อ่านละคร ชาติเสือพันธุ์มังกร ตอนที่ 7 วันที่ 3 ธ.ค.61
ไม่มีใครรู้ว่าพันเดชต้องข่มความเสียใจแค่ไหนที่ตั้งตัวเป็นปรปักษ์กับพ่อและพี่ชายคนละแม่ ชาญยุทธก็ไม่รู้และปักใจว่าพันเดชเป็นศัตรูหมายเลขหนึ่งที่ต้องกำจัดโดยเร็วที่สุด!การันต์โมโหจนทรุดแต่ยังมีสติพอจะคุยกับชาญยุทธตามลำพัง
“พ่อขอโทษนะที่ทำให้อ้ายต้องเดือดร้อนไปด้วย”
“อย่าคิดมากเลยครับคุณพ่อ เสือเล่าให้ผมฟังหมดแล้ว...ตอนนี้สุขภาพของคุณพ่อสำคัญที่สุดนะครับ พักผ่อนมากๆทำตามที่คุณหมอสั่งจะได้หายไวๆนะครับ”
“ขอบใจมากอ้าย พ่อโชคร้ายที่มีลูกชั่วๆแต่ก็ยังโชคดีมากกว่าที่มีลูกดีๆอย่างอ้าย”
ชาญยุทธปั้นหน้ายิ้มอยากให้พ่อสบายใจแต่ทันทีที่ออกจากห้องเจอหน้าทรงวาดก็สั่งการทันที
“พี่ต้องการเก็บไอ้พันเดชพรุ่งนี้”
“แต่ถึงยังไงคนคนนั้นก็เป็นน้องพี่อ้ายนะครับ ถึงจะคนละแม่กันก็เถอะ”
ทรงวาดพยายามเตือนสติพี่ชายบุญธรรมแต่ชาญยุทธก็ไม่เปลี่ยนใจ “ถ้ามันคิดว่าพี่เป็นพี่มันคงไม่คิดฆ่าพี่ครั้งแล้วครั้งเล่าหรอก และที่สำคัญ...พี่มีน้องคนเดียวเท่านั้นคือเสือ คนอื่นพี่ไม่เคยนับเป็นน้อง”
“ผมทำไม่ได้หรอกครับพี่อ้าย เรื่องอื่นยังพอว่าแต่พี่น้องฆ่ากันแบบนี้ ผม...”
วิสูตรเห็นสีหน้าชาญยุทธก็กลัวใจ ช่วยพูดแทน “ผมทราบว่าคุณเสือไม่สบายใจ แต่คุณเสือบอกเองไม่ใช่เหรอครับว่านายพันเดชคิดเอายาเสพติดเข้ามา ถ้าครั้งนี้เราปล่อยไปจะมีคนตายเพราะยานรกของมันนับไม่ถ้วนเลยนะครับ”
ทรงวาดเริ่มลังเล วิสูตรเห็นดังนั้นก็หว่านล้อมต่อ
“ความขัดแย้งของคุณอ้ายก็ส่วนหนึ่งครับแต่เรื่องยาเสพติดก็อีกเรื่อง ผมยอมรับว่าผมไม่ใช่คนดีอะไร งานที่เราทำอยู่ก็เป็นงานสกปรกแต่ท่านก็ไม่เคยค้ายา และที่ตำรวจอ่อนข้อให้พวกเราเพราะเราปกป้องไม่ให้มียาเสพติดไม่ใช่เหรอครับ แต่ถ้าเมื่อไหร่มียาเข้ามาได้ก็จะไม่มีการออมมือให้กันอีก เราคงหนีไม่พ้นถูกกวาดล้างต้องนองเลือดแน่นอน”
ชาญยุทธเห็นน้องชายบุญธรรมอ่อนท่าทีลงจึงลองถามอีกครั้ง
“ว่ายังไงเสือ...เสือกับวิสูตรเป็นสองคนที่พี่ไว้ใจมากที่สุด...เสือจะช่วยพี่ได้ไหม”
ooooooo
ทรงวาดไม่มีทางเลือกต้องรับคำสั่งชาญยุทธกำจัดพันเดชให้พ้นทาง เขาตัดสินใจโทร.บอกที่บ้านไม่ให้เป็นห่วง ป่วยซังไม่ได้สงสัยเพราะเชื่อว่าพี่ชายคงมีธุระกับชาญยุทธเหมือนเคย ต่างจากปิ่นมุกที่ไม่เชื่อและระแวงว่าทรงวาดอาจถูกพี่ชายบุญธรรมสั่งให้ทำเรื่องเสี่ยงๆ
“พี่ชายเฮียเป็นผู้ดี ฐานะก็ร่ำรวยจะมีงานอันตรายอะไร ถึงมีก็ไม่ให้เฮียทำหรอก เฮียเป็นน้องชายบุญธรรมนะ”
“แจ้ไม่เข้าใจหรอก เอาเป็นว่าอั๊วไม่ไว้ใจก็แล้วกันและก็ไม่เคยคิดว่าคนคนนี้จะดีกับเฮียโฮ่วจากใจจริงด้วย ไอ้รักก็อาจจะรักแต่ก็รักเหมือนเครื่องมือเครื่องใช้ข้างกายนั่นแหละ...หมดประโยชน์ก็ทิ้ง”
“ลื้อนี่ปากร้ายขึ้นทุกวันนะอาจู”
ทรงวาดไม่รู้ถึงความกระวนกระวายใจของปิ่นมุก วางแผนร่วมกับชาญยุทธและวิสูตรจะขนระเบิดใส่รถไปจัดการพันเดชในเช้าวันต่อมาระหว่างที่พันเดชเดินทางไปหาเสียงนอกเมือง
ชาญยุทธไม่ได้เดินทางไปด้วยแต่อยู่ดูแลการันต์ที่อาการไม่ค่อยดีที่บ้าน ทรงวาดจึงไปพร้อมวิสูตรเพื่อดักรอพวกพันเดชที่มีกำหนดการจะหาเสียงนอกเมือง สีหน้าทรงวาดเคร่งเครียดมากจนวิสูตรต้องเอ่ยอย่างเห็นใจ
“คุณเสือให้ผมทำเองดีกว่าครับ งานนี้มันอันตรายมาก”
“เพราะอันตรายสิฉันถึงต้องทำ เราจะให้ลูกน้องเสี่ยงในขณะที่เรานั่งสบายได้ยังไง แล้วต่อไปใครจะทำงานให้”
วิสูตรอึ้งไปอึดใจ ทรงวาดถอนใจยาวก่อนทิ้งท้าย
“อีกอย่าง...ถ้าฉันตายไปซะคน ปัญหาทั้งหมดมันอาจจะจบลงก็ได้”
ทรงวาดรำพึงปลงๆ วิสูตรเข้าใจดีเพราะเชื่อว่าสงครามครั้งนี้คงไม่จบง่ายๆหากไม่มีใครยอมแพ้หรือตาย
ชาญยุทธแค้นแทบกระอักเมื่อได้ยินพ่อเพ้อเพราะพิษไข้เรียกชื่อพันเดชหรือชื่อเดิมว่าอ้นไม่ขาดปาก ความอิจฉาริษยาทำให้ไม่มีสติไตร่ตรองความจริงในใจการันต์ที่ไม่อยากให้ลูกชายสองคนห้ำหั่นกัน แม้เขาจะเป็นพ่อที่ไม่ดีนักแต่ไม่เคยคิดให้สายเลือดแท้ๆทั้งสองทำลายกันเอง
ทรงวาดลงมือตามแผนที่วางไว้ควบรถประกบรถพันเดชจนเสียหลักและเกือบทำสำเร็จถ้าฝ่ายตรงข้ามจะไม่กระหน่ำยิงจนรถเขาแฉลบลงข้างทาง!
พันเดชบาดเจ็บไม่น้อยแต่ยังพยุงร่างตัวเองไปหาทรงวาดที่ล้มกลิ้งไม่ไกลกันนั้น ทรงวาดคงถูกยิงตายไปแล้วหากวิสูตรไม่ตามมาช่วยและเป็นฝ่ายไล่ตามพันเดชเข้าไปในป่ารกชัฏข้างทาง
ทรงวาดถูกลูกน้องวิสูตรพาตัวไปพักบนรถอีกทางก่อนจะถูกชายลึกลับสวมหมวกกันน็อกแน่นหนาโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัว ทรงวาดหนีเอาตัวรอดไปได้ ตัดสินใจตามไปช่วยวิสูตรในป่าและทันเห็นอีกฝ่ายจ่อปืนใส่พันเดช
พันเดชกลัวตายแต่กลับสบตาวิสูตรไม่ยอมหลบ
“ก่อนตายกูขอถามมึงข้อเดียว ท่านการันต์เป็นคนใช้มึงมาฆ่ากูใช่ไหม”
“ไม่ใช่...นี่เป็นคำสั่งของคุณอ้าย”
“งั้นก็ยิงกูเลย เพราะถ้ากูไม่ตายไอ้อ้ายก็ต้องตายคาตีนกู!”
“คุณเหมือนท่านมาก อโหสิให้ผมด้วยก็แล้วกัน”
วิสูตรจะเหนี่ยวไกแต่ไม่ทันขยับนิ้วชายลึกลับคนเดียวกับที่โจมตีพวกทรงวาดกับลูกน้องก็โผล่จากอีกมุมกระหน่ำยิงวิสูตรกลางอกจนนอนนิ่ง ทรงวาดเห็นดังนั้นจึงควักปืนยิงบ้าง พันเดชได้ทีร่วมมือกับชายลึกลับจะฆ่าทรงวาดแต่วิสูตรที่ยังไม่ตายเพราะใส่เสื้อเกราะเข้ามาช่วยไว้...ทั้งหมดจึงรอดตายหวุดหวิด!
ooooooo
แม้จะรอดตายแต่ทรงวาดก็บาดเจ็บสาหัส วิสูตรต้องหักใจไม่ตามพวกพันเดชแต่พาทรงวาดกลับกรุงเทพฯ ชาญยุทธเรียกหมอมารักษาตัวน้องชายบุญธรรมที่บ้านกระทั่งพ้นขีดอันตราย
ปิ่นมุกกับก๊กไช้ก็บุกมาพอดี
ปิ่นมุกไม่สบายใจเพราะทรงวาดไม่กลับบ้านจึงบุกมาเอาความจริงที่บ้านพ่อกับพี่ชายบุญธรรมของเขา ชาญยุทธไม่ชอบใจตั้งท่าจะเอ็ดแต่ก็ถูกปิ่นมุกโพล่งตัดหน้า
“ฉันทราบนะคะว่าคุณมีบุญคุณกับเฮียมากแต่การมีบุญคุณก็ไม่ได้หมายความว่าคุณจะใช้ให้เฮียไปเสี่ยงตายได้ตามใจชอบนะคะ แล้วถ้าคุณรักเฮียเหมือนน้องจริงก็ยิ่งไม่ควรทำกับเฮียแบบนี้”
“จุ้นจ้าน! เสือไม่เป็นอะไร กลับไปได้แล้ว”
“ต้องขอโทษด้วยค่ะ แต่ฉันจะกลับก็ต่อเมื่อได้พบเฮียแล้วเท่านั้น”
ทรงวาดได้ยินเสียงเอะอะก็รีบไปดูทันระงับเหตุปะทะคารมระหว่างชาญยุทธกับปิ่นมุก ชาญยุทธข่มใจไม่ให้ถือสาสาวน้อยในอุปการะของน้องชายบุญธรรม แต่ปิ่นมุกกลับไม่เก็บอารมณ์โวยใส่ทันทีที่ถึงบ้าน
“สิ่งที่เฮียเป็นอยู่เขาเรียกว่าความกระทบกระเทือนทางสมอง เฮียต้องไปตรวจละเอียดที่โรงพยาบาล”
“อั๊วคิดผิดจริงๆที่ส่งลื้อเรียนหมอ บ่นไม่หยุดเลย”
“อั๊วหวังดีนะเฮีย”
ก๊กไช้เห็นท่าไม่ดี ไม่อยากให้ผู้อุปการะหนุ่มกับเพื่อนสาวเถียงกันพยายามไกล่เกลี่ยแต่ก็ถูกปิ่นมุกสวนว่าเข้าข้างคนดื้ออย่างทรงวาด ทรงวาดส่ายหน้าเอือมๆก่อนตัดบท
“อั๊วต้องขอบใจลื้อสองคนมากนะที่เป็นห่วงอั๊ว”
“เปลี่ยนคำขอบใจเป็นคำสัญญาได้ไหมเฮีย”
“ถ้าลื้อจะให้อั๊วสัญญาในสิ่งที่อั๊วทำไม่ได้อั๊วก็ไม่สัญญาให้เสียเวลาหรอกอาจู”
ทรงวาดรู้ดีว่าปิ่นมุกอยากขอคำสัญญาอะไรแต่เขาคงให้ไม่ได้ ปิ่นมุกเห็นท่าเขาก็เดาได้ ตัดพ้องอนๆ “บุญคุณอีกล่ะสิ เฮียก็มีบุญคุณท่วมหัวอั๊วเหมือนกันแต่เฮียไม่เคยบังคับให้อั๊วทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ...เพราะอะไรล่ะเฮีย”
อ่านละคร ชาติเสือพันธุ์มังกร ตอนที่ 7 วันที่ 3 ธ.ค.61
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร บทประพันธ์โดย ปราณธรละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร บทโทรทัศน์โด: บทกร
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร กำกับการแสดงโดย กิตติศักดิ์ ชีวาสัจจาสกุล
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร ผลิตโดย บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ