อ่านละคร ซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ตอนที่ 6 วันที่ 27 ส.ค. 56
แต่ลีลาจีบสาวของโย่งลิเกจนแหม่มต้องเดินหนีทุกครั้ง วันนี้แหม่มไปเก็บผ้าขณะฝนตกเกิดฟ้าผ่าเธอตกใจล้มลง ผ้าที่เก็บมาตกเปื้อนโคลน ตัวเองก็ได้แผลที่เท้า โย่งเห็นรีบไปช่วยพามาทำแผล แหม่มจามจะเป็นหวัด โย่งเอายาให้กินบอกให้นอนพักผ่อนเสีย ก่อนกลับโย่งไม่วายทำตาเชื่อมบอกว่า“ถ้าคืนนี้เธอรู้สึกเหนื่อยก็ไม่ต้องตกใจนะ” แหม่มถามว่าทำไม “เพราะเธอวิ่งอยู่ในหัวใจฉันยังไงล่ะ...ฮิ้วววว...”
ฝ่ายโจ๊กก็ใช่เล่น มีนัดกับคุณหนูจ๋ามาสอนอูคู–เลเล่กันอย่างใกล้ชิด จนลุงจ๊อดถามว่า “เอ็งชอบคุณหนูจ๋าเหรอ”
“จ๊ะ...เอ๊ย...เปล่าๆๆฉันไม่ได้ชอบ”
“ให้มันจริงเถอะ อย่าแม้แต่คิดเชียวนะไอ้โจ๊ก ข้าไม่อยากเห็นเอ็งใสเจีย...เสียใจ”
“ลุงคิดไกลไปแล้ว ฉันกับคุณหนูจ๋าเป็นเพื่อนกัน” โจ๊กจำแบบดารามาพูด แต่พูดแล้วก็แอบเศร้า
ส่วนที่แผนกขายรองเท้า เพราะเป็นวันสิ้นเดือน ลูกค้าเข้ามาซื้อรองเท้ามากมายจนแอปเปิ้ลกับปีโป้หยิบรองเท้ามือเป็นระวิง พอเหนื่อยก็เริ่มบ่นไม่พอใจห่านที่มาลาพักเอาช่วงนี้ แอปเปิ้ลไม่เพียงบ่นว่าห่านเท่านั้น ยังพาดพึงถึงพรเพ็ญว่า ไม่รู้ห่านเอาอะไรให้กินถึงได้ใจดีด้วยขนาดนี้ ให้ห่านลาตั้งอาทิตย์!
ปีโป้เห็นพรเพ็ญมายืนฟังก็พยายามส่งสัญญาณให้แอปเปิ้ลรู้ตัว แต่แอปเปิ้ลก็เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาว่าเอ๊าว่าเอา จนปีโป้ต้องแกล้งทักพรเพ็ญดังๆ จึงรู้ตัวรีบยกมือไหว้ แล้วทั้งสองก็หาเหตุจะเลี่ยงไป พรเพ็ญเรียกไว้แล้วอบรมยาว...
อันดับแรกชี้ให้แอปเปิ้ลเห็นว่า
“เธอลางานไปผ่าฟันคุดหกครั้ง ทั้งๆที่ฟันคุดมีแค่สีซี่ นั่นแสดงว่าเธอโกหก ถึงจำไม่ได้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไป แต่กับหฤทัยเขาไม่เคยลางานเลยตั้งแต่เริ่มทำงานมาเป็นเวลาสองปี และการลางานของหฤทัยครั้งนี้มีเหตุผล หฤทัยต้องกลับไปช่วยที่บ้านเกี่ยวข้าว ธุระของหฤทัยเป็นเรื่องจำเป็น ฉันถึงอนุญาต เข้าใจรึยังอรนภา”
แอปเปิ้ลยกมือไหว้ขอโทษ
“สำนึกก็ดี แล้วก็จงอย่าอิจฉาคนอื่น ตั้งใจทำงาน อย่านินทา เพราะจะไม่เจริญ” แอปเปิ้ลรับคำหน้าจ๋อยๆ ส่วนพรเพ็ญพูดแล้วเดินออกไป พอพรเพ็ญเดินออกไปแล้ว แอปเปิ้ลก็พึมพำอย่างสงสัยว่า
“นังห่านจะกลับไปช่วยที่บ้านเกี่ยวข้าวได้ไง ในเมื่อมันเป็นเด็กกำพร้า??!!”
“แสดงว่านังห่านโกหกคุณพรเพ็ญน่ะสิ”
แอปเปิ้ลพยักหน้าบอกว่าห่านเคยบอกตนว่าตัวเองอยู่บ้านเด็กกำพร้าทอตะวันตั้งแต่เกิด ปีโป้ถามว่าแล้วเจ๊ไปรู้จักห่านได้ไง แอปเปิ้ลบอกว่าตนเคยสนิทกับห่านก่อนที่ปีโป้เข้ามาทำงานที่นี่...แล้วเล่าให้ฟังว่า...
เมื่อสองปีก่อน ห่านเข้ามาทำงาน พอห่านบอกชื่อตนแอปเปิ้ลก็ทำหน้าแปลกใจถามว่าชื่อแปลกดีใครตั้งให้หรือ ห่านบอกว่าไม่รู้เพราะตั้งแต่จำความได้ก็ได้ยินเขาเรียกตนชื่อนี้แล้ว ห่านเล่าอย่างไม่ปิดบังว่า...
“ฉันอยู่ที่บ้านเด็กกำพร้าทอตะวันน่ะ ฉันไม่มีพ่อไม่มีแม่ ไม่มีญาติที่ไหน มีแค่ครูสมพรคนเดียวที่เลี้ยงดูฉันมา”
แอปเปิ้ลขอโทษที่ทำให้ห่านไม่สบายใจ ห่านบอกว่าไม่เป็นไรแต่ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากพูดถึง แอปเปิ้ลรับปากว่าต่อไปเราจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีก
เพราะแอปเปิ้ลได้เป็นพนักงานขายดีเด่นหกเดือนติดต่อกัน ห่านอยากขายเก่งบ้างขอให้ช่วยสอนให้ แอปเปิ้ลสอนให้ ไม่นานห่านก็ได้เป็นพนักงานขายดีเด่นแทน ทำให้แอปเปิ้ลไม่พอใจ หาว่าห่านหลอกให้ตนสอนเทคนิคการขายเพื่อจะเอาชนะตน พูดอย่างเจ็บแค้นใจว่า
“เธอทำสำเร็จแล้วหฤทัย ขอแสดงความยินดีด้วย แต่หลังจากวันนี้ เราคงเป็นเพื่อนกันไม่ได้อีก...ลาก่อน”
ปีโป้ฟังแอปเปิ้ลเล่าแล้วพูดอย่างไม่พอใจว่า ห่านร้ายกาจกว่าที่ตนคิดไว้เสียอีก ฉุกคิดถึงเรื่องที่ห่านลางาน ถามว่า
“งั้นก็แสดงว่านังห่านโกหกเรื่องที่กลับบ้านไปทำนาน่ะสิ”
“ใช่...คราวนี้ฉันจะต้องจับโกหกมันให้ได้ ” แอปเปิ้ลหมายมั่นจะเอาคืนห่านให้ได้
ooooooo
เพราะห่านในคราบฮันนี่คุยโวกับคุณชายและน้องนุชว่าตนกับครอบครัวมักเล่นสกีกันทุกปี คุณชายกับน้องนุชจึงพาเธอกับบื้อไปที่สกีรีสอร์ตเพื่อจะได้เล่นสกีกัน
ห่านตกใจเพราะตัวเองเล่นสกีไม่เป็น เลยแกล้งทำเป็นปวดขา คุณชายกับน้องนุชจึงลงไปเล่นกันสองคน ทั้งคู่เล่นกันอย่างสนุกสนาน ห่านอยู่กับบื้อ เลยถูกบื้อค่อนแคะตามเคยว่าดราม่าตัวแม่ ห่านโต้ว่าก็ตนเล่นสกีไม่เป็นจะให้ทำอย่างไร
“นี่แหละนะคนเรา!! พอเริ่มโกหกครั้งนึง มันก็ต้องโกหกไปตลอด โกหกอะไรเขาไว้ก็จำให้แม่นๆ ล่ะ จะได้ไม่หลุด”
“ขอบใจย่ะที่เป็นห่วง” พูดประชดแล้วชมคุณชายเล่นสกีว่า เก่ง เท่ คนอะไรไม่รู้เพอร์เฟกต์ไปเสียหมด
บื้อดูๆ แล้วบอกว่าสกีนี่ก็ไม่น่าเล่นยาก ชวนห่านไปลองกันไหมเพราะไหนๆ ก็มาถึงที่กันแล้ว บื้อพาห่านไปเล่นสกีกันที่มุมปลอดคน
ปรากฏว่าทั้งสองคนเล่นสกีล้มลุกคลุกคลานกันอย่างทุลักทุเล แต่ก็สนุกสนานหัวเราะกันไปทะเลาะกันไป จนพากันมาอยู่บน Snowtubing ต่างส่งเสียงร้องลั่นแล้วทิ้งตัวลงมา ทำท่าจะไปได้ดี ห่านเกิดไถลออกนอกเส้นทาง ตัวห่านล้มหน้าคว่ำ ห่วงยางขนาดใหญ่กระเด็นไปคนละทาง บื้อตกใจรีบมาดู จับห่านพลิกขึ้นมามีหิมะเต็มปากห่าน บื้อขำก้าก ห่านพ่นหิมะออกจากปากหัวเราะขำไปด้วย
ห่านนอนบนหิมะอย่างมีความสุข พร่ำพรรณนาเหมือนอยู่ในความฝัน...
“ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าคนธรรมดาอย่างฉันจะได้มาเที่ยวในสถานที่ที่สวยงามแบบนี้ แล้วก็ได้นอนเล่นบนหิมะอย่างนี้ วู้...วู้...มีความสุขที่สุดเล้ยยยยยย...”
“เออว่ะ...มีความสุขที่สุดเลยยยย” บื้อลงนอนข้างห่าน ตะโกนบ้าง ต่างยิ้มให้กันแล้วหันมองท้องฟ้า
“ความฝัน...มันมีทั้งฝันดีและฝันร้าย แต่ไม่ว่าจะฝันยังไง ในที่สุดเราก็ต้องตื่น เพราะฉะนั้น อย่าไปกลัวอะไรที่จะฝัน” บื้อหันมาทำท่าจะพูด ถูกห่านเบรก “ชู่ว!! อย่าเพิ่งปลุกฉันให้ตื่นเลยนะบื้อ ฝันดีมักจะมาในเวลาช่วงสั้นๆ เพราะฉะนั้นฉันจะขออยู่ในความฝันนี้ให้นานที่สุด”
ห่านนอนหลับตาพริ้มยิ้มหวาน บื้อมองห่านอย่างเห็นใจแล้วหันมองท้องฟ้า ทั้งสองนอนคู่กันบนหิมะขาวโพลน ต่างคนต่างฝัน...
ooooooo
เลิกงานวันนี้ ห่านกับเจ๊มะพร้าวไปรอรถเมล์ที่ป้ายหน้าห้างฯ เจอแอปเปิ้ลกับปีโป้มารอรถอยู่ป้ายเดียวกัน เจ๊อดพูดแขวะไม่ได้ว่าไปขึ้นรถไฟฟ้าดีกว่าอากาศแถวนี้มันน่าอึดอัด
แอปเปิ้ลรู้ว่าถูกแขวะ เดินเข้ามาพูดใส่หน้าว่า “อย่าทำปากดีไปหน่อยเลยเจ๊ น้องสุดที่รักของเจ๊กำลังจะตาย เจ๊ยังไม่รู้ตัวอีก” เจ๊กับแหม่มมองหน้ากันเป็นห่วงห่านขึ้นมา แหม่มถามว่าห่านเกี่ยวอะไรด้วย “ฉันรู้ว่านังนั่นไม่ได้ลางานไปช่วยที่บ้านเกี่ยวข้าว”
เจ๊กับแหม่มหน้าเผือดจนถูกจับได้ ถูกแอปเปิ้ลรุก “ไว้ฉันได้หลักฐานมาเมื่อไหร่ พวกแกก็จะเข้าใจเอง นังห่านกลับมาเมื่อไหร่บอกให้เตรียมตัวหางานใหม่ได้เลย” พูดแล้วทั้งสองก็หัวเราะเยาะแล้วผละไป
“หรือว่าสองคนนั้นรู้ว่าห่านปลอมตัวเป็นคุณฮันนี่” แหม่มตกใจ เจ๊เองก็กังวลใจไม่น้อย
หลังจากนั้นแอปเปิ้ลกับปีโป้ก็ทำทีว่าห่านให้เอาขนมมาฝากครูสมพร ครูสมพรยิ้มอย่างเมตตาถามว่า
“ฝากขอบใจหฤทัยด้วย แล้วก็ขอบใจหนูสองคนมากที่เป็นธุระให้ ว่าแต่ทำไมหฤทัยถึงไม่มาด้วยตัวเองล่ะจ๊ะ”
ทั้งสองมองหน้ากันอย่างเจ้าเล่ห์แล้วหันไปมองหน้าครูสมพรพร้อมกัน...
ooooooo
หลังจากเล่นสกีกันอย่างสนุกสนานแล้ว น้องนุชถามคุณชายว่าได้สารภาพรักกับฮันนี่หรือยัง คุณชายบอกว่าไม่กล้า น้องนุชเลยเสนอให้สารภาพรักกันที่นี่เลย เพราะบรรยากาศโรแมนติกมาก รับรองฮันนี่ไม่มีทางปฏิเสธแน่
แล้วทั้งสองก็ไปสมทบกับห่านและบื้อชวนกลับกัน น้องนุชเสนอว่าก่อนกลับมาถ่ายรูปหมู่เป็นที่ระลึกกันก่อน ว่าแล้วน้องนุชก็เอามือถือไปให้ฝรั่งแถวนั้นช่วยถ่ายให้ ฝรั่งคนนั้นบอกให้ยืนชิดๆกันหน่อย บื้อจึงขยับเข้าชิดห่าน ห่านถูกดันไปติดคุณชาย คุณชายกับห่านยิ้มให้กันแล้วหันมองกล้องเขินๆ เป็นจังหวะที่ฝรั่งคนนั้นกดชัตเตอร์พอดี
อ่านละคร ซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ตอนที่ 6 วันที่ 27 ส.ค. 56
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ บทประพันธ์โดย ภาคินัย บทโทรทัศน์โดย ปณธีละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ กำกับการแสดงโดย พีรพล เธียรเจริญ
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ สร้างสรรค์โดย อรพรรณ วัชรพล
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ เป็นละครโทรทัศน์แนว คอมเมดี้
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ออกอากาศทาง สถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7
ที่มา ไทยรัฐ