อ่านละคร ตุ๊กตาผี ตอนที่ 1 วันที่ 26 ธ.ค.61
ท่ามกลางความมืดมิดในบ้านหลังใหญ่ของนวลทิพย์ เศรษฐินีเจ้าของบริษัททิพย์พิมานผู้ผลิตเฟอร์นิเจอร์ส่งออกรายใหญ่ของประเทศเด็กหญิงแป้งร่ำ ลูกสาวคนเดียวของนวลทิพย์ซึ่งเกิดกับธาดาสามีเก่าที่ตายไปแล้วกอดตุ๊กตาตัวโปรดชื่อวาวามองดูวิญญาณพ่อถูกยิงเลือดไหลอาบ แป้งร่ำพูดกับวิญญาณธาดาเสียงสั่น
“มันฆ่าคุณพ่อ...หนูเห็น...”
ธาดายิ้มเศร้า “พ่อเป็นห่วงหนูแป้งร่ำ...ห่วงจนไม่กล้าจากหนูไปไหน”
เสียงพูดคุยเบาๆในห้องนอนแป้งร่ำทำให้ปลา สาวใช้ขี้ตื่นประจำบ้านซึ่งมีหน้าที่ดูแลเด็กหญิงตัดสินใจเข้าไปดู ผีธาดาเลือนหายไป แป้งร่ำโกรธมากแหวไล่สาวใช้ออกจากห้อง
ปลาลนลานออกจากห้อง ภาพใบหน้าของเหล่าตุ๊กตาในห้องของแป้งร่ำยังหลอกหลอนจนเธอต้องฟ้องนวลทิพย์ซึ่งนั่งเล่นกับพิชิตอดีตทนายความประจำบริษัท ที่กลายเป็นสามีใหม่
“คุณผู้หญิงขา...คุณหนูแป้งร่ำเก็บตัวในห้องมืดๆ
อีกแล้วค่ะ เหมือนคุณหนูพูดกับใครก็ไม่รู้ค่ะ”
นวลทิพย์รับฟังด้วยท่าทีนิ่งสงบ ต่างจากพิชิต
ส่งเสียงหึในลำคอ
“ผมบอกคุณหลายครั้งแล้วให้พาแกไปพบจิตแพทย์”
“เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ แป้งร่ำไม่ได้ผิดปกติอะไร แกเพียงแต่เสียใจเรื่อง...”
พิชิตนิ่วหน้าส่งสายตาคาดคั้นให้ภรรยาบอกความจริง นวลทิพย์พูดไม่ออกกลัวสามีกระทบกระเทือนจิตใจเพราะเธอเชื่อว่าแป้งร่ำคงเสียใจไม่หายเรื่องการตายธาดาและเรื่องเธอแต่งงานใหม่กับพิชิต
นวลทิพย์ตัดสินใจปลีกตัวไปดูลูกสาว พิชิตถอนใจหน่ายๆแต่ลุกตามไปด้วย แป้งร่ำนั่งกอดตุ๊กตาวาวา ตุ๊กตาตัวสุดท้ายที่ธาดาพ่อแท้ๆซื้อให้ก่อนตายแน่น เมื่อเห็นหน้าพิชิตพ่อเลี้ยงก็เบิกตาโพลงกระถดตัวหนี
พิชิตชักสีหน้าไม่ชอบใจ “ผมพยายามแล้วนะแต่ลูกคุณไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้เอง”
“คุณไปพักผ่อนเถอะ...ฉันจะอยู่กับลูก”
นวลทิพย์ตัดบทเสียงเรียบ เธอรอจนสามีออกไปจึงเอื้อมมือหาลูกสาว หวังกอดปลอบแต่แป้งร่ำก็เบี่ยงตัวหนี นวลทิพย์หัวใจสลาย เอ่ยกับลูกสาวเสียงเครือ
“อย่าทำกับแม่อย่างนี้...ใจแม่จะขาด...พูดกับแม่บ้างสิแป้งร่ำ”
พิชิตไม่ได้กลับห้องแต่แอบฟังสองแม่ลูกคุยกันจากด้านนอก ท่าทางหัวเสียเพราะแป้งร่ำไม่เคยญาติดีกับเขา ไม่รู้เลยว่าผีธาดาลอบมองเขาจากอีกมุม...แววตาเคียดแค้นที่พิชิตพรากทุกสิ่งทุกอย่างที่รักไป
ooooooo
นวลทิพย์ตัดใจออกจากห้องลูกสาวไปนอนร้องไห้ในห้อง พิชิตมองมาด้วยความสมเพชและอดไม่ได้จะเสนอความคิดเห็นแบบไม่รักษาน้ำใจ
“เชื่อผมสิ...จิตแพทย์รักษาได้ ลูกคุณน่ะมีอาการทางจิต...พร่ำเพ้อเห็นโน่นเห็นนี่ มันไม่ใช่จินตนาการแบบเด็กทั่วไปแต่เป็นอาการทางประสาท”
“คุณเลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้ว ยัยแป้งร่ำเป็นลูกฉัน ให้ฉันจัดการเรื่องนี้เอง”
“ลูกฉัน...แล้วคุณจัดการอะไรได้บ้าง คุณเสียเวลาไปกับเด็กประสาทนี่เท่าไหร่แล้วทิพย์คิดดูให้ดี”
พิชิตโพล่งตามอารมณ์แต่นวลทิพย์ก็ไม่ตอบโต้ เอาแต่ร้องไห้จนเขาใจไม่ดี พยายามง้องอน
“ทิพย์...ที่ผมพูดน่ะเพราะไม่อยากให้คุณเสียใจไปมากกว่านี้”
นวลทิพย์ไม่สนใจ นอนร้องไห้ต่อด้วยความสะเทือนใจสุดขีด ผีธาดายืนมองห่างๆด้วยความคิดถึงและเป็นห่วง...เสียใจเหลือเกินที่ไม่สามารถมีชีวิตเพื่อปกป้องภรรยากับลูกสาว...
แป้งร่ำนอนไม่หลับเพราะคิดถึงธาดาพ่อแท้ๆ ภาพเหตุการณ์เลวร้ายในอดีตยังเด่นชัดในหัว...วันสุดท้ายที่ธาดามีชีวิตและพาเธอไปซื้อตุ๊กตาวาวา สองพ่อลูกจูงมือกันขึ้นรถ พลันก็มีมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งขับโฉบมายิงธาดาตายต่อหน้าต่อตา เลือดกระเด็นโดนแป้งร่ำและบางส่วนเปื้อนตุ๊กตาวาวา
ภาพร่างไร้ลมหายใจของพ่อยังตามหลอกหลอน แป้งร่ำจำได้ติดตาว่าวันนั้นเธอเห็นพิชิตพ่อเลี้ยงท่ามกลางฝูงชนที่มุงดูเธอกับพ่อ แต่เพียงแวบเดียว...พิชิตก็หายตัวไป
แป้งร่ำช็อกมากกับการจากไปอย่างกะทันหันของพ่อ แถมกลัวจนบอกใครไม่ได้ว่าพิชิตมีส่วนในการตายของธาดา แม้แต่แม่แท้ๆอย่างนวลทิพย์ก็ไว้ใจแต่งงานกับเขา ทำให้เธอตัดสินใจอยู่ในโลกของตัวเองที่มีแค่ตุ๊กตาวาวากับตุ๊กตาอื่นๆที่วางเรียงรายในห้องนอนของเธอ...
นวลทิพย์ก็นอนไม่หลับเลยมานั่งทำงาน พิชิตตามมาด้วย เห็นเธอลูบตุ๊กตาหยกสมบัติเก่าของรัก
ของหวงอย่างใช้ความคิดก็ตาวาวด้วยความโลภ
“คุณคงรักตุ๊กตาหยกตัวนี้มาก”
“ค่ะ...เป็นมรดกตกทอดมาแต่ครั้งบรรพบุรุษของฉัน”
“มีคนให้ราคาตั้งห้าสิบล้าน คุณไม่สนใจเหรอ”
“ต่อให้ร้อยล้านฉันก็ไม่ขาย!”
พิชิตลอบทำหน้าเซ็ง ในหัวคิดถึงข้อเสนอของเริงวุฒิ หนุ่มใหญ่เจ้าของบริษัทคู่แข่งของทิพย์พิมาน เริงวุฒิแวะมาหาเขาเมื่อวันก่อนเพื่อเจรจาขอซื้อตุ๊กตาหยกของนวลทิพย์เพราะเชื่อว่าตุ๊กตาจะช่วยให้กิจการรุ่งเรือง
“ผมให้หนึ่งร้อยล้านบาท”
“คงไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะคุณทิพย์เธอหวงมาก”
“ถ้าคุณเอาตุ๊กตาหยกมาให้ผมหนี้สินที่บ่อนทั้งหมดของพ่อคุณจะเป็นศูนย์ทันที!”
เริงวุฒิไม่ใช่แค่เจ้าของบริษัทเฟอร์นิเจอร์คู่แข่งของนวลทิพย์ แต่ยังมีฉากหลังเป็นพ่อค้ายาเสพติดและเจ้าของบ่อนการพนันหลายแห่ง พุดพ่อแท้ๆของพิชิต
ก็ติดพนันงอมแงมในบ่อนของเขา เขาเลยใช้เป็นข้อต่อรองกับพิชิตให้หาทางทำให้นวลทิพย์ขายตุ๊กตาหยกประจำตระกูลให้ได้
ข้อเสนอของเริงวุฒิทำให้พิชิตหนักใจ แต่สุดท้ายความโลภก็ทำให้เขาลืมเรื่องผิดชอบชั่วดีเพราะหากได้เงินก้อนนี้ก็สามารถล้างหนี้พนันของพ่อแถมเอาไป
ใช้จ่ายซื้อความสะดวกสบายได้อีกนาน
พิชิตดึงตัวเองจากภวังค์ความคิด...เขาฝันหวานถึงการใช้เงินก้อนโตจากการขายตุ๊กตาหยก ติดแค่เกลี้ยกล่อมนวลทิพย์ซึ่งยืนยันเสียงแข็งไม่ขายสมบัติเก่าของตระกูล
“ผมรู้ว่าตุ๊กตาหยกสำคัญกับทิพย์มาก แต่เพื่อบริษัทผมอยากให้ทิพย์ลองทบทวนดูอีกที”
“เป็นตายยังไงฉันก็ไม่ขายตุ๊กตาหยกเด็ดขาด!”
“ทั้งๆที่บริษัทกำลังมีปัญหาเรื่องการเงินงั้นหรือ”
“ฉันยังไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้”
นวลทิพย์ตัดบทแล้วหลับตาปิดการสนทนา พิชิตมองมาด้วยความไม่พอใจแต่ยังปะเหลาะเสียงหวาน
“โอเค...ผมไม่กวนทิพย์แล้ว อย่าทำงานดึกนักนะ พักผ่อนด้วย ผมเป็นห่วง...ผมรักคุณนะทิพย์”
พิชิตก้มหอมแก้วภรรยาแล้วผละไป ทิ้งนวลทิพย์ให้นั่งหลับตาคิดอะไรตามลำพัง ผีธาดาเห็นเธอเครียดก็ขยับไปใกล้หมายนวดขมับให้ผ่อนคลาย นวลทิพย์เบิกตาโพลงเพราะสัมผัสได้ว่าอดีตสามีอยู่ใกล้ๆ
“คุณใช่ไหมคะธาดา คุณใช่ไหม...ฉันจำกลิ่นน้ำหอมของคุณได้”
นวลทิพย์หันมองรอบตัวแต่ไม่เห็นอะไร ไม่รู้เลยว่าผีธาดายืนมองไม่ไกลแค่ไม่ปรากฏตัวให้เห็น
ooooooo
คืนเดียวกันที่บ้านเริงวุฒิ...เจ้าของบ้านหนุ่มกำลังคลอเคลียม่านฟ้า เมียเก็บคนสวยซึ่งรับหน้าที่ติดต่อขอซื้อตุ๊กตาหยกจากนวลทิพย์ ม่านฟ้าชักสีหน้า ถอนใจยาวด้วยความเหนื่อยหน่าย
“ฟ้าพยายามอยู่ค่ะ เคยส่งคนไปคุยกับคุณนวลทิพย์แล้วแต่เขายืนยันไม่ยอมขายท่าเดียว”
“ผมจะให้ฟ้าแทรกตัวไปในทิพย์พิมานทำให้มันปั่นป่วนทั้งบริษัท ทีนี้ล่ะ...ถึงไม่อยากขายมันก็ต้องขาย!”
“เพื่อคุณฟ้าทำได้ แต่สงสัยว่าทำไมคุณถึงอยากได้ตุ๊กตาหยกตัวนั้นนักล่ะคะ”
“ไม่ต้องถาม เอาเป็นว่าทำงานให้สำเร็จคุณอยากได้อะไรผมให้ได้ทุกอย่าง”
“รวมถึงทะเบียนสมรสและหัวใจของคุณด้วยเหรอคะ”
เริงวุฒิคิดนิดเดียวก่อนตอบเสียงเรียบ “ก็บอกแล้วไงว่าทุกอย่าง”
“ค่ะ...ฟ้ารักคุณที่สุด”
ม่านฟ้าหอมแก้มเขาด้วยความดีใจ ก่อนหุบฉับเมื่อเขาเปลี่ยนไปพูดถึงระวิวรรณหลานสาวคนสวย
“ยัยวิจะกลับจากอเมริกาแล้ว ผมไม่อยากให้คุณมาหาผมที่นี่”
“ทำไมคะ...ในเมื่อฟ้าเป็นเมียคุณ”
“ผมไม่อยากให้ยัยวิรู้เรื่องอะไรที่ไม่ควรรู้”
“รวมถึงเรื่องของเราด้วยหรือคะเริงวุฒิ”
“ด้วย...ผมไม่อยากให้แผนการของเราต้องเสียเพราะยัยวิ แล้วผมจะไปหาคุณที่คอนโดเอง”
เริงวุฒิเอ่ยเสียงเข้ม สีหน้าจริงจังจนม่านฟ้าไม่มีทางปฏิเสธ จำใจรับสภาพเมียเก็บอย่างสมบูรณ์
“สัญญานะคะว่าคุณจะไม่ทิ้งฟ้า”
“รักขนาดนี้จะทิ้งได้ไง...”
นวลทิพย์ตื่นเช้าไปใส่บาตรให้ธาดาสามีเก่า สายกับปลาแม่บ้านเก่าแก่กับสาวใช้ประจำบ้านมองหน้ากันงงๆเพราะไม่เคยเห็นเจ้านายสาวทำบุญให้ธาดานานแล้ว พิชิตเห็นก็อดค่อนแคะภรรยาไม่ได้ นวลทิพย์นิ่วหน้าไม่ชอบใจ นั่งเงียบบนรถไปทำงานจนพิชิตใจเสีย จับมือเธอง้อเสียงอ่อน
“ผมรักคุณแล้วก็หึงคุณมาก...ถึงนายธาดาสามีเก่าของคุณจะตายแล้วแต่ผมก็อดหึงไม่ได้”
“เราพูดกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่รึ...ฉันใช้ชีวิตกับคุณ...
ฉันไม่มีใครอื่นแต่คุณต้องให้เวลาฉันบ้าง”
“ผมขอโทษ”
พิชิตข่มความไม่พอใจจนถึงบริษัทจึงถามเรื่องน้องสาวเพื่อนสนิทที่เขาจะรับเป็นผู้จัดการฝ่ายขาย นวลทิพย์ไม่อยากขัดปล่อยให้เขาทำตามใจแต่ไม่วายขอให้ผู้จัดการคนใหม่มาทำงานต้นเดือนเหมือนพนักงานใหม่คนอื่น
นวลทิพย์ไม่สนใจเรื่องผู้จัดการฝ่ายขายคนใหม่อีก เรียกเทพหนุ่มใหญ่พนักงานเก่าแก่ของบริษัทมาเพื่อถามถึงอติรุจหลานชายของอีกฝ่ายซึ่งเพิ่งเรียนจบออกแบบหมาดๆอยากให้มาทำงานในตำแหน่งหัวหน้าแผนกออกแบบเฟอร์นิเจอร์ เทพแบ่งรับแบ่งสู้เพราะรู้จักนิสัยหลานชายว่ารักอิสระ ไม่ชอบให้ใครบังคับหรือเจ้ากี้เจ้าการ
ooooooo
แม้ว่าธาดาจะตายแล้วแต่เหล่าพนักงานบริษัททิพย์พิมานก็ไม่เคยลืมคุณงามความดี รวมถึงจุดธูปขอเลขหวยตามประสาคนเชื่อเรื่องโชคชะตาและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ พิชิตไม่ชอบใจนัก คอยเอ็ดทุกครั้งที่เจอแต่วันนี้ต่างจากทุกวันเมื่อธนิดาหรือนิด หลานสาวคนสวยของธาดาซึ่งแวะมาหานวลทิพย์ช่วยแก้ต่างแทนเหล่าพนักงาน
พิชิตตะลึงความสวยของธนิดา ส่งสายตากะลิ้มกะเหลี่ยจนเธอนึกรังเกียจแต่ทำอะไรไม่ได้เมื่อนวลทิพย์แนะนำว่าเขาคือสามีใหม่ นวลทิพย์ไม่ได้สังเกตท่าทางเจ้าชู้ของพิชิต มัวดีใจที่ธนิดายอมมาทำงานด้วย เพราะอีกฝ่ายเป็นหลานสาวคนเดียวของธาดาอดีตสามี แถมเธอจะได้ไหว้วานให้อีกฝ่ายช่วยดูแลแป้งร่ำด้วย
ธนิดาไม่ยี่หระสายตาหื่นๆของพิชิต ตั้งใจฟังนวลทิพย์เล่าสถานการณ์บริษัทซึ่งมีปัญหาสินค้าเลียนแบบจนยอดขายตก รวมถึงหน้าที่เธอในฐานะหัวหน้าแผนกออกแบบเครื่องประดับซึ่งดูแลการเจียระไนอัญมณีตกแต่งเฟอร์นิเจอร์
ไข่หวานพนักงานสาวประจำแผนกออกแบบ เครื่องประดับมองธนิดาด้วยรอยยิ้มประจบ ก่อนยิ้มกว้างกว่าเก่าเมื่อเห็นอติรุจหลานชายคนเดียวของเทพ พนักงานเก่าแก่ของบริษัทแวะมาแนะนำตัวกับนวลทิพย์
อติรุจตั้งใจมาปฏิเสธข้อเสนองานของนวลทิพย์แต่ทันทีที่เห็นหน้าธนิดา รุ่นน้องสาวร่วมสถาบันที่เขาเคยตามจีบเมื่อหลายปีก่อนก็เปลี่ยนใจตอบรับข้อเสนอ ธนิดาหน้าบึ้ง หมั่นไส้ท่าทางกระตือรือร้นของอติรุจ
เลยขอตัวกลับดื้อๆ นวลทิพย์ให้เธอไปพักที่บ้านเพื่อช่วยดูแลแป้งร่ำ พิชิตจึงอาสาไปส่งแต่ธนิดาปฏิเสธเพราะไม่อยากอยู่ใกล้เขา
ธนิดากลับไปแล้ว เทพจึงพาอติรุจหลานชาย
รูปหล่อไปแนะนำกับเหล่าพนักงานในแผนกออกแบบเฟอร์นิเจอร์ หมูตุ๋นกับกุ้งเต้นซึ่งนั่งสัปหงกสะดุ้งตื่นเมื่อเห็นหน้าเจ้านายหนุ่มคนใหม่ อติรุจส่ายหน้าขำๆ ไม่เห็นเป็นเรื่องใหญ่เพราะเชื่อว่าบรรยากาศในการทำงานต้องเป็นกันเองผลงานจึงออกมาดี...
สายแม่บ้านเก่าแก่และญาติห่างๆของนวลทิพย์ ให้การต้อนรับธนิดาอย่างดีและพาไปหาแป้งร่ำซึ่งเก็บตัวในห้องนอนกับตุ๊กตาวาวาเหมือนเคย
แป้งร่ำไม่มองหน้าธนิดาแต่พูดกับตุ๊กตาวาวาให้ไล่อีกฝ่ายออกจากห้อง ธนิดาหน้าเสียที่ลูกพี่ลูกน้องสาวตัวเล็กซึ่งเคยสนิทกันไม่ยอมสบตา แถมต้องวิ่งออกจากห้องพร้อมสายเมื่อแป้งร่ำกรีดร้องเสียงดัง
“พี่วาวาบอกให้พวกนั้นออกไปซะ...ออกไป๊!”
ธนิดาไม่ได้กลัวแป้งร่ำแต่แปลกใจมากกว่าที่ ลูกพี่ลูกน้องสาวมีท่าทางผิดปกติ เสียงกรีดร้องก็แหลมเล็กจนเหมือนไม่ใช่เสียงของเจ้าตัว สายซึ่งคุ้นเคยกับเรื่องแบบนี้มานานพยักหน้าเห็นด้วย
“เสียงเล็กๆแหลมๆนั่นไม่ใช่เสียงคุณหนูแป้งร่ำแน่ค่ะ...นึกแล้วยังกลัวไม่หาย”
“แต่นิดเห็นยัยแป้งร่ำเป็นคนพูด”
“ถึงขยับปากพูดแต่เสียงไม่ใช่...เหมือนคนถูก
ผีสิงน่ะค่ะคุณนิด”
สายกระซิบกระซาบ พลันต้องสะดุ้งเมื่อปลาสาวใช้โผล่มาถามเรื่องแป้งร่ำแผลงฤทธิ์จนธนิดากระเจิงจากห้อง ธนิดาไม่ชอบใจแต่ไม่พูดอะไรนอกจากหมายมั่น ปั้นมือจะทำให้แป้งร่ำร่าเริงเหมือนเดิมให้ได้
ooooooo
บรรยากาศในบ้านนวลทิพย์เปลี่ยนไปมาก ธนิดาสัมผัสได้ถึงความอึมครึมและอึดอัด กระทั่งถึงเวลามื้อเย็นจึงเห็นภาพชัดเพราะสายแม่บ้านเก่าแก่ไม่ได้รับอนุญาตให้ร่วมโต๊ะเหมือนเมื่อก่อน
สายอึกอักไม่กล้าบอกว่าใครสั่ง แต่พิชิตไม่ใส่ใจพูดเสียงเรียบ
“คนใช้...จะให้นั่งร่วมโต๊ะกับเจ้านายมันไม่ควร ระเบียบก็ต้องเป็นระเบียบ”
“แต่ตอนที่คุณน้าธาดายังมีชีวิตอยู่ ป้าสาย
นั่งทานข้าวร่วมโต๊ะกับเรานะคะ”
นวลทิพย์ตัดปัญหาชวนสายร่วมโต๊ะ พิชิตไม่พอใจแต่ธนิดาไม่สนใจ
“ป้าสายเป็นญาติไม่ใช่คนรับใช้...ถ้ายึดระเบียบนิดก็ไม่มีสิทธิ์เพราะนิดเป็นญาติสามีเก่าของคุณน้านวลทิพย์”
ธนิดาตอกไม่ไว้หน้า สายจึงยอมร่วมโต๊ะเพื่อสงบศึก พิชิตพยายามข่มอารมณ์ร้อนๆโดยมีนวลทิพย์คอยไกล่เกลี่ย ธนิดาไม่ยี่หระอาการพิชิตเปรยลอยๆ
“ไหนๆนิดก็จะมาอยู่ที่นี่ ถ้ามีเปลี่ยนแปลงระเบียบใหม่ก็ช่วยแจ้งด้วยค่ะ นิดจะได้ตัดสินใจว่าจะอยู่หรือจะไป”
ขาดคำธนิดาโคมไฟเหนือโต๊ะอาหารก็สั่นสะเทือน ทุกคนยกเว้นธนิดาเชื่อว่าเป็นฝีมือผีธาดาแต่ไม่มีใครกล้าพูด โดยเฉพาะพิชิต...ขบกรามแน่นก่อนตะคอกสั่งให้ปลาตักข้าว!
พิชิตโกรธมากที่ถูกธนิดาหักหน้ากลางโต๊ะอาหาร พาลพาโลนวลทิพย์ทั้งเรื่องธนิดาและเรื่องอติรุจ
“ให้หลานผัวเก่ามาคุมแผนกเครื่องประดับแถมยังรับหลานไอ้เทพมาคุมแผนกเฟอร์นิเจอร์ เริ่มงานวันนี้ด้วยซ้ำ ทำไมไม่รอต้นเดือนเหมือนน้องสาวเพื่อนผม”
นวลทิพย์ข่มอารมณ์ตอบเสียงเรียบ “ยัยนิดเป็นหลานฉัน”
“ก็หลานผัวเก่า”
“อย่าลืมว่าบริษัทเป็นของธาดา เท่ากับว่ายัยนิดมีส่วนในผลประโยชน์ของบริษัทด้วยฉันจึงให้แกเข้ามาในฐานะผู้บริหาร ส่วนน้องสาวเพื่อนคุณเข้ามาในฐานะพนักงานควรจะเริ่มงานต้นเดือนตามระเบียบ”
“แล้วหลานไอ้เทพเป็นญาติข้างไหนของคุณถึงให้มันเริ่มงานวันนี้เลย”
“อะไรจำเป็นกว่ากันล่ะคะ แผนกเฟอร์นิเจอร์ไม่มีคนคุมมานานแล้วแต่ฝ่ายขายคนไม่ขาด...หวังว่าน้องสาวเพื่อนคุณคงช่วยทำให้ยอดขายเพิ่มมากขึ้นนะคะ”
พิชิตเถียงไม่ออก ได้แต่ปั้นหน้ายิ้มแย้มประจบนวลทิพย์แล้วผละไป ในหัวเต็มไปด้วยภาพเหตุการณ์ตอนมื้อเย็นเมื่อโคมไฟเหนือโต๊ะอาหารสั่นสะเทือน
“ฝีมือมึงเหรอ กูไม่กลัวมึงไอ้ธาดา มึงอยู่ที่ไหนล่ะ ...ออกมาสิวะ”
ธนิดาโผล่มาได้ยินเสียงพิชิตท้าทายวิญญาณธาดาก็อดไม่ได้แกล้งถาม
“ได้ยินเสียงเหมือนคุณพูดจาท้าทายใคร”
“ทำไมยังไม่นอนอีก...ห้องนอนอยู่ข้างบนไม่ใช่เหรอ”
“ที่นี่มีกฎว่าต้องนอนกี่ทุ่มด้วยเหรอ...ตอนน้าธาดายังมีชีวิตไม่เห็นมีกฎนี้หรือว่านี่เป็นกฎใหม่ของคุณ”
ท่าทางยียวนของธนิดาทำให้พิชิตฉุนขาด กระชากตัวมาพูดตะคอกข้างหู “น้าเธอน่ะตายเป็นผีไปแล้วตอนนี้ฉันก็อยู่ในฐานะสามีของน้าสะใภ้เธอ...จดทะเบียนถูกต้องตามกฎหมาย เพราะฉะนั้นฉันมีสิทธิ์ในบ้านนี้เต็มที่!”
พูดจบก็ผละไป ทิ้งธนิดาให้มองตามเครียดๆ...ดูท่าเธอคงอยู่บ้านนี้ลำบากหากมีเจ้าของบ้านแบบพิชิต
ooooooo
อ่านละคร ตุ๊กตาผี ตอนที่ 1 วันที่ 26 ธ.ค.61
ละครเรื่อง ตุ๊กตาผี แนว ดราม่า-ลึกลับ-สยองขวัญละครเรื่อง ตุ๊กตาผี บทประพันธ์โดย ประดิษฐ์ กัลย์จาฤก
ละครเรื่อง ตุ๊กตาผี บทโทรทัศน์โดย ภาคย์รพี
ละครเรื่อง ตุ๊กตาผีกำกับการแสดงโดย บรรจง สินธนมงคลกุล
ละครเรื่อง ตุ๊กตาผี ผลิตโดย บริษัท กันตนา เอฟโวลูชั่น จำกัด
ละครเรื่อง ตุ๊กตาผี ออกอากาศทาง สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ