อ่านละคร บ่วงนฤมิต ตอนที่ 2 วันที่ 25 ธ.ค.61

อ่านละคร บ่วงนฤมิต ตอนที่ 2 วันที่ 25 ธ.ค.61

ลูกปลาทำท่าจะพูดอะไรอีกแต่นึกอะไรได้จึงนิ่งแล้วตามแต้วแร้วเข้าไปในห้องซ้อม บอกขวัญอุมาว่าระหว่างที่ขวัญซ้อมตนขอไปเดินเล่นที่ศูนย์การค้าก่อนเลิกแล้วให้โทร.บอกด้วย แล้วออกไปเนียนๆ

เย็นนี้เองขณะนั่งกินข้าวกับขวัญอุมาที่บ้าน ลูกปลาเอาโทรศัพท์เปิดคลิปให้ดูเป็นคลิปที่อรนภาไปงาน

อีเวนต์ ขวัญอุมาถามลูกปลาว่าไปถ่ายเขามาได้ยังไง



ลูกปลาเล่าว่าได้ยินว่าเขาไปรับงานกันแล้วอ้างว่าปวดท้องตนเลยตามไปดูแล้วแจ็กพอต บอกว่าพรุ่งนี้จะเอาคลิปไปให้คุณคเชนทร์ดู ขวัญอุมาว่าไม่เอา เดี๋ยวเขาหาว่าใส่ความอิจฉาเขา

“ไม่ใส่ความ เราพูดเรื่องจริง แหม...ยัยขวัญ อย่าใจดีไปหน่อยเลยพี่อุตส่าห์ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ตามรถเขาไป ได้คลิปเด็ดมาทั้งที ไม่ใช้ก็เหนื่อยเปล่าน่ะสิ”

พูดแล้วลูกปลาก็คิดหนักถามตัวเองว่า “ทำยังไงดี”

ooooooo

รุ่งขึ้นเมื่อมาที่ห้องซ้อม พอลูกปลาเห็นคเชนทร์มาก็เปิดคลิปวางโทรศัพท์ทิ้งไว้แล้วกระตือรือร้นลุกไปชงกาแฟให้ คเชนทร์มานั่งเห็นคลิปก็ถามอย่างไม่สนใจว่าไปถ่ายคลิปอะไรอีกล่ะ ว่างนักรึไง

ลูกปลาเห็นท่าคเชนทร์จะไม่สนใจรีบบอกว่ามันแปลกใจ เห็นเขาลาไปว่าปวดท้อง แล้วไหงไปออก

อีเวนต์ได้เฉยเลย คเชนทร์เอะใจจะดูให้ชัดอีกที อรนภากับแต้วแร้วก็เข้ามาพอดีคเชนทร์ดีใจว่าวันนี้ต้องได้อ่านบทกันจบแน่

อรนภาเข้ามาเห็นคลิปถามว่าของพี่คเชนทร์หรือ พอรู้ว่าเป็นของลูกปลาก็ปิดทันที ลูกปลากลับมาจึงถูกแต้วแร้วกับอรนภาจิกกัดเรื่องแอบถ่ายคลิปงานอีเวนต์

ของอรนภา ว่าทำงานไม่มืออาชีพแล้วเดินเชิดไป

ขวัญอุมาบ่นลูกปลาว่าอยู่ดีๆก็มาโดนกัดอย่างนี้ แต่ลูกปลาถือว่านี่เป็นการเปิดแผลของฝ่ายนั้น แล้วเราก็จะหมั่นหยอดน้ำกรด ไม่กร่อนบ้างก็ให้มันรู้ไป

แล้วขวัญอุมาก็หันมาพูดเรื่องบทของโฉมเฉลาในรอยอดีตว่ามันแย่มากตนเล่นไม่ได้จริงๆ ถ้าปล่อยไปแบบนี้ตนไม่เล่นดีกว่า ลูกปลาที่ผิดหวังจากเรื่องคลิปมาหมาดๆ หงุดหงิดที่ต้องมาแก้ปัญหาที่ขวัญอุมาไม่พอใจเรื่องบทจนจะไม่เล่นอีก ตัดบทเสียงแข็งว่า

“พอ...หยุดก่อน อย่าทะเลาะกันเอง ทำงานก่อน ไป...ไป”

ooooooo

เมื่อเข้าห้องซ้อมก็มีปัญหาอีกจนได้ เมื่อฉายฉานที่เล่นเป็นตัวธนกฤตไม่มา อรนภาถาม

คเชนทร์ว่าทำไมฉายฉานไม่มา คเชนทร์บอกว่า

“เขาลาไปทำบุญที่ซานฟราน เขานัดกันไว้ก่อนแล้ว อีกอย่างฉายฉานมีแค่ 6 ตอน แต่พวกคุณมี 24 ตอนกัน เดี๋ยวให้ดาวช่วยอ่านเป็นฉายฉานให้หน่อยนะ”

พอดาวรายช่วยอ่านบทฉายฉานที่เล่นเป็น

ธนกฤตคนรักของขวัญอุมาที่มีทีท่าว่าจะเปลี่ยนไปคบกับเศรษฐีปราน ขวัญอุมาก็ทักท้วงขึ้นมาอีกว่า ในเรื่องนี้เขาจะบอกว่าโฉมแต่งงานกับปรานเพราะเงินอย่างนั้นหรือ คเชนทร์บอกว่าถูกต้อง ท้ายที่สุดโฉมเฉลาแต่งงานกับปรานเพราะเงิน

เป็นเรื่องโต้แย้งกันขึ้นมาอีกเมื่อขวัญอุมาถามว่าเป็นไปได้ยังไงที่คนอายุแค่ 18-19 แต่งงานกับคนเอาเงิน คเชนทร์อธิบายว่าโฉมเฉลาเป็นคนจน แม่ขายผัก แต่เธอทะเยอทะยานจึงเข้าไปเรียนต่อจนจบ ม.8 ที่กรุงเทพฯ สมัยนั้นคนจบ ม.8 ถือว่าเก่งมาก จึงได้กลับมาสอนที่บ้านเกิด พาดพิงถึงธนกฤตว่า

“ทีนี้ธนกฤตก็ตามมากกรุงเทพฯ ด้วย สองคนนี้พบรักกันที่กรุงเทพฯตอนเรียนมัธยมด้วยกัน”

“เข้าใจไหมคะ โฉมเฉลาเป็นคนไวไฟ” อรนภากัดโฉมเฉลาทันที

“ไวไฟ หรือรักเดียวใจเดียวคะ แต่งงานมีผัวแล้วยังกลับมารักแฟนเก่าอย่างนี้ก็รักเดียวใจเดียวนะคะ

จะไวไฟได้ไง ไวไฟนี่คือใกล้ไหนเอานั่นไม่ใช่หรือคะ”

อรนภาตะแบงว่าอาจจะรสนิยมตรงกันถึงมาเป็นครูด้วยกัน ขวัญอุมาโต้ว่า “ครูเป็นอาชีพค่ะไม่ใช่รสนิยม และเมื่อกี้พี่เชนทร์ก็บอกแล้วว่าคนที่จบ ม.8 สมัยนั้นต้องเก่งแล้วก็ต้องการความก้าวหน้า”

ขวัญอุมาถามว่าแม่ของโฉมเฉลาที่ขายผักอยู่บ้านนอกจะมีรายได้ดีขนาดส่งลูกไปอยู่กรุงเทพฯ ได้หรือ

ปกป้องถามขวัญอุมาว่าเธอกำลังจะบอกอะไร ขวัญอุมาบอกว่า เรื่องแบบนี้มันไม่ถูกต้อง มันไม่ใช่ โฉมเฉลาไม่ได้เป็นคนแบบนี้

คเชนทร์หัวเสียมาก สบถโธ่เว้ย! ขวัญอุมา

กลับไปเรื่องเก่าอีกแล้ว แล้วเราจะได้ถ่ายราบรื่นไหมเนี่ย ขวัญอุมาถามคเชนทร์ว่า ทุกบททุกตอนมันไม่สมจริงเลย ตนจะเล่นเป็นตัวละครแบบนี้ได้ยังไง

อรนภาประชดว่าทฤษฎีจัดอีกแล้ว ถูกขวัญอุมา

โต้ว่าเรื่องอย่างนี้ไม่จำเป็นต้องใช้ทฤษฎีอะไรเลย ใช้แค่ตรรกะกับสามัญสำนึกเท่านั้น อรนภาจนแต้มถาม

คเชนทร์ว่าจะเอายังไง

“ได้โปรดเถอะขวัญ มันก็แค่ละครเรื่องหนึ่ง...” คเชนทร์อ้อนวอนอย่างเหนื่อยใจ

“แต่ใครต่อใครบอกว่ามันมาจากเรื่องจริง แต่เรื่องต่างๆ มันไม่สมจริงเลยสักนิด โดยเฉพาะตัวโฉมเฉลา มันไม่จริงเลย”

ลูกปลาเอามือกุมหัวแทบจะลงไปกองกับพื้น ดาวรายกับตวงทำท่าจะเป็นลม แต่อรนภาสบตาปกป้องยิ้มอย่างสมใจ

ooooooo

อรนภาได้ทีที่เป็นต่อแจ้นไปหาคุณจี๊ดทำเป็นเห็นใจขวัญอุมาว่าเขาไม่แฮปปี้กับเรื่องนี้เลย

คุณจี๊ดบอกว่าถ้าไม่แฮปปี้เขาก็ต้องมาบอกเพราะเล่นละครกันมาสามเรื่องแล้วและลูกปลาก็โทร.มาคุยทุกอาทิตย์มีอะไรต้องบอกแล้ว อรนภาติงว่าขวัญอาจเกรงใจเพราะคุณอาเคยพูดว่าเรื่องนี้เหมาะกับเขามาก

“บอกกับทุกคนเลย อ่านหนังสือปั๊บ หน้ายายขวัญลอยขึ้นมาปุ๊บ เรื่องนี้ไม่มีใครเหมาะเป็นโฉมเฉลาเท่าขวัญอุมาอีกแล้ว”

อรนภาสะอึก แต่ยังไม่ละความพยายาม ถามว่าคุณจี๊ดไม่คิดเปลี่ยนคนแสดงเป็นโฉมเฉลาหรือ

“ถ้าเขาเหมาะเราก็ต้องให้เขาเล่น” ปกป้องถามว่าไม่กลัวเขาป่วนเรื่องบทหรือ เพราะเขาบอกตลอดมาว่าไม่ใช่...ไม่ใช่ท่าเดียว คุณจี๊ดตอบอย่างมั่นใจว่า “ไม่ยากนะ เราก็ต้องทำให้เขาใช่! ให้ได้สิ”

อรนภาหมดหวัง สบตากับปกป้องเชิงบอกว่า

ยกนี้ให้ถอยก่อน

ฝ่ายขวัญอุมานับวันยิ่งเชื่อในความคิดของตัวเอง เธอวาดตัวละครและโยงความสัมพันธ์ของตัวละคร วิเคราะห์ให้ลูกปลาที่จำใจต้องนั่งฟังว่า

“พี่ลูกปลาดูนะ ตามบทที่ขวัญอ่านมา โฉมเฉลานี่เป็นเพื่อนกับพิมพ์แขตั้งแต่เด็ก เรียนหนังสือมาด้วยกัน

ที่บ้านนอก คนสองคนนี้อายุเท่าๆกัน จะอ่อนแก่กว่ากันก็ไม่เกิน 3 ปี”

ขวัญอุมาวิเคราะห์ว่าตอนที่โฉมเฉลาเรียนที่กรุงเทพฯก็มีชายหนุ่มคือธนกฤตที่เรียนจบ ม.8 ด้วยกันและต้องมีอายุพอๆกันตามมาอยู่ที่นี่เพื่อสอนหนังสือโรงเรียนเดียวกับโฉม ถ้าธนกฤตไม่รักโฉมจะตามมาทำไม ถ้าไม่อยากแต่งงานกับโฉม แต่ทำไมต้องมาสมคบกับโฉมไปหลอกปรานแต่งงานเพื่อเอาเงิน?

ลูกปลาพยายามแก้ต่างให้โฉมเฉลาเพื่อจะได้จบ ขวัญอุมาบ่นว่าตนอธิบายคอแทบแตกก็ไม่มีใครฟังว่า เรื่องจริงมันไม่ใช่อย่างนี้ มันเป็นอย่างนี้ไม่ได้ ลูกปลาแย้งว่าคนเขียนบทเขาเขียนตามนิยาย

“เวลานี้ฉันไม่สนใจนิยายแล้ว ฉันอยากรู้ความจริง”

ฟังความมุ่งมั่นของขวัญอุมาแล้ว ลูกปลาแทบหงายหลัง เพราะงานเข้าไม่หยุดแน่

ooooooo

ที่บ้านรมย์ฤดี...วันนี้ปภาคินจะไปโรงพยาบาลเพราะนัดหมอใหญ่ไว้ จึงขอยืมรถพ่อ ปพนบอกให้ตาสุขขับไปให้ แล้วสั่งบ่าวให้ไปบอกตาสุขเอารถออก

ปฐมามองปภาคินอย่างชื่นชม ปรารภกับปพนว่า “ทำยังไงดี ลูกเราออกหล่อเหลา อายุก็ควรจะมีครอบครัวแล้ว เราจะหาสะใภ้กันยังไงดี” ปพนบอกให้จัดงานเต้นรำเชิญสาวๆทั้งเมืองมาให้ดูตัวกันโดยไม่สนใจปภาคินที่เขินอายเลย

ไวเท่าความคิด ปฐมาไปหากานติมาเพื่อนรักแม่ของกนกแขที่บ้านปรารภเรื่องจะหาคู่ให้ลูกชาย

กานติมาติงว่าถามตาใหญ่แล้วหรือว่าไม่ได้เอาเมียแหม่มมาด้วย ปฐมาบอกว่าตาใหญ่น่ารักก่อนไปตนก็บอกแล้วว่าอย่าเอาเมียแหม่มมาก็ไม่มีใครจริงๆ จึงอยากชวนหนูแขไปกินข้าวที่บ้านสักหน่อย

กานติมาบอกว่ายัยแขยังเด็กและยังเรียนไม่จบชั้น 8 เลย ปฐมาจึงเชิญกานติมากับท่านเจ้าคุณไปกินข้าวที่บ้านวันอาทิตย์ ย้ำว่าพากนกแขไปด้วย จะได้รู้จักกันไว้

แม้ไม่ได้พูดตรงๆ แต่กานติมาก็ยิ้มยินดีเข้าใจคำเชิญว่าปฐมาต้องการกนกแขไปเป็นสะใภ้

พอตกเย็น กนกแขกลับจากโรงเรียน กานติมาบอกว่าผลัดผ้าแล้วลงไปกินของว่างกันเลย กนกแขบอกว่าตนอยากไปหาฉัตร จะไปคุยเรื่องเรียน ตนอยากเรียนมหาวิทยาลัย มันต้องสอบซึ่งต้องอ่านหนังสือมากๆ

ตนอยากให้ฉัตรแนะนำเรื่องเรียน

กานติมาติงว่ามันค่ำแล้ว แต่ก็ไม่ขัด กำชับให้กนกแขดูแลเสื้อผ้าหน่อยเพราะอาทิตย์หน้าเราจะไป

กินข้าวที่บ้านป้าปฐมากัน กนกแขถามว่ามีงานอะไรหรือ

“ลูกชายป้าปัทเขากลับมาจากอังกฤษแล้วไง

หมอปภาคิน ก็เลยอยากจะให้เจอกับครอบครัวเราหน่อย” กนกแขถามว่าทำไมต้องเป็นครอบครัวเรา กานติมาพูดเป็นนัยว่า “เพราะว่าแขลูกแม่งดงามน่ารัก ป้าปัทเขาชอบใจเราน่ะสิ”

“อ้อ...จะจับใส่ถุงให้ลูกชายเขาหรือคะ แปลกจริง แขไม่ชอบเลย พ่อแม่ที่คิดอย่างนี้มันล้าสมัยแล้ว ไม่เอาหรอกค่ะ ผู้ชายที่ต้องแต่งงานตามคำสั่งของพ่อแม่น่ะ ถ้าแขจะเลือกใครก็เพราะว่าแขรักผู้ชายคนนั้น”

“แขรักใครอยู่หรือจ๊ะ” กานติมาถามอย่างหวั่นใจ

“แขจะรักใครล่ะคะ ยังเด็กอยู่ ยังเรียนไม่จบ แขยังไม่คิดค่ะ ตั้งใจเรียนอย่างเดียว แม่คะ ฝากเอาของว่างห่อให้หน่อยได้ไหมคะ แขจะเอาไปฝากฉัตรเขา แขสงสารฉัตร บ้านฉัตรไม่มีอะไรดีๆกินเลย กับข้าวก็มีแต่น้ำพริกผักจิ้มกับปลา ขนมนมเนยอะไรไม่เคยมีเลยค่ะ”

กานติมาบอกว่าแม่ถึงไม่ค่อยอยากให้ลูกคบกับเขา กนกแขบอกว่าเขาเป็นครูโรงเรียนตนจะไม่คบได้ยังไง แล้วอ้อนแม่ขอขนมหิ้วไปฝากฉัตรด้วย พอแม่พยักหน้า กนกแขก็ยกแขนแม่มาแนบแก้มพูดประจบว่ารักแม่มากที่สุดเลย

กนกแขให้รถมาส่งแล้วให้กลับไปเลย เธอยืนตะโกนเรียกฉัตรชนกให้ออกมารับหน่อยมีของมาฝากด้วย

ฉัตรชนกออกไปรับกนกแขที่ร่องผักที่มีสะพานเล็กๆ แต่กนกแขไม่กล้าข้าม ฉัตรชนกถามว่าทำไม

มาเสียเย็น ชวนกินข้าวด้วยกันไหมตนกำลังจะกินพอดี กนกแขบอกว่าเดี๋ยวค่ำๆค่อยกลับไปกินที่บ้าน ส่วนของกินในตะกร้าที่หิ้วมา บอกว่าเอาไปกินด้วยกัน

ที่บ้านครูธนา ฉัตรชนกถามว่าเย็นป่านนี้แล้วจะไปทำไม

“ฉัตร...ยังหวงครูธนาอยู่หรือ ไหนเธอบอกว่าไม่คิดอะไรแล้ว เราเห็นใจนะ เมื่อตอนครูธนาตามมาจากพระนคร เธอคงคิดว่าครูธนาจะแต่งงานกับเธอใช่ไหม”

“ตายจริง เธอเอาอะไรมาพูด ที่ธนาเขามาเป็นครูที่นี่เพราะฉัตรเล่าให้เขาฟังว่าที่นี่อยู่สบาย โรงเรียนต้องการครูเพิ่มอีก เขาก็เลยมาสมัครสอนด้วย...ก็เท่านั้น”

กนกแขยังพูดเชิงกระแนะกระแหนฉัตรชนกว่าอุตส่าห์มาเช่าบ้านข้างๆกัน ฉัตรชนกบอกว่าเจ้าของที่เดียวกัน เขาถามเรื่องที่อยู่ตนจึงให้มาเช่าใกล้ๆกัน

เป็นเพื่อนกัน เราต่างคนต่างอยู่ บอกว่าถ้าจะไปบ้านครูธนาก็ต้องเดินข้ามท้องร่องไปอีก

ฉัตรชนกเข้าไปบอกแม่ว่าจะพากนกแขเอาของไปแบ่งให้ธนาให้แม่กินข้าวก่อน ตนจัดโต๊ะเสร็จแล้ว

นวลอนงค์เงยหน้ามอง กนกแขจึงไหว้ตามมารยาท นวลอนงค์รับไหว้บอกเชิญตามสบายเลย ฉัตรชนกจึงเดินค้อมตัวผ่านแม่ไป แต่กนกแขที่เดินตามหลัง เดินหลังแข็งผ่านไปเฉยๆ

พอฉัตรชนกพากนกแขไปบ้านธนา เธอรีบชวนกินของว่างกันก่อน บอกฉัตรชนกให้จัดโต๊ะได้เลย ฉัตรชนกถูกสั่งยืนงงพักหนึ่งจึงเดินไปหยิบจานมาจัดขนม ส่วนกนกแขดึงมือธนาออกไปนอกบ้านทันที

เดินไปถึงใต้ต้นไม้ใหญ่ ธนาถามว่าทำไมมาถึงที่นี่ เธอบอกทันทีว่า

“แขคิดถึงครูธนาค่ะ” ธนาติงว่าอันตรายและพ่อแม่รู้เข้าจะว่ายังไง “แขรักของแข แขไม่แคร์ใคร”

ธนาบอกว่าตนไม่อยากให้เธอเสียหาย เรียนจบเมื่อไหร่ตนจะไปสู่ขอทันที กนกแขบอกว่าถึงเวลานั้นอาจช้าไปแล้วเพราะวันนี้ป้าปฐมามาหาแม่ที่บ้าน ท่านพูดถึงลูกชายที่เพิ่งกลับจากอังกฤษ ซ้ำเชิญพ่อกับแม่ไปกินข้าวที่บ้านด้วย

“หมายความว่าคุณนายปฐมาจะมาขอแขให้ลูกชายหรือ...เขาคงเห็นว่าแขเหมาะกับลูกชายเขา จบจากนอกเสียด้วย”

“แต่แขไม่คิดว่าแขจะรักใครได้อีก” กนกแข

ช้อนตาขึ้นมองธนาอย่างแสนรัก

“แข...กนกแขสุดที่รักของผม ผมสัญญาว่าจะดูแลคุณไม่ให้อะไรมาแผ้วพานคุณได้ ให้คุณเป็นยอดหญิงสุดที่รักของผมตลอดไป”

กนกแขมองธนาด้วยความชื่นชมหัวใจอิ่มเอิบกับความรักที่เขามีให้ตน ยกมือธนาขึ้นจูบและแนบแก้ม อย่างเทิดทูนสุดหัวใจ

ฝ่ายฉัตรชนกถูกกนกแขใช้ให้จัดขนมใส่จาน

ก็ทำอย่างใจลอย ตาคอยชำเลืองไปทางที่ทั้งสองเดินไป

ไม่นานธนาก็ชวนกนกแขกลับบ้าน กนกแขถามว่าฉัตรเรียกแล้วหรือ ธนาบอกว่าไม่อยากให้เธอเสียหาย

“ฉัตรเขาเป็นเพื่อนรักของแข เขาไม่ไปเที่ยวพูดหรอกคะ นอกเสียจากว่าเขาจะคิดว่าแขกำลังพรากคนที่เขารักมา”

“แต่ฉัตรเป็นเพื่อนของธนาเท่านั้น ธนาไม่รักใครเท่าแข”

กนกแขยิ้มอย่างมีความสุขที่ตนเหนือกว่า

ฉัตรชนก ชวนธนากลับไปกินขนมแสนหวานของตนกันเถอะ

พอทั้งสองกลับมาถึงห้องโถง ฉัตรชนกเมินไปจากภาพบาดตานั้นทำเป็นจัดขนมต่อ กนกแขทักว่ายังจัดขนมไม่เสร็จหรือ

“เสร็จแล้วจ้ะ มากินกันได้เลย” บอกธนาว่าอร่อยทุกอย่างเลย กนกแขชวนฉัตรชนกให้มากินด้วยกัน

ตนเอามาเผื่อเธอด้วย แต่ตัวเองหยิบขนมป้อนธนาอย่างอ่อนหวาน ธนายิ้มเขินแต่พอเห็นฉัตรชนกเมินไปทางอื่นก็อ้าปากรับขนมชมว่า “อร่อยมากจริงๆแข”

ooooooo

ค่ำแล้วกนกแขกับฉัตรชนกกลับมาที่บ้านโดยธนาถือตะเกียงเดินมาส่ง เขาถามว่าแล้วแขจะกลับบ้านยังไง

“เดี๋ยวรถคงมารับค่ะ ไม่ต้องห่วง...” แล้วเดินมาเอามือลูบแก้มธนาอย่างแสนรัก “แล้วเราเจอกันอีกนะคะ ธนาไม่ต้องห่วง แขจะตามหาหัวใจของแขจนเจอให้ได้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น”

เมื่อธนากลับไปแล้ว ฉัตรชนกชวนกนกแขเข้าบ้าน กนกแขยังยืนมองธนาเดินกลับไปอย่างหลงใหล

“ฉัตร...ครูธนาเขาเป็นคนโรแมนติกมากๆเลยนะ เข้าใจแล้วว่าทำไมผู้หญิงคนไหนๆถึงรักเขา” ฉัตรชนกไม่ตอบแต่แววตาเจ็บแปลบแวบหนึ่ง “ฉัตร...ไหนเธอว่าเธอยอมยกธนาให้ฉันแล้วไง เธอว่าเธอไม่ได้รักเขาแล้วใช่ไหม แต่เธอก็เคยรักเขา...ไม่ใช่สิ เธอสองคนรักกัน รักจนเขาต้องตามเธอมาจากพระนคร แต่นั่นอาจเป็นพรหมลิขิตก็ได้ ฉัตร...เธอนำธนามาให้ฉัน”

“แข ความรักเป็นสิ่งดีงาม เมื่อมันถูกกาลเทศะถูกต้องตามครรลอง ก่อนจะนึกถึงความรัก แขเรียนให้จบชั้น 8 ก่อนเถอะ”

“ไม่ต้องห่วงหรอกฉัตร ฉันไม่ยอมแพ้เธอแน่

เธอจบชั้น 8 ได้คนเดียวหรือ ไม่มีทาง ฉันจะจบชั้น 8 ให้ได้เหมือนเธอ” ฉัตรชนกดีใจที่ได้ยินอย่างนั้นชวนเข้าบ้านกันเถอะ แต่กนกแขยังพูดต่ออย่างอารมณ์ติดพันว่า “แล้วฉันก็จะไม่ยอมให้แม่จับคลุมถุงชน...อีตาปภาคินอะไรนั่นไม่มีวันเลยที่ฉันจะยอม น่าจะแลกกันเนอะฉัตร ฉันจะเอาธนามาเป็นคู่รัก ฉันยกปภาคินให้เธอ เอาไหม”

ฉัตรชนกกัดริมฝีปากเงียบๆ

ooooooo

ที่บ้านวิยาดา ภาพของขวัญอุมาที่วิยาดาวาดใกล้เสร็จ หน้าในภาพเป็นพิมพ์เดียวกับฉัตรชนกแต่อยู่ในชุดพีเรียดเหมาะสมกับตัวละคร วิยาดากำลังแต่งแต้มเก็บภาพครั้งสุดท้าย ไฟระเบียงเปิดสว่างแล้ว

สุดใจเดินเข้ามาถามว่าจะทานข้าวกันหรือยัง

ตนจะได้ตั้งโต๊ะ ชะเง้อมองรูปถามว่าขวัญอุมาใช่ไหม สวยจัง บอกว่าตนเป็นแฟนคลับของเธอและอยากเห็นตัวจริงมาก อยากขอลายเซ็น เห็นว่าไปปรากฏตัว

แถวบ้านตนบ่อยแต่ตนไม่อยู่เลยไม่ได้เห็นตัวจริง

สุดใจยังพร่ำพรรณนาถึงความคลั่งไคล้ดาราในดวงใจว่าแสดงดีสวยด้วย ถามว่าไม่เซ็นชื่อตัวเองใต้รูปหรือ วิยาดาบอกว่าไม่เซ็นเพราะเขาจะเอาไปประกอบละครรอยอดีต สุดใจถามว่าหนังสือที่คุณรัชติดงอมแงมหรือ วิยาดาบอกว่าน่าจะอ่านจบแล้ว เห็นอ่านทั้งวันทั้งคืน

“เห็นเขาว่าเรื่องจริงหรือคะ น่ากลัวจัง นี่มิไหว้กันมากมายหรือคะ ทั้งคณะ แหม...พอรู้ว่าเป็นเรื่องจริงก็ชักจะหนาวๆแล้วค่ะคุณ ดูตาสิ เหมือนมองตาม” สุดใจทำท่าขนลุกขนพอง

อ่านละคร บ่วงนฤมิต ตอนที่ 2 วันที่ 25 ธ.ค.61

ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต บทประพันธ์โดย ลินิน
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต บทโทรทัศน์โดย นลินี สีตะสุวรรณ
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต กำกับการแสดงโดย สำรวย รักชาติ
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต ผลิตโดย บริษัท ฮูแอนด์ฮู จำกัด
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต ควบคุมการผลิตโดย วรายุฑ มิลินทจินดา
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต ออกอากาศทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.15 น
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ