อ่านละคร ซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ตอนที่ 5 วันที่ 24 ส.ค. 56
ห่านยังไม่หมดสัญญาที่ต้องรับใช้บื้อ วันนี้หลังจากเอาอาหารกินเหลือจากร้านอาหารในโรงแรมหรูกลับมาให้กินแล้วยังต้องมาเก็บถ้วยล้างจานกองพะเนินอีก ทำไปบ่นไปอย่างเจ็บใจ...“คอยดูนะ ถ้าฉันได้ไปจากที่นี่ ถ้าฉันได้แต่งงานกับคุณชาย...ฉันจะไม่มีวันหวนกลับมาอีกเลย...”
แล้วห่านก็ต้องตกใจเมื่อบื้อเอาจานอีกตั้งใหญ่มากระแทกให้ล้าง ปรามว่า “ล้างไป ไม่ต้องบ่น!”
บื้ออ้าปากจะเถียงแต่ไม่ทัน ห่านใส่ต่อ “โห...แกล้งทำดีสร้างภาพ อยากดังก็บอกมาเหอะ”
“ใครกันที่สร้างภาพ ฉันไม่เคยแกล้งทำอะไรทั้งนั้น แต่ถึงจะแกล้งขึ้นมาจริงๆอย่างที่เธอว่า ฉันก็ยังแกล้งทำความดี ไม่ได้ ‘โกหกสร้างภาพ’ เหมือนอย่างที่เธอกำลังทำอยู่”
ห่านบาดใจจนน้ำตาคลอ พอบื้อเห็นน้ำตาก็เสียงอ่อนลง “มันเรื่องจริง...โกหกแล้วสบายใจหรือเปล่า...เหนื่อยไหม? กลัวไหม? ว่าเขาจะจับได้ หรือไม่ก็ความลับแตกขึ้นมาสักวัน”
“ไม่มีวันนั้นแน่นอน!!” ห่านสะอึกเข้าไปเผชิญหน้า จ้องเขม็ง ลดเสียงลงแต่เข้มและขู่ในที “ถ้านายไม่ปากโป้งสักคน ความลับของฉันไม่มีวันแตกแน่!!”
บื้อสวนไปทันทีว่าความลับไม่มีในโลก ห่านตัดบทอย่างถือดีว่า ตนไม่รู้ ไม่สนอะไรทั้งนั้น แล้วพูดอวดโอ่ว่า “เพราะอีกไม่กี่วันนี้ ฉันก็จะได้ไปสวิตเซอร์แลนด์กับคุณชายของฉันแล้ว”
“สวิตเซอร์แลนด์?! เธอจะไปสวิตเซอร์แลนด์กับคุณชายสองต่อสอง??!!”
ไม่เพียงเท่านั้น บื้อยิ่งอึ้ง เมื่อห่านบอกว่าคุณชายจะพาอีกคนหนึ่งไปด้วย เป็นผู้ชายอาจเป็นคนใช้อะไรทำนองนั้น บื้อติงอย่างเป็นห่วงว่า มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แล้วนะ ส่ายหน้าพึมพำ “เป็นไปไม่ได้...”
“ได้!! ในโลกนี้มันมีอะไรตั้งเยอะแยะที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่มันก็เป็นไปได้!! คอยดูละกัน ฉันนี่แหละจะทำให้นายดู!!” ห่านจ้องหน้าบื้อจริงจังอย่างใกล้ชิด บื้อใจหวิวๆ ทั้งหวั่นไหว ห่วงใย และไม่เชื่อ
ooooooo
วันรุ่งขึ้น ก็เป็นที่รู้กันทั่ว เมื่อคุณชายประกาศหลังการออกกำลังกายก่อนทำงานว่า
“ทุกคนคงจะเห็นข่าวว่ามีพนักงานของเราคนหนึ่ง ได้สร้างชื่อเสียงให้กับห้างฯของเรา คนคนนั้นก็คือคุณบัญชา” ทุกสายตามองบื้อที่ยืนอึ้งอยู่ คุณชายมองบื้อพูดกับเขาว่า “เพื่อเป็นการตอบแทนความดีของคุณ ผมมีรางวัลพิเศษที่จะให้ และรางวัลพิเศษที่ผมจะให้คุณบัญชาคือ ผมจะพาคุณไปดูงานกับผมที่สวิตเซอร์แลนด์”
เสียงพนักงานฮือฮาอย่างยินดีด้วยกับบื้อ พรเพ็ญเอ่ยขึ้นว่า
“ปรบมือสิคะทุกคน ปรบมือแสดงความยินดีกับนายบัญชาพนักงานดีเด่นของเรา”
เสียงปรบมือกึกก้อง คุณชายเดินไปตบบ่าบื้อที่ยังยืนอึ้งอยู่เบาๆ ทุกคนเดินไปแสดงความยินดีกับบื้อ มีแต่ห่านเท่านั้นที่กลับยืนนิ่งหน้าเครียด
ห่านรับไม่ได้ หาทางไม่ให้บื้อไปสวิตเซอร์แลนด์ด้วย หน้ามืดจนตามบื้อเข้าไปในห้องน้ำชาย ทั้งกล่อมทั้งขู่ไม่ให้บื้อไปสวิตเซอร์แลนด์ บื้อถามว่าทำไมตนจะไปไม่ได้?
“นายลืมข้อตกลงของเราแล้วเหรอ เวลาที่ฉันเป็นฮันนี่ นายห้ามมาอยู่ใกล้ฉันเด็ดขาด ขืนเราไปด้วยกัน ความลับแตกแน่ แล้วถ้าเกิดคุณชายรู้ความจริง ความฝันฉันก็ต้องพัง ชีวิตฉันก็ต้องพัง เพราะทั้งยัยนางงาม ยัยแอ๊บ ยัยปลากะโห้อีก ทุกคนจะต้องรุมประณามฉัน แล้วฉันก็จะไม่มีที่ให้ยืนอยู่บนโลกใบนี้”
บื้อย้อนถามว่าไหนเธอบอกว่าไม่กลัวความลับแตกไง ห่านอ้างหน้าตาเฉยว่าก็คิดว่าบื้อไม่ได้ไปด้วย ถ้าเขาไปด้วยก็ต้องเปิดเผยความลับ บื้อมองหน้าถามว่า
“แล้วทำไมฉันต้องเปิดเผย”
ห่านดีใจมากโผเข้ากอดบื้อถามว่า “นายจะไม่พูด ไม่เผยความลับของฉันให้คุณชายรู้ใช่ไหม”
“ใช่...เอ๊ย...ไม่! ไม่รู้” บื้อรู้สึกตัว เลยถูกห่านแช่งทันทีว่าพูดแล้วเอาคืนมะรืนนี้ตาย
แต่แล้วก็กอดบื้อแน่นอีก คราวนี้โมเมขอบใจบื้อยกใหญ่ ทั้งยังขอให้ช่วยอะไรตนอีก บื้อถามว่าอะไร
“ไม่ไปสวิสกับคุณชาย!! อย่าไปสวิสกับคุณชายเด็ดขาด บอกไปเลยว่านายป่วย หรือญาติป่วยกะทันหันอะไรก็ได้”
“เธอนี่มันใจร้ายจริงๆ” บื้อด่าแล้วเดินงุดๆ ออกไป ห่านจ้ำตาม บรรดาผู้ชายที่เข้ามาฉี่ต่างเอี้ยวตัวบังอาวุธของตนมองตามห่านไปงงๆ
ooooooo
แอปเปิ้ลกับปีโป้ฟังไม่ได้ศัพท์จับเอาไปกระเดียด แจ้นไปแสดงความยินดีกับดาหลาที่จะได้ไปเที่ยวสวิสกับคุณชาย ดาหลาฟังแล้วงง เลยทำทีเอาอาหารกลางวันไปให้คุณชายในห้องเพื่อเลียบเคียงถาม
ไม่ทันได้ถาม ตุ๊กติ๊กก็เข้ามาบอกคุณชายว่ามีเอกสารด่วน คุณชายเลยฉวยโอกาสขอตัวไปที่โต๊ะอาหารเย็นบ้านคุณชายซึ่งมีดาหลาและดา–รัณมาร่วมทานด้วย ระหว่างทานอาหารดาหลาถามขึ้นว่า
“คุณพ่อกับคุณแม่ไปสวิสกับคุณชายด้วยรึเปล่าคะ”
เป็นคำถามที่ทุกคนแปลกใจ คุณชายแปลกใจว่าดาหลารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร รื่นฤดีกับชนะศึกแปลกใจที่คุณชายจะไปสวิส ถามว่าจะไปเมื่อไหร่ ไปทำไม เมื่อคุณชายชี้แจงให้ฟัง รื่นฤดีเสนอให้พาดาหลาไปด้วยเชื่อว่าเธอจะช่วยงานได้เยอะ
“ไม่ต้องรบกวนคุณดาหลาหรอกครับ ผมมีคนไปด้วย เป็นพนักงานที่ห้างฯ คราวนี้ผมไปทำงานและต้องไปหลายเมือง การเดินทางค่อนข้างลำบาก ผมเกรงใจคุณดาหลาครับ” คุณชายรีบชี้แจง รื่นฤดีพาซื่อเห็นด้วย พูดเอาใจดาหลาว่าเอาไว้เราค่อยไปกันคราวหน้า แม่กับพ่อจะได้ไปช็อปปิ้งให้สนุกเลย ดาหลารับคำหน้าเจื่อนๆ
ข้างฝ่ายห่าน เมื่อบื้อยืนยันจะไปสวิสแน่นอน ห่านจึงจัดปาร์ตี้เอาใจเพื่อลดแรงเสียดทานจากบื้อ
แหม่มถามว่าห่านจะไปตั้ง 7 วัน จะหาเหตุผลอะไรมาลางาน ห่านเพิ่งนึกได้หน้าเครียดไปอีก
แต่ทุกปัญหาต้องมีทางออก ห่านออกอุบายหลอกพรเพ็ญว่าจะลาไปช่วยที่บ้านทำนา พูดเอาใจพรเพ็ญว่าตนไม่รับเงินเดือนช่วงที่ลาเพราะเกรงใจที่ลาไปหลายวัน
“บริษัทไม่มีกฎแบบนั้น ถ้าเธอกลับไปช่วยงานที่บ้านจริง ฉันก็อนุญาต แต่ไม่ใช่ว่าโกหกแล้วไปทำอย่างอื่นนะแม่หฤทัย” พรเพ็ญจ้องหน้าอย่างจับพิรุธ ห่านยืนยันว่าไปทำนาจริงๆ แต่มือที่ไพล่หลังแอบเอานิ้วไขว้กันไว้
เพื่อให้เพื่อนได้ไปในคราบของฮันนี่สาวไฮโซ แหม่มกับเจ๊มะพร้าวช่วยกันหาเครื่องใช้ เครื่องกันหนาวให้ บางอย่างที่ไม่แพงนักก็ซื้อของเลียนแบบ บางอย่างที่แพงเจ๊ก็ไปขอยืมจากเพื่อนที่ขายเสื้อผ้าราคาแพง มีข้อแม้อย่างเดียวคืออย่าทำเสียหายและเอาไปคืนให้เรียบร้อย
“เออน่า...ไม่ต้องห่วง ฉันมีความสุขจริงๆล่ะแหม่ม มีความสุขมาก...มากเสียจนกลัวว่ามันจะจากฉันไปเร็ว”
“ห่าน...แกอย่าเพิ่งคิดถึงอนาคตเลยนะ คิดถึงปัจจุบัน ทำทุกวันให้ดีที่สุด ถ้าถึงวันที่ทุกอย่างมันจบลง แกจะได้มีความทรงจำดีๆ เอาไว้ให้คิดถึงไง”
“แกนี่เป็นเพื่อนเลิฟฉันจริงๆ ที่เข้าใจฉันทุกอย่าง ให้กำลังใจฉันทุกเรื่อง ไม่เหมือน...” แหม่มถามว่าเหมือนใคร ห่านไม่บอกชื่อ แต่แช่งลอยๆ “ใครบางคน!! เจ้าประคู้น...ขอให้มันมีอันเป็นไป ขอให้จับไข้หัวโกร๋น ปวดท้อง ท้องเสียจู๊ดๆ รึไม่ก็ขอให้มันตกเครื่องไปเมืองนอกไม่ได้ทีเทิ้ด...เพี้ยง!” ห่านพนมมือท่วมหัว
ปรากฏว่าบื้อที่นอนหลับอยู่ดีๆ กลิ้งตกเตียงโครม พอทะลึ่งพรวดขึ้นได้ก็งงว่าตัวเองเป็นอะไร โย่งแซวว่าสงสัยตื่นเต้นจะได้ไปเที่ยวเมืองนอกมั้ง...บื้อตัดบทให้นอน แล้วตัวเองก็นอนตาวาววิบวับว่าพรุ่งนี้ก็จะได้ไปเมืองนอกแล้ว...
ooooooo
ทั้งสามเดินทางไปถึงสวิตเซอร์แลนด์ เข้าพักในโรงแรมหรู เพื่อนของชนะศึกคุณพ่อของคุณชาย ได้รับการต้อนรับจากเจ้าของโรงแรมอย่างอบอุ่น
ปัญหาที่ห่านต้องเครียดคือการทักทายและสนทนากับเจ้าของโรงแรมเป็นภาษาอังกฤษ ห่านพอเดาได้งูๆปลาๆ ก็กล้อมแกล้มเอาตัวรอดได้ แต่บื้อกลับทักทายได้อย่างฉะฉานจนห่านงง แอบกระซิบถามว่า พูดภาษาอังกฤษได้ยังไง
“ก็ได้สิ...ได้ดีกว่าเธอละกัน” พูดแล้วยักคิ้วให้อย่างเหนือกว่า
“คุณฮันนี่ คุณบื้อ เราไปดูห้องพักกันเถอะ” คุณชายชวนขัดจังหวะขึ้น ระหว่างไปห้องพัก คุณชายคอยเทกแคร์ห่านอย่างสุภาพบุรุษจนบื้อแอบมองห่านอย่างหมั่นไส้ที่ทำตัวราวกับเจ้าหญิง
ห่านตื่นเต้นกับห้องพักหรู รู้สึกตัวเองเหมือนตกอยู่ในความฝัน จนเมื่อได้เวลานัดที่คุณชายจะพาไปเที่ยวทะเลสาบกัน ห่านดีใจมากรีบลงไป แต่แล้วก็เสียความรู้สึกเมื่อรู้ว่าคุณชายชวนบื้อไปด้วย
ระหว่างเที่ยวชมทะเลสาบ มีโทรศัพท์เข้ามือถือ คุณชายจึงเดินแยกไปคุยโทรศัพท์ เหลือแต่ห่านอยู่กับบื้อ ทั้งสองเลยถอดหน้ากากออก พูดคุยกันดิบๆแบบบื้อกับห่าน
บื้อมองตามคุณชายที่แยกไปคุยโทรศัพท์ พูดเปรยๆ แต่จงใจกรีดอารมณ์ของห่านว่า “แฟนโทร.มาชัวร์”
“คุณชายยังไม่มีแฟนย่ะ!!” ห่านแว้ดใส่
“รู้ได้ไง เขาเคยบอกเธอหรือ? ไง...ไม่เคยบอก ใช่ป่ะ” บื้อรุกจนห่านพูดไม่ออก เดินหน้าหงิกออกไป บื้อเดินตามกระทุ้งต่อ “ผู้ชายเพอร์เฟกต์อย่างคุณชาย ทั้งหล่อทั้งรวย มีเหรอจะเหลือ”
“ไอ้บ้าบื้อ!! เงียบไปเลย ยังไงฉันก็เชื่อว่าคุณชายยังไม่มีแฟน นายไม่ต้องมาพูดให้ฉันหวั่นไหวหน่อยเลย” ห่านหันขวับ ตาวาวราวกับงูจะฉก แล้วเดินหนี บื้อตามไปอีก ห่านหันแว้ดใส่ “ตามฉันมาทำไม”
พอบื้อบอกว่าไม่ได้ตาม ห่านก็บ่นว่าเมื่อไหร่คุณชายจะมาเสียที ยกมือขึ้นเป่าให้อุ่น บื้อเหล่ๆ แล้วถอดเสื้อตัวเองเดินไปจะคลุมให้ ห่านรู้ตัวหันขวับบอกว่าตนไม่หนาว แต่เสียงที่พูดสั่น ฟันกระทบกันกึกๆ
“เธอนี่มันจอมหลอกลวงจริงๆ หลอกว่าไม่ใช่ตัวเอง หลอกว่าตัวเองไม่หนาว แล้วยังจะหลอกอะไรอีกเนี่ย”
ห่านทำปากแข็งว่าไม่หนาว แต่พอบื้อไม่ง้อก็หันมาคว้าเสื้อจากบื้อไปคลุมเพราะทนหนาวไม่ไหว
ทั้งสองเดินหนีกันไปจนถึงน้ำพุ ห่านให้บื้อถ่ายรูปให้ เป็นจังหวะที่น้ำพุเปิดพอดี ห่านตกใจเซจะล้ม บื้อโผเข้ารับไว้เลยเหมือนกอดกัน เป็นจังหวะที่คุณชายกลับมาพอดี ถามอย่างเป็นห่วงว่า “คุณฮันนี่เป็นอะไรมากไหมครับ” แล้วเปลี่ยนแผนชวนกลับโรงแรมกันดีกว่า พลางประคองห่านพาเดินกลับ
บื้อมองตามอย่างหมั่นไส้...แต่ใจกลับวูบๆ พิกล...
ooooooo
ระหว่างที่ห่านกับบื้อไม่อยู่ โย่งได้โอกาสสานสัมพันธ์กับแหม่ม ตกเย็นก็ชวนกลับบ้านด้วยกัน แหม่มเลยหลอกใช้ให้ไปช่วยถือของที่ตลาดนัด ซื้อของจนโย่งทั้งหิ้วทั้งหนีบจนเกือบจะต้องคาบ แหม่มแอบดูยิ้มสะใจที่ได้แกล้งโย่ง
พอกลับถึงบ้านโย่งวางของแล้วอ้อนขอน้ำเย็นสักแก้ว แหม่มบอกให้ไปรอข้างนอกเพราะตนอยู่คนเดียวไม่อยากให้คนนินทา โย่งออกไปอย่างว่าง่าย แต่พอออกไปแหม่มก็ปิดประตูปัง โย่งเคาะประตูเรียก
“แหม่มๆ ปิดประตูทำไม แหม่ม...”
“กลับบ้านไปซะ แล้วก็อย่ามายุ่ง อย่ามาตอแยวอแวกับฉันอีก” แหม่มตะโกนออกมาอย่างไร้เยื่อใย
โย่งเศร้า กลับไปเล่าให้ลุงจ๊อดฟัง ลุงจ๊อดสอนโย่งว่า จีบผู้หญิงมันต้องค่อยเป็นค่อยไป ต้องอดทน ต้องพยายาม ชี้ให้โย่งเห็นจุดที่ต้องปรับปรุงของตัวเอง ทั้งการพูดเสียงดังเกินเหตุและโทนเสียง โจ๊กติงว่าทำแบบนี้ถ้าแหม่มจับได้ว่าโย่งเสแสร้งไม่ดีแน่
เสียงโทรศัพท์ของโจ๊กดังขัดจังหวะขึ้น เป็นสายจากคุณหนูจ๋า โทร.มาถามหาบื้อ โจ๊กบอกว่าบื้อไปต่างประเทศอีกอาทิตย์หนึ่งถึงจะกลับ ถามว่ามีอะไรที่ตนจะช่วยได้ไหม
คุณหนูจ๋าจึงให้โจ๊กพาไปซื้อสายกีตาร์ให้ ระหว่างรอสายกีตาร์กับคุณหนูจ๋า โจ๊กเห็นอูคูเลเล่ จึงหยิบเล่นแก้เก้อ คุณหนูจ๋าชมว่าโจ๊กเล่นได้เพราะมาก ขอให้สอนตนด้วย โจ๊กรับสอนให้ด้วยความดีใจ
ooooooo
วันรุ่งขึ้น น้องนุชมาหาคุณชายที่โรงแรม ทั้งสอง ต่างดีใจมาก น้องนุชตีแขนคุณชายอย่างสนิทสนม ส่วนคุณชายก็ขยี้หัวน้องนุชอย่างมันเขี้ยว
ทีแรกห่านก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ทั้งคู่สนิทสนมกันมาก แต่พอรู้ว่าทั้งสองเรียนและโตมาด้วยกัน เป็นเพื่อนที่สนิทกันมากก็โล่งใจ
น้องนุชพาทั้งสามไปที่โรงเรียนกลียอง แนะนำว่าเป็นโรงเรียนสอนการโรงแรมที่ดีที่สุดในโลก คุณชายเสริมว่า ตนกับน้องนุชก็เรียนจบจากที่นี่ แล้วบอกน้องนุชว่า “คุณฮันนี่จบจากเท็กซัส”
“อ๋อ...จบด้านไหนเหรอคะ”
ห่านอึกอัก เลยทำลูกเล่นว่า “แฮ่...ไม่ใช่การบริหาร และการโรงแรมอย่างคุณชายและคุณน้องนุชแน่ๆค่ะ ไม่ต้องกลัวว่าฮันนี่จะแย่งงาน” พูดแล้วหัวเราะ จนน้องนุชกับคุณชายพลอยหัวเราะไปด้วย คุณชายกระซิบถามน้องนุชว่า เป็นไง?
“น่ารักดี...ผ่าน”
บื้อกระอักกระอ่วนใจกับลีลาลื่นเป็นปลาไหลของห่าน แต่ก็ทำได้แค่ส่ายหัวยิ้มฝืดๆกับตัวเอง
ooooooo
โย่งยังพยายามที่จะเอาชนะใจแหม่ม วันนี้เห็นเจ๊มะพร้าวกับแหม่มนั่งกินอาหารในห้องอาหารพนักงาน ก็เอาดอกไม้ซ่อนไว้ข้างหลังเดินเข้าไปหา ดัดเสียงหล่อพูด...
“ดอกไม้ที่ว่าสวย เมื่ออยู่กับแหม่มยังเฉาได้เลยนะครับ” แล้วถือวิสาสะนั่งข้างๆ แหม่ม “ผมมีเรื่องอยากปรึกษา” แหม่มมองอย่างระแวงว่าโย่งจะมาไม้ไหน โย่งดัดเสียงหล่อถาม “ข้อหาลักลอบแอบชอบผู้อื่น โดยไม่ได้รับอนุญาต ผิดกฎหมายมาตราไหนครับ”
“จะไปรู้เรอะ!”
“แหม่มมีเข็มกะด้ายไหม?”
“เอาไปทำไม?!”
“จะเอามาเย็บหัวใจ เพราะเห็นหน้าแหม่มทีไร ใจมันจะขาดดดด...”
เจ๊มะพร้าวสำลักอาหารพรวดออกมา แหม่มเองก็จุกพูดไม่ออก โย่งยิ้มแฉ่งนึกว่าทีเด็ดของตนได้ผล
“เออ...แหม่ม ไปทำงานก่อนนะ ฝากเก็บจานด้วย” เจ๊มะพร้าวสุดจะทนนั่งต่อไปได้ ลุกเดินออกไป แหม่มบอกให้รอด้วย หันมองโย่งอย่างไม่พอใจ โย่งขยับจะพูดอะไรอีก แหม่มยกมือห้ามจนฝ่ามือเกือบติดหน้าโย่ง
“หยุด!! ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว” ว่าแล้วลุกสะบัดไป โย่งรีบตามบอกว่ายังมีอะไรอีกหลายอย่างจะพูดกับเธอ แต่แหม่มจ้ำอ้าวไม่เหลียวหลัง อารามรีบเลยสะดุดขาตัวเองจะล้ม โย่งพุ่งเข้าพยุงไว้ในวงแขน อ้าปากจะพูดอีก แหม่มรีบห้าม “ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น...ถ้านายพูดอีกคำเดียว ฉันจะไม่ขอเจอหน้านายอีก”
โย่งรีบเอามือปิดปากตัวเองแน่น แหม่มหันเดินอ้าวไปแบบอยากจะบ้าตาย โย่งมองตามตาละห้อย...
ooooooo
น้องนุชพาทั้งสามเยี่ยมชมวิธีปูเตียงและการพับผ้าขนหนูเป็นรูปสัตว์ ตลอดจนเรียนรู้ว่าน้ำยาแบบไหนใช้ได้ดีกับพื้นประเภทไหน
ห่านดูแล้วบ่นเสียดายว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะขอให้คุณหญิงแม่ส่งตนมาเรียนที่นี่ จะได้เป็นกุลสตรีที่เก่งสารพัดอย่าง บื้อหมั่นไส้ดักคอว่า
“คุณฮันนี่ขอคุณหญิงแม่มาเรียนตอนนี้ก็ยังไม่สายนะครับ” ถูกห่านถลึงตาใส่ บื้อรีบแก้ตัว “ผมแค่เสนอแนะ”
น้องนุชสนับสนุนข้อเสนอแนะของบื้อ ห่านพูดออกตัวว่าตนอายุมากเกินกว่าที่จะเรียนแล้ว น้องนุชพูดให้กำลังใจว่าที่นี่คนอายุ 50 ก็ยังมาเรียนกัน บื้อได้ทีแกล้งยุห่านให้เขียนใบสมัครเลย เธอแอบจิกตาใส่บื้อแล้วหันไปยิ้มหวานพูดกับคุณชายและน้องนุชว่า
“ฮันนี่อยากเรียนมากเลยนะคะ แต่คุณหญิงแม่คงไม่ยอม เพราะฮันนี่เพิ่งกลับมาจากอเมริกาไม่กี่เดือน แล้วอีกอย่างท่านไม่อยากให้ลูกสาวคนเดียวของท่านต้องไปอยู่ไกลๆ อีกน่ะค่ะ”
บื้อทั้งอึ้งทั้งทึ่ง ที่ห่านเอาตัวรอดได้ชนิดจับไม่ติดไล่ไม่จนจริงๆ แต่ก็ยังหาทางแกล้งห่าน ยอว่าห่านปูเตียงเก่ง คุณชายบอกว่าอยากเห็นจัง ห่านถูกต้อนเข้ามุมเลยจำต้องปูเตียงอย่างทุลักทุเล จนคุณชายกับน้องนุชทนไม่ได้ต้องมาช่วยจึงสำเร็จ กระนั้นคุณชายก็ยังให้กำลังใจชมว่า
“เก่งมากครับ” แล้วหันไปถามน้องนุช “แค่นี้ก็เก่งมากแล้วใช่ไหม”
อ่านละคร ซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ตอนที่ 5 วันที่ 24 ส.ค. 56
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ บทประพันธ์โดย ภาคินัย บทโทรทัศน์โดย ปณธีละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ กำกับการแสดงโดย พีรพล เธียรเจริญ
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ สร้างสรรค์โดย อรพรรณ วัชรพล
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ เป็นละครโทรทัศน์แนว คอมเมดี้
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ออกอากาศทาง สถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7
ที่มา ไทยรัฐ