องเอาหอกมาวางข้างแคร่ให้มันทิ่มแทงเราด้วย”
ทองจันทร์ยืนอยู่หน้าเรือนได้ยินพอดี
“ลืมตัวไปแล้วรึ ว่าแม่สนเองก็หอกเหมือนกัน วางทิ่มอยู่ข้างแคร่ของแม่เรียมมาตั้งนาน แม่สนเอาแต่ใจตัวเป็นที่ตั้ง แม่สนเคยลองเอาใจเขามาใส่ใจเราสักครั้งบ้างไหม”
“คุณแม่ด่าสนว่าเป็นอีหอกข้างแคร่”
“แม่สนยอมรับเองนะ ชั้นไม่ได้ด่า แม่สน แค่ เตือนสติให้สำเหนียก อย่าให้การเตือนของชั้นปรียบเสมือนสีซอให้ควายฟังล่ะ” ทองจันทร์เหน็บ
“ว๊าย คุณแม่ด่าสนซ้ำสองว่าสนเป็นควาย”
ช้อยกระซิบบอก “ดูถูกกันแท้ๆ”
“ถ้าชั้นพูดแม่สนฟังเข้าใจก็ดีไป ไม่ใช่คายออกแต่ถ้าฟังแล้วไม่เข้าใจก็ช่วยไม่ได้ แม่สนทำกับคนอื่นไม่เป็นไร แต่พอหวั่นใจว่าจะโดนบ้าง ก็จะเป็นจะตาย” ทองจันทร์อบรม
“คุณแม่ลำเอียง เห็นนางลูกชาวนาดีกว่าลูกกำนัน ปล่อยให้มันมาตีเสมอสน” สนโวยไม่เลิก
“ถ้าอย่างนั้นแม่เรียมของชั้นเขาลูกนายอำเภอ แม่สนก็อย่าได้มาเทียบตีตนเสมอแม่เรียม ด้วยการมาต่อว่าต่อขาน กล่าวหาเขา อีกต่อไป”
เรียมตัดบท “แม่สนจ๋า เดินตามผู้ใหญ่หมาไม่กัด กลับเรือนตรองดูว่าขอบเขตของแม่สนอยู่ตรงไหน แล้วบ้านเราจะสงบสุขจ้ะ”
“รอฟังข่าวดีหลังจากพ่อเทพกลับมาจากงานศพพ่อของเนียนเขาเถิดนะ”
พูดจบทองจันทร์ก็พยักหน้าให้เรียม สองคนพากันขึ้นเรือน กบตามไปรับใช้
สนมองตามสายตาอาฆาตมาดร้าย
“อีแก่ มึงจำไว้” สนคำรามในคอแค่ช้อยได้ยิน “มึงรอข่าวดีของมึงไปเถิด กูจะรอสมน้ำหน้าพวกมึงตอนเกิดข่าวร้ายกับอีเนียน”
งานศพน้อมแม้ไม่ยิ่งใหญ่ แต่จัดขึ้นอย่างดูดีมีเกียรติ ที่บ้านกลางทุ่งนา มีข้าราชการพ่อค้า คุณนายมากันเป็นแถว เนียนยืนรอขอบคุณแขกหน้างานตอนแขกมางาน ขุนภักดีก็ทำตัวเป็นเจ้าภาพเต็มที่ ทุกคนมองเนียนอย่างชื่นชมและรู้ดีถึงอนาคตเนียน ต่างไหว้ขุนภักดีอย่างนอบน้อม แทบพาลจะไหว้ไปถึงเนียน
“ขอบพระคุณมาก เจ้าค่ะ ที่ให้เกียรติอิชั้น”
เนียนขอบคุณแขกซ้ำไปซ้ำไปซ้ำมาหน้างาน
ขุนภักดียืนมองยิ้มกริ่มภาคภูมิใจเนียนที่กิริยางดงามไม่มีที่ติ เอกยืนใกล้ ทุกคนเข้ามาไหว้ท่านขุนท่าทีนอบน้อมเกรงใจ
“ขอบใจที่มา เชิญ เชิญ นั่ง ทุกคน” ขุนภักดีโอภาปราศัยไม่ถึงตัว
ห่างออกมา ชาวบ้าน 2 คน กระซิบนินทาไปมา
“เป็นบุญของตาน้อม งานศพแกหรูหราซะจริงๆ”
“มาจากบุญของของนางเนียนมันน่ะสิ เพราะมันเป็นคนของท่านขุน
“คนแบบไหน คนรับใช้ หรือคนที่เป็นเมีย ดูมันแต่งตัวสิ หยั่งกับคุณนาย ดูแขกที่มางานสิ ถ้าไม่ใช่บารมีท่านขุน ใคร้จะมางานพ่อมัน”
โพล้งเดินมาข้างๆ “จุ๊ๆๆ ปากรึนั่น มางานศพนะไม่ใช่งานเทกระจาดพูดมากแท้ๆ”
นั่นแหละหญิงชาวบ้านสองคนจึงหุบปาก
ด้านเนียนรับแขกจนหมดแล้ว ขุนภักดียืนคียงกัน
“เนียนแขกมาเกือบหมดแล้ว เข้าไปนั่งฟังพระเถิด”
“เจ้าค่ะ”
“เหนื่อยมากละสิเหงื่อหยดทีเดียว”
ขุนภักดีส่งผ้าเช็ดหน้าให้ เนียนไม่กล้ารับ ท่านขุนยัดใส่มือยิ้มให้ส่งสายตาหวาน ระหว่างนั้นคุณนายใจอีกาเดินเข้ามากับบ่าวชายสองคนตามเดิม
“โอ้โฮ ชั้นมาผิดงานหรือเปล่า”
“ไม่ผิดขอรับ” บ่าวคนหนึ่งบอก
“ยังกะงานศพจ้าวใหญ่นายโต ไปเรียกนางเนียนมาสิ แหมเอาที่นาที่ชั้นเมตตาให้ไถ่ไปขายมาจัดงานศพพ่อละสิไม่ได้การละ ต้องทวงบุญคุณกันหน่อย” คุณนายเสียงดังลั่นงาน
เนียนหันไปมอง คุณนาย ขุนภักดีหันขวับไปจ้องสีหน้าไม่พอใจ คุณนายถลึงตาเขียวใส่
“งานนี้ท่านขุนภักดี ภูบาลเป็นเจ้าภาพ”
คุณนายตกตะลึง มองขุนภักดีแล้วรีบย่อตัวทรุดนั่งลงไหว้ ตอหลอประจบ
“ว๊าย ท่านขุน อิชั้น ไหว้เจ้าค่ะ อิชั้นไม่เคยเห็นท่านมาก่อนได้ยินแต่ชื่อเสียงของท่าน เป็นบุญที่ได้พบท่านกราบท่านวันนี้”
“คุณเนียนมีฐานะเป็นน้องสาวของคุณนายเรียม ภรรยาท่านขุน” เอกบอก
คุณนายหันไปหาเนียน
“แหม ไหว้ละจ้ะ คุณนายเนียน เสียใจด้วยนะจ้ะ ที่พ่อของคุณนายตาย”
ขุนภักดีถามเนียน “เนียนจ้ะ แม่คนนี้ชื่ออะไรไม่ทราบ”
“เอ้อ คุณนาย…”
เอกชิงตอบแทนเนียน “คุณนายใจอีกา ขอรับ”
“คุณนายใจอีกา ได้ยินว่าจะมาทวงบุญคุณเนียนเรื่องที่นาอะไรรึ”
“เปล่าเจ้าค่ะ อิชั้นจะมาชื่นชมที่พี่น้อมแกใจร้อนเอาเงินมาไถ่ที่นา ทั้งที่บอกว่า จะไถ่เมื่อไหร่ก็ได้เจ้าค่ะ”
อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 2/5 วันที่ 25 มี.ค. 56
ละครเรื่อง อาญารัก บทประพันธ์ : จำลักษณ์ละครเรื่อง อาญารัก บทโทรทัศน์ : วรพันธ์ รวี
ละครเรื่อง อาญารัก กำกับการแสดง : จรูญ ธรรมศิลป์
ละครเรื่อง อาญารัก แนว ดราม่า
ละครเรื่อง อาญารัก ผลิต : บริษัทดีด้าวิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง อาญารัก ควบคุมการผลิต : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง อาญารัก ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager