อ่านละคร เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ตอนที่ 14/6 วันที่ 11 มี.ค. 56

อ่านละคร เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ตอนที่ 14/6 วันที่ 11 มี.ค. 56

“ยังไม่ใช่ตอนนี้ เราต้องหาวิธีรับมือกุมภีร์พิฆาตของขุนโชติให้ได้ซะก่อน”
“ฉันว่าเราควรกลับไปตั้งหลักที่กรุงเทพก่อน”
“ดีเหมือนกัน อีกไม่นานกระเต็นก็จะฟื้น คงต้องตามไปที่ปางไม้นั้นแน่ จะเสียงานกันใหญ่”
หาญพาศรีแพรออกไป ยิ่งยศมองตามเป็นห่วงเพื่อน กลัวจะผูกพันกับศรีแพรเกินไป

กระเต็นในสภาพมอมแมมนอนอยู่บนเนินดิน ค่อยๆ รู้สึกตัวลืมตาขึ้น ยังมึนงง แล้วเธอก็แว่วเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นจึงหันมองเห็นกระถินนั่งร้องไห้อยู่ ในสภาพมอมไม่ต่างกัน

“กระถิน กระถินฎ
กระถินหันมามอง ดีใจ
“น้ากระเต็นฟื้นแล้ว”
กระถินวิ่งเข้ามากอด กระเต็นยิ่งสงสัย
“เกิดอะไรขึ้น ร้องไห้ทำไม” กระเต็นงงไปหมด พยายามนึกทบทวน ภาพวาบเข้ามาเป็นยิ่งยศสะบัดมนต์ใส่แล้วกระเต็นก็หมดสติ “น้าถูกมนต์นิทราสะกดไว้งั้นเหรอ” กระถินน้ำตารื้น พยักหน้ารับ กระเต็นมองรอบๆ “แล้วเรามาอยู่ที่นี่กันได้ยังไง คนอื่นหายไปไหนหมด จุก เปี๊ยก วดีล่ะ”
กระถินกลั้นน้ำตาไม่อยู่ปล่อยโฮออกมา
“พวกผู้ร้ายบุกมาที่กระท่อม”
กระถินเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้กระเต็นฟัง
“บ้านหนูพังหมดเลย พี่เปี๊ยกก็ไม่กลับมา”
“โธ่” กระเต็นสงสารกระถินจับใจ ดึงมากอดปลอบ “แล้วไอ้จุกล่ะ”

วันต่อมาที่กระท่อมของกระถินเหลือเพียงซากเพราะแรงระเบิด จุกกลับมาเห็นถึงกับตกใจ
“อะไรกันวะเนี่ย ไอ้เปี๊ยก พี่เต็น กระถิน วดี หรือว่า...”
มีเสียงฝีเท้าเข้ามาจุกตกใจหาที่แอบ แต่ไม่มีจึงเด็ดใบไม้มาทัดหู ว่าคาถา ทำตัวลีบหลับตาแต่แล้วก็มีมือมาจับบ่าจุก
“ไอ้จุก” จุกหันไป
“ผู้การยิ่งยศ” หาญกับศรีแพรยืนอยู่ ”น้าหาญ”

หาญหน้าเครียดกับสิ่งที่จุกบอก
“ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกลับมา ฉันก็เห็นบ้านมันเหลือแต่ซากแล้ว”
ยิ่งยศขยุ้มคอจุก
“ไอ้หาญบอกให้แกดูแลพวกผู้หญิงกับเด็ก แล้วแกหายหัวไปไหน”
“ฉัน ฉันไปซื้อของกินน่ะ”
ศรีแพรเก็บโพยม้าที่หล่นจากกระเป๋าจุกได้ที่พื้นเอาขึ้นมาดู หาญดึงไป แล้วชูขึ้น
“เนี่ยเหรอ ของที่เอ็งซื้อ”
“น้าหาญ ฉันผิดไปแล้ว ฉันแค่อยากช่วยไปหาเงินมาซื้อข้าวเท่านั้น”
“แล้วได้เงินมั้ย”
“เสียหมดตูดจ้ะ”
“มันคืออะไรเหรอ” ศรีแพรถามอย่างสงสัย
“ไอ้เวรนี่มันติดม้า”
“ติดม้า อ๋อ ชอบขี่ม้าเหรอ ข้าก็ชอบ แล้วมันไม่ดียังไง”
“ฉันขี่ไม่เป็นหรอก แค่ชอบดูน่ะ แหะๆ”
“ที่กรุงเทพเนี่ย เค้ามีสนามไว้ให้ขี่ม้าแข่งแล้วก็เล่นพนันกัน เล่นสนุกเฉยๆ ไม่ว่า แต่บางคนมันกลายเป็นทาสการพนันไปเหมือนไอ้นี่” ยิ่งยศบอก ศรีแพรก็ยังงงๆ
“เอาละ ในเมื่อเรื่องมันมาถึงตอนนี้ เราต้องตามหาคนที่รอดให้ได้”
“แล้วถ้าไม่มีใครรอดล่ะ”
ยิ่งยศถลึงตาใส่จุก หาญมองๆ แล้วพยายามเอามือแตะวัสดุที่เหลือ แล้วหาญก็เห็นภาพเสือไทกับคม เดินเข้ากระท่อมแล้วอุ้มราชาวดีออกไป
“ไอ้ไท ไอ้คม”

ราชาวดีถูกจับมาขังที่บ้านภูมินทร์ในกรุงเทพ ราชาวดีนั่งกอดเข่าด้วยความหวาดกลัวสภาพดูทรุดโทรม
เสียงประตูถูกไขแม่กุญแจล็อค ราชาวดีรีบหนีไปอยู่ที่มุมห้อง สมุนเปิดประตูเข้ามา พร้อมโยนเสื้อผ้าชุดใหม่ที่พื้น
“นายให้เปลี่ยนเสื้อซะ”
สมุนจะกลับ ราชาวดีตัดสินใจเรียกไว้
“เดี๋ยวก่อน” สมุนหันกลับ “คือ...น้ำในห้องน้ำไม่ไหล แล้วฉันอาบน้ำยังไงล่ะ”
สมุนหงุดหงิดเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำ ราชาวดีจดๆ จ้องๆ พอสมุนออกมาก็รีบคว้าแจกันเซรามิคฟาดเข้าให้อย่างแรง สมุนฟุบลงไปนอนกุมหัว
“โอ๊ย”

ราชาวดีรีบวิ่งหนีออกไปจากห้องทันที
ราชาวดีวิ่งลงบันไดมาที่ห้องโถง มองซ้ายขวา แล้วรีบวิ่งไปทางหลังบ้าน แต่แล้วก็มีมีดพร้าพุ่งผ่านหลังราชาวดีไปปักที่ประตูหลัง ราชาวดีชะงัก หันกลับไปมองเห็นเสือไทยืนอยู่
“แก”
ไทยิ้มเหี้ยมเดินเข้าไปหา ราชาวดีกลัวถอยไปถึงประตู เห็นพร้าก็รีบดึงออกมาเล็งเสือไท เสือไทแสยะยิ้ม
“เอ็งคิดว่าแทงข้าได้กระนั้นรึ” เสือไทเดินเข้าหา ตบอก “เอาเลย ยังไงคืนนี้เอ็งก็ต้องเป็นของข้า ฮ่าๆๆๆ”
ราชาวดีกลัว หันมีดพร้าเข้าหาตัว
“อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นฉันจะตายให้ดู”
เสือไทหัวเราะเยาะ
“เอาสิ ถึงเอ็งตายไปแล้ว ข้าก็จะจัดการเอ็ง แลส่งศพเอ็งให้ไอ้กล้ามันดู ดูซิว่ามันจะรู้สึกเยี่ยงไร”
ราชาวดีจนมุม ตัดสินใจ เอาพร้าง้างขึ้นจะแทงท้องตัวเอง เสือไทว่าคาถาปัดอาวุธ ทันใดก็เกิดคลื่นมนต์ปะทะเข้าที่มือราชาวดี พร้าเหมือนถูกดึงออกจากมือไปปักที่ผนัง เสือไทปรี่เข้าหา ราชาวดีร้องกรี๊ดพลางวิ่งหนีไปอีกมุม แต่แล้วกลับเจอคมกับสมุนเข้ามาขวาง
“ถึงคืนส่งตัวก็เลยตื่นเต้นรึไงเจ้าสาว”
ราชาวดีจะหนี คมรวบกอดเอาตัวราชาวดีไว้
“ปล่อยฉันนะ ปล่อย”
คมชกเข้าที่ท้อง ราชาวดีจุกตัวงอ ร่วงกองกับพื้น คมกับเสือไทมองเหี้ยม

เสือไทแบกราชาวดีกลับเข้ามาในห้องแล้วโยนลงเตียง ก่อนจะตามเข้าไปคร่อม ราชาวดีพยายามปัดป้องสุดชีวิต
“ไม่ ไม่ ไม่”
เสือไทเอาหลังมือตบหน้าราชาวดี ก่อนจะจับมือทั้งสองกดยึดกับเตียงเอาไว้
“เอ็งต้องชดเชยสิ่งที่ไอ้กล้าทำกับข้า”
“ฉันขอร้อง อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันขอร้อง ฮือๆ” ราชาวดีร้องไห้ออกมา เสือไทยิ้มเยาะ
“ดี ร้องออกมา ร้องออกมา ข้าชอบ ฮ่าๆ”
ราชาวดีรู้ว่าตัวเองหมดสิ้นหนทาง ตัดสินใจหลับตาภาวนา
“หากลูกยังพอมีบุญอยู่บ้าง ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์และคุณงามความดีที่ลูกเคยทำมาช่วยให้ลูกพ้นภัยครั้งนี้ด้วยเถิด ลูกขอร้อง”
น้ำตาของราชาวดีร่วง เสือไทเห็นก็สะใจ โน้มตัวลงหวังจะซุกไซร้ แต่แล้วจังหวะที่เสือไทถูกตัวราชาวดี ตัวของราชาวดีก็เรืองแสงสีแดงขึ้นเสือไทตกใจ ผงะเด้งออกมา
“อ๊าก” เสือไทจับเนื้อตัว ปวดแสบปวดร้อน “ร้อนๆ” ราชาวดีดันตัวเองขึ้นมอง รู้สึกงงเหมือนกัน เสือไทมองราชาวดีโมโหที่ทำอะไรไม่ได้ “ทำไม ทำไมตัวของเอ็งจึงร้อนเยี่ยงนี้ นี่เอ็งเล่นอาคมกระนั้นรึ”
ราชาวดีลุกขึ้นยืน ถอยไปที่มุมห้อง
“ฉันไม่ได้มีอาคมอะไรทั้งนั้น ความดี ความดีต่างหากที่ช่วยคุ้มครองฉันจากคนอย่างชั่วอย่างแก” เสือไทโมโห “ความดีอะไร เอ็งอย่ามาปดข้า ข้าไม่เชื่อ พวกไอ้หาญคงให้เครื่องรางเอ็งไว้ เอาออกมา”
เสือไทพุ่งเข้าจะตะครุบตัวราชาวดีอีก จะค้นดูของ ราชาวดีพยายามดิ้น แต่แล้วก็เกิดแสงสีแดงวาบขึ้น
“โอ๊ย” เสือไทผงะถอย จ้องเครียด “เอ็งมันก็แค่โชคดีชั่วคราวเท่านั้น ข้าจะเอาเอ็งเป็นเมียให้ได้”
เสือไทโมโหออกจากห้องปิดประตูปัง ราชาวดีรีบตามไปกดล็อค เอาแผ่นหลังพิงประตู โล่งอก ก่อนจะพนมมือขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ขอบคุณนะคะ ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ช่วยให้หนูรอดจากเงื้อมมือได้คนชั่ว ฮือๆ”
ราชาวดีทรุดตัวลงนั่ง น้ำตาไหลรินแม้รอดเงื้อมมือเสือไทมาได้ก็สะเทือนใจไม่น้อย

ที่ห้องภูมินทร์ งามตานอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงมีผ้าห่มคลุมท่อนล่าง สีหน้ายังเจ็บระบม ผมเผ้าหลุดลุ่ย
ที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าเต็มไปด้วยรอยกัดและรอยเข็มขัดฟาด คมเดินเข้ามา รูดซิบกางเกงแล้วลงนั่งข้างๆ ช่วยแก้มัดเชือกที่ผูกข้อมืองามตาไขว้หลังเอาไว้แล้วระดมจูบไปตามรอยแผลอย่างสะใจ
“เธอมันเป็นนางบำเรอชั้นยอดจริงๆ”
งามตานึกรังเกียจ แต่เก็บอาการ
“จ่ายเงินมาเถอะ ฉันต้องรีบไป”
“ทำไม ฉันวีไอพี ไม่พอรึไง เงินฉันก็มีจ่ายหรือเธอเห็นว่าฉันเคยเป็นลูกน้องไอ้ภูมินทร์มาก่อน” น้ำเสียงคมบอกถีงความไม่พอใจ
“อย่าพูดชื่อนี้ให้ได้ยินอีก เพราะมันนั่นแหละฉันถึงโดนไล่ออกจากโรงเรียน”
“หึหึ เธอเลยต้องกลายมาเป็นเด็กในสังกัดเจ๊ลัดดาก็ไม่เลวนะ เป็นงานที่เหมาะกับเธอดี”
งามตาหงุดหงิด ไม่อยากคุย
“ตกลงจะจ่ายหรือไม่จ่าย”
คมหยิบเงินส่งให้เป็นฟ่อน งามตายื่นมือไปรับ ทึ่งเล็กน้อย
“ฉันจะบอกให้เอาบุญนะ ตอนนี้ทุกอย่างของไอ้ภูมินทร์ตกเป็นของฉันหมดแล้ว”
“เป็นไปได้ยังไง แล้วพ่อเลี้ยงไปไหน”
“มันแส่หาที่ตายเอง ช่วยไม่ได้ ถ้าเธอฉลาดก็ควรทำดีกับฉัน ให้เยอะๆ ฉันอาจถูกใจ ผูกปิ่นโตกับเธอแบบถาวรเลยก็ได้”

ทันใดประตูห้องก็ถูกเปิดผัวะ เสือไทเดินหงุดหงิดเข้ามา
“โธ่เว้ย! เฮ้ย”
“หัวเสียอะไรนักหนา น้องราชาวดีบำเรอความสุขให้ไม่ถูกใจรึไง”
งามตาหูผึ่งเมื่อได้ยินชื่อราชาวดี
“บำรงบำเรอกระไรกัน แค่แตะตัวมันยังไม่ได้เลย นังหญิงคนนั้นมันเล่นของ”
“เป็นไปไม่ได้ ผู้หญิงบอบบางอย่างนั้น ไม่มีทางมีคาถาอาคมได้”
“ข้าไม่ได้ปด พอข้ากอดรัดมัน ตัวมันก็ร้อนดั่งไฟมันต้องมีของดีติดตัวเป็นแน่”
งามตารีบสอด
“ราชาวดี นี่นังวดีอยู่ที่นี่เหรอ”
“จะอยู่หรือไม่อยู่ มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ”
แววตางามตาฉายความแค้นขึ้นมาทันที ก่อนจะเปลี่ยนเป็นไร้เดียงสา
“แหม ก็วดีน่ะเค้าเป็นเพื่อนรักของฉันเอง ไม่เจอกันตั้งนาน ไม่คิดเลยว่าจะอยู่ที่นี่”
คมรู้ว่าทั้งสองคนไม่ถูกกัน
“เธอแน่ใจเหรอว่าเป็นเพื่อนรักกัน”
งามตารีบแก้ตัว
“ยังไงซะฉันกับวดีก็เคยเรียนหนังสือด้วยกันมาลองให้ฉันช่วยมั้ยล่ะ”
เสือไทกับคมสบตากัน เอาไงดี

อีกด้านหนึ่งกระเต็นกับกระถินนั่งรถสองแถวมากับผู้โดยสารสองสามคน
“เราจะไปไหนกันเหรอจ๊ะ” กระถินถามกระเต็น
“น้าจะพากระถินไปฝากไว้ที่สถานสงเคราะห์”
“ไม่ หนูไม่ไป”
“ฟังนะ ตอนนี้พวกน้ากลายเป็นคนร้ายที่ตำรวจต้องการตัวแถมยังมีศัตรูคอยจ้องทำร้าย กระถินอยู่กับน้าจะเป็นอันตราย”
“แต่หนูไม่กลัว ลุงขุนโชติ เป่ากระหม่อมเอาไว้ให้หนู ไม่มีใครทำอะไรหนูได้”
“คาถาอาคมของคนชั่ว คุ้มครองใครไม่ได้หรอก” รถสองแถวจอด มีด่านตำรวจขวางถนนอยู่ กระเต็นชะโงกเห็น “ตำรวจ” ตำรวจถือรูปประกาศจับ หาญ ยิ่งยศ กระเต็น ให้คนขับดู “กระถิน น้าต้องไปแล้ว บอกตำรวจให้พาไปที่สถานสงเคราะห์ จำไว้”
กระเต็นวิ่งลงจากรถ ขณะที่ตำรวจกำลังอ้อมมา
“เฮ้ย หยุด”
ตำรวจวิ่งกรูตามกระเต็นที่วิ่งย้อนไปตามถนน แล้วเลี้ยวเข้าป่าหญ้าข้างทาง

กระเต็นวิ่งหนีเข้าป่าหญ้า
“บอกให้หยุด ไม่งั้นยิง”
กระเต็นไม่หยุด ตำรวจยิง กระเต็นผงะฟุบคว่ำไป ตำรวจวิ่งเข้าไปใกล้ จ่อปืน กระเต็นพลิกตัวเตะปืนตำรวจกระเด็น แล้วสู้กัน ตำรวจวิ่งตามเข้ามาจ่อปืน ตำรวจที่กำลังเพลี่ยงพล้ำเลยถือโอกาสตอนกระเต็นชะงักจับกระเต็นล็อค
“บอกมา ไอ้เสือหาญกับผู้การยิ่งยศอยู่ไหน”
“ฉันไม่รู้”
“งั้นก็ไปกองปราบ”
“เดี๋ยวซิ รออั๊วก่อน” ทั้งหมดหันไปเจอยิ่งยศยืนอยู่ ตำรวจระดมยิงใส่ แต่ไม่ระคายผิว “ทำอย่างงี้ได้ไงวะ ผู้ต้องหายังไม่ได้ต่อสู้ขัดขืน ไม่มีสิทธิวิสามัญโว้ย”
ตำรวจทิ้งปืนเข้าสู้กับยิ่งยศ แต่ถูกยิ่งยศอัด ตำรวจอีกคนพยายามจะยิงยิ่งยศแต่มือหาญเข้ามาจับไว้ บิดจนปืนร่วงจากมือ ตำรวจชกใส่อีกมือแต่เหมือนชกเหล็ก
“โอ๊ย”
หาญชกตำรวจกระเด็นไปไกล ตำรวจเห็นท่าไม่ดีจะหนีเจอศรีแพรฟาดเข้าต้นคอร่วง หาญเข้าประคองกระเต็น “เป็นไงบ้าง”
กระเต็นส่ายหน้าจับตะกรุดที่คอ
“โชคดีที่ราชาวดีถอดตะกรุดให้หนูไว้ แล้วพ่อรู้ได้ยังไงคะว่าหนูอยู่ที่นี่”
“พลังทั้งหมดของไอ้หาญกลับมาแล้ว และยังผสานร่างกับพญาสมิงเหล็กจนสำเร็จอีกด้วย” กระเต็นตื่นเต้น
“เราจะทำยังไงกับตำรวจนี่ดี”
ศรีแพรถามขึ้นมา ทั้งหมดมองตำรวจที่นอนกองกัน

ตำรวจโดนมัดรวมกันอยู่ที่ด่าน มีกระดาษเสียบในกระเป๋าตำรวจนายหนึ่ง ผู้บังคับการเดินเข้ามา ดึงจดหมายมาอ่าน
“เสือหาญ”
ผู้บังคับการหน้าเครียด
ขณะนั้นจุกกำลังชะเง้อชะแง้มองจนกระทั่งหาญพากระเต็นกลับมาพร้อมกับยิ่งยศและศรีแพร
“พี่เต็น พี่เต็น ฉันดีใจที่สุดเลยที่พี่ไม่เป็นไร”
จุกจะเข้าไปกอด กระเต็นมองหน้าโกรธๆ จุกชะงัก จ๋อย ทั้งหมดเดินเข้าไปในโกดัง กระเต็นนั่งลง
“ต้องเป็นคำสั่งไอ้รองอำนวยแน่ที่ให้ตำรวจตามวิสามัญเรา”
“แล้วตกลง พ่อเจอกล้ามั้ยคะ”
“เจอ”
“แล้วไงคะ กล้าอยู่ที่ไหน ทำอะไร อยู่กับใคร ทำไมพ่อไม่พากล้ากลับมา”
“ถ้ามันยอมกลับมาก็ดีน่ะซิ”
“หมายความว่ายังไงคะ”
“เจ้าคนเมืองมันกลายเป็นโจรไปแล้ว มันจะทำร้ายหาญกับผู้การยิ่งยศด้วย”
“อะไรนะ ไอ้กล้านะเหรอ”
“จริงเหรอคะ พ่อหาญ”
หาญพยักหน้า
“ถ้าไม่ได้เห็นกับตา ไม่ได้ยินกับหู อั๊วก็คงไม่เชื่อว่าไอ้กล้ามันจะเป็นไปได้ เลือดพ่อมันแรงจริงๆ”
“ไอ้ยิ่ง พอแล้ว”
“จนถึงขนาดนี้แล้ว จะเก็บงำกันไว้ทำไม ยอมรับความจริงเถอะว่าไอ้กล้า มันเป็นลูกเสือผาด มันไม่มีเลือดของไอ้เพชรกับกระเต็นอยู่ในตัวแม้แต่หยดเดียว มันเกิดมาเพื่อเป็นโจร”
จุกกับศรีแพรงง
“เดี๋ยวๆ เจ้ากล้าเป็นลูกเสือผาด เสือผาด ชุมผาดำ ที่ผู้การเพชรปราบราบคาบไปน่ะเหรอ นี่มันเรื่องอะไรกัน”
“เอ็งไปหาซื้ออาหารมาที” หาญตัดบท
“แต่ว่า” จุกจะถามต่อแต่เจอหาญทำตาดุ “ก็ได้จ้ะ”
จุกเดินไป ศรีแพรงง อ้าปากจะถาม
“ศรีแพร เอ็งก็ออกไปดูซิว่า แถวนี้มีน้ำให้ตักมาใช้กิน ใช้อาบได้บ้างมั้ย”
“ก็ได้”
ศรีแพรออกไป
“อั๊วอาจจะปากพล่อยไปหน่อย ขอโทษนะกระเต็น”
“หนูเข้าใจค่ะ ความจริงก็คือความจริง”
“พ่อยังเชื่อว่า มันมีอะไรมากกว่านั้น ถึงเราไม่เชื่อมั่นในตัวกล้า แต่พ่ออยากให้เราเชื่อมั่นในความดีเราต้องทำให้กล้ากลับมาเป็นกล้าคนเดิมให้ได้”
“ด้วยวิธีไหนคะ”
หาญนิ่งเพราะมีแผนอยู่แล้ว

ที่ปางไม้ ขุนโชติร่ายมนต์แล้วสะบัดออก เกล็ดจระเข้จำนวนมากพุ่งใส่กล้า กล้ากลิ้งตัวหลบอย่างรวดเร็ว ไปยังดาบประจุพรายทั้งสองที่ปักอยู่บนพื้น กล้าดึงดาบ เป่ามนต์ลงไป อักขระบนดาบเรืองแสงสีแดง แววตากล้าแข็งกร้าวขึ้น กล้าตวัดดาบใส่ขุนโชติ เกิดเงาดาบพุ่งไปที่ขุนโชติทันที ขุนโชติร่ายมนต์กสินไฟ สะบัดออก เกิดเปลวไฟพุ่งเข้าปะทะเงาดาบ ระเบิดสั่นกลางอากาศ เป็นควันคละคลุ้งไปทั่ว
กล้ามองหาขุนโชติ ก่อนจะหลับตา ใช้นาคราชเคลื่อนจิต หูกล้าได้ยินเสียงฝีเท้า ทันใดขุนโชติโผล่มาประชิดตัว กล้าเคลื่อนตัวหลบอย่างเร็วแล้วจระเข้ฟาดหาง โดนที่อกขุนโชติเต็มๆ จนผงะหงาย กล้าปรี่ตามใช้ดาบแทงซ้ำ แต่แล้วเมื่อคมดาบเกือบถึงตัว กล้าได้สติ ทำไม่ลง เฉไปแทงที่พื้น
“ฉันขอโทษ อาจารย์”
ขุนโชติจ้องกล้านิ่ง ตวัดขาเตะกล้าจนล้ม หยิบดาบจี้ที่อกอย่างรวดเร็ว

อ่านละคร เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ตอนที่ 14/6 วันที่ 11 มี.ค. 56

เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง บทประพันธ์ : เพชรน้ำหนึ่ง
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง บทโทรทัศน์ : ดาวเหนือ
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง กำกับการแสดง : อนุวัฒน์ ถนอมรอด
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง แนวละคร : โรแมนติก - แอ็คชั่น - แฟนตาซี
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ผลิต : บ. กันตนา
เสือสั่งฟ้า 2 พยัคฆ์ผยอง ออกอากาศทุกวันศุกร์ - เสาร์และอาทิตย์ เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี
ที่มา manager