อ่านละคร ชาติเสือพันธุ์มังกร ตอนที่ 8 วันที่ 7 ธ.ค.61
ควักมีดมาแทงทรงวาดแต่อีกฝ่ายจับทันปลายคมๆเลยเข้าเนื้อไม่มาก ฮุ่ยเซี้ยงก็จะแทงซ้ำ ปิ่นมุกถลาไปบังหน้าทรงวาดแต่ก็ถูกแปะฮ้อผลักพ้นทางมีด...รอดตายหวุดหวิด!ลูกน้องพันเดชพาฮุ่ยเซี้ยงหนีมาได้แต่ทั้งหมดก็ถูกพันเดชด่ากระจายโดยเฉพาะตัวต้นคิดอย่างฮุ่ยเซี้ยง
“ไอ้โง่! ฉันให้แกใช้สอยคนของฉันได้แต่ไม่ได้หมายความว่าให้แกไปทำเรื่องโง่ๆอย่างงี้”
“ก็อีเด็กนั่นมันทำให้หน้าอั๊วเป็นแผลเป็น อั๊วตามหามันเป็นสิบปีแล้วจะให้อั๊วปล่อยมันไปอย่างนั้นเหรอ”
พันเดชไม่สนตอกเสียงห้วน “หน้าแกจะแหกจะเละยังไงมันเรื่องอะไรที่คนของฉันต้องไปเจ็บไปตายแทนแกด้วยล่ะวะ ทุกวันนี้ที่ให้ที่คุ้มกะลาหัวแกยังไม่พออีกรึไง”
ไต้เกียวกลัวพันเดชโกรธแล้วจะไม่มีที่ซุกหัวนอนพยายามไกล่เกลี่ย “ใจเย็นๆค่ะคุณพันเดช อาแปะเองก็ไม่คิดว่าเรื่องจะบานปลายอย่างนี้ ใครก็คิดไม่ถึงทั้งนั้นล่ะค่ะว่าจัดการผู้หญิงคนเดียวจะต้องเสียหายขนาดนี้”
“พูดง่ายดีนี่...คิดไม่ถึง ใช่สิ...เธอกับลุงเธอไม่ต้องเสี่ยงวิ่งเต้นจัดการเรื่องทั้งหมดเหมือนฉันนี่ ฉันให้มาอยู่แล้วยังสร้างความเดือดร้อนให้ฉันอีก...เลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆ”
ฮุ่ยเซี้ยงฉุนขาดโต้กลับแถมทวงบุญคุณ “เฉาฉุ่ย! อั๊วไม่ได้นั่งกินเปล่าๆนะโว้ย ถ้าไม่มีอั๊วกับอาไต้เกียวคิดเหรอว่าน้ำหน้าอย่างลื้อจะมีปัญญาสร้างเรื่องให้อาฮงแตกกับพวกตำรวจได้ รู้อย่างงี้อั๊วไม่สังเวยด้วยชีวิตอาเง็กหรอก”
พันเดชหน้าตึง รู้ดีว่าแผนทั้งหมดไต้เกียวเป็นคนคิด เริ่มจากยุเม่งฮงไปฆ่าปิ่นมุกเพื่อแตกหักกับทรงวาด กล่อมลี่เง็กไปปล้ำรณชิตจนมีเรื่องมีราวหลังจากนั้นเมื่อลี่เง็กส่งคนไปซ้อมเขาล้างแค้นเพราะถูกปฏิเสธ สุดท้ายจึงส่งฮุ่ยเซี้ยงไปฆ่าลี่เง็กแล้วจัดการโยนศพลงคลอง
ให้เหมือนกับที่รณชิตเคยโดนเพื่อโยนความผิดให้เขา
ฮุ่ยเซี้ยงแสยะยิ้มเหยียดหยาม พันเดชของขึ้นโวยวาย
“มึงกล้าทวงบุญคุณกูเหรอ มึงคิดว่าแผนการตื้นๆ แค่นี้กูไม่มีปัญญาคิดเองใช่ไหม”
พันเดชโมโหจะยิงฮุ่ยเซี้ยง ไต้เกียวต้องกล่อมอยู่นานกว่าเขาจะยอมอ่อนลง
“งั้นเธอก็บอกลุงเธอว่าอย่าได้บังอาจทวงบุญคุณฉันอีก ฉันเกลียดที่สุดก็คือคนที่ชี้หน้าแล้วบอกว่าฉันติดหนี้บุญคุณมัน ถ้ามีครั้งที่สองฉันส่งลุงเธอลงนรกแน่!”
ooooooo
พันเดชปึงปังจากไปแล้ว ทิ้งฮุ่ยเซี้ยงให้ฮึดฮัดตามลำพังกับไต้เกียวหลานสาวคนสวย
“ตอนอั๊วฆ่าคนครั้งแรกมันยังไม่หย่านมเลยมั้ง กล้าดียังไงมาทำกับอั๊วอย่างงี้วะ”
“พอเถอะน่าอาแปะ คราวนี้แปะผิดจริงๆที่ทำโดยไม่ปรึกษาอั๊ว อั๊วเผลอหน่อยเดียวแปะก็หายไปก่อเรื่องแล้ว”
“ต่อให้อั๊วก่อเรื่องมากกว่านี้ถ้ายังมีผลประโยชน์มันก็ไม่กล้าทำกับอั๊วอย่างงี้หรอกวะ”
“ถึงใช่เราก็ทำอะไรไม่ได้ อาแปะเลือกหักหลังอาเจ็กเอง ถ้าอาเจ็กรู้ว่าอาแปะมีส่วนในการตายของอาเง็ก อาเจ็กไม่เอาอาแปะไว้แน่ ตอนนี้เราไม่มีทางเลือกแล้วล่ะ นอกจากต้องช่วยคุณพันเดชให้ถึงที่สุดเท่านั้น”
ไม่ใช่แค่บ้านพันเดชที่ลุกเป็นไฟ โรงน้ำชาของเม่งฮงก็ตึงเครียดเมื่อทรงวาดบุกเอาเรื่องอาแท้ๆที่เอาเรื่องปิ่นมุกไปบอกฮุ่ยเซี้ยง เม่งฮงไม่สะทกสะท้านยืดอกยอมรับ
“เออ! อั๊วเป็นคนบอกตั่วเฮียเอง อีเด็กขอทานมันทำให้ตั่วเฮียเสียโฉมก็สมควรแล้วนี่ที่ต้องล้างแค้น”
“แล้วทีอาเจ็กกับโอ๊วแปะฆ่าพ่อแม่อาจูล่ะครับ อาเจ็กพูดอย่างนี้ไม่มีเหตุผลเหมือนตัวเองทำอะไรก็ไม่ผิดแต่พอคนอื่นทำกลับบ้างก็ต้องล้างแค้น”
“อั๊วไม่สนหรอกว่าลื้อจะคิดยังไง คนอย่างอั๊วก็มีแค่เลือดล้างเลือดเท่านั้น หนี้แค้นของตั่วเฮีย ตั่วเฮียก็ต้องสะสางด้วยตัวเอง ส่วนนังเด็กนั่นก็ให้มันมาคิดบัญชีกับอั๊วได้ทุกเมื่อ”
“ถ้าทำอย่างอาเจ็กชีวิตนี้คงไม่มีวันสงบสุขได้หรอกครับ”
“จะสุขจะทุกข์มันก็เรื่องของอั๊ว”
“แต่อั๊วคงต้องบอกเอาไว้ก่อนว่าโอ๊วแปะไม่ได้มีบุญคุณกับอั๊วเหมือนอาเจ็ก เพราะฉะนั้นถ้ายังไม่เลิกรังควานอาจู อั๊วก็ไม่รับรองเหมือนกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง!”
ทรงวาดประกาศตัวปกป้องปิ่นมุกเต็มที่ เม่งฮงโกรธมากแต่ทำอะไรหลานชายไม่ได้ ทรงวาดไม่สนว่าใครจะพูดอะไรตัดสินใจจะย้ายปิ่นมุกกลับบ้านเพื่อความปลอดภัยและให้แปะฮ้อมาพักรักษาตัวที่บ้าน
ปิ่นมุกแวะมาดูอาการแปะฮ้อแล้วจะกลับบ้านอรุณรุ่ง ทรงวาดตามไปรั้งไว้
“อย่าทำอย่างนี้อีก”
“ทำอะไร”
“ก็เอาตัวมาบังอั๊วน่ะสิ...อั๊วทนไม่ได้ถ้าต้องเห็นลื้อเป็นอะไรไปต่อหน้าต่อตา”
“อั๊วไม่มีทางรับปากเฮีย”
“ทำไมลื้อถึงดื้ออย่างนี้นะ”
“อั๊วก็ทนเห็นเฮียเป็นอะไรไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้เหมือนกัน!”
สองหนุ่มสาวสบตาวัดใจก่อนที่ทรงวาดจะดึงตัวปิ่นมุกมากอด ถ่ายทอดความรักที่เก็บกดมานาน “อั๊วคิดเสมอว่าการที่ลื้อใกล้ชิดอั๊วคือการนำภัยมาสู่ตัวลื้อ อั๊วถึงพยายามทุกทางจะผลักไสลื้อให้ห่างอั๊วมากที่สุดแต่อั๊วก็แพ้ใจตัวเอง”
“ความปลอดภัยที่ไม่มีเฮียอยู่ด้วยมันคือความว่างเปล่าสำหรับอั๊ว ถ้ามีเฮียอยู่ถึงรู้ว่าอั๊วต้องตายอั๊วก็ไม่กลัว”
ทรงวาดยิ้มกว้าง กระชับอ้อมแขนแน่น “เจ้าปิศาจน้อยของอั๊ว”
เรื่องทรงวาดกับปิ่นมุกลงเอยด้วยดีท่ามกลางสายตาตื่นตะลึงของกานต์กับอรุณรุ่งที่แวะมาเยี่ยม ทรงวาดไม่ได้แก้ตัว เช่นเดียวกับปิ่นมุกเพราะภาพกอดกันกลมเป็นคำตอบได้ดีอยู่แล้ว
เฮ้งเตี๋ยงรู้ข่าวลี่เง็กก็ตกใจรีบพาพริ้มเพราเข้ากรุงเทพฯเพื่อมางานศพน้องสาว แต่เม่งฮงไม่ยอมให้เฮ้งเตี๋ยงไหว้ศพลี่เง็กเพราะทิฐิและยังโกรธที่อีกฝ่ายหนีไปกับพริ้มเพรา
“ลื้อมันคนทำลายแซ่ทำลายตระกูล คนอย่างลื้อไม่สมควรเป็นลูกอั๊ว ลูกอั๊วมีคนเดียวคืออาเง็กแล้วลูกอั๊วก็ตายไปแล้ว ลื้ออย่ามาเรียกอั๊วว่าอาป๊าอีก”
“อั๊วยอมรับผิดทุกอย่าง จะตบจะตีหรือจะฆ่าอั๊วก็ได้ แต่ขอให้อั๊วได้ไหว้ศพน้องสักครั้งเถอะ อั๊วมาที่นี่ก็เพราะอยากไหว้ขออโหสิอาเง็ก”
จนแล้วจนรอดเม่งฮงก็ไม่ยอมให้เฮ้งเตี๋ยงกับพริ้มเพราไหว้ศพลี่เง็กแถมควักปืนยิงขู่ เฮ้งเตี๋ยงเลยต้องพาเมียหลบไปก่อนและรอเวลามาไหว้ศพน้องสาววันหลัง
ทิเหล็งบาดเจ็บไม่น้อยจากการไปช่วยปิ่นมุกกับแปะฮ้อเมื่อวันก่อน ป่วยซังสงสารยอมลืมเรื่องเคืองใจชั่วคราวและคอยดูแลอย่างดีสร้างความปลื้มใจให้แก่มือขวาหนุ่มของทรงวาดมาก
ปิ่นมุกต้องย้ายกลับบ้านทรงวาด อรุณรุ่งมาช่วยเก็บของและถือโอกาสคุยเปิดอกและปรับความเข้าใจ ปิ่นมุกรู้สึกกระดากและรู้สึกผิด อยากขอโทษจากใจจริงที่ทำตัวเป็นแม่สื่อแม่ชักเมื่อครั้งก่อน โชคดีที่อรุณรุ่งไม่ถือสาเพราะเห็นแก่มิตรภาพความเป็นเพื่อนแถมอวยพรให้รักกับทรงวาดนานๆ
เฮ้งเตี๋ยงพาพริ้มเพราไปพักโรงเตี๊ยม ทรงวาดบ่นอุบที่ลูกพี่ลูกน้องหนุ่มไม่พักด้วยกัน แต่เฮ้งเตี๋ยงไม่สนใจเพราะมัวครุ่นคิดเรื่องล้างแค้นให้ลี่เง็ก...เผื่อพ่อจะยอมยกโทษให้เขาและยอมรับในตัวพริ้มเพรา
ชาญยุทธมาหาอรุณรุ่งที่บ้านเหมือนเคย เจอปิ่นมุกจะย้ายกลับบ้านทรงวาดเลยต้องอาสาไปส่งแบบเสียไม่ได้ ปิ่นมุกอดไม่ได้พูดจาค่อนแคะเรื่องเขากดดันทรงวาดให้เล่นการเมืองท้องถิ่น
“ท่านรู้รึเปล่าคะว่าเฮียไม่อยากลงเลือกตั้ง ความจริงเฮียไม่อยากจะวุ่นวายกับใครด้วยซ้ำ แต่เพราะคำว่าบุญคุณคำเดียวถึงทำให้เฮียต้องเป็นอย่างนี้”
“เธอกำลังหาว่าฉันใช้บุญคุณบังคับเสืออย่างนั้นเหรอ”
ปิ่นมุกไม่ได้ตอบแต่บอกทางจนถึงบ้านทรงวาด ชาญยุทธมองตามสาวน้อยในอุปการะของน้องชายบุญธรรมเงียบๆก่อนหันไปเปรยกับวิสูตร “นับวันฉันยิ่งเกลียดยัยเด็กนี่มากขึ้นทุกที”
“แต่ผมว่าฉลาดดีนะครับ สมกับเรียนหมอ ที่สำคัญเป็นผู้หญิงคนแรกที่กล้าเถียงคุณอ้าย”
“ก็เพราะเป็นผู้หญิงน่ะสิ ไม่งั้นได้เห็นดีกันไปแล้ว”
“คุณอ้ายว่าคุณเสือคิดกับเด็กคนนี้ยังไงครับ”
“นายคิดว่าเสือชอบยัยเด็กนี่เหรอ...ถ้าอย่างนั้นเสือก็ไม่มีวันไปไหนรอดแล้วล่ะ!”
อ่านละคร ชาติเสือพันธุ์มังกร ตอนที่ 8 วันที่ 7 ธ.ค.61
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร บทประพันธ์โดย ปราณธรละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร บทโทรทัศน์โด: บทกร
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร กำกับการแสดงโดย กิตติศักดิ์ ชีวาสัจจาสกุล
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร ผลิตโดย บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ