อ่านละคร ซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ตอนที่ 1 วันที่ 13 ส.ค. 56

อ่านละคร ซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ตอนที่ 1 วันที่ 13 ส.ค. 56

“มันเกิดอะไรขึ้น!!” พรเพ็ญมาเจอตะโกนใส่โทรโข่งอย่างโกรธจัด ทุกคนหยุดค้างท่าไหนท่านั้นทันที
ปรากฏว่าทุกคนถูกเซ็นใบเตือน ห่านบ่นว่าถ้าโดนอีกทีมีหวังถูกตัดเงินเดือนแน่ ยิ่งทำยอดไม่ได้อยู่ด้วย เจ๊บอกว่าเดือนนี้ห่านต้องทำยอดให้ได้ ไม่อย่างนี้ไม่มีทางสู้แอปเปิ้ลได้ แหม่มให้กำลังใจว่า “ฉันกับเจ๊จะช่วยแกเอง”

ฝ่ายบื้อโดนตบเข้าไปสองข้างสองฉาด ทำเอาหูอื้อ บ่นกับโย่งว่า


“อยู่ดีไม่ว่าดี โดนตบเฉยเลย...ฉันจะเอาจักรยานไปซ่อมเบรก ไงไปเจอกันที่บ้านแล้วกัน”

“อย่ากลับดึกนะ พรุ่งนี้ต้องขนของย้ายบ้านกันแต่เช้า” โย่งยํ้า บื้อพยักหน้าหงึกเดินกุมแก้มไป

ooooooo

คืนนี้ พอเลิกงานห่านไปรอรถเมล์ที่ป้าย พอรถมาก็วิ่งไปแย่งกันขึ้นเป็นกิจวัตรประจำวัน บื้อวิ่งมาทันขึ้นคันเดียวกันพอดี

ขณะรถแล่นฉวัดเฉวียนตามความคึกคะนองของคนขับที่ทั้งกระตุก กระชาก กระแทก ผู้โดยสารเต็มคันรถโยกคลอนกันไปตามจังหวะรถ บื้อยืนคิดฝันว่าตัวเองกำลังโซโลกีตาร์อย่างเท่อยู่บนเวที พลันก็ตกใจเมื่อถูกนักศึกษาสาวที่ยืนข้างๆ ตบหน้าเพียะ! บื้อตกใจถามว่าตบตนทำไม

“แกจับก้นฉัน” นักศึกษาคนนั้นโวยวายให้ทุกคนได้ยิน ทุกสายตาเลยมองมาที่บื้อ ห่านจำได้ว่าบื้อทำงานที่เดียวกับตน พึมพำอย่างสมเพชว่า “ไม่น่าเล้ย...ไอ้โรคจิต”

บื้อพยายามชี้แจงแต่ไม่มีใครเชื่อ พอดีรถเมล์เบรกเอี๊ยดดดด บื้อถลาไปชนหน้าอกห่าน คราวนี้เลยโดนเต็มๆเพราะเห็นกันจะจะ ผู้โดยสารในรถช่วยกันจับบื้อโยนลงรถไป พอรถแล่นออกไป ชายคนหนึ่งที่ยืนข้างๆห่าน มองบื้อแล้วยิ้มเยาะ บื้อรู้ทันทีว่าเป็นฝีมือหมอนี่เอง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว โมโหสุดๆแต่ก็ทำได้แค่สบถ “โธ่เว้ย!!”

ห่านกลับถึงห้องเช่ายังไม่หายแค้น ต้มบะหมี่สำเร็จรูปมานั่งกิน บอกกับตัวเองว่า

“คอยดูนะ ฉันจะเอาเรื่องนายไปแฉประจานทั่วห้าง เอาให้นายทนอยู่ไม่ได้แล้วลาออกไปเลย!”

ระหว่างนั้น ทีวีมีการถ่ายทอดการประกวดนางสาวไทยสยามอยู่พอดี ผู้ที่ได้เป็นนางสาวไทยสยามคือ ดาหลา เธอสวยสง่าท่ามกลางความชื่นชมของทุกคน

“สักวันฉันต้องสวยเลิศแบบนี้ให้ได้” ห่านบอกกับตัวเองแล้วดูดบะหมี่พรืดดดด...ประชดชะตาของตัวเอง

ooooooo

ที่ละแวกบ้านเช่าราคาถูก ลุงจ๊อดเช่าบ้านอยู่กับไอ้โจ๊กหลานชายผู้คลั่งไคล้กีตาร์ มาเจอกับบื้อเพิ่งย้ายมาที่บ้ากีตาร์พอกัน ทั้งสองเลยกลายเป็นคู่หู ที่พอเลิกงานแล้วก็มาเล่นกีตาร์กันจนดึก

ที่น่าอัศจรรย์คือ บื้อกับโย่งมาเช่าบ้านติดกับบ้านเช่าของห่านพอดี๊...พอดี! เลยเป็นเรื่อง ห่านหนวกหูเสียงกีตาร์นอนไม่หลับ ทนไม่ไหว ลุกขึ้นตะโกนให้เกรงใจคนอื่นบ้าง บื้อกับโจ๊กที่กำลังดวลกีตาร์กันเมามันไม่ได้ยิน เลยคว้าก้อนหินขว้างเข้าไปในบ้าน ถูกกระจกเงาที่แขวนอยู่แตกเพล้ง!

นักดวลกีตาร์ทั้งสองหยุดกึก โย่งไปหยิบก้อนหินดูถามเพื่อนว่า “มาจากไหน?” บื้อไปเอาก้อนหินจากโย่งมองไปที่บ้านห่านที่ติดกันทันที

ห่านปาก้อนหินแล้วซุ่มดูผลงานอยู่ เห็นบื้อเดินมาดูก็ตกใจ จำได้ว่าคือไอ้หื่นบนรถเมล์ ทั้งเจ็บใจทั้งกลัว ซุ่มเงียบกริบ พอบื้อขยับจะกลับห่านลุกขึ้นจะหนีเข้าบ้าน ปรากฏว่าเสื้อเกี่ยวกับลวดหนามไปไม่ได้? บื้อชะงักเห็นไม่มีใครก็จะกลับแต่ผ้าขาวม้าถูกลวดหนามเกี่ยวเลยเห็นห่านพอดี!

“เธอ!!” บื้อจำได้ พอดีผ้าขาวม้าถูกลวดหนามเกี่ยวหลุด ห่านหลับตาปี๋ร้องลั่น ลุงจ๊อด ไอ้โจ๊ก และโย่งได้ยินเสียงวิ่งมาดู เห็นบื้อยืนโทงๆผ้าขาวม้ากองที่เท้าก็ตาเหลือก บื้อก้มมองตัวเองตกใจรีบคว้าผ้าขาวม้าขึ้นนุ่ง หันไปอธิบายกับห่าน แต่สู้เสียงด่าโขมงโฉงเฉงของเธอไม่ได้ ด่าไม่ทันจบก็หันไปคว้าถังนํ้าใกล้ตัวสาดโครมเข้าให้ บื้อหลบแว้บนํ้าเลยไปถูกลุงจ๊อด ไอ้โจ๊ก และโย่งเปียกไปตามกัน ห่านตกใจรีบขอโทษ เลยเห็นโย่งเธอยิ่งหน้าเสีย บื้อเองก็ยืนเป็นบื้อทำอะไรไม่ถูก

พอกลับเข้าบ้าน บื้อถามโย่งว่า ย้ายบ้านตอนนี้ทันไหม โย่งบอกว่าจ่ายค่าเช่าล่วงหน้าไปสามเดือนจะเอาเงินที่ไหนไปเช่าบ้านใหม่ บื้อเลยถอนใจบ่นกลุ้มๆ

“เฮ้อ...ทำไมต้องมาอยู่ข้างบ้านยัยนั่นด้วย”

ooooooo

วันต่อมา ห่านเห็นบื้อเอาจักรยานออกมา ห่านเชิดใส่ บื้อส่ายหัวยิ้มๆแล้วขี่จักรยานแซงหน้าห่านไป ทำให้ห่านจำได้ว่า คือคนที่เฉี่ยวตนล้มบนสะพาน พึมพำอย่างแค้นใจ

“ที่แท้ก็นายนั่นเอง!”

พอบื้อไปถึงที่ทำงาน เห็นบรรดาพนักงานยืนซุบ– ซิบๆกันเป็นกลุ่มๆ พลันก็ตกใจผงะเมื่อแอปเปิ้ลกับปีโป้พรวดมาขวางหน้า ตีโพยตีพายโมเมว่าเขานอกใจตน บื้อตกใจถามว่า “ใครบอก” สองสาวเลยยิ่งเสียใจมองหน้าถามว่า

“แสดงว่ามันจริงใช่ไหม”

“ยัยตัวแสบข้างบ้าน!!” บื้อนึกออกทันที เขาเดินอ้าวไปที่แผนกขายรองเท้า แอปเปิ้ลกับปีโป้รีบตาม พอเจอหน้าห่าน บื้อตะคอกว่า “ฝีมือเธอใช่ไหม”

“ใช่...ฉันเองแหละที่เป็นคนบอกให้สาวๆทุกคนระวังนายเอาไว้ให้ดี เพราะว่านายเป็นไอ้โรคจิต บ้ากาม...” บื้อพยายามจะชี้แจงแต่ห่านพูดไม่หยุด “นอกจากความเลวข้างต้นแล้ว นายยังไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ ขี่จักรยานชนฉันบนสะพานวันก่อนแล้วก็ไม่ขอโทษ”

“หา!” บื้อตกใจ แต่พอนึกย้อนหลังก็จำได้บอกว่า “ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

อ่านละคร ซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ตอนที่ 1 วันที่ 13 ส.ค. 56

ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ บทประพันธ์โดย ภาคินัย บทโทรทัศน์โดย ปณธี
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ กำกับการแสดงโดย พีรพล เธียรเจริญ
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ สร้างสรรค์โดย อรพรรณ วัชรพล
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ เป็นละครโทรทัศน์แนว คอมเมดี้
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ออกอากาศทาง สถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7
ที่มา ไทยรัฐ