อ่านละคร ซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ตอนที่ 6-7 วันที่ 31 ส.ค. 56
“สต๊อป!! อย่าเพิ่งเริงร่าเกินเหตุ วันนี้รอดใช่ว่าวันหน้าจะโชคดีเหมือนวันนี้ อย่าลืมว่ามีคนจ้องจับผิดแกอยู่ ทั้งนังแอ๊บแบ๊ว นังปลากะโห้ นังช้างน้ำจีจี้ แก ยังต้องระวังตัวห้ามทำอะไรให้พวกมันจับได้อีกเด็ดขาด” เจ๊เตือนสติจริงอย่างที่เจ๊เตือน เพราะสามคนนั้นกำลังรวมหัวกันเล่นงานห่าน แอปเปิ้ลประกาศว่า ต้องรู้ให้ได้ว่าความลับของห่านคืออะไร ปีโป้เสนอว่า งานนี้เราสามคนอาจจะทำลายห่านไม่ได้ เราต้องระดมสมองระดมกำลัง เป้าหมายคือดาหลา แต่พอแอปเปิ้ลคุยกับดาหลา เธอไม่เล่นด้วยถือว่าเป็นคนละชั้นกัน พอดีมือถือดาหลาดังขึ้น พอเห็นเป็นรื่นฤดีก็รีบเลี่ยงไปคุย
บื้อได้ยินทุกอย่างที่สามตัวแสบคุยกัน เขาเป็นห่วงห่านมาก นัดห่านไปพบในที่ลับตาเล่าสิ่งที่ได้ยินมาให้ฟัง ขอร้องห่านให้เลิกปลอมตัวเป็นฮันนี่เสีย หยุดเสียตอนนี้ยังไม่สาย
“นายจะให้คุณฮันนี่หายตัวไปเฉยๆ ได้ไง แล้วคุณชายจะรู้สึกยังไง...” บื้อติงว่าห่วงตัวเองก่อนเถอะ ห่านมองหน้าบื้อพูดอย่างผู้รู้ว่า “คนไม่เคยมีความรักอย่างนายจะไปรู้อะไร คนรักกันเขาก็จะต้องห่วงกัน อย่างที่ฉันกำลังห่วงคุณชายนี่แหละ รู้ไหม”
“รู้สิ...ทำไมฉันจะไม่รู้” บื้อพูดเป็นนัย แต่ห่านไม่ได้สนใจ ทำหน้าเคลิ้มบอกว่า
“ที่สำคัญที่สุด นับจากนี้ไป ฉันทำร้ายจิตใจคุณชายไม่ได้ เพราะว่าคุณชายบอกรักฉันแล้ว...คุณชายบอกฉันตอนที่เรากำลังกลับจากสวิตเขาพูดว่าเขารักฉัน ความฝันของฉันเป็นจริงแล้ว ฉันจะไม่มีวันทำลายมันเด็ดขาด”
บื้อติงว่าแต่เธอโกหกคุณชาย ห่านถามว่า ถ้างั้นจะบอกคุณชายไปเลยดีไหมว่าความจริงตนเป็นใคร พอดีมือถือห่านดังขึ้น เป็นสายจากคุณชาย ห่านรับสาย ตาเป็นประกายอย่างมีความสุข...บื้อเห็นแล้วได้แต่เดินคอตกออกไป...
รื่นฤดีนัดดาหลากับดารัณมาที่บ้านบอกว่าจะชวนฮันนี่มาร่วมโต๊ะทานข้าวกัน เพราะคุณชายขอให้ตนให้โอกาสฮันนี่ ถ้าไม่ทำคุณชายก็จะมองตนเป็นนางมาร จึงชวนสองแม่ลูกมาร่วมโต๊ะด้วยเพื่อจะได้ “มาช่วยกันรุมมันยังไงล่ะ”
“คุณหญิงอยากให้ฉันกับลูกทำอะไรก็บอกมาเลยนะคะ พวกเราจะช่วยเต็มที่” ดารัณพร้อมที่จะช่วยกำจัดฮันนี่
ส่วนคุณชายก็โทร.บอกห่านว่าคุณแม่เขาชวนเธอไปทานข้าวที่บ้านเย็นวันพรุ่งนี้ นั่นแสดงว่าคุณแม่ท่านยอมเปิดใจกับเธอแล้ว พูดอย่างมีความสุขว่า “ผมดีใจมากเลยครับคุณฮันนี่”
“เออ...ฮันนี่...ก็...ดีใจค่ะ” ปากพูดไปอย่างนั้น แต่ใจห่านเต็มไปด้วยความวิตกกังวล
ooooooo
อ่านละคร ซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ตอนที่ 7
“ไฟไหม้! ไฟไหม้!!”
ได้ผล! ทั้งลุงจ๊อด โจ๊ก โย่ง และบื้อวิ่งออกมาจากบ้าน โย่งยกโต๊ะออกมาได้ทั้งตัว ลุงจ๊อดก็แบกตู้เย็นออกมาได้ทั้งหลัง ส่วนบื้อกอดหมอนออกมาได้ใบเดียว
พอทุกคนออกมา ห่านบอกหน้าตาเฉยว่าล้อเล่น แหม่มช่วยชี้แจงว่าที่ห่านต้องทำแบบนี้เพราะมีเรื่องอยากคุยกับบื้อ
“ใช่...ไปคุยกันที่บ้านฉัน แค่นายคนเดียวเท่านั้น”
เมื่อพาบื้อเข้าบ้านแล้ว พอฟังห่านบอกเรื่องที่จะขอความร่วมมือ บื้อร้องอย่างรับไม่ได้ว่า
“ให้ฉันยืมรถเฮียเจ้าของร้านจักรยาน และให้ฉันปลอมเป็นคนขับรถ เพื่อรับใช้คุณฮันนี่อีกงั้นเหรอ?...ฉันไม่ทำ!!”
“อย่าลืมสิว่า นายกับฉันกินช็อกโกแลตร่วมสาบานกันแล้ว ถ้านายผิดคำสาบาน นายต้องโดนหมากัด ถูกรถชน โดนหญิงทิ้ง เดินไปไหนก็ขอให้เหยียบแต่ขี้หมา”
โดนแช่งเสียขนาดนี้ บื้อเลยยอมช่วย บ่นอุบอิบว่า “ฉันไม่น่าหลงกลเธอเลยจริง ๆ ยัยตัวยุ่ง”
“ทำใจซะเถอะ นายกับฉันลงเรือลำเดียวกันแล้ว” ห่านพูดตามหลังแล้วรีบไปนอน กลัวพรุ่งนี้หน้าจะไม่เฟรช
ooooooo
บ่ายวันรุ่งขึ้น ห่านก็ให้เจ๊มะพร้าวแต่งหน้าให้ เจ๊แต่งให้สุดฝีมือ มีแหม่มคอยยืนเชียร์อยู่ข้างๆ
ระหว่างนั้น จีจี้ผ่านมาเห็นก็สงสัยว่าห่านแต่งหน้าทำไม จะไปไหน นึกถึงที่แอปเปิ้ลบอกไว้ว่าช่วงนี้ให้พยายามเกาะติดเจ๊มะพร้าวเผื่อจะได้ข้อมูลอะไรดีๆ มาบ้าง เลยแถเข้าไปทำเจ๊าะแจ๊ะ ถามว่าห่านแต่งหน้าเสียเช้ง จะไปไหนหรือ เลยถูกเจ๊ด่า “สาระแน”
“ทำไมแกถึงไม่ด่าอีเจ๊กลับไปหา!” แอปเปิ้ลโมโหเมื่อฟังจีจี้เล่า ปีโป้บอกว่าห่านให้เจ๊มะพร้าวแต่งตัวแบบนี้ แสดงว่าต้องไปงานอะไรที่มีความสำคัญ แอปเปิ้ลเห็นด้วย จีจี้ถามว่าแล้วเราต้องทำยังไงถึงจะรู้ว่าห่านไปไหน??
ทั้งสามขมวดคิ้วคิด แต่ไม่มีใครเดาออก
พอหกโมงเย็น ห่านก็โทร.บอกบื้อให้ไปเจอกันที่หลังห้างฯ อย่าให้ใครเห็น แล้วห่านก็รีบไปเข้าห้องน้ำ เมื่อสามตัวแสบไปเจอห่านที่ห้องน้ำ จึงสมคบกันปิดประตูไม่ให้ห่านออกจากห้องน้ำ พอห่านตะโกนให้เปิดประตู แอปเปิ้ลก็สวนเข้าไปว่า
“ถ้าแกอยากออกจากห้องน้ำ แกต้องบอกฉันมาก่อนว่าแกจะไปไหน ถึงต้องแต่งหน้าซะสวย”
ห่านบอกว่าตนให้เจ๊ลองเครื่องสำอาง ก็ไม่มีใครเชื่อ ยืนยันไม่เปิดประตูให้จนกว่าห่านจะบอกว่าแต่งหน้าจะไปไหน ห่านดูนาฬิกาเห็นใกล้จะหกโมงครึ่งแล้วยิ่งร้อนใจ
“ใกล้เวลานัดคุณชายแล้ว...ทำไงดี...” ตัดสินใจโทร.หาเจ๊มะพร้าว “เจ๊...ช่วยฉันด้วย”
เจ๊กับแหม่มเดินอ้าวไป เจอโย่งที่เข้ามาเจ๊าะแจ๊ะแหม่ม เจ๊เลยชวนไปด้วย สามต่อสาม กำลังจะได้สูสีกัน
ooooooo
เจ๊มะพร้าวเดินอ้าวเข้าไปในห้องน้ำหญิงสั่งให้ปล่อยเพื่อนตนเดี๋ยวนี้ สามสาวตัวแสบหันขวับเห็นเจ๊เดินบ๊ะเข้ามา แอปเปิ้ลสะอึกออกมา ท้าทายว่าไม่ปล่อยมีอะไรไหม
ปีโป้ปากแบะแผดเสียงหัวเราะ เลยโดนเจ๊ตบผัวะ! ทุกคนตกใจ เจ๊หันสั่งแหม่มให้ช่วยห่านออกมา พอแหม่มเดินเข้าไปก็ถูกแอปเปิ้ลมาขวางตบหน้าเพียะ! โย่งโมโหมากพุ่งเข้าตวาด
“อย่าทำอะไรแหม่มของฉันนะ!!”
โย่งถูกแอปเปิ้ลเอานิ้วจิ้มสองตาจนร้องลั่น ส่วนที่เหลือเลยกระโจนเข้าจิกทึ้งกันอุตลุด แหม่มร้องบอกให้โย่งไปเปิดประตูให้ห่าน โย่งปวดตาไปไม่ไหว แต่พอแหม่มบอกว่าถ้าช่วยห่านออกมาได้ตนจะไปกินข้าวด้วยเท่านั้น โย่งก็พุ่งเข้าไปกอดจีจี้พยายามดึงออกจากตรงประตู
จีจี้ถูกโย่งกอดก็ระทวยย้วยไปทั้งตัว โย่งลากออกมาแล้วตะโกนบอกห่านให้รีบออกมา เจ๊มะพร้าวที่กำลังพันตูอยู่กับแอปเปิ้ลตะโกนบอกห่าน “รีบไปนังห่าน”
ห่านหนีออกไปได้แล้ว แอปเปิ้ลประกาศอย่างแค้นใจว่า
“วันนี้นังห่านโชคดี แต่วันหน้าไม่มีทางโชคดีเหมือนวันนี้แน่ ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าพวกแกมีความลับอะไรกัน”
แหม่มเบ้หน้าใส่ว่าจ้างให้ก็ไม่มีทางรู้ ปีโป้เลยอำว่า พูดแบบนี้แสดงว่ามีความลับจริงๆ
ขณะเจ๊มะพร้าวกับแหม่มกำลังเดินออกจากห้องน้ำนั้น ได้ยินเสียงโย่งร้องขอความช่วยเหลือโหยหวน ทั้งสองหันไปดูเห็นจีจี้กำลังกอดโย่งแนบแน่นจนตัวโย่งเกือบฝังเข้าไปในร่างตุ๊ต๊ะของจีจี้ เจ๊พูดอย่างสยองว่า
“งานนี้ช่วยไม่ไหวล่ะน้องโย่ง ช่วยตัวเองเถอะ”
บื้อคอยห่านอยู่หลังห้างฯจนเกือบทุ่มยังไม่เห็นมาก็ร้อนรน ไม่รู้ห่านเป็นอะไรหรือเปล่า อึดใจต่อมาห่านก็วิ่งกระหืดกระหอบมา บื้อถามว่า
“เธอไปไหนมา!! แล้วทำไมถึงยังไม่เปลี่ยนชุดอีก??”
“อย่าเพิ่งถามได้ป่ะ ขึ้นรถก่อนเหอะ ซิ่งเลยนะนายบื้อ เอาให้ทันหนึ่งทุ่มล่ะ”
“ดีแต่สั่ง...เฮ้อ...” บื้อบ่น แต่ก็รีบทำตามคำสั่ง
ห่านเปลี่ยนชุดในรถ แม้จะหลบๆ บังๆ แต่ก็ทำเอาบื้อแทบหัวใจวาย
ooooooo
เพราะคุณชายเคยรับปากกับห่านขณะอยู่สวิต ว่าจะทำเปปเปอร์สเต๊กให้ชิม วันนี้คุณชายจึงเข้าครัวลงมือทำตามสัญญา
รื่นฤดียิ่งไม่พอใจที่ “ผู้หญิงคนนั้น” ทำให้ลูกชายถึงกับเข้าครัวทำอาหารต้อนรับเอง จนเมื่อได้เวลาหนึ่งทุ่มตรงก็ลงมาที่โต๊ะอาหาร ถามคุณชายอย่างไม่พอใจว่าทำไม “แม่ฮันนี่” ถึงยังไม่มา ก็พอดีมีเสียงรถเข้ามา คุณชายยิ้มดีใจนึกว่าห่าน
“คงจะมาแล้วล่ะครับ”
คุณชายยิ้มสดชื่นเดินไปรับ กลายเป็นดาหลากับดารัณสองแม่ลูก คุณชายยิ้มเจื่อนทันที รื่นฤดีพูดดักคอว่า
“แม่ชวนหนูดาหลากับคุณดารัณให้มาทานข้าวด้วยกัน หวังว่าลูกคงไม่ขัดข้องนะจ๊ะ”
คุณชายพูดไม่ออก แต่พอเข้านั่งที่โต๊ะ รื่นฤดีก็เริ่มเล่นงานห่านพูดอย่างไม่พอใจอีกว่า
“แม่ให้โอกาส 15 นาที แต่ก็ยังไม่มา แบบนี้เรียกว่าเป็นคนยังไงนะคะคุณดารัณ”
“ไม่รู้จักกาลเทศะค่ะคุณหญิง” ดารัณลอยหน้าตอบ
“ผมว่าต้องเกิดอะไรขึ้นกับคุณฮันนี่แน่ๆครับ คุณฮันนี่ไม่ใช่คนแบบนี้” คุณชายแก้ต่างให้ห่าน เลยถูกรื่นฤดีแขวะว่า รู้ได้ยังไงในเมื่อเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน
พอดีห่านโทร.เข้ามือถือคุณชาย เขารีบรับสายถามว่าตอนนี้ถึงไหนแล้ว
“อีกไม่เกิน 10 นาที ฮันนี่จะถึงบ้านคุณชายค่ะ ฮันนี่ขอโทษนะคะ พอดีมีอุบัติเหตุนิดหน่อย” คุณชายถามว่าเธอเป็นอะไรหรือเปล่า “ฮันนี่ไม่เป็นอะไรค่ะ ถ้าไงฝากขอโทษคุณแม่ของคุณชายด้วยนะคะ แล้วเจอกันค่ะ”
วางสายแล้วห่านรีบจัดแต่งเสื้อผ้าหน้าผมให้ดูเป๊ะ บื้อเหลือบมองทางกระจกอย่างปวดใจ
แต่พอมาถึงบ้านคุณชายจริงๆ ห่านกลับกังวล กลัว ไม่กล้าลง บื้อให้กำลังใจจนห่านลงไป แต่พอห่านลงไป บื้อกลับเจ็บลึกนั่งมองตาละห้อย
ooooooo
คุณชายพาห่านมาที่โต๊ะ จัดให้เธอนั่งติดกับตนและดาหลานั่งอีกข้างของตน
ดาหลาเปิดฉากรุกตามแผน ตักโน่นตักนี่ที่คุณชายชอบให้ พอรื่นฤดีชงว่าน่ารักช่างรู้ใจคุณชาย ดาหลาก็ พรรณนายาวเหยียดละเอียดยิบว่าคุณชายชอบอะไรบ้าง
พูดให้เห็นว่าตนรู้ใจคุณชายทุกอย่าง
ห่านเริ่มใจเสียเพราะตัวเองไม่รู้เลยว่าคุณชายชอบอะไรและไม่ชอบอะไร เลยก้มหน้าก้มตากินเงียบๆ
รื่นฤดีเหลือบมองห่านแล้วเริ่มแผนต่อไป ทำทีว่าครั้งที่แล้วยังคุยกันไม่จบ ยังไม่รู้เลยว่าพ่อเธอชื่ออะไร ห่านตอบทันทีว่า พ่อชื่อสมชาย รื่นฤดีทำหน้าสงสัยจับเท็จว่าคราวที่แล้วเธอบอกว่าชื่อ เคเค
เรื่องแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเอาตัวรอด ห่านมีเชาวน์พิเศษอยู่แล้ว เธอตอบทันทีอย่างไร้พิรุธว่า สมชายเป็นชื่อจริงของพ่อส่วนเคเคเป็นชื่อเล่นที่เรียกกันตอนอยู่เมืองนอก เอาตัวรอดได้เรื่องหนึ่งแล้ว ห่านยังคุยเขื่องเรื่องอาชีพของพ่อว่าเป็นคนทำผักออร์กานิกส่งออกต่างประเทศแต่ละปีทำกำไรได้หลายล้าน พอคุณชายอยากไปชมสวนผักออร์กานิกเธอเชื้อเชิญด้วยความยินดี
แต่พอนึกได้ก็ใจไม่ดีนึกบ่นตัวเอง “ตายแล้ว...ปากหนอปาก ไม่น่าโม้ไปเยอะเลยเรา แล้วแบบนี้จะไปหาฟาร์มผักออร์กานิกได้ที่ไหนเนี่ย???”
พอดีคุณชายนึกขึ้นได้ บอกเธออย่างภูมิใจว่า มีเมนูพิเศษสำหรับเธอโดยเฉพาะ แล้วลุกไปยกมา
“เปปเปอร์สเต๊กที่ผมรับปากว่าจะทำให้คุณฮันนี่ทาน”
“คุณชายไม่ลืม” ห่านทำหน้าปลื้มสุดๆ
“อะไรที่ผมรับปากคุณฮันนี่แล้ว ผมไม่มีทางลืม เพราะคุณฮันนี่คือคนสำคัญของผม”
คุณชายเอาอกเอาใจห่านจนสามหญิงที่โต๊ะอาหารจิกตามองอย่างไม่พอใจ ยิ่งเมื่อห่านจับมีดกับส้อมจะหั่นเนื้อ คุณชายจัดแจงช่วยแล้วป้อนให้ด้วย รื่นฤดีทนไม่ได้พูดขัดขึ้นว่า
“ตรงนี้ไม่ได้อยู่กันแค่สองคน ยังมีแม่ คุณดารัณ แล้วก็หนูดาหลาอีก” พอชนะศึกถามว่าแล้วตนล่ะ ก็ถูกพูดอย่างไม่ไว้หน้าว่า “อย่างคุณไม่อยู่ในสายตา” ทำเอาชนะศึกทำหน้าไม่ถูก
ห่านขอโทษ คุณชายถามว่าขอโทษทำไม คนรักกันเขาก็ทำกันแบบนี้ ดาหลาปรี๊ดแตกทันทีถามว่าหมายความว่ายังไง คุณชายตอบยิ้มๆว่า
“ก็หมายความตรงตัว คุณฮันนี่เป็นคนรักของผม และตอนนี้เราก็กำลังคบกัน นี่คือสิ่งที่ผมอยากบอกให้ทุกคนรู้ในวันนี้ครับ”
“โอ๊ยยยย...” ดารัณร้องออกมาอย่างทนไม่ไหว พอทุกคนหันมองถามว่าเป็นอะไร ก็บอกว่า รู้สึกเวียนหัวแล้วขอกลับบ้านเลย ดาหลาลุกไหว้ลาตามแม่ไป แต่พอออกมาพ้นหน้าทุกคนแล้วก็เดินฮึดฮัด ดาหลาถามว่าแม่หายแล้วหรือ ดารัณตอบหน้าตาเฉยว่า “แม่ไม่ได้เป็นอะไร”
บื้อนั่งรอห่านอยู่ในรถ เห็นสองแม่ลูกเดินผ่านมาจะไปที่รถ จึงลดกระจกลงแอบฟัง ได้ยินดารัณเสี้ยมสอนดาหลาว่า
“คุณชายก็แค่บอกว่าเป็นคนรักเท่านั้น ยังไม่ได้แต่งงาน และถึงแต่งงานเราก็แย่งได้ ไม่มีปัญหา รักแท้คือการแย่งชิง รักไม่จริงคือการเสียสละ ลูกเคยได้ยินไหม เรายังมีโอกาสอีกมากเลยจ้ะลูก เพียงแต่วันนี้ไม่ใช่วันของเรา ถ้าเราทำอะไรวู่วามเราจะเสียเปรียบ เพราะฉะนั้น เราต้องค่อยๆคิด วางแผนให้รัดกุม ทำให้นังฮันนี่มันเละเป็นโจ๊ก และเมื่อนั้น!...”
“คุณชายก็จะเป็นของเราดาหลา”
อ่านละคร ซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ตอนที่ 6-7 วันที่ 31 ส.ค. 56
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ บทประพันธ์โดย ภาคินัย บทโทรทัศน์โดย ปณธี
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ กำกับการแสดงโดย พีรพล เธียรเจริญ
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ สร้างสรรค์โดย อรพรรณ วัชรพล
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ เป็นละครโทรทัศน์แนว คอมเมดี้
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ออกอากาศทาง สถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7
ที่มา ไทยรัฐ