อ่านละคร เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ตอนที่ 16 วันที่ 18 มี.ค. 56

อ่านละคร เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ตอนที่ 16 วันที่ 18 มี.ค. 56

ชัดขึ้น ใบหน้ากล้ากลายเป็นภูมินทร์ที่มองตนอยู่ด้วยความรัก ราชาวดีตกใจกลัว ดีดตัวลุกขึ้นนั่ง
“พ่อเลี้ยง”
ภูมินทร์รีบปลอบ
“ไม่ต้องกลัววดี วดีก็รู้ พี่ไม่มีทางทำอะไรเจ้าสาวของพี่เป็นอันขาด” ภูมินทร์ขยับเข้าใกล้ ราชาวดีขยับหนี
“ไม่ วดีไม่ใช่เจ้าสาวของพี่”
ภูมินทร์พยายามใจเย็น หว่านล้อม

“วดี แต่เราหมั้นกันแล้วนะ ถ้างานแต่งเราไม่ถูกขัดขวางวดีก็ต้องได้เข้าหอ ได้เป็นเจ้าสาวของพี่อยู่แล้ว จริงไหม” ภูมินทร์มองไปที่มือราชาวดี ไม่เห็นแหวน “แหวน แหวนของพี่ล่ะ” ราชาวดีเงียบ ไม่ตอบ “ไม่เป็นไร พี่จะซื้อให้ใหม่ รับรองเพชรน้ำงามกว่านี้”

ราชาวดีหนี ภูมินทร์พุ่งตะครุบแล้วเหวี่ยงตัวราชาวดีลงเตียง ตามซุกไซร้
“ไม่ ปล่อยวดี ปล่อย” ราชาวดีน้ำตาร่วง เธอหลับตา ตั้งสติ “ช่วยลูกด้วย ช่วยลูกด้วย”
ทันใดภูมินทร์ก็รู้สึกร้อนจนต้องผงะออก
“โอ๊ย ทำไม ทำไมตัววดีถึงร้อนแบบนี้”
ราชาวดีมองภูมินทร์ น้ำตาร่วง
“ชาตินี้วดีขอมีพี่กล้าคนเดียวเท่านั้น”
ภูมินทร์ได้ยินก็โมโห
“ไอ้กล้า งั้นเหรอ ฮะๆๆๆ รู้ไว้ซะด้วยว่าตอนนี้ไอ้กล้ามันเหลือแต่วิญญาณเท่านั้น”
“พี่กล้าตายแล้ว”
“พี่เห็นศพมันกับตา แล้วพี่ก็จัดการฝังมันไว้ก้นบ่อน้ำในป่าอาถรรพ์โน่นพร้อมกับไอ้ขุนโชติ”
“ไม่จริง ไม่จริง เป็นไปไม่ได้”
“พี่จะให้เวลาวดีทำใจ แต่ขอบอกไว้เลยนะว่าต่อไปนี้คนที่จะได้ครอบครองวดีคือไอ้ภูมินทร์คนนี้คนเดียว”
ภูมินทร์เดินหัวเราะกลับออกไปอย่างสะใจ
“พี่กล้า”
ราชาวดีน้ำตาร่วง สับสนกับสิ่งที่ได้ยิน

ส่วนที่โกดัง คะนึงนิจกำลังอ่านจดหมายของกล้า
“พี่ขอโทษที่ทำให้นิจต้องเสียใจ นิจเข้าใจถูกแล้ว ทั้งหมดที่พี่ทำก็เพื่อให้ขุนโชติตายใจ พี่จะเป็นคนจบเรื่องนี้
ก่อนที่มันจะไปเจอกับปู่ของพี่ที่อิสุโรให้ได้ พี่สัญญา”
“โธ่ พี่กล้า ทำไมพี่กล้าถึงทำแบบนี้” คะนึงนิจเก็บจดหมาย แล้วลุกไปทุบประตู “ใครก็ได้ ใครอยู่ข้างนอกบ้าง ช่วยเปิดประตูให้ฉันที ฉันติดอยู่ในนี้” แต่เสียงเงียบ คะนึงนิจทุบแรงขึ้นอีก ตะโกนสียงดังขึ้นอย่างร้อนใจ “ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย ได้ยินไหม”
แต่ก็ไม่มีใครตอบกลับ คะนึงนิจเจ็บมือไปหมด เปลี่ยนใจเดินไปรอบๆ พลางมองหาทางออกก็ไม่เห็นหน้าต่างหรือทางออกเลย คะนึงนิจเห็นแผ่นไม้วางพิงๆ กันอยู่ที่ผนังก็ลองไปรื้อหาของมางัดประตูแต่แผ่นไม้กลับร่วงลงมาใส่คะนึงนิจ
“ว้าย”
แผ่นไม้หลายแผ่นทับคะนึงนิจไว้นิ่ง แต่แล้วมือก็ขยับ คะนึงนิจดันตัวออกมาจากกองไม้
“อูย”

คะนึงนิจเจ็บตามเนื้อตามตัว ทันใดสายตาก็มองไปเห็นผนังผุๆ อยู่ใกล้พื้น คะนึงนิจดีใจมาก รีบคว้าแผ่นไม้ ลุกไปที่ผนังแล้วกระทุ้งทันที
คะนึงนิจสอดตัวออกมาจากช่องผนังก่อนจะมุดตัวผ่านออกมาจนได้ เธอปัดเนื้อตัวที่มอมแมมไปด้วยฝุ่นดิน แล้วรีบออกไปทันที

ภูมินทร์คุยโทรศัพท์อยู่กับรองอำนวย
“ผมน่ะเหรอตาย เข้าใจผิดกันใหญ่แล้ว คนที่ตายคือกล้ากับขุนโชติต่างหาก เรื่องมันยาวเอาไว้เจอกันแล้ว ผมจะเล่าให้ฟัง ส่วนไอ้คมมันก็ไปทำงานในที่ที่ไกลมากๆ ท่านอำนวยมีข่าวอะไรก็บอกมาเลยดีกว่า”
ภูมินทร์ฟังวางหู แล้วยิ้มเหี้ยม มีแผนในใจ

รองอำนวยเดินเข้าห้องมาในห้องสอบสวน ซึ่งจุกถูกใส่กุญแจมือมีตำรวจคุม จุกรีบถาม
“ไหน พวกพี่เต็นล่ะ ท่านส่งคนไปรับพวกพี่เต็นมาคุ้มกันตามสัญญาแล้วใช่ไหม”
รองอำนวยไม่สนใจ บอกตำรวจ
“เอามันไปขัง”
ตำรวจลากตัวจุกออกไป จุกโวยวายไม่ยอม
“อะไรกัน ไหนท่านบอกจะกันให้พวกเราเป็นพยานไง”
“ฆาตกรปล้นฆ่าอย่างพวกแกเนี่ยนะ ฝันไปแล้ว”
รองอำนวยออกจากห้องไป จุกอึ้ง เครียดเมื่อรู้ว่าตนก่อเรื่องเดือดร้อนให้กระเต็นอีกแล้ว

คืนนั้นเท้าของเสือทับย่ำใบไม้เข้ามาอิสุโร ศรีแพรตื่นตัว
“ข้าได้ยินเสียงฝีเท้าคน”
“ไอ้จุกคงกลับมาแล้ว”
กระเต็นวิ่งออกมาแล้วชะงัก
“ไอ้ทับ”
เสือทับยืนจังก้าหน้าเหี้ยม
“แค่กับดักกระจอกพวกนี้ ไม่ทำให้พวกเอ็งหนีข้าพ้นหรอกโว้ย” กระเต็นว่าคาถา “ไม่ต้องท่องคาถาไล่ผีให้เมื่อยหรอก เพราะข้าเป็นคนแล้ว”
“แก แกกลายมาเป็นคนได้ยังไง”
“ก็เพราะสวรรค์เข้าข้างข้าน่ะสิ! แต่เสียใจด้วยจริงๆ ที่ไอ้ขุนโชติมันชุบชีวิตให้ลูกชายเอ็งไม่สำเร็จ”
“ไอ้เลว”
กระเต็นลั่นกระสุนใส่ เสือทับผายมือขวางปากกระบอกว่าคาถามหาอุด ปืนยิงไม่ออก เสือทับเตะปืนในมือกระเต็นร่วง กระเต็นซัดหมัดสู้เสือทับเหนือกว่าซัดกลับแล้วผงะไปเพราะศรีแพรโดดมาขวาง ฟันคชกุศใส่เสือทับหลบ ศรีแพรยังเจ็บอยู่ถูกเตะเข้าที่ท้องอย่างจัง ล้มลงไปนอนจุกตัวงอ เสือทับจะซ้ำ กระเต็นขวางแต่เสือทับเหนือกว่ารัวหมัดซัดกระเต็นน่วมล้มเลือดกบปาก เสือทับชักพร้า ง้างจะฟัน แต่ยิ่งยศเคลื่อนตัวอย่างเร็วเข้ามาคว้ามือไว้
“อย่างลื้อมันต้องเจอกับอั๊ว” ยิ่งยศถีบเสือทับหงายกระเด็นไป “หลบไปก่อน ไป เร็วสิ”
กระเต็น รีบไปพยุงศรีแพร เสือทับลุกขึ้นมองแค้น ปากว่าคาถา ยันต์ลิงลมเรืองขึ้น ยิ่งยศเห็นก็ปลุกเสือเผ่นสู้
“พยัคโฆ พยัคฆา นะโมพุทธายะ”
ทั้งสองโผเข้าสู้กัน ฝีมือสูสี แต่ยิ่งยศมีจังหวะซัดเสือทับกระเด็น
“ไอ้ทับ คราวนี้ข้าจะส่งเอ็งลงนรก ให้หลับไม่ตื่นฟื้นไม่มีเลย”
“งั้นเหรอ”
เสือทับลุกขึ้นยิ้ม แต้ม แหลม และสมุนเสืออื่นๆ โผล่เข้ามาล้อมยิ่งยศไว้ ยิ่งยศอึ้ง
“อะไรกันเนี่ย”
“หวัดดี ท่านผู้การยิ่งยศ”
“เจอกันอีกจนได้”
“สมุนเสือเมฆ”
“ใช่ เอ็งหลอกใช้ข้าเป็นสาย เปิดทางให้ตำรวจทลายชุมราบเป็นหน้ากลอง วันนี้พวกมันจะมาคิดบัญชีกับเอ็ง”
เสือทับนำสมุนทั้งหมดกรูเข้าหาพวกยิ่งยศ ยิ่งยศปัดป้องหลบหลีกอัดพวกสมุนกระเด็น เสือทับกับยิ่งยศวิ่งเข้าใส่ บู๊กัน มีสมุนที่เหลือเข้ารุม แต้ม แหลม สู้กับกระเต็นและศรีแพร ศรีแพรเพลี่ยงพล้ำ
“ฤทธิ์มากนักนังคนสวย”
กระเต็นถีบแต้มกระเด็น แหลมทำท่าจะปล้ำศรีแพร กระเต็นชักมีดที่เหน็บไว้แทงแหลมแต่ไม่เข้า แหลมตวัดตบกระเต็น ยิ่งยศเห็นท่าไม่ดี
“กระเต็น ศรีแพร หนีไปก่อน”
ยิ่งยศร่ายมนต์ปล่อยไปเกิดเป็นกำแพงใส่กั้นกระเต็นศรีแพรไว้ แต้ม แหลม วิ่งเข้าใส่กระเด็นออกมา กระเต็นฉุดศรีแพรหนี ยิ่งยศรับมืออยู่คนเดียว แต้มกับสมุนเสือเข้ารุม เสือทับหยิบเชือกที่เป็นเศษผ้าผูกต่อกันออกมา โยนปลายอีกด้านให้แหลม
ยิ่งยศถูกรุมซัด เซ เสียหลัก เสือทับกับแหลมช่วยกันเอาเชือกรัดตัวยิ่งยศไว้ ยิ่งยศดิ้นๆ เสือทับถีบ ยิ่งยศผงะล้ม เสือทับสะใจเหยียบอกยิ่งยศที่น่วมช้ำ ดิ้นไม่หลุดจึงใช้อาคมไม่ได้
“เชือกจากผ้าถุง เอ็งดิ้นไม่หลุดหรอก ไอ้ยิ่งยศ”
เสือทับเอาด้ามพร้าทุบยิ่งยศ

กระเต็นกับศรีแพรซึ่งบาดเจ็บทั้งคู่ ต่างประคองกันมาแต่แล้วกลับต้องชะงักเมื่อเห็นภูมินทร์ที่ยืนหันหลังอยู่ หันกลับมา แสยะยิ้มให้
“เจอกันจนได้ คุณนายมือปราบ”

ที่ป่าอาถรรพ์ขณะนั้นหาญกับกล้า ยืนมองเปลวไฟที่กำลังโหมไหม้ศพขุนโชติ กล้าน้ำตาไหลด้วยความอาลัย
เวลาผ่านไป ร่างขุนโชติเหลือแค่ขี้เถ้า กล้าเข้าไปมองแล้วหยิบเขี้ยวจระเข้ที่ขุนโชติห้อยไว้ที่คอซึ่งไม่ไหม้ไฟ หาญพยักหน้า

“เก็บไว้เถอะ ขุนโชติคงตั้งใจมอบไว้คุ้มครองเอง”
ที่คอกล้ามีทั้งตะกรุดกับเขี้ยวจระเข้ห้อยอยู่ กล้าเดินอย่างร้อนใจเพื่อกลับไปหาแม่ หาญเดินตามแต่แล้วสายตาหาญเห็นกิ่งไม้ที่ตนหักไว้ หาญรีบดึงตัวกล้า

“เดี๋ยวกล้า อย่าเพิ่งไป”
“ปู่ แต่ผมเป็นห่วงแม่ ไม่รู้ป่านนี้พวกแม่กับปู่ยิ่งจะเป็นยังไงบ้าง”
“ข้ารู้” หาญชี้ไปที่กิ่งไม้ “แต่นั่นเป็นกิ่งไม้ที่ข้าหักไว้ เอ็งลองมองดูดีดี”
กล้ามองกิ่งไม้ แล้วมองไปรอบๆ
“เราวนกลับมาที่เดิม”
หาญพยักหน้ารับ
“ระวังตัวให้ดี ป่าอาถรรพ์มีอันตรายรอบตัว ปู่จะลองย่นระยะทางดู”
หาญเป่ามนต์แล้วจับแขนกล้าพยักหน้าให้โดดเข้าในวงอากาศ ทั้งคู่หายเข้าไป
ทั้งคู่ทะลุวงอากาศเข้ามา หาญกับกล้ามองรอบตัวแล้วต้องแปลกใจเพราะเป็นที่เดิม
“ทำไมเรากลับมาที่เดิม”
“ใจเย็นๆ ปู่ไม่ยอมให้กล้าติดอยู่ในนี้จนตายแน่เราต้องได้ออกไป”
“เพราะผม ผมมันเป็นแค่ลูกโจร แต่กลับต้องมาทำให้ทุกคนเดือดร้อนถึงขนาดนี้”
“เอ็งอย่าพูดแบบนั้น ที่มีเหตุจนข้าต้องสึกออกมาเช่นนี้ ก็อาจเป็นเพราะข้าต้องกลับมาชดใช้กรรมที่ทำเอาไว้กับขุนโชติ ทุกคนต่างมีกรรมเป็นของตนทั้งนั้น กรรมเก่ามันลบล้างไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะสร้างกรรมใหม่ที่ดีได้”
“สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ พ่อเคยสอนผมไว้”
“ถูกต้องแล้วกล้า เพชรก็ได้ชื่อว่าเป็นลูกโจร แต่เค้าไม่เคยพ่ายแพ้ต่อความชั่ว เอ็งถึงได้ชื่อว่ากล้ายังไงล่ะ เพชรบอกข้าว่า อยากให้เอ็งกล้ากล้าทำในสิ่งที่ดี กล้าต่อสู้เพื่อสิ่งที่ถูกต้อง”
“ครับปู่ ผมจะกล้าหาญ เลือกในทางที่ถูกต้อง”
หาญได้ยินก็ภูมิใจกับหลานตัวเอง ยื่นมือให้กล้าจับ ทั้งคู่จับมือกันแบบลูกผู้ชาย สัญญา จู่ๆ นกก็พากันบินพรึ่บแตกรังหนีกระจาย เกิดลมแรงขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย กล้ากับหาญมองระวังไปรอบๆ
ทันใดแผ่นดินก็สะเทือนไหว ฟ้าแลบแปลบปลาบ แล้วผ่าลง ทั้งคู่กลิ้งตัวหลบ ฟ้าผ่าลงใกล้ๆ อีกหลายที ทั้งคู่พากันหลบไปมา ภูเขา หินถล่ม
“ปู่ครับ ดูนั่น หนีเร็ว”
ทั้งคู่วิ่งหนี หวุดหวิดถูกฟ้าผ่าเปรี้ยง ไฟลุก
หาญกับกล้าวิ่งหนีมา แต่แผ่นดินสะเทือนจนต้องหยุดโซเซ ทั้งคู่หันหลังชนกัน รอบตัวของทั้งคู่มีฟ้าผ่าลง เป็นระยะ ไฟลุก ภูเขาถล่ม
“ทำยังไงดีครับปู่”
“เดี๋ยวกล้า ไม่ต้องตกใจ ตั้งสมาธิให้มั่น อย่าหวั่นไหวมันอาจจะเป็นภาพลวงตา ปู่จะใช้คาถาเบิกไพร” หาญพนมมือว่าคาถา “พุทโธกันจะ กันจะพุทธโธ อากาเสจะ ทิปังกะโรมิ”
แผ่นดินหยุดสะเทือน บรรยากาศที่มืดมิด อึมครึม สว่างขึ้น เทวดาอารักษ์ร่างขาวเรืองรอง เคลื่อนกายออกมาจากต้นไม้ เทวดาผายมือลงไปที่ผืนดิน เกิดแสงเรืองทาทาบไปทั่วบริเวณ ฟ้าหยุดผ่า ที่มีเมฆดำก็สว่าง ป่าที่สั่นสะเทือนหยุดลง ต้นไม้ที่ขึ้นเป็นป่าทึบแหวกเคลื่อนออกเห็นเป็นทางเดินยาวออกไป หาญกับกล้ามองกันดีใจ ก้มลงกราบเทวดา เทวดาหายไป
“คาถาเบิกไพรของปู่ได้ผล”
“มันเป็นเพราะบุญกุศลที่พวกเราทำไว้ หนุนนำให้เหล่าเทวดาอารักช่วยเปิดทางให้ รีบไปกันเถอะ”
หาญกับกล้ารีบเดินไป

ที่อิสุโร หาญเดินมากับกล้า หาญสังเกตเห็นต้นไม้รอบๆ ดำหงิกตาย กล้ารีบมองหาแม่
“แม่ ผมกลับมาแล้ว ปู่ยิ่ง ศรีแพร น้าจุก” กล้าเห็นคราบเลือดจะแตะ “เลือด”
“อย่ากล้า” หาญรีบห้ามขณะนั้นมีแมงมุมเดินไปที่เลือด เกิดละลายไหม้ กล้ามองอย่างตกใจ
“อะไรกันเนี่ย”
“ที่นี่เต็มไปด้วยพิษร้ายแรง”
“หมายความว่า ไอ้ภูมินทร์มาที่นี่”
กล้าจะวิ่งออกไป
“เดี๋ยวกล้า อย่าเพิ่งวู่วาม”
“แต่เราต้องรีบไปช่วยแม่นะครับ มันต้องเอาตัวแม่ไปแน่”
“นี่แหละที่มันต้องการ มันคิดจะล่อให้ข้าไปหา เพราะฉะนั้นเราจะใจร้อนไม่ได้ ถ้าเอ็งจะไปช่วยกระเต็นเอ็งต้องพร้อมกว่านี้”

ยิ่งยศ กระเต็นและศรีแพรถูกพามาขังที่บ้านภูมินทร์ ทุกคนถูกล่ามโซ่ไว้ มือถูกมัดด้วยเชือก ท่าทางทุกคนอ่อนแรง ยิ่งยศพยายามกระชากเชือกให้ขาด แต่ไม่สำเร็จจึงหัวเสีย
“โธ่เว้ย ไอ้หาญอุตส่าห์ฝากทุกคนไว้กับฉันแท้ๆ แต่ฉันมันกลับไม่ได้เรื่อง คุ้มครองพวกเธอไม่ได้”
“พวกมันลอบกัด ผู้การอย่าโทษตัวเองเลยค่ะ”
ศรีแพรเองก็หาทางแก้เชือกแต่ไม่สำเร็จจึงสงสัย
“แต่ทำไมเชือกแค่นี้ ถึงกระชากมันไม่ขาดหรือว่ามันจะลงอาคมกำกับไว้” ยิ่งยศคล้อยตาม
“เป็นไปได้ ฉันจะลองเป่ามนต์คลายปมดู”
ยิ่งยศร่ายคาถาแล้วเป่า ทันใดเชือกกับโซ่ก็หลุดออก ยิ่งยศรีบแก้มัดกระเต็นก่อนสมุนที่เฝ้าอยู่ตรงทางเข้า ตกใจรีบเข้าจับ
“หยุดนะ เชลยหนี จับมันไว้”
พรรคพวกเข้ามารุมแต่ถูกยิ่งยศกับกระเต็นซัดหมอบ ทันใดควันเย็นยะเยือกพวยพุ่งเข้าหน้าทุกคน ทั้งสามคนเจ็บปวดหมดแรงลงไปกองกับพื้น ภูมินทร์ เสือทับ แต้ม แหลมก้าวเข้ามาหัวเราะสะใจ
“คิดจะหนี มันง่ายไปหน่อยมั้งท่านผู้การ”
ยิ่งยศกัดฟันพุ่งเข้าไปโจมตี แต่ถูกเสือทับ แต้ม แหลม รุมซัดจนจุก
“ไม่มีประโยชน์หรอก พวกแกถูกพิษของฉันแล้ว นี่ยังปรานีนะแค่หมดแรงไม่ถึงตาย”
กระเต็นเจ็บใจ จ้องหน้าภูมินทร์
“ฆ่าฉันซะสิ จะเอาไว้ทำไม”
“อยากตายเหรอ หึหึ ข้าล่ะสงสารเอ็งจริงๆ นังกระเต็น พ่อแม่เอ็งก็ถูกข้าเผาตายนี่ลูกชายเอ็งยังไม่ได้คืนชีพ

ก็เพราะข้าอีก มันสะใจจริงๆ วะ ฮ่าๆๆ”
เสือทับหัวเราะสะใจ กระเต็นแค้นจะตบหน้าเสือทับแต่เสือทับคว้ามือไว้ได้ กระเต็นเลยถ่มน้ำลายแทน

“ถุย ไอ้สวะ ฉันจะจองล้างจองผลาญแกไปตลอด”
เสือทับโมโห ตบหน้ากระเต็นไม่นับแล้วอัดซ้ำจนสลบไป
“น้ากระเต็นๆๆ”
ศรีแพรร้องเรียกอยากจะเข้าไปช่วยแต่ตัวเองยังถูกมัดอยู่ ยิ่งยศจะเข้าไปช่วยกระเต็นแต่ถูกแต้มกับแหลมจับตัวเอาไว้
“ปล่อยสิวะ แน่จริงก็มาสู้กันตัวๆ”
“ปล่อยก็โง่สิวะ”
“พวกข้าเป็นโจรนะเว้ย ไม่ต้องมีคุณธรรมก็ได้”
แต้มกับแหลมหัวเราะที่เป็นต่อ
“ไอ้พวกหัวหด พวกลื้อคงกลัวจะโดนอั๊วถล่มยับแบบคราวก่อนนะสิ พวกกระจอกอย่างลื้อ อั๊วจะกระทึบให้จมดินอีกกี่ครั้งก็ได้ คอยดู”
ไโอหังมากนักใช่มั้ย เอ็งหลอกใช้ข้าแล้วยังสะกดวิญญาณของข้าไว้อีก ถ้าเอ็งไม่มีอาคม ผู้การยิ่งยศผู้ยิ่งใหญ่ มันก็แค่หมาบ้าตัวหนึ่งเท่านั้นล่ะวะ” เสือทับจัดการทำลายอาคมในตัวยิ่งยศ “อหินะโมพุทธายะ อนุภาเวนะ”
ทันใดร่างกายของยิ่งยศสั่นเทิ้ม รอยสักในตัวยิ่งยศขยับแล้วค่อยๆ เคลื่อนไหลมารวมกันที่แขนก่อนจะไหลออกทางนิ้วมือสลายหายไปทั้งหมด
“เอ็งไม่เหลือวิชาอะไรแล้วไอ้ผู้การ”
ยิ่งยศทรุดลงกับพื้น อ่อนแรง
“ผู้การๆ เข้มแข็งไว้นะ” ศรีแพรจ้องหน้าเสือทับกับพวก “ไอ้พวกสารเลว หาญจะต้องมาเอาคืนพวกเจ้าแน่”
แต้มจ้องศรีแพรตาเป็นมัน
“นังคนสวยนี่มันเป็นใคร คำก็ไอ้หาญ สองคำก็ไอ้หาญเอ็งเป็นเมียไอ้หาญเหรอ”
“เออ ใช่ พวกเจ้าจะทำไม ไอ้ชั่ว”
“ปากดีนัก เชือดมันทิ้งซะเลยดีไหมพี่”
“แทนที่จะฆ่าทิ้งให้เปล่าประโยชน์สู้ทำให้ไอ้หาญมันทรมาน เหมือนตายทั้งเป็น ไม่ดีกว่าเหรอ”
ภูมินทร์บอกอย่างมีแผน เสือทับหันควับ เข้าใจทันที แสยะยิ้ม
“หึหึ ข้ารู้แล้วว่าจะแก้แค้นไอ้หาญยังไง” เสือทับจ้องศรีแพรหน้าหื่น “เรื่องแบบนี้ข้าถนัดนัก”
ศรีแพรตกใจ รู้ชะตา เสือทับเข้าไปตัดเชือกแล้วอุ้มศรีแพรออกไป ยิ่งยศได้แต่มองตามอย่างไร้เรี่ยวแรง “ศรีแพร”
แต้มกับแหลมหัวเราะกันใหญ่ ภูมินทร์มองตามสะใจ

เสือทับอุ้มศรีแพรที่ดิ้นรนทั้งๆ ที่ยังถูกมัดอยู่ มาวางบนเตียงแล้วระดมจูบไปตามเนื้อตัว ศรีแพรพยายามปัดป้อง
“อย่ามายุ่งกับข้า ไปให้พ้น”
“ฮ่าๆๆ ไม่ยุ่งกันแล้วจะเป็นผัวเมียกันได้ยังไงล่ะวะ”
เสือทับจูบไซร้อีกรอบ แต่ศรีแพรทั้งๆ ที่หมดแรงจากพิษ ดิ้นสุดชีวิต ข่วนหน้าเสือทับจนได้ เสือทับโมโหตบหน้าศรีแพรจนหน้าหัน แล้วมองไปเห็นเบี้ยแก้ก็คิดได้ กระชากทิ้งขาดแล้วโถมตัวลงอีก ศรีแพรถีบสวนจนเสือทับผงะออกไป เสือทับจ้องมองดุ ศรีแพรถอยร่นด้วยความกลัว รวบรวมสติ ตายเป็นตาย
“เอาสิ ข้าพร้อมแลกชีวิตกับเจ้า ข้าเป็นเมียหาญและจะเป็นผู้หญิงของหาญคนเดียวเท่านั้น”
เสือทับกลับชอบอกชอบใจ
“เอ็งนี่มันเหมือนนางแมวป่า อย่างนี้สิข้าชอบนักในเมื่อเอ็งยอมแค่ไอ้หาญเท่านั้น ได้ ข้าก็ไม่บังคับ”
เสือทับทำท่าจะเดินออกไปแต่แล้วหันกลับมา เป่ามนต์มหาละลวย เสียงคาถาดังขึ้น คลื่นมนต์ลอยมาปะทะใบหน้าศรีแพร ลมพัดเบาๆ ศรีแพรต้องสะกดเคลิบเคลิ้มแล้วศรีแพรก็เห็นหาญเดินเข้ามาหา
“หาญ เจ้ามาช่วยข้าแล้ว ข้าคิดถึงเจ้า”
หาญยิ้มเจ้าเล่ห์
“ข้าก็คิดถึงเอ็ง”
ศรีแพรตรงเข้าไปซบกับอกหาญ หาญกอด แต่ในความเป็นจริงแล้วศรีแพรซบกับอกเสือทับ เสือทับอุ้มศรีแพรลงบนเตียงตัดเชือกให้ ศรีแพรจ้องมอง ตาหยาดเยิ้มอ่อนระทวย
“หาญ ข้ารักเจ้า”
“ข้าก็รักเอ็ง”

วันต่อมา หาญวางมือบนศีรษะกล้า ปากหาญว่าคาถาขณะที่กล้าหลับตานั่งคุกเข่าถอดเสื้อวางมือบนตักทั้งสอง คลื่นพลังส่งผ่านจากมือของหาญไหลเข้าสู่ตัวของกล้า ร่างกล้าเรืองแสงสีขาวทันใดยันต์เกราะเพชรก็เรืองแสงลอยขึ้นมาตากล้าลืมขึ้นดูมีพลัง

อ่านละคร เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ตอนที่ 16 วันที่ 18 มี.ค. 56

เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง บทประพันธ์ : เพชรน้ำหนึ่ง
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง บทโทรทัศน์ : ดาวเหนือ
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง กำกับการแสดง : อนุวัฒน์ ถนอมรอด
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง แนวละคร : โรแมนติก - แอ็คชั่น - แฟนตาซี
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ผลิต : บ. กันตนา
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ออกอากาศทุกวันศุกร์ - เสาร์และอาทิตย์ เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี
ที่มา manager