อ่านละคร เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ตอนที่ 17/2 วันที่ 23 มี.ค. 56

อ่าน เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ตอนที่ 17/2 วันที่ 23 มี.ค. 56

ราชาวดีบอก คะนึงนิจตื้นตันในความรักของราชา และก็ห่วงกล้าเหมือนกัน
“ได้ งั้นก็ออกไป”
ทั้งคู่เปิดประตูออกไป เจอเข้ากับแต้มที่วิ่งเข้ามาหลบพอดี
“ที่แท้ก็มาหลบอยู่ที่นี่เอง โชคของไอ้แต้มแล้ว”
คะนึงนิจกับราชาวดีตะลึง

ภูมินทร์กุมแผลด้วยความแค้น
“แกเป็นใคร”
“คนที่แกไม่เคยเห็นว่าเป็นคนไง ผู้หญิงที่แกดูถูก เหยียดหยาม เบื่อแล้วก็เขี่ยทิ้งเหมือนผ้าขี้ริ้ว”

“งามตา”
ราชาวดีปลอมเงื้อมีดจะแทงอีก ภูมินทร์จับมือไว้บิดจนมีดปักเข้าท้องราชาวดีปลอม กล้าวิ่งเข้ามา ราชาวดีปลอมล้มลง ภูมินทร์กระชากถุงมือออกกำลังจะสะบัดพิษใส่ราชาวดีปลอม กล้าปล่อยหมัดนาคราชใส่ ภูมินทร์ผงะ
“ไอ้กล้า”
“ไอ้ภูมินทร์ หยุดทำร้ายคนที่ไม่มีทางสู้ได้แล้ว”

แต้มรีบตรงเข้าจับตัวราชาวดี แต่ราชาวดีสู้สุดชีวิต คะนึงนิจเข้าช่วยแล้วสองสาวก็พากันวิ่งหนี แต่แต้มยังดักไว้ได้ คะนึงนิจไม่ยอม
“อย่ายุ่งกับวดีนะ”
แต้มตบคะนึงนิจแล้วลากราชาวดีออกไป นุกูลโผล่มาขวาง แทงมีดหมอที่แต้มแต่ไม่เข้า ทั้งสองคนต่อสู้กัน แต้มอัดนุกูลจนมีดร่วงแล้วถีบกระเด็น แต้มหันมาหาสองสาวอีก
“อย่าเข้ามานะ ฉันสู้ตายจริงๆ ด้วย”
“นิจ ระวัง”
คะนึงนิจคว้าไม้ฟาดไม่ยั้ง แต่แต้มไม่สะทกสะท้าน ราชาวดีคิดนิดหนึ่งแล้วฉีกชายผ้าถุง เป็นแนวยาว รวบรวมความกล้า พุ่งเข้าไปคล้องรัดคอแต้มจากด้านหลัง แต้มพยายามดิ้น เหวี่ยงราชากระเด็น นุกุลหยิบมีดที่หล่นแทงแต้มอีกที คราวนี้เข้ามิดด้าม แต้มล้มลงขาดใจ
“เก่งมากวดี”
“นุกูลมาได้ยังไง”
นุกูลห่วงงามตา
“ไว้เราเล่าให้ฟัง ไปช่วยงามตาก่อนเถอะ”
ทั้งสามคนรีบออกไป

ภูมินทร์สะบัดพิษใส่กล้า กล้าม้วนตัวหลบทันแล้วตวัดดาบประจุพรายโจมตี เงาดาบปะทะร่างภูมินทร์ ภูมินทร์กระเด็น กล้าพุ่งเข้ามาซ้ำ ฟันแขนภูมินทร์จนขาด
“อ๊าก”
“แกยังมีโอกาสกลับตัว รับโทษทัณฑ์ตามกฎหมาย”
“รับโทษทัณฑ์เหรอ แกคิดว่าจะทำได้เหรอไอ้กล้า”
ภูมินทร์รวมสมาธิ กางแขนออก บาดแผลสมานได้เอง มือข้างที่ขาดก็งอกออกมาใหม่ แผลที่หน้าท้องสมานกล้าอึ้ง
“แก แกมันไม่ใช่คนจริงๆ”
ภูมินทร์สะบัดพิษโจมตีกล้า พิษพุ่งออกมาดุจห่าฝน กล้าร่ายคาถาปลุกพลังวิชานาคราช แขนของกล้ากลายเป็นเกล็ดพญานาคสีทอง
“หมัดนาคราช”
คลื่นหมัดสีทองเป็นวงพุ่งตรงไปปะทะเข้ากลับพิษ พิษสลายไป พลังนาคราชพุ่งเข้าหาภูมินทร์ ภูมินทร์หลบ
คลื่นมนต์กระแทกพื้นระเบิด

อีกมุมหนึ่ง ศรีแพรเขวี้ยงคชกุศโจมตีหาญ หาญหลบ เสือทับตามมาสู้ ทั้งสองคนปล่อยหมัดปะทะกัน แล้วกระเด็นคนละทาง หาญเป่ามนต์ลงบนลูกสะกดตรงเข้าหาศรีแพร ดึงแขนแต่ถูกศรีแพรเตะสวน หาญหลบกอดศรีแพรจากด้านหลัง จะใช้ลูกสะกดแตะหน้าผากแต่ศรีแพรไม่ยอม
“ปล่อยข้า”
เสือทับเข้ามาขวาง ตวัดมีดพร้า หาญผงะ ศรีแพรฉวยจังหวะปัดมือจนลูกสะกดลอยฟันหาญด้วยคชกุศในมือ
เกิดประกายไฟที่หน้าอกหาญเสียงเหล็กกระทบกัน
“ศรีแพร” หาญตกใจ
“หึหึ ข้าล่ะเห็นใจเอ็งเหลือเกินไอ้หาญ เอาเป็นว่าข้าจะคืนเมียรักให้เอ็งก็แล้วกัน”
เสือทับเป่ามนต์ แล้วกวาดไปบนหน้าศรีแพร ลมพัดเบาๆ ศรีแพรตาลอยค้าง รอฟังคำสั่ง เสือทับยัดระเบิดน้อยหนาใส่มือศรีแพร
“กลับไปหาผัวเอ็งสิ ศรีแพร ไปอยู่ปรโลกกันสองคน ฮ่าๆๆ”
ศรีแพรดึงสลักระเบิดออก แล้ววิ่งเข้าหาหาญ ยอมระเบิดพลีชีพ หาญกุมมือศรีแพรที่ถือระเบิดไว้แน่น “ศรีแพร เอ็งอย่าปล่อยมือนะ” ศรีแพรใช้อีกมือที่ถือคชกุศฟันหาญ หาญหลบ “เอ็งต้องมีสติสิ ศรีแพร ได้ยิ
ข้ามั้ย”
ศรีแพรไม่ฟังเสียง กดคชกุชลงบนไหล่หาญ หาญทรุดแต่ยังไม่ยอมปล่อยมือที่กุมระเบิดในมือศรีแพรไว้

นุกูล ราชาวดี คะนึงนิจวิ่งเข้ามาเจองามตามีมีดปักที่ท้อง อาการหนัก นุกูลรีบเข้าไปประคอง
“งามตาๆ”
“งามตา เธออดทนไว้นะ เราจะรีบพาเธอไปหาหมอ”
งามตาดึงแขนราชาวดีไว้
“ไม่ต้อง ฉันไม่ไหวแล้ว”
“เรามันไม่ได้เรื่อง ไม่เอาไหน เรารักงามแต่เราปกป้องงามไม่ได้”
“ถ้าอยากให้ฉันรับรักนายก็ต้อง ช่วยพี่กล้ากำจัดพวกคนชั่วให้ได้”
“ฉันรับปาก ฉันจะทำเพื่อเธองาม”
งามตาสะอึก หายใจขัด

“งาม”
“ราชาวดี ฉันพยายามเอาชนะเธอ แต่ไม่เคยทำได้เลยตอนนี้ฉันยอมแพ้แล้ว”
“ไม่ งาม ฉันต่างหากที่แพ้ แพ้ความกล้าหาญของเธอ เธอเป็นผู้หญิงสวยและเก่งที่สุด”
งามตามองนุกูลกับราชาวดี ยิ้มให้ ก่อนจะสิ้นใจ นุกูลปล่อยโฮ
“งามตา” ราชาวดีกอดคะนึงนิจร้องไห้ คะนึงนิจเศร้าที่งามตาต้องตายเพราะพี่ชายตัวเอง นุกูลแค้นวางศพงามตาลง “ไอ้ภูมินทร์”
นุกูลวิ่งตามไปช่วยกล้า

ศรีแพรบิดมือจนระเบิดหล่นพื้น หาญเป่ามนต์ยกมือป้อง ระเบิดด้าน ไม่ระเบิด เสือทับแค้นมาก ทันใดกระเต็นก็โดดเข้ามาแตะลูกสะกดเข้าที่หน้าผากศรีแพรจนเกิดแสงเจิดจ้า
“โอ๊ย”
ศรีแพรล้มลง
“นังตัวแสบ แส่ไม่เข้าเรื่อง”
หาญทะยานเข้าหาเสือทับอย่างรวดเร็วดุจเสือตะปบเหยื่อ แต่แล้วร่างหาญก็หายไป กระโจนผลุบโผล่ตามจุดต่างๆ เสือทับมองหา สับสน ทันใดร่างหาญก็ปรากฎตรงหน้าเสือทับ หาญรัวหมัดโจมตีเสือไม่ยั้งจนเสือทับกระอักเลือด
หาญปล่อยหมัดคู่ เงาหมัดสีเหล็กพุ่งกระแทกเสือทับจนร่างเสือทับลอยกระเด็น กระอักอาการสาหัส หาญตามเข้าไปกระชากคอเสือทับ
“คนอย่างเอ็ง มันไม่สมควรฟื้นคืนชีพขึ้นมาเลย”
“อย่าฆ่าข้าเลย ข้าสำนึกแล้ว” เสือทับบอบช้ำหนัก หาญจ้องมองแล้วใช้คาถามงกุฎแก้วแตะไปที่หัวเสือทับเพื่อสลายอาคม “อ๊ากกก”
รอยสักเสือทับหายหมด หาญปล่อยเสือทับนอน
“ต่อแต่นี้ เอ็งใช้อาคมทำร้ายใครไม่ได้อีกแล้ว ก้มหน้ารับโทษเถอะ” หาญหันหลังกลับมาหาศรีแพร “ศรีแพร”
“หาญ” เสือทับสลึมสะลือมองตาม ปลดระเบิดอีกลูกที่เอว รวบรวมกำลังขว้างไปที่หาญ ศรีแพรเห็น “ระวัง”
ศรีแพรคว้าคชกุศเขวี้ยงไปที่ระเบิดเหวี่ยงกลับไปที่เสือทับ ทันใดระเบิดก็ดังสนั่น แยกร่างเสือทับกระจัดกระจาย กระเต็นหมอบ หาญประคองกอดศรีแพรไว้ มองกลุ่มควันที่ยังอบอวล

กล้าตวัดดาบตรงไปที่ภูมินทร์เกิดเงาดาบพุ่งเข้าใส่ ภูมินทร์กลิ้งหลบไปที่เสาไฟเล็กๆ ภูมินทร์เอามือกำเสาจนเหล็กเปื่อยขาด แล้วยกขว้างใส่กล้าทันที กล้ากลิ้งหลบฉิวเฉียด ภูมินทร์ชอบใจจะสะบัดพิษใส่
“ตาย” แต่แล้วนุกูลก็วิ่งเข้ามา เอาแส้จากเครื่องรางฟาดตรงมาที่หลังภูมินทร์ ภูมินทร์เจ็บล้มลง “อ๊าก”
นุกูลพุ่งใส่ หวังเตะเต็มๆ ภูมินทร์ลุกมา หลบแล้วจับขานุกูลไว้ ควันขึ้นฟู่ นุกูลร้องเจ็บปวด ทรมาน “อ๊าก”
ภูมินทร์สะใจ กล้าพรวดเข้ามาฟันแขนภูมินทร์ จนแขนภูมินทร์ที่กำขานุกูลขาดออก กล้ายันภูมินทร์หงายไป
นุกูลล้มลงไปนอน ดึงมือภูมินทร์ออกแล้วนอนกุมขาร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด กล้ารีบเข้าไปดู
“นุ นุ อดทนไว้”
ภูมินทร์ที่อยู่ด้านหลังกล้าลุกขึ้น จ้องกล้าอย่างเคียดแค้น ทำสมาธิจนแขนที่ถูกฟันงอกออกมา แล้วโผง้างมือจะตะปบที่หัวกล้า นุกูลเห็นพอดี

“พี่กล้า”
กล้าลุกหันกลับฟันฉับลงไปที่กลางกระหม่อม ภูมินทร์เอาประกบรับดาบไว้ได้ ควันพิษค่อยๆ กระจายจากมือ

กล้ากดดาบลงอีก ภูมินทร์ก็ออกแรงกำมือ ขณะที่ดาบจะถึงหน้าภูมินทร์นั้นเอง พิษที่กัดกร่อนจนดาบละลายไป กล้าอึ้ง ภูมินทร์สะใจต่อยไปที่ตัวกล้า กล้าผงะ เกิดเป็นรอยไหม้รูปสันหมัด แล้วตามซ้ำอีก คราวนี้กล้าเคลื่อนตัวหลบ
“นาคราชเคลื่อนกาย”
กล้าหลบไปอยู่ด้านหลัง ภูมินทร์หันมองหาจึงโดนสวนด้วยหมัดนาคราชรัวที่ลำตัวเต็มรัก จนเซ ก่อนจะจบด้วยจระเข้ฟาดหาง จนภูมินทร์หงายกระเด็นไป หาญ กระเต็น จุก ศรีแพร วิ่งเข้ามา จุกกับศรีแพรรีบไปที่นุกูล ลากๆ พาหลบอยู่มุมหนึ่ง หาญเห็นภูมินทร์ค่อยๆ ลุกขึ้น ปาดเลือดกำเดาที่ไหล ก็รีบเข้าไปสมทบกับกล้า
“เอ็งก่อบาปไว้มาก หยุดเพียงเท่านี้เสีย ก่อนที่จะไม่มีโอกาสแก้ตัว”
หาญบอก ภูมินทร์ยืนเซ จ้องหาญกับกล้าด้วยความแค้น
“หุบปาก คนอย่างฉัน เดินหน้าแล้วไม่มีทางถอยหลัง”
กระเต็นเข้ามา
“ไอ้ปีศาจ แกมันต้องตายสถานเดียว”
ภูมินทร์โมโห
“แก” ภูมินทร์สะบัดพิษห่าใหญ่พุ่งใส่กระเต็น แต่แล้วเป็นคะนึงนิจที่พุ่งเข้ามาขวางพิษเอาไว้ จึงโดนพิษเต็มๆ ล้มไปนอนเจ็บ ทุกคนตกใจ ภูมินทร์อึ้ง กระเต็นรีบเข้าไปดูพร้อมกับราชาวดีที่เข้ามา
“นิจ นิจ”
“พี่ภู อย่าทำผิดต่อไปอีกเลย นิจขอร้อง” คะนิงนิจบอกก่อนจะสลบไป
“นิจ พี่ภู วดีขอ อย่าทำผิดอีกต่อไปเลย เห็นแก่วิญญาณพ่อกับแม่เรานะ”
ภูมินทร์เจ็บปวดใจมาก
“ในที่สุด เธอก็รวมหัวกับวดีหลอกฉัน” ภูมินทร์น้ำตาคลอ “วดี มีสักนาทีไหม ที่เธอจะรักพี่”
“พี่ไม่มีวันได้ความรักจากใคร ถ้าใจพี่มีแต่ความแค้น”
“ตราบใดที่แกไม่เคยให้ แกจะไม่มีวันได้รับ”
“ไม่ต้องพูดมาก” ภูมินทร์โมโหจนคลั่ง “คราวนี้ฉันจะไม่ปล่อยพวกแกไว้อีก” ภูมินทร์ตะโกนเรียกพลัง “พิษมหากาฬ”
แล้วสะบัดพิษออกจากมือทั้งสอง พิษสีดำกลายเป็นหนามแหลมพุ่งตรงใส่ทุกคน กล้ากับหาญรีบพยักหน้าให้กัน แล้วใช้หมัดนาคราชกับหมัดธนูมือซัดใส่ภูมินทร์ วงคลื่นหมัดพุ่งสีเงินปนสีทองพุ่งกระแทกเหล่าหนามแหลมจนหนามแตกกระจาย ภูมินทร์กระโดดกลิ้งหลบคลื่นหมัดได้ฉิวเฉียด ต้นไม้ระเบิด ภูมินทร์ลุกขึ้นยืน เย้ย
“ฮะๆๆ ฆ่าฉันได้ ก็มาเลย”
กล้าแค้นกำหมัดพุ่งเข้าซัด แต่หาญดึงไว้
“อย่ากล้า”
“ผมจะฆ่ามัน มันคิดฆ่าได้แม้แต่น้องสาวตัวเอง”
“เอ็งอย่าให้มารครองใจ เชื่อข้า ใช้เทวะนาคราชหยุดมันเสีย”
กล้าคิดได้ หายใจเข้าเพื่อสงบจิต
“นาคะ นาคี”
รอยสักที่แขนกล้าทั้งสองแขนเรืองออกมา กล้าต่อยหมัดลงที่พื้น พื้นยวบไหว กล้าผลุบหายวับลงไปในพื้นดิน
ที่พื้นกลายเป็นเหมือนหงอนพญานาคผลุบโผล่ ภูมินทร์อึ้ง กล้าพรวดขึ้นมาด้านหลังภูมินทร์ แขนขาทั้งสองมีเกล็ดพญานาค และเอาแขนกอดล็อคภูมินทร์เอาไว้ ภูมินทร์ดิ้นๆ
กล้าเคลื่อนร่างออกจึงเห็นเป็นเชือกเส้นใหญ่ สีแดงเพลิงรัดภูมินทร์อยู่แน่น
“ร้อนๆ”
“เทวะนาคราช เป็นวิชาสูงสุดของคัมภีร์นาคราช ใครก็แก้มัดให้เอ็งไม่ได้ นอกเสียจากจิตที่เป็นกุศลของแกเอง”
หาญบอก ภูมินทร์ยิ่งโมโห
“ไอ้หาญ ไอ้กล้า” เชือกรัดแน่นขึ้น ไฟลุกพรึ่บ “อ๊าก”
“หยุดไฟแค้นในใจเอ็งเสีย เอ็งหยุดเชือกก็จะคลาย การต่อเวรต่อกรรมไม่เคยให้อะไรนอกจากความเจ็บปวดทุกข์ทรมาน”
ภูมินทร์ล้มทรุดลง
“หยุดเถอะ พ่อเลี้ยง เลิกแล้วต่อกันซะที”
“ไม่ แกต้องตาย ฉันถึงจะหยุด” ทันใดไฟก็ลุกพรึ่บ ภูมินทร์ปวดร้อน
“อ๊าก”

กล้า หาญ และทุกคนต่างมองไปที่เปลวไปอย่างสลดใจ
วันต่อมา กระเต็นกราบหิ้งพระที่มีรูป เพชร ยิ่งยศ

“ในที่สุดเรื่องร้ายๆ ก็ผ่านไปซะทีนะ เพชร ฉันหวังว่าความดีของกล้าจะช่วยให้ลูกรอดพ้นจากข้อกล่าวหาทั้งหมด ได้กลับมาอยู่บ้านกันอย่างพร้อมหน้าตา”
รัก ยมปรากฎตัว
“แม่จ๋า ปู่หาญกับพี่กล้ากลับมาแล้ว”
“จริงเหรอ หมายความว่ากล้าได้ประกันตัวแล้ว”
กระเต็นรีบวิ่งออกไป

กระเต็นวิ่งมายิ้มแย้มตื่นเต้น หาญ ศรีแพร กล้า ราชาวดีเดินเข้ามา หน้าขรึมๆ มีตำรวจคุมมาสองนาย
“กล้า” กะเต็นเห็นตำรวจ หุบยิ้มทันที
“ขอบคุณมากครับ”
หาญบอก ตำรวจเดินออกไป
“ตำรวจต้องมาอีกทำไม ก็กล้าได้ประกันตัวแล้วนี่”
“แม่ครับ ผมมีอะไรจะบอก”
กล้าฉุดกระเต็นไปที่โต๊ะรับแขก ให้นั่ง คนอื่นลุ้นๆ ว่ากระเต็นจะว่ายังไง
“มีเรื่องอะไรกันเหรอ”
“ผมจะยอมรับโทษตามพยานหลักฐานที่มี แต่จะไม่สู้คดีด้วยการพิสูจน์เรื่องคาถาอาคมให้ศาลเห็น”
“เดี๋ยว นี่กล้า พูดอะไร แม่ไม่เข้าใจ”
“ข้ากับกล้าเห็นตรงกันว่า ไม่มีประโยชน์ที่จะเอาเรื่องนี้มาอ้าง เพราะจะทำให้ผู้คนงมงาย หันกลับไปลุ่มหลงเรื่องไสยเวทย์ ท่านอธิบดีก็เห็นด้วย เลยอนุญาตให้กล้ากลับมาลาเอ็ง” หาญบอก กระเต็นลุกขึ้น
“แต่กล้าไม่ได้ทำผิด จะรับผิดได้ยังไง”
“ผิดซิครับ อย่างน้อย ผมก็เคยปล้น เคยทำร้ายคนจริงๆ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร มันก็ไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง”
กระเต็นพยายามหาเหตุผลให้กล้าเปลี่ยนใจ
“แล้วถ้าลูกต้องรับโทษ แล้วราชาวดีล่ะ”
ราชาวดีเดินมา อยู่ข้างกล้า

อ่านละคร เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ตอนที่ 17/2 วันที่ 23 มี.ค. 56

เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง บทประพันธ์ : เพชรน้ำหนึ่ง
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง บทโทรทัศน์ : ดาวเหนือ
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง กำกับการแสดง : อนุวัฒน์ ถนอมรอด
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง แนวละคร : โรแมนติก - แอ็คชั่น - แฟนตาซี
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ผลิต : บ. กันตนา
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ออกอากาศทุกวันศุกร์ - เสาร์และอาทิตย์ เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี
ที่มา manager