อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 20 วันที่ 9 ส.ค. 56
ระหว่างยืนอยู่นอกรถ กะรออีก 5 นาทีไม่มีอะไรก็จะขึ้นรถไปต่อ ปรากฏว่าอาหลี่เอากระจกส่องใต้ท้องรถเจอระเบิด มันถูกตั้งไว้ให้ระเบิดตั้งแต่ 5 นาทีที่แล้ว แต่โชคดีที่ระเบิดด้าน“พวกมันคิดจะทำอะไร?” จ้าวซันพึมพำเครียด หยิบมือถือขึ้นโทร. “ผู้กองเหลียง...มีคนเอาระเบิดมาติดที่รถผม”
เวลาเดียวกัน เกาเฟยนับถอยหลังจากเวลาที่ตั้งระเบิดไว้ใต้ท้องรถจ้าวซัน พอนับถึงหนึ่งเขาก็หยิบระเบิดขนาดเล็กขว้างเข้าไปในบ้านสี่ฤดูเกิดควันพุ่งโขมง เขาวิ่งฝ่าควันเข้าไป
มีแต่เหม่ยอิงคนเดียวเท่านั้น ที่ทำเหมือนทองไม่รู้ร้อน กระหยิ่มยิ้มรอเวลาของตัวเอง!
เกาเฟยปาระเบิดควันไปอีกลูก จ่าหมงให้ทุกคนหลบไปอีกด้านก่อน พอทุกคนหลบไป เกาเฟยก็ปรากฏตัวขึ้นและรีบเข้าไปในบ้านทันที
เหม่ยอิงจัดทุกอย่างเตรียมพร้อมไว้แล้ว เมื่อเกาเฟยเข้ามาจะรับตัวไป เธอขอเวลาไปจัดการกับคนคนหนึ่งก่อน
ooooooo
เหม่ยอิงวิ่งไปที่ห้องจ้าวไทไทแต่ไม่ทันเข้าไปก็ถูกมีดพุ่งเฉียดหน้าไปปักที่ผนังห้อง มองเข้าไปเห็นจ้าวไทไทนั่งรออยู่แล้ว ส่วนอาม่าหลบไปยืนช็อกอยู่อีกมุมหนึ่ง
“แก! นังปีศาจ คนอย่างแกมันต้องฆ่าให้ตาย เป็นผีไปแล้วก็ต้องสาปแช่ง ต้องสาปส่งวิญญาณแกไม่ให้ได้ผุดได้เกิด”
เกาเฟยตามมาเอาปืนจ่อจ้าวไทไท อาม่าตกใจแผดเสียงกรี๊ด เกาเฟยหันปืนไปทางอาม่า อาม่าตกใจหมดสติไป
เหม่ยอิงหันไปทางจ้าวไทไท “ทีนี้ก็เหลือแกคนเดียวแล้วจ้าวไทไท แกมันแม่เลี้ยงใจร้าย กดขี่พวกฉันมาตลอดชีวิต แกต้องรับกรรมเหมือนกัน” จ้าวไทไทท้าให้ยิงเลย เหม่ยอิงหันไปสั่งเกาเฟย “ยิงมันสิ ยิง!!” เกาเฟยบอกหน้าตาตื่นว่ายิงไม่ออก เหม่ยอิงหาว่าจ้าวไทไทเล่นของ ดึงมีดที่จ้าวไทไทขว้างมาเข้าไปจะแทง
“แกต้องตาย!!” จ้าวไทไทฮึดขึ้นมาพุ่งเข้าชนเหม่ยอิงอย่างแรงจนล้มไปด้วยกันแล้วบีบคอเหม่ยอิง เกาเฟยมากระชากจ้าวไทไทเหวี่ยงกระเด็นไป เหม่ยอิงคว้ามีดขึ้นมา จ้าวไทไทร้องราวกับเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้าว่า
“แทงฉันเลย แทงเลย แล้วมันจะเป็นจุดจบของแก ตำรวจกำลังจะมาลากคอแกแล้ว แทงฉันสิ แทงเลย!!”
เกาเฟยที่ไปค้นหาเครื่องเพชร ยกกล่องเพชรออกมาบอกเหม่ยอิงว่าเจอแล้ว เหม่ยอิงปล่อยมีดจะหนี ถูกจ้าวไทไทคว้ามือไว้ “แกหนีไม่รอด แกต้องตกนรกไปกับฉัน”
เหม่ยอิงผลักจ้าวไทไทหลุดวิ่งหนีไปกับเกาเฟย จ้าวไทไทหัวเราะตามหลังอย่างคลุ้มคลั่ง
ooooooo
เกาเฟยถือปืนวิ่งนำลงมา เหม่ยอิงกอดกล่องเครื่องเพชรแน่นวิ่งตาม เจออากงถือปืนออกมาขวางบอกให้หยุดทั้งสองคน ขอร้องเหม่ยอิงให้พอเถอะอย่าทำอย่างนี้เลย
เหม่ยอิงไล่อากงอย่ามาขวาง ตนไม่อยากฆ่า อากงท้าว่าให้เธอฆ่าตนก่อนก็แล้วกัน หันจ้องเกาเฟยประกาศว่า “แต่ไอ้นี่ กงจะฆ่ามัน” พลางหันปืนไปทางเกาเฟย ถูกเกาเฟยเตะปืนกระเด็นแล้วจูงเหม่ยอิงหนี บราลีกับจ่าหมงไล่ตามมาเจอแต่มีเสียงปืนดังจากข้างบน บราลีให้จ่าหมงขึ้นไปดู ตนจะตามสองคนนี้ไปเอง
บราลีวิ่งตามไปทัน ปะทะกับเหม่ยอิงจนล้มล้มลุกคลุกคลานกล่องเครื่องเพชรหลุดจากมือ ผิงอันมาถึง คว้ากล่องเพชรไปดูถามเหม่ยอิงว่าอยากได้ถึงขนาดนี้เลยหรือ บอกพี่สาวว่าอย่าว่าแต่เครื่องเพชรเลย พี่อยากได้อะไรตนก็จะยกให้หมด เหม่ยอิงพุ่งเข้าจับผิงอัน เป็นตัวประกัน ขู่บราลีว่าขืนเข้ามาผิงอันตาย!
ระหว่างยื้อยุดกันนั้น เหม่ยอิงตวัดมีดอย่างไม่ตั้งใจกรีดเท่ารอยข่วนที่หน้าผากผิงอัน เธอเห็นเลือดก็ตกใจต่อว่าเหม่ยอิงว่าใจร้าย เหม่ยอิงบอกว่าตนไม่ได้ตั้งใจ บราลีรีบประคองผิงอันขึ้นมา
ฝ่ายอากงไล่ตามเกาเฟยไป เกาเฟยยกปืนยิงปรากฏว่ากระสุนหมด แต่พอจ่าหมงจะบุกเข้าไปก็ถูกเกาเฟยเอาลูกระเบิดออกมาขู่
ขณะเหม่ยอิง ผิงอันและบราลี กำลังเผชิญหน้ากันนั้น มีเสียงระเบิดขึ้นในบ้าน บราลีหันมองเป็นห่วงอากง เหม่ยอิงได้ทีวิ่งหนีไปอีกทาง บราลี ผิงอัน วิ่งเข้าไปในบ้านเจออากงนอนจมกองเลือดเพราะแขนขาถูกสะเก็ดระเบิด บราลีบอกผิงอันให้รีบโทร.เรียกรถพยาบาล พูดเสร็จตัวเองก็วิ่งออกไปทันที
ทันใดนั้นจ้าวไทไทร้องกรี๊ดๆ ร่างเกร็งร่วงลงไปชักกระตุกที่พื้น อาม่าตกใจวิ่งลงบันไดไปร้องขอความช่วยเหลือ เจอผิงอันกำลังระดมกดโทรศัพท์เรียกรถพยาบาล อาม่าเห็นอากงนั่งเลือดแดงไปทั้งตัวก็ผงะรีบเข้าไปดูแล พอดีผิงอันโทรศัพท์เสร็จเดินมา อาม่าเห็นเลือดที่หน้าผาก ถามว่าใครทำคุณหนู!
บ้านส่ีฤดูอลหม่านและอื้ออึงไปด้วยเสียงกรีดร้อง ตกใจกลัว เหม่ยอิงอาศัยจังหวะชุลมุนนั้นหนีไปกับเกาเฟย
เกาเฟยพาไปซ้อนมอเตอร์ไซค์ที่ซ่อนอยู่ในป่าแว้นออกจากหลังต้นไม้ใหญ่ บราลีไล่ตามมาทันตะโกนให้ตำรวจขวางไว้ ตำรวจวิ่งไปขวางถูกเกาเฟยพุ่งชนจนบาดเจ็บ บราลีไม่ยอมแพ้ขอยืมรถตำรวจที่มีกุญแจเสียบอยู่ไล่ตามไปทันที
ooooooo
บนถนนที่เกาเฟยพาเหม่ยอิงหนีนั้น สวนกับรถของจ้าวซันที่ย้อนกลับบ้าน จ้าวซันช็อกเมื่อเห็นเต็มตาว่าเกาเฟยพาเหม่ยอิงหนีไปแล้ว อึดใจต่อมาเขายิ่งช็อกเมื่อเห็นบราลีขี่รถไล่ตามไปอย่างเร็ว มีปืนเหน็บที่ขอบกางเกงด้วย
“ม่านฟ้า! บรี! หยุด!!” จ้าวซันตะโกน บราลีหันมอง แต่รถของเกาเฟยไปลิบแล้ว เธอตัดสินใจไล่ตามไป จ้าวซันสบถอย่างหัวเสีย “จะบ้ากันใหญ่แล้ว!!”
อาหล่ีเรียกจ้าวซันให้ขึ้นรถ เขาส่ายหน้า พอดีมีรถมอเตอร์ไซค์ใหญ่คันหนึ่งผ่านมา จ้าวซันออกไปยืนขวาง
“ผม...จ้าวซันนะ ขอยืมรถหน่อย ผมอยู่บ้านนั้น คุณไปนั่งรอผมได้ เดี๋ยวผมรีบมา เกิดอะไรขึ้นผมยินดีรับผิดชอบเต็มที่” คนขับรถถอดหมวกกันน็อกให้และลงจากรถ จ้าวซันใส่หมวกกันน็อกขึ้นขี่มอเตอร์ไซค์แว้น ออกไปทันที เต๋อเป่าทนไม่ได้ มีรถผ่านมาอีกคันจึงเอ่ยปากขอยืมแล้วตามไป อาหลี่ได้แต่ยืนมองลุ้นสุดๆ
เกาเฟยเห็นบราลีขี่รถไล่ตามมา บอกเหม่ยอิงให้เอาระเบิดควันในเป้ตนมาถอดสลักขว้างเลย เหม่ยอิงจะถอดสลักระเบิดทำให้กล่องเครื่องเพชรร่วงลงไป
“กรี๊ดๆ เพชร...หยุดๆ เพชรหล่น จอดเดี๋ยวนี้!”
เกาเฟยจำต้องวกรถกลับมา เหม่ยอิงโดดลงไปเก็บกล่องเครื่องเพชร บราลีไล่ตามมาทันพอดี เธอควักปืนออกมา
“คุณเหม่ยอิง ฉันไม่ยอมให้คุณหนีอีกแล้ว คุณรู้ไหม ถ้าคุณหายตัวไป จ้าวซันจะเดือดร้อนลำบากอะไรบ้าง ไม่งั้นฉันยิงจริงๆ”
บราลีขู่ว่าจะยิงขาให้เธอเดินไม่ได้ เหม่ยอิงท้าให้ยิง เกาเฟยเร่งให้รีบไปดีกว่าอย่าเสียเวลาเลย แล้วหมุนตัวเตะปืนในมือบราลีกระเด็นแล้วยิงล้อรถของบราลีทั้งสองล้อ เร่งเหม่ยอิงรีบไปกัน บราลีมองรถคำรามอย่างแค้นใจ...
“พวกแกหนีไม่รอดหรอก” พอดีจ้าวซันมาถึงเธอเร่ง “เจ้าพี่เร็วค่ะ อย่าให้พวกมันหนีไปได้” จ้าวซันอึ้งๆ แล้วรีบไปตามที่เธอบอก หลังจากนั้นเต๋อเป่าก็ขี่รถตามมาและเร่งแซงรถจ้าวซันไปราวกับบิน แต่ถูกเหม่ยอิงขว้างระเบิดใส่รถล้มทับขาหักไปไม่ได้อีก รถจ้าวซันจึงแซงไป บอกบราลีว่าไม่ต้องห่วงเพราะเต๋อเป่าเป็นแมวเก้าชีวิตให้บราลีกอดแน่นๆแล้วไล่ตามรถเกาเฟยไป
เกาเฟยพาเหม่ยอิงหนีเข้าไปที่ท่าเรือเพื่อหาที่ซ่อน จ้าวซันเห็นรอยล้อรถจึงตามไปถูกทาง แต่อยู่ในลานตู้คอนเทนเนอร์ จึงต้องเข้าไปอย่างระมัดระวัง บราลีออก ไปตะโกนท้าล่อเหม่ยอิงแต่เกาเฟยไม่ให้เหม่ยอิงออกไป เธอคิดแผนใหม่ เอากล่องเครื่องเพชรมาหยิบสร้อยเพชรใส่ที่คอ ส่วนชิ้นอื่นเอาใส่กระเป๋าแล้วเอากล่องไปซ่อนไว้ในตู้คอนเทนเนอร์ล่อให้ทั้งสองไปติดกับ
จ้าวซันกับบราลีย่องลัดไปตามตู้คอนเทนเนอร์มองหาเหม่ยอิงกับเกาเฟย พลันได้ยินเสียงฝีเท้าคนวิ่งจึงไล่ตามไป
ที่แท้เป็นแผนล่อให้จ้าวซันกับบราลีไล่ตามไปที่ตู้คอนเทนเนอร์ที่เอากล่องเปล่าเครื่องเพชรไปใส่ไว้ จ้าวซันกับบราลีเห็นประตูตู้คอนเทนเนอร์เปิดแง้มๆ อยู่ เห็นกล่องเครื่องเพชรจึงเข้าไปดู ปรากฏว่าเป็นกล่องเปล่า
ทันใดนั้น ประตูตู้คอนเทนเนอร์ปิดปังล็อกจากข้างนอกทันที จ้าวซันกับบราลีรู้ว่าติดกับดักเหม่ยอิงกับเกาเฟยแล้ว พยายามทุบประตูตะโกนเรียกแต่ไม่มีผลอะไร โทรศัพท์ก็ไม่มีสัญญาณ ส่วนเกาเฟยรีบประกอบระเบิดเวลา เหม่ยอิงบอกว่าไม่ต้องไปเสียเวลารีบไปกันดีกว่า “พวกมันยังไงก็ต้องขาดอากาศตายในนั้นอยู่แล้ว รีบไปก่อนที่ใครจะแห่มากันอีก”
เกาเฟยวิ่งไปที่รถมอเตอร์ไซค์ของจ้าวซันขี่พา เหม่ยอิงหนีไป เหม่ยอิงหันมองตู้คอนเทนเนอร์เอ่ยเย้ย “ลาก่อน”
ooooooo
ที่บ้านสี่ฤดู รถพยาบาลมานำร่างไม่ได้สติของจ้าวไทไทใส่เตียงไปขึ้นรถ ตามด้วยอากงที่บาดเจ็บเลือดท่วม
ทั้งผิงอัน อาม่า จ่าหมงต่างภาวนาขออย่าให้ใครเป็นอะไรเลย มีแต่ฉินเจียงคนเดียวที่พูดอย่างสะใจว่า
“ไงล่ะ สมนํ้าหน้า ผมบอกแล้วไม่มีใครเชื่อ ผลงานลูกสาวคนโปรดของคุณแม่สี่ใช่ไหมครับ งามหน้าดีนะครับ จะหาผัว ผัวดันมาเป็นโจรชั้นสวะ” แม่สี่โกรธเงื้อมือจะตบ ถูกฉินเจียงจับมือสะบัดจนแม่สี่เซ “จะทำอะไรผม คนอย่างคุณไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะมาโดนตัวผมด้วยซํ้า”
ผิงอันติงฉินเจียงว่านี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาทะเลาะกัน อาหลี่บอกว่าตนจะตามไปดูอากงกับจ้าวไทไท อาม่าขอไปด้วย
ผู้กองเหลียงถามว่าเราจะติดต่อใครได้บ้าง ฉินเจียงถามว่าแล้วเต๋อเป่าไปไหน ทำให้ผิงอันกับผู้กองมองหน้าฉินเจียง แล้วนึกอะไรขึ้นมาได้ ฉินเจียงโทร.เข้ามือถือเต๋อเป่า ปรากฏว่าไม่มีคนรับสาย ผู้กองเหลียงเชื่อว่าต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ
“ถ้าติดต่อคนของเราไม่ได้เลย เดี๋ยวผมโทร.ถามเกาเฟยหรือไม่ก็เหม่ยอิงเอง ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย” ฉิน–
เจียงเสนอ แม่สี่ขัดขึ้นว่า เดี๋ยวตนโทร.หาเหม่ยอิงเอง แล้วรีบกดโทรศัพท์
ทันใดนั้น อเล็กซ์กับหมวดจางเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบแจ้งว่า
“สายของเราบอกว่า กล้องบนทางหลวงตัวสุดท้ายที่จับรถมอเตอร์ไซค์ของจ้าวซันได้คือทางไปท่าเรือส่งสินค้าทางฝั่งใต้ครับ”
ผู้กองเหลียงสั่งให้ตำรวจแถวนั้นรีบไปค้นด่วน หมวดจางบอกว่าสั่งเรียบร้อยแล้ว ก็พอดีมือถืออเล็กซ์ดังขึ้น รับสายแล้วอเล็กซ์บอกว่า “พบมอเตอร์ไซค์แล้วที่ท่าเรือโดยสารใกล้ๆกัน แต่คนขับเหมือนจะไม่ใช่จ้าวซันกับคุณบราลี”
ทุกคนมองหน้ากันอย่างใจคอไม่ดี ฉินเจียงสีหน้าแค้น ถามว่า “เมื่อกี้บอกว่าพบจ้าวซันครั้งสุดท้ายที่ไหนนะ...”
ooooooo
ที่ท่าเรือ เหม่ยอิงกอดถุงผ้าเก่าๆที่ใส่เครื่องเพชรไว้แนบอก ไม่นานเกาเฟยก็มาบอกอย่างดีใจว่าหาเรือได้แล้ว ยืมเอาจากคนแถวนี้ แต่พอถึงเวลาจริงๆเหม่ยอิงกลับไม่ยอมไปด้วย บอกให้เกาเฟยไปก่อนธุระตนยังไม่เสร็จ
เหม่ยอิงหันกลับขึ้นมอเตอร์ไซค์ของจ้าวซันขี่ออกไปทันที
ในตู้คอนเทนเนอร์ที่ขังจ้าวซันและบราลี ทั้งสองอ่อนเพลียลงทุกทีเพราะอากาศใกล้หมด บราลีหลับไปในอ้อมแขนจ้าวซันอย่างอ่อนเพลียเพราะขาดอากาศหายใจ
พลันจ้าวซันก็สะดุ้งตื่นตัวเมื่อมีเสียงกุกกักที่
ประตู ปลุกบราลีว่ามีคนมาช่วยเราแล้ว พอประตูตู้คอน-เทนเนอร์เปิดแสงสาดจ้าเข้ามาจนจ้าวซันต้องหลับตา ถามว่า “เต๋อเป่า...แกใช่ไหม”
แต่พอตาชินกับแสง จ้าวซันก็แปลกใจเมื่อเห็นว่าเป็นเหม่ยอิง เขารีบขอบใจ
“ไม่ต้องมาขอบใจ ไม่ได้จะมาช่วยชีวิตใคร แต่ จะมาเอาชีวิตผู้หญิงคนนี้ด้วยมือของฉันเอง” จ้าวซันตกใจ ขอว่าเรื่องนี้ไว้พูดกันทีหลัง “ไม่ได้ ไม่งั้นฉันจะกลับมาที่นี่อีกทำไม”
เหม่ยอิงยกปืนเล็งไปที่บราลีที่ยังนอนคอพับอยู่ในอ้อมแขนจ้าวซัน คำราม “ตายซะเถอะ!”
วินาทีนั้นมีเสียงปืนดังขึ้นนัดหนึ่งโดนขอบตู้คอนเทนเนอร์ ทุกคนหันมอง เห็นฉินเจียงถือปืนเล็งมาที่เหม่ยอิงสั่ง
“ทิ้งปืนซะ ไม่งั้นอย่าหาว่าจ้าวฉินเจียงรังแกผู้หญิง นับหนึ่งถึงสาม” แล้วเริ่มนับหนึ่ง...เหม่ยอิงท้าให้นับสามไปเลย ท้าให้ยิงเลย แต่เสียงปืนดังเปรี้ยงขึ้นก่อน ฝีมือเกาเฟยนั่นเอง ฉินเจียงกับเกาเฟยไล่ยิงกันอย่างดุเดือด พลางฉินเจียงก็ตะโกนให้จ้าวซันพาบราลีออกไปก่อน พวกตำรวจกำลังตามมาแล้ว
เกาฟยเห็นสถานการณ์คับขัน เขาบอกเหม่ยอิงให้หนีไปก่อนเดี๋ยวค่อยไปเจอกันที่ท่าเรือ เหม่ยอิงเอาปืนให้แต่เกาเฟยให้เธอเอาไว้ป้องกันตัว เขาควักกระเป๋าสตางค์ฝากเหม่ยอิงไว้ พูดเหมือนสั่งเสีย
“ในนี้มีที่อยู่ของเมียกับลูกผม ถ้าผมเป็นอะไรไป” เหม่ยอิงจะไม่รับ เกาเฟยตัดบท “ผมฝากไว้ก่อนแล้วกันครับ เอาไปด้วยแล้วมันสู้ไม่ถนัด” เหม่ยอิงรับใส่ถุงเครื่องเพชรไว้ บอกให้เขารีบตามไปก็แล้วกัน แต่ พอเกาเฟยจะไป เธอเรียก...
“เดี๋ยว...ขอบใจมากนะเกาเฟย ขอบใจสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา”
“ด้วยความยินดีทุกครั้งที่ทำไปครับ โชคดีครับคุณหนู...แล้วเจอกัน”
พอแยกจากเหม่ยอิง เกาเฟยก็ต่อสู้กับฉินเจียง ชนิดต้องตายกันไปข้าง! เกาเฟยควานหาระเบิดแต่ไม่เหลือแล้ว แต่พอฉินเจียงนับหนึ่งเท่านั้นก็เกิดระเบิดตูม!! ฉินเจียงกลิ้งตัวหลบ แต่เกาเฟยฟุบจมกองเลือดแน่นิ่งไปแล้ว ฉินเจียงเดินไปที่ร่างของเกาเฟย พลิกตัวเขาขึ้นมาพูดเป็นครั้งสุดท้าย
“ขอบใจนะ ที่ครั้งหนึ่งเคยสอนฉันใช้ระเบิดเวลา ที่ไอ้พันหงปิงมันให้ตัวอย่างมาเพื่อเสนอขายพวกผู้ก่อการร้ายทั้งหลายแหล่ ฉันเลยยังพอจำวิธีใช้ได้บ้าง” ฉินเจียงเอามือลูบเปลือกตาเกาเฟยให้หลับลงก่อนเดินไปตามหาเหม่ยอิง
ooooooo
เมื่อเหตุการณ์คลี่คลายแล้ว บราลีพยายามลุกขึ้นบอกจ้าวซันว่าอยากไปดูอาการของอากงกับจ้าว-ไทไท ทั้งสองจึงขอตัวกลับก่อน จ้าวซันฝากไว้ว่าถ้าเจอเหม่ยอิงเมื่อไรให้แจ้งข่าวตนด้วย
ตำรวจช่วยกันค้นหาเหม่ยอิงแต่ไม่เจอ ผู้กอง
เหลียงคิดว่าเธอหนีไปแล้ว อเล็กซ์ยืนยันว่าให้หนีไปไม่ได้เราต้องหาให้เจอ แล้วอเล็กซ์กับตำรวจที่เหลือก็ช่วยกันออกค้นหาอีกครั้ง...
ที่แท้เหม่ยอิงซ่อนตัวอยู่ในตู้คอนเทนเนอร์เก่าๆ ที่มีหญ้าปกคลุมอยู่ เธอเห็นจ้าวซันประคองบราลีเดินออกไป เห็นตำรวจบางส่วนกำลังจัดการกับศพของเกา-เฟย เธอหยิบกระเป๋าสตางค์ที่เกาเฟยฝากไว้ออกมาดู...
พอเปิดกระเป๋าเห็นรูปตัวเองกำลังยิ้มหวานอยู่ ดึงรูปออกมาดู เธอเขียนสลักหลังไว้ว่า...
“ให้เกาเฟยเป็นที่ระลึก...จ้าวเหม่ยอิง”
เหม่ยอิงน้ำตาไหลพราก นั่งกอดเข่าอยู่คนเดียวในตู้คอนเทนเนอร์เก่าๆนั้นอย่างเศร้า..เหงา...
ooooooo
เช้านี้ ผิงอัน อาหลี่ และอาม่า เข้าไปคุกเข่าคำนับรูปของเต้ที่ห้องบรรพบุรุษ
“บ้านสี่ฤดูเกิดเรื่องขึ้นมากมาย ต่อไปไม่รู้ว่าจะเป็น ยังไง...” ผิงอันเอ่ยเมื่อเงยหน้าขึ้น
ทันใดนั้น รูปเต้ที่แขวนอยู่ตกลงมาตรงหน้า! อาม่า สะดุ้ง อาหลี่ตกใจเล็กน้อย ส่วนผิงอันอยู่ในอาการสงบ เดินไปหยิบรูปขึ้นมาดู บอกอาหลี่กับอาม่าว่า
“ลวดข้างหลังมันหลุดออกมา คงพันไว้ไม่ดี เดี๋ยวหลี่เอาไปเปลี่ยนให้ทีนะ”
อาหลี่รับกรอบรูปไปแล้ว ผิงอันเอ่ยอย่างสงบ เยือกเย็น หนักแน่นว่า
“ตอนนี้ อาม่าคือผู้ใหญ่ที่สุดในบ้าน ที่อาวุโส และรู้เรื่องราวต่างๆมากที่สุด ที่ต้องสั่งสอนคนรุ่นหลังเรื่องระเบียบพิธีการทั้งหลาย ส่วนหลี่ ก็เป็นผู้ชายที่เข้มแข็ง มีความสามารถ ต่อไปหนูก็คงต้องพึ่งทั้งสองคนนี้ที่จะช่วยกันดูแลบ้านสี่ฤดูของเรา ถ้ามีอะไร ก็ช่วยสั่งสอนแนะนำหนูด้วย เพราะหนูถือว่า ทั้งคู่ก็เหมือนกับคนในครอบครัว”
ทั้งอาม่าและอาหลี่ต่างปวารณาว่าคุณหนูมีอะไรให้ช่วยก็สั่งมาได้เลย พวกตนจะดูแลบ้านนี้อย่างเต็มที่ เหมือนกับตอนที่นายใหญ่เคยอยู่
“ขอบใจทุกคนมาก เดี๋ยววันนี้แม่ใหญ่ก็กลับมาแล้ว เรามีอะไรที่ต้องรีบทำเยอะแยะเชียวล่ะ”
พอทั้งสามหันจะออกจากห้องบรรพบุรุษ ก็เห็นจ้าวซันยืนมองอยู่ท่าทางเหมือนยืนนานแล้วด้วย จ้าวซันยกมือลูบหัวผิงอัน เอ่ยอย่างชื่นชม เอ็นดูว่าเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะ ต่อไปคงลูบหัวแบบนี้ไม่ได้แล้ว
อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 20 วันที่ 9 ส.ค. 56
โดย บทประพันธ์โดย วราภา จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 โดย ปราณศักดิ์สวัสดิ์กำกับการแสดงโดย : สยาม น่วมเศรษฐี
ควบคุมการผลิตโดย : บริษัท พอดีคำ จำกัด
โดยผู้จัด : ธงชัย ประสงค์สันติ/มณีรัตน์ ประสงค์สันติ
ออกอากาศเริ่มตอนแรก วันพฤหัสบดีที่ 13 มิ.ย. 2556
ที่มา ไทยรัฐ