อ่านละคร เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ตอนที่ 15/4 วันที่ 15 มี.ค. 56
“ข้าหลงเข้าใจผิดคิดว่าเอ็งเป็นหลวงณรงค์ ทั้งที่มันตายไปแล้ว ข้าหลงโทษว่ามันโหดเหี้ยม โลภโมโทสัน แต่มันก็มิได้เป็นเยี่ยงนั้น” ขุนโชติแค้นใจตัวเอง “ผู้กระทำการชั่วช้าคือตัวข้าเอง ข้าปล้นชิง เข่นฆ่าผู้คน ฉุดคร่าผู้หญิง ไม่สนใจว่าจะเป็นลูกเขาเมียใคร จนกรรมชั่วย้อนกลับมาสนอง ทำให้ข้าทำร้ายสายเลือดของตัวเอง ไอ้ผิวหัวหน้าชุมโจรผาดำ คือลูกของข้า ไอ้ผาด เป็นหลานข้า”“งั้นเจ้ากล้าก็เป็นเหลนของเอ็ง” หาญอึ้ง
“หากเอ็งต้องการแก้แค้น ก็ลงมือเถิด”
ขุนโชติสำนึกผิด คุกเข่าลง หลับตา หาญมองนิ่ง เงื้อสนับเล็บเสือขึ้นเหมือนจะฟาดลงบนกระหม่อมขุนโชติ
แต่แล้วกลับวางบนบ่า ขุนโชติลืมตาขึ้นมองอย่างสงสัย
“ตอนนี้เอ็งก็ได้รับผลกรรมของตัวเองแล้ว ข้าอโหสิให้เอ็ง ไม่มีประโยชน์ที่จะจองเวรคนที่สำนึกผิดแล้วส่วนเรื่องทางโลกก็ปล่อยให้กฎหมายบ้านเมืองจัดการ”
ขุนโชติสบตาหาญ ละอายแก่ใจ
“แต่ข้าไม่มีวันยอมถูกจองจำ”
ขุนโชติตัดสินใจยกกงเล็บขึ้นจะกระแทกกระหม่อมตัวเอง หาญรีบห้าม ปะทะกันอีกเล็กน้อยก่อนจะล็อกตัวขุนโชติไว้
“ถึงตายก็หนีพ้นวิบากกรรมที่ตัวเองก่อไว้ไม่ได้หรอก ผิดแล้วแก้ไขจึงจะนับว่าเป็นคนเต็มคน ที่สำคัญเอ็งต้องกลับไปช่วยกล้าเหลนของเอ็ง” ขุนโชติชะงัก
ที่อิสุโร กระเต็นกำลังใส่ตะกรุดคืนให้กับกล้า ใบหน้าของกระเต็นมีน้ำตานองหน้า
“ตะกรุดสามกษัตริย์เป็นมรดกที่พ่อให้ไว้แก่ลูกมันควรอยู่กับลูกตลอดไป”
ยิ่งยศ กัดกรามด้วยความแค้น จุกอยู่ข้างๆ เช็ดน้ำตา ขณะนั้นด้านหลังทุกคนช่องอากาศก็เปิดออก หาญพาตัวขุนโชติโผล่กลับมา หาญเห็นกล้านอนอยู่หน้าองค์พระประธาน มีคนอื่นๆ รายล้อม หาญเดินเข้าไปหาพวกกระเต็นที่หันหลังให้อยู่
“กล้าเป็นยังไงบ้าง”
ทุกคนนิ่ง หาญเห็นกล้านอนหน้าซีด เข้าไปหาจึงรู้ว่ากล้าตายแล้ว หาญอึ้ง ทรุดลงนั่ง
“ข้ามาช้าไปหรือนี่”
“ไอ้กล้า”
ทุกคนได้ยินเสียงขุนโชติจึงหันไป ยิ่งยศของขึ้นทันที
“ไอ้โจรใจหมา วันนี้ข้าต้องฆ่าเอ็งแก้แค้นแทนกล้าให้ได้” ยิ่งยศเข้าไปถีบขุนโชติกระเด็น แล้วร่ายมนต์ “
พยัคโฆ พยัคฆา นะโมพุทธายะ”
รอยสักเสือเผ่นบนหน้าอกยิ่งยศเรืองรองขึ้น ยิ่งยศตรงเข้าซัดขุนโชติ ขุนโชติไม่คิดสู้จึงไม่ป้องกัน
“ไอ้ยิ่ง อย่า”
หาญเข้าขวางยิ่งยศไม่ฟัง ซัดหาญกระเด็นไป ขุนโชติพยายามจะเข้ามาหากล้า
“ไอ้กล้า”
กระเต็นหยิบดาบประจุพรายฟันขุนโชติ ขุนโชติผงะ แต่ดาบฟันไม่เข้า
“อย่าแตะต้องลูกฉัน ไอ้สารเลว” ขุนโชติพยายามจะลุกแต่ก็บอบช้ำพอควร “ลุกขึ้นมา ไอ้มหาโจร ถ้าวันนี้ฉันฆ่าแกไม่ได้ แกก็เอาชีวิตฉันไป”
ขุนโชติไม่ลุก จุกคว้าไม้แถวนั้น
“มา ไอ้จุกเอาด้วย วันนี้ตายเป็นตาย”
จุกเข้าไป ตีๆๆ ขุนโชติ แต่ขุนโชติไม่สู้จึงกระเด็นมาแทบเท้ากระเต็น กระเต็นเงื้อดาบจะฟันอีก หาญจับไว้
“กระเต็น ฟังข้าก่อน กล้าเป็นเหลนของขุนโชติ” ยิ่งยศกับกระเต็นอึ้ง
“อะไรนะ”
“ไอ้ผิว พ่อเสือผาด ปู่ของไอ้กล้าเป็นลูกชายของข้า”
“บ้าไปแล้ว ข้าไม่เชื่อ”
“เชื่อเถอะ ไอ้ยิ่ง นี่เป็นวิบากกรรม”
จุกไม้หล่นจากมือ ศรีแพรเดินโซเซเข้ามา
“หาญ”
หาญเห็นศรีแพรรีบเข้าไปหา
“ศรีแพร”
“ข้าดีใจจริงๆ ที่ได้เจอเจ้าอีก”
ศรีแพรสลบลงในอ้อมกอดหาญ
ศรีแพรนอนสลบ หาญตรวจดู ยิ่งยศอยู่ใกล้ๆ
“โชคดีในร่างศรีแพรมีพิษตะขาบไฟอยู่ จึงมีแรงต้านพิษจากกรงเล็บกุมภีร์พิฆาต”
“แต่เจ้ากล้ามันไม่โชคดีเหมือนศรีแพร”
“สมน้ำหน้าไอ้ขุนโชติมัน ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว” จุกบอกอย่างลืมตัว พอรู้สึกตัวว่าทุกคนจ้องอยู่จึงรีบบอก “เออ ฉันไม่ได้ดีใจที่กล้าต้องมาตายนะจ๊ะ”
“เรื่องมันเหลือเชื่อจนเหมือนกับความฝัน ขุนโชติเป็นทวดของกล้า นี่มันเรื่องจริงเหรอคะ คุณพ่อ”
“หากขุนโชติไม่สำนึกคงไม่กลับมากับข้าโดยดี”
“แต่ถึงมันจะสำนึก มันก็ไม่ได้ช่วยให้ไอ้กล้าฟื้นมาได้”
“แล้วทำไมเราไม่ใช้ วิธีเดียวกับที่ขุนโชติแล้วก็ผู้การฟื้นขึ้นมาชุบชีวิตกล้าล่ะ” จุกบอก ยิ่งยศจึงนึกขึ้นได้
“จริงด้วย ถ้าบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ชุบชีวิตท่านผู้การกลับมาได้ก็ต้องชุบชีวิตของกล้าได้เหมือนกัน หนูขอร้องล่ะ
นะคะคุณพ่อ ช่วยกล้าอีกสักครั้ง” หาญหนักใจ
“มันไม่ง่ายอย่างที่ทุกคนคิดหรอกนะ การชุบชีวิตในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ ต้องใช้เลือดและพลังของผู้มีอาคมแก่กล้า แต่ตอนนี้ร่างกายของข้าไม่สามารถหลั่งเลือดได้ เพราะกลายเป็นเหล็กไหลไปแล้ว”
ยิ่งยศตัดสินใจ
“งั้นฉันเอง ฉันยินดีสละเลือดให้เจ้ากล้า”
“แกลืมไปแล้ว รึไอ้ยิ่ง แกคืนชีพได้ก็เพราะบ่อน้ำนั่น หากหลั่งเลือดกลับลงไป ก็เท่ากับคืนชีวิตให้กับบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ไปด้วย”
“สำหรับฉัน ตายเรื่องเล็กวะไอ้หาญ ถ้าได้สละชีวิตเพื่อให้คนดีอย่างไอ้กล้า ฟื้นคืน ฉันก็เต็มใจ”
กระเต็นซาบซึ้ง กราบยิ่งยศ
“ขอบพระคุณค่ะ ท่านผู้การ”
ยิ่งยศยิ้มให้ หาญรู้ว่าคงห้ามเพื่อนไม่ได้แล้ว
ยิ่งยศนำทุกคนกลับเข้ามาในโบสถ์แต่แล้วก็ต้องชะงัก เพราะศพของกล้าหายไปรวมทั้งตัวขุนโชติด้วย
“กล้าหายไปไหนแล้ว”
ทุกคนแยกกันดู
“ขุนโชติก็หายตัวไปด้วย มันต้องเป็นคนเอากล้าไปแน่”
“ไอ้โจรชั่ว ในที่สุดมันก็เล่นไม่ซื่อ เราไม่น่าหลงเชื่อมันเลย”
“ขุนโชติ คงไม่ได้มีเจตนาร้าย เอ๊ะ หรือว่า...
หาญกับยิ่งศมองหน้ากัน
“บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์”
“แน่แล้ว ขุนโชติคงจะเอาร่างกล้าไปที่นั่น ข้าจะไปตามกล้าเอง”
“หนูไปด้วยค่ะ”
“อาคมเอ็งไม่แก่กล้าพอ จะทำให้ข้าห่วงหน้าพะวงหลัง ยิ่งฝากทางนี้ด้วย”
“แต่ว่า...”
“ศรีแพรยังบาดเจ็บ ฉันขอร้อง”
หาญย่นระยะทางหายไปอีกครั้ง ทุกคนมองตาม เป็นกังวล
อาจารย์ยอดโผล่พรวดขึ้นมาจากดินกลางป่า นอนหงาย หายใจหอบ ร่างบอบช้ำสาหัส
“คิดเหรอว่าจะกำจัด ข้า...ได้”
อาจารย์ยอดคิดถึงเหตุการณ์ที่ปางไม้ตอนที่ต้นไม้ที่ถูกเผากำลังล้มทับ
“อ๊าก”
อาจารย์ยอดรีบว่าคาถา ร่างดำหายลงดิน พร้อมๆ กับจังหวะที่ต้นไม้ทับลงพอดี
อาจารย์ยอดคลานมาที่แอ่งน้ำเล็กๆ กินน้ำอย่างกระหาย แล้วค่อยๆ ดันตัวเองนั่งพักพิงต้นไม้อย่างเหนื่อยอ่อนสุดๆ แต่แล้วอาจารย์ยอดกลับรู้สึกแปลกๆ มองไปรอบๆ ต้นไม้ใบไม้นิ่ง ไม่มีแม้ลมหรือสัตว์ป่าสักตัว บรรยากาศวังเวง ขณะนั้นวิญญาณเสือทับแอบมองอาจารย์ยอดอยู่
“แปลก เงียบแบบนี้ ไม่ดี ไม่ดีแน่”
อาจารย์ยอดคว้าเอากิ่งไม้ใกล้ตัว ยันตัวเองขึ้น พยายามเดินกะเผลกออกไป
“ไอ้ยอด”
อาจารย์ยอดชะงัก หันกลับ เจอกับมือเสือทับตบ อาจารย์ยอดผงะหงาย
“ไอ้ทับ”
เสือทับที่อยู่ในสภาพบอบช้ำ ชี้หน้าอาจารย์ยอดอย่างแค้นๆ
“ใช่ ข้าเอง ไอ้ทับ ผีที่เอ็งเคยเลี้ยงไว้ไงล่ะ” อาจารย์ยอดสาหัส พยายามจะคว้าย่าม เสือทับเข้าไปเตะย่าม
“แค้นที่เอ็งทำไว้ ข้าไม่เคยลืม”
อาจารย์ยอดพยายามหลอกล่อ ทั้งที่อ่อนแรง
“อ่ะ ไอ้ทับ ยะ อย่าลืมสิ ว่าเราเป็นพวกเดียวกัน เอ็ง เอ็งดูบอบช้ำมาก ข้า ข้าช่วยเอ็งได้นะ”
“สภาพอย่างเอ็ง เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ”
อาจารย์ยอดกำดิน ว่าคาถา สะบัดเป็นกระสุนไฟไปที่เสือทับ
“อ๊าก”
วิญญาณเสือทับหายวับ อาจารย์ยอดมองรอบๆ อย่างนึกกลัว ทันใดเสือทับโผล่พรวดบีบคออาจารย์ยอด อาจารย์ยอดตาเหลือก
“ตาย เอ็งตาย”
“ยะ อย่า อย่าลืมสิ ว่าข้าให้สิ่งที่เอ็งต้องการได้”
เสือทับคลายมือ จ้องอาจารย์ยอดเหี้ยม
อาจารย์ยอดหยิบกะโหลกของเสือทับขึ้นมาจากดินที่ฝังไว้
“นี่ กะโหลกของเอ็ง เห็นไหม ข้า...ข้าไม่ได้หลอกเอ็งจริงๆ”
“ดี แต่ถ้าเอ็งคิดตุกติกล่ะก็ คงรู้นะ ว่าผลจะเป็นยังไง”
อาจารย์ยอดพาวิญญาณเสือทับมาที่บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ เสือทับกับอาจารย์ยอด ยืนอยู่ข้างบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ แต่อาจารย์ยอดมีสภาพอ่อนแรงจนต้องใช้ไม้ค้ำพยุงตัวเอง ในมืออาจารย์ยอดมีกะโหลกของเสือทับอยู่ เสือทับมองบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์เบื้องหน้า
“นี่น่ะเหรอบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ ในที่สุดเวลาที่ข้ารอคอยก็มาถึง เร็วสิวะ รีบทำพิธี”
เสือทัยตวาด อาจารย์ยอดไม่พอใจ แต่จำต้องโยนกะโหลกของเสือทับลงไปในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ ก่อนจะใช้มีดหมอเชือดที่แขนตัวเอง ให้เลือดไหลลงไปในบ่อแล้วว่าคาถาปลุกชีพ อาจารย์ยอดเหงื่อตก หน้าซีด เพ่งกระแสจิตเพื่อทำพิธี วิญญาณเสือทับมองลุ้น
ที่ก้นบ่อจะเห็นเลือดของอาจารย์ยอดไหลวนเป็นสายลงไปผนึกกับกะโหลกของเสือทับ
วิญญาณเสือทับเริ่มเลือน เสือทับมองตัวเอง ประหลาดใจ แล้ววิญญาณเสือทับก็ถูกดูดลอยลงไปในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ อาจารย์ยอดว่าคาถาจบ รวบรวมพลังเป่ามนต์ออกไป ก่อนจะทรุดลงคุกเข่าเพราะหมดแรง เกิดหมอกควันลอยมารวมกันจากทุกสารทิศ อาจารย์ยอดเห็นท่าไม่ดี รีบโซเซวิ่งหนีไป ทันใดร่างเสือทับก็ค่อยๆ โผล่พ้นผิวน้ำขึ้นมา
อาจารย์ยอดวิ่งโซซัดโซเซเข้ามา แต่แล้วก็ต้องสะดุดบางสิ่งล้มลง อาจารย์ยอดยันตัวเองขึ้น แต่กลับเห็นมือตัวเองเปื้อนเลือด พร้อมกับเสียงหัวเราะของภูมินทร์ก้องดัง
“ฮ่าๆ ฮ่าๆ”
อาจารย์ยอดตกใจรีบมองไปรอบๆ เห็นซากสัตว์ป่าตายอยู่เกลื่อน เลือดแดงฉานไปหมด อาจารย์ยอดกลัวมาก ลุกขึ้นหนี แต่เหยียบเศษกิ่งไม้ เสียงกิ่งไม้หัก
มุมหนึ่งไกลออกไป ภูมินทร์ยืนหันหลังอยู่ ได้ยินเสียงก็หันขวับสะบัดพิษออกจากนิ้วมือ เลือดพิษสีดำลอยออกจากนิ้วมือทั้ง 5 พิษพุ่งมาโดนที่ขาอาจารย์ยอด
“โอ๊ย” อาจารย์ยอดล้ม เห็นขาตัวเองเปื่อยเหมือนโดนกรด “อ๊าก”
อาจารย์ยอดเจ็บแสบทรมาน ภูมินทร์ก้าวเข้ามา อาจารย์ยอดเงยหน้าขึ้นมองจึงเห็นภูมินทร์ยืนจ้องอยู่ ภูมินทร์อยู่ในสภาพเสื้อผ้าขาดเพราะรอยกัดของสัตว์ หน้าตาเหมือนแวมไพร์ อาจารย์ยอดผงะอึ้งเมื่อเห็นภูมินทร์
“พ่อเลี้ยง เป็นไปได้ยังไง กะ แก...”
ภูมินทร์ยิ้มเหี้ยม
“ผิดหวังมากสินะ ไอ้ยอด”
จากนั้นภูมินทร์ก็เล่าถึงเหตุการณ์ตอนที่ถูกทิ้งลงก้นเหว สภาพภูมินทร์ตอนนั้นบาดเจ็บสาหัส นอนขาพับผิดท่า อยู่บนพื้นอันชื้นแฉะ ร่างกายภูมินทร์เต็มไปด้วยเลือดและรอยกงเล็บของขุนโชติทั่วร่าง ภูมินทร์หายใจรวยริน
“ช่วยด้วย...ช่วยด้วย...” ภูมินทร์เห็นแมงป่อง แมงมุม งู ตะขาบ นับร้อย ตรงเข้าหาตนจากทุกสารทิศ ภูมินทร์ตกใจกลัว “มะ ไม่ ไม่”
ภูมินทร์พยายามขยับร่างหนีแต่กระดูกหักทั่วร่างจึงทำไม่ได้ ทันใดสัตว์พิษก็รุมกัดทั่วร่างกายของภูมินทร์พร้อมกัน พิษแผ่ไปทั่วร่างภูมินทร์จนร่างกระตุก เกร็ง อ้าปากค้าง เกิดแสงสีแดงเรืองขึ้นทั้งตัว ภูมินทร์เบิกตากว้าง กรีดร้องโหยหวน
“อ๊าก”
เหตุการณ์ที่ภูมินทร์เล่าทำให้อาจารย์ยอดคิดออก
“ว่านอสูร ทำให้พิษต้านพิษ”
“ใช่ ฉันก็เลยได้กลับมาคิดบัญชีกับทุกคน โดยเฉพาะแก”
อาจารย์ยอดกลัวตาย รีบหลอกล่อ
“ฟังข้าก่อน ข้าไม่เคยคิดทรยศกับพ่อเลี้ยง ข้าดูดวงพ่อเลี้ยงแล้วว่ายังไม่ถึงฆาต ถึงให้พ่อเลี้ยงกินว่านอสูร ต่อไปเราจะร่วมมือกันกำจัดไอ้ขุนโชติ ข้าจะทำให้พ่อเลี้ยงยิ่งใหญ่ เชื่อข้า”
“อย่าไปเชื่อมัน”
ภูมินทร์มองตามเสียง เสือทับก้าวเข้ามา
“ไอ้ทับ นี่แก”
“ถูกต้อง ข้าเสือทับ ไม่ใช่ไอ้ผีเร่ร่อนอีกต่อไป ถ้าเอ็งอยากปิดบัญชีแค้นล่ะก็ ข้าต่างหากที่ช่วยเอ็งได้ เลือดของคนที่มีอาคมอย่างมัน จะช่วยให้เราปลุกชีพโจรขึ้นมาได้ทั้งชุม”
อาจารย์ยอดรีบบอกภูมินทร์
“มันเลี้ยงไม่เชื่อง มันบังคับให้ข้าชุบชีวิตมันแล้วก็จะฆ่าข้า ทั้งๆ ที่ข้าเป็นคนปลดปล่อยวิญญาณมัน กำจัดมันซะ พ่อเลี้ยง”
“เอ็งมีพิษ ข้ามีอาคมกับสมุนที่มีฝีมือกล้าแข็ง คิดดูว่าถ้าเอ็งร่วมมือกับข้า สร้างชุมโจรขึ้นมายึดพระนคร จะ
ทำให้พวกเรายิ่งใหญ่แค่ไหน”
ภูมินทร์คิดนิดนึงแล้วยิ้มเหี้ยม อาจารย์ยอดเปลี่ยนท่าทีทันที
“ถ้าอย่างงั้น ข้าก็ช่วยเอ็งสองคนได้ ข้าจะทำให้เอ็งเป็นขุนโจรผู้ยิ่งใหญ่”
“งั้นรึ อาจารย์ยอด”
ภูมินทร์มองหน้ากับเสือทับ ทั้งคู่ เดินเข้าหาอาจารย์ยอด อาจารย์ยอดรู้ว่าแย่แน่ ค่อยๆ ถอยหนี
“จริงๆ นะ ข้ายังมีของขลัง ตำราวิชาอาคมอีกหลายเล่ม ข้าจะถ่ายทอดให้เอ็ง ข้า...อ๊ากกก”
ภูมินทร์ตะปบคออาจารย์ยอด กระชากเครื่องรางออกหล่นกระจาย อาจารย์ยอดดิ้นรนเสือทับเงื้อพร้าสับลงเสียงอาจารย์ยอดร้องโหยหวน
ที่อิสุโร จุกนั่งเขียนคำนวณดวงชะตาตัวเองอยู่ จู่ๆ ก็มีสีหน้าเครียด
“ไม่จริง”
ยิ่งยศเดินเข้ามา
“ไม่จริงอะไรวะ แล้วนั่นเอ็งเขียนอะไร”
“เปล่า จ๊ะเปล่า ฉันก็แค่ นั่งเขียนอะไรไปเรื่อย”
“ไปนอนได้แล้ว ถึงข้าว่ามนต์พรางตาที่นี่ไว้ แต่ก็วางใจไม่ได้ คืนนี้ข้ากับรักยมจะอยู่เฝ้ายามเอง”
ยิ่งยศเดินออกไป จุกหน้าซีด
“ถะ ถึงฆาต ไม่จริง เราเนี่ยนะ”
จุกนั่งเครียด กลัวไปหมด ไม่รู้จะทำยังไง
อีกมุมของอิสุโร กระเต็นแอบมายืนมองฟ้า แม้จะพยายามเข้มแข็งแต่น้ำตาก็ร่วงเพราะเป็นห่วงลูกใจจะขาด
“เพชรคะ คุณช่วยลูกทีนะคะ ช่วยให้พ่อหาญพาลูกกลับมาให้ได้ ฉันขอร้อง”
“กระเต็น”
กระเต็นเห็นยิ่งยศมายืนข้างๆ
“ผู้การฯ” กระเต็นรีบเช็ดน้ำตา
“เธอรู้ไหมว่าตลอดชั่วชีวิต ฉันเสียใจอะไรมากที่สุด ฉันเสียดายที่หลงทำความชั่วจนเกศินี แม่ของเพชรต้องตาย เพชรเองก็ต้องด่างพร้อยและโดดเดี่ยว”
“ผู้การฯ”
ยิ่งยศหันมองกระเต็นจริงจัง
“แต่เธอ เธอทำให้ฉันรู้ว่าไอ้เพชรมันโชคดีแค่ไหน ที่ผ่านมาเธอทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้แล้ว หนักแน่นเข้าไว้นะกระเต็น หาญต้องพาเจ้ากล้ากลับมาได้แน่”
กระเต็นพยักหน้ารับ ซึ้งใจ
“ค่ะ กล้าต้องได้กลับมา”
ทั้งสองคนมองไปเบื้องหน้าอย่างเชื่อมั่น
คืนเดียวกันนั้นที่บ้านภูมินทร์ วิญญาณกล้าเคลื่อนเข้าหาราชาวดีที่ยังถูกขังอยู่
“วดี วดี”
ราชาวดีได้ยินเสียงเรียก ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาจึงเห็นกล้ายืนยิ้มบางๆให้ ราชาวดีดีใจมาก
“พี่กล้า” ทั้งสองคนโผเข้ากอดกันด้วยความคิดถึง “วดีคิดว่าจะไม่ได้เจอพี่กล้าอีกแล้ว”
ราชาวดีน้ำตาคลอ กล้าเช็ดน้ำตาให้ เศร้าใจ
“พี่ขอโทษนะวดี พี่ขอโทษที่ปกป้องวดีไม่ได้”
ราชาวดีส่ายหน้า
“ไม่ค่ะพี่กล้า วดีไม่เป็นไร พี่กล้ามาช่วยวดีแล้วใช่ไหมคะ”
กล้าส่ายหน้า เศร้าใจ
อ่านละคร เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ตอนที่ 15/4 วันที่ 15 มี.ค. 56
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง บทประพันธ์ : เพชรน้ำหนึ่งเสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง บทโทรทัศน์ : ดาวเหนือ
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง กำกับการแสดง : อนุวัฒน์ ถนอมรอด
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง แนวละคร : โรแมนติก - แอ็คชั่น - แฟนตาซี
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ผลิต : บ. กันตนา
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ออกอากาศทุกวันศุกร์ - เสาร์และอาทิตย์ เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี
ที่มา manager