อ่านละคร ซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ตอนที่ 2 วันที่ 16 ส.ค. 56
เช่นเดียวกัน ดาหลาเห็นรูปก็สติแตก ถือหนังสือพิมพ์ไปฟ้องดารัณ บอกว่าถ้ารู้ว่านังนั่นเป็นใครจะตามไปตบเสียให้สะใจ ดารัณปลอบลูกว่า“เรื่องนี้ไม่ยาก ในเมื่อคุณชายไม่ได้เป็นฝ่ายเดินมาหาลูก ลูกก็ต้องเป็นฝ่ายรุก แต่รุกในที่นี้ต้องรุกอย่างมีมารยาท ไม่ใช่เดินเข้าไปโท่งๆ ว่าอยากได้เขาเสียเหลือเกิน”
“ยังไงอ่ะแม่”
“เดี๋ยวลุกขึ้นไปแต่งตัวให้สวยที่สุด แล้วก็ไปหาคุณชาย หาซื้ออะไรไปแสดงความยินดีกับเขาเรื่องที่ได้มารับตำแหน่งแค่นี้ก็พอ ค่อยๆคืบคลานเข้าไป อย่าให้ไก่ตื่น ใช้ความดีและความสวยที่มีให้เป็นประโยชน์ แม่เชื่อว่าลูกทำได้สบายมาก”
ดาหลาขึ้นรถขับตามไปทันที เช่นเดียวกับบื้อ นั่งแท็กซี่ตามห่านไปถึงโรงแรม ห่านเข้าห้องน้ำ บื้อมาหาไม่เจอก็ยืนงง
“หายไปไหน?”
ooooooo
บื้อเห็นห่านเดินมาอีกทีก็ถึงกับอึ้ง เพราะเธอแปลงโฉมเป็นสาวสวยดูดี แต่ท่าทางลับๆล่อๆ ทำให้บื้อยิ่งสงสัย
พนักงานเข้ามาถามบื้อว่าต้องการให้ช่วยอะไรไหม บื้อเลยจำต้องเดินเข้าไปในร้านกาแฟ แต่เลือกนั่งโต๊ะข้างหลังห่านเพื่อจับตาดูการเคลื่อนไหว พอพนักงานเอาเมนูมาให้ บื้อดูแล้วแทบลมจับ เพราะกาแฟแก้วละสองร้อย น้ำเปล่าแก้วละร้อยแปดสิบ เพราะเป็นน้ำแร่จากฝรั่งเศส
“ผมเอาน้ำเฉยๆ ไม่ต้องแร่แล้วก็ไม่ต้องจากฝรั่งเศสก็ได้ครับ คือหมอห้ามกินของแพง ช่วงนี้ขอให้กินของฟรี...น้ำเปล่ามีไหมครับ” พนักงานยิ้มๆ บอกให้รอสักครู่ บื้อวางเมนูลงอย่างสยอง แล้วจับตาดูห่านตาแทบไม่กะพริบ
ดาหลาตามมาถึงโรงแรม เธอมองหาคุณชาย แต่ถูกคณะทัวร์เข้ามาห้อมล้อมดีใจที่ได้เจอนางสาวไทยสยาม เธอเลยเพลินกับการชื่นชมของคณะทัวร์จนลืมคุณชายไปเลย
คุณชายมาถึงก็เดินเข้าไปหาห่าน บื้อตาโตพึมพำ “ลูกชายเจ้าของห้าง!!!” ได้ยินคุณชายเรียกห่านว่า “ฮันนี่” ก็มึน เห็นห่านสั่งน้ำส้มก็ถึงกับเบ้หน้าอย่างหมั่นไส้ ยิ่งเมื่อได้ยินห่านคุยกับคุณชายถึงเรื่องราวที่เคยเรียนที่เมืองนอก บื้อก็ถึงกับสำลักน้ำเปล่าที่กำลังดื่ม
หลังจากคืนโทรศัพท์ให้แล้ว คุณชายเอ่ยชวน
“วันนี้อยู่ดินเนอร์กับผมก่อนนะครับ”
ห่านนึกถึงคำเตือนของเจ๊ทันที ทำหน้าผิดหวังบอกว่า “วันนี้ฮันนี่ไปไม่ได้ค่ะ ต้องไปทำธุระกับคุณหญิงแม่ ต้องขอโทษด้วยนะคะ แล้วก็ขอบคุณสำหรับความกรุณาที่เก็บมือถือฮันนี่ไว้” แล้วอ้างว่านัดกับคุณหญิงแม่ไว้ ขอตัวกลับทันที
“เราคงมีโอกาสได้พบกันอีกนะครับ”
“ค่ะ...แน่นอนค่ะ” ห่านรีบตอบ ยกมือไหว้คุณชายอย่างอ่อนช้อยแล้วลุกไปทันที คุณชายมองตามด้วยสีหน้าประทับใจมาก ส่วนบื้อทำเอี้ยวตัวไปทางอื่นขณะห่านเดินผ่าน แล้วรีบลุกเดินตามออกไปทันที
ห่านออกไปมองซ้ายมองขวากลัวคุณชายเห็น รีบโบกแท็กซี่ขึ้นไป แล้วก็ต้องตกใจเมื่อบื้อเปิดประตูรถอีกข้างขึ้นนั่งหน้าตาเฉย ซ้ำสั่งให้ลุงคนขับให้ออกรถเลย ห่านโวยวายด่าบื้อว่าถือดียังไงมาขึ้นรถแท็กซี่ตน
“พูดจาไม่น่ารักเลยนะคุณฮันนี่” บื้อทำหน้าตายปราม ห่านยิ่งตกใจที่บื้อเรียกชื่อนี้
ooooooo
ดาหลาทำตามแผนที่ดารัณผู้เป็นแม่สอน รีบหาของขวัญไปแสดงความยินดีกับคุณชายที่บ้าน พอคุณชายกลับมาก็พาดาหลามารับบอกว่า น้องมารอนานแล้ว
ที่แท้ก่อนที่คุณชายจะเข้าบ้าน เจอกับชนะศึกผู้เป็นพ่อที่ดักอยู่กระซิบบอกเรื่องดาหลามารอพบ แนะให้คุณชายหลบไปเข้าด้านหลัง แต่ไม่ทันเพราะคุณหญิงรื่นฤดีพาดาหลาออกมารับเสียก่อน
ดาหลาเจ๊าะแจ๊ะว่าตนเห็นคุณชายไปที่โรงแรม แต่ตามไปถึงก็หาคุณชายไม่เจอแล้ว รื่นฤดีตาลุกถามว่าลูกไปที่โรงแรมทำไม ชนะศึกออกตัวแก้ต่างให้ว่าตนใช้ลูกให้ไปพบเพื่อน คุณชายเลยรอดตัว หลังจากนั้นเขาถูกชนะศึกถามว่าไปหาใคร พอเห็นลูกชายทำท่าเขินก็ดักคอว่า
“ท่าทางแบบนี้...แสดงว่าลูกชายของพ่อกำลังอินเลิฟ...ชัวร์...ชิมิๆ” ชนะศึกใช้ภาษาวัยรุ่นล้อลูกอารมณ์ดี
พอคุณชายเข้าห้องนอน ก็โทรศัพท์คุยกับน้องนุชเพื่อนสนิทที่เรียนหนังสือด้วยกันตั้งแต่เด็กจนจบมหาวิทยาลัย ที่สวิตเซอร์แลนด์ เล่าให้เพื่อนรักฟังอย่างตื่นเต้นว่าตนเจอ “นางในฝัน” แล้ว น้องนุชดีใจกับเพื่อน แต่วันนี้คุยได้ไม่นานเพราะต้องรีบไปทำงานแล้ว วางสายจากน้องนุช แล้ว คุณชายยังยิ้มค้างเมื่อนึกถึงฮันนี่...นางในฝันของตน
ooooooo
บื้อกัดไม่ปล่อย ตามเค้นห่านเรื่องที่เธอเอาชุดจากห้างมาใส่ ถ้าเธอไม่ยอมรับจะฟ้องคุณพรเพ็ญ ขู่ว่าถ้าไม่อยากให้เรื่องถึงตำรวจก็ให้บอกความจริงมา
ระหว่างทั้งคู่เดินทะเลาะกันมาถึงหน้าบ้านนั้น ลุงจ๊อดกับไอ้โจ๊กสองลุงหลานคู่หูมองอย่างสงสัย ยิ่งเมื่อเห็นห่านลากบื้อเข้าบ้านเพราะกลัวบื้อกระโตกกระตากไปจะยิ่งแย่ ลุงหลานจอมแสบมองหน้ากันตาโต ไอ้โจ๊กบอกให้ตามไปดูกันเร็ว
ทั้งสองไปด้อมๆมองๆ หน้าบ้านไม่เห็นอะไร ลุงจ๊อดจึงเอาหูแนบประตูฟัง
ห่านลากบื้อเข้าไปในบ้าน แล้วเล่าความจริงทุกอย่างให้ฟัง บื้อฟังแล้วร้องลั่นว่า ห่านปลอมตัวจับเจ้าของห้าง ห่านชี้แจงอย่างเหนื่อยใจว่าไม่ใช่ เพราะตนยังไม่มีโอกาสบอกความจริงว่าตนเป็นใครต่างหาก แต่เมื่อเล่าให้ฟังแล้วก็อย่ามายุ่งกับตนอีก
“ฉันจะยุ่ง...ฉันต้องยุ่ง!!” บื้อจ้องหน้าประกาศศึก ห่านตกใจถอยกรูดกับความขึงขังของบื้อ
ลุงจ๊อดกับไอ้โจ๊กแอบฟังอย่างตื่นเต้น โย่งมาเจอทำท่าขึงขังถามว่าทำอะไรกัน พอรู้เรื่องแทนที่จะห้ามกลับรวมหัวกันแอบฟังอีกคน
บื้อได้ทีขี่แพะไล่ เห็นห่านกลัวมากเลยยื่นคำขาดแลกเปลี่ยนว่า ถ้าห่านไม่อยากให้ตนเผยความลับเรื่องคุณชาย ก็ต้องรับใช้ตนเป็นเวลาสองอาทิตย์ ห่านไม่ยอม ก็เพิ่มเป็นสามอาทิตย์ ห่านฮึดฮัด บื้อเพิ่มเป็นสี่อาทิตย์ ห่านเลยไม่กล้าพูดอะไรอีก แม้จะโกรธจนตัวสั่น แต่ก็ทำได้แค่แผดเสียงกรี๊ดระบายความคับแค้นใจ
ลุงจ๊อดหันบอกไอ้โจ๊กกับโย่งว่า เกิดเรื่องแน่ ผลักประตูผัวะเข้าไป ประตูกระแทกบื้อที่กำลังจะออกล้มทับห่านที่ไล่ตามมา ทั้งคู่ล้มลงปากประกบกันจึ๊ก! บรรดาสาระแนทั้งสาม มองกันตะลึงแบบ...ชัวร์ป้าบ!
ทั้งบื้อและห่านต่างพยายามบอกทั้งสามว่า เรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่เห็น แล้วบื้อก็ประกาศตัดบทกลบเกลื่อนว่า
“หลังจากวันนี้ เราจะมีแม่บ้านมาทำงานบ้านให้เราเป็นเวลาหนึ่งเดือน!”
ห่านคับแค้นใจจนบอกไม่ถูก แม้จะต้องไปทำงานบ้านตามคำขู่ แต่ก็คิดวางแผนเอาคืน พึมพำอย่างไม่ยอมแพ้ว่า
“นึกว่าจะเหนือคนอย่างนังห่านได้หรอ! ฝันไปเหอะไอ้บื้อ!!!”
ooooooo
งานนี้ ลุงจ๊อดกับไอ้โจ๊กฉวยโอกาสทำเนียนเอาเสื้อผ้าของตัวเองมากองรวมกับของบื้อกับโย่ง แต่ก็ถูกห่านเขี่ยออกหมด เวลากินข้าวก็ถือจานมากินด้วยหน้าตาเฉย
ห่านทำงานไปเจ็บใจไปมีคนโทร.เข้ามือถือก็กระชาก เสียงทัก ปรากฏว่าเป็นสายจากคุณชาย ห่านแทบช็อกรีบปรับเสียงถามว่าได้เบอร์ตนจากไหน คุณชายบอกว่าก่อนเอาโทรศัพท์มาคืน ตนเอาเครื่องของเธอโทร.เข้ามือถือตนเก็บไว้ก่อนแล้ว
ระหว่างนั้นบื้อมาแอบฟัง ได้ยินห่านคุยกับปลายสายก็รู้ว่าคุยกับใครก็ยิ่งหมั่นไส้
ได้ยินห่านคุยถึงการเรียนที่เมืองนอก ทำเสียงตกใจเมื่อเห็นแมลงสาบ ทำเป็นเรียกนมแจ่มให้ตามพ่อบ้านมาจับแมลงสาบ พอคุยเสร็จก็ทำเสียงแอ๊บแบ๊ว “บ๊ายยยยยยยค่ะ”
อ่านละคร ซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ตอนที่ 2 วันที่ 16 ส.ค. 56
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ บทประพันธ์โดย ภาคินัย บทโทรทัศน์โดย ปณธีละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ กำกับการแสดงโดย พีรพล เธียรเจริญ
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ สร้างสรรค์โดย อรพรรณ วัชรพล
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ เป็นละครโทรทัศน์แนว คอมเมดี้
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ออกอากาศทาง สถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7
ที่มา ไทยรัฐ