อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 20 วันที่ 7 ส.ค. 56
เห็นจ้าวซันปล่อยเหม่ยอิงออกมาเดินเล่น บราลีเป็นห่วง กังวล กลัวๆ กล้าๆ ท้วงติงจ้าวซันว่าอย่าประมาท จ้าวเหม่ยอิงเกินไปจ้าวซันกลับเห็นว่าถ้าเราทำให้เหม่ยอิงอึดอัดเกินไปเธออาจทำอะไรบ้าๆได้ แต่เราก็ไม่ได้ปล่อยเธอเป็นอิสระมากนัก มีตำรวจคอยควบคุมทุกฝีก้าวไม่ให้คลาดสายตา พูดให้บราลีสบายใจว่า
“พี่คิดหนักอยู่แล้วม่านฟ้า พี่ไม่ได้ประมาทเหม่ยอิงต่ำหรือเพ้อฝันมากเกินไป แต่พี่ยังหวังว่าเขาจะได้รับบทเรียนจากหลายๆเรื่องที่เกิดขึ้น และมองเห็นความ ปรารถนาดีจากพวกเราบ้าง เขาจะได้หายโกรธคนอื่นๆ แล้วมองโลกในมุมมองที่ดีขึ้น”
ขณะจ้าวซันทำงานอยู่ที่ห้องทำงานในบ้านสี่ฤดูนั่นเอง ก็ได้รับโทรศัพท์จากศิขรนโรดมถามว่าจะไปพิธีสมรสของตนได้หรือไม่ จ้าวซันเล่าให้ฟังว่าทางนี้มีปัญหาหลายอย่างต้องจัดการปลีกตัวไปไหนไม่ได้เลย ขอให้ศิขรนโรดมจัดพิธีสมรสตามฤกษ์ที่พระครูท่านหาให้ ถ้าไปได้ตนก็จะไปแต่ถ้าไปไม่ได้ก็จะส่งของขวัญแทนตัวไปก็แล้วกัน
แม้ศิขรนโรดมจะรับฟังด้วยใจสลดแต่ก็ไม่ได้ตัดพ้อต่อว่าอะไร คุยเสร็จหุนหันปึงปังจะไปบอกทูลหม่อมแม่ว่าให้จัดพิธีแต่งงานทันทีไม่ต้องรออะไรอีกแล้ว มิถิลาถามว่าเกิดอะไรขึ้น?
“ไม่เกิดอะไรหรอก แต่เจ้าพี่ทรงติดภารกิจสำคัญมากมาย งานแต่งของเราไม่สำคัญเท่าไหร่เจ้าพี่อาจเสด็จมาไม่ได้ แบบนี้เราจะรอเจ้าพี่ไปทำไม รอไปก็เปล่าประโยชน์”
ศิขรนโรดมดื่มอย่างหนักจนดึก อสุนีเข้ามาเลียบเคียงว่าดื่มเหมือนมีอะไรให้คิดมากมาย เมื่อศิขร– นโรดมระบายอารมณ์ออกมาว่าจ้าวซันไม่อาจมางานสมรสของตนได้ อสุนีพูดเป็นนัยว่าสมัยนี้การเดินทางสะดวกง่ายดายมากหากทรงอยากจะมา ศิขรนโรดมหันชี้หน้าตะคอก “เจ้าคงพอใจล่ะสิที่เจ้าพี่จะไม่มาที่นี่อีก”
“แต่ไหนแต่ไรมาก็ทรงอยู่ได้ และทำทุกอย่างเองมาตลอด แต่ตั้งแต่พบจ้าวซันก็ทรงถูกลดความเชื่อมั่นลงไปทรงโดนข่มจนกลายเป็นเด็ก”
อสุนีถูกกระชากคอเสื้อตวาดว่า เจ้าพี่ไม่เคยข่มเหงไม่เคยทำอะไรเพื่อลดความเชื่อมั่นของตน ด่าอสุนีว่าชอบยุแยงใส่ร้ายป้ายสีเจ้าพี่ ผลักอสุนีจนเซแล้วไล่ไปให้พ้น จนมิถิลาเข้ามาเห็นถามว่าเกิดอะไรขึ้น ทักว่าทรงเมาแล้ว เป็นเจ้าหลวงไม่ควรจะทรงประพฤติเช่นนี้
ศิขรนโรดมตะโกนว่าตนไม่ได้อยากเป็นเจ้าหลวง รู้ไหมว่ามันไม่สนุกเลย
“ใครเขาเป็นเจ้าหลวงเพื่อความสนุกกันบ้างล่ะคะ หม่อมฉันว่าองค์น่านปิงก็คงไม่ได้เป็นจ้าวซันเพราะมันสนุกอะไรหรอก แต่ปัญหาคือ พระองค์เองทรงเป็นได้แค่เด็กขี้งอแงไม่ยอมโต ติดเจ้าพี่ พอเจ้าพี่ไม่อยู่ก็ทำพระองค์เหลวไหลเสียผู้เสียคน น่าสงสารประชาชนชาวคีรีรัฐจริงๆ”
“มิถิลา หยุด...” อสุนีปรามน้อง
“ข้าขอพูดแค่นี้แหละ พี่อสุนีข้าไม่ไหวแล้ว” พูดแล้วเดินเข้าใกล้ศิขรนโรดม “ทรงโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะเพคะ เมื่อไหร่จะทรงคิดอะไรให้ได้ด้วยพระองค์เองเสียที ไม่มีใครเตือนใครได้หรอก ถ้าเขาไม่รู้จักเตือนตัวเองนะเพคะ..ไปพี่อสุนี”
มิถิลาดึงอสุนีออกไป ศิขรนโรดมจึงค่อยสงบลง
ooooooo
เมื่อเหม่ยอิงมีอิสระที่จะไปไหนมาไหนในบ้านสี่ฤดูได้ วันนี้เธอเข้าไปดูซูหลิงถักถุงเท้าไหมพรมเตรียมไว้ให้ลูก เธอถามว่าลูกสาวหรือลูกชาย เมื่อซูหลิงบอกว่ายังไม่รู้ เหม่ยอิงก็พล่ามอย่างอัดอั้นกดดันว่า
“ถ้าเป็นผู้หญิงก็คงแค่ไม้ประดับ นอกจากหาลูกชายทำยาไม่ได้แล้วจริงๆ ผู้หญิงถึงจะได้รับเกียรติแบบยัยซายหมุยไง ฮ่ะๆๆ อยู่ๆก็บุญหล่นทับ ได้รับการจับมาแต่งตัวเป็นตุ๊กตาให้เขาเชิด น่าขำ สมองของนังนั่น มันมีสักกี่กรัมกันเชียว สมองน้อยหัวเบาออกอย่างนั้น”
เหม่ยอิงขอดูถุงเท้าที่ซูหลิงถักบอกว่าน่ารักดี แล้วเอาไม้ถักนิตติ้งแหลมๆ ทำท่าแทงกระซวกๆ บอกว่าใช้เป็นอาวุธได้ ซูหลิงกลัวอาการไม่ปกติของเธอค่อยๆ ถอยหน้าซีด โชคดีที่ผิงอันเข้ามาเห็น ถามว่าเหม่ยอิงจะทำอะไร แล้วตำรวจล่ะ?! เธอรีบชวนซูหลิงไปที่อื่นกันดีกว่า
เมื่อฉินเจียงรู้ว่าซูหลิงถูกเหม่ยอิงขู่ก็ไปฟ้องจ้าวซันว่าเหม่ยอิงคิดจะฆ่าลูกเมียตน บอกจ้าวซันต้องส่งเหม่ยอิงเข้าคุก
“พี่ให้โอกาสนายได้ก็ต้องให้โอกาสน้องได้” จ้าวซันติง
“ผมไม่นับมันเป็นน้อง มันต้องคิดไม่ดีกับซูหลิงแน่ๆ เพราะมันถามด้วยว่าลูกเป็นผู้ชายหรือเปล่า มันกลัวลูกผมจะได้เป็นไท้เผ่งรุ่นต่อไปไง” จ้าวซันติงว่าคิดมากไปหรือเปล่า “พี่ชายใหญ่ เหม่ยอิงมันไม่ธรรมดา มันเป็นอย่างซายหมุย ผมจะไม่คิดมากเลย ผมจำเป็นต้องคิดมาก แต่พี่ชายใหญ่แหละลองถามตัวเองดูซิว่าพี่คิดน้อยไปรึเปล่าครับ”
ฉินเจียงรุ่มร้อนกระวนกระวายย้อนถามเอาจนจ้าวซันอึ้ง
ไม่เพียงเท่านั้น ฉินเจียงยังไปพูดกับเหม่ยอิงว่า
ถ้าเธอทำตัวดีๆ กว่าลูกตนจะโตเธอก็อาจได้เป็นนายหญิงตระกูลจ้าวไปอีกหลายปีเพราะตนก็หมดสิทธิ์ไปแล้ว เธอไม่น่าใจร้อนและโลภเกินไป สุดท้ายเลยอดหมด
ฉินเจียงกำลังดุเดือดเลือดพล่านกับเหม่ยอิงเขาด่าเหม่ยอิงว่าคิดร้ายกับเมียและลูกตนเพราะกลัวลูกตน เหม่ยอิงเยาะว่าเป็นลูกเขาจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้
เมื่อแม่สี่เข้ามา ฉินเจียงฟ้องแม่สี่ว่าเหม่ยอิงหาว่าลูกในท้องซูหลิงไม่ใช่เด็กตระกูลจ้าว เจตนาเพื่อไม่ให้ลูกตนเป็นไท้เผ่งธุรกิจทั้งหมดของตระกูลจ้าว ประกาศอย่างบ้าคลั่งว่า
“นังปัศาจ!! แก..ฉันจะกระชากหน้ากากแกให้ได้ ระวังตัวให้ดีถ้ามาแตะต้องซูหลิงอีกฉันจะยิงหัวแก!”
ฉินเจียงหันจะเดินออกไป เจอจ้าวซันยืนอยู่ แม่สี่ฟ้องว่าคนที่ตกอยู่ในอันตรายคือเหม่ยอิง แทนที่จะให้ตำรวจเฝ้าเหม่ยอิงควรให้ไปเฝ้าฉินเจียงมากกว่าเพราะเขาคือคนที่อยู่ระหว่างประกันตัวสู้คดีเหมือนกัน
เหม่ยอิงทำตัวนิ่งพูดจาอ่อนโยนกับคนรอบข้างรำพันให้จ่าหมงที่มาเฝ้าฟังว่าตนต้องกลายเป็นผู้ต้องหาแบบนี้เพราะฉินเจียงขู่บังคับให้ตนทุจริตบริษัท ตนเป็นเหยื่อของผู้ชายที่ชอบเอาเปรียบผู้หญิง เธอรำพึงรำพันจนจ่าหมงเห็นใจ
ooooooo
ในขณะที่จ้าวซันหมายใช้ความเมตตามาแก้ปัญหาความขัดแย้งภายในตระกูลจ้าว ต้องการทำให้พี่น้องทุกคนมาอยู่ร่วมบ้านกันอย่างสงบสุขนั้น หารู้ไม่ว่า หายนะกำลังคืบคลานเข้ามาทุกที!
หลังจากที่เกาเฟยสอดแนมการเคลื่อนไหวภายในบ้านสี่ฤดู ก็ลงมือดำเนินการ เขาแอบเอาระเบิดเวลาเข้าไปติดไว้ใต้รถของจ้าวซัน และเมื่อจ้าวซันนั่งรถออกจากบ้านไป แผนต่อไปคือบุกเข้าไประเบิดบ้านสี่ฤดูทีละหลัง..ทีละหลัง แล้วชิงตัวเหม่ยอิงออกไป
แต่จ้าวไทไทหยั่งรู้เหตุการณ์นี้ทั้งหมด เมื่ออาหลี่ขับรถพาจ้าวซันออกไปทำงาน จ้าวไทไทแผดเสียงกรี๊ดตะโกนว่าไม่...ไม่..บอกบราลีให้เข้ามาดูว่า
“มันกำลังจะมาเอาชีวิตอาซัน อาซันอยู่ที่ไหนบอกให้หยุด หยุด...อย่าไป รีบโทร.ไปหาองค์ชายเดี๋ยวนี้” บราลีจะออกไปโทร. จ้าวไทไทบอกว่าไม่ทันแล้ว อาม่าจึงเอามือถือของตนให้บราลีโทร.ไปหาจ้าวซัน แต่ปลายสายไม่ว่าง เพราะจ้าวซันกำลังโทร.คุยกับเทเรซ่าอยู่ เขาเห็นสายโทร.เข้าจึงกดสลับสายบอกว่าเดี๋ยวโทร.กลับ จ้าวไทไทบอกว่าไม่ได้ ต้องเดี๋ยวนี้เท่านั้น ขยับจะลุก บอกอย่างร้อนรุ่มใจว่า
“ฉันไปเอง ฉันจะไป ใครก็ได้...ใครก็ได้ช่วยหยุดรถคันนั้นที ช่วยหยุดที!”
หลังจากจ้าวซันคุยกับเทเรซ่าเสร็จจึงโทร.กลับบ้านสี่ฤดู สังหรณ์ใจว่าต้องมีเรื่องอะไรที่บ้านแน่ บราลีมารับโทรศัพท์บอกเขาอย่างร้อนใจ “เจ้าพี่...จอดรถเดี๋ยวนี้ค่ะ แม่ใหญ่บอกให้จอดรถ” นาทีนั้นแม่ใหญ่ตะโกนแทรกเข้าไปในโทรศัพท์ “ลงมา...รีบลงมา”
น้ำเสียงที่ร้อนรนของจ้าวไทไททำให้จ้าวซันเชื่อว่าแม่ใหญ่ต้องฝันร้ายอะไรอีกแน่ สั่งอาหลี่ให้จอดรถข้างทางก่อน เมื่ออาหลี่จอดรถ จ้าวซันกับเต๋อเป่าและอาหลี่ลงจากรถมายืนข้างทาง จ้าวซันกดมือถือถึงบราลีอีก แต่สายไม่ว่าง
ระหว่างยืนอยู่นอกรถ กะรออีก 5 นาทีไม่มีอะไรก็จะขึ้นรถไปต่อ ปรากฏว่าอาหลี่เอากระจกส่องใต้ท้องรถเจอระเบิด มันถูกตั้งไว้ให้ระเบิดตั้งแต่ 5 นาทีที่แล้ว แต่โชคดีที่ระเบิดด้าน
อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 20 วันที่ 7 ส.ค. 56
โดย บทประพันธ์โดย วราภา จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 โดย ปราณศักดิ์สวัสดิ์กำกับการแสดงโดย : สยาม น่วมเศรษฐี
ควบคุมการผลิตโดย : บริษัท พอดีคำ จำกัด
โดยผู้จัด : ธงชัย ประสงค์สันติ/มณีรัตน์ ประสงค์สันติ
ออกอากาศเริ่มตอนแรก วันพฤหัสบดีที่ 13 มิ.ย. 2556
ที่มา ไทยรัฐ