อ่านละคร เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ตอนที่ 16/5 วันที่ 21 มี.ค. 56
“ใช่ ศรีแพร ไม่ต้องกลัวอะไรอีก ข้าจะอยู่เคียงข้างเอ็ง” แต่แล้วศรีแพรกลับกุมหัว ดิ้นพราดๆๆ “โอ๊ยๆๆ ข้าปวด ปวดหัว” หาญตกใจ พยายามกอดศรีแพรไว้“ศรีแพร เอ็งเป็นอะไร”
ศรีแพรกลับตาขวาง ปัดลูกสะกดกระเด็นหล่นไป แล้ววิ่งหนีไป หาญรีบตามไปทันที
ศรีแพรวิ่งหนีเข้ามาในถ้ำ เธอวิ่งหายเข้าไปในส่วนที่ลึก หาญวิ่งตามเข้ามา
“ศรีแพร ศรีแพร”
หาญวิ่งตามลึกเข้าไป
หาญตามเข้ามาเห็นศรีแพรนอนปวดหัวทุรนทุรายจนสลบไปจึงรีบเข้าไปประคอง
“ฮ่าๆๆๆ ยินดีต้อนรับโว้ย ไอ้หาญ เพื่อนรัก”
หาญมองไปเห็นเสือทับเอาเข็มหมุดปักหัวหุ่นฝังรูปฝังรอยอยู่
“ไอ้ทับ เอ็งหยุดทรมานศรีแพรได้แล้ว”
สมุนเสือสองคน ออกมาจากที่ซ่อนถืออาวุธล้อมหาญไว้
ที่บ้านอธิบดีกรมตำรวจ มีตำรวจเฝ้าคุ้มกันอยู่หลายนาย กล้า กระเต็น คะนึงนิจแหวกอากาศออกมา พวกตำรวจต่างเห็น
“ไอ้เสือกล้า”
ตำรวจระดมยิง กล้าร่ายคาถามหาอุดกวาดมือไป ปืนทุกกระบอกยิงไม่ออก กล้าสะบัดมือ
“ปัดอาวุธ”
ปืนทุกกระบอกร่วงจากมือของบรรดาตำรวจ กล้ากับกระเต็นรีบพุ่งเข้าไปซัดตำรวจด้วยมือเปล่าจนสลบทั้งหมด
“เราแยกย้ายกันหาตัวท่านอธิบดี ระวังตัวกันด้วย”
กระเต็นแยกไปอีกทาง คะนึงนิจไปกับกล้า
กระเต็นเดินมาเจอกับกล้าและคะนึงนิจที่หน้าบ้าน กระเต็นรีบถามอย่างร้อนใจ
“เจอมั๊ย”
“ไม่มีเลยค่ะ ทั้งชั้นบนชั้นล่าง”
“หรือว่าท่านจะไปบ้านไอ้ภูมินทร์แล้ว”
“งั้นเราช้าไม่ได้”
ทั้งสามคนจะรีบไป ทันใดผู้บังคับการที่บาดเจ็บเลือดท่วมกายก็เดินโซเซเข้ามา กระเต็นจำได้รีบเข้าไปประคอง
“ท่านผู้บังคับการฯ”
“ช่วยท่านอธิบดีด้วย พวกมัน...พวกมันจะฆ่าท่านอธิบดีในงานเลี้ยงของภูมินทร์”
ผู้บังคับการพูดจบก็ขาดใจตาย กล้า กระเต็น คะนึงนิจ มีสีหน้าเครียด
อีกด้านหนึ่งที่ถ้ำ เสือทับและสมุน ใช้พร้ารุมหาญ หาญใช้สนับสู้อย่างสูสี หาญได้จังหวะเป่ามนต์
“หมัดธนูมือ”
หาญกระแทกหมัดคู่ใส่สมุนเสือทั้งสองหงายไป เสือทับโมโห
“ไอ้หาญ”
เสือทับร่ายคาถาปลุกลิงลม หาญปลุกเหล็กไหล
“อิสะวาสุ”
ร่างหาญเรืองแสง สีเป็นทองแดง ลูกสะกดที่อกเรืองวูบวาบ ทั้งสองปรี่เข้าซัดกัน เสือทับโดดไปมาเอาพร้าสับหาญ หาญเหนือกว่าเอาแขนรับเสียงดังแคล้ง แล้วเตะเสือทับกระเด็นไป แต่เสือทับยิ้มเอาพร้าสับเชือกข้างตัว ทันใดนั้นเองกรงเหล็กกล้าที่อยู่ด้านบนก็ร่วงลงมาหาญขังหาญไว้พอดี หาญตั้งสติเป่ามนต์ใส่หมัด
“อิสะวาสุ หมัดธนูมือ” หาญออกแรงชก แต่แล้วเงาหมัดสีเงินกลับชนกรงแล้วสะท้อนโดนหาญจนทรุดกระอักเลือด “อ๊าก”
เสือทับสะใจ
“ฮ่าๆ เอาสิ เอาเล้ย เอ็งจะว่าคาถา ว่าอาคมบทไหนก็เชิญ ยังไงมันก็ใช้ยกลูกกรงเหล็กกล้าที่ข้าลงอักขระไว้ไม่ได้ง่ายๆ หรอก”
เสือทับเอาหุ่นออกมา ดึงเข็มออกจากหุ่นแล้วเป่ามนต์ใส่ ศรีแพรฟื้น ลุกขึ้นมาเบะปากใส่หาญ หอมแก้มเสือทับแล้วยิ้มเย้ยหาญ หาญประคองตัวลุกขึ้น
“ศรีแพร เอ็งถูกมนต์ของมัน ตั้งสติ ศรีแพร”
“โถๆ ไอ้หาญ ข้าไม่นึกเลย ว่าเสืออย่างเอ็งจะต้องมาตายเพราะผู้หญิง คราวนี้ต่อให้เอ็งมีร่างเป็นเหล็กไหล ก็ไม่มีทางสู้แรงระเบิดของข้าได้” หาญมองไปที่ส่วนล่างของลูกกรงเห็นระเบิดไดนาไมค์ถูกมัดกันไว้รอบ เต็มไปหมดทุกด้าน สายไฟมากมายพันระโยงระยางมาที่ตัวตั้งเวลาที่อยู่มุมด้านหน้า “เสียใจด้วยนะ ที่เอ็งจะไม่ได้เห็นไอ้กล้าหลานรักกลายเป็นโจรชื่อกระฉ่อน ปล้นแล้วก็ฆ่าอธิบดีกรมตำรวจกลางงานเลี้ยง ฮ่าๆ” หาญอึ้ง “ฮะ”
“ต้องขอบใจไอ้คนที่มันคิดสร้างระเบิดเวลาในยุคนี้จริงๆ เพราะมันเหมาะมากที่จะใช้กำจัดจอมขมังเวทย์อย่างแก”
เสือทับชูที่กดระเบิด กดเริ่มเวลา ที่ตัวตั้งเวลาตัวเลขนับถอยหลังจาก 20 วินาที เสือทับพาทุกคนแหวกอากาศออกไป หาญเครียดจัด
กล้ามีท่าทางร้อนรนจะไปช่วยท่านอธิบดี
“เราต้องรีบไปช่วยท่านอธิบดี ป่านนี้ท่านอาจถูกจับไปที่ไหนซักแห่ง”
กระเต็นรีบห้าม
“แต่มันอันตราย พ่อหาญกับผู้การยิ่งยศก็ไม่อยู่ ถ้าวู่วามไปเราเสร็จมันแน่ พวกมันจับตัวท่านไปไว้ที่ไหน
เตรียมกับดักอะไรไว้บ้างเราก็ไม่รู้”
“เราช้ากว่ามันก้าวนึงทุกครั้ง” กล้าบอกอย่างเจ็บใจ
“นิจมีหนทางที่จะรู้แผนการของพี่ภูแล้ว” คะนึงนิจบอก กล้ากับกระเต็นแปลกใจ “นิจจะเข้าไปสืบให้เอง”
“พี่ไม่ให้นิจไป ภูมินทร์ไม่ใช่คน มันเป็นปีศาจไปแล้ว มันไม่ใช่พี่ชายคนเดิมของนิจอีกต่อไป ถ้าจับได้ว่านิจหักหลัง มันไม่เอานิจไว้แน่”
คะนึงนิจตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว
“ตอนนี้ตัวนิจเองก็เหมือนคนที่ตายไปแล้ว ไร้บ้าน ไร้ญาติพี่น้อง” คะนึงนิจสบตากล้า “เหลือแต่เพื่อนที่นิจรัก พี่ภูก่อกรรมมามาก นิจเป็นน้องควรจะทำอะไรที่มันถูกต้องบ้าง ถ้าจะตาย นิจก็ขอทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ทิ้งไว้บ้าง”
คะนึงนิจบอกด้วยสีหน้ามุ่งมั่น กล้าสบตากระเต็น ลังเล
หาญพยายามออกแรงง้างลูกกรงสุดแรง ยิ่งยศเข้ามาในถ้ำเห็นหาญถูกขังก็ตกใจ
“ไอ้หาญ! ทำไมแก”
“ไม่ต้องถาม ระเบิด ไอ้ยิ่ง”
ยิ่งยศมองเห็นตัวตั้งเวลา ตัวเลขเดินย้อนหลัง อยู่ที่ 14 วินาที
“เฮ้ย เอาล่ะๆ ฉันรู้ๆ ฉันหยุดมันได้แน่”
ยิ่งยศลานลานใช้มือไล่สายที่พันกันมากมาย
“อย่าเพิ่งไปแตะมัน ไอ้ยิ่ง เราไม่รู้ว่ามันมีกลไกยังไง แกออกไป อันตราย”
“ไม่โว้ย เราต้องออกไปด้วยกัน”
ทันใดสมุนเสือทับก็โผล่พรวดสับพร้ามาที่หลังยิ่งยศ
“ไอ้ยิ่ง ข้างหลัง”
ยิ่งยศหลบเฉียดฉิวแล้วหันกลับชกที่ท้องอย่างแรง จับคอสมุนบิด หัก ตาย สมุนเสืออีกคนเข้ามาบ้าง ยิ่งยศใช้พร้าฟันกลับถีบหงาย นอนจุกไป ยิ่งยศรีบเอาพร้ามาที่กรง พอเห็นตัวเลขเดินย้อนหลัง อยู่ที่ 11 วินาที ก็รีบเอาพร้ากระหน่ำสับๆ ไปที่เครื่องตั้งเวลาทันที จนพังยับ หาญ ยิ่งยศ ดีใจ พยักหน้าให้กันแล้วช่วยกันออกแรงยกลูกกรงขึ้นทันที
“ย้าก”
แต่แล้วเสียงเครื่องตั้งเวลาดังขึ้น ติ๊ด ยิ่งยศ กับหาญอึ้ง หันมองกัน เห็นเครื่องตั้งเวลาอีกเครื่อง ติดอยู่ที่ผนังถ้ำด้านบน ตัวเลขเหลือ 9 วินาที
“มันซ่อนไว้กี่เครื่องวะเนี่ย”
หาญ ยิ่งยศ รู้ว่าทำลายไม่ทัน รีบออกแรงยกกรง จนหาญกลิ้งตัวลอดออกมาได้ แต่แล้วสมุนเสือทับก็พรวดเข้ามาอีก ฟันหาญ หาญหลบซัดกลับจนเซถลาไป หาญ ยิ่งยศรีบพากันวิ่งออกจากถ้ำ
หาญ ยิ่งยศ กำลังจะหนีถึงทางออก สมุนเสือทับตามเข้ามาควักหุ่นพยนต์ เป่ามนต์ โยนข้ามหัวพวกหาญไป
หุ่นพยนต์กลายเป็นชายร่างใหญ่ยืนถือกระบองหนามขวาง
“หุ่นพยนต์”
หาญจับที่คอหาลูกสะกดแต่ไม่มี หุ่นพยนต์เหวี่ยงกระบองใส่พวกหาญ พวกหาญหลบกัน ขณะเดียวกันสมุนเสือทับถือโอกาสเผลอปรี่เข้ามาฟันยิ่งยศจากด้านหลังจนยิ่งยศผงะเลือดอาบ
“พร้าข้า ทาขมิ้นโว้ย! ฮ่าๆ”
หาญตกใจที่เห็นยิ่งยศถูกฟันง
“ไอ้ยิ่ง”
หาญซัดพลังหมัดธนูมือใส่จนหุ่นพยนต์เซไป แล้วปรี่ไปที่ยิ่งยศ ยิ่งยศแข็งใจจับมือหาญ “แกต้องรอด จำไว้” ยิ่งยศพึมพำคาถา ยันต์หายไปจากตัวยิ่งยศมาปรากฎที่อกหาญ ที่อกหาญยันต์เสือเผ่นเรืองขึ้น “ไป ไปช่วยพวกกล้า” สิ้นคำยิ่งยศก็วิ่งใส่หุ่นพยนต์และสมุนเสือทับที่กำลังปรี่เข้ามา “ย๊าก”
หุ่นพยนต์กับสมุนเสือทับรุมยิ่งยศ ยิ่งยศโดนฟัน ตัดสินใจกอดหุ่นพยนต์ทั้งสองแล้วดันต้านไว้ ขณะนั้นเวลาถอยหลังเหลือ 3 วินาที
“ไอ้ยิ่ง”
ยิ่งศเหลียวมองหาญ ตะโกนลั่น
“ไปสิวะ ไป”
เวลาถอยหลังเหลือ 2 วินาที หาญกับยิ่งยศมองกัน เหมือนเป็นการร่ำลาที่ไร้คำพูด
เวลาถอยหลังเหลือ 1 วินาที หาญตัดใจวิ่งออกมา เวลาถอยหลังเหลือ 0 วินาที ระเบิดไดนาไมค์ระเบิดขึ้น ตู้ม!
ลูกไฟขนาดพุ่งไล่หลังหาญ หาญถูกแรงระเบิดและเปลวไฟกระแทกลอยพุ่งออกมา
ร่างหาญร่วงลงกระแทกพื้นหน้าถ้ำ ร่างเจ็บช้ำน่วม มองไปเห็นถ้ำระเบิดไฟลุกโชน หาญเศร้าใจ กำหมัด น้ำตาคลอ
“ไอ้ยิ่ง”
ภูมินทร์อยู่ที่บ้านในชุดเท่ เนียบ อารมณ์ดีเมื่อรู้ว่าเสือทับจัดการกับหาญได้แล้ว
“ฮ่าๆๆ ให้มันได้อย่างนี้สิวะ หมดไอ้หาญไปซะคน ฉันอยากรู้นักว่าไอ้กล้ามันจะเอาอะไรมาสู้”
เสือทับสบตาศรีแพร สะใจ
“พวกที่เหลือมันก็แค่เศษสวะ เราจะขยี้เมื่อไหร่ก็ได้ ตอนนี้เราต้องเร่งกำจัดอธิบดีตำรวจให้ได้ตามแผนก่อน”
ทันใดแต้มก็อุ้มคะนึงนิจที่อิดโรยสลึมสะลือผ่านมา แหลมตาม สีหน้าสองคนมีเลศนัย เสือทับเรียกไว้
“เอ็งสองคนจะไปไหนวะ แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร”
“นังเด็กคนนี้มันสลบอยู่หน้าบ้าน สงสัยจะหลงทางจนเป็นลม”
“พวกข้าก็เลยว่า จะหาความสำราญกันซักหน่อย”
แต้ม แหลมสบตากันหื่น หัวเราะ ภูมินทร์เห็นหน้าคะนึงนิจชัดๆ
“ยัยนิจ ลองพวกแกแตะต้องน้องสาวฉัน แกสองคนได้หายไปจากโลกนี้แน่”
“น้องสาวเหรอ”
แต้มกับแหลมกลัว รีบอุ้มคะนึงนิจมาวางบนโซฟา
“นิจๆ ยัยนิจ”
คะนึงนิจรู้สึกตัว ฟื้น
“พี่ภู”
“นิจมาที่นี่ได้ยังไง”
“นิจเห็นข่าวพี่ภูในหนังสือพิมพ์ พี่ภูช่วยนิจด้วย พี่กล้า พี่กล้าเค้า...”
“ไอ้กล้ามันทำไม”
ศรีแพรจำคะนึงนิจได้ รีบเตือน
“เดี๋ยวก่อน ผู้หญิงคนนี้เป็นพวกไอ้หาญ ข้าเห็นมันที่อิสุโร”
“ยัยนิจ แกคิดจะทำอะไร แกมาเป็นสายให้ไอ้กล้ามันเหรอ”
คะนึงนิจไม่ทันได้ตอบ แต่ดิ้นทุนรนทุรายกระอักเลือดสีดำออกมา เสือทับรีบจับชีพจรคะนึงนิจ
“น้องสาวพ่อเลี้ยงถูกคุณไสย”
ภูมินทร์ตกใจ คะนึงนิจอ้อนวอน
“พี่ภู นิจขอโทษ ขอร้องล่ะ พี่ภูช่วยนิจด้วย โอ๊ย”
คะนึงนิจกระอักเลือดสีดำอีกรอบก่อนจะสลบไป
ปลายมีดพร้าของเสือทับลากจากกลางหน้าอกขึ้นไปจ่อตรงหน้าผากคะนึงนิจ เสือทับร่ายคาถาแล้วเป่าจะเห็นควันดำลอยออกมาจากตัวคะนึงนิจหายเข้าไปในมีดพร้า ปลายมีดจุ่มในขันน้ำมนต์น้ำในขันกลายเป็นสีดำสนิท
“ข้าถอนคุณไสยในตัวให้แล้ว ไม่มีอะไรต้องห่วง”
คะนึงนิจมีสีหน้าแจ่มใสขึ้น รู้สึกตัว มองภูมินทร์
“ฝีมือใคร ใครมันทำกับนิจแบบนี้”
คะนึงนิจร้องไห้โฮ สำนึกผิด
“พี่กล้า พี่กล้าเป็นคนทำมนต์ดำใส่นิจ”
“ไอ้กล้า ทำไมมันต้องทำร้ายนิจด้วย”
“เค้าแค้นพี่ภู แล้วพาลมาลงกับนิจ เพราะนิจเป็นน้องสาวของพี่ พี่กล้าจะทรมานนิจให้ตายเพื่อแก้แค้น เค้าไม่เคยรักนิจเลย เค้าแค่จะหลอกใช้นิจเท่านั้น”
“จริงเหรอ”
“พอพวกนั้นเผลอ นิจก็รีบหนีออกมา พี่ภู ขอนิจอยู่ด้วยคนนะ นิจไม่มีที่ไปอีกแล้ว”
คะนึงนิจสะอึกสะอื้น ภูมินทร์สบตาเสือทับยังลังเล
เสียงเคาะประตูห้องราชาวดีดังขึ้น ราชาวดีตกใจคิดว่าเป็นภูมินทร์จึงรีบคว้ามีดที่อยู่ใต้หมอนมาซ่อนข้างหลัง แต่ปรากฎว่าเป็นงามตาที่พาคะนึงนิจเข้ามา ทั้งสองคนต่างดีใจโผเข้ากอดกัน
“นิจ”
“วดี”
“เราเป็นห่วงนิจแทบแย่”
“เราก็เหมือนกัน วดีปลอดภัยนะ”
ราชาวดีพยักหน้ารับ งามตาหมั่นไส้ ปิดประตูออกไป
“แล้วนิจล่ะ นิจหายไปอยู่ไหนมา ทำไมนิจถึงดูแย่แบบนี้”
คะนึงนิจเหลือบมองที่ประตูห้อง
“เราไปอยู่กับพี่กล้า แต่เค้าแค้นพี่ภูมากที่ทำลายชีวิตและครอบครัวเค้าจนย่อยยับ พี่กล้าเลยทรมานเราแล้วยังเป่าคุณไสยใส่เราอีก”
ราชาวดีตกใจ
“ไม่จริง”
“จริงซิ วดี พี่กล้ากลายเป็นคนโหดเหี้ยม เราจะไม่มีวันญาติดีกับพี่กล้าอีกตลอดชีวิต”
ที่หน้าห้อง งามตาแนบหูแอบฟังอยู่ที่ประตู
งามตาเอาเรื่องที่ได้ยินมารายงานภูมินทร์กับเสือทับ
“งามได้ยินกับหู น้องสาวพ่อเลี้ยงไม่ได้แกล้งแน่ ยัยนิจถูกพี่กล้าทำร้ายมาจริงๆ”
“พ่อเลี้ยงคงจะสบายใจแล้วสิ”
“หมดหน้าที่ของเธอแล้ว” ภูมินทร์โยนปึกเงินให้ที่พื้น งามตามองนิ่ง “เงินไง ไม่เอาเหรอ เธอบูชามันนักนี่ นี่ไง มาเอาไปสิ ฉันใช้งานเธอย่อมไม่เอาเปรียบเธอหรอกน่า”
งามตาก้มลงคลานไปหยิบเงินที่เท้าภูมินทร์ เก็บอารมณ์แค้นก่อนจะออกไป ภูมินทร์มองตามยิ้มเยาะ
“ข้าจะไปเตรียมคนกับอาวุธให้พร้อม หลังจากวันนี้เราจะได้เป็นใหญ่ด้วยกัน”
สองคนสบตากันสะใจ
นุกูลรู้สึกตัวฟื้นขึ้นมาที่ห้องคนรับใช้ แต่ยังรู้สึกเจ็บบาดแผลอยู่ นุกูลดีใจและแปลกใจที่เจองามตา
“งามตา งามตาจริงๆ เหรอ เธอเป็นคนช่วยเราไว้” งามตามีผ้าคลุมหน้าปิดแผลเป็นไว้ พยักหน้ารับ เอาน้ำให้นุกูลดื่ม นุกูลดื่มอย่างกระหาย “แล้าเราอยู่ที่ไหน”
“บ้านพ่อเลี้ยงภูมินทร์” นุกูลตกใจ
“ฮะ มันอยู่ไหน เราจะฆ่ามัน”
นุกูลจะลุกแต่ยังไม่มีแรง งามตาประคองให้นั่ง
“นี่ยังโง่ไม่เปลี่ยนเลยนะ เจ็บขนาดนี้อยากกลับไปตายรึไง”
นุกูลสลดแล้วนึกได้
“งามตา เธอมาทำอะไรที่นี่”
“อย่าถามเซ้าซี้ได้มั้ย ไม่ต้องรู้หรอกน่า แล้วนาย...” งามตาจ้องมองรอยสักของนุกูล “ไปทำอะไรมา ทำไมรอยสักเต็มตัว แล้วอาคมที่สู้กับไอ้ภูมินทร์อีก”
“เราหนีออกจากสถานพินิจ ไปตระเวนหาอาจารย์ดีทุกสำนักเพื่อเรียนอาคม เฝ้ารอวันที่จะมาฆ่าไอ้ภูมินทร์”
“นายนี่มันทั้งซื่อทั้งโง่ คิดว่าทำได้ง่ายๆ เหรอ ไอ้ภูมินทร์มันพิษรอบตัว”
“เราอาจจะโง่ แต่เรายินดีแลกชีวิตถ้าจะกำจัดคนชั่วอย่างมันได้”
“จะกำจัดคนชั่ว ไม่ต้องแลกชีวิตเสมอไปหรอก”
นุกูลเห็นแววตาแค้นของงามตาก็งง
กล้าซุ่มอยู่ริมถนนเห็นรถของอธิบดีกรมตำรวจแล่นมามีรถคุ้มกันนำหน้าหนึ่งคัน ทันใดยางรถก็ระเบิด “มีอะไร”
กล้ากับกระเต็นปรากฎกายขึ้น
“ไอ้เสือกล้าครับท่าน มันจะฆ่าท่าน”
ตำรวจทีมอารักขาลงจากรถคุ้มกัน ต่างยิงสะกัดด้วยปืนที่พันด้วยชายผ้าถุง กล้าตวัดดาบในมือปัดกระสุนที่พุ่งเข้ามาก่อนร่ายคาถานะจังงัง กวาดมือออกไป ตำรวจทุกคนชะงักนิ่ง กล้ากับกระเต็นเดินฝ่าเข้าไปที่รถ อธิบดีลงจากรถ กระชับปืนในมือแน่น
“เสือกล้า ฉันไม่ใช่คนรักตัวกลัวตาย แกสร้างความเดือดร้อนไปทุกหย่อมย่าน วันนี้ฉันจะเป็นคนจับแกเอง”
“ท่านฟังผมก่อนนะครับ ท่านกำลังถูกปองร้ายเราจะมาคุ้มกันท่าน”
เบี้ยแก้ที่ห้อยคอตำรวจทีมอารักขาต่างเรืองแสงขึ้น
“กล้าระวัง พวกมันห้อยเบี้ยแก้”
ตำรวจทุกคนขยับตัวได้ เข้ารุมกล้ากับกระเต็น ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กัน กล้ากับกระเต็นพยายามไม่ทำร้ายใคร “พยัคโฆ พยัคฆา นะโมพุทธายะ”
อ่านละคร เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ตอนที่ 16/5 วันที่ 21 มี.ค. 56
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง บทประพันธ์ : เพชรน้ำหนึ่งเสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง บทโทรทัศน์ : ดาวเหนือ
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง กำกับการแสดง : อนุวัฒน์ ถนอมรอด
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง แนวละคร : โรแมนติก - แอ็คชั่น - แฟนตาซี
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ผลิต : บ. กันตนา
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ออกอากาศทุกวันศุกร์ - เสาร์และอาทิตย์ เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี
ที่มา manager