อ่านละคร ซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ตอนที่ 7 วันที่ 1 ก.ย. 56
“คุณชายก็จะเป็นของเราดาหลา”สองแม่ลูกยิ้มกริ่มพากันไปขึ้นรถ บื้อเป็นห่วง ห่านจนแทบนั่งไม่ติด จนเมื่อคุณชายเดินออกมาส่งห่าน ยังพิรี้พิไรจับมือหอมมือกันอยู่ พอห่านขึ้นรถบื้อก็กระชากรถออกทันที พอออกพ้นบ้านแล้วห่านแว้ดใส่
“นายจะรีบออกรถมาทำไม ฉันยังไม่ทันได้บ๊ายบายกับคุณชายเลย”
ห่านถามว่าหมายความว่ายังไง บื้อเลยจอดรถข้างทางลงจากรถปิดประตูปัง ห่านฉุนลงตามไป ถามว่าเป็นบ้าอะไร “ฉันจะเป็นบ้าก็เพราะเธอนั่นแหละ ฉันได้ยินคุณดาหลากับแม่ของเขาพูดกันว่า จะจัดการเธอให้เละเป็นโจ๊ก เรื่องมันชักจะไปกันใหญ่แล้ว ฉันขอ...หยุดเถอะ”
ห่านตอบอย่างเด็ดเดี่ยวว่าเป็นตายยังไงตนก็หยุดไม่ได้ จะไม่ยอมให้แม่ลูกคู่นั้นมาทำลายความฝันของตนเด็ดขาด บื้อฉุนขาดถามว่าจะให้ตนเป็นห่วงไปถึงไหน ประกาศถอนตัว ไม่ขอยุ่งกับเรื่องของเธออีก แล้วจะเดินกลับไปที่รถ ห่านวิ่งมาขวางหน้า อ้อนถาม
“ถ้านายไม่ช่วยฉัน แล้วฉันจะทำยังไง” บื้อบอกว่านั่นมันเรื่องของเธอ ห่านจับแขนบื้อเขย่า “ทำไมนายเป็นคนแบบนี้ นายทิ้งฉันได้ลงคอเหรอนายบื้อ...นายไม่สงสารฉันบ้างเหรอ...” แต่พอบื้อยืนกรานว่าไม่ช่วยอีกแล้ว ห่านก็ด่าเช็ด “ไอ้บื้อบ้า! ไอ้คนไม่มีน้ำใจ! ไอ้คนนิสัยไม่ดี ฉันจะไม่พูดกับนายอีกแล้ว!!!”
แต่คราวนี้บื้อเจ็บลึก ตัดสินใจว่าขืนอยู่ใกล้ห่าน ต่อไปก็จะไม่มีวันตัดใจจากเธอได้ เลยตัดสินใจเดินขึ้นรถขับพรืดไปเลย ห่านยืนตะโกน
“เฮ้ย!! ทิ้งกันจริงๆเหรอเนี่ย”
บื้อเอารถไปคืนเฮียแล้วไปที่ท่ารถจะเดินทางไปชลบุรี แต่รถเที่ยวสุดท้ายเพิ่งออกไป ต้องรอรถเที่ยวแรกพรุ่งนี้เช้า บื้อเลยนั่งรอที่ท่ารถจนเช้า
ooooooo
ห่านกลับมาถึงก็ตรงไปที่บ้านบื้ออย่างเอาเรื่อง ตะโกนเรียกจนโย่งออกมาบอกว่าบื้อกลับบ้านที่ชลบุรีแล้ว พอกลับมาเล่าให้แหม่มฟัง แหม่มสงสัยว่าทำไมบื้อรีบกลับ
“คงโกรธที่ฉันด่าเขา” แหม่มถามว่าด่าเรื่องอะไร “บื้อบอกว่าจะไม่ช่วยฉันแล้ว ฉันก็เลยด่าแต่ไม่ได้ด่าแรงสักหน่อย ผู้ชายอะไร ขี้งอนเหมือนผู้หญิง”
แหม่มเอะใจถามว่าหรือบื้อจะชอบห่าน ห่านปฏิเสธพัลวันว่าเป็นไปไม่ได้เพราะบื้อคอยจิกกัดตนตลอดเวลา
รุ่งขึ้นห่านขอบตาคล้ำเหมือนไม่ได้นอนทั้งคืน พอแหม่มถามก็บอกว่าไม่สบายใจเรื่องบื้อ รู้สึกไม่ดีที่ว่าบื้อไปเมื่อวาน พอดีโย่งโผล่มาทวงแหม่มที่สัญญาว่าจะไปกินข้าวด้วย ห่านถามว่า บื้อไปถึงชลบุรีหรือยัง แสดงความเป็นห่วงแล้วบอกให้โย่งโทร.ไปเช็กดู พอโย่งจะโทร.ห่านก็ฉุกคิดแผนใหม่ได้ ร้องห้าม “เฮ้ย...ไม่ต้องโทร.แล้ว”
บื้อกลับไปถึงร้านอาหารทะเลของน้าตุ้มกับน้าเต๊ะ สองน้าดีใจมากที่บื้อกลับมา พอรู้ว่าบื้อยังไม่ได้กินข้าวตั้งแต่วานเย็น ก็จัดแจงทำอาหารให้กิน ปรากฏว่าบื้อสวาปามจานแล้วจานเล่า ตั้งแต่เช้ายันเที่ยงก็ยังไม่อิ่ม น้าตุ้มกระซิบกับน้าเต๊ะว่า อาการแบบนี้คุ้นๆ แล้วสองน้าผู้ร่าเริงก็พูดพร้อมกัน “อกหัก!!”
สองน้าทบทวนพฤติกรรมของบื้อว่า ตอนอยู่ ป.6 แอบรักรุ่นพี่พอไม่สมหวังก็กินข้าวตั้งแต่ค่ำยันตีสอง พอเรียน ม.5 แอบรักรุ่นน้อง อกหักก็กินข้าวตั้งแต่สามทุ่มถึงหกโมงเช้า แล้วสองน้าก็ชวนกันจะไปถามบื้อว่าอกหักมาหรือ ขณะเกี่ยงกันว่าใครจะเป็นคนถามก็พอดีโย่งโผล่มา ตามด้วยห่านและแหม่ม สองสาวทำเสียงร่าเริงร้อง “เซอร์ไพรส์สสสสส”
ooooooo
บื้อแนะนำห่านแก่น้าตุ้มน้าเต๊ะว่าเป็นเพื่อนที่ทำงาน น้าตุ้มถามว่ากินอะไรกันมาหรือยัง โย่งตอบก่อนเพื่อนว่ายัง น้าเต๊ะเลยให้รอแป๊บนึง กำลังทำอาหารให้บื้อเป็นรอบสองอยู่
ห่านพยายามจะญาติดีกับบื้อ แต่บื้อทำหมางเมิน ลุกเดินไปทางอื่น จนแหม่มสะกิดบอกห่านว่า
“ท่าทางบื้อจะโกรธแกมากนะเนี่ย”
ห่านมองตามบื้อไปอย่างกังวลใจ เห็นบื้อไปยืนแช่น้ำที่ริมทะเล ก็ทำเป็นไปยืนข้างๆ กางแขนทำเสียงสบ๊าย...สบาย
“อากาศดีจังเลยนะ” แต่มือไปตวัดหน้าบื้อเข้าเต็มๆ บื้อร้องลั่น ห่านรีบขอโทษ ถามว่าเจ็บไหม บื้อตอบแบบมะนาวไม่มีน้ำว่าไม่ แล้วเดินหนี ห่านฉุนเลยแว้ดใส่ “มันจะมากไปแล้วนะ ฉันถ่อมาง้อนายถึงนี่ยังจะไม่หายโกรธอีก”
“ฉันไม่ได้โกรธ”
“ไม่โกรธแล้วกลับบ้านทำไม” บื้อบอกว่าคิดถึงบ้าน “ไม่จริง โกรธฉันใช่ป่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะต่อว่านาย ฉันพูดจริงๆนะบื้อ” ลงทุนอ้อนใหม่เห็นบื้อยังนิ่ง ห่านเลยวักน้ำใส่ บื้อหันขวับพรวดเข้าอุ้มห่านโยนลงทะเล แล้วหัวเราะชอบใจ
“ฮ่าๆๆ ยัยลูกหมาตกน้ำ ฮ่าๆๆ”
พอห่านลุกขึ้นได้ก็วักน้ำใส่ บื้อวิ่งหนีพลางวักน้ำใส่ห่านบ้าง เลยกลายเป็นไล่วักน้ำใส่กันหัวเราะครื้นเครง หายเคืองหายงอนกันไปไม่รู้ตัว
ooooooo
น้องนุชที่เคยโทร.บอกคุณชายว่าจะมากรุงเทพฯ เพื่อเตรียมโปรโมตโรงเรียนและการท่องเที่ยว วันนี้น้องนุชมาถึงแล้ว คุณชายไปรับที่สนามบินทักทายกันอย่างเพื่อนซี้ แล้วพากันไปทานข้าว
“ทำไมแกไม่ชวนคุณฮันนี่มาด้วยล่ะ” น้องนุชถาม คุณชายเกรงเธอจะไม่ทานร้านแบบนี้ “ถ้างั้นคืนนี้ชวนคุณฮันนี่มาทานข้าวด้วยกัน ชวนบื้อมาด้วยนะ”
แล้วต่างช่วยกันโทร.ชวน คุณชายโทร.ชวนห่าน และน้องนุชโทร.ชวนบื้อ ทั้งสองตอบรับด้วยความดีใจ
รุ่งขึ้น ทั้งสี่ก็พากันกลับ น้าเต๊ะกับน้าตุ้มมาส่งที่รถ พอรถออกไป น้าเต๊ะก็คุยกับน้าตุ้มว่า
“ท่าทางไอ้บื้อจะชอบนังหนูนี่จริงๆ”
“นั่นสิ” น้าตุ้มพยักหน้า แล้วทั้งสองน้าก็ถอนใจพร้อมกัน
กลับถึงบ้าน ห่านไปยืนที่หน้าต่างที่ตรงกับหน้าต่างบ้านบื้อ โทร.หาบื้อบอกว่าตนจะออกไปก่อนแล้วอีกสิบห้านาทีบื้อค่อยตามไป บื้อโอเค ห่านเรียกไว้วานให้ช่วยเลือกชุดให้ตน บื้อโบ้ยให้แหม่มช่วย
“ฉันอยากได้มุมมองผู้ชาย ฉันอยากรู้ว่าใส่ชุดแบบไหน ผู้ชายถึงจะชอบ นะบื้อนะ...นะ...ช่วยฉันหน่อยเหอะ นะ...”
พอบื้อยอม ห่านก็เอาชุดมาทาบกับตัวให้บื้อช่วยดู จนบื้อพยักหน้า ห่านยิ้มดีใจถือชุดเดินตัวปลิวกลับไป
เมื่อไปเจอกันที่ร้านอาหารตามนัด ต่างดีใจที่ได้เจอกันอีกครั้ง คุณชายกับห่านเอาอกเอาใจกันจนบื้อหงุดหงิดก้มหน้าก้มตากินเอ๊า...กินเอา จนข้าวแค้นคอ น้องนุชหยิบแก้วน้ำให้ ความใส่ใจกันนี้ทำให้ทั้งคุณชายและห่านมองแปลกๆ
หลังอาหาร น้องนุชขอไปเดินเล่นแถวนี้ก่อนเพราะห่างไปนาน คุณชายจึงบอกบื้อว่าจะไปส่ง
“ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเอง คุณชายไปส่งคุณฮันนี่ เถอะครับ” ว่าแล้วหันเดินออกไปเลย
คุณชายจึงหันเชิญห่านขึ้นรถ บื้อหันมองหัวใจแทบสลาย พอหันจะเดินต่อก็เจอน้องนุชกลับมาพอดี
ปรากฏว่าน้องนุชลืมมือถือไว้ที่ร้าน พอไปถึงพนักงานก็เอาคืนให้ เธอดีใจมากบอกบื้อว่า
“ถ้ามือถือหายไปฉันแย่แน่ เพราะเบอร์โทร.สำคัญๆ อยู่ในนี้หมด ฉันไปนะ”
“เดี๋ยวครับ” บื้อนึกอะไรขึ้นมาได้ พอน้องนุชหันมา บื้ออาสา “ผมว่า ผมพาคุณนุชเที่ยวได้นะครับ ตอบแทนที่คุณดูแลผมเป็นอย่างดีตอนอยู่ที่สวิต”
น้องนุชดีใจที่มีเพื่อน พลันก็ชะงักเมื่อตุ๊กตุ๊กของลุงจ๊อดแฉลบเข้ามาจอด ลุงจ๊อดถามทำหน้าอำๆ ว่าแฟนหรือ บื้อรีบบอกว่าไม่ใช่ แต่ลุงจ๊อดก็เชิญขึ้นรถ ขับตุ๊กตุ๊ก พาทั้งสองไปย่านท่องเที่ยว แกแอบมองจากกระจกส่องหลัง เห็นทั้งสองคุยกันกะหนุงกะหนิงทั้งยังผลัดกันถ่ายรูป และถ่ายรูปคู่กันอย่างร่าเริง ลุงจ๊อดแอบดู อมยิ้มไปกับเขาด้วย
ลุงจ๊อดขับตุ๊กตุ๊ก มาที่สะพานพุทธ แล้วพาเดินชมบรรยายอย่างไกด์มืออาชีพตั้งแต่ตึกรามบ้านช่องกระทั่งต้นไม้ใบหญ้า แกบรรยายอย่างไม่มีทีท่าจะจบ จนน้องนุชพูดขำๆ ว่า “ลุงแกจะพูดถึงเช้าไหมเนี่ย”
“นั่นสิครับ ผมว่าเราไปทางโน้นกันดีกว่า” แล้วพากันเดินไป ปล่อยลุงจ๊อดบรรยายไปเรื่อย พอหันมาอีกทีไม่เห็นทั้งสองแล้ว แกเกาหัวมองหา บ่นอุบอิบ
“หายไปไหนกันหมดวะเนี่ย?”
ooooooo
อ่านละคร ซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ตอนที่ 7 วันที่ 1 ก.ย. 56
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ บทประพันธ์โดย ภาคินัย บทโทรทัศน์โดย ปณธีละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ กำกับการแสดงโดย พีรพล เธียรเจริญ
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ สร้างสรรค์โดย อรพรรณ วัชรพล
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ เป็นละครโทรทัศน์แนว คอมเมดี้
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ออกอากาศทาง สถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7
ที่มา ไทยรัฐ