อ่านละคร ชาติเสือพันธุ์มังกร ตอนที่ 12 วันที่ 15 ธ.ค.61
ฤทธิ์รู้ตัวว่าเสียเปรียบพยายามหลอกล่อทรงวาดจนหนีสำเร็จ กว่าพันเดชจะรู้เรื่องฤทธิ์ก็หลายอึดใจต่อมาเมื่อลูกน้องที่รอดมาได้โทร.รายงานเรื่องถูกทรงวาดตลบหลัง พันเดชเดือดจัดโวยกับไต้เกียวอย่างเหลืออด“ไอ้สารเลว! มันกล้าหักหลังฉันเหรอ”
“มันร้ายจริงๆ นอกจากไม่หลงกลแล้วยังซ้อนแผนเราอีก ดีนะที่ยาของคุณไม่โดนจับไปด้วย”
“คนทรยศฉันไม่ได้ตายดีแน่”
“จะไม่รอไอ้ฤทธิ์กลับมาก่อนเหรอคะ”
“ไม่จำเป็น ถึงไม่มีไอ้ฤทธิ์ฉันก็จัดการมันได้ ฉันจะให้มันทรมานยิ่งกว่าตายทั้งเป็น!”
ระหว่างที่พันเดชคิดแผนเอาคืน ทรงวาดหารือรณชิตกับชาญยุทธถึงแผนตลบหลังพันเดชซึ่งผิดพลาดราวกับมีใครแอบเอาความลับราชการไปบอกพันเดช รณชิตสงสัยว่ามีหนอนบ่อนไส้แต่ชาญยุทธไม่เห็นด้วย
“เป็นไปไม่ได้หรอกหมวด เสือโทร.บอกผมไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้นเอง คนรู้ก็มีแค่พวกเราแล้วจะทรยศกันเองทำไม ผมว่าไอ้พันเดชมันระแวงเสือมากกว่าก็เลยเปลี่ยนแผนไม่ยอมขนยาเสพติดเมื่อคืน”
ทรงวาดนิ่วหน้า เห็นด้วยกับพี่ชายบุญธรรมแต่ยังคาใจบางเรื่อง
“แต่ถ้าคุณพันเดชระแวงก็ไม่ควรร่วมมือกับผมตั้งแต่แรก แถมให้ฤทธิ์มาด้วยตัวเองอีก...มันแปลกๆอยู่นะครับ”
รณชิตผิดหวังที่จับตัวพันเดชตัวการใหญ่ไม่ได้ กระนั้นก็โล่งใจที่จับมือดีของอีกฝ่ายได้หลายคน ทรงวาดยกความดีความชอบทั้งหมดให้ปิ่นมุกซึ่งติดใจท่าทางแปลกๆของไต้เกียวที่บอกว่ากินอยู่ไม่ค่อยสบายหลังฮุ่ยเซี้ยงตาย แต่กลับมีรถหรูหรารับส่งถึงร้านข้าวต้มเมื่อไม่กี่วันก่อน
ทรงวาดเล่าข้อสันนิษฐานของปิ่นมุกพลางถอนใจยาว สีหน้าเศร้าเมื่อคิดถึงก๊กไช้
“ผมก็คิดไม่ถึงว่าอาไต้เกียวจะเกี่ยวข้องกับคุณพันเดช ไม่อย่างนั้นอาไช้ก็คงไม่ตาย”
ชาญยุทธตบบ่าปลอบน้องชายบุญธรรม “มันไม่มีใครคิดถึงทั้งนั้นแหละเสือ แค่เสือไม่หูเบาเข้าใจพี่ผิดก็ถือว่าดีมากแล้ว คราวนี้เราเกือบจะจัดการไอ้พันเดชได้แล้ว ถ้าทำสำเร็จเมื่อไหร่เสือกลับมาช่วยงานพี่นะ”
ทรงวาดอึกอัก ชาญยุทธรีบดักคอ “อย่าเพิ่งปฏิเสธ ...พี่รู้ว่าเสือไม่อยากกลับไปทำแบบเดิมแล้ว พี่ก็จะไม่บังคับ แต่งานพี่มีตั้งหลายอย่าง เสือเลือกเอาตามที่ชอบก็แล้วกัน พี่แค่อยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเท่านั้นเอง”
“อย่างที่ผมเคยบอก...พี่อ้ายเป็นพี่ชายของผมเสมอ ไม่ว่าผมจะทำงานให้พี่อ้ายหรือไม่ทำมันก็เหมือนเดิมครับ”
ชาญยุทธอ้าปากจะค้านแต่สายตาก็เหลือบเห็นปิ่นมุก ทรงวาดยิ้มบางๆเมื่อเห็นเธอ
“ผมมีคนที่ผมรัก ผมต้องใส่ใจความรู้สึกเขา ขอโทษนะครับพี่อ้าย...ผมมีความสุขกับชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้แล้ว”
ooooooo
ทรงวาดเดินกลับบ้านกับปิ่นมุกจากโรงพักโดยไม่รู้เลยว่าพันเดชส่งลูกน้องไปพังร้านข้าวต้ม ทิเหล็งพยายามปกป้องกิมเอ็งกับป่วยซังสุดความสามารถจนได้แผลมีดบาดมือเลือดอาบ!
ปิ่นมุกยิ้มกว้างเมื่อเห็นทรงวาดปลอดภัย กระนั้นก็อดกระเง้ากระงอดไม่ได้ที่เขาปิดบังเรื่องแผนตลบหลัง
“ตอนหมวดโทร.มาบอกว่าเฮียจะทำอะไรอั๊วกลัวแทบแย่ ทำไมเฮียถึงไม่บอกให้อั๊วรู้ก่อน”
“บอกแล้วลื้อจะหายกลัวรึไง จะบอกตอนไหนก็ค่าเท่ากันนั่นแหละ”
“แต่อย่างน้อยอั๊วก็ไม่ต้องคิดมากว่าเฮียจะกลับไปเป็นนักเลงอีก”
“อั๊วบอกลื้อแล้วไงให้เชื่ออั๊วไว้ใจอั๊ว คนอย่างอั๊วไม่มีวันผิดคำพูดกับคนที่อั๊วรักหรอก”
บรรยากาศหวานชื่นอบอวลรอบตัวทรงวาดกับปิ่นมุกไม่นาน ทั้งสองก็ต้องเบิกตาโพลงเมื่อเห็นสภาพร้านข้าวต้ม รวมถึงอาการบาดเจ็บของทิเหล็ง ป่วยซังและกิมเอ็งซึ่งถูกทำร้าย ทรงวาดมั่นใจว่าเป็นแผนเอาคืนของพันเดช แต่ที่ทำให้เขากับปิ่นมุกนั่งไม่ติดก็เมื่อรู้ว่าแปะฮ้อออกไปศาลเจ้าตั้งแต่เช้า
ทรงวาดกับปิ่นมุกรีบไปที่ศาลเจ้าแต่ก็สายไปแล้วพันเดชบุกยิงแสกหน้าแปะฮ้อด้วยตัวเอง!
พันเดชวางแผนเอาคืนทรงวาดอย่างแยบยล เขาตั้งใจยิงแปะฮ้อเองเพื่อลวงให้ทรงวาดออกห่างจากปิ่นมุกเปิดโอกาสให้ไต้เกียววางยาสลบและลักพาตัวปิ่นมุกเป็นตัวประกัน!
ไต้เกียวทำสำเร็จตามแผนโดยไม่รู้ว่าปิ่นมุกแอบทิ้งรองเท้าไว้ให้ทรงวาดรู้ว่าเธอถูกลักพาตัว ทรงวาดร้อนรนมากเกือบสติแตกเพราะห่วงปิ่นมุกจนกระทั่งชาญยุทธโทร.บอกข่าวเรื่องแผนเอาคืนของพันเดช
ทรงวาดไม่ได้ติดใจข่าวจากชาญยุทธซึ่งมีแผนร้ายจะดึงทรงวาดกลับมาเป็นพวกโดยใช้ประโยชน์จากพันเดชให้แค้นทรงวาดและฆ่าทุกคนที่น้องชายบุญธรรมรัก
ชาญยุทธไม่ได้เพิ่งเริ่มแผนลวงโลกนี้แต่ซ้อนแผนตั้งแต่ต้นเมื่อทรงวาดมาขอให้ช่วยเล่นละครตบตา เขาไม่เหลือใครให้ช่วยงานจึงคิดแผนดึงทรงวาดกลับมาเริ่มจากให้คนส่งข่าวบอกพันเดชเรื่องแผนดักจับการส่งยาเมื่อวันก่อน
“หน้าที่แกคือปล่อยข่าวให้ไอ้พันเดชมันรู้ว่าตำรวจจะบุกจับยาของมัน มันจะได้เปลี่ยนวันส่งยาได้ทัน”
“ทำไมล่ะครับ ถ้าตำรวจจับได้คาหนังคาเขาคุณพันเดชอาจจะติดคุกตามที่เถ้าแก่เสือวางแผนไว้ก็ได้”
“ฉันต้องการเห็นมันตายเท่านั้น แล้วคนอย่างมันก็ไม่ยอมติดคุกง่ายๆหรอก อาจจะปิดปากพยานเหมือนที่มันชอบทำหรือไม่ก็หนีไปที่อื่น แต่ต่อให้ติดคุกมันก็ยังมีโอกาสออกมาเป็นศัตรูกับฉันอีก”
“แล้วท่านจะช่วยคุณพันเดชไปทำไมล่ะครับ”
“ฉันช่วยมันก็เพื่อให้มันไปล้างแค้นเสือยังไงล่ะ ยิ่งคนที่เสือรักตายทั้งหมดได้ยิ่งดี เสือจะได้เปิดศึกกับมัน ถึงตอนนั้นเสือก็จะไม่เหลือใครนอกจากฉัน!”
ooooooo
ชาญยุทธละอายใจไม่น้อยที่ใช้วิธีสกปรกดึงทรงวาดกลับมาเป็นพวก แต่เพื่อความยิ่งใหญ่ทำให้เขาไม่ลังเล ทรงวาดไม่ติดใจข่าวจากพี่ชายบุญธรรม มุ่งมั่นจะไปช่วยปิ่นมุกโดยมีทิเหล็งกับเฮ้งเตี๋ยงตามไปด้วย
เฮ้งเตี๋ยงเพิ่งมาจากต่างจังหวัดพร้อมพริ้มเพราเพื่อรายงานตัวตามกำหนด เมื่อรู้เรื่องปิ่นมุกถูกพวกพันเดชลักพาตัวก็ไม่รอช้าเสนอตัวช่วยเต็มที่ พริ้มเพราไม่สบายใจนักแต่ไม่อยากขัดใจผัว
“อั๊วขอโทษ แต่อั๊วทนเห็นเฮียโฮ่วไปช่วยอาจูตามลำพังไม่ได้จริงๆ”
“ไม่ใช่เพราะว่าคนพวกนั้นมีส่วนฆ่าพ่อของพี่หรอกเหรอ”
“อั๊วยอมรับเรื่องอาป๊าเป็นสิ่งที่ติดในใจอั๊วมาตลอด อั๊วขอโทษที่ไม่ยอมรับกับลื้อตรงๆ”
พริ้มเพราน้ำตาคลอ ถอนใจยาวก่อนยื่นปืนพกที่เคยเจอในห้องคืนเขา
“ถึงฉันรั้งพี่ได้ก็รั้งไว้แต่ตัว ถ้าพี่ไม่ไปจัดการให้เรียบร้อยก็เหมือนพี่อยู่กับฉันแค่ครึ่งเดียว แต่พี่จำไว้นะว่าพี่คือชีวิตของฉัน ถ้าไม่มีพี่ ฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว รับปากกับฉันนะว่าพี่จะกลับมาหาฉัน”
เฮ้งเตี๋ยงกอดเมียรักแน่นที่เข้าใจหัวอกความเป็นลูกกับพี่ชายที่สูญเสียพ่อกับน้องสาว เช่นเดียวกับทิเหล็ง กอดกิมเอ็งแน่นที่ยอมให้เขาไปช่วยทรงวาด
กิมเอ็งร่ำไห้แต่ไม่รั้งหลานชาย “อั๊วมีหลานสองคน เสียอาไช้ไปคนนึงแล้วก็เหลือแต่ลื้อ แต่อั๊วไม่ห้ามลื้อหรอกนะอาเหล็งเพราะลื้อทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้ว ขอให้ฟ้าดินคุ้มครองลื้อ”
“ดูแลตัวเองดีๆนะอาม่า ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับอั๊วอาม่ากลับไปที่โรงเจนะ อย่างน้อยก็ยังมีข้าวกิน”
ป่วยซังแอบฟังสองยายหลานคุยกันแล้วอดไม่ได้โพล่งแทรก “ลื้อดูถูกน้ำใจอั๊วเกินไปแล้วอาเหล็ง อั๊วรักอาม่าเหมือนญาติผู้ใหญ่คนนึง ลื้อไม่ต้องให้อาม่าไปไหนทั้งนั้น อั๊วจะดูแลอาม่าเอง แต่ดีที่สุดคือลื้อต้องไม่เป็นอะไร”
ทิเหล็งซาบซึ้งใจมากจะผละไปแต่ต้องชะงักเมื่อป่วยซังรั้งไว้
“อั๊วรู้มาตลอดว่าลื้อคิดกับอั๊วยังไง แต่คนที่อั๊วรักคือคุณสุเทพ อั๊วก็เลยแกล้งทำเป็นไม่รู้”
“อั๊วเข้าใจ...ลื้อไม่ต้องพูดอะไรแล้ว”
ป่วยซังไม่อยากสูญเสียโอกาสรีบพูดสิ่งที่อยู่ในใจ “อั๊วต้องพูด คุณสุเทพตายไปแล้วแต่ลื้อยังอยู่ อั๊วจะรอลื้อกลับมา ลื้อคงไม่อยากเห็นอั๊วเสียใจซ้ำสองต้องไว้ทุกข์ไปตลอดชีวิตหรอกนะ”
ทิเหล็งดีใจ กำลังใจมาเต็มเปี่ยมจะสู้พวกพันเดช “อั๊วต้องไม่เป็นอะไร อั๊วจะกลับมาหาทุกคน”
ooooooo
ปิ่นมุกถูกจับมัดกับเสาในโกดังร้างแห่งหนึ่งของพันเดช ไต้เกียวรออยู่แล้วเมื่อปิ่นมุกฟื้นก็ยิ้มเย้ยหยัน ปิ่นมุกเห็นไต้เกียวกับพันเดชยืนจ้องตนก็แหวลั่น
“ลื้อ! พวกลื้อฆ่าแปะฮ้อ คนเลวอย่างพวกลื้อมันไม่ตายดีหรอก”
จบคำปิ่นมุกก็ถูกตบหน้าหัน พันเดชเหยียดยิ้มเอ่ยเสียงเย็นกับไต้เกียว
“ฉันเคยบอกเธอแล้วไงว่านังผู้หญิงคนนี้มันไม่ธรรมดา จะตายอยู่แล้วยังปากเก่งอีก”
“ก็แค่คนอวดดีไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ในฐานะอะไรเท่านั้นล่ะค่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณนึกสนุกจะเอามันมาเป็นเหยื่อล่อมันได้ตายไปพร้อมกับไอ้แก่นั่นแล้ว”
“ฉันไม่ได้นึกสนุก แต่ฉันต้องการให้ไอ้เถ้าแก่เสือมันทรมานต่างหาก แค่ตายมันไม่พอ ต้องให้มันเห็นผู้หญิงที่มันรักถูกส่งขายซ่องถึงจะสาสมที่มันหักหลังฉัน!”
ไต้เกียวสะใจ อดไม่ได้แกล้งพูดสั่นประสาทปิ่นมุก “ฉันไม่แน่ใจนะคะว่าเฮียโฮ่วจะอยู่ถึงตอนนั้นรึเปล่าไม่แน่ว่าอาจจะทะเล่อทะล่าบุกไปช่วยนังนี่จนถูกคนที่บ้านคุณยิงตายไปแล้วก็ได้”
ปิ่นมุกหน้าซีดกลัวทรงวาดเป็นอันตราย พันเดชสาแก่ใจมากออกไปสั่งงานลูกน้องข้างนอกเลยเจอฤทธิ์ที่หอบร่างสะบักสะบอมหนีตายจากการปะทะกับทรงวาดเมื่อวันก่อน
“แกเองเหรอฤทธิ์...นึกว่าตายซะแล้ว”
“ผมจะตายได้ไงครับ ถ้ายังไม่ได้ล้างแค้นไอ้เถ้าแก่เสือ”
“งั้นก็รออีกหน่อย ขนยาเสร็จเมื่อไหร่ฉันจะให้แกไปจัดการมันกับผู้หญิงของมันเอง”
ทรงวาดไม่กลัวตาย วางแผนกับทิเหล็งและเฮ้งเตี๋ยงเผาโกดังเพื่อเรียกร้องความสนใจ ล่อพันเดชกับไต้เกียวให้มาหาตนแล้วส่งทิเหล็งกับเฮ้งเตี๋ยงไปช่วยปิ่นมุก
พันเดชกับไต้เกียวติดกับตามคาด ส่งลูกน้องตามประกบทรงวาดแล้วเอ่ยเยาะ
“จุดไฟเผาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจแล้วก็ลอบเข้ามา แผนเก่าไปหน่อยรึเปล่าคะเฮีย”
“ลื้อร่วมมือกับคุณพันเดชจริงๆด้วยอาไต้เกียว เสียดายที่อั๊วรู้ตัวช้าเกินไป”
“ใช่! ไม่อย่างนั้นทั้งอาเจ็กของเฮีย ทั้งอาไช้ก็คงไม่ต้องตาย”
ไต้เกียวพูดอย่างไม่สำนึก ทรงวาดเจ็บใจมากแต่ไม่ทันโต้พันเดชก็โพล่งถาม
“แกมาที่นี่ถูกได้ยังไง มีหนอนบ่อนไส้อยู่ในกลุ่มฉันใช่ไหม”
“ผมไม่รู้ว่าใคร แล้วคุณก็หมดโอกาสหาตัวมันเจอเหมือนกัน!”
ขาดคำทรงวาด ทิเหล็งก็ยิงพันเดชจากมุมลับตาแต่พลาดเป้าหมายหวุดหวิด ทรงวาดฉวยจังหวะนั้นจัดการเหล่าลูกน้องของพันเดชบ้าง ส่วนเฮ้งเตี๋ยงแยกไปจัดการเรื่องเผาโกดังอีกฝั่งเจอกับฤทธิ์ที่มาดักรออย่างใจเย็น
“นึกว่าใคร...ที่แท้ก็ไอ้ลูกแหง่ที่ฉันฆ่าพ่อมันตายนี่เอง”
เฮ้งเตี๋ยงโกรธจัดจะล้างแค้นให้พ่อกับน้องสาวแต่ก็สู้ฤทธิ์ไม่ได้ถูกซ้อมจนน่วม!
ooooooo
ทรงวาดกับทิเหล็งปะทะพวกพันเดชอย่างดุเดือด โดยไม่มีใครคาดฝันรณชิตยกกำลังมาพร้อมชาญยุทธที่จงใจส่งข่าวบอกพวกตำรวจมาล้อมจับพันเดช
ทรงวาดกับทิเหล็งตกใจมากแต่มีสติพอจะสู้พวกพันเดช เช่นเดียวกับไต้เกียวที่หนีกระสุนไปหาปิ่นมุกหวังใช้เป็นตัวประกันเพื่อหลบหนีแต่ปิ่นมุกไม่ยอมง่ายๆ แอบปลดเชือกจากข้อมือด้วยตัวเองจนเลือดซิบ
“คืนนี้แกไม่รอดหรอก!”
ไต้เกียวโมโหตบปิ่นมุกหน้าหัน “ถ้าไม่อยากตายก่อนมีผัวก็หุบปากไปเลย!”
“อั๊วจะพูด ลื้อจะกล้าทำอะไรอั๊ว ลื้อเข้ามานี่ก็คิดจะใช้อั๊วเป็นตัวประกันไม่ใช่เหรอ”
“รอให้อั๊วหนีได้ก่อนเถอะ ลื้อไม่รอดแน่!”
ปิ่นมุกไม่รอให้ถึงเวลานั้นตัดสินใจสลัดเชือกที่ผูกข้อมือไว้หลวมๆ พุ่งใส่ไต้เกียวจนล้มแล้วหนี ทิ้งไต้เกียวให้มองตามด้วยความแค้นใจก่อนจะค่อยๆคลานเอาตัวรอดจากโกดัง
พันเดชไม่ได้คิดถึงไต้เกียวอีก มัววิ่งตามลูกน้องที่ดันเป็นหนอนหรือสายข่าวของชาญยุทธไปมุมลับตาและถูกชาญยุทธยิงกลางหลัง ทรงวาดที่แอบได้ยินลูกน้องพันเดชพูดกับชาญยุทธอย่างนอบน้อมก็อดคิดถึงคำพูดของรณชิตเมื่อวันก่อนไม่ได้ว่าในกลุ่มของพันเดชอาจมีหนอนบ่อนไส้
เฮ้งเตี๋ยงยังสู้กับฤทธิ์แม้ตัวเองจะเสียเปรียบถูกซ้อมปางตาย กระทั่งสบช่องพ่นเลือดใส่ตาอีกฝ่าย ชักมีดพกซึ่งซ่อนในข้อเท้าแล้วแทงจนมิดด้าม!
ฤทธิ์ขาดใจตายเวลาต่อมา เฮ้งเตี๋ยงบาดเจ็บสาหัส แต่ยังประคองตัวเองไปสมทบพวกทิเหล็งได้ ส่วนทรงวาดคาใจเรื่องตำรวจบุกล้อมจับพันเดช พยายามปะติดปะต่อเรื่องราวจนมั่นใจว่าทั้งหมดเป็นแผนของชาญยุทธ
“นี่เป็นแผนพี่อ้ายใช่ไหมครับ”
ชาญยุทธทำไขสือไม่รู้เรื่อง “เรื่องสายของพี่... เสือก็รู้แล้วนี่”
“ผมคิดว่าแค่สายไว้สืบข่าว แต่นี่พี่อ้ายส่งคนมาอยู่ถึงข้างตัว นอกจากจะส่งข่าวแล้วถ้าจะปล่อยข่าวก็ทำได้ไม่ยาก หมวดถึงจับยาเสพติดพลาด ที่แท้หนอนบ่อนไส้ก็คือพี่อ้ายนี่เอง”
“ไปกันใหญ่แล้วเสือ คิดอะไรเลอะเทอะ พี่จะทำอย่างนั้นไปทำไม”
“พี่อ้ายยืมมือนายพันเดชฆ่าครอบครัวของผมเพื่อให้ผมกลับไปรับใช้พี่อ้ายเหมือนเดิมใช่ไหมครับ”
ทรงวาดไม่ทันได้คำตอบ พันเดชที่ยังไม่ตายก็คว้าปืนยิงชาญยุทธเข้าที่เอวด้านข้างอย่างจัง ชาญยุทธโกรธมากควักปืนตัวเองยิงสวนแสกหน้าน้องชายคนละแม่ตายคาที่!
ooooooo
ปิ่นมุกร้องไห้โฮกอดทรงวาด เถ้าแก่หนุ่มกระชับอ้อมแขนก่อนผละไปจัดการไต้เกียวที่หลอกตำรวจหนีไปโกยสมบัติที่บ้านพันเดช ไต้เกียวเจ็บใจที่จนมุม แต่คนอย่างเธอไม่มีวันยอมติดคุกจึงตัดสินใจฆ่าตัวตาย!
ทรงวาดมองศพไต้เกียวด้วยความสมเพชปนเวทนา ก่อนรีบไปโรงพยาบาลเพื่อดูอาการชาญยุทธที่ปิ่นมุกอาสาพามาให้ แต่อาการของชาญยุทธก็หนักหนาสาหัสกว่าที่คิดจนทรงวาดเริ่มใจไม่ดี
กว่าหมอจะออกจากห้องผ่าตัดก็ผ่านไปหลายชั่วโมง ชาญยุทธพ้นขีดอันตรายแต่ผลข้างเคียงของการผ่าตัดก็ทำให้เขาเดินไม่ได้ตลอดชีวิต ทรงวาดสงสารพี่ชายบุญธรรมจับใจ ปิ่นมุกก็รู้สึกไม่ต่างกัน
“อั๊วอาจจะไม่รู้จักนิสัยพี่ชายเฮียดีเท่าเฮียนะแต่เวลาแบบนี้อั๊วไม่แน่ใจว่าระหว่างอยู่คนเดียวกับฟังคำปลอบโยนพี่ชายเฮียจะต้องการอย่างไหนมากกว่ากัน”
ทรงวาดยืนมองร่างชาญยุทธที่นอนนิ่งบนเตียงเพราะฤทธิ์ยาก่อนตัดสินใจ
“คนอย่างพี่อ้ายไม่ต้องการให้ใครมาสงสารเห็นใจทั้งนั้นแหละ...กลับกันก่อนเถอะอาจู”
ชาญยุทธรักษาตัวที่โรงพยาบาลตามลำพังโดยไม่ยอมให้ใครเยี่ยมแม้แต่พี่สาวแท้ๆ ทรงวาดต้องวิ่งรอกจัดการทั้งเรื่องพี่ชายบุญธรรมและงานศพของแปะฮ้อ ปิ่นมุกเข้าใจสถานการณ์ดีเสนอตัวช่วยทุกอย่างเต็มที่
ทรงวาดเห็นเธอจัดการทุกอย่างด้วยความคล่องแคล่วก็อดปลื้มไม่ได้ “ลื้อเข้มแข็งกว่าที่อั๊วคิดไว้เยอะ ทั้งๆ ที่ลื้อเจอเรื่องหนักๆมามากแต่กลับคุมสติได้ดีแล้วก็ทำหน้าที่ทุกอย่างได้ไม่มีขาดตกบกพร่องเลย”
“เพราะอั๊วมีเฮียไง อั๊วอยากแบ่งเบาภาระเฮีย เล็กน้อยก็ยังดี แล้วอั๊วก็อยากทำให้แปะเป็นครั้งสุดท้าย”
“แปะเคยพูดกับอั๊วว่าการต่อสู้แย่งชิงอำนาจวาสนาเป็นเรื่องไร้ค่าไร้ความหมาย มันเป็นอย่างที่แปะพูดไว้จริงๆ”
งานศพแปะฮ้อผ่านไปหลายวัน เฮ้งเตี๋ยงรักษาตัวจนหายจึงจุดธูปไหว้ป้ายสถิตวิญญาณเม่งฮงกับลี่เง็กบอกกล่าวเรื่องล้างแค้นและกราบลาไปอยู่ต่างจังหวัดกับพริ้มเพรา
อ่านละคร ชาติเสือพันธุ์มังกร ตอนที่ 12 วันที่ 15 ธ.ค.61
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร บทประพันธ์โดย ปราณธรละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร บทโทรทัศน์โด: บทกร
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร กำกับการแสดงโดย กิตติศักดิ์ ชีวาสัจจาสกุล
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร ผลิตโดย บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ