อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 1/4 วันที่ 22 มี.ค. 56
“แม่ช้อยน่ะสิ คนรับใช้ของคุณสนปากตะไกร ลูกสาวกำนันแสง” เอกบอก“แม่คนนั้นแกบอกว่า คุณนายสนเป็นภรรยาของท่านขุน” น้อมเล่า
เอกกระซิบ “เมียน้อยน่ะ ไม่ใช่คุณนายใหญ่ อย่าได้เอ่ยแบบนี้ให้คุณนายทองจันทร์ท่านได้ยินทีเดียว ท่านไม่โปรดคุณสน”
“คุณนายทองจันทร์ท่านยังแข็งแรงดีไหม”
“แข็งแรง ปากร้ายแต่ใจดี พูดจาขวานผ่าซาก แต่มีเมตตา อาน้อมต้องพูดกับคุณนายทองจันทร์ให้ตรงไปตรงมาเถิด”
เนียนเดินตามหลังสองคนมองรอบตัว กลับมาเข้าที่น้อมเดินคุยมากับเอก
“อาน้อมมีอะไรมาเป็นหลักประกันให้ท่านอุ่นใจว่าจะไม่โกงท่านไหม”
น้อมมีสีหน้าหมองหม่น “จะไปมีอะไรที่ไหน เล่าพ่อเอก”
เอกมองไปที่เนียน มองแล้วยิ้ม น้อมมองตามเอก
“แต่ชั้นว่ามี ก้อ แม่เนียนนั่นไงล่ะ”
“ไฮ้…”
“ไม่ต้องไฮ้...ชั้นไม่ได้คิดอกุศล ชั้นหมายความว่า เอาแม่เนียนมาเป็นคนรับใช้ของท่าน มีเงินก็ค่อยมาไถ่ตัวแม่เนียนกลับไป”
“แต่เนียนมันยังไม่รู้ตัวเลยพ่อเอก”
“ก็ค่อยบอกหลังจากที่ท่านตกลงก็ได้นี่นา ลูกสาวอาน้อมนี่ช่างสวยงามเหมือนช้างเผือกที่ซุกซ่อนอยู่ในป่าจริงๆ เลยนะ”
สีหน้าเนียนยามนั้นออกตื่นๆ มองไปรอบๆ สายตาไปสะดุดที่เรือนหลังหนึ่งที่เล็กกว่า เห็นม่านไหวๆ อยู่ เหมือนมีใครกำลังจ้องมองมาที่เนียน
เนียนจ้องมองไปแล้วเนียนก็สะดุ้งใจคอไม่ดีอึ้งไป
ที่แท้เป็นสนมองมาที่เนียนสายตาดุร้ายเกลียดชังมาก มีช้อยมองอยู่เยื้องไปทางด้านหลัง
“ช้อย เอ็งไปสืบสาวราวเรื่องสิว่าพวกมันมาทำไมกัน”
สนไม่พูดเปล่า ผลักช้อยไปไวๆ
เนียนหน้าเสียพอนึกได้ พึมพำใจใจ
“คุณนายสน ที่ผู้หญิงคนนั้นบอกเมื่อสักครู่แน่แน่”
เอกเอ่ยขึ้น “ถึงแล้วอาน้อม รอสักครู่ ชั้นขอขึ้นไปเรียนท่านก่อน”
“ขอบใจจ๊ะพ่อเอก”
ครู่ต่อมาเนียนก้มลงกราบทั้งสองคุณนาย น้อมไหว้พนมมือค้าง
“เอ หน้าตาพ่อคนนี้ดูคุ้นๆ คลับคล้ายคลับคลาอยู่นะ”
“คือกระผมชื่อน้อม สมัยก่อนกระผมมีหน้าที่ดูแลที่นาของท่านคุณพ่อของท่านขุนขอรับ”
“จำได้แล้ว ตาน้อมเอ็งหายหน้าหายตาไปซะนานนม ไปอยู่ที่ไหนมาล่ะ” คุณนายทองจันทร์ถามไถ่
“บ้านแพนขอรับ ได้เงินที่ท่านให้ไปสามชั่งแบ่ง เอาไปซื้อที่นาสิบไร่ แต่ตอนหลังป่วยเรื้อรัง ต้องเอานาไปจำนองเขาไว้สองชั่งขอรับ”
“พรุ่งนี้เช้าคุณนายใจอีกาจะมายึดที่นาของอาน้อมแล้วขอรับ” เอกเล่าเสริม
“เข้าใจละ เอาเถิด ชั้นจะให้เงินนายน้อมสองชั่ง ไปไถ่ที่นา”
“เป็นพระคุณมากขอรับ”
“พวกชั้นไม่เคยออกเงินกู้กินดอกหรอกนะ กินเงินคนจนไม่ลง” คุณนายว่า
น้อมเกรงใจ “แต่...”
“อาน้อมแกเกรงใจ แกต้องการยกลูกสาวของแกให้เป็นตัวประกัน เอ๊ย เป็นหลักประกันขอรับ” เอกบอก
เนียนตกใจมองหน้าพ่อ น้อมสลดตาม ตามองเนียนเศร้าหมอง
“พูดจาน่าเกลียดมากนายเอก ตัวประกันหลักประกันอะไรกัน ชั้นเชื่อใจนายน้อมเพราะเป็นคนเก่าแก่ของคุณแม่” คุณเรียมเอ่ยขึ้น
“แต่ก็ไม่เลวนะ ลูกสาวเอ็งเขาเศร้าสร้อยพิกล เขาเต็มใจหรือ” คุณนายปรารภ มองมายังเนียน
เนียนสบตาพ่อแล้วก้มลงกราบอีก
“เต็มใจเจ้าค่ะ”
คุณรียมถาม “ชื่ออะไรล่ะ”
“เนียนเจ้าค่ะ”
“ชั้นยินดีรับเนียนไว้แต่ไม่ใช่คนรับใช้ ดอกนะ ชั้นจะเลี้ยงดูเนียนเหมือนน้องสาวของชั้น”
เนียนปลื้มจนน้ำตาไหล คุณนายทองจันทร์พยักหน้า
“คุณนายเรียมเขาใจกว้างเหมือนน้ำใจเจ้าพระยา ทำตัวให้มันดีนะเนียน”
“เจ้าค่ะคุณท่าน”
คุณนายทองจันทร์มองเนียนพูดเบาๆ
“สวยเกินไป แต่เจียมเนื้อเจียมตัวดี”
ด้านสนนั่งรอช้อยอยู่บนเรือนในใจร้อนเป็นไฟ ช้อยพรวดมาหอบฮั่ก
“มันมาทำไม”
“มันมากู้เงินไปไถ่ทีนา แล้วยกลูกสาวให้เป็นน้องสาวของคุณนายเรียมเจ้าค่ะ”
“อะไรนะ น้องสาว นี่นังเรียมมันบ้าบอคอโป่งแท้ๆ”
“มันคงวางแผนคิดจะยกให้ท่านขุนนั่นแหละเจ้าค่ะ แต่มันทำทางอ้อมส่วนคุณนายสองคนก็คงรับเอาไว้ แก้ลำที่คุณสนมาเป็นเมียน้อยท่านขุน” ช้อยปากไว
“หยุดพูดว่าข้าเป็นเมียน้อยพี่ขุนนะ แล้วอีแก่นั่นมันว่ายังไง” สนหมายถึงแม่ผัวคู่อริ
“ช้อยเห็นยิ้มแย้มแจ่มใส เห็นดีเห็นงามไปตามกันนะเจ้าคะ”
“พวกมันกำลังจ้องรังแกข้า พวกมันอิจฉาข้า แล้วพวกมันจะได้ เห็นดีกัน”
“คุณสนอย่าบุ่มบ่ามนะเจ้าคะ คุณสนต้องดูทีท่ามันไปก่อน เพราะตอนนี้มันยังไม่มีอะไรกับท่านขุน” ช้อยแนะ
“แล้วแกจะให้ข้ารอจนกว่ามันจะมีอะไรกับพี่ขุนงั้นรึ ไหนแกสอนข้าว่า ด้านได้อายอด”
“ตอนนี้อดทนไว้ก่อนเจ้าค่ะ”
สนฮึดฮัดขัดใจมาก
ฝ่ายเนียนมาส่งน้อมที่ท่าเรือ เนียนน้ำตาไหลห่วงใยพ่อมาก
“เนียนพ่อขอโทษ ที่ไม่ได้บอกล่วงหน้าว่าจะเอาเนียนมาเป็นตัวประกัน”
“เนียนเต็มใจจ้ะพ่อ”
“ที่พ่อทำไปนี่ ก็เพื่อให้เนียนได้อยู่ดีกินดี ไม่ต้องอดมื้อ กินเมื้อ ไม่ต้องทำไร่ไถนา ท่านทั้งสองก็ดูจะเมตตาเนียนไม่น้อย”
“เนียนขอบคุณพ่อมาก พ่อพูดถูก ถ้าเนียนกลับไปบ้าน เนียนก็ต้องไปแบ่งอาหารการกินของพ่อกับแดงน้อย พ่อเอาเงินไปไถ่ที่นา นะจ้ะ แต่ถ้าพ่อป่วยอีก ก็ไม่ต้องไปไถ่นาดอกไปรักษาตัวซะ”
“ไอ้โพล้งมันแอบมากระซิบว่า สองวันก่อนไอ้หนักมันแอบไปดักเจอมันที่ท้ายป่าช้า ฝากเงินมาสองตำลึง ไม่ต้องห่วงพ่อกับแดงน้อย นางแพรมันรักยังกับลูกก็ไม่ปาน ทำตัวดีๆนะลูก พ่อรักเอ็งนะ พ่อไปก่อน”
“พ่อดูแลตัวเองดีๆ นะจ๊ะ เนียนก็รักพ่อจ้ะ”
เนียนน้ำตาไหลประคองพ่อขึ้นเรือปลดเชือกโยงเรือให้พ่อ พอน้อมนั่ง เนียนผลักเรือออกห่างฝั่ง น้ำตาไหล ไม่ นึกว่านี่คือการพบพ่อครั้งสุดท้าย
น้อมมองหน้าเนียนใจหายวาบ น้ำตาซึมสองแก้ม เหมือนมีลางบอกว่าจะบอกลาเป็นครั้งสุดท้าย
เรียมนั่งพับเพียบกับพื้นในห้องคุณเรียมก้มหน้าก้มตา ไม่กล้าเงยหน้าสบตาเรียม ที่นั่งบนเก้าอี้
“ไปรื้อเสื้อมาดูกันสิเนียน”
“เจ้าค่ะ”
“ไม่ต้องพูดเจ้าค่ะ กับชั้น พูดเจ้าค่ะ คะขาก็พอแล้ว”
“ค่ะ...คุณนายเรียม”
“ไม่ต้องเรียกชั้นว่าคุณนายเรียม เรียกชั้นว่า พี่เรียมก็ได้”
“ไม่ได้ดอกเจ้าค่ะ คุณนาย เอ้อ...งั้นเนียนขออนุญาตเรียกคุณเรียมนะเจ้าคะ”
“ตามใจเถิด ช่างอ่อนน้อมถ่อมตนดีเหลือเกินนะเนียน”
สองคนอยู่ที่หน้าตู้เสื้อผ้า เสื้อผ้ากองโตพอสมควรล้วนสวยงามทั้งสิ้น วางตรงหน้าเนียน มีเรียมยิ้มองให้
“คุณเรียมจะให้เนียนหมดนี่หรือคะ”
“ใช่ ให้เนียนหมดนี่เลย คนสวยๆ อย่างเนียน แต่งตัวสวยๆ ถึงจะสมกับความสวย”
เนียนไหว้นอบน้อม
“ขอบพระคุณมากค่ะ แต่เนียนไม่สวยเท่าคุณเรียมดอกค่ะ คุณเรียมทั้งสวยทั้งสง่า ทั้งน่านับถือ”
“ช่างพูดจริงนะ เอาละ จะให้กบพาเนียนไปพักห้องเดียวกับเขา ก่อนแล้วจะจัดห้องด้านล่างตึกนี้ให้เนียนอยู่ภายหลังนะ” คุณเรียมบอก
“ค่ะ เนียนอยู่ที่ไหนก็อยู่ได้ค่ะ เอ้อ เนียนต้องทำอะไรบ้างสั่งเนียนนะคะ”
“ไม่ต้องทำอะไรดอก อยู่ใกล้ชั้นเข้าไว้ ชั้นเลี้ยงเนียนให้เป็นน้องไม่ใช่เป็นบ่าว เอาของไปเก็บ อาบน้ำอาบท่า แล้วขึ้นมารอชั้นที่ห้องนี่”
“ค่ะ”
ช้อยดึงสนให้มาดูเนียนใกล้ๆ ตรงข้างเรือนคนใช้
“เอ็งจะดึงข้าไปไหน ช้อย”
“ไปดูหน้านางคนอยากมีผัวเป็นท่านขุนไงเจ้าคะ มันมาโน่นแล้วกับนางกบ”
สนมองตามไป ของขึ้นโดยอัตโนมัติ โกรธตัวสั่นไปหมด
“โอ๊ย”
“คุณสนของขึ้น ดูสิเจ้าคะ สั่นไปหมดเลย”
สนก้าวฉับฉับออกไป มีช้อยตามไปทันที อยากมีเรื่องเต็มทน
เนียนเดินมากับกบ หอบเสื้อผ้ามาด้วยกันที่หน้าเรือนแถวคนรับใช้
“เนียนโชคดีมากรู้ไหม คุณนายทองจันทร์ท่านโปรดใครง่ายซะที่ไหน ดูแต่คุณสนสิ หน้าท่านยังไม่อยากจะแล คุณสนก็เหลือรับ เจ้าเล่ห์เพทุบายปากร้าย สารพัด แต่คุณท่านกำลังหลงรักหัวปักหัวปำหัวคะมำ”
กบชะงักกึก เพราะสนกับช้อยมายืนเยื้องไปเบื้องหน้านิดหน่อย
“นี่หรือคนรับใช้คนใหม่”
“ไม่ใช่นะเจ้าคะ คุณสน คุณนายเรียมท่านให้บอกทุกคนว่าเนียนเป็นน้องสาวท่านเจ้าค่ะ” กบบอก
“เรียกอะไรก็เรียกได้ ยังไงก็แค่นางตัวประกันเงินกู้ นี่มันยิ่งกว่าขี้ข้าอีกนะ ถ้าเป็นสมัยก่อน เขาเรียกว่านางทาส” สนด่าใส่หน้า
ตลอดเวลาเนียนนิ่งสงบ ก้มหน้าก้มตา
“ไหนว่าไม่ใช่ขี้ข้า แล้วทำไมใช้ให้หอบเสื้อหอบผ้ามาซัก”
“คุณนายเรียมไม่ได้ใช้ให้เอามาซักหรอกเจ้าค่ะ” กบบอกอีก
สนด่า “ข้าไม่ได้ถามเอ็ง ข้าถามมันว่ามันชื่ออะไร ตอบที่ข้าถามสิ”
“เนียนเจ้าค่ะ.. เสื้อผ้านี่ คุณเรียมท่านให้เนียนเอาไปใส่เจ้าค่ะ”
นายบ่าวร้องลั่น “ต๊าย”
สนกระชากมาตื่นเต้นมาก เพราะสวยกว่าของสนที่ใส่อีก
“แกทำเสน่ห์ใส่คุณพี่เรียม.. แน่ๆ”
สนโยนเสื้อกองนั้นลงพื้น ช้อยกระซิบยุส่ง
“กระทืบสิเจ้าคะ.. คุณสน ไม่อย่างนั้นมันใส่เสื้อสวยกว่าคุณสนแน่”
สนยกเท้า มีเสียงคุณนายทองจันทร์ดังแหลมมา
“แม่สนกำลังแกว่งเท้าหาเสี้ยนอยู่หรือยะ เสี้ยนที่ติดอยู่ที่เสื้อของแม่เรียมเขาทั้งใหญ่ทั้งแหลมทั้งหนานะยะ มันตำเท้าถึงฉีกเลือดสาดเจ็บปวดไปนานนะยะ”
สนสะดุ้งช้อยดึงสน ถอยออกมา สนไม่พอใจคุณนายทองจันทร์เพิ่มมากขึ้นอีก
“สนไม่ได้จะไปเหยียบนะคะ คุณแม่ แต่สน”
“คุณสนเธอจะหยิบน่ะเจ้าคะ คือแม่คนนี้ทำหล่นน่ะเจ้าคะ”
“งั้นรีบเก็บสิยะ จะช่วยเอาไปส่งให้เนียนถึงห้องนอนเลยก็ดีนะยะ”
เนียนรีบก้มลงเก็บโดยเร็วไม่อยากสร้างศัตรูกับสน
“เนียนเก็บเองเจ้าค่ะ”
สนมองตาม ไม่พอใจมากๆ
ขณะเดียวกัน
โพล้งกับน้อมมายืนหน้าบ้านคุณนาย น้อมดูแย่เอามากๆ เพราะพายเรือมาไกล ไอตลอดเวลา
“คุณนาย ใจอีกาอยู่ไหม”
ครู่หนึ่ง จึงเห็นคุณนายโผล่หน้ามาด่าเปิง
“ใครมาบังอาจเรียกชั้นแบบนี้ อ้อ..ตาน้อม จะมาผัดหนี้อีกละสิ”
“ลุงน้อมเขาเอาเงินสองชั่งมาใช้หนี้ รีบเอาโฉนดมาคืนให้เขาไวไว” โพล้งบอก
“นั่นแกไอเสียงยังกับเรือกลไฟ ไปยืนห่างๆ รั้ว ส่วนเอ็งเอาเงินเข้ามา ข้าจะเอาโฉนดมาให้”
“รีบไปไอ้โพล้ง”
โพล้งรีบเข้าไป น้อมยืนโงนเงนแล้วล้มลงไปกอง โพล้งหันมาตกใจ
“ลุงน้อม”
คุณนายกลับออกมา “อย่ามาตายหน้าบ้านข้า เอาเงินมา แล้วเอาโฉนดไป”
“ทำตามที่เขาบอกแล้วรีบพาข้ากลับบ้าน ข้าจะไปทำพินัยกรรมยกที่นาให้เนียนมัน” น้อมบอก
โพล้งพยักหน้ารับ
ส่วนท่านขุนเดินเข้ามาในห้องยิ้มกริ่ม มองไปที่เบื้องหน้า ทำท่าคิ้วขมวด
เห็นด้านหลังของเนียน ตัวเท่าเรียมแถมใส่ชุดเรียมกำลังยืนปัดที่นอนอยู่
ท่านขุนย่องกริบไปด้านหลัง ตะครุบหมับหอมแก้มเข้าเต็มรัก
“แม่เรียมสุดที่รักคนดีของพี่”
ร่างนั้นดิ้นขลุกขลักไปมา ตัวสั่นงันงกไปหมด
“แม่เรียมตัวสั่น ไม่สบายรึ”
“ปะ...ล่อ..ย” เนียนตกใจ
ท่านขุนชะงัก แปลกใจ
“ไม่ใช่เสียงแม่เรียม”
ขุนภักดีจับร่างสั่นเทาของเนียนให้หันมา ในระยะใกล้ชิดมาก
“เอ้อ...” เนียนอึกอัก
ขุนภักดี ตะลึงในความสวยความสาวของเนียน
เนียนระทวยตกใจจนทำท่าจะเป็นลม
“หล่อนเป็นใคร อ้าว เป็นลมไปแล้ว”
ท่านขุนโอบประคองเนียนไว้ ติดใจเนียนเข้าให้แล้ว
ตกตอนเย็น สนกับช้อยทำท่าลับๆ ล่อๆ อยู่แถวประตูหน้าบ้าน ด้านที่มีถนน สองบ่าวนายปรึกษากันและรอขุนภักดีกลับเพื่อชิงตัวไปยังเรือนของสน
“วันนี้วันศุกร์” สนเอ่ยขึ้น
“เอากระปุกไปใส่กระเป๋า พรุ่งวันเสาร์เอากระเป๋าไปใส่กระปุก”
ช้อยเสริมล้อเล่น แต่โดนสนหยิกแรงๆ อย่างหงุดหงิด
“ข้ากำลังแคลงใจ เพราะเห็นหน้านางน้องสาวสมมุติของคุณนายเรียม เอ็งดันมาล้อเล่น เอ็งทำได้ไหมที่จะไม่ให้พี่ขุนไม่เห็นหน้านางเนียน”
“ทำได้ แต่สำเร็จยากเจ้าค่ะ ท่านไม่เห็นมันเย็นนี้ก็เห็นคืนนี้ พรุ่งนี้เช้า พรุ่งนี้กลางวัน พรุ่งนี้เย็น หรือไม่ก็เห็นตลอดเวลา เพราะคุณนายเรียม เอานางเนียนหนีบติดตัวไว้ราวกับมันเป็นเส้นผมของคุณนาย สำคัญสุดวันนี้วันศุกร์ท่านขุนอยู่เรือนใหญ่กับคุณนายเรียม ลามปามไปถึงวันเสาร์และอาทิตย์ด้วยเจ้าค่ะ” บ่าวผู้สอพลอร่ายยาวเป็นหางว่าว
“แต่ที่ผ่านมา ไม่ว่าวันไหน พี่ขุนอยู่เรือนข้าเสมอ จะกลับไปหานังคุณนายเรียมที่เรือนใหญ่ เพราะว่าเกรงใจอีแก่ทองจันทร์นั่น” สนว่า
“แต่วันนี้ไม่ใช่วันที่ผ่านมา น้ำผึ้งพระจันทร์มันหมดเสน่ห์แล้ว ช้อยถึงบอกให้ไปดักชิงตัวท่านขุนก่อนที่ท่านจะไปถึงเรือนใหญ่ไงเจ้าคะ”
“ไหนเอ็งบอกว่าข้ากับพี่ขุนยังเป็นข้าวใหม่ปลามัน พี่ขุนคงไปไหนไม่พ้นเรือนของข้าดอก”
“โถคุณสนเจ้าขาอย่ามัวหลงรูปตัวเองอยู่เลยเจ้าค่ะ เก่าๆ มันเป็นสนิม ใหม่กว่าหน้าตาจุ๋มจิ๋ม”
สนกังวลหนัก รีบจับหน้าตาตัวเอง
“ทำไมเอ็งไม่รีบบอกข้า เร็วรีบไปดักพี่ขุน”
ขณะ 2 คนกำลังจะไป จู่ๆ เอกโผล่หน้าออกมาจากพุ่มไม้ด้านหลังสองคน
“เสียใจด้วยคุณสน แม่ช้อย ท่านขุนท่านกลับมาและขึ้นเรือนใหญ่ไปแล้ว”
สองคนตกใจร้องประสานเสียง “ต๊าย”
“เห็นกบมันว่า เมื่อกี้ก่อนที่ท่านขุนจะกลับมา เนียนกำลังไปจัดที่นอนให้คุณนายเรียม”
สองคน ร้อง “ว๊าย” พร้อมกันอีก
“มันยังบอกอีกว่า ท่านขุนท่านว่าจะไปหาเรียมที่ห้อง” เอกว่า
“อกจะแตก” สองคนร้องพร้อมกัน
“สุดท้าย กบมันบอกว่า คุณนายเรียมไม่ได้อยู่ที่ห้อง แต่กบมันบอกไม่ทัน”
สองคนตะลึง “อะไรนะ”
เอกพูดเท่านั้นก็หัวเราะขำๆ แล้วเดินจากไป
ขณะที่เรียมกับทองจันทร์ วิ่งตามกบมาถึงหน้าห้อง สามคนต้องชะงัก เมื่อเห็นท่านขุน วางเนียนที่เป็นลมอยู่ลงกับพื้น ด้วยสายตาพิศวง งงงวย ดูออกว่าหลงรัก กบชี้มือค้างให้สองคนดู
“พ่อเทพ” คุณนายเรียกเสียงดัง
“เนียน” เรียมตกใจ
ท่านขุนเงยหน้าเหลียวมามองทุกคน
“แม่คนนี้ใส่เสื้อและซิ่นของเรียม เข้าไปอยู่ในห้องนอนของเรียม”
เรียมกับทองจันทร์มองหน้ากันแล้วยิ้มๆ ส่วนกบแอบหัวเราะคิกคัก
“แม่คนนั้นมันคือลูกสาวตาน้อม คนดูแลที่นาเก่าของคุณพ่อพ่อเทพ” ผู้เป็นแม่บอก
“นายน้อมแกมาหาพี่เทพ จะมาขอกู้เงินสองชั่งไปไถ่ที่นาจากคุณนายอะไรนะกบ” เรียมหันมาทางกบ
“คุณนายใจอีกาเจ้าค่ะ” กบบอก
“แต่พี่เทพไม่อยู่ เรียมก็เลยให้เงินนายน้อมไปสองชั่ง นายน้อมแกเกรงใจไม่มีอะไรเป็นหลักประกัน แกเลยยกลูกสาวให้..เอ้อ…”
เรียมพูดไม่ทันจบทองจันทร์ก็พูดเสริม “มาเป็นคนรับใช้ของพวกเรา จนกว่าจะหาเงินมาคืน แต่แม่เรียมเขา...”
เรียมต่อความให้ “เรียมเวทนาเด็ก ดูซื่อๆ อ่อนน้อมถ่อมตน เรียมก็เลยตัดสินใจจะเลี้ยงไว้เป็นน้องสาว ขอประทานโทษพี่เทพด้วย ที่เรียมตัดสินใจโดยไม่ได้ปรึกษาพี่เทพก่อนค่ะ”
ขุนภักดีภูบาลไม่ว่ากรำร ยิ้มพึงพอใจมองดูเนียนอีกครั้ง
“เรียมทำถูกต้องทำดีที่สุด”
ระหว่างนั้นเสียงเนียนครางอือออออกมา
“เอ...แต่ทำไมเนียนมันถึงเป็นลมล่ะพ่อเทพ” ทองจันทร์สงสัย
ท่านขุนอึกอัก “เอ้อ...”
เนียนลืมตาเห็นแต่หน้าขุนภักดี ก็ตกใจมาก กลัวโดนกอดจูบอีก หวีดลั่น
“ว๊าย อย่านะ”
ทองจันทร์กับเรียมร้องเรียกพร้อมกัน “เนียน”
อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 1/4 วันที่ 22 มี.ค. 56
ละครเรื่อง อาญารัก บทประพันธ์ : จำลักษณ์ละครเรื่อง อาญารัก บทโทรทัศน์ : วรพันธ์ รวี
ละครเรื่อง อาญารัก กำกับการแสดง : จรูญ ธรรมศิลป์
ละครเรื่อง อาญารัก แนว ดราม่า
ละครเรื่อง อาญารัก ผลิต : บริษัทดีด้าวิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง อาญารัก ควบคุมการผลิต : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง อาญารัก ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager