อ่านละคร ชาติเสือพันธุ์มังกร ตอนที่ 8 วันที่ 6 ธ.ค.61
“ถึงอั๊วจะไม่ค่อยรู้เรื่องส่วนตัวของเฮียมากนักแต่ถึงยังไงเราก็เป็นพี่น้องกัน อั๊วรู้ว่าเฮียคิดยังไงกับอาจู”“ลื้อจะพูดอะไร”
“อั๊วแค่อยากให้เฮียถามความรู้สึกอาจูดูก่อน สิ่งที่เฮียทำทั้งหมดอาจจะทำเพื่ออาจูแต่รู้ได้ยังไงว่ามันคือความสุขของอาจูจริงๆ การมีคนที่เรารักและรักเราอยู่ใกล้ๆมันสำคัญมากนะเฮีย ถนอมเอาไว้เถอะ”
“เพราะเฮียถนอมไงถึงต้องผลักไสอีให้ไปไกลๆ เฮียยอมช้ำใจตายดีกว่าต้องทนเห็นอาจูตายไปต่อหน้าต่อตา...”
ลี่เง็กไม่สนความเป็นไปของใคร ตั้งหน้าตั้งตามอมเหล้ารณชิตและพาไปปล้ำที่หอพักของเขา รณชิตเกือบเคลิ้มและตกบ่วงของลี่เง็กถ้าจู่ๆจะไม่มีสติยั้งตัวไว้
“ฉันขอโทษแต่ฉันไม่ได้รักเธอ ถ้าไม่หยุดตั้งแต่ตอนนี้ คนเสียใจที่สุดก็คือเธอนะเง็ก”
“เพราะอีเด็กขอทานนั่นใช่ไหม ขนาดเมายังละเมอเรียกมัน...น้องมุกๆ อีโสโครกนั่นให้ท่าเก่งรึไงถึงได้หลงมัน”
“หยุดได้แล้วนะเง็ก! น้องมุกเขาไม่เคยทำอะไรให้เธอ ถ้าติดนิสัยมาจากโรงน้ำชาก็ต้องกลับไปที่นั่นไม่ใช่มาแสดงความหยาบคายที่ห้องฉัน”
“มันวิเศษนักรึไงถึงด่ามันไม่ได้ เมื่อไม่กี่วันก่อนคนของอั๊วเกือบปาดคอมันตายคาห้องนอนไปแล้วด้วยซ้ำแต่ก็ไม่แน่...สักวันอาจจะฆ่ามันทิ้งพร้อมหาผัวให้มันก่อนตายก็ได้”
รณชิตอ้าปากค้าง คาดไม่ถึงว่าคนร้ายบุกห้องปิ่นมุกอย่างอุกอาจเมื่อวันก่อนคือคนของลี่เง็ก เขาหัวเราะเยาะความโง่เขลาของตัวเองที่หลงเชื่อท่าทางน่าสงสารของเธอจนยอมเป็นเพื่อนด้วย
ลี่เง็กนิ่วหน้าถามเสียงเครียด “ลื้อขำอะไร”
“เพราะฉันดีใจที่เมื่อกี้ไม่ได้ทำอะไรเธอน่ะสิไม่อย่างนั้นฉันคงสะอิดสะเอียนตัวเองแย่”
รณชิตตอกไม่ไว้หน้า ยิ่งเห็นสีหน้าเจ็บแค้นของลี่เง็กยิ่งอยากพูดให้เจ็บและอาย
“รู้อะไรไหม...ตัวเธอมันเกิดในซ่องแต่จิตใจเธอมันต่ำกว่าที่เธอเกิดซะอีก น่าขยะแขยงที่สุด!”
ลี่เง็กโกรธมากจะเล่นงานเขาแต่รณชิตก็ตั้งท่าจะสู้
“อย่านะโว้ย! ถ้าคิดว่าเป็นผู้หญิงแล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไร หรืออยากจะลอง”
“อั๊วไม่จบกับลื้อแค่นี้แน่...ไอ้กระจอก!”
ooooooo
บรรยากาศบ้านทรงวาดเต็มไปด้วยความเงียบเหงาเมื่อไม่มีปิ่นมุกปีศาจน้อยประจำบ้าน ทรงวาดพยายามทำทุกอย่างเป็นปกติและตัดใจจากปิ่นมุกแต่สุดท้ายก็ไปเจอกันที่ศาลเจ้าเมื่อรู้ว่าแปะฮ้อไม่สบาย
ปิ่นมุกแวะมาดูอาการแปะฮ้อตามประสานักศึกษาแพทย์ ทรงวาดเห็นหน้าเธอก็กระดากอยากพูดด้วยแต่พูดไม่ออกได้แต่ถามเรื่องหอพักที่จะให้เธอไปอยู่
ปิ่นมุกยังงอนจึงตอบคำถามแกนๆและปฏิเสธเงินจากเขาเพราะอยากทำงานหาเงินด้วยตัวเองมากกว่า
ทรงวาดปล่อยให้ปิ่นมุกเข้าใจผิดเพื่อตัดใจ เช่นเดียวกับอรุณรุ่งหรือฮุ่ยหลิงที่พูดไม่ออกเมื่อชาญยุทธกับพันเดชผลัดกันมาบ้านเธอแทบทุกวัน แต่วันนี้เหมือนจะเป็นศึกใหญ่เพราะสองหนุ่มมาเจอกันโดยบังเอิญ
ฮกไช้พ่อของอรุณรุ่งเปิดโอกาสให้ชาญยุทธกับพันเดชเพราะเห็นว่าท่าทางดีทั้งคู่ สองหนุ่มเลยฟาดฟันกันตลอดเวลาจนคนกลางอย่างอรุณรุ่งหนักใจมาก ชาญยุทธพยายามเจรจาไม่ให้พันเดชดึงอรุณรุ่งมาเกี่ยวกับเรื่องความขัดแย้งระหว่างกันแต่พันเดชไม่ยอม ยืนกรานจะทำลายทั้งชาญยุทธกับอรุณรุ่งให้ย่อยยับ!
ไม่ใช่แค่บ้านฮกไช้ที่วุ่นวายเพราะมีศึกชิงนางระหว่างชาญยุทธกับพันเดช บ้านทรงวาดก็เต็มไปด้วยบรรยากาศอึดอัดเมื่อป่วยซังโมโหทิเหล็งที่เจ้ากี้เจ้าการบอกพี่ชายให้ชวนตนไปงานเลี้ยง ทิเหล็งหวังดีแค่อยากให้ป่วยซังเปิดหูเปิดตา ทรงวาดเห็นดีเห็นงามแต่ป่วยซังกลับไม่ชอบใจและคิดว่าทิเหล็งจุ้นจ้าน!
ขณะที่ทุกคนในกรุงเทพฯมีแต่เรื่องน่าปวดหัว เฮ้งเตี๋ยงซึ่งหนีมาอยู่กินฉันผัวเมียกับพริ้มเพราที่บ้านเกิดของเธอที่ต่างจังหวัดก็ต้องทำงานหนักอย่างที่ไม่เคยมาก่อน
เฮ้งเตี๋ยงใช้เงินที่ติดตัวมาไถ่ที่ดินให้พ่อตาแม่ยาย ทั้งสองจึงโอนชื่อเจ้าของที่ดินให้เขาตอบแทน กระนั้นเรื่องวุ่นวายก็ไม่จบเมื่อน้องชายคนเดียวของพริ้มเพราก่อหนี้สร้างสินไม่หยุดหย่อน
พริ้มเพราลำบากใจมาก ทั้งกลัวพ่อแม่ เกรงใจผัวจนต้องพยายามไกล่เกลี่ย
“พี่เตี๋ยงจ๊ะ...ฉันขอโทษแทนน้องชายด้วยนะพี่อย่าโกรธมันเลย มันยังเด็กไม่รู้จักคิดหรอก”
“ถึงอั๊วไม่โกรธแต่ใช่ว่าคนอื่นเขาจะยอมน้องลื้อด้วยนะ นิสัยอย่างอีเดี๋ยวก็ต้องโดนดีเข้าสักวัน”
“ฉันบอกพ่อแม่แล้วแต่พ่อแม่รักลูกชายมากกว่าลูกสาว พูดอะไรไปก็ปกป้อง ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน”
“อั๊วเข้าใจ...ไม่ใช่แค่บ้านลื้อหรอก บ้านอั๊วอาป๊าก็รักอั๊วมากกว่าอาเง็กเหมือนกัน เมื่อก่อนอั๊วไม่ได้สงสารอาเง็กหรอกนะแต่ตอนนี้ชักจะเห็นใจอีขึ้นมาบ้างแล้ว...”
ooooooo
รณชิตไม่ได้คิดเรื่องลี่เง็กอีกแต่เดินหน้าจีบปิ่นมุกอย่างที่ตั้งใจ ยิ่งรู้ว่าเธอย้ายออกจากบ้านทรงวาดยิ่งยินดีเพราะจะได้หาโอกาสใกล้ชิดเธอมากขึ้น อย่างเช่นวันนี้ที่เขาอาสามารับเธอที่ศาลเจ้าของแปะฮ้อ
แปะฮ้อเห็นมีหนุ่มๆเทียวไล้เทียวขื่อปิ่นมุกก็อดเย้าไม่ได้ โดยเฉพาะเรื่องระหว่างเธอกับทรงวาด
“อั๊วมันก็แค่เด็กข้างถนนที่เขาเลี้ยงเอาไว้ไถ่บาปเท่านั้นเอง”
“แสดงว่าผีเสื้อของลื้อยังไม่บินมาเกาะ”
“มันตายไปตั้งแต่เป็นดักแด้แล้ว! อั๊วไม่สนใจอะไรแล้วล่ะแปะ อย่างที่แปะเคยบอกถ้าผีเสื้อมันจะบินมาเกาะมันก็มาเอง แต่ถ้ามันจะไม่มาเพราะมีดอกไม้อื่นที่คู่ควรกว่าก็ช่างมัน อั๊วก็ยังต้องทำหน้าที่ของอั๊วต่อไป”
ปิ่นมุกตัดพ้องอนๆ แต่แปะฮ้อกลับไม่ถือสาแถมนึกเอ็นดู
“ลื้อเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก อั๊วหมดห่วงแล้ว”
แปะฮ้อไม่ห่วงปิ่นมุกที่ดูแลตัวเองได้ดีระดับหนึ่ง โดยไม่รู้เลยว่าคนน่าห่วงมากกว่าเวลานั้นคือรณชิตซึ่งถูกลี่เง็กส่งคนไปดักตีและล่อลวงไปติดกับ!
ลี่เง็กใช้ผงพิษบางอย่างสาดใส่ตาจนรณชิตปวดแสบปวดร้อนและมองไม่เห็นอะไรรอบตัว รณชิตพยายามดิ้นรนเอาตัวรอดแต่ก็ถูกพวกนักเลงที่ลี่เง็กจ้างไปซ้อมแทบลุกไม่ขึ้น
“เห็นอั๊วเงียบหายไปเป็นเดือนคงคิดว่าอั๊วไม่มีพิษสงอะไรแล้วล่ะสิ ว่าไง...อยากเห็นหน้าอั๊วชัดๆหน่อยไหม”
รณชิตสวนเสียงห้วน “นังหญิงชั่ว! ฉันไม่น่าเห็นแกเป็นเพื่อนเลย สันดานโจรขุดไม่ขึ้นจริงๆ”
“ปากดีนักนะมึง...ดูซิว่าจะปากเก่งได้แค่ไหน”
ลี่เง็กสั่งพวกนักเลงที่จ้างมาซ้อมรณชิตแล้วแบกไปโยนทิ้งลำคลอง โชคดีที่ปิ่นมุกกับก๊กไช้ซึ่งรอรณชิตเก้อที่ศาลเจ้าผ่านมาเจอเลยช่วยผายปอดและพาส่งโรงพยาบาลทันเวลา
เมื่อทรงวาดรู้เรื่องเพราะปิ่นมุกโทร.บอกก็โกรธจัดบุกบ้านเม่งฮงเพื่อเอาเรื่องลี่เง็กเพราะมีพยานรู้เห็นว่าเธอเป็นคนสั่งซ้อมรณชิตปางตาย เม่งฮงจับต้นชนปลายไม่ถูกหันไปคาดคั้นลูกสาวเสียงดัง
“นี่มันอะไรอาเง็ก ไหนลื้อบอกจ่ารณชิตเป็นคนรักลื้อจะพามากราบอั๊วไง แล้วทำไมลื้อถึงไปทำร้ายอีเกือบตาย”
ลี่เง็กอึกๆอักๆแต่ไม่ยอมเล่าเรื่องตัวเองพยายามมอมเหล้าและปลุกปล้ำเขาเพราะเสียหน้า “ก็มันหลอกอั๊ว ตอนแรกมันบอกว่ารักอั๊วแล้วก็เปลี่ยนใจไปหาอีเด็กขอทานของเฮีย อั๊วไปคุยกับมัน มันตบตีอั๊ว อั๊วโกรธเลยซ้อมมันคืนมั่ง”
ท่าทางพิรุธของลี่เง็กทำให้ทรงวาดมั่นใจว่าทั้งหมดไม่ใช่เรื่องจริง
“โกหก! เรื่องจ่ารณชิตหลอกลื้ออาจพอเป็นไปได้แต่เรื่องตบตีอั๊วไม่เชื่อและที่สำคัญ...ต่อให้ลื้อโกรธยังไงลื้อกับคนของลื้อก็ไม่มีทางทำร้ายจ่าได้ง่ายๆ นอกจากจะใช้วิธีลอบกัด”
ลี่เง็กหน้าเสีย เม่งฮงไม่สนว่าลูกสาวทำผิดหรือถูกแต่แค้นปิ่นมุกมากกว่าจึงพาลพาโลไม่ให้หลานชายพาลูกสาวไปมอบตัวแม้จะมีพยานรู้เห็น แถมยืนกรานจะเพิกเฉยแล้วจะหาทางฆ่าปิดปากรณชิตเอง
ooooooo
ทรงวาดหนักใจมากต้องบากหน้าไปขอความช่วยเหลือจากชาญยุทธ วิสูตรถือเป็นโอกาสดีจะพูดให้ทรงวาดยอมเล่นการเมืองท้องถิ่นแลกกับความช่วยเหลือจึงหว่านล้อมต่างๆนานา ทรงวาดไม่มีทางเลือกและไม่อาจดูดายความเดือดร้อนของญาติพี่น้องจึงต้องตอบตกลงแบบเสียไม่ได้
ปิ่นมุกไม่ชอบใจที่ทรงวาดตัดสินใจช่วยลี่เง็กแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากค่อนแคะตามประสา กระนั้นก็ไม่วายทำตามที่ตั้งใจคือชวนเขาไปงานเลี้ยงวันเกิดฮกไช้เพื่อเปิดโอกาสให้อรุณรุ่งใกล้ชิดกับเขา
ก๊กไช้อาสาไปส่งรณชิตที่หอพักตำรวจ ฤทธิ์มาช่วยด้วยและพยายามหลอกถามว่าใครทำร้ายลูกพี่ลูกน้องหนุ่มปางตายขนาดนี้ รณชิตไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่และไม่อยากพูดถึงลี่เง็กเลยปิดปากเงียบ โดยไม่รู้ว่าฤทธิ์รู้ทุกอย่างแล้วเพราะทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งจากแผนยุแยงของไต้เกียว
และแล้วงานเลี้ยงวันเกิดของฮกไช้ก็มาถึง ทรงวาดมาร่วมงานตามคำบอกเล่าของปิ่นมุกแต่ตัวคนเชิญกลับไม่มาแล้วอ้างกับทุกคนว่าท้องเสีย อรุณรุ่งซึ่งรู้ถึงแผนจับคู่ของรุ่นน้องสาวพยายามชวนทรงวาดคุยจนเขาจับได้และตัดสินใจปฏิเสธไมตรีของเธอแบบอ้อมๆ
“อั๊วไม่ใช่คนดีนักหรอกคุณหลิง หลายครั้งที่อั๊วเดินทางผิดทำผิดแต่เพราะได้ทุกคนคอยช่วยอั๊วถึงอยู่ต่อมาได้”
“ทำไมเฮียถึงพูดอย่างนี้ล่ะคะ”
“เพราะมันเป็นความจริง แต่อั๊วคงเล่ามากกว่านี้ไม่ได้เพราะคุณหลิงบริสุทธิ์เกินกว่าจะรับรู้เรื่องสกปรกของอั๊ว”
อรุณรุ่งนิ่วหน้าไม่เข้าใจแต่ทรงวาดเลือกจะไม่อธิบายแต่ทิ้งท้ายเสียงอ่อน “ถ้าอั๊วทำได้อั๊วก็อยากปกป้องดูแลคนที่อั๊วรักทุกคนให้ดีที่สุดแต่ความจริงคืออั๊วทำไม่ได้ ฉะนั้นทางออกที่อั๊วทำได้ก็คือ...อย่าให้ใครเข้ามาในชีวิตอั๊วอีก”
ทรงวาดแยกกลับบ้านไปแล้ว อรุณรุ่งเก็บคำพูดเขาไปคิดและเล่าให้ปิ่นมุกฟัง
“อั๊วมาคิดทบทวนดูแล้ว เฮียโฮ่วอาจจะรู้ก็ได้ว่าอั๊วคิดยังไงกับอีก็เลยปฏิเสธอั๊ว”
“เฮียตาถั่วที่สุด! ผู้หญิงทั้งสวยทั้งดีอย่างแจ้ ยังไม่ชอบอีก จะเอายังไง”
“ช่างเถอะอาจู เมื่อเฮียเขาพูดมาอย่างนี้อั๊วก็คงต้องทำใจ ดีแล้วล่ะจะได้จบซะที”
“ไม่จบ! เป็นตายยังไงอั๊วก็ต้องคุยกับเฮียโฮ่วให้รู้เรื่อง”
“อย่านะอาจู ทำอย่างนี้อั๊วไม่ยิ่งขายหน้าเข้าไปใหญ่เหรอ”
“อั๊วไม่ทำให้แจ้ขายหน้าหรอกน่าแต่อั๊วต้องรู้ให้ได้ว่าเฮียโฮ่วคิดอะไรอยู่กันแน่...”
ooooooo
ลี่เง็กลำพองใจว่าจะไม่มีใครจับส่งตำรวจ ยอมตามไต้เกียวไปดูหนังโดยไม่รู้เลยว่านั่นจะเป็นครั้งสุดท้าย!
ไต้เกียวฉวยจังหวะลี่เง็กมีคดีติดตัวส่งคนไปฆ่าแล้วนำศพโยนคลองแบบเดียวกับที่รณชิตโดนเพื่อหวังโยนความผิดให้ตำรวจหนุ่มและยุให้แก๊งหกห้องระส่ำระสาย
ทรงวาดวุ่นวายกับเรื่องขยายกิจการเปิดร้านข้าวต้ม กว่าจะรู้เรื่องลี่เง็กถูกฆ่าก็เช้าวันต่อมา เม่งฮงไปดูการงมศพลูกสาวด้วย แววตาเคียดแค้นจนทรงวาดใจไม่ดีต้องแล่นไปหารณชิต...ผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่ง!
ปิ่นมุกแวะมาดูอาการรณชิตที่หอพักตำรวจตกใจมากเมื่อจู่ๆทรงวาดก็บุกมาถีบยอดอกรณชิต ทรงวาดไม่ยี่หระท่าทางแตกตื่นของสาวน้อยในอุปการะ โพล่งเสียงเรียบ
“อาเง็กถูกฆ่าตายเมื่อคืน ศพถูกนำไปโยนทิ้งคลอง สภาพแบบเดียวกับที่ทำกับจ่าไว้ไม่มีผิด”
“เฮียคิดว่าจ่าทำเหรอ”
พูดพลางปรายตาไปทางรณชิตที่จุกแอกแทบลุกไม่ขึ้น ทรงวาดส่ายหน้าช้าๆ
“ไม่...คนที่ยืนยังไม่ไหวไม่มีปัญญาฆ่าอาเง็กแล้วเอาศพไปทิ้งคลองหรอก”
รณชิตฟังแล้วหมั่นไส้อดแขวะทรงวาดไม่ได้
“อ๋อ...ที่แท้ก็ต้องการทดสอบ แต่ผมเจ็บก็จ้างคนอื่นได้นะเถ้าแก่”
“ถึงอั๊วจะเชื่อว่าจ่าไม่ได้ทำแต่ถ้าอาเจ็กอั๊วไม่เชื่อก็ไม่มีประโยชน์อะไร นับแต่นี้จ่าคือเป้าหมายการล้างแค้นของลิ้มเม่งฮงและพวกหกห้องทั้งหมด...ระวังตัวด้วย”
คำเตือนของทรงวาดทำให้รณชิตเครียดไม่น้อยเพราะแม้ตัวเองจะไม่ใช่คนผิดแต่วิสัยคนพาลและนักเลงโตอย่างเม่งฮงคงไม่อยู่เฉยจนกว่าจะมีข้อพิสูจน์ว่าใครคือฆาตกรฆ่าลี่เง็ก...
งานศพลี่เง็กถูกจัดอย่างเงียบเหงาในวัดจีน บรรยากาศเต็มไปด้วยความเศร้าหมองและหดหู่เพราะไม่เคยมีใครคิดว่าลูกสาวคนเดียวของเม่งฮงแห่งแก๊งหกห้องจะตายอย่างน่าอนาถเช่นนี้
ไต้เกียวสาแก่ใจมากแต่แสร้งตีหน้าเศร้าเคล้าน้ำตาอย่างแนบเนียน เช่นเดียวกับฮุ่ยเซี้ยงซึ่งรอเวลานี้มานานจะปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน
“บุญคุณต้องทดแทนแค้นต้องชำระ ไม่ว่ามันเป็นใครก็ต้องเอาเลือดมันมาเซ่นวิญญาณอาเง็กให้ได้”
เม่งฮงตื่นเต้นที่เจอฮุ่ยเซี้ยง “ตั่วเฮีย...อาไต้เกียวบอกว่าตั่วเฮียพักรักษาตัวอยู่ อั๊วไม่นึกเลยว่าตั่วเฮียจะมาได้”
“เราพี่น้องกัน เกิดเรื่องอย่างนี้ทำไมอั๊วจะไม่มาล่ะ ต่อให้ฟันขาอั๊วทิ้งทั้งสองข้างอั๊วก็ต้องคลานมาให้ได้!”
ooooooo
เม่งฮงซาบซึ้งน้ำใจพี่น้องร่วมสาบานและหุ้นส่วนใหญ่ของแก๊งอย่างฮุ่ยเซี้ยงจึงตอบแทนด้วยการบอกความลับที่ถูกซ่อนไว้หลายปีว่าปิ่นมุกคือคนฝากแผลเป็นบนใบหน้าของเขา
ฮุ่ยเซี้ยงแค้นคนทำแผลบนใบหน้ามานาน เมื่อรู้ว่าเป็นปิ่นมุกก็ไม่รอช้าพาลูกน้องของพันเดชไปล้างแค้น ปิ่นมุกเพิ่งออกจากศาลเจ้าเพื่อแจ้งแปะฮ้อเรื่องลี่เง็กตายอย่างน่าสงสัยโดยมีกานต์ตามมาด้วย ฮุ่ยเซี้ยงสั่งคนจับตัวปิ่นมุกแต่กานต์กับแปะฮ้อช่วยกันไว้ให้เธอหนีไปทางด้านหลังศาลเจ้า
กานต์ถูกเล่นงานสะบักสะบอมแต่ยังรวบรวมแรงไปตามทรงวาดมาช่วย ส่วนแปะฮ้อใช้วิชากังฟูกันปิ่นมุกไปถึงหลังศาลเจ้าแต่ก็หนีไม่พ้นถูกพวกฮุ่ยเซี้ยงตามไปล้อมไว้
“ลื้อทำให้หน้าอั๊วต้องกลายเป็นผี หน้าลื้อต้องเป็นยิ่งกว่าอั๊วร้อยพันเท่า...จับอีกรีดหน้าให้ยับ!”
ปิ่นมุกไม่กลัว เหยียดยิ้มตอกไม่ไว้หน้า
“อั๊วนึกว่าลื้อจะรู้เร็วกว่านี้ จริงๆลื้อต้องขอบคุณอั๊วนะที่ทำให้หน้าลื้อกับจิตใจของลื้อมันอัปลักษณ์ได้พอๆกัน”
ฮุ่ยเซี้ยงโมโหจับตัวปิ่นมุกจะกรีดหน้าให้หายแค้นแต่ต้องชะงักเมื่อทรงวาดโผล่มาขวาง
“ที่แล้วมาอั๊วคิดว่าโอ๊วแปะรามือแล้วเลยไม่คิดเอาเรื่องต่อ แล้วอั๊วก็ไม่อยากให้อาเจ็กต้องเสียใจที่มีพี่บุญธรรมแบบนี้ด้วย แต่เมื่อโอ๊วแปะไม่ปล่อยอาจูเราก็ต้องสะสางกันตรงนี้”
ลูกน้องพันเดชอยากฆ่าทรงวาดหรือเถ้าแก่เสือแห่งเยาวราชเพื่ออวดคนอื่น ฮึกเหิมเต็มที่ดาหน้ากันสู้แต่ก็พ่ายกระบวนท่ากังฟูของทรงวาด ฮุ่ยเซี้ยงกลัวไม่น้อยแต่ยังทำเสียงแข็งขู่
“ถ้าลื้อกล้าเข้ามาอีกก้าวเดียวอีนังนี่ตายแน่”
“ถ้าอาจูตายอั๊วก็จะตายด้วยแต่โอ๊วแปะต้อง ตายก่อน”
ปิ่นมุกแทบไม่อยากเชื่อหูว่าทรงวาดจะปกป้องเธอขนาดนี้ แต่ไม่ทันพูดอะไรกันลูกน้องพันเดชก็ขับรถฝ่าวงล้อมมาพาตัวฮุ่ยเซี้ยง ปิ่นมุกและแปะฮ้อจากไปทิ้งทรงวาดให้มองตามเซ็งๆ อยากช่วยปิ่นมุกกับแปะฮ้อแต่ไม่อยากบุ่มบ่ามตามไปกลัวตัวประกันทั้งสองเป็นอันตราย
โชคดีที่ทิเหล็งพากานต์ส่งโรงพยาบาลเรียบร้อยและขโมยรถมอเตอร์ไซค์ข้างทางพาทรงวาดตามพวกฮุ่ยเซี้ยงไปถึงสวนนอกเมืองแห่งหนึ่ง ทรงวาดรั้งรอไม่อยากทะเล่อทะล่าเข้าไปแต่คิดแผนช่วยอยู่เงียบๆ
ooooooo
ฮุ่ยเซี้ยงชะล่าใจคิดว่าทรงวาดคงตามไม่ทันลากตัวปิ่นมุกไปมุมลับตาเพื่อฆ่าล้างแค้น ปิ่นมุกเห็นปืนก็กลัวมากแต่ข่มใจแดกดันเพื่อถ่วงเวลารอทรงวาด
“คนแซ่โอ๊ว...อั๊วไม่แปลกใจเลยที่ทั้งชีวิตลื้อต้องอยู่ใต้เงาลิ้มเม่งฮง อย่าว่าแต่ตอนนี้เลย ต่อให้ชาติหน้าลื้อก็ไม่มีวันเหนือน้องบุญธรรมลื้อไปได้หรอก”
“ลื้อพูดอีกทีซิ ลื้อกล้าว่าอั๊วสู้อาฮงไม่ได้อย่างงั้นเรอะ”
“ใช่! ลิ้มเม่งฮงจะฆ่าอั๊วยังลงมือด้วยตัวเอง แต่ลื้อพาคนมาจับอั๊วกับแปะฮ้อแถมต้องมัดมือไม่ให้หนีอีก คนขี้ขลาดอย่างลื้ออย่าเรียกตัวเองว่านักเลงเลยเป็นได้แค่สวะคุมซ่องเท่านั้นล่ะ”
ฮุ่ยเซี้ยงโกรธจัดจะฆ่าปิ่นมุกแต่ทรงวาดกับทิเหล็งบุกมาช่วยเสียก่อน ลูกน้องพันเดชหนีกระเจิงเมื่อเจอฤทธิ์กังฟูของทรงวาดกับทิเหล็ง ฮุ่ยเซี้ยงเห็นท่าไม่ดี
ควักมีดมาแทงทรงวาดแต่อีกฝ่ายจับทันปลายคมๆเลยเข้าเนื้อไม่มาก ฮุ่ยเซี้ยงก็จะแทงซ้ำ ปิ่นมุกถลาไปบังหน้าทรงวาดแต่ก็ถูกแปะฮ้อผลักพ้นทางมีด...รอดตายหวุดหวิด!
อ่านละคร ชาติเสือพันธุ์มังกร ตอนที่ 8 วันที่ 6 ธ.ค.61
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร บทประพันธ์โดย ปราณธรละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร บทโทรทัศน์โด: บทกร
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร กำกับการแสดงโดย กิตติศักดิ์ ชีวาสัจจาสกุล
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร ผลิตโดย บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ