อ่านละคร ชาติเสือพันธุ์มังกร ตอนที่ 12[ตอนอวสาน] วันที่ 16 ธ.ค.61
งานศพแปะฮ้อผ่านไปหลายวัน เฮ้งเตี๋ยงรักษาตัวจนหายจึงจุดธูปไหว้ป้ายสถิตวิญญาณเม่งฮงกับลี่เง็กบอกกล่าวเรื่องล้างแค้นและกราบลาไปอยู่ต่างจังหวัดกับพริ้มเพราพริ้มเพราซึ้งใจมากที่ผัวล้มเลิกความตั้งใจจะก่อตั้งแก๊งหกห้องอีกครั้งและกลับไปเริ่มต้นชีวิตครอบครัวกับเธออย่างจริงจัง เช่นเดียวกับทิเหล็งที่ดีใจเนื้อเต้นเมื่อรู้ว่าป่วยซังมีใจ
ป่วยซังทำขนมอี๋บอกความในใจกับทิเหล็งแต่เจ้าตัวไม่รู้เรื่อง ร้อนถึงกิมเอ็งต้องพูดกับหลานชาย
“ขนมแบบนี้เขาทำกินกันเรื่อยๆเหรอ ขนมอี๋เป็นขนมมงคลให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวป้อนให้กันในวันแต่งงานมีความหมายให้ชีวิตรักเหนียวแน่นราบรื่นเหมือนขนมอี๋ อีบอกใบ้ลื้อขนาดนี้แล้วยังไม่เข้าใจอีกเหรออาเหล็ง”
ทิเหล็งสุขใจมาก คว้าถ้วยขนมมากินจนหมด ยินดีมากจะได้เริ่มต้นชีวิตคู่กับป่วยซัง
ooooooo
ชาญยุทธยังทำใจไม่ได้ที่กลายเป็นคนพิการ อนาคตทางการเมืองดับวูบต้องรักษาตัวที่บ้านโดยไม่ยอมพบหน้าผู้คน ทรงวาดหนักใจมากและอดไม่ได้ระบายกับปิ่นมุก
“พี่อ้ายยังไม่ยอมให้ใครเยี่ยมเลยแม้แต่พี่เอื้อย เรื่องคราวนี้คงสะเทือนใจพี่อ้ายมากจริงๆ”
“จู่ๆก็ต้องกลายเป็นคนพิการ เป็นใครก็ต้องสะเทือนใจทั้งนั้นแหละเฮีย”
“ลื้อคงไม่ว่าอะไรนะถ้าอั๊วจะขอติดต่อหรือไปพบกับพี่อ้ายบ้าง”
“อั๊วจะไปว่าอะไรล่ะ พี่ชายเฮียไม่ไปหาสิแปลก”
“ถ้าอย่างนั้นอั๊วก็หมดห่วงไปเรื่อง...ยังเหลืออีกเรื่อง...เมื่อไหร่ลื้อจะเรียนจบ”
แววตากรุ้มกริ่มของทรงวาดทำให้ปิ่นมุกเขินเฉไฉกลบเกลื่อน
“เรียนจบก็ต้องไปใช้ทุนที่ต่างจังหวัดต่ออีกตั้งหลายปี เฮียรอไปก่อนนะ”
“อั๊วรู้นะ...เกรดเฉลี่ยลื้อขอทุนต่อแพทย์เฉพาะทางได้สบายๆ ถ้าลื้อต่อเฉพาะทางก็ต้องเรียนที่นี่ จบแล้วก็ใช้ทุนด้วยการเป็นอาจารย์แพทย์แทน...อั๊วพูดถูกไหมล่ะ”
“ร้ายนักนะเฮีย แอบหาข้อมูลมาซะละเอียดเลย ถ้าอั๊วเป็นปิศาจน้อยนะเฮียก็ต้องเป็นพ่อปิศาจแน่ๆ”
“อั๊วรอลื้อมานานแล้วนะ ลื้อไม่เห็นใจอั๊วบ้างเหรออาจู”
ทรงวาดอ้อนเสียงอ่อน ปิ่นมุกชอบใจแต่ทำค้อนใส่ “รอนานแค่ไหนกันเชียว”
“ก็ตั้งแต่ลื้อยังเด็ก”
“สมภารกินไก่วัด!”
“ลื้อจะให้อั๊วรอจนแก่ไม่มีแรงเคี้ยวไก่เลยรึไงอาจู”
ปิ่นมุกแกล้งถอนใจหน่ายๆ ก่อนยิ้มกว้างเมื่อเขาดึงไปกอดและหอมแก้มฟอดใหญ่...ความรักเก็บไว้มานานจะได้เบ่งบานหอมหวานสมปรารถนาเสียที...
การรอคอยของทรงวาดสิ้นสุดอีกสองปีต่อมาเมื่อปิ่นมุกเรียนจบและได้เป็นหมอเต็มตัว รณชิตก็ได้เลื่อนยศเป็นร้อยตำรวจเอกแต่ยังแวะเวียนมาเยี่ยมทรงวาดกับปิ่นมุกเสมอในฐานะลูกค้าประจำร้านข้าวต้ม
ทรงวาดมีความสุขกับทุกวันที่ผ่านมาตลอดสองปี และแล้ววันที่เขารอคอยก็มาถึง...วันรับปริญญาของปิ่นมุก เถ้าแก่หนุ่มถือวิสาสะเข้าไปปลุกถึงในห้องนอนจนปิ่นมุกอดบ่นไม่ได้
“ทีหลังเฮียอย่าทำงี้อีกนะ หน้าตาตอนตื่นนอนมันดูได้ซะที่ไหนล่ะ”
“ยังไงอั๊วก็ต้องอยู่กับหน้าตื่นนอนของลื้อไปตลอดชีวิตอยู่แล้ว จะอายอั๊วไปทำไมอาจู”
คำพูดเย้าของเขาทำให้ปิ่นมุกหน้าแดงก่ำ ต้องแสร้งทำโมโหกลบอารมณ์เขิน
“เฮียเป็นผู้ชายไม่เข้าใจหรอกน่ะ...ออกไปเดี๋ยวนี้เลยเฮีย!”
ooooooo
งานรับปริญญาของปิ่นมุกผ่านไปด้วยดี ทุกคนในครอบครัวรวมทั้งรณชิตไปร่วมงานพร้อมหน้า พร้อมตา กระทั่งเสร็จสิ้นทรงวาดจึงพาปิ่นมุกไปเยี่ยมหลุมฝังศพก๊กไช้กับแปะฮ้อ
ปิ่นมุกเปิดฉากบอกคนที่รักทั้งสองด้วยรอยยิ้ม “แปะ อาไช้...อั๊วมาเยี่ยม อั๊วรับปริญญาแล้วนะ ใบประกอบโรคศิลป์ก็ผ่านแล้ว เป็นหมอเต็มตัวซะที ถ้าพวกลื้อยังอยู่ก็คงได้ดีใจกับอั๊วด้วย”
ทรงวาดเห็นปิ่นมุกน้ำตาคลอก็โอบปลอบพลางพูดกับหลุมฝังศพทั้งสอง “ปิศาจน้อยของพวกลื้อเป็นหมอรักษาคนแล้วนะ เด็กแสบที่ทะเลาะกับชาวบ้านไม่เว้น แต่ละวัน สร้างแต่เรื่องปวดหัว กลายเป็นแพทย์หญิงปิ่นมุกไปแล้ว”
ปิ่นมุกปาดน้ำตาต่อว่าเสียงเขียว “นี่เฮียนินทาอั๊วต่อหน้าเลยนะ”
“อั๊วไม่ได้นินทาซะหน่อย อั๊วอยากให้วิญญาณพวกอีภูมิใจในตัวลื้อเหมือนที่อั๊วภูมิใจต่างหาก ลื้อคิดดู... จะมีอะไรน่าภูมิใจไปกว่าเห็นเด็กดื้อร้ายกาจอย่างลื้อประสบความสำเร็จอีกล่ะ”
ทรงวาดเย้า ปิ่นมุกค้อนจนเขาต้องปะเหลาะเสียงอ่อน “ถ้าแปะกับอาไช้ยังอยู่ก็ต้องพูดเหมือนอั๊ว
ลื้อคือความภูมิใจของอั๊ว ของแปะฮ้อ ของอาไช้ ของพวกเราทุกคน ลื้อคือสิ่งที่ดีที่สุดที่เกิดขึ้นในชีวิตของอั๊วเลยนะอาจู”
พูดจบก็ดึงเธอมากอดพลางให้คำสัญญากับที่ฝังศพทั้งสอง
“แปะ อาไช้...พวกลื้อไม่ต้องห่วงนะ อั๊วจะรักปิศาจน้อยของพวกลื้อเท่าชีวิตของอั๊วเอง...”
เรื่องราวของทรงวาดกับปิ่นมุกจบลงด้วยดี ต่างจากชาญยุทธที่ยังทำใจไม่ได้กับสภาพที่ต้องกลายเป็นคนพิการ อาละวาดฟาดหัวฟาดหางจนใครก็เข้าหน้าไม่ติด มีเพียงทรงวาดที่แวะมาเยี่ยมอย่างสม่ำเสมอ
“เด็กบอกว่าพี่อ้ายยังไม่ได้กินข้าวเย็นผมก็เลยเข้าครัวต้มข้าวต้มมาให้ ลองชิมสักนิดนะครับ”
“ฉันไม่หิว เอาออกไป!”
“ข้าวต้มผมอร่อยนะครับ ลูกค้าแน่นทุกวันเลย บางคนถ้ารู้ว่าผมไม่อยู่ถึงขนาดไม่กินฝีมือคนอื่นเลยนะครับ”
นอกจากทรงวาด ปิ่นมุกก็ติดสอยห้อยตามเถ้าแก่หนุ่มมาด้วยเพื่อดูอาการให้ชาญยุทธ
“ก็ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ต้องการพบคนอื่นที่ไม่ใช่คนในครอบครัวของฉัน ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอ”
ปิ่นมุกไม่ถือสา โต้อย่างใจเย็น “รู้เรื่องค่ะ...แต่วันนี้ฉันมาทำหน้าที่ของหมอนะคะ เฮียบอกว่าคุณเบี้ยวนัดหมอมาหลายครั้งแล้ว ฉันก็เลยต้องมาตรวจคุณด้วยตัวเอง”
ความจริงใจของปิ่นมุกทำให้ชาญยุทธใจอ่อนยอมให้เธอมาหาพร้อมทรงวาด เถ้าแก่หนุ่มปลื้มใจที่เธออดทนและยอมละทิฐิเพื่อคนที่เขารัก และเขาก็เชื่อว่าอีกไม่นานชาญยุทธจะทำใจได้...
ปิ่นมุกกลายเป็นคุณหมอเต็มตัว ได้ทำตามตั้งใจคือเปิดคลินิกในตึกหกห้องรักษาคนจน ป่วยซังกับทิเหล็งตกลงใจใช้ชีวิตด้วยกันจนทั้งสองกำลังจะมีลูก ทรงวาดเป็นหัวหน้าพ่อครัวร้านข้าวต้มและเป็นเถ้าแก่หนุ่มคนดังของเยาวราชเหมือนเดิม เขากับปิ่นมุกช่วยกันจัดงานฉลองที่ศาลเจ้า...สถานที่ที่เขากับเธอพบกันครั้งแรก
ภาพในอดีตผุดในหัวทั้งสอง ปิ่นมุกคิดถึงเวลาที่ต้องเป็นกำพร้าเร่ร่อนในศาลเจ้ากระทั่งทรงวาดรับไปอุปการะ ส่วนทรงวาดก็คิดถึงคำสอนของแปะฮ้อที่เตือนให้เขาอดทนต่ออุปสรรคต่างๆ
“แปะฮ้อเคยสอนอั๊ว...คำว่าอดทนประกอบด้วยอักษรสองคำ...คือคำว่าตอกับคำว่าซิม ตอคือมีดที่ปักบนซิมหรือหัวใจ...มีดปักกลางใจมันเป็นความทรมานที่เราต้องผ่านมันไป นั่นคือความหมายของคำว่าอดทน”
“แปะฮ้อจากเราไปแล้วแต่คำสอนของแปะยังอยู่กับเราเสมอนะเฮีย”
“แต่ยังมีอยู่ข้อนึงที่แปะฮ้อไม่รู้...อั๊วอดทนผ่านทุกอย่างมาได้ก็เพราะอั๊วมีลื้ออยู่ข้างๆ”
ปิ่นมุกยิ้มหน้าแดง ทรงวาดจับมือเธอแล้วกระซิบข้างหู “รักอั๊ว อยู่กับอั๊วตลอดไปนะอาจู”
“ไม่รู้สิ...ขอคิดดูก่อน”
ทรงวาดเอ็นดูท่าทางกระเง้ากระงอดของเธอ แกล้งเย้า “อั๊วต้องรีบส่งผู้ใหญ่ไปสู่ขอซะแล้วเดี๋ยวลื้อเปลี่ยนใจ นี่อั๊วจะไปสู่ขอลื้อได้จากใครล่ะ ญาติผู้ใหญ่ลื้อก็มีอั๊วคนเดียว ยังไงอั๊วก็ต้องยกให้อยู่แล้ว”
“ร้ายนักนะเฮีย”
“ทางสะดวกขนาดนี้อั๊วว่าที่จริงข้ามขั้นตอนไปส่งตัวเข้าหอเลยก็ได้นะ...ประหยัดดี”
ปิ่นมุกเขินจัดหยิกเขาเต็มแรงแต่ทรงวาดไม่ถือสาดึงตัวมากอด...ในที่สุดวันที่เขารอคอยก็มาถึงจริงๆสักที
********อวสาน********
อ่านละคร ชาติเสือพันธุ์มังกร ตอนที่ 12[ตอนอวสาน] วันที่ 16 ธ.ค.61
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร บทประพันธ์โดย ปราณธร
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร บทโทรทัศน์โด: บทกร
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร กำกับการแสดงโดย กิตติศักดิ์ ชีวาสัจจาสกุล
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร ผลิตโดย บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ