อ่านละคร บ่วงนฤมิต ตอนที่ 4 วันที่ 31 ธ.ค.61
“ดีที่คุณนางเอกชอบ” ขวัญอุมาบอกว่าตนชื่อขวัญอุมาจะเรียกว่าขวัญเฉยๆก็ได้ ธีรัชบอกว่าตนชื่อธีรัชบอกว่าให้เธอเรียกตนว่ารัชเฉยๆก็ได้เพราะเป็นคนคุ้นเคยกัน ลูกปลาเลยขอแจมด้วยว่าตนชื่อลูกปลาเป็นชื่อที่คนสนิทเรียกกันในวงการ ชื่อเดียวไม่มีชื่ออื่น ทุกคนเลยหัวเราะกันอย่างมีความสุขคืนนี้ลูกปลานอนหลับปุ๋ยอย่างมีความสุข แต่ขวัญอุมาพลิกตัวไปมาเพราะได้กลิ่นดอกไม้ในความฝัน
เธอลุกขึ้นเดินตามกลิ่นดอกไม้ไปเหมือนต้องมนตร์
เธอเดินมองหาที่มาของกลิ่นดอกไม้มุมโน้นมุมนี้ หยุดที่หนึ่งซึ่งเคยปลูกซุ้มราตรีในอดีต ขวัญอุมาหลับตาสูดกลิ่นพึมพำ
“ราตรี...ใช่แล้ว...ดอกราตรี...กลิ่นราตรี”
“ใช่...กลิ่นราตรีจริงๆ” เสียงธีรัชดังขึ้นก่อนตัวมาถึง ขวัญอุมาตกใจถามว่าคุณมาจากไหน “กรรม...บ้าไปแล้วเหรอคุณ นี่มันบ้านผม”
ขวัญอุมาถามว่าแล้วเขาลงมาที่นี่ทำไม ธีรัชบอกว่าตนได้กลิ่นดอกราตรี กลิ่นอ่อนๆแต่แรงมากเหมือนตนยืนอยู่กลางซุ้มราตรี แล้วกลิ่นก็ห่างออกไป พูดเหมือนอยู่ในความฝันว่า...
“ผมตามกลิ่นดอกไม้นั่นมาจากห้องนอนผมชั้นบน แล้วผมก็เห็นคุณยืนอยู่กลางสนาม พูดถึงกลิ่นราตรีเหมือนกัน...ผมถามคุณมั่งได้ไหม ออกมาพูดถึงกลิ่นราตรีตรงนี้ทำไม สนามนี้ไม่มีราตรีสักต้น”
“มันเคยมีอยู่ตรงนี้...ตรงนี้...นี่ด้วย” ธีรัชถามว่ารู้ได้ไง “ฉันรู้สิ มันแว่บขึ้นมาเอง ถ้าไม่เคยมี แล้วกลิ่นมันมาจากไหน”
ธีรัชบอกว่ามันเคยมีแต่ตอนนี้มันไม่มี แล้วกลิ่นมันจะมาจากไหน ขวัญอุมาผวาพรวดมายืนข้างเขาทันทีบอกว่าอย่ามาหลอกกัน ธีรัชถามว่าเธอเคยมีชื่ออื่นไหม ขวัญอุมาบอกว่าไม่เคยมี ตนใช้ชื่อจริงในการแสดง
“พรุ่งนี้แม่จะวาดรูปคุณอีก ไปนอนเสียเถอะนะ นอนน้อยพรุ่งนี้ตาจะไม่สวย...มา ผมพาคุณไปส่งห้อง” ธีรัชโอบหลังพาขวัญอุมากลับเข้าบ้าน เมื่อถึงหน้าห้องพักเขาเอ่ย
“หลับให้สบายนะคุณ กู๊ดไนท์” แล้วจูบที่หน้าผากเธอ เหมือนพี่ชายที่แสนดี ภาพแว้บขึ้นมาเหมือนปภาคินจูบหน้าผากฉัตรชนกในการเต้นรำงานวันเกิดปภาคิน ...ธีรัชถอยออกไปปิดประตูห้องให้แล้วแต่ตัวเองยังยืนเอามือแตะที่ประตูนิ่ง...
ooooooo
ขวัญอุมาเข้าห้องแล้วยืนพิงประตู รู้ตัวว่าไม่ควรปล่อยไปอย่างนั้น ต่อสู้กับความรู้สึกอยากเปิดประตูออกไป ในที่สุดก็กดล็อกประตู ธีรัชได้ยินเสียงล็อกประตูก็ลดมือลง ตัดใจเดินกลับไปที่ห้องตัวเอง
ฝ่ายปภาคินกับฉัตรชนก ชี้ให้คนงานปลูกต้นราตรีตรงจุดที่ขวัญอุมาชี้ให้ธีรัชดูเมื่อคืน ปภาคินบอกว่าวันไหนที่ราตรีออกดอกจะขออนุญาตชวนฉัตรมาดูแต่ถ้าฉัตรไม่ไว้ใจ ตนก็จะไปขออนุญาตคุณแม่ พาฉัตรมา
เมื่อปลูกต้นราตรีแต่งสวนเสร็จ ปภาคินพาฉัตรชนกเดินชมเอ่ยอย่างปีติว่า ฉัตรรู้ใจตนเหมือนนั่งอยู่กลางหัวใจ ต่อไปฉัตรคงต้องมาที่รมย์ฤดีบ่อยๆเพราะราตรีแทนใจ แทนความรัก แทนความผูกพันกันชั่วนิรันดร
ฝ่ายขวัญอุมากลับมานอนแล้วแต่ไม่อาจข่มตาให้หลับได้ รำพึงเหมือนตกอยู่ในภวังค์ “กลิ่นราตรี...ดอกราตรี...” ลูกปลารู้สึกตัวไอขึ้น ขวัญอุมาถามว่า ได้กลิ่นดอกราตรีไหม ลูกปลาไม่ได้กลิ่นอะไรเลย ซ้ำยังถามว่าเป็นกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มหรือเปล่าแล้วชักผ้าห่มคลุมนอนต่อ ขวัญอุมาก็พยายามจะหลับ...
รุ่งเช้าขวัญอุมามาที่ระเบียงเตรียมให้วิยาดาวาดรูป ลูกปลาก็ได้รับโทรศัพท์จากคเชนทร์ถามว่าอยู่ไหน
พอรู้ว่าอยู่บ้านคุณวิยาดา คเชนทร์ตื่นเต้นเพราะไม่เคยมาบ้านวิยาดาเลยถามพิกัดอย่างละเอียด
เพียงตอนบ่ายคเชนทร์ก็มาถึงบ้านวิยาดา เขาอุทานว่าไม่เคยรู้มาก่อนว่าบ้านวิเป็นอย่างนี้ นี่มันโลเกชัน บ้านพระเอกเลยนะ เหมือนอย่างกับเขียนเพื่อใช้ที่นี่เลยทีเดียว
คเชนทร์เจรจาขอวิยาดาใช้เป็นสถานที่ถ่ายทำละคร พอธีรัชรู้ก็แย้งว่าจะเกิดความเสียหายและเสียความเป็นส่วนตัวไป วิยาดาบอกว่าวันเสาร์อาทิตย์ที่ลูกกลับมาก็จะไม่ให้เขาถ่ายแต่ถ้าทีมงานของเขาน่ารักอย่างหนูขวัญกับลูกปลาแม่ก็ไม่รังเกียจที่จะให้เขาใช้
ธีรัชอึ้ง แล้วภาพปภาคินเต้นรำกับฉัตรชนก ภาพปภาคินโอบเอวฉัตรชนที่กลางซุ้มราตรีก็แว่บเข้ามา ธีรัช รู้สึกมึนหัวจนโงนเงน แต่เขาก็หันไปหยิบกระเป๋าจะกลับกรุงเทพฯ วิยาดาบอกให้พักที่นี่ก่อนถ้าไม่มีอะไรค่อยให้ลุงหวายขับรถไปส่ง วันนี้อยู่กินข้าวเย็นกับแขกแม่นะ คเชนทร์ไปดูโรงแรมที่พักเย็นนี้จะกลับมากินข้าวกัน ธีรัชจึงจะอยู่อีกวันเพื่อให้แม่สบายใจ
วันนี้ขวัญอุมากับวิยาดากำลังช่วยกันกำกับการปลูกต้นราตรีที่สวน ธีรัชเดินผ่านมาจึงหยุดดูห่างๆ ได้ยินเสียงขวัญอุมาบอกให้ปลูก “ตรงนี้กับตรงนี้ด้วยค่ะ” ขวัญอุมา รู้สึกว่ามีคนยืนดูอยู่ พอหันไปมองก็สบตากับธีรัช
ธีรัชรู้สึกเหมือนกำลังถูกดูดเข้าไปในห้วงสัมพันธ์ในอดีต พยายามฝืนแต่ก็สุดจะต้านทานได้
ขวัญอุมาเหมือนได้พบคำตอบของปริศนาที่มองหา ความรักเข้ามาห่อหุ้มทั้งสองไว้ราวกับพบโลกใหม่
ooooooo
หลังจากงานเต้นรำประมาณสองเดือน...วันนี้ขณะที่ฉัตรชนกกำลังปักสะดึงมุมผ้าเช็ดหน้าเป็นช่อดอกราตรีอยู่ที่ห้องโถงบ้านสวนตัวเอง ที่ใต้ช่อปักอักษร “ดวงใจปภาคิน” เสร็จแล้ว ก็ได้ยินเสียงรถเข้ามาจอด
ฉัตรชนกวางสะดึงเดินไปรับเห็นกนกแขเดินปึงๆจากรถจะเข้าบ้าน ฉัตรชนกถามว่าไปไหนมาหรือ กนกแขบอกว่าตั้งใจมาที่นี่เพราะเมื่อกี้ไปบ้านรมย์ฤดีเธอไม่อยู่ที่นั่นเลยแน่ใจว่าเธอต้องอยู่บ้าน วันก่อนมา เมื่อวานค่ำก็มาเธอก็ไม่อยู่เพราะไปที่รมย์ฤดี ถามเสียงกระด้างว่าไปทำไมกันนักหนา
ฉัตรชนกบอกว่าตนไปสอนหนังสือเพิ่มเติมให้คุณเล็ก กนกแขถามว่าแล้วไม่คิดที่จะสอนให้ตนบ้างหรือ
“เธอมาถามเรื่องเรียนคราวไหนฉันก็บอกทุกทีนะแข ไม่เคยไม่สอนให้เลย” กนกแขกระชากเสียงถามว่าแล้วยัยวรดานั่นล่ะ “สอนเลขคณิตกับภาษาไทย ส่วนคุณใหญ่ก็ช่วยสอนภาษาอังกฤษ”
ฉัตรชนกชี้แจงอย่างใจเย็นแล้วเข้าไปตักน้ำลอยดอกมะลิให้ดื่มจะได้ชื่นใจ
กนกแขเห็นสะดึงวางอยู่จึงหยิบดูเห็นช่อดอกราตรีและปักอักษร “ดวงใจปภาคิน” ทั้งยังอบร่ำหอมกรุ่นก็เลือดขึ้นหน้ากำสะดึงอย่างหมายจะขยำให้หัก เลยถูกเข็มปักแทงเข้าอย่างจัง เจ็บจนปล่อยสะดึงตกไปอยู่แทบเท้า พอก้มมองก็เห็นเลือดหยดลงที่ผ้าดวงโต
ฉัตรชนกเอาน้ำลอยดอกมะลิมาให้ เห็นผ้าที่สะดึงมีหยดเลือดมองที่มือกนกแขเห็นเลือดยังออกก็รีบวางสะดึงแล้วไปเอายากับสำลีมาทำแผลให้ พอคัดเลือดออกแล้วก็ทายาแดงให้บอกกนกแขให้กดแผลไว้ให้เลือดหยุดเอง
ทีแรกกนกแขยังขัดขืนเพราะทั้งเจ็บใจและเจ็บแผลแต่เห็นความห่วงใยตั้งใจทำแผลให้ของฉัตรชนกท่าทีก็อ่อนลง แก้ตัวว่าตนตั้งใจจะดูลายปักไม่รู้ว่าไปโดนเข็มเข้าได้ยังไง
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ผ้าเช็ดหน้าเท่านั้น เดี๋ยวทำใหม่ก็ได้”
กนกแขถามว่าจะให้ใครหรือ แต่ที่ปักปภาคินเป็นชื่อพี่ใหญ่ ฉัตรชนกหลบตาเขิน กนกแขอ่านออก แต่ทำเป็นถามอย่างใสซื่อว่า “ฉันคงพลาดไปหลายเรื่องสินะ”
“ก็...หลังจากงานวันเกิดนั่น คุณใหญ่กับคุณเล็กมาที่นี่ แล้วเราก็ได้พูดคุยกันหลายครั้ง เขาบอกว่า เขาชอบฉัน”
กนกแขเหมือนถูกสายฟ้าฟาดลงกลางใจ พยายามตั้งสติถามว่า
“เขาบอกว่าเขาชอบเธออย่างนั้นหรือ แล้วเธอก็เชื่อ ผู้ชายคนนั้นเดินทางไปตั้งครึ่งค่อนโลก แล้วก็กลับมารักเธอ ยอมสยบอยู่แทบเท้าเธอทันทีที่ได้พบ เธอเชื่อเขาหรือ”
ฉัตรชนกอึดอัดเพราะกนกแขกำลังตอกย้ำเรื่องที่ตัวเองก็ไม่มั่นใจ ตอบไปว่าก็ไม่ถึงกับเชื่อทั้งหมด
กนกแขรุกว่าไม่เชื่อแต่ปักผ้าเช็ดหน้าให้ ฉัตรชนกถามว่าเธอโกรธตนหรือ
“ฉันจะโกรธเธอทำไม แค่เตือนสติ ลืมแล้วหรือว่าฉันเคยเล่าให้เธอฟังเองว่าป้าปฐมาเคยมาทาบทามให้ฉันเป็นลูกสะใภ้ แม่ของเขาไม่เคยมีเธออยู่ในความคิด” ฉัตรชนกถามว่าแล้วเธอตกลงใจกับทางนี้แล้วหรือ “ยัง...เธอก็รู้ดีอยู่กับใจของตัวเอง ฉันรักธนา เรารักกันมาก เธอก็รู้อยู่เต็มอก ฉันไม่มีใครอื่นนอกจากธนา”
พูดให้ค่าตัวเองแล้ว กนกแขทำเป็นหนักใจว่า
“แต่ผู้ใหญ่...ฉันยังไม่รู้เหมือนกัน ถ้าผู้ใหญ่ทุกฝ่ายเห็นตรงกันฉันจะทำยังไงได้ เธอก็รู้ เด็กอย่างเราดื้อรั้นไปก็มีแต่ทำลายตัวเอง”
“ธนาเขาก็พยายามพิสูจน์ตัวเองอยู่ แข...ในความรัก หากเราตั้งมั่น ใครๆก็ต้องเห็นใจ”
“แต่...บางทีก็ต้องเผื่อสำหรับความเจ็บเอาไว้ด้วย ใช่ไหม” กนกแขจ้องหน้าจนฉัตรชนกอึ้งเซไป
ooooooo
วันนี้ อรนภา แต้วแร้ว กับตวง มาที่ห้องกาแฟออฟฟิศคุณจี๊ด แต้วแร้วบอกว่าทั้งออฟฟิศไม่มีใครอยู่เลย อรนภาถามว่าปกติพี่คเชนทร์ต้องเข้าออฟฟิศไม่ใช่หรือ
ตวงบอกว่าพี่คเชนทร์ไปดูโลเกชันบ้านของปราน เพราะขวัญอุมาไปเจอที่ศรีราชา แต้วแร้วเหน็บว่าเดี๋ยวนี้ขวัญอุมาหาโลเกชันด้วยหรือ ตวงชี้แจงว่าพอดีขวัญลงอินสตาแกรมถ่ายหน้าบ้านที่ใช้ถ่ายรอยอดีตได้ พี่เชนทร์เลยไปดู
อรนภาประชดว่าบังเอิ๊ญ...บังเอิญ แล้วใครจะบ่นว่าละครมีแต่เรื่องบังเอิญทำไม ชีวิตจริงมันบังเอิญยิ่งกว่าละครอีก ตวงติงว่าบังเอิญหรือชะตาลิขิตก็ไม่รู้ ชวนไปทำงานก่อนดีกว่า แต้วแร้วโวยวายยังไม่มี ของลงท้องเลยตนหิวจะไปซื้อส้มตำเข้ามาก็ห้ามว่าทำให้รถเหม็น ตนขอลาไปกินส้มตำก่อนหิวไส้จะแขวนแล้ว
อรนภาจึงให้ไปซื้อส้มตำและฝากซื้อข้าวหมูแดงหมูกรอบมาด้วย ให้เงินไป 500 บาท บอกให้รีบไปรีบมาตนก็หิวเหมือนกัน
ระหว่างนั้นฉายฉานเข้ามาถามอรนภาว่าดีใจไหมที่คิวต่อไปไม่งดแล้ว อรนภาว่าแบบนี้ต้องฉลองกันหน่อย ฉายฉานจึงชวนไปกินข้าวเย็นกัน อรนภาชวนไปดูหนังใหม่ด้วย บอกว่าฉายฉานเลี้ยงข้าว ตนเลี้ยงหนังเอง แล้วชวนกันขึ้นรถออกไป
แต้วแร้วกลับมาบ่นว่าให้ซื้อของมาเยอะแยะแล้วคุณนายหายไปไหน ตวงบอกว่าออกไปดูหนังกับฉายฉาน บอกให้เธอเอารถกลับบ้านให้ด้วย แต้วแร้วบ่นอุบว่า อีกแล้วนะคุณเอ้ไม่รู้จะบริหารเสน่ห์ไปถึงไหน
ooooooo
เมื่อได้โลเกชันใหม่แทนฉากเก่าที่ถูกไฟไหม้แล้ว ลูกปลาเก็บของเตรียมกลับบอกขวัญอุมาว่ามีคิวถ่ายที่นี่เมื่อไหร่ค่อยมาใหม่ ขวัญอุมาชมว่าสุดยอด พี่ลูกปลานี่เพื่อนแท้จริงๆ หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว
ลูกปลาคุยอวดสรรพคุณตัวเองจนขวัญชมว่าแบบนี้มีคนเดียวในโลก แต่ตนรู้นะว่าเพื่อนเลวๆ หลอกลวงยอกย้อนมันจะทำให้เราเจ็บจนตายไปเอง ลูกปลาบอกว่าถ้าเป็นตนมีเพื่อนแบบนั้นจะบล็อกไว้เลย
“ฉันรู้ว่าเคยมี แต่ยังนึกไม่ออกว่าที่ไหน เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้แต่ว่ามันเจ็บน่าดู” ลูกปลาถามว่าเกี่ยวกับเรื่องรอยอดีตนี่หรือเปล่า “ไม่รู้สิ ใช่มั้งพี่ลูกปลา ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย จนกระทั่งมารับเล่นละครเรื่องนี้”
ลูกปลาบอกว่าอย่าเศร้าซึมไปเลย ทำตัวสดใสซาบซ่าเอาไว้ แล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปเลย
ฝ่ายนวลอนงค์พอเห็นผ้าที่ฉัตรชนกปักเปื้อนเลือด ดวงโตก็ถามว่าลูกจะทำยังไงกับผ้าผืนนี้ ฉัตรชนกบอกว่าคงจะทิ้งและทำใหม่ ตนอยากให้ผ้าสะอาดๆกับคุณใหญ่ เพราะตนตั้งใจไว้แล้วและบอกคุณใหญ่ไว้แล้วด้วยว่าตนจะให้ของขวัญเขา แม่ติงว่า “เขาว่าไม่ให้ให้ผ้าเช็ดหน้า”
“โธ่...ฉัตรทำให้คุณใหญ่ ผ้าเธอก็จัดหามา ฉัตรตัดสอยแล้วอบร่ำไว้ ว่าจะทำให้เธอหลายๆผืน”
“ฉัตรรักคุณปภาคินหรือ” แม่จับมือถาม ฉัตรชนกก้มหน้าอาย “ฉัตร...แม่เตือนฉัตรแล้วนะ ไปรักคนที่แตกต่างจากเรามาก เราจะเจ็บเอง เพราะเขาจะไม่เอาชาติตระกูลของเขามาเสี่ยงกับเรา”
“แม่คะ...คุณใหญ่บอกว่าจะแต่งงานกับฉัตร” แม่ถามว่าแล้วพ่อแม่เขาล่ะ “คุณใหญ่บอกว่ากำลังค่อยๆคุยกับพ่อแม่ของเธอ ความรักของเราคงไม่ได้ลงเอยอย่างง่ายๆ ฉัตรรู้ค่ะ แต่ฉัตรก็รู้ด้วยว่าฉัตรรักคุณใหญ่ และคุณใหญ่ก็รักฉัตร เรารักกันค่ะแม่ ฉัตรอยากให้แม่อวยพรให้ความรักของเราสมหวัง”
“อานุภาพของความรัก ไม่มีอะไรทัดทานได้จริงๆ” นวลอนงค์ใจอ่อนกับความรักของลูกจากความรักของตนที่เคยผ่านมา แต่ก็เป็นห่วงอนาคตของลูกมาก
ooooooo
เมื่อได้โลเกชันของจริงที่เหมือนในละครยิ่งกว่าฉากที่สร้างขึ้น คุณจี๊ดถือเป็นเรื่องน่ายินดีมาก จึงจัดฉลองกันและเป็นโอกาสดีที่ขวัญอุมากับลูกปลาเดินทางกลับกรุงเทพฯวันนี้ทันพอดี
อ่านละคร บ่วงนฤมิต ตอนที่ 4 วันที่ 31 ธ.ค.61
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต บทประพันธ์โดย ลินินละครเรื่อง บ่วงนฤมิต บทโทรทัศน์โดย นลินี สีตะสุวรรณ
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต กำกับการแสดงโดย สำรวย รักชาติ
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต ผลิตโดย บริษัท ฮูแอนด์ฮู จำกัด
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต ควบคุมการผลิตโดย วรายุฑ มิลินทจินดา
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต ออกอากาศทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.15 น
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ