อ่านละคร เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ตอนที่ 16/3 วันที่ 19 มี.ค. 56
“ตำรวจมีหน้าที่ปกป้อง ดูแลทุกข์สุขของประชาชน แต่ตอนนี้พวกเอ็งกำลังเป็นเครื่องมือของคนชั่วอยู่ คิดให้ดี นี่เป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้วงั้นรึ”ผู้บังคับการอึ้ง ลังเล
“ระวังจะโดนข้อหาดูหมิ่นเจ้าพนักงานนะ ถ้าพวกนายไม่ผิดก็มอบตัวซะ”
“เอาไงดีครับปู่”
“ฉันจะนับหนึ่งถึงสาม ถ้านายไม่มอบตัว ฉันต้องดำเนินการขั้นเด็ดขาด หนึ่ง สอง สาม”
ตำรวจระดมยิงทันที กล้าใช้ดาบประจุพรายฟันกระสุน ส่วนหาญกางมือออกรับกระสุน กระสุนนิ่งค้าง ร่วงลงพื้น แล้วว่าคาถาย่นระยะทาง พากล้าแหวกอากาศหนีไปทันทีพวกตำรวจเห็นก็อึ้ง มองหน้ากันเหวอเหมือนเห็นผี
วันต่อมา ภูมินทร์ตกใจมากเมื่อรู้ว่ากล้ายังมีชีวิตอยู่
“เป็นไปไม่ได้ ไอ้กล้ามันจะฟื้นขึ้นมาได้ยังไง ในเมื่อเราทำลายบ่อน้ำนั้นไปแล้ว”
“ข้าไม่รู้ แต่ที่ข้าเห็นเต็มสองตา เป็นไอ้กล้าแน่ๆ” เสือทับยืนยัน
“ดูท่าเราจะจัดการมันไม่ได้ง่ายๆ นะพ่อเลี้ยง ลูกน้องผมบอกว่ามันมีอิทธิฤทธิ์มากทั้งคู่” รองอำนวยบอก
“ใช่ วิชาของมันแกร่งกล้าขึ้นอีกด้วย โดยเฉพาะไอ้กล้า” แต้มบอกทำให้ภูมินทร์ยิ่งเจ็บใจ
“รู้อย่างงี้ ฉันอยู่จัดการมันเองดีกว่าแล้วขุนโชติล่ะ”
“ไม่มีนะ มันบุกกันมาแค่สองคน ขุนโชติคงจะตายไปแล้ว”
“ขนาดทำลายศพไอ้กล้ากับมือ มันยังรอดกลับมาได้ จากนี้ไปการกำจัดมันคงยากกว่าเดิม”
“ถ้าคิดกำจัดไอ้กล้า ก็ต้องจัดการไอ้หาญซะก่อน”
ภูมินทร์เห็นด้วย แต่ยังเครียด
“แต่มันไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ง่ายๆ” ภูมินทร์นึกถึงราชาวดีขึ้นมาได้ “ห้ามให้วดีรู้เรื่องที่ไอ้กล้ายังไม่ตายเด็ดขาด”
ภูมินทร์จ้องแต้มกับแหลม “พวกแกเข้าใจใช่มั้ย”
“แล้วจะเอาไงกันดี พรุ่งนี้ท่านอธิบดีจะกลับจากราชการแล้ว ท่านเรียกประชุมแต่เช้า คงให้ผมรายงานคดีของพวกเสือหาญ เสือกล้าแน่ เอางี้ พวกพ่อเลี้ยงหนีไปกบดานก่อน รอเรื่องเงียบค่อยว่ากัน” รองอำนวยบอก
“ไม่ ฉันจะไม่หนีไปไหนทั้งนั้น”
รองอำนวยอึ้ง ทันใดเสียงกรีดร้องของศรีแพรก็ดังขึ้น
“หลีกไป อย่ามาขวางข้า อยากตายรึไง”
ทุกคนตกใจ
ขณะนั้นศรีแพรกำลังอาละวาด สู้กับสมุนเสือทับที่เฝ้าอยู่ ศรีแพรอัดสมุนคนนึงแล้วแย่งมีดพร้ามาได้ กวัดแกว่ง สมุนไม่กล้าลงมือรุนแรงเพราะรู้ว่าเป็นเมียลูกพี่
“ไอ้เสือทับมันอยู่ไหน ข้าจะฆ่ามัน”
เสือทับ แต้ม แหลม ภูมินทร์เดินเข้ามา
“เรียกหาข้า เพราะคิดถึงข้ารึ ศรีแพร เมียรัก”
ศรีแพรมองหน้าเสือทับอย่างแค้นจัด
“เจ้า เจ้าย่ำยีข้า ข้าขอแลกชีวิตกับเจ้า”
ศรีแพรตรงเข้าฟันเสือทับทันที แต่เสือทับเหนือกว่าหลบได้อย่างคล่องแคล่ว
“จะว่าข้าย่ำยีได้ยังไง ในเมื่อเอ็งไม่ได้ขัดขืน”
“เจ้าใช้มนต์สะกดข้า ไอ้คนถ่อย”
ศรีแพรพุ่งเข้าแทง เสือทับล็อกตัวศรีแพรไว้
“ยังไงข้าก็เป็นผัวเอ็งไปแล้ว เอ็งคิดฆ่าผัวตัวเองได้ลงคอเชียวเหรอ” เสือทับบอกแล้วหอมแก้มยั่วอีก “ข้าสัญญาจะเลี้ยงดูเอ็งอย่างดี ไม่แพ้ไอ้หาญหรอกน่า”
ศรีแพรได้ยินชื่อหาญถึงกับอึ้ง สะบัดตัวหลุด แล้วใช้พร้าจ่อหัวใจตัวเองไว้ ทุกคนตกใจ “อย่าเข้ามานะ ในเมื่อข้าผิดต่อหาญ ข้าก็ไม่มีหน้ากลับไปพบเค้าอีก”
ศรีแพรจะแทง เสือทับรีบเป่ามนต์ เสียงคาถาดังขึ้นคลื่นมนต์ลอยมาปะทะใบหน้าศรีแพร ลมพัดเบาๆ
มีดพร้าหล่นกระทบพื้น แววตาศรีแพรเปลี่ยนไป ยิ้มยั่วยวน
“ผัวข้า”
เสือทับเข้าไปกอดศรีแพรไว้ ศรีแพรอ่อนระทวย
“เอ็งจงหลับซะเถอะ”
ศรีแพรพยักหน้ารับ เดินไปนอนบนเตียง
“เมียไอ้หาญมันออกฤทธิ์ออกเดชเยอะนัก ข้าว่าเก็บมันไว้จะเดือดร้อนเปล่าๆ น่าพี่ทับ” แต้มบอก เสือทับลังเล เสียดาย ภูมินทร์มองศรีแพรแล้วคิดแผนร้ายได้
“เดี๋ยว นังนี่ยังมีประโยชน์ จะกำจัดไอ้หาญ เราต้องใช้มัน”
แต้มกับแหลมไม่เข้าใจ ภูมินทร์จ้องศรีแพร เสือทับมองตามเข้าใจทันที
ภูมินทร์นำราชาวดีเข้าในโกดังที่เป็นที่กบดาน ราชาวดีมองรอบๆ อย่างแปลกใจ
“พี่ภูจะพาวดีไปไหนอีก วดีไม่ไป”
“พี่จะพาวดีมาหาคนที่วดีอยากเจอไง”
สมุนเลื่อนประตูโกดังออก ราชาวดีตกใจเมื่อเห็นกระเต็นกับยิ่งยศถูกมัดแขวนเอาไว้กับคานของโกดัง สภาพอิดโรย บอบช้ำทั้งคู่
“น้ากระเต็น ท่านผู้การ” ราชาวดีหันมาจ้องหน้าภูมินทร์ “ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ด้วย พี่ภูโหดร้ายเกินไปแล้ว”
“มันไม่ใช่คน ปีศาจอย่างมันไม่มีหัวใจอีกต่อไปแล้ว” กระเต็นบอก
“วดีไม่เชื่อไม่ใช่เหรอว่าไอ้กล้ามันตายแล้ว พี่ก็เลยอยากให้วดีมาฟังกับหู”
“คุณน้า พี่กล้า ตายแล้วจริงๆ เหรอคะ” ราชาวดีถามกระเต็น
“ใช่ กล้าถูกขุนโชติฆ่าตาย และไอ้ภูมินทร์กับไอ้ทับก็ขัดขวางไม่ให้พวกเราชุบชีวิตกล้าสำเร็จ”
ราชาวดีถึงกับช็อค
“ตอนนี้พี่มาคิดดูว่าไอ้กล้ามันคงจะเหงาก็เลยอยากจะส่งแม่กับพ่อเลี้ยงมันลงนรกไปเป็นเพื่อน”
“นรกมันมีไว้สำหรับคนอย่างแกต่างหาก ไอ้ชาติชั่ว”
ภูมินทร์เข้าไปบีบปากยิ่งยศ
“ปากเก่งนัก ฉันคงทรมานแกน้อยไป เฮ้ย เอาแส้มา”
สมุนไปหยิบแส้มาส่งให้
“พี่ภู จะทำอะไร อย่า ว้ายย” ราชาวดีร้องออกมาเมื่อภูมินทร์ฟาดยิ่งยศทันที
“ไอ้ผีนรก ฉันขอสาบแช่งแก แกต้องได้รับกรรม แกต้องไม่ตายดี”
“งั้นแหรอ”
ภูมินทร์ฟาดกระเต็น ราชาวดีเข้าจับแขนภูให้หยุด แล้วเข้าไปขวาง
“พอเถอะพี่ภู วดีขอร้อง อย่าทำร้ายพวกเขาอีกเลยแค่นี้พี่ก็ทำบาปมากพอแล้ว”
“ถ้าพี่ไว้ชีวิตพวกมันแล้วพี่จะได้อะไร”
“อะไรก็ได้ วดียอมทุกอย่าง ขอให้ไว้ชีวิตพวกเค้าเถอะ”
“ที่จริงวดีก็รู้อยู่แล้วว่าพี่ต้องการอะไร”
ราชาวดีอึ้ง ภูมินทร์ฟาดแส้ไปอีก ยิ่งยศกับกระเต็นเจ็บแต่ยังกัดฟันทน
“อย่าไปฟังมันนะวดี”
“ไม่ต้องห่วง แค่นี้พวกฉันไม่ตายหรอก อ๊าก”
ราชาวดีมองกระเต็นกับยิ่งยศที่ทรมาน แล้วตัดสินใจ
“พอ พอแล้ว ตกลง เมื่อไหร่ที่พี่ภูปล่อยตัวน้ากระเต็นกับท่านผู้การไป แล้วสัญญาว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีกวดีจะยอมเข้าห้องหอกับพี่”
ภูมินทร์หยุด
“แน่ใจนะ วดี”
“ค่ะ”
กระเต็นกับยิ่งยศหมดแรง
“วดี”
ราชาวดีมีแววตาเด็ดเดี่ยว ภูมินทร์โยนแส้ทิ้ง ยิ้มอย่างพอใจ
ประตูโกดังถูกเปิดออก กระเต็นกับยิ่งยศถูกแต้มและแหลมผลักออกมาจนล้มขมำ ยิ่งยศประคองกระเต็นให้ลุกขึ้น
“พวกเอ็งไสหัวไปได้แล้ว”
กระเต็นนึกเป็นห่วงราชาวดี
“แล้ววดีล่ะ วดีไปไหน”
“เป็นห่วงตัวเองดีกว่ามั้ง ก่อนที่พวกข้าจะเปลี่ยนใจ”
เสือทับประคองศรีแพรที่มีท่าทางอ่อนแรงเข้ามา กระเต็นกับยิ่งยศต่างรู้สึกผิด
“เอานังนี่กลับไปด้วย”
เสือทับเหวี่ยงศรีแพรไปหากระเต็น
“ศรีแพร เธอเป็นยังไงบ้าง”
ศรีแพรไม่ตอบอะไร
“ฝากบอกไอ้หาญด้วยว่า เมียมันถูกใจข้ามาก”
“ไอ้เลว” ยิ่งยศเจ็บใจมาก
“ศรีแพร เป็นไงบ้าง” กระเต็นถามอย่างเป็นห่วง
“น้ากระเต็น ข้า...” ศรีแพรสลบไป กระเต็นจึงยิ่งสงสารศรีแพร
“ผู้การ เรารีบไปกันดีกว่า”
ยิ่งยศอุ้มศรีแพร ทั้งสามคนออกไป เสือทับมองตามยิ้มเยาะที่เป็นไปตามแผน
ราชาวดียืนดูทุกคนเดินออกไปอยู่กับภูมินทร์
“ตอนนี้ทุกคนก็เป็นอิสระแล้ว เห็นมั้ยพี่ทำทุกอย่างตามสัญญา”
ราชาวดีพยักหน้ารับ
“ค่ะ ถ้าทุกคนออกไปได้อย่างปลอดภัยจริงๆ”
ภูมินทร์ยิ้มมีแผน
ขณะนั้นกล้ากับหาญนั่งสมาธิอยู่ที่อิสุโร แล้วจู่ๆ ทั้งคู่ก็ลืมตาขึ้นมองหน้ากัน
“มีคนมา”
ทั้งคู่ลุกขึ้นเดินออกไป
ที่หน้าประตู ยิ่งยศอุ้มศรีแพรเข้ามา โดยมีกระเต็นเดินนำหน้า ยิ่งยศวางศรีแพรลง กระเต็นช่วยประคอง ศรีแพรเริ่มรู้สึกตัว
“นี่ข้าอยู่ที่ไหน”
“อิสุโร พวกพ่อเลี้ยงมันยอมปล่อยเรา”
กระเต็นพูดยังไม่ทันขาดคำ หาญกับกล้าก็ปรากฏตัวขึ้นจากกำบังกาย
“แม่”
กระเต็นเห็นกล้าก็ดีใจ
“กล้าลูกแม่ กล้าจริงๆ ใช่มั้ย”
“ครับ ปู่หาญกับปู่ขุนโชติช่วยชุบชีวิตผม”
ทั้งสองคนโผเข้ากอด
“กล้าของแม่กลับมาแล้ว แม่ดีใจเหลือเกิน”
หาญสบตายิ่งยศ ปลาบปลื้ม กล้าก้มกราบกระเต็นกับยิ่งยศ
“ผมต้องกราบขอโทษแม่กับปู่ยิ่งที่ปิดบังแผนหักหลังปู่...ขุนโชติเอาไว้ ทำให้แม่ต้องมาลำบาก เจ็บตัวเพราะผม ผมคงบาปมาก”
“ลูกแม่กล้าหาญมากต่างหาก ที่ไม่ยอมแพ้ต่ออำนาจฝ่ายต่ำ แม่กับพ่อเพชรภูมิใจในตัวลูกมาก”
“ปู่ก็เหมือนกัน”
“แต่ผมเป็นสายเลือดโจร เป็นสายเลือดปู่ขุนโชติ”
“ไม่ว่ากล้าจะมีสายเลือดของใครในตัว แต่กล้าคือลูกชายของแม่กับพ่อตลอดไป”
กระเต็นกับกล้ากอดกันด้วยความซาบซึ้งใจ หาญมองศรีแพร แล้วเดินเข้าไปหา
“ข้าเป็นห่วงเอ็งมากรู้มั้ย”
“อย่า อย่าถูกตัวข้า”
ศรีแพรวิ่งหนีไป
“ศรีแพร” หาญหันมามองยิ่งยศ
“เอ็งคุยกับศรีแพรเองดีกว่า”
หาญวิ่งตามหาศรีแพร
“ศรีแพรๆ” หาญได้ยินเสียงศรีแพรร้องไห้ หันไปมองตามเสียงจึงเห็นศรีแพรยืนหันหลังสะอึกสะอื้นอยู่ “ศรีแพร เกิดอะไรขึ้น บอกข้ามาเถอะนะ”
หาญเข้ามาจับตัวศรีแพร ศรีแพรดิ้นๆ
“อย่าจับตัวข้า ข้ามันสกปรก ข้ามันน่ารังเกียจ”
หาญจับตัวศรีแพรหมุนกลับมา
“เอ็งพูดอะไร เอ็งบอกข้าสิศรีแพร มันเกิดอะไรขึ้น”
ศรีแพรผลักหาญ ชักมีดที่เหน็บมาด้วย
“ข้า ข้าถูกเสือทับมันย่ำยี ข้ามันไม่คู่ควรกับเจ้าอีกแล้ว”
ศรีแพรง้างมีดจะแทงตัวเอง หาญตกใจรีบเข้าไปจับมือห้ามไว้
“อย่า ศรีแพร”
ทั้งสองยื้อกันไปมา
“ปล่อยข้า ปล่อย ข้าอยากตาย”
หาญใช้แรงที่มากกว่า บิดจนมีดร่วงจากมือศรีแพร แล้วกอดเธอเอาไว้
“ศรีแพร อย่าคิดสั้น เรื่องที่แล้วไปแล้วให้มันเป็นอดีต ลืมมันซะ เริ่มต้นกันใหม่ ข้าจะไม่ให้ใครมาทำร้ายเอ็งอีก”
หาญกอดศรีแพรด้วยความสงสาร ที่หน้าศรีแพรมีแววสีดำวาบออกมานิดหนึ่ง
กล้าอึ้งเมื่อรู้เรื่องราชาวดี
“ที่แท้ไอ้ภูมินทร์ยอมปล่อยแม่ออกมาเพราะวดี”
“แม่ก็คิดไม่ถึง เหมือนกันว่ามันจะรักราชาวดีขนาดนี้”
“ผู้ชายตายน้ำตื้นเพราะผู้หญิงมานักต่อนัก”
“ผมต้องช่วยวดีออกมาให้ได้”
หาญเดินจูงมือศรีแพรเข้ามา
“อย่านะกล้า เราไปตอนนี้ก็อาจจะเจอกับดักได้ ไอ้ภูมินทร์มันน่าจะมีแผนร้ายอะไรบางอย่าง”
“แต่ถ้ามันจะฆ่าเรามันน่าจะตามมาตอนนี้เลย”
“มันอาจจะไม่รู้กำลังของเรา ค่อยๆ คิดให้รอบคอบดีกว่า”
“ผมกลัวว่าวดีจะถูกข่มเหง...”
กล้ามองไปที่ศรีแพร ชะงักคำพูดเพราะรู้ว่าไปกระทบความรู้สึกศรีแพร ศรีแพรก้มหน้า นึกอายและแค้น
“ศรีแพรเอ็งบาดเจ็บอยู่ เดี๋ยวข้าจะรักษาอาการบอบช้ำให้กระเต็นกับไอ้ยิ่งด้วย รักษาตัวก่อนค่อยคิดแผนรับมืออีกที”
หาญบอกแล้วประคองศรีแพรออกไป กระเต็นตบบ่ากล้าทำนองให้ใจเย็น
“วดีเป็นคนดี พระต้องคุ้มครอง”
กล้ากังวลใจ เป็นห่วงราชาวดี
คืนนั้นขณะที่หาญถ่ายพลังให้ยิ่งยศ กล้าถ่ายพลังให้กระเต็น ศรีแพรที่นอนอยู่ห่างออกมา ลุกขึ้นมองแล้วย่องออกไป
ศรีแพรเดินย่องออกมาแล้วควักเทียนมนต์ที่เป็นแบบถ้วยตะไลมาจุดไฟแล้ววางเอาไว้ที่พื้น ควันจากถ้วยลอยไป
ควันลอยมาในโกดังที่เสือทับนั่งทำพิธี ด้านหน้ามีเทียนที่เหมือนกันควันลอยเข้ามารวมกัน เสือทับเอามือวาดควันลงมาอังในอ่างน้ำมนต์ก็เห็นภาพอิสุโร โดยมีภูมินทร์ แต้ม แหลม อยู่ด้วย
“ฮ่ะๆๆๆ ข้ารู้แล้วว่าพวกไอ้หาญอยู่ที่ไหน คิดไม่ถึง มันยังโง่ใจ อ่อนให้ผู้หญิงสนตะพายเหมือนเดิม” เสือทับหัวเราะออกมา
“พี่ทับนี่สุดยอด”
“แล้วมันจะไม่รู้เลยเหรอว่าศรีแพรถูกอาคมของพี่สะกดอยู่”
“คนซื่ออย่างไอ้หาญ ไม่มีทางสงสัยเมียมันหรอก”
“งั้น รออะไร ไปลุยมันให้เละเลยดีมั้ย”
“ไม่ มันต่างหากที่ต้องมาหาเรา แต่คราวนี้มันจะไม่ได้กลับไปอีกเลย”
ภูมินทร์บอกอย่างร้ายๆ
วันรุ่งขึ้น งามตาถือถาดอาหารเอาเข้ามาให้ราชาวดีในห้องแล้ววางบนโต๊ะ งามตาพยายามหลบใบหน้าที่พุพองของตัวเอง
“พ่อเลี้ยงให้ฉันเอาข้าวมาให้ รีบกินซะ”
ราชาวดีมองงามตา ก่อนจะถอดเครื่องประดับต่างๆ บนตัวซึ่งมีทั้งแหวน สร้อย ต่างหู กำไล ยัดใส่มืองามตา
งามตางง
“เครื่องประดับพวกนี้ พ่อเลี้ยงให้เราใส่ไว้ ตอนนี้เป็นของเธอแล้วนะงาม”
งามตาไม่เอา โยนคืน
“ฉันไม่ใช่ขอทานนะ”
อ่านละคร เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ตอนที่ 16/3 วันที่ 19 มี.ค. 56
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง บทประพันธ์ : เพชรน้ำหนึ่งเสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง บทโทรทัศน์ : ดาวเหนือ
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง กำกับการแสดง : อนุวัฒน์ ถนอมรอด
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง แนวละคร : โรแมนติก - แอ็คชั่น - แฟนตาซี
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ผลิต : บ. กันตนา
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ออกอากาศทุกวันศุกร์ - เสาร์และอาทิตย์ เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี
ที่มา manager