อ่านละคร เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ตอนที่ 15 วันที่ 12 มี.ค. 56
ขุนโชติจ้องกล้านิ่ง ตวัดขาเตะกล้าจนล้ม หยิบดาบจี้ที่อกอย่างรวดเร็ว“ฝีมือของเอ็งไม่ใช่ปัญหา เรื่องนี้เอ็งคงแจ้งแก่ใจดี” ขุนโชติปักดาบที่พื้น “ในการศึก เอ็งจักใจอ่อนมิได้ จงจำคำข้าไว้ ไอ้ลูกชาย”
“ขอฉันลองใหม่อีกครั้ง”
กล้าฟันดาบประจุพรายกับขุนโชติอย่างดุดัน โดยขุนโชติใช้กรงเล็บรับดาบ หลบไปด้วย กล้าฟันต้นไม้ขาดสะบั้น
“ฮ่ะๆๆ ในที่สุดใจเอ็งประสานเป็นหนึ่งเดียวกับดาบประจุพรายแล้ว ไอ้กล้า”
“เป็นเพราะอาจารย์สอนสั่ง”
สมุนเข้ามา
“ท่านขุนโชติ ท่านรองอำนวยรอพบอยู่ที่ห้องรับรอง”
ขุนโชติกับกล้ามาพบรองอำนวยที่ห้องรับรอง กล้าอ่านจดหมายที่รองอำนวยเอามาให้
“ไอ้หลวงณรงค์มันว่ากระไร” ขุนโชติถาม กล้าจึงอ่านให้ฟัง
“ข้า เสือหาญ มหาโจร หนึ่งในแผ่นดิน จะรอพวกเอ็งอยู่ที่ อิสุโร”
“หนึ่งในแผ่นดินกระนั้นรึ ผิดแล้ว ขุนโชติ แห่งทุ่งพระกาฬต่างหากที่เป็นหนึ่ง”
รองอำนวยรายงานเรื่องหาญ
“ลูกน้องผมบอกว่าตอนนี้ฝีมือมันร้ายกาจมาก ร่างกายแข็งเหมือนเหล็ก ผมกลัวว่าจะรับมือมันไม่ไหว”
“ข้าไม่เชื่อหรอกว่า มีผู้ใดในแผ่นดินนี้จะมีฝีมือเหนือข้า ดีละ ข้าจักบุกไปกำหราบไอ้หลวงณรงค์ให้อยู่หมัด ศิษย์ข้า เอ็งพร้อมหรือไม่”
“ครับ”
“เดี๋ยวก่อน ท่านขุนโชติ ยังไงผมก็ยังเป็นตำรวจ ผมอยากให้ท่านเห็นแก่หน้าผมบ้าง”
ขุนโชติโบกมือ สมุนสองคนแบกหีบมาวางตรงหน้าเปิดออกเห็นทอง เครื่องเพชร เงินบรรจุอยู่เต็ม
“หวังว่าเอ็งจะพอใจในเครื่องบรรณาการของข้า”
รองอำนวยตาลุก
กล้าออกมาส่งรองอำนวยที่หน้าปางไม้ พวกสมุนแบกหีบผ่านไปขึ้นรถ
“ไม่ต้องห่วง ผมจะสั่งให้ลูกน้องเปิดทางให้ตลอดเส้นทางจนถึงกรุงเทพฯ”
กล้ามองรองอำนวย โมโหมากที่รองอำนวยรับใช้โจร
“ผมนึกไม่ถึงเลยว่าขุนโชติ จะมีสายเป็นถึงรองอธิบดี”
“แหม ผมก็อาจจะต้องพึ่งพาท่านขุนโชติให้ช่วยปราบพวกโจรกระจอกๆ บ้านเมืองมันจะได้สงบขึ้น” กล้ายิ่งเกลียด
“ผมว่าโจรอย่างพวกผม ยังไม่น่ากลัวเท่าโจรในเครื่องแบบนะ”
“น้องชาย คนเราจะใส่เสื้อผ้าสีอะไร มันก็ต้องกินต้องใช้ ต้องเอาตัวรอดเหมือนกันหมดนั่นแหละ รึไม่จริง” รองอำนวยตบบ่ากล้า
“เดี๋ยวครับ มีเรื่องหนึ่งผมอยากให้ท่านรองช่วย”
กล้าให้รองอำนวยช่วยตามหาราชาวดี และคุ้มกันให้
ประตูห้องที่ขังราชาวดีถูกไขออก ราชาวดีรีบหลบไปซุกตัวอยู่ที่มุมห้อง งามตาเข้ามาแล้ว ยิ้มเยาะ
“ว่าไง เพื่อนรัก แปลกใจล่ะสิที่ได้เจอฉัน”
ราชาวดีแปลกใจที่เห็นงามตา
“เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง รู้ไหมคนพวกนั้นเป็นคนเลว”
“รู้ แต่ใครจะสนล่ะใครมีเงินทำให้ชีวิตฉันสบายได้ ฉันก็อยู่กับคนนั้น” ราชาวดีอึ้ง
“งามตา ทำไมเธอคิดได้แค่นี้”
“อย่าดัดจริต ทำตัวเป็นนางเอกไปหน่อยเลย เพราะเธอทำให้ชีวิตฉันต้องเป็นแบบนี้ เธอแย่งความเด่นดังของฉันไป แย่งทุกคนไปจากฉัน ฉันต้องถูกไล่ออกเพราะเธอคนเดียว”
“ชีวิตเธอก็เป็นของเธอ ถ้ามันจะเหลวแหลกก็เพราะมือเธอเอง”
งามตาโมโหตรงเข้าไปตบหน้าราชาวดีซ้ายขวาไม่ยั้ง แล้วเหวี่ยงไปที่เตียง ตามเข้าไปจิกผม
“หึ พูดดีไปเถอะ ต่อจากนี้ไปเธอก็จะเหลวแหลกไม่ต่างอะไรจากฉันหรอก”
ราชาวดีรู้ว่างามตามีแผนไม่ดี
“จะทำอะไร”
“ช่วยไม่ได้ก็เธออยากเล่นตัวเอง ในเมื่อพี่กล้าก็กลายเป็นโจร พ่อเลี้ยงภูมินทร์ก็ตายไปแล้ว เธอยังจะรักนวลสงวนตัวอยู่ทำไม”
ราชาวดีตกใจ
“พ่อเลี้ยงตายแล้ว”
“ไอ้คนพันธุ์นั้นตายซะได้ก็ดี ทำไม เสียดายเหรอไม่ต้องเสียดายหรอก ผู้ชายยังมีอีกเยอะ ฉันจะสงเคราะห์เธอเอง” งามตาหยิบยาเม็ดออกมา “ยาเนี่ยเป็นยาฝรั่ง พวกแขกขาประจำฉันชอบกินเพื่อกระตุ้นอารมณ์ รับรองว่า ยาเสน่ห์ขนานไหนก็สู้ไม่ได้”
“เธอจะทำอะไร”
“ก็เสือไทบอกว่าเธอมันมีอาคม ฉันก็อยากจะรู้นะซิว่าเจอยานี่เข้าไป อาคมจะสลายมั้ย”
งามตาล็อคตัวราชาวดีพยายามจะเอายายัดปาก ราชาวดีสู้ ถุยยาทิ้ง แล้วถีบงามตากระเด็น วิ่งหนี แต่ประตูห้องล็อกจากด้านนอก งามตาจิกหัวราชาวดีมาตบ แล้วขึ้นคร่อม หยิบมีดโกนที่เสียบไว้ที่เข็มขัดออกมา
“ฤทธิ์เยอะนักใช่มั้ย ฉันอยากรู้นักว่าหน้าสวยๆ อย่างเธอ ถ้าเสียโฉมไป จะมีใครมันอยากได้อยู่อีกมั้ย”
งามตาจะกรีดหน้าราชาวดีให้เสียโฉม งามตาจ่อมีดโกนใกล้หน้าราชาวดี ราชาวดียื้อเอาไว้สุดแรง ทันใดประตูห้องก็เปิดออก เสือไทเข้ามาเพราะเสียงเอะอะโวยวาย เสือไทจิกผมงามตากระชากออก
“นังบ้า เอ็งจักทำกระไร”
“ฉันจะฆ่ามัน”
“บัดซบ” เสือไทตบงามตา “ข้ายังไม่ได้มันเป็นเมียให้สมใจ เอ็งจักทำอะไรมันแม้เพียงไรขนก็ไม่ได้”
งามตาทั้งอิจฉาทั้งแค้น
“นังวดีมันมีดีตรงไหน ทำไมใครๆ ก็อยากได้แต่มัน ฉันก็ผู้หญิง ฉันก็มีทุกอย่างเหมือนที่มันมีนั่นแหละ”
เสือไทจ้องงามตา แววตาหื่น
“จริงของเอ็ง ข้าอดอยากปากแห้งมานาน ถ้าได้ผู้หญิงอย่างเอ็งคงบำเรอข้าได้ทั้งวันทั้งคืน ฮ่าๆๆ”
งามตาตกใจ รู้ว่างานหนักแน่
“ไม่นะ ไม่ใช่ฉัน ช่วยฉันด้วย”
เสือไทตรงเข้าอุ้มงามตาออกไป งามตาดิ้นแต่สู้แรงไม่ได้ ราชาวดีกลัว ถอยหนี รีบตามไปปิดประตูห้อง เสียงงามตาดังลอดเข้ามา
“อย่านะ อย่าทำฉัน ช่วยด้วย ช่วยด้วย”
ราชาวดีนึกสงสารงามตา
คมกลับมาจากข้างนอก เดินมาจะเข้าห้องแต่ประตูเปิดผัวะ งามตาอยู่ในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง มีรอยช้ำตามเนื้อตัว
“ไอ้บ้า ไอ้คนวิปริต”
งามตาวิ่งหนีออกไป
“อะไรวะ งามตาๆ”
คมเข้าไปดูในห้องจึงเห็นเสือไทนอนถอดเสื้ออย่างสบายใจ
“นี่แกมาทำอะไรในห้องฉันเนี่ย หรือว่า...ไอ้ไท จะมากไปแล้ว งามตาเป็นของฉัน แกกล้าดียังไง”
“สมบัติผลัดกันชมโว้ย ผู้หญิงโคมเขียวแบบนั้น เอ็งจะหวงไปทำไม”
“แต่ที่นี่ฉันเป็นใหญ่แกจะมาวางอำนาจไม่ได้”
คมจ่อปืน เสือไทเดินไปจับกระบอกปืน
“ฝีมือปลายแถวอย่างเอ็ง คิดจะมาเทียบเสืออย่างข้ากระนั้นรึ”
คมเหนี่ยวไกแต่เจอมหาอุตย์ ยิงไม่ออก เสือไทปล่อยมือ
“เห็นหรือยัง ว่าผู้ใดกันแน่ที่เป็นใหญ่”
เสือไทเดินกร่างออกไป คมแค้นมาก
“ไอ้ไท”
ที่อิสุโร ปิ่นโตอาหารถูกวางลง
“กับข้าวพวกนี้หลวงพ่อวัดใกล้ๆ ท่านให้มา กินรองทองไปก่อนนะ” จุกบอก
“ขอบใจ กินกันซะ เดี๋ยวค่อยวางแผนว่าเราจะรับมือขุนโชติยังไง”
“พูดก็พูดเถอะนะ ฉันไม่เห็นทางเลยว่าเราจะชนะขุนโชติได้ ก็น้าบอกเองว่า มันสำเร็จวิชากุมภีร์พิฆาต แถมกล้าก็กลายเป็นลูกโจรไปซะแล้ว ที่สำคัญมันมีตำรวจเป็นพวก ฉันว่าเรามีแต่ตายกับตายนะ”
“ถ้าเอ็งกลัวก็ไปซะ”
“ไม่ใช่อย่างงั้นพี่เต็น ฉันกำลังคิดว่าพวกเราน่าจะหนีข้ามชายแดนกันไปก่อน ตั้งหลักซักพัก เราอาจเจอคนดีมีวิชามาช่วยเราอีกแรงก็ได้”
“ไม่มีใครช่วยเราได้ จุก นอกจากตัวเราเอง เอ็งไม่ต้องกลัวไป ข้ารับรอง จะไม่ยอมให้พวกนั้นมันทำอันตรายเอ็ง”
“ข้าเชื่อ ข้าเชื่อว่า เจ้าต้องทำได้อย่างที่พูด”
ศรีแพรปลื้ม รักสุดๆ ตักกับข้าวให้หาญ ยิ่งยศกระแอม
“แต่แกแน่ใจได้ยังไงว่า ขุนโชติจะบุกมาหาเราที่นี่”
“สิ่งที่ขุนโชติมันรอมาตลอดก็คือ การแก้แค้นฉัน ยิ่งมันได้รู้ว่าฉันมีสุดยอดวิชา มันต้องยิ่งอยากจะพิสูจน์ฝีมือ”
“แล้วกล้าล่ะ”
“ข้าจะจัดการกับกล้าเอง” กระเต็นบอก หาญมองอย่างเห็นใจ
กล้าร่ายคาถาและเป่ามนต์ที่มือขวา จากนั้นที่แขนก็ขึ้นเป็นเกล็ดพญานาคสีทอง
“หมัดนาคราช”
คลื่นหมัดสีทองเป็นวงพุ่งตรงไปที่อาจารย์ยอดซึ่งนาคราชสิงอยู่ นาคราชเคลื่อนตัวหลบคลื่นมนต์เคลื่อนชนต้นไม้ ปะทะเป็นรอยไหม้เกรียม นาคราชยิ้มให้กล้า
“ไม่นึกเลยว่าเจ้าจะผ่านวิชานาคราชทั้งสองขั้นได้ในเวลาอันรวดเร็วเช่นนี้”
นาคราชออกจากร่างอาตารย์ยอด ร่างอาจารย์ยอดร่วงไปนอนสลบ ฝุ่นสีทองกระจายออกจากตัว ไหลรวมเข้าไปในคัมภีร์กล้าพยายามเรียก
“เดี๋ยวก่อนท่านนาคราช แล้วขั้นที่สามล่ะ”
แต่ไม่ทันคัมภีร์ปิดตนเองไป กล้าได้แต่มองอย่างเสียดาย อาจารย์ยอดได้สติ ดันตัวเองขึ้นมา รีบถามกล้า
“กล้า เอ็งสำเร็จวิชานาคราชทั้งสามขั้นแล้วใช่ไหม”
“ยังหรอก แต่ฉันผ่านขั้นที่สอง ได้วิชาหมัดนาคราชมาแล้ว” อาจารย์บอดทึ่ง
“ไม่น่าเชื่อ เท่าที่ข้ารู้ ไม่มีผู้ใครผ่านคัมภีร์นาคราชขั้นที่สองได้เร็วเท่าเอ็งมาก่อน”
“แล้วขั้นสุดท้ายละ อาจารย์”
ขณะนั้นคะนึงนิจแอบมองกล้ากับอาจารย์ยอด คะนึงนิจแนบหน้ากับต้นไม้แล้วเห็นตุ๊กแกอยู่ตรงหน้า
“ว้าย”
กล้าหันขวับไปทางคะนึงนิจ อาจารย์ยอดตกใจ
“เสียงผู้หญิง”
คะนึงนิจเห็นกล้าจ้องมองมาจึงวิ่งหนีออกไปทันที
คะนึงนิจวิ่งหนีเข้ามาที่มุมป่าอีกด้าน พลางมองหลังกลัวกล้าตามทัน แต่แล้วพอหันกลับก็ต้องชะงักเมื่อเห็นกล้าก้าวเข้ามายืนขวางไว้
“พี่เตือนแล้วใช่มั้ย อยากจะท้าทายพี่หรือไง”
“ก็บอกนิจมาก่อนสิ ว่าพี่กล้ากับอาจารย์ยอดทำอะไรอยู่กันแน่ทำไมถึงต้องแอบมาคุยกันลับๆ ล่อๆ ไกลขนาดนี้”
ไกลออกไปกล้าเหลือบเห็นอาจารย์ยอดเดินตามเข้ามา กล้ารีบเดินเข้าไปหาคะนึงนิจแล้วมองด้วยแววตาเดิมที่คะนึงนิจคุ้นชิน คะนึงนิจงงๆ ถอยหนี
“พี่กล้า”
“เรื่องทุกอย่าง ถึงเวลาแล้วนิจจะรู้เอง”
กล้าสับไปที่ต้นคอ คะนึงนิจสลบลงไป อาจารย์ยอดมาถึงพอดี
“นังเมียเอ็งเองรึ” กล้าทำเหี้ยม
“อาจารย์ไม่ต้องห่วง ฉันสั่งสอนมันจนสลบไปแล้ว อาจารย์รีบกลับไปก่อนเถอะ ก่อนที่ไอ้ขุนโชติมันจะสงสัย ส่วนนังนี่ ฉันจะโยนมันลงหน้าผา ให้มันไปอยู่กับพี่ชายของมันซะเลย”
“ดี! ให้มันสองพี่น้องไปอยู่ปรโลกซะ กำจัดไอ้ขุนโชติได้เมื่อไหร่ เอ็งกับข้าจะได้เอาทรัพย์สมบัติของพวกมันมาเสวยสุขให้เต็มที่ ฮ่าๆๆ”
กล้าทำเป็นหัวเราะร่วมด้วย
“ฮ่าๆ”
คะนึงนิจที่ยังหลับถูกกล้าอุ้มเข้ามาในโรงไม้แล้ววางลงกับพื้น
“พี่ขอโทษนะนิจ นอนที่นี่อาจไม่สบายเท่าไหร่ แต่นิจจะปลอดภัย ตื่นขึ้นเมื่อไหร่ นิจจะเข้าใจเรื่องทั้งหมดเอง”
กล้าเสยปัดผมที่ลงมาปรกหน้าให้คะนึงนิจด้วยความสงสารก่อนจะวางซองจดหมายลงข้างๆ ตัว
กล้าล็อคแม่กุญแจหน้าโกดัง ก่อนเดินออกไปด้วยสีหน้ามุ่งมั่น
วันรุ่งขึ้น กล้าเดินมาหาขุนโชติที่นั่งรออยู่
“อาจารย์เรียกหาฉัน”
“ใช่ วันพรุ่งเราจักเคลื่อนกำลังลงไปกำจัดไอ้หลวงณรงค์กันแล้ว แต่ข้าคิดว่าเรามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำกันเสียก่อน” กล้าสงสัยว่าเรื่องสำคัญอะไร ขุนโชติสบตากล้า “ไอ้กล้า แม้เอ็งติดตามข้ามาได้ไม่นาน แต่ความภักดี
ของเอ็งเป็นที่ประจักษ์ แลทำให้ข้าซึ้งใจนัก ถึงคราที่กุมภีร์พิฆาตจักต้องมีผู้สืบทอดเสียที”
กล้าดีใจ ในที่สุดก็จะได้วิชากุมภีร์พิฆาต
“อาจารย์” กล้านั่งลง ไหว้ขุนโชติ “เป็นบุญของฉันจริงๆ ฉันจะไม่ทำให้อาจารย์ผิดหวังเป็นอันขาด”
“ข้ารู้ว่าข้าไว้ใจคนไม่ผิด” ขุนโชติวางมือบนไหล่กล้า “ไอ้ลูกชาย”
กล้าอึ้งๆ ก่อนจะพยักหน้ารับ
ขุนโชติกางกงเล็บทั้งสองออก พลางร่ายมนต์ เสียงคาถาภาษาขอมดังกังวาน กล้านั่งถอดเสื้ออยู่ วางมือทั้งสองลงบนเข่า หันหลังให้ขุนโชติ ลมพายุพัดแรง ยันต์จระเข้ของขุนโชติเรืองแสงขึ้นพร้อมกับเกิดก้อนพลังสีแดงขึ้นที่กงเล็บทั้งสอง ขุนโชติผลักก้อนพลังลงไปที่หลังของกล้า พลังไหลเข้าไปที่ตัวกล้า แล้วแผ่ไปยังส่วนต่างๆ ทั่วร่าง ร่างกล้าเริ่มโอนเอน สั่นเทิ้ม เหงื่อผุดเต็มใบหน้าเพราะมีการต้านกับพลังนาคราชอยู่ภายใน ทันใดพลังของขุนโชติก็ถูกแสงสีขาวผลักให้ย้อนกลับ ยันต์รูปพญานาคเรืองแสงขาวจ้าลอยออกมาจากหลังกล้าแว่บหนึ่ง ขุนโชติผงะ เครียดขึ้นมาทันที
“นี่มัน...”
กล้ารู้สึกแปลกใจ ลืมตาขึ้นถาม
“อาจารย์ เกิดอะไรขึ้น”
ขุนโชติพยายามข่มอารมณ์ ตอบนิ่งๆ
“ไม่มีกระไร พอแค่นี้ก่อน”
“อาจารย์ อาจารย์เป็นอะไรรึเปล่า” กล้าถามอย่างแปลกใจ
“เอ็งห่วงข้าจริงๆ กระนั้นรึ”
ขุนโชติถามเป็นนัย แต่ใจนั้นเจ็บนัก
“ทำไมอาจารย์ถึงถามแบบนั้น ก็อาจารย์เป็นอาจารย์ของฉัน”
“เอ็งคิดเยี่ยงนั้นจริงก็ดี ข้าแค่เหนื่อยเพราะวางแผนไปพระนครจนเกือบรุ่ง เอ็งกลับไปเสีย ข้าจักเข้าฌานต่อสักพัก” กล้ารู้สึกงงๆ แต่ยอมกลับออกไปแต่โดยดี ขุนโชติมองตามหลังกล้า “พลังนาคราช...เอ็งไปฝึกมาจากใครกัน”
ขุนโชติทั้งเจ็บใจ ทั้งแค้นใจ
หลังปางไม้อีกทาง มีรถกระบะจอดอยู่และหลังรถมีหีบสมบัติอยู่เกือบเต็ม อาจารย์ยอดคุมสมุนภูมินทร์ขนพวกหีบสมบัติต่างๆ ขึ้นรถ สมุนทำหีบเกือบร่วง
“ดีๆสิวะ ข้ามชายแดนไปเมื่อไหร่ ของพวกนี้แหละ ที่จะทำให้เรารวยไปได้ตลอดชาติ เหอะ...เรื่องอะไรจะต้องโง่ตามมันไปสู้กับพวกไอ้หลวงณรงค์นั่นด้วย มันไม่ใช่เจ้าชีวิตข้าโว้ย แบบนี้กว่าแผนจะสำเร็จ กว่าปางไม้จะเป็นของข้า ก็คงได้แก่ตายกันก่อนพอดี”
แต่แล้วก็มีลูกไฟพุ่งเข้ามาปะทะตัวพวกสมุนภูมินทร์ที่กำลังขนของ สมุนทั้ง 2 คนตาย หีบร่วง ของโบราณ ทองแท่ง ทองหยองหล่นกระจาย อาจารย์ยอดตกใจมองไปเห็นขุนโชติเดินเข้ามาก็ตะลึง
“ขะ ขุนโชติ”
“ไอ้ยอด ไอ้ทรยศ เอ็งจักทำกระไร” ขุนโชติตวาดลั่น อาจารย์ยอดพยายามแก้ตัว
“ข้า ข้าแค่จะ จะเอาสมบัติพวกนี้ไปขาย แล้ว แล้วก็เอาเงินมาให้ท่านไง ท่านขุนโชติ”
“หุบปาก คนสองเจ้า บ่าวสองนายเยี่ยงเอ็ง มันสับปรับ เชื่อไม่ได้ ตอบข้ามา เอ็งสอนวิชานาคราชให้ไอ้กล้าใช่รึไม่” อาจารย์ยอดอึ้ง ตกใจมากที่ขุนโชติรู้ “ตอบข้ามาบัดเดี๋ยวนี้”
“พูดอะไรกัน ท่านขุนโชติ ข้าไม่รู้เรื่อง”
“เอ็งไม่ต้องมาปด”
ขุนโชติตวัดกงเล็บไปที่อาจารย์ยอด อาจารย์ยอดหลบ ชักมีดหมอแทงไปที่ขุนโชติแต่ไม่เข้า ขุนโชติปัดมีดหมอกระเด็น แล้วตวัดมือลงที่หน้าอาจารย์ยอด อาจารย์ยอดเอามือรับไว้ ขุนโชติกดกงเล็บ อาจารย์ยอดตัดสินใจพลิกตัว บิดแขน ถีบขุนโชติแล้วชักไม้ครูตวัดกลายเป็นสายฟ้าสีดำพุ่งไปที่ขุนโชติทันที
ขุนโชติร่ายมนต์สะบัดออกกลายเป็นเกล็ดจระเข้ออกไปสู้ชนกับสายฟ้าระเบิดกลางอากาศ อาจารย์ยอดรู้ว่าสู้ไม่ได้แน่แล้ว รีบวิ่งหนีเข้าป่า ขุนโชติเคลื่อนตัวไปดักหน้า แสยะยิ้มเหี้ยม ตวัดกงเล็บไปที่อกอาจารย์ยอดเลือดอาบ แล้วซัดหมัดตามอย่างแรงจนอาจารย์ยอดกระเด็นชนต้นไม้ กระอักเลือด ทรุดตัวลง ขุนโชติเดินเข้าหา กางกงเล็บ จะตวัดลง อาจารย์ยอดกลัวตัวสั่น รีบขอชีวิต
“อย่าฆ่าข้า ข้าผิดไปแล้ว ไอ้กล้า ไอ้กล้ามันบังคับให้ข้าสอนมัน มันอยู่เบื้องหลังเรื่องทุกอย่าง คนที่ลอบ
ทำร้ายไอ้ไทก็คือมัน มันว่ามันจะกำจัดท่านให้ได้”
“งั้นรึ”
ขุนโชติแค้นมากหันเดินกลับออกมา อาจารย์ยอดโล่งอกแต่แล้วขุนโชติก็หันกลับสะบัดลูกไฟกระแทกไปอีก
อาจารย์ยอดลอยกระเด็น ร่วงกระแทกพื้น กระอักเลือด ต้นไม้ที่โดนเปลวไฟโค่นลงมาทับซ้ำ
“อ๊าก”
ขุนโชติมองเหี้ยม อย่างสะใจ
ขณะนั้นกล้ายืนรออาจารย์ยอดอยู่ที่หลังปางไม้ด้วยความร้อนใจ กล้าชะเง้อมองหาอาจารย์ยอดแต่ไม่เห็นวี่แววจึงตัดสินใจเดินกลับออกไป
กล้ามาหาอาจารย์ยอดที่ห้องพัก
“อาจารย์ อาจารย์ยอด”
กล้าเคาะประตูเรียกเบาๆ แต่เงียบไม่มีเสียงตอบรับ กล้าสงสัย ลองบิดลูกบิด รู้ว่าไม่ได้ล็อคก็ลองผลักเข้าไป
กล้าเปิดประตูเข้ามา แต่แล้วกลับต้องชะงักเมื่อพบว่าขุนโชตินั่งอยู่
“อาจารย์ ทำไมอาจารย์ถึงอยู่ที่นี่ แล้ว...”
ขุนโชติพูดพลางดูปฏิกริยากล้า
“ไอ้ยอดมันคิดคดทรยศ”
“ทรยศ” กล้าพยายามสงบอารมณ์ “อาจารย์ยอดทำอะไรเหรอครับ”
“มันคิดขโมยสมบัติข้าหนีไป ดีที่ข้าไหวทัน จับมันได้”
“แสดงว่าอาจารย์ยอดตายแล้ว”
“ผู้ใดทรยศ ข้าไม่เอามันไว้ เอ็งก็แจ้งใจดีนี่”
“ฉันนึกอยู่แล้วว่ามันต้องคิดไม่ซื่อ ฉันก็เลยคิดจะมาจับผิดมัน ไม่นึกว่า อาจารย์จะตัดหน้าไปก่อน อาจารย์ปราดเปรื่องจริงๆ”
ขุนโชติข่มอารมณ์โกรธไว้ลุกขึ้น ตัดบท
“เอ็งจงไปเก็บข้าวของเสีย เราสองคนจักออกเดินทางไปอิสุโรบัดเดี๋ยวนี้” กล้าอึ้ง
“ฮะ”
“ทำไม รึเอ็งไม่อยากสู้กับปู่ของเอ็ง”
กล้ารีบปรับท่าที
อ่านละคร เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ตอนที่ 15 วันที่ 12 มี.ค. 56
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง บทประพันธ์ : เพชรน้ำหนึ่งเสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง บทโทรทัศน์ : ดาวเหนือ
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง กำกับการแสดง : อนุวัฒน์ ถนอมรอด
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง แนวละคร : โรแมนติก - แอ็คชั่น - แฟนตาซี
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ผลิต : บ. กันตนา
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ออกอากาศทุกวันศุกร์ - เสาร์และอาทิตย์ เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี
ที่มา manager