อ่านละคร ชาติเสือพันธุ์มังกร ตอนที่ 9 วันที่ 9 ธ.ค.61
“ลื้อไม่ต้องสอนอั๊ว ลื้อไม่ยอมช่วยอาเตี๋ยง แล้วยังจะขวางไม่ให้อั๊วช่วยอีกเหรอ อั๊วพูดเป็นครั้งสุดท้าย...ถอยไป!”ทรงวาดทั้งสงสารทั้งเห็นใจ สุดท้ายก็ยอมบอกแผนตลบหลังที่คิดร่วมกับรณชิตเพื่อล่อคนร้ายตัวจริง เม่งฮงไม่เชื่อ เช่นเดียวกับเฮ้งเตี๋ยงที่กลายเป็นเหยื่อล่อโดยไม่รู้ตัว รณชิตต้องทำไขสืออยู่นานก่อนสลับผ้าคุลมหัวและเสื้อผ้าให้เฮ้งเตี๋ยงใส่แล้วรอเวลาให้คนร้ายตัวจริงปรากฏตัว
ฮุ่ยเซี้ยงนั่นเองคือคนที่พันเดชส่งมาฆ่าปิดปากเฮ้งเตี๋ยง ทั้งเพื่อไม่ให้สาวถึงตัวและเพื่อปั่นหัวเม่งฮงให้เกลียดชังพวกตำรวจมากขึ้น แต่ครั้งนี้ทรงวาดกับรณชิตไม่ยอมอีกต่อไป คิดแผนให้รณชิตสลับตัวกับเฮ้งเตี๋ยงจนฮุ่ยเซี้ยงต้องหนีกระเจิง ฤทธิ์ที่เป็นหนอนบ่อนไส้ตัวจริงเห็นดังนั้นก็รีบหาทางฆ่าปิดปากฮุ่ยเซี้ยง
ทรงวาดจับตาดูอยู่แล้ว ถลามาห้ามฤทธิ์ที่ตั้งท่าจะยิงฮุ่ยเซี้ยงจากด้านหลัง
“คุณมาขวางผมทำไม”
“ก็ไม่ถึงกับต้องยิงทิ้งไม่ใช่เหรอ ยังไงก็หนีไม่รอดอยู่แล้ว”
ooooooo
ฮุ่ยเซี้ยงอ้าปากค้างไม่อยากเชื่อว่าทรงวาดจะร่วมมือกับรณชิตวางแผนตลบหลัง ทรงวาดเหยียดยิ้มเย็นก่อนเล่าถึงบทสนทนาเมื่อวันก่อนที่เขา รณชิตและโอฬารวางแผนร่วมกัน...
ทรงวาดเปิดฉาก “ถ้าคนที่ถูกจับข้อหาพยายามฆ่าจ่าไม่ใช่อาเตี๋ยงแต่เป็นอาเจ็กของผม...ตอนนี้จะเป็นยังไง”
โอฬารนิ่วหน้าก่อนเอ่ยเสียงเครียด “หกห้องก็คงแตก พวกอื่นๆที่อยากใหญ่หรืออยากได้ผลประโยชน์ของหกห้องคงฮือกันออกมา มีหวังเกิดสงครามย่อยๆ แต่ยังไงผมก็เชื่อว่าเราควบคุมอยู่”
“ครับ...ถ้าไม่มีคนเติมเชื้อไฟเข้าไปอีก”
ข้อสันนิษฐานของทรงวาดทำให้โอฬารอึ้งไปรณชิตรีบวิเคราะห์สถานการณ์ต่อ
“การที่เฮ้งเตี๋ยงถูกจับแทนเม่งฮงก็ต้องถือว่าผิดแผนไอ้คนเสี้ยม”
“ใช่...แผนของพวกมันยังไม่สำเร็จ และทางเดียวที่จะทำได้ก็คือต้องใส่ร้ายตำรวจให้หนักกว่านี้”
“ถ้าเฮ้งเตี๋ยงตายขณะที่อยู่ในความควบคุมของตำรวจ ร้อยทั้งร้อยก็ต้องคิดว่าตำรวจทำ”
“เพราะฉะนั้นอาเตี๋ยงคือเหยื่อล่อชั้นดีที่จะพาพวกมันมาติดกับ!”
ไม่ใช่แค่ฮุ่ยเซี้ยงที่ตะลึงงันกับแผนตลบหลังของทรงวาด แม้แต่ฤทธิ์ก็คิดไม่ถึงแต่ต้องแกล้งทำไม่รู้เรื่อง
“ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหมเถ้าแก่ ผมจะได้กลับโรงพัก”
“ครับ...ขอบคุณมากนะครับ แล้วก็ต้องขอโทษด้วยที่เพิ่งแจ้งเรื่องนี้ล่วงหน้าไม่กี่นาที”
“ไม่เป็นไร...ถ้าเป็นคำสั่งยังไงผมก็ต้องทำอยู่แล้ว”
พูดจบก็แยกไป ทิ้งทรงวาดให้มองตามนิ่งๆ...
คาใจท่าทางไม่ปกติของฤทธิ์
เฮ้งเตี๋ยงยืนงงพักใหญ่กว่าจะตั้งสติได้ว่าทั้งหมดเป็นแผนของทรงวาดกับรณชิต ทรงวาดเดินไปตบบ่า
“เป็นยังไงบ้างอาเตี๋ยง ขอโทษด้วยนะที่อั๊วใช้ลื้อเป็นเหยื่อล่อโดยไม่บอกล่วงหน้า”
“ไม่เป็นไรหรอกเฮีย ถ้าจับคนที่ฆ่าอาเง็กได้ก็ถือว่าคุ้ม เพียงแต่อั๊วไม่คิดว่าจะเป็นโอ๊วแปะเท่านั้นแหละ”
พูดพลางปรายตาไปทางฮุ่ยเซี้ยงก่อนกระโดดถีบยอดอกอีกฝ่าย
“อั๊วไม่ถามตอนนี้หรอกว่าลื้อฆ่าน้องสาวอั๊วทำไม เอาไว้เจอกันในคุกอั๊วจะถามรวบยอดทีเดียวเลย”
ฮุ่ยเซี้ยงหน้าซีดกลัวตาย รณชิตเห็นท่าไม่ดี สั่งลูกน้องจับสองผู้ต้องหาแยกกัน ทรงวาดมองตามเครียดๆ ขอคุยกับรณชิตเรื่องข้อสงสัยเกี่ยวกับฤทธิ์
รณชิตยังไม่มีเวลาคุยต้องคุมตัวฮุ่ยเซี้ยงกับเฮ้งเตี๋ยงกลับโรงพัก ทรงวาดจึงกลับบ้านไปเล่าข้อสงสัยของตัวเองให้ปิ่นมุกรับรู้เหมือนเคย ปิ่นมุกฟังเรื่องฮุ่ยเซี้ยงแล้วถอนใจยาว
“อั๊วไม่เข้าใจว่าทำไมคนแซ่โอ๊วถึงฆ่าลูกของน้องร่วมสาบานได้ลงคอ แค่ผลประโยชน์เท่านั้นเองเหรอ”
“อาจจะมีอย่างอื่นอีกแต่เราไม่รู้ โอ๊วแปะเป็นคนมีอะไรก็เก็บไว้ในใจ ตรงข้ามกับอาเจ็กอั๊ว ที่จริงสองคนนี่ต่างกันมากนะ ไม่น่าจะเป็นพี่น้องร่วมสาบานกันได้เลย”
“แต่เรื่องจบอย่างนี้ก็ดีแล้วล่ะ อาเจ็กของเฮียจะได้ตาสว่างซะที”
“ยังหรอก...โอ๊วแปะก็แค่เบี้ยคนเบื้องหลังต่างหากที่สำคัญ ตอนนี้ที่อั๊วกลัวก็คือโอ๊วแปะจะถูกปิดปากซะก่อน...”
ooooooo
สังหรณ์ของทรงวาดเป็นจริงในวันเดียวกันเมื่อฤทธิ์หาจังหวะฆ่าปิดปากฮุ่ยเซี้ยง ฮุ่ยเซี้ยงโวยวายขอความช่วยเหลือแถมขู่จะแฉเรื่องอีกฝ่ายเป็นหนอนของพันเดช ฤทธิ์ไม่ยี่หระขู่กลับ
“แฉสิ...แฉเสร็จก็รอรับศพหลานสาวแกได้เลย แต่ไม่ต้องรีบทำศพล่ะ ไว้รอจัดพร้อมกับแกไม่ห่างกันนานหรอก”
โชคดีที่รณชิตโผล่มาทันเวลาฤทธิ์เลยไม่ได้ลงมือ ฮุ่ยเซี้ยงรอดตัวแต่ไม่นานก็หน้าเสีย เสียวสันหลังวาบเมื่อเม่งฮงปรากฏตัวกลางโรงพัก
“ตอนอั๊วได้ยินอาโฮ่วบอกอั๊วไม่เชื่อแล้วยังโกรธอีด้วยซ้ำ จนกระทั่งอั๊วมาได้ยินกับหูได้เห็นกับตา...ทำไม!”
ฮุ่ยเซี้ยงกลัวตาย กลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ก่อนโพล่งความอึดอัดที่สั่งสมมานาน “มันเป็นทางเดียวที่อั๊วจะขึ้นเป็นใหญ่ ถ้าเยาวราชสงบสุขอั๊วก็ไม่มีโอกาส มีแต่ต้องทำให้วุ่นวายทำให้ลื้อแค้นจนอาละวาดไปทั่วอั๊วถึงจะขึ้นแทนที่ได้”
“แทนอั๊วเพื่ออะไร! ทุกวันนี้ตั่วเฮียยังใหญ่ไม่พออีกเหรอ หกห้องใหญ่ที่สุดในเยาวราช แม้แต่พวกอื่นที่อยู่นอกเยาวราชก็ยังต้องเกรงใจ ตั่วเฮียเป็นพี่ร่วมสาบานอั๊ว ถือเป็นครึ่งหนึ่งของหกห้องยังไม่พอใจอีกรึไง”
“หกห้องมีแค่ลื้อไม่เคยมีอั๊วหรอก ทุกคนพูดถึงหกห้องก็นึกถึงแต่ลื้อ อั๊วมันก็แค่คนที่อยู่ใต้ร่มเงาลื้อเท่านั้น”
“ตั่วเฮียก็เลยต้องฆ่าลูกอั๊ว ตั่วเฮียเห็นอาเง็กมาตั้งแต่เกิดเป็นเหมือนญาติผู้ใหญ่ ตั่วเฮียทำอีลงคอได้ยังไง!”
น้ำเสียงกราดเกรี้ยวของเม่งฮงไม่ทำให้ฮุ่ยเซี้ยงสะทกสะท้าน เหยียดยิ้ม “ญาติผู้ใหญ่งั้นเหรอ... ลื้อรู้บ้างไหมว่าลับหลังลูกๆ ลื้อดูถูกอั๊วยังไง อาเตี๋ยงนั่นล่ะตัวดีนัก ถ้าอีนับถืออั๊วจริงอีไม่หักหน้าอั๊ว ทิ้งอาไต้เกียวหนีไปกับอีผู้หญิงหยำฉ่านั่นหรอก ความจริงคนที่อั๊วอยากฆ่ามากที่สุดก็คือมัน...อยากฆ่ามากกว่าอาเง็กซะอีก!”
ขาดคำเม่งฮงก็ชกหน้าหุ้นส่วนใหญ่ของแก๊งเลือดกบปาก ตำรวจกรูไปแยกทั้งสอง ฮุ่ยเซี้ยงร้องท้า
“เอาเลยอาฮง! ถ้าอั๊วตายด้วยมือลื้ออั๊วก็ดีใจแต่อั๊วจะบอกอะไรไว้อย่าง...อั๊วไม่ได้ด้อยกว่าลื้อหรอกอาฮง ดูแผลเป็นนี่...แผลที่อั๊วรับมีดแทนลื้อ แต่มีใครเคยรู้ไหม...ไม่มี! เพราะทุกคนจดจำแต่ลิ้มเม่งฮงไม่มีใครเคยรู้จักโอ๊วฮุ่ยเซี้ยง!”
เม่งฮงมองแผลเป็นของฮุ่ยเซี้ยงนิ่งก่อนสะบัดตัวจากพวกตำรวจ เอ่ยเสียงเย็น
“คนอื่นไม่จำแต่อั๊วไม่เคยลืม เพราะลื้อคือตั่วเฮียของอั๊ว...เราคือพี่น้องกัน”
ฮุ่ยเซี้ยงขบกรามแน่น เกือบอ้าปากโต้ถ้าเม่งฮงจะไม่โพล่งออกมาก่อน
“แต่ตั่วเฮียที่อั๊วรู้จักตายไปแล้ว ที่อยู่ต่อหน้าอั๊วตอนนี้คือไอ้เศษสวะที่ทรยศหักหลังพี่น้อง ต่อให้ลื้อขึ้นเป็นใหญ่ได้สำเร็จก็ไม่มีใครจดจำคนอย่างลื้อหรอก... หมัดเมื่อกี้ถือว่าอั๊วเอาคืนให้อาเง็ก”
แววตาแข็งกร้าวของเม่งฮงทำให้ฮุ่ยเซี้ยงเริ่มหวาดจนเม่งฮงนึกสมเพช “ลื้อไม่ต้องกลัว อั๊วไม่ทำอะไรลื้อ หรอก เศษขยะอย่างลื้อไม่คู่ควรเปื้อนมืออั๊ว...นับจากวันนี้ความเป็นพี่น้องร่วมสาบานของเราจบสิ้นกัน!”
ooooooo
รณชิตจัดการแยกผู้ต้องหาทั้งฮุ่ยเซี้ยงและเฮ้งเตี๋ยงจากกันได้ก็แวะไปคุยกับทรงวาดที่บ้าน ข้อสันนิษฐานของเถ้าแก่เสือแห่งเยาวราชที่ว่าฤทธิ์อาจเป็นหนอนบ่อนไส้ทำให้ตำรวจหนุ่มนิ่วหน้าก่อนยืนยันความบริสุทธิ์ของลูกพี่ลูกน้องหนุ่มที่เห็นตั้งแต่เด็กว่าไม่ชอบพวกนักเลง
ทรงวาดนิ่งฟังเก็บข้อมูลก่อนหน้าตึงเมื่อเห็นรณชิตคุยกะหนุงกะหนิงกับปิ่นมุก ปิ่นมุกไม่ได้ คิดอะไรกับตำรวจหนุ่มจึงตัดสินใจพูดกับเขาตรงๆเพื่อความสบายใจของทรงวาด
“ฉันชอบเฮียโฮ่วค่ะ...ฉันไม่อยากทำให้จ่าเข้าใจผิดมากกว่านี้ ถ้าไม่พูดกันตรงๆทิ้งให้คาราคาซัง ฉันว่ามันจะเป็นการทำร้ายจ่ามากกว่า...ขอโทษอีกครั้งนะคะ”
รณชิตหน้าจ๋อยและกลับไปด้วยความผิดหวัง ต่างจากทรงวาดที่แอบได้ยินทุกอย่าง หัวใจเต้นแรงที่ปิ่นมุกยอมรับต่อหน้าคนอื่นว่าชอบตน ปิ่นมุกเห็นทรงวาดอารมณ์ดีผิดปกติก็อดแซวไม่ได้
“อารมณ์ดีจริงนะเฮีย”
“ขอบใจลื้อมากนะที่ลื้อเชื่อฟังทำตามคำแนะนำของอั๊ว”
“พูดอะไรของเฮีย”
ทรงวาดยิ้มกว้างก่อนบีบเสียงเลียนแบบเธอ “ฉันชอบเฮียโฮ่วค่ะ”
ปิ่นมุกหน้าแดงก่ำ “เฮีย! นี่เฮียตามมาแอบฟัง อั๊วกับจ่าคุยกันเหรอ...ทำไมนิสัยอย่างนี้!”
อ่านละคร ชาติเสือพันธุ์มังกร ตอนที่ 9 วันที่ 9 ธ.ค.61
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร บทประพันธ์โดย ปราณธรละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร บทโทรทัศน์โด: บทกร
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร กำกับการแสดงโดย กิตติศักดิ์ ชีวาสัจจาสกุล
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร ผลิตโดย บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ