อ่านละคร ซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ตอนที่ 4 วันที่ 23 ส.ค. 56
“เรียกได้ว่า ปีนี้เป็นปีทองของคุณหญิงรื่นฤดีเลยนะคะ เพราะนอกจากธุรกิจจะเจริญก้าวหน้า ก็ยังมีข่าวดีของคุณคุณชายอีก” อีกคนถามว่า “ไม่ทราบว่าคุณคุณชายกับคุณดาหลาจะแต่งงานกันเมื่อไหร่คะ”ดาหลาทำเขินอายบอกว่าตนกับคุณชายเพิ่งเริ่มต้นคบกันได้ไม่นาน เรื่องแต่งงานยังอีกยาวไกล แต่รื่นฤดีกับดารัณพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า อยากอุ้มหลานเร็วๆ
ระหว่างนั้น คุณชายควงฮันนี่เข้ามา ชนะศึกที่ระแวงอยู่แล้วเหลือบเห็นถึงกับพึมพำ
ทันใดนั้น ทุกคนมองไปที่คุณชายกับฮันนี่เป็นตาเดียวกัน!
ห่านแอบสบตายักคิ้วให้เจ๊กับแหม่ม ทั้งสองดี๊ด๊าดีใจที่เห็นห่านสวยและแปลงร่างได้เนียนเนี้ยบ แอปเปิ้ล จ้องจิกพึมพำกับปีโป้ว่า “คุณชายพายัยฮันนี่มาด้วย... แล้วคุณดาหลาล่ะ...ท่าทางงานนี้จะสนุกแล้วล่ะ”
ส่วนบรรดานักข่าวหันกรูกันมาทางคุณชายกับฮันนี่ แล้วระดมถ่ายรูปคุณชายกับสาวแปลกหน้าที่ไม่เคยเห็น ดาหลาตาแทบลุกเป็นไฟ กระซิบบอกดารัณว่า “นี่แหละค่ะนังฮันนี่ ที่ดาหลาเคยเล่าให้แม่ฟัง”
คุณชายควงฮันนี่ตรงมาแนะนำแก่รื่นฤดีและชนะศึกที่นั่งทำหน้าไม่ถูกอยู่ ฮันนี่ยกมือไหว้อย่างอ่อนช้อยสวยงาม คุณชายแนะนำฮันนี่แก่รื่นฤดีกับชนะศึกว่า
“คุณพ่อคุณแม่ นี่คุณฮันนี่ คนพิเศษของผมครับ”
ห่านอึ้งที่คุณชายใช้คำนี้กับตน ดาหลากับดารัณช็อก ส่วนบรรดานักข่าวที่ตามมากันเป็นพรวนก็เริ่มสัมภาษณ์อย่างกระหาย คนหนึ่งยิงคำถามแทงใจดำว่า “แล้วคุณดาหลาไม่ใช่คนพิเศษของคุณชายเหรอคะ”
“ผมกับคุณดาหลา เราเป็นแค่เพื่อนกันครับ”
บรรยากาศที่กรุ่นอยู่ระอุขึ้นทันที ดาหลาทำท่าจะอาละวาด ถูกดารัณจับแขนไว้ให้สงบ รื่นฤดีตีหน้าไม่ถูก ชนะศึกที่รู้ตื้นลึกหนาบางดี รีบแก้บรรยากาศเสนอให้ไปนั่งกันดีกว่า บอกห่านให้ไปนั่งด้วยกัน แล้วเดินไปเรียกคุณชายอีกคน
นักข่าวตามไปถ่ายรูปคุณชายและฮันนี่กันวุ่นวาย รื่นฤดี ดารัณ และดาหลา ต่างยืนหน้าบอกบุญไม่รับ รื่นฤดีปลอบใจสองแม่ลูกว่า รอหลังจากจบงานนี้แล้วจะถามคุณชายให้เอง ตอนนี้ให้ใจเย็นๆก่อน พอดีมีนักข่าวสองสามคนเดินมาถามดาหลาว่า “ไหนว่าจะแต่งงานกับคุณชายไงคะ แล้วนี่ตกลงมันยังไงกัน”
“เอิ่มมมม...” ดาหลาทำแอ๊บแบ๊ว “มันคงจะเป็นเรื่องราวอะไรที่เข้าใจผิดกันนิดหน่อยอ่ะค่ะ”
“ใช่ค่ะ...ใช่” รื่นฤดีรีบช่วยพูด “ดิฉันคิดว่าจะต้องมีอะไรเข้าใจผิดพลาด ถ้ายังไงเราจะแถลงข่าววันหลังนะคะ”
ooooooo
เมื่อพากันมานั่งที่โต๊ะแล้ว คุณชายแนะนำฮันนี่ให้รู้จักกับพรเพ็ญว่านี่คือผู้จัดการของห้างฯ
“สวัสดีค่ะคุณผู้จัดการ” ห่านเรียกอย่างคุ้นปาก พรเพ็ญชะงักทักว่าเรียกเหมือนพนักงานในห้างฯเรียกตนเลย ห่านสะดุ้ง ทำหน้าแปลกใจ “เหรอคะ...บังเอิญจัง” ครั้นพรเพ็ญทักว่าดูหน้าเธอคุ้นๆ ห่านตอบอย่างมีประสบการณ์มาแล้วว่า
“ขอโทษค่ะ ฮันนี่ว่าเราคงไม่เคยเจอกันหรอกค่ะ เพราะฮันนี่อยู่เมืองนอกตลอด เพิ่งกลับมาเมืองไทยไม่นาน”
รื่นฤดีทนฟังไม่ได้ ซักถามว่าที่ว่าอยู่เมืองนอกนั้นเมืองอะไร ไปทำอะไรที่นั่น ห่านบอกว่าอยู่อเมริกา ไปเรียนหนังสือ ถูกซักลึกลงไปอีกว่า “เรียนอย่างเดียวหรือ”
“ค่ะ คุณพ่อคุณแม่อยากให้ฮันนี่ทำอะไรเป็นอย่างๆ ไม่อยากให้ทำพร้อมกันน่ะค่ะ”
“พ่อแม่เธอชื่ออะไร ขอโทษนะที่ต้องถาม เพราะถ้าอยู่ใน ‘สังคมเดียวกัน’ ฉันน่าจะรู้จัก”
ห่านเกือบจนแต้มอยู่แล้ว แต่สัญชาตญาณเอาตัวรอดสูง เลยตอบไปว่าแม่ชื่อกุหลาบ ส่วนพ่อคือ เคเค.
คุณหญิงบอกว่าไม่คุ้น ถามดารัณว่าชื่อคุ้นไหม ฝ่ายนั้นทำเบ้หน้าบอกว่าไม่คุ้น ชนะศึกพูดแทรกขึ้นว่าตนคุ้น
“เหรอคะ...แล้วนามสกุลอะไร” รื่นฤดีรุกต่อ
คราวนี้ห่านอึ้ง พอดีนาฬิกาปลุกจากมือถือดังขึ้น เธอหยิบมาดูแล้วขอตัวไปเข้าห้องนํ้า ดาหลาขอไปด้วย แต่เดินตามกันไปยังไม่ถึงห้องนํ้า ดาหลาก็เปิดฉากเล่นงาน บอกห่านว่า “ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”
ooooooo
เจ๊มะพร้าวกับทีมแสดงต่างร้อนใจที่ใกล้เวลาแล้วแต่ห่านยังไม่มา บื้อจึงอาสาไปตามให้
ดาหลาเปิดเกมอย่างดุเดือดทันที บอกห่านว่าอย่ามายุ่งกับคุณชายของตน ห่านย้อนถามว่าคุณชายเป็นของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ ดาหลาตะคอก “ตั้งแต่ตอนนี้ เดี๋ยวนี้ และเวลานี้!”
“คุณนี่ขี้ตู่จัง เห็นๆอยู่ว่าคุณชายไม่ได้สนใจคุณ คุณไม่ได้ยินที่คุณชายพูดกับนักข่าวเหรอคะว่าฉันเป็น ‘คนพิเศษ’ ของคุณชาย คุณก็เป็นได้แค่เพื่อน ยํ้าอีกครั้งนะคะ ‘เพื่อน’ ฟังอีกครั้งไหมคะ ‘เพื่อน’ ค่ะ”
ดาหลาโผนเข้าตบหน้าห่านจนล้มแล้วตามคร่อมจะตบอีก พอดีบื้อมาเห็นแต่ต้องรีบหลบเมื่อเห็นคุณชายกำลังเดินมา แต่ข้างหลังบื้อยังมีแอปเปิ้ลที่ตามมาแอบดูอีกคน คุณชายเห็นดาหลาคร่อมจะตบห่านอีก รีบวิ่งเข้ามาร้องห้าม
“คุณดาหลา! หยุดนะครับ!!”
ดาหลาตกใจรีบลุกยืน คุณชายผวาเข้าประคองห่านถามว่าเป็นยังไงบ้าง ห่านดราม่าบีบนํ้าตาพูดน่าสงสาร
“ฮันนี่ไม่เป็นไรค่ะ ฮันนี่ขอโทษนะคะ ขอโทษที่ไม่รู้ว่าคุณชายเป็นของคุณดาหลา” คุณชายถามว่าใครเป็นของใคร ตนงงไปหมดแล้ว “ก็คุณดาหลามาบอกฮันนี่ว่าเธอเป็นเจ้าของคุณชาย แล้วก็ห้ามฮันนี่มายุ่ง แถมยังไล่ฮันนี่กลับด้วย บอกว่าถ้าไม่กลับ เธอจะตบจนกว่าฮันนี่จะกลับค่ะ”
“ตอแหล!! ประโยคหลังฉันไม่ได้พูด” ดาหลาปรี๊ดแตก คุณชายถามว่าแสดงว่าประโยคแรกเธอพูดใช่ไหม ดาหลาเหวอที่หลุดปากไป เสียงอ่อนลงว่า “คุณชายคะ...ดาหลาอธิบายได้นะคะ”
“ผมไม่ใช่ของของใครทั้งนั้น ไปกันเถอะครับคุณฮันนี่” คุณชายประคองฮันนี่ไป ดาหลาแทบจะคลั่งแต่ไม่กล้ากรี๊ด กระทืบเท้าเดินปึงปังไป
“สร้างเรื่องเก่งจริงๆ ยัยคอห่าน” บื้อที่แอบดูแอบฟังตลอดเวลา พึมพำอย่างเหลือเชื่อแล้วเดินตามห่านกับคุณชายไป ส่วนแอปเปิ้ลเดินตามทั้งสามไปห่างๆ
ooooooo
ห่านให้คุณชายกลับเข้าไปก่อนเดี๋ยวตนจะตามไป แล้วก็รีบบอกบื้อให้ไปเอากระเป๋าที่ตนฝากพนักงานไว้
แอปเปิ้ลเห็นฮันนี่กับบื้อคุยกันก็สงสัยว่าสองคนนี้รู้จักกันด้วยหรือ แต่พอเจอฮันนี่ถามว่ารู้จักกับผู้ชายแผนกขายชุดชั้นในชายด้วยหรือ ห่านทำไขสือบอกว่าเขามาถามทางเท่านั้น
พอห่านได้กระเป๋าก็รีบเปลี่ยนเครื่องแต่งกายไปแสดงได้ทันเวลา แต่ทีมของแอปเปิ้ลถูกตัดสิทธิ์เพราะมาไม่ทันตามคิวและผลการประกวดปรากฏว่าทีมของห่านชนะเลิศได้เงินรางวัลไปห้าหมื่นบาท แอปเปิ้ลหัวเสียเพราะเดิมพันกันว่าถ้าใครแพ้ต้องรับใช้อีกฝ่ายหนึ่งวัน แต่พอทีมห่านชนะ ห่านบอกว่าไม่ต้องมารับใช้พวกตน เพราะไม่อยากได้ชื่อว่าซ้ำเติมคนแพ้ แล้วชวนพรรคพวกไปฉลองกันดีกว่า ทั้งห้าเฮกันไปอย่างดีอกดีใจสุดๆ
“ทำแบบนี้คิดว่าฉันจะซึ้งงั้นเหรอยัยคอห่าน”
แอปเปิ้ลจิกตามองอย่างเจ็บใจ
ห่านดีใจจนลืมคุณชายไปเลย จนคุณชายโทร.ตาม เธอเพิ่งนึกได้ แต่ก็ปดได้ไวไร้พิรุธ ว่าต้องขอโทษด้วยที่ตนรู้สึกไม่ค่อยสบายเลยกลับมาพักผ่อนโดยไม่ได้บอกคุณชาย อ่อยเอาใจเอาไว้คราวหน้าเราค่อยทานข้าวด้วยกันอีก
พวกห่านชวนกันกลับมาฉลองชัยชนะที่บ้าน โดยต้มบะหมี่สำเร็จรูปหม้อใหญ่แล้วรุมกันกินบะหมี่รอบหม้อคนละหนุบคนละหนับอย่างสนุกสนาน
ooooooo
เช้านี้ ขณะคุณชายจะออกไปทำงานถูกรื่นฤดีเรียกไปถามเรื่องฮันนี่ ยื่นคำขาดว่าผู้หญิงของเขาจะต้องเป็นดาหลาเท่านั้น คุณชายแข็งข้อกับแม่ยืนยันว่าตนชอบฮันนี่และจะไม่มีวันเลิกยุ่งกับฮันนี่ แล้วขอตัวไปทำงานทำให้รื่นฤดีเสียใจมาก
ไปถึงที่ทำงาน คุณชายไม่สบายใจที่ขัดใจแม่ พอดีน้องนุชโทร.มาหา คุณชายปรึกษาเพื่อนว่าการที่ตนขัดใจแม่ เรื่องฮันนี่จะเป็นการอกตัญญูหรือเปล่า บ่นอยากเจอน้องนุชมาก น้องนุชเลยชวนไปสวิสเพราะตนก็อยากคุยเรื่องจัดอีเว้นท์โปรโมตสถาบันธุรกิจและการโรงแรมที่เมืองไทยเหมือนกัน เพื่อให้คุณชายใจอ่อน น้องนุชหว่านล้อมว่า
“สวิสเป็นเมืองโรแมนติก ถ้าแกสารภาพรักคุณฮันนี่ที่นี่ ฉันรับรองว่าเขาไม่มีทางปฏิเสธแกแน่”
คุณชายฟังแล้วยิ้มคล้อยตาม...แล้วคุณชายก็ชวนห่านไปสวิสด้วยกัน ห่านดีใจเหมือนเจอฝันที่เป็นจริง รับปากทันทีแต่พูดให้ดูดีว่า
“ฮันนี่จะพยายามหว่านล้อมขอคุณหญิงแม่เต็มที่ งั้นแค่นี้นะคะ”
พอห่านมาปรึกษาเจ๊กับแหม่ม ทั้งสองเห็นด้วยทั้งยังจะช่วยหาซื้อเสื้อและเครื่องกันหนาวให้ด้วย
ooooooo
แล้วจู่ๆ ก็มีเหตุการณ์ที่เป็นการทดสอบจิตใจความรับผิดชอบต่องาน ต่อห้างฯของพนักงาน เมื่อมีกรุ๊ปทัวร์เข้ามากะทันหัน พรเพ็ญต้องประกาศด่วนให้พนักงานทุกภาคส่วนสนธิกำลังดูแลลูกค้า
ระหว่างที่พนักงานทำงานกันนั้น ทั้งพรเพ็ญและคุณ ชายเดินตรวจดูการทำงานของพนักงานแผนกต่างๆ จนมาถึงแผนกขายรองเท้า เห็นลูกค้ามุงกันเต็มร้านจึงหยุดดู
ลูกค้าเข้ามาในแผนกขายรองเท้าจนห่านรับมือไม่ทัน บอกแอปเปิ้ลกับปีโป้ให้ช่วยหยิบรองเท้ามาให้ลูกค้าดู ทั้งสองปฏิเสธด้วยเหตุผลว่าถ้าหยิบมาแล้วขายได้ ผลงานก็เป็นของห่าน เลยถูกห่านอบรมว่า
“นี่ไม่ใช่เวลาจะมาคิดถึงผลประโยชน์ของตัวเองนะ ลูกค้าต่างชาติเขามาซะขนาดนี้ เราควรจะทำให้พวกเขาประทับใจในบริการของห้างฯเราก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง” แต่ทั้งแอปเปิ้ลและปีโป้ก็ปฏิเสธ จนห่านต้องลงมือทำเองทั้งหมด วิ่งวุ่นบริการจนลูกค้าพอใจ
คุณชายชื่นชมและพอใจความรับผิดชอบต่อการทำงานของห่านมาก
ส่วนบื้อก็สร้างชื่อเสียงให้กับห้างฯ อย่างมาก เมื่อเก็บกระเป๋าเงินของลูกค้าที่มีเงินถึงหนึ่งล้านกว่าบาทแล้วเอาไปให้ทางห้างฯประกาศหาเจ้าของ เจ้าของเงินดีใจมากให้รางวัลตอบแทนความดีของบื้อหนึ่งแสนบาท รุ่งขึ้นหนังสือพิมพ์ลงข่าวครึกโครม สร้างชื่อเสียงให้กับห้างฯ และประเทศไทยมาก
คืนนี้ ฮันนี่ไปทานอาหารกับคุณชาย คุณชายยินดีที่ห่านจะไปสวิสด้วย ถามห่านว่าจะขัดข้องไหมถ้าตนจะพาใครไปด้วยอีกสักคน ห่านถามหน้าเจื่อนๆว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย พอคุณชายบอกว่าผู้ชาย ห่านโล่งอกตอบด้วยความยินดีว่า
“สบายมากค่ะ เชิญคุณชายตามสบาย ฮันนี่เป็นคนสบายๆ กันเอง ไม่มีเรื่องมากอยู่แล้วค่ะ ชิว”
“ขอบคุณมากครับ คนที่ผมจะพาไปด้วยเขาเป็นคนดีมาก รับรองว่าคุณฮันนี่จะต้องชอบเขามากเลยครับ”
“แน่นอนค่ะ แฮปปี้ค่ะ” ห่านทำเท่ ยกแก้วขึ้น คุณชายชูขึ้น ชนแก้วกันอย่างแฮปปี้มากๆ
ooooooo
ทีแรกที่ลุงจ๊อดรู้ว่าบื้อเก็บเงินได้เป็นล้านแต่เอาไปคืนเจ้าของก็บ่นว่าสารพัด แต่พอบื้อได้รางวัลมาหนึ่งแสนบาทแกก็พลิกลิ้นทันทีว่า เห็นไหมทำดีย่อมได้ดี บื้อมองอย่างรู้ทันว่าแกหวังตอดเงินจากตนไปจ่ายค่าเช่าบ้านเดือนนี้นั่นเอง
จนจะดึกแล้ว บื้อบ่นว่าทำไมป่านนี้ห่านยังไม่กลับ ไม่ทันไรห่านก็กลับมาพร้อมกับกล่องอาหารมาฝาก คุยว่าเป็นเป็ดจากร้านอาหารหรูระดับห้าดาวเชียวนะ บื้อถามดักคอว่าไปเอามาจากไหน
“เอาน่า...กินเหลือก็อุตส่าห์ห่อมาฝาก”
บื้อทนไม่ไหวลุกล็อกคอห่านลากไปคุยกันข้างนอก ดุเสียงเข้มว่า
“ลืมบอกไป ระวังตัวหน่อยนะ วันก่อนคุณดาหลามาลุยฉันเพราะยัยแอปเปิ้ลไปฟ้องว่าเห็นเธอ...คือ...ฮันนี่น่ะ คุยกับฉันในงานฉลองห้างฯ”
“หา!” ห่านตาเหลือก
“ใจเย็น...ยังไม่มีอะไร” บื้อเสียงอ่อนลง
“ถ้างั้น!! ระวังเลยนะ ต่อไปนี้เวลาที่ฉันเป็นฮันนี่ นายห้ามเจอกับฉันเด็ดขาด ขอเชิญไปอยู่ให้ไกลๆคนละซีกโลกได้ก็จะดีมาก ไม่งั้นความแตกแน่” ห่านยื่นคำขาด
“เชอะ!! ยังกะอยากอยู่ด้วยตายล่ะ คุณฮันนี่!! รับรองชาตินี้อย่าหวังว่าจะได้เจอกันเลย”
“เออ!! ดี!!!” ห่านกระแทกเสียงอย่างท้าทาย
ทั้งสองต่างเบ้หน้าเชิดใส่กัน แบบชาตินี้อย่าได้มาเจอกันอีกเลย!!
ooooooo
อ่านละคร ซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ตอนที่ 4 วันที่ 23 ส.ค. 56
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ บทประพันธ์โดย ภาคินัย บทโทรทัศน์โดย ปณธีละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ กำกับการแสดงโดย พีรพล เธียรเจริญ
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ สร้างสรรค์โดย อรพรรณ วัชรพล
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ เป็นละครโทรทัศน์แนว คอมเมดี้
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ออกอากาศทาง สถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7
ที่มา ไทยรัฐ