อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 4/2 วันที่ 29 มี.ค. 56

อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 4/2 วันที่ 29 มี.ค. 56

“ไอ้เหิม กูจะเอามึงเข้าตะราง พี่จะลงไปตรวจสุพรรณบุรีทุกตารางนิ้ว”
“ขอบพระคุณมากค่ะ พี่ขุน”
“อ้อ แล้วคนที่มาช่วยเนียนนั่นเล่า เขาเป็นใคร พี่อยากขอบใจ”
“เนียนไม่ทราบดอกค่ะ เขาเป็นคนที่จะมาช่วยดับไฟแต่ให้บังเอิญมาเจอเนียนกำลังโดนมันลวนลาม”
“ต่อไปนี้ห้ามไปไหนกับสนอีก แม้ว่าเขาจะชวน” ขุนภักดีสั่ง
“เอ้อ...”

“พี่รู้ว่าเนียนขี้เกรงใจ ไปกับพี่ พี่มีวิธียืนยันว่าสนกับเนียนจะไม่ไปด้วยกันอีกตามลำพัง”
ขุนภักดีไปฉวยแส้หางม้า แล้วดึงเนียนออกจากห้องไป

ส่วนช้อยกับสนกำลังปรึกษากัน
“ขอให้อีเนียนท้องเพราะโดนข่มขืน”
“ขอให้ท่านขุนจับได้ว่าท้องกับชู้”
ขาดคำขุนภักดีพาเนียนบุกขึ้นมาบนเรือน ในมือถือแส้ม้ามาด้วย
“พี่ขุน จะมาด่าสนอีกใช่ไหมคะ สนยอมรับผิดที่เนียนมาชวนไปวัดแล้วยอมไปด้วย ใช่ไหมเนียน” สนจ้องหน้าเนียนขณะถาม
เนียนอึกอัก “เอ้อ...”
“ถ้าเนียนอยากเห็นข้าโดนโบยว่าโกหก เนียนก็บอกพี่ขุนไปเลย ว่าข้าโกหก”
“คุณสน” ช้อยตกใจ ไม่คิดว่าสนจะใจกล้า
“เชิญพี่ขุนโบยสนค่ะ”
สนทำหมอบลงตรงหน้าขุนภักดี แต่แววตาดุดันเหลียวไปมองที่เนียน
“ว่ายังไงเนียน”
“คุณสนพูดความจริงค่ะพี่ขุน”
สนแอบถอนใจเฮือกพลางลอบยิ้ม
“พี่อยากได้ยินจากปากของทั้งเนียนและสน ยันกันว่าสนไม่ได้ยกเมฆเอาเองว่าเนียนชวนไป แม้ว่ามันจะไม่ใช่วิสัยของเนียนและพี่ก็ยังไม่ปักใจ แต่กลับคิดว่าเนียนกลัวสนจะโดนโบยเพราะโกหก”
“พี่ขุน” สนตกใจ
“ยิ่งทำให้พี่ซาบซึ้งน้ำจิตน้ำใจเนียนมากขึ้น ว่าเนียนยอมรับผิดเพื่อผู้อื่นพ้นโทษ”
“พี่ขุน” สนตกใจมากขึ้นอีก
“เพราะฉะนั้นต่อไปนี้ ไม่ว่าใครจะชวนใคร ไม่ต้องไปด้วยกันโดยลำพังเด็ดขาด ส่วนไอ้คนที่ทำร้ายเนียนมันชื่อไอ้เหิม ไม่เกินวันนี้วันพรุ่งมันโดนจับเข้าตะรางแน่ สำหรับคนที่มาช่วยเนียน เสียดายที่ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ทั้งที่อยากจะขอบใจและตกรางวัลให้”
สนกับช้อยตื่นตกใจ
“มีคนมาช่วยเนียน” สนไม่อยากเชื่อ
“ค่ะ..คุณสน”
ขุนภักดีไม่รอให้สนซักถามต่อ พาเนียนหันกลับ
สนกับช้อยสบตากัน สงสัยคาใจมาก
“ใครกัน”
“ช้อยอีเนียนมันเอ่ยชื่อไอ้เหิม ถ้าไอ้เหิมมันโดนจับได้ มันประจานเราสองคนแน่ โอย... ข้าจะยิ่งกว่าโดนโบย ข้าจะตกนรกทั้งเป็น ช้อยเอ็งช่วยข้าด้วย”
สนเริ่มร้องไห้ออกมา ช้อยปลอบ
“ใจเย็นก่อนเจ้าค่ะ คุณสน ช้อยกำลังหาหนทาง ตั้งแต่ได้ยินอีเนียนเอ่ยชื่อไอ้เหิมแล้ว”

ในราวป่าแห่งหนึ่ง เวลาราวตีห้าของวันใหม่ เหิมกำลังโดนหนักข่มขู่
“แยกกันตรงนี้ แล้วมึงจำไว้ให้แม่นว่ากูไม่เคยข่มขืนผู้หญิงที่มึงมาจ้างวานให้ข่มขืน และกูไม่มีวันที่จะข่มขืนคนดีๆอย่างเขา จำไว้อีกว่า ถ้ามึงแตะต้องเขาอีก มึงจะถูกกูแร่เนื้อเอาเกลือทาโยนให้อีกากิน ส่วนที่มึงสารภาพมาว่าเคยข่มขืนอีสนนั่นมึง วันใดที่มึงโดนจับ วันนั้นมึงบอกตำรวจได้เลยว่าอีสนคือคนจ้างมึง มาข่มขืนเนียน แต่มันโดนซะเอง อีสนจ้างมึงฆ่าคนของท่านขุน อีสนจ้างมึงฆ่าหมอเสน่ห์ อย่าได้มาใส่ร้ายผู้หญิงคนนั้นเด็ดขาด ใครถามหาไอ้หมอเสน่ห์มึงบอกไปเลยว่าไม่เคยเห็น”

พูดจบหนักถีบหัวเหิมล้มลง แล้วหันกลับเดินออกไป
รุ่งเช้า ขณะที่เนียนหอบดอกไม้มากำใหญ่จากในสวนหลังบ้าน และกำลังจะขึ้นเรือนเพื่อเอาไปปักแจกัน สนวิ่งมาหา

“เนียน”
“อุ๊ย...คุณสน”
เนียนตกใจจะถอยเดินหนี
สนจ้องหน้าพูดทีเล่นทีจริง
“จะหนีไปตายรึ”
“คุณสนมีอะไรกับชั้นรึ”
“ก็แค่อยากขอบใจที่ช่วยปดพี่ขุน เรื่องข้าชวนไปทำบุญ”
“ชั้นไม่ชอบพูดหรือทำอะไรให้คนอื่นเดือดร้อนค่ะ”
“ถามจริงๆ เนียนคิดว่าพี่ขุนจะกล้าโบยข้าจริงๆ ไหม”
“ไม่กล้าคิดดอกค่ะ ว่าพี่ขุนจะคิดเช่นใด”
“แล้วเนียนคิดว่า พี่ขุนจะกล้าโบยเนียนไหม ถ้าเนียนมีชู้”
“คุณสน...ดอะไรอย่างนั้นคะ”
“พูดทีเล่นทีจริงไงละ ระวังตัวให้ดีด้วยเถิดเนียน ภัยมืดแอบอยู่รอบตัวเราทั้งนั้น”
พูดเท่านั้นสนก็เดินจากไป เนียนใจคอไม่ดี สนพูดจาให้น่ากลัว

ในราวป่าใกล้เปลี่ยว ใกล้กับท่าน้ำแห่งหนึ่ง เหิมย่องมองซ้ายขวา กำลังยื่นมือมาที่เรือเล็กที่ผูกไว้ข้างตลิ่งมีกิ่งไม้ทับเอาไว้ ตำรวจจำนวนหนึ่งก็กรูกันมาด้านหลังเหิม
“ไอ้เหิม ยกมือขึ้นเอ็งถูกจับแล้ว”
เหิมอึ้งค้าง แต่ก็ทำใจสู้ไม่คิดว่าตำรวจจริง
“ใครเหวยมาเล่นตลกกับไอ้เหิม”
“ตำรวจ” ตำรวจตะโกนบอก
“ตำรวจ” เหิมนึกไม่ถึง ก่อนจะหันมามอง
“อย่าขยับเยื้อน วางอาวุธ”
ตำรวจกรูมาจับอย่างรวดเร็ว เหิมไม่อาจดิ้นรนขัดขืนใดๆ ได้ เพราะเจ็บไม่มีเรี่ยวแรง ตำรวจช่วยจับเหิมมัดมือไพล่หลัง

ส่วนหญิงใจบาป สนนั่งคิดจะทำร้ายเนียนต่อไปยังไง
“ทำร้ายมันทีไร มันได้หน้ากลับไปห้าศอกทุกที”
เสียงช้อยตื่นเต้น วิ่งดังตึงตังเข้ามา
“คุณสนเจ้าขา หายนะมาเยือนแล้วเจ้าค่ะ”
“อีช้อยพูดจาหาเหามาใส่หัวกูทำไม”
ช้อยละล่ำละลัก “ไอ้เหิมโดนจับได้แล้วเจ้าค่ะ”
“หา”
สนตะลึง ทำท่าจะลมใส่ ช้อยปราดมาประคอง

ขณะที่ทั้งหมดกำลังนั่งร้อยมาลัย ประดิดประดอย
ทองจันทร์นั่งมองอยู่ “เนียนนั่งประดิษฐ์ลายใหม่รึ”
เนียนเขิน “ค่ะ เนียนเอ้อ ทดลองทำน่ะค่ะ เนียนขอโทษที่ไม่ได้ขออนุญาตคุณท่านก่อน”
“วุ๊ย ขอทกขอโทษอะไรกัน สวยดีออก”
“ดีจริงๆ ด้วยเนียน สอนแมวกับกบทำบ้างสิ” เรียมว่า
“แค่ร้อยมาลัยไปซื่อๆ ตรงๆ มันยังร้อยซะอย่างกับบ่วงผูกคอตาย”
“แหมคุณท่านเจ้าขาก้อ” กบโอดครวญ
“เอ็งมันมือห่างตีนห่าง ปากก็ห่าง”
แมววิ่งหน้าตั้งกระหืดกระหอบมานั่งแผละ หอบแฮ่กๆ ลิ้นห้อย
“นางม้าดีดกะโหลก ทะเร่อทะร่ามาไม่ดูตาม้าตาเรือ ไม่มีมารยาท”
“ข่าวด่วนเจ้าค่ะ ข่าวด่วน ไอ้เหิมโดนท่านขุนจับตัวได้แล้วเจ้าค่ะ” แมวรายงาน
เนียนทำมาลัยหล่นจากมือ
ทองจันทร์ตบเข่าฉาด “ว่าแล้วมันจะพลาดมือพ่อเทพไปได้อย่างไรกัน”
“ไปเอาข่าวมาจากไหนแมว หรือว่าแค่ฟังเขาเล่ามา” เรียมถาม
“ก้อฟังไอ้แทนมันเล่ามาเจ้าค่ะ” แมวบอก
“ไปตามไอ้แทนมา” ทองจันทร์สั่ง
“มันไปแล้วเจ้าค่ะ มันจะออกไปดูหน้าไอ้เหิมเจ้าค่ะ” แมวบอกอีก
“กบก็อยากดูเจ้าค่ะ”
“เป็นสาวเป็นนางอยากไปดูหน้าผู้ชาย อยากได้มันเป็นผัวเร๊อะ” ทองจันทร์เหน็บ
กบยิ้มแห้งๆ เอกเดินดุ่มเข้ามา
“ท่านขุนให้มาเชิญ คุณเนียนไปชี้ตัวไอ้เหิมขอรับ”
เนียนมองหน้าเรียมกับทอง สองคนพยักหน้า
“เนียนขอตัวก่อนค่ะ คุณแม่ คุณเรียม”
เนียนถอยตามเอกออกไป

สองคนเดินลงบันไดมา ช้อยอยู่ใต้เรือนตาเหลือก
“กรรมของคุณสนแท้ๆ แล้ว”
ช้อยหันกลับวิ่งหกล้มหกลุก ไปชนเอาเนียนที่เดินลงบันไดมา
“ช้อย”
“มาแอบฟังอะไรน่ะ” เอกดักคอ
“เปล่า มาขุดหาไส้เดือน คุณสนอยากตกปลา”
แล้วช้อยก็วิ่งหนีไปทันที เอกส่ายหน้าตะโกนไล่หลัง
“ระวังจะตกไปเจอเอากรรมเก่าเข้านะ เชิญขอรับ คุณเนียน”

เอกพาเนียนนั่งเรือไปโรงพัก
“พี่เอกไม่ต้องเรียกคุณเนียนดอกจ้ะ เนียนอึดอัดจ้ะ”
“คุณเนียนอึดอัดแต่ กระผมตายแน่ ท่านขุนคุณท่าน คุณนายเรียมท่านสั่งเอาไว้นะขอรับ”
“ลับหลังพวกท่านกับคนอื่น เราก็พูดจากันเหมือนเดิม พ่อเราเป็นเพื่อนกันมาแท้ๆ”
“ขอบใจมากเนียน ที่ไม่เคยยกตนข่มคนอื่น ทั้งที่มีโอกาส ความดีของเนียนที่มีต่อผู้อื่นจะมีผลดีในภายหลัง”
“เนียนไม่หวังสิ่งใดดอกจ้ะ พี่เอก นอกจาก หวังให้ทุกคนที่เนียนรัก ห่วงใย คนที่เนียนเคารพ มีความสุข”
“ยังจะมีใคร้นอกจากท่านขุน คุณท่าน คุณนายเรียม
สีหน้าเนียน เศร้าหมองลงไปทันทีกลั้นน้ำตาเอาไว้ นึกถึงภาพหนักกอดตนตอนที่มาช่วยให้พ้นจากเหิม เนียนบอกอย่าฆ่าใคร เพื่อพ่อ เพื่อน้อง หรือเพื่อแดงน้อย
จากนั้นภาพแดงน้อยที่ได่เจอครั้งสุดท้ายที่เนียนแอบไปพบหลังงานศพพ่อ ผุดขึ้นมาอีก
เนียนดึงตัวเองกลับมา ถอนสะอื้น นิดหนึ่ง เอกมองหน้าเนียนแบบสงสัยว่าเนียนมีอะไรในใจแน่ๆ
“เนียนเศร้าเหมือนกำลังคิดว่าเนียนมีใครที่ต้องรักห่วงใยมากกว่าท่านทั้งสาม”

เนียนกลืนน้ำตาเข้าภายในดวงตา เมินหน้าหนี หันหลังส่ายหน้าให้เอก
สองนายบ่าวมายืนอยู่ที่ท่าน้ำ มองตามเรือของเนียนที่กำลังแล่นออกไปจากท่า

“มันไปแล้ว มันไปชี้ตัวไอ้เหิม ไอ้เหิมมันต้องสารภาพจนสิ้นไส้หมดพุง” ช้อยตื่นเต้น
“มันต้องไม่มีโอกาสได้สารภาพ”
“จะทำเช่นใดเจ้าคะ คุณสนที่จะให้มันไม่สารภาพ ในเมืองสุพรรณบุรี มีโจรคนใด ที่เจอท่านขุนแล้วมันไม่ขวัญหนีดีฝ่อ จนต้องเอ่ยปากสารภาพจนหมดเปลือก”
“ข้าก็จะไปโรงพักด้วย”
“คุณสน”
สนมีสีหน้าดุดันจริงจังมาก

เหิมโดนควบคุมตัว มีตำรวจหนาแน่น ขุนภักดีจ้องหน้าเหิมเขม็ง เหิมไม่หาญกล้าสบตาดุดันคู่นั้น ก้มหน้าหลบตา
“อย่าหลบตาข้า เวลาทำชั่วเหตุใดเอ็ง จึงใจบาปหยาบช้านักสบตาข้า แล้วพูดความจริงห้ามมดเท็จด้วยการตอบคำถามข้าทีละคำถามหันมามองหน้าข้าเดี๋ยวนี้”
“ขอรับ”
เหิมหันมามองท่านขุน สายตาหวาดหวั่นเนื้อตัวสั่น
“เอ็งฆ่าไอ้หวานคนสวนของข้ารึ ตอบมา”
เหิมไม่ตอบ
“ตอบหรือไม่ตอบ ข้าก็ต้องหาพยานหลักฐานมัดเอ็งจนพาไปสู่หลักประหารจนได้ แต่ถ้าเอ็งฆ่ามันแล้วสารภาพ โทษเอ็งจะลดลง สบตาข้าแล้วพูดความจริงออกมา กฎหมายประเทศนี้มีความยุติธรรม พอพูดออกมา” ตอนท้ายขุนภักดีตวาดลั่น
“กระผม ฆ่า ไอ้หวานขอรับ”
จังหวะนั้นเอกพาเนียนเข้ามา เนียนมองเหิมแล้วเมินหน้าหนี ขณะที่เหิมมองเนียนก้มลงกราบที่พื้น
ทุกคนแปลกใจไม่น้อยที่เหิมก้มลงกราบเนียน
“ทุกคนออกไปให้หมด ให้เหลือเพียงชั้น กับคุณเนียน”
“ท่านขุนขอรับ” เอกเป็นห่วง
“บอกให้ออกไป”
ทุกคนจึงถอยออกไป

ทุกคนกำลังจับกลุ่มกันอยู่หน้าโรงพัก
“มันรับสารภาพหรือยัง พี่เอก” แทนถาม
“รับสารภาพแล้ว”
“อุเหม่...ว่าแล้วทีเดียวเชียว เอ๊ะ ทำไมท่านขุนให้ทุกคนออกมา”
“เอ็งกล้าดีก็ทะเร่อทะร่าเข้าไปถามท่านเอาเองสิ ข้าว่านะ ไอ้คนที่มันน่าจะฆ่าก็ปลาหมอที่ชื่อไอ้แทนนี่แหละ หุบปาก” เอกด่า
สนกับช้อยปราดมาพอดี
“คุณสน นางช้อย” แทนชะงัก
“มันอยู่ไหน” สนแหลมขึ้น
“มันที่กินได้รึ คุณสน” เอกยั่ว
“ไอ้เอก อย่ายั่วโมโห ข้าจะไปดูหน้าไอ้โจรใจทรามที่มันปล้ำเนียน”
เสียงทุกคนฮือฮาไปทั่ว เอกตกใจมาก
“มันไม่ได้พูดว่ามันทำเช่นนั้น แต่มันกำลังจะสารภาพว่าใครสั่งให้ฆ่าไอ้หวานตะหาก”
ช้อยร้องลั่น “ว๊าย คุณสนเจ้าขา รีบไปดูหน้ามันไวๆ เจ้าค่ะ”
สนเองก็ตกใจ รีบตามช้อยไปทันที เอกปราดมาขวาง
“ท่านขุน ไม่ให้ใครเข้าไปขอรับ คุณสน”
“ไอ้เอกอย่าบังอาจ เอ็งเป็นแค่คนติดตามพี่ขุน แต่ข้าคือคุณนายของท่านขุน ใครกล้าดีมาขวาง”
“ก็เท่ากับลวนลามกันชัดๆ เอาสิเอาสิ”
ช้อยว่าพลางทำท่าแอ่นอกใส่ เอกจำถอย ตำรวจก็ไม่กล้า
“นางช้อย อย่ามัวสะดิ้ง รีบไปขวางก่อนที่มันประจานเราป่นปี้”
สนกระซิบด่าแล้วกระชากช้อยวิ่งไป
“ทำไมจึงร้อนรนราวกับตุ๊กแกกินปูนไปได้”

ขุนภักดีสอบสวนความต่อ
“เอ็งไม่ต้องมากราบไหว้คุณเนียน”
“เพราะคุณเนียนขอชีวิตกระผมจากคนที่มาช่วยคุณเนียน กระผมสำนึกผิดเป็นที่สุดขอรับ”
ขุนภักดีหันมามองหน้าเนียนเป็นเชิงถามถาม
“พี่ไม่เข้าใจ”
“เพราะบ้านที่ไฟไหม้ มีผู้ชายติดอยู่ เนียนและเขาก็บังเอิญผ่านมาพบไฟไหม้ ตั้งใจจะช่วยคนในบ้านอยู่แล้ว เนียนเห็นว่าชีวิตของคนในนั้นสำคัญกว่าการฆ่านายเหิมค่ะ”
ขุนภักดียิ้ม ภูมิใจในตัวเนียน
“เนียน”
จู่ๆ สนกับ ช้อยพากันเข้ามา สนรีบด่าเหิมกลบเกลื่อน
“เอ็ง ไอ้คนถ่อย เอ็งทำร้ายคุณนายเนียน เอ็งไอ้คนชั่วคนเลว”
“สนพรวดพราดมาทำไม ออกไปซะ พี่กำลังจะเค้นความจริงจากไอ้เหิมออกไปกลับบ้านซะ”
“สนลืมตัวค่ะ คุณพี่ สนโกรธแค้นแทนเนียน จนต้องออกมาดูหน้า มาด่ามัน”
เหิมมองหน้าสน แค้นมาก เริ่มพูด
“ท่านขุนขอรับ กระผมเต็มใจและยินยอมสารภาพความจริง ทุกสิ่งอย่าง ที่ท่านขุนได้รับทราบมาก่อน ว่าใครจ้างฆ่าไอ้หวาน ใคร...จ้าง…” เหิมเน้นคำตอนท้าย
สนกับช้อยสะดุ้งโหยงใจหายวาบมองหน้ากัน
“ตายแน่ๆ”
“เอ้อ ไม่จริง เอ็งกำลังปดท่านขุน” สนเถียง
“จริงขอรับ คุณนาย มันคือความชั่วของตัวกระผม กับความชั่วของคนที่จ้างกระผม ถ้าไม่มีใครจ้างผม ตำรวจที่จับกระผมจะพบเงินค่าจ้างตั้งหลายชั่งในตัวกระผมรึ”
ขุนภักดีนิ่งฟัง เหิมมองท้าทายสน
“มันกำลังจะใส่ร้ายเนียน ว่าจ้างมันค่ะพี่ขุน” สนชิงพูด
“เหลวไหล”
“ใช่ขอรับ เหลวไหลแท้ๆ คุณเนียนไม่เคยรู้จักกระผม ไม่เคยพบกันมาก่อน”
“สารภาพมาให้หมด” ขุยภักดีบอก
“เงินนั่นคือค่าจ้างฆ่าไอ้หวานกับไอ้หมอเสน่ห์ แต่โชคดีที่มีคนมาช่วย มันให้รอดพันจากโดนไฟคลอกตาย”
สนกับช้อยตะลึง ร้องประสานเสียง
“หมอเสน่ห์รอดตาย”
“ทีนี้บอกมาว่าใครจ้างเอ็ง”
สนช้อยเอามือทาบอก เหิมแสยะยิ้ม ค่อยยกสองมือที่โดนผูกขึ้นทำท่าจะชี้มาที่สน
สนดักคอ “ว๊าย มันชี้เนียนค่ะพี่ขุน”
“ก็มันเพิ่งบอกว่าไม่เคยเจอเนียนมาก่อน”
สนช้อยมองหน้ากัน
เหิมเอ่ยขึ้น “ท่านขุน ขอรับ เพื่อให้คำพูดกระผมมั่นคงไม่ใช่โป้ปดมดเท็จ ผมขอสาบานต่อหน้าองค์พระ”
สนกะช้อยมองหน้ากันเริ่มใจชื้น
“ดี ให้มันสาบานค่ะ พี่ขุน เนียนเห็นด้วยใช่ไหม”
สนมองเนียนขอร้อง
“ค่ะ”
“เพื่อความสบายใจของทุกคน ข้าโอนอ่อนให้เอ็งทำพิธีสาบานว่าจะพูดแต่ความจริง”
สนกับช้อยถอนใจเฮือกๆ เบาๆ แต่เหิมจ้องหน้าทั้งสองเขม็ง แววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง อาฆาต และพยาบาท อย่างเห็นได้ชัด

ไม่นานต่อมา สถานที่สาบานของเหิมจัดเตรียมเรียบร้อย ตรงมุมหนึ่งหน้าโรงพัก เหิมนั่งอยู่ตรงหน้าองค์พระพุทธรูป มีตำรวจคุมเชิงโดยรอบๆ เหิมพึมพำเบาๆ

อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 4/2 วันที่ 29 มี.ค. 56

ละครเรื่อง อาญารัก บทประพันธ์ : จำลักษณ์
ละครเรื่อง อาญารัก บทโทรทัศน์ : วรพันธ์ รวี
ละครเรื่อง อาญารัก กำกับการแสดง : จรูญ ธรรมศิลป์
ละครเรื่อง อาญารัก แนว ดราม่า
ละครเรื่อง อาญารัก ผลิต : บริษัทดีด้าวิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง อาญารัก ควบคุมการผลิต : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง อาญารัก ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager