อ่านละคร รักพลิกล็อก ตอนที่ 8 วันที่ 2 ธ.ค.61
“กิต...อย่าเพิ่งทำอะไรนะ อย่าเพิ่งเซ็นหรือทำเรื่องอะไรเด็ดขาด รอวีก่อน วีจะไปหาเดี๋ยวนี้”พาทิศกำลังช่วยศรุดาขนของขึ้นรถก็ได้รับโทรศัพท์ พอฟังปลายสาย เสียงเขาตกใจบอกว่าจะไปเดี๋ยวนี้ เขาบอกศรุดาอย่างตึงเครียดว่า
“ดา ผมขอตัวก่อน คุณกิตเขากำลังจะไปเซ็นรับรองบุตร”
ส่วนที่โรงเรียน นนทวีกำลังให้ไอติมเป็นรางวัลพายที่วาดรูปตน พายไหว้ขอบคุณแล้วแกะไอติมกินอย่างเอร็ดอร่อย เสียงไลน์มือถือดังขึ้น เขาเปิดอ่านแล้วตกใจ
“กิตจะยื่นคำร้องขอเซ็นรับรองบุตรแล้ว รีบไปเจอกันที่อำเภอ”
นนทวีร้อนวูบไปทั้งตัว บอกพายว่าครูไปทำธุระก่อนนะ พายถามว่าเรื่องสำคัญหรือ
“สำคัญมากที่สุดในชีวิตครูเลยล่ะ”
“สู้ๆนะคะ”
นนทวีดึงพายเข้าไปกอดแน่นก่อนจะวิ่งออกไปอย่างร้อนใจ
ฝ่ายอรจิราพาแม่มาด้วย พอมาถึงอำเภอ แม่ท้วงติงว่าจะทำอย่างนี้ทำไม ทำอย่างนี้คุณกิตจะคิดว่าเราไม่ไว้ใจเขา อยากได้เขามาเป็นพ่อจนตัวสั่น
“กิตจะคิดยังไงอรไม่สนแล้วล่ะค่ะ อรต้องการแค่ให้ศรุดาเจ็บแสบ เพราะถ้ากิตเป็นพ่อพาย อรเชื่อว่ายัยดาต้องไม่มีทางกลับไปคืนดีกับกิตให้ตัวเองเจ็บซ้ำสองแน่นอน” อรจิราเหยียดยิ้มอย่างมั่นใจ
เมื่อขึ้นอำเภอไปนั่งอยู่ต่อหน้านายอำเภอ กิตติพัศยื่นใบร้องขอรับรองบุตรให้นายอำเภอ นายอำเภอขอเอกสารเพิ่มเติมแล้วบอกว่าหลังจากยื่นคำร้องแล้วต้องพาบุตรมายืนยันตัวตนภายใน 11 วันด้วย อรจิรายิ้มอย่างเหนือกว่า นายอำเภอเลื่อนเอกสารให้กิตติพัศ เขาอ่านแล้วหยิบปากกาเตรียมเซ็น
พาทิศกับนวียากระหืดกระหอบมาถึง เห็นนนทวีลงจากมอเตอร์ไซค์วิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน พาทิศถามว่า
นนทวีมาทำอะไร นวียาไม่ทันบอกเร่งให้รีบเข้าไปข้างในก่อน
นนทวีวิ่งเข้าไปถึง เห็นกิตติพัศกำลังจดปากกา เขาร้องสุดเสียง
“อย่าครับ!!!”
ทุกคนหันมองนนทวี อรจิราอึ้งเพราะไม่รู้ว่านนทวีคือใคร นนทวีพุ่งไปที่โต๊ะ บอกกิตติพัศว่า
“คุณกิตเซ็นรับรองบุตรไม่ได้นะครับ เพราะพ่อที่แท้จริงของพาย...คือผม” ทุกคนตกใจ งง นนทวีจึงเอาผลการตรวจ DNA วางบนโต๊ะให้ทุกคนดู บอกว่า “นี่คือผลตรวจ DNA ที่ยืนยันว่าผมคือพ่อแท้ๆของพาย”
กิตติพัศคว้าเอกสารไปดูแล้วช็อก พาทิศหันมองนวียาทำนองว่าเธอรู้มาตลอดใช่ไหม อรจิราแย่งเอกสารไปดูก็ยิ่งตกใจมือสั่น ปากก็ร้อง
“ไม่จริง...ไม่จริง!!! ไม่จริงนะกิต อรไม่เคยรู้จักผู้ชายคนนี้ ผลตรวจเนี่ยปลอมขึ้นมาหรือเปล่าก็ไม่รู้”
“ยอมรับเถอะครับว่าผมคือพ่อที่แท้จริงของพายและเรื่องคืนนั้นของเราก็เป็นความจริง”
แม่พาทิศจะเป็นลม พาทิศกับกิตติพัศและอรจิรามองกันไปมาอึ้งแล้วอึ้งอีก
ooooooo
พาทิศเดินหนีออกมาทั้งสับสนหัวเสียหงุดหงิดพาลโมโหนวียาที่รู้ทุกอย่างมาตลอดแต่ไม่บอกตน ต่อว่าอย่างผิดหวังรุนแรงว่า ไม่นึกเลยว่าคนที่ตนไว้ใจที่สุดจะเป็นคนที่หลอกลวงที่สุด
นวียาพยายามอธิบายว่าไม่ใช่อย่างที่เขาพูด อย่าเข้าใจตนผิด
“เราไม่มีอะไรจะพูดกันอีกแล้ว ได้โปรด...ออกไปจากชีวิตของผมกับพาย”
“ฉันจะทำอย่างนั้นได้ไง คุณไม่เข้าใจหรอก พายก็คือหลานฉันเหมือนกัน”
พาทิศเงียบ หันเดินออกไปไม่แม้แต่จะมองหน้านวียา นวียาคว้ามือเขาไว้ พาทิศสะบัดหลุดเดินลิ่วไปเลย นวียาร้องไห้โฮ กิตติพัศเห็นนวียาร้องไห้ก็วิ่งเข้ามาโอบกอดปลอบว่าไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร นวียาพูดทั้งที่ร้องไห้โฮๆว่าตนไม่ได้โกหก ไม่ได้โกหกอะไรเขาเลย
“กิตรู้ว่าวีไม่ได้โกหก วีอย่าร้องนะ ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร...กลับบ้านกันเถอะ”
ฝ่ายอรจิราเดินลงจากอำเภอพร้อมแม่โดยมีนนทวีตามมาติดๆ ร้องถามว่าจะไปไหน อรจิราตวาดอย่ามายุ่งกับตน นนทวีบอกว่าเธอหนีความจริงไม่ได้หรอกเราเคยเจอกันที่โรงแรม
อรจิราชะงักคลับคล้ายคลับคลาว่าจะจำได้แต่รับไม่ไหวที่จะฟังสิ่งที่นนทวีจะพูด จับมือแม่ลากไปขึ้นรถ นนทวีพยายามเรียกไว้แต่อรจิราขับรถพรืดออกไปแล้ว นนทวีได้แต่กำผลตรวจ DNA ในมืออย่างเหนื่อยใจ
ooooooo
นวียาเสียใจมากที่ถูกพาทิศหาว่าเป็นคนโกหกหลอกลวงไม่บอกเรื่องพายทั้งที่รู้ แต่กิตติพัศเข้าใจเห็นใจและปลอบโยน ทั้งยังขอโทษที่ทำให้เธอกับพาทิศต้องทะเลาะกัน พยายามพูดให้เข้าใจพาทิศว่า
“กิตว่าคุณพาทิศเขาคงตกใจเลยพูดไปอย่างนั้น กิตยังตกใจเลย งงไปหมด นี่มันเรื่องอะไรกัน”
“แล้วกิตโอเคไหม”
“ไม่รู้สิ พอรู้ว่าน้องพายเป็นลูกกิต กิตก็คิดว่าตัวเองต้องมีเป้าหมายมากกว่านี้ เป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้เพื่อลูก แต่พอรู้ความจริงแล้วมันกลับ...เคว้งไปหมดกิตไม่รู้แล้วว่าควรจะอยู่เพื่อใคร” พูดแล้วน้ำตาคลอเบ้า
“กิตก็ต้องอยู่เพื่ออาชาคลับไง เพื่อม้าทุกตัวคนงานทุกคน...และเพื่อตัวกิตเอง”
ฟังนวียาแล้วกิตติพัศเริ่มยิ้มได้ สีหน้ามีความหวังขึ้นมา
พาทิศกลับจากอำเภอแล้วไปรับพายที่โรงเรียนตามปกติ เจอนนทวีกำลังเล่นกับพายเหมือนพ่อเล่นกับลูก พาทิศสะท้อนใจ เดินเข้าไปขอบคุณนนทวีที่ช่วยดูแลพายเป็นอย่างดีแต่หลังจากนี้คงรบกวนน้อยลงเพราะตนจะให้พายหยุดเรียนสักอาทิตย์
พายถามว่าทำไม พาทิศบอกว่าไม่มีอะไรแล้วให้พายไปรอที่รถ พอพายไปเขาจึงบอกนนทวีว่า
“ผมจะให้พายย้ายโรงเรียนครับ”
นนทวีอึ้ง หน้าเสียไปทันที
ฝ่ายอรจิราพอเรื่องกลับตาลปัตรเธอก็เอาแต่กินเหล้าเมามาย แม่บ่นก็ไม่แยแส จนแม่สุดทน สั่งให้หยุดกินเหล้ามาพูดกันให้รู้เรื่อง ว่าทำไมอยู่ดีๆนนทวีถึงได้โผล่มาบอกว่าเป็นพ่อพายแล้วคุณกิตไม่ใช่พ่อพายใช่ไหม
อรจิราตอบประชดว่าใช่ กิตติพัศไม่ใช่พ่อพาย แม่บอกว่าตนอับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้ว จับอรจิรามานั่งคุยกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้ คาดคั้นถามว่าคุณนนทวีเป็นพ่อพายจริงๆใช่ไหม
“หนูไม่รู้! เรื่องตั้งนานแล้วใครจะไปจำได้ล่ะ ตั้งแต่หนูเลิกกับกิต หนูก็ได้กับผู้ชายตั้งหลายคน”
แม่แทบเป็นลมด่าว่าไม่นึกเลยว่าจะมีลูกสำส่อนอย่างนี้ แทนที่จะสำนึกอรจิราตอบประชดว่าก็รู้ไว้สิ
แม่ที่เคยแต่เข้าข้างและโอ๋อรจิรามาตลอดโมโหจะเข้าไปทุบตี พาทิศขอให้แม่ใจเย็นๆบอกแม่ว่าพี่อรเขาแค่เมา แม่จึงเย็นลง
เมื่อทุกฝ่ายเย็นลงและนั่งคุยกันแล้ว แม่ถามอรจิราว่าเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วจะเอายังไงกันต่อไป อรจิรา บอกว่าตนคงบังคับกิตติพัศให้รับเป็นพ่อพายไม่ได้แล้วเมื่อตาครูใหญ่นั่นโผล่มาบอกว่าเป็นพ่อของพาย
แม่เตือนว่าเธอเป็นแม่จะทำอะไรให้คำนึงถึงความรู้สึกของลูกให้มากด้วย
ที่แท้พายอุ้มตุ๊กตาม้าอาชาคลับมายืนฟังอยู่ที่บันไดนานแล้ว รู้เรื่องทั้งหมดที่ผู้ใหญ่คุยกัน ตกใจเสียใจ จนทำตุ๊กตาหลุดมือแล้ววิ่งเข้าห้องตัวเอง
ผู้ใหญ่ทั้งสามตกใจ วิ่งตามไปเคาะประตูห้องเรียก แต่พายล็อกประตูนั่งร้องไห้อยู่ที่เตียงอย่างหัวใจสลาย...
ooooooo
รุ่งขึ้นพาทิศในชุดทำงานมายืนที่หน้าห้องพาย เคาะประตูถามพายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นว่า
“พาย...ตื่นรึยังลูก คุณย่าเตรียมไข่ดาวกับแฮมของโปรดพายไว้ด้วยนะ”
พายไม่ตอบ แม่กับป้าสมเดินมา แม่บอกว่ามาเรียกตั้งแต่เช้าแล้วก็ไม่ยอมตอบอะไรเลย แล้วแม่ก็พูดอย่างรู้สึกผิดว่า
“เป็นความผิดของแม่เอง ถ้าแม่ไม่ทะเลาะกับยัยอรเรื่องคงไม่เป็นแบบนี้”
“ถ้าจะโทษคงต้องโทษพวกเราทุกคนนั่นแหละครับที่ทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้”
แม่มองพาทิศในชุดทำงานถามว่าจะออกไปทำงานหรือ พาทิศจึงบอกแม่ว่าตนไม่ได้ทำงานแล้วตั้งแต่พี่อรไล่ดาออก แม่ก็รู้สึกผิดอีกว่าตนมีส่วนที่ทำให้เขาต้องเลิกกัน
“ช่างมันเถอะครับคุณแม่ เรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว ผมไปนะครับ ผมนัดดาไว้ว่าจะไปงานเปิดตัวสินค้าใหม่ของเขา ผม...คิดว่าจะหุ้นกับดาน่ะครับ”
แม่มองตามพาทิศไป คิดว่าตนต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว...
ศรุดาทุ่มเทให้กับงานออกแบบผ้าพันคอเพื่อแสดงในงานแฟชั่นที่คุณเก๋เอาบัตรเปิดบูธมาให้อย่างมุ่งมั่น เธอวาดเป็นรังไหม แล้วจู่ๆก็ฉุกคิดอะไรได้ เปิดลิ้นชักออกเห็นรังไหม เธอหยิบออกมาวางที่แบบสเกตช์บนลายผ้าที่เหมือนกันดิก มองรังไหมและภาพสเกตช์แล้วสะท้อนใจ
ooooooo
ฝ่ายอรจิราสับสนและงุ่นง่านมากที่นนทวีทำให้แผนการของตนล้มเหลวจนกิตติพัศไม่เซ็นรับรองบุตร วันนี้เธอลุยไปหานนทวีที่โรงเรียน ถามราวกับจะกินเลือดกินเนื้อว่า
“คุณเป็นใคร มาทำอย่างนี้ทำไม!!! คุณรู้ไหมว่าคุณทำชีวิตของฉันพังป่นปี้ไปหมด!!!”
ครูที่อยู่ใกล้ๆต่างหันมองเป็นตาเดียว นนทวีลุกไปปิดประตูห้องแล้วหันเผชิญหน้าอรจิราที่ยังดุเดือดเลือดพล่าน อย่างใจเย็น
“ต่อไปนี้คุณต้องออกไปจากชีวิตฉันกับพาย และทำเหมือนว่ามันไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น เรา!-ไม่-เคย-รู้จัก-กัน”
อรจิราจิกแต่ละคำเหมือนจะให้ชำแรกเข้าในหัวใจของนนทวี แม้เขาจะไม่พอใจแต่พยายามพูดอย่างใจเย็นว่า
“ทุกอย่างมันคือความจริง จะให้ผมทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้หรอก”
“แต่ฉันจำอะไรเกี่ยวกับคุณไม่ได้ทั้งนั้น แค่คุณเอากระดาษใบเดียวมาโชว์ ฉันก็ต้องเชื่อแล้วเหรอว่าคุณเป็นพ่อของพาย”
“คุณอาจจำผมไม่ได้ แต่คุณจำได้แน่ว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น ไม่งั้นคุณคงไม่ตั้งชื่อลูกว่าพายหรอก”
อรจิราอึ้ง ใบ้กินสนิท!
เหตุการณ์คืนนั้น หวนมาสู่ความทรงจำ...
อรจิราจำได้ว่าตัวเองตื่นขึ้นมาในห้องพักโรงแรม นนทวีเปิดประตูเข้ามาพร้อมพายในจานด้วยสีหน้าอบอุ่น เธอมองไปเห็นเสื้อผ้าตัวเองที่กระจัดกระจาย เธอเข้าใจทันทีว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น...
นนทวีส่งจานพายให้บอกให้ทานรองท้องก่อน ตนทำเอง อรจิราบอกว่าตนขอกาแฟดำได้ไหม นนทวีจึงออกไป แต่พอเอากาแฟดำมาให้ ในห้องไม่มีอรจิราแล้ว มีแต่จานพายบลูเบอรีที่วางอยู่บนเตียง!
“คุณต้องการอะไร” อรจิราเรียกสติตัวเองคืนมา ถามเสียงขุ่น นนทวีบอกว่าตนต้องการรับผิดชอบทุกอย่าง “แต่ฉันไม่ต้องการ! แม้แต่เรื่องคืนนั้น...ทั้งคุณ...และพาย”
พูดแล้วสะบัดออกไปอย่างเกรี้ยวกราด นนทวีมองอรจิราที่จะจากไป เสียใจมากกับสิ่งที่เธอพูด ทรุดนั่งลงอย่างหมดแรง...
ooooooo
เมื่อเปิดงานแสดงแฟชั่น พิธีกรกล่าวเปิดงานแล้วเชิญชวนให้แขกเดินชมและประมูลผลงานจากแฟชั่นดีไซเนอร์ชื่อดังมาแรงที่สุดในรอบปีนี้ คุณศรุดา เศรษฐาศินี
บูธของศรุดาได้รับความสนใจมากจากนักธุรกิจทั้งไทยและต่างประเทศ ทั้งที่มาใหม่และเคยนำสินค้าเธอไปขายที่ประเทศตน จนนักข่าวกรูกันเข้ามาสัมภาษณ์ว่า
“คอนเซปต์ของงานผ้าพันคอคราวนี้เกี่ยวกับอะไรคะ”
ศรุดาบอกว่าเป็นการผสมผสานความเป็นตะวันตกกับตะวันออกเข้าด้วยกัน นักข่าวถามว่าแล้วเธอได้รับแรงบันดาลใจจากอะไร ศรุดานึกถึงที่กิตติพัศมอบของขวัญเป็นดักแด้ในการเดตครั้งหนึ่ง บอกว่า “จากดักแด้จะเปลี่ยนเป็นสิ่งสวยงาม อาจเป็นผ้าไหมที่ให้ความอบอุ่นหรือเป็นผีเสื้อที่โบยบินนะครับ”
คิดถึงที่มาของลายรังไหมแล้ว ศรุดาตอบนักข่าวว่า
“ดาได้แรงบันดาลใจมาจาก...คุณพาทิศค่ะ” แล้วเข้าไปควงแขนพาทิศที่ยืนอยู่ใกล้ๆ
นักข่าวพากันฮือฮา ถามว่าแล้วคุณกิตติพัศล่ะ? อีกคนถามแซะอย่างรู้ดีว่า
“สรุปว่าถ่านไฟเก่าร้อน หรือถ่านไฟใหม่ดับคะ”
“ดาบอกได้แค่ว่า ตอนนี้พาทิศเป็นหุ้นส่วนของแบรนด์ดาค่ะ”
“หุ้นส่วนธุรกิจหรือหุ้นส่วนหัวใจคะ” นักข่าวแซะต่อ
พาทิศเอามือมากุมมือศรุดาที่ควงแขนตนอยู่พูดอะไรไม่ถูก ศรุดาไม่ตอบแต่ยิ้มให้นักข่าวมีเลศนัย
ooooooo
วันนี้นนทวีพาพายมาที่อาชาคลับพอลงจากรถก็เจอกิตติพัศกับนวียาพอดี ทั้งสองยิ้มให้อย่างต้อนรับ แต่พายเดินเลี่ยงไปนั่งที่เก้าอี้ห่างออกไปเงียบๆเศร้าๆ
นนทวีบอกนวียาว่าตนเห็นพายชอบม้า เลยคิดว่าพามาที่นี่น่าจะดีขึ้น ฝากวีให้ช่วยดูแลหน่อย นวียาพยักหน้าให้พี่ชายอย่างเข้าใจ แล้วหันมองพาย พายมองนวียาแล้วก้มหน้าเศร้า แต่ไม่กล้าคุยด้วย นวียาเดินเข้าไปถามอย่างกระฉับกระเฉงสนุกสนานว่า
“วันนี้น้องพายอยากทำอะไรบอกครูวีมาเลยครูวีพร้อมลุย!”
แต่พายก็ยังนิ่ง ไม่กล้าคุยด้วย กิตติพัศถามว่าไปเล่นกับบีเลิฟดีไหม พายพยักหน้าทันที นวียาผสมโรงสร้างบรรยากาศว่า “ครูวีขอไปด้วยคนนะคะ”
พายพยักหน้าแต่ไม่พูด นวียายิ้มอย่างมีความหวัง กิตติพัศบอกนวียาว่า “ฝากด้วยนะ” ทำนองให้รู้ว่าตนเปิดทางให้แล้ว
นวียาพยักหน้าเชิงขอบคุณแล้วพาพายเดินไปหาบีเลิฟ พายเดินตามไปแต่ยังเงียบ เศร้า นวียาขอโทษพายที่ทุกอย่างเป็นแบบนี้ พายก็ยังเงียบ จึงบอกว่าถ้าพายยังไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไร แล้วหันไปคุยกับบีเลิฟ
“บีเลิฟ...แกจำเด็กผู้หญิงคนนั้นได้ไหม...คนที่ช่วยให้ฉันคุยกับแกรู้เรื่องน่ะ เขาเป็นเด็กพิเศษมากกว่าเด็กคนไหนๆเลยนะ เพราะเขามีพลังทำให้คนรอบตัวมีความสุขได้” พายยังเงียบแต่ฟังนวียาอย่างตั้งใจ “แต่ฉันกับคนอื่นๆก็ทำให้เขาเสียใจจนเขาไม่ยอมพูดกับใครอีกเลย...บีเลิฟ แกช่วยทำให้เขากลับมายิ้มอีกครั้งได้ไหม เหมือนที่เขาเคยทำให้ทุกคนรอบตัวเขายิ้มได้...แกช่วยฉันด้วยนะบีเลิฟ ช่วยทำให้เขารู้ด้วยว่าทุกคนรักเขา”
พายนิ่ง แต่รับรู้สิ่งที่นวียาพูดกับบีเลิฟว่า...ต้องการสื่อถึงตน
ooooooo
นวียายังคงช่วยกิตติพัศที่อาชาคลับอย่างเอาการเอางานด้วยใจรัก
น้องดรีมเป็นเด็กสมาธิสั้น พ่อแม่จึงพามาหัดขี่ม้า นวียาสอนให้น้องดรีมขี่ม้าจนพ่อกับแม่ชมกับกิตติพัศว่าตั้งแต่น้องดรีมมาหัดขี่ม้าที่นี่อาการสมาธิสั้นดีขึ้นมากเลย พ่อบอกว่าอาทิตย์หน้าจะพาเพื่อนน้องดรีมมาลองขี่ม้าด้วย
กิตติพัศและนวียาดีใจมากที่ช่วยน้องดรีมได้ กิตติพัศเสนอว่าเราเปิดคอร์สอาชาบำบัดจริงจังเลยดีไหม นวียาเห็นด้วยทันที กิตติพัศมัดมือชกเลยว่า “งั้นวีมาช่วยกิตสอนนะ”
วันนี้นนทวีพาพายมาเข้าคอร์สอาชาบำบัด นนทวีบอกว่าตนดีใจที่นวียามีคนที่เป็นคู่คิดอย่างกิตติพัศ ฝ่ายกิตติพัศก็พูดอย่างถ่อมตัวว่าตนต่างหากที่โชคดีที่มีวีอยู่ข้างๆ เขาเป็นคนเดียวที่ตนอยู่ด้วยแล้วสบายใจ
“วีเขาก็เป็นคนแบบนี้แหละ มองโลกในแง่ดีไปหมด เคยเครียดกับใครเขาซะที่ไหน”
“คนอย่างยัยนั่นน่ะรู้สึกอะไรก็ชอบทำเป็นยิ้ม เพราะไม่อยากให้คนอื่นรู้สึกแย่ไปด้วย แต่ลึกๆแล้วคิดมากกว่าคนอื่นอีกนะครับ ผมอยากให้น้องพายกลับมาเป็นปกติเร็วๆ วีจะได้มีความสุขเหมือนกัน”
ที่บ้านคืนนี้ ทุกคนในครอบครัวนั่งกันที่ห้องนั่งเล่น แต่ต่างก็เงียบ เครียด โดยเฉพาะนนทวีกับนวียา
แม่ปลอบใจนนทวีว่าอย่าเพิ่งท้อ พายต้องรับรู้ว่ามีพ่อเพิ่มมาอีกคนและพ่อคนนั้นก็เป็นครูของพายเองด้วย แม่พยายามให้เข้าใจความรู้สึกนึกคิดของเด็กสี่ขวบว่าจะไม่เข้าใจได้เหมือนผู้ใหญ่ เราต้องให้เวลาเขา ย้ำกับนนทวีว่า “นนก็ต้องทุ่มเทเวลาให้ลูกมากที่สุด เพื่อชดเชยเวลาที่ได้สูญหายไป”
พ่อเสนอพรุ่งนี้ให้พาพายมาเที่ยวบ้านเลยดีไหม นนทวีบอกว่าพาทิศคงไม่ยอมง่ายๆ ตนก็ได้แต่หวังว่าอรจิราจะไม่ทำให้พายแย่ไปมากกว่านี้ แม่เชื่อว่าเขาเป็นแม่ลูกกัน แม่คงไม่ทำร้ายลูกได้ลงคอหรอก ถึงภายนอกหนูอรจะขี้วีนไปบ้าง แต่ภายในเขาก็ต้องรักน้องพายบ้างแหละ
วันต่อมาอรจิราที่หัวเสียออกจากที่ประชุมบริษัทเพราะบริษัทลูกต้องปิดตัว ด่าพนักงานว่าทำงานกันยังไงถึงปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น แผดเสียงลั่นว่า ถ้ามีปัญญาทำงานกันแค่นี้ก็ให้ลาออกไปหมดเลย พอออกมาเจอ นนทวีก็ชะงัก
อ่านละคร รักพลิกล็อก ตอนที่ 8 วันที่ 2 ธ.ค.61
ละครเรื่อง รักพลิกล็อก บทประพันธ์โดย เทพิตาละครเรื่อง รักพลิกล็อก บทโทรทัศน์โดย เหนือดาว
ละครเรื่อง รักพลิกล็อก กำกับการแสดงโดย สรัสวดี วงศ์สมเพ็ชร
ละครเรื่อง รักพลิกล็อก ผลิตโดย บริษัท นอร์ธสตาร์ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง รักพลิกล็อก ควบคุมการผลิตโดย กัญญารัตน์ จิรรัชชกิจ
ละครเรื่อง รักพลิกล็อก ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ