อ่านละคร ปี่แก้วนางหงส์ ตอนที่ 12 วันที่ 2 ธ.ค.61
สิ้นเสียงนิสา จู่ๆก็มีลมแรงราวกับพายุพัดใส่จนนิสาต้องเกาะราวบันไดไว้ ลมพัดแรงอย่างกราดเกรี้ยวเหมือนเป็นคำตอบจากพิกุล แต่นิสาก็พยายามขึ้นบันไดไปจนได้ พลางบอกกล่าวว่า“ฉันไม่รู้ว่าพี่นิราศทำอะไรให้คุณเจ็บแค้น แต่ถ้ามีอะไรที่ฉันสามารถจะชดใช้แทนพี่นิราศได้ฉันยินดีทำทุกอย่าง”
“ดี...” เสียงพิกุลเอ่ยขึ้น พลันทุกอย่างก็เข้าสู่สภาพปกติ นิสาหันไปตามเสียง แล้วต้องผงะล้มลงเมื่อเห็นหน้าพิกุลที่กราดเกรี้ยวยืนห่างแค่ฝ่ามือกั้น! แม้จะตกใจมากแต่คำแรกที่นิสาถามพิกุลหลังจากยกมือไหว้คือ
“คุณพิกุล พี่นิราศยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า เขาปลอดภัยไหมคะ” เห็นพิกุลนิ่ง นิสาขอร้อง “คุณพิกุล...ฉันขอร้อง...ขอให้คุณปล่อยพี่นิราศกลับบ้านเถอะนะคะ ตอนนี้คุณแม่ของพี่นิราศกำลังเป็นทุกข์เพราะเป็นห่วงพี่นิราศ ฉันอยากให้คุณนึกถึงความรู้สึกของแม่คนหนึ่งที่เป็นห่วงลูกชายเพียงคนเดียว พี่นิราศคือหัวใจ เป็นความหวังที่สำคัญที่สุดในชีวิตของครอบครัวเราทุกคน”
“ฆาตกรอย่างแกมีสิทธิ์ขอความเห็นใจจากใครด้วยเหรอ!” นิสาชะงักหน้าเสีย “เหยื่อทุกคนที่แกฆ่าไม่เคยมีโอกาสต่อรองร้องขอชีวิตจากแก การเผชิญหน้ากับความตายว่าเจ็บปวดแล้ว แต่การรับรู้ความรู้สึกที่ต้องเห็นคนที่ตัวเองรักต้องตายโดยที่เราช่วยอะไรไม่ได้ แกจะได้รู้ว่ามันทุกข์ทรมานสาหัสขนาดไหน”
“ถ้าคุณบอกว่าสิ่งที่ฉันเคยทำมันเลวร้าย แล้วคุณจะทำซ้ำรอยของฉันเหรอคะ ฉันแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่ฉันขอชดใช้ให้คุณทุกอย่างที่คุณต้องการ...ขอแค่คุณยอมเมตตา...”
“สำหรับคนอย่างแก ความเมตตาคือสิ่งสุดท้ายที่แกจะได้รับ!!”
พิกุลแสยะยิ้ม เหวี่ยงมือไปในอากาศ ร่างของนิสาก็กระเด็นไปกระแทกผนังดังพลั่ก กระนั้นนิสาก็ยังคลานไปขอร้องพิกุลให้ปล่อยนิราศ
“ตั้งแต่แกมาที่นี่ ความจริงที่แกเห็นไม่ได้ทำให้แกรู้สึกนึกผิดกับสิ่งที่แกทำกับฉันไว้เลยสักนิดเดียว”
นิสาอึ้ง จะยกมือไหว้อ้อนวอนขออีกแต่มือถูกพิกุลสะกดไว้ จับข้อมือนิสาบิดไปที่ด้านหลัง แล้วเชือกเส้นหนึ่งก็เลื้อยพาดมามัดมือนิสาไว้ นิสาถูกพลังของพิกุลดึงขึ้นมาดันไว้กับผนัง ยิ้มร้ายบอกว่า
“แกจะไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้ยกมือไหว้เพื่อร้องขอชีวิต” นิสาก็ยังขอเจอนิราศ ถามว่าเขายังปลอดภัยอยู่ใช่ไหม “รักเขามากใช่ไหม อยากรู้ไหมว่าความรักของแกมันทำร้ายฉันยังไง”
พิกุลจ้องตาของนิสาให้มองมาที่ตาของตน ปรากฏภาพบรรยากาศงานแต่งงานของหลวงราชกับสารภี นิสาอึ้งแล้วร่างของเธอก็เหมือนถูกจิกหัวให้ลุกขึ้น
“แกกับคุณหลวงรวมหัวกันหลอกลวง เหยียบย่ำหัวใจฉัน มันเจ็บปวดยิ่งกว่าฆ่าฉันให้ตายทั้งเป็น”
นิสาน้ำตาซึมด้วยความรู้สึกผิด เอ่ยเสียงเครือ
“ฉันอยากขอโทษที่ทำให้คุณต้องผิดหวัง ฉันเข้าใจคุณนะ การมอบหัวใจรักทั้งหมดที่เรามีให้กับคนที่ไม่รักเรามันเจ็บปวดแค่ไหน แต่คุณก็รู้ว่าความรักระหว่างคุณกับพี่นิราศมันเป็นไปไม่ได้ คุณอยู่คนละภพ คุณเป็นผีเขาเป็นคน คุณกับเขาไม่มีวันอยู่ร่วมกันได้”
“ผีอย่างฉันให้เป็นคนคงยาก แต่ถ้าทำให้คนกลายเป็นผีคงง่ายกว่า”
พิกุลพูดอย่างเลือดเย็น นิสาหวาดกลัวว่าพิกุลจะทำอย่างที่พูด อ้อนวอนว่าคุณจะเอาพี่นิราศไปไม่ได้ อย่าทำแบบนั้น พิกุลตาวาวโรจน์ เคลื่อนเข้าหานิสาในพริบตาเดียวพร้อมกับยกมือขวาบีบคอนิสากระแทกเข้ากับผนังปึ่ง!
“ฉันสงสัยมาตลอด...ทำไมคนบาปหนาอย่างแกถึงหนีนรกไปเกิดได้ ทำไมกรรมถึงละเว้นคนชั่วอย่างแก”
พิกุลดันนิสาแรงขึ้นจนผนังด้านหลังลั่นเหมือนกำลังจะปริออก พิกุลดึงนิสาออกมาแล้วเหวี่ยงร่างนิสากระแทกผนังอย่างแรง ร่างนิสาหลุดเข้าไปในเรือนทันที
ที่ห้องนอนเรือนจางวางพ่วง นิราศนอนอยู่บนเตียง เสียงพิกุลลอดเข้ามาว่า
“ถ้ากรรมไม่ตามสนองแก ฉันจะเป็นคนลงโทษแกเอง!”
“ไม่จริง!!!” นิสาร้องอย่างหวาดกลัว
นิราศที่นอนอยู่ตากระตุกเบาๆ เขารู้สึกตัวและพยายามลุกขึ้น
ร่างนิสาถูกเหวี่ยงเข้ามาในเรือนทั้งที่มือถูกมัดไพล่หลัง พิกุลก้าวเข้ามายืนตรงหน้า นิสาคร่ำครวญว่า
“ตั้งแต่ฉันเกิด ไม่เคยมีสักวันที่ฉันหลับตาได้ กรรมทำหน้าที่ของมันเสมอ ชีวิตของฉันวันนี้ไม่ต่างจากคนตกนรกทั้งเป็น คุณพิกุล...ฆ่าฉัน แล้วขอให้เรื่องระหว่างเราจบกันแค่นี้”
“ความตายมันสบายเกินไป...ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต แต่หลายชีวิตที่แกทำลายเขาต้องเผชิญกับความโหดเหี้ยมทรมานจนแม้แต่วิญญาณก็ยังถูกจองจำด้วยความเจ็บปวดก่อนตายไม่เคยลืม ฉันจะให้แกลิ้มรสความทรมานทุรนทุรายก่อนตายมันถึงจะสาสมกับบาปที่แกทำ!!”
ร่างนิสาถูกเหวี่ยงไปกระแทกเสาเรือนด้วยความโกรธของพิกุล นิสาเลือดไหลจากมุมปาก แต่พิกุลไม่สนใจ นิสากลั้นความเจ็บปวด ขอร้องพิกุลว่า ตนยอมตายแต่ขอให้พี่นิราศปลอดภัย
“ก็ไม่เลวนะ หญิงร้าย...ชายโฉด...กับจุดจบแสน ทรมาน”
ooooooo
นิสาหวาดกลัวมาก มองไปเห็นว่าตัวเองอยู่สูงจากพื้นมาก มองไปด้านล่างเห็นว่าตัวเองยืนอยู่บนเก้าอี้ส่วนพิกุลยืนที่หน้าประตูห้อง พูดอย่างเลือดเย็น
“ฉันรอวันนี้มานาน...วันที่แกต้องตายด้วยความทุกข์ทรมาน ไม่มีวิธีไหนที่สาสมมากไปกว่านี้”
นิสายืนอยู่บนเก้าอี้ มีห่วงเชือกที่ห้อยลงมาจากขื่อคล้องคอไว้ นิสาต้องเขย่งเท้าเพื่อไม่ให้ห่วงรัดคอ พิกุลมองภาพนั้นอย่างสะใจ ถามว่า
“รู้สึกยังไงที่ความตายกำลังคืบคลานหาแก” นิสาขอโทษครั้งแล้วครั้งเล่า พิกุลพูดเลือดเย็นว่า “เมื่อจวนตายจึงคิดได้สินะว่าแกต้องขอโทษฉัน มันเป็นการเอาตัวรอดไม่ใช่เพราะสำนึกเลยสักนิด คนที่ทำเรื่องชั่วๆ อย่างแกมันคงอยู่ในสันดาน ฉันจะให้แกตายอย่างช้าๆ ทุกข์ทรมานยิ่งกว่าทุกคนที่แกฆ่า...นังสารภี!!”
นิสาช็อกเมื่อรู้ว่าในอดีตได้ทำเรื่องเลวร้ายไว้กับคนมากมาย ทั้งการใช้ลิ่มแบ่งชาแทงจีนสงจนตาย ทั้งการวางยาหญิงเดือนกับหญิงดาวจนประสาทหลอนฆ่ากันเอง และภาพจางวางพ่วงกับครอบครัวถูกเผาทั้งเป็น
นิสาพยายามยื้อชีวิตด้วยการเขย่งปลายเท้าเหยียบเก้าอี้ไว้ไม่ให้ห่วงรัดคออย่างทรมาน
“แกไม่ต้องห่วง ฉันจะส่งเขาตามไปหาแก ไปใช้กรรมร่วมกับแกในนรก!” นิสาอ้อนวอนอย่าทำอะไรพี่นิราศ บอกว่าตนรู้ว่าพิกุลยังรักเขาและรักมากด้วย พิกุลตวาด “ไม่จริง!!! ฉันไม่ได้รักคุณหลวง”
“คุณโกหกใครก็ได้ แต่โกหกตัวเองไม่ได้หรอกค่ะ คุณยังหึงหวงฉัน คุณติดค้างอยู่ที่นี่หลายสิบปีเพียงเพื่อรอเจอเขา หัวใจของคุณยังมีแต่พี่นิราศคนเดียว” พิกุลตวาดให้หุบปาก ถึงเวลาของแกแล้ว นิสาตะโกนสุดเสียง “พี่นิราศตื่นเถอะค่ะพี่ รีบหนีไปจากที่นี่ พี่นิราศ!!”
พริบตานั้น เก้าอี้ที่รองเท้านิสาก็เลื่อนออกไปด้วยพลังของพิกุล นิสาร้องสุดเสียง
“พี่นิราศ...พี่นิราศ!!!”
ooooooo
เท้านิสาหลุดจากเก้าอี้ดิ้นทุรนทุราย พิกุลมองถามอย่างสะใจว่าเข้าใจแล้วใช่ไหมว่าความอึดอัดทรมานก่อนตายมันน่ากลัวแค่ไหน ทันใดนั้นประตูเปิดออก นิราศเข้ามาร้องลั่น
“นิสา!!!” นิราศถลาเข้ามาอุ้มนิสาไม่ให้เชือก
รัดคอ “พิกุลอย่าทำอะไรเขา อย่าทำแบบนี้เลย”
พิกุลมองนิราศที่พยายามช่วยชีวิตนิสาอย่างเจ็บปวด ยื่นมือไปบีบคอนิราศ แต่นิราศก็ยังพยายามช่วยนิสา พิกุลเหวี่ยงนิราศไปกระแทกเสาด้วยความแค้นเป็นจังหวะที่คอนิสาหลุดจากเชือก นิราศปล่อยร่างนิสากระแทกพื้น พิกุลหันมาบีบคอนิสา นิราศพยายามลุกขึ้นขวางขอร้องพิกุลอย่าฆ่าใครเลย
พิกุลยิ่งผิดหวังเสียใจต่อว่านิราศที่ต่อหน้าต่อตาตนยังปกป้องนิสา ต่อว่าอย่างเจ็บปวดว่า
“คุณหลอกให้อิฉันเชื่อคำโกหกว่ารักของคุณ ทั้งที่อิฉันยอมทิ้งครอบครัว ทิ้งทุกอย่างเพื่อให้เราได้รักกัน แต่คุณกลับหลอกลวงอิฉัน แต่งงานกับมัน ครอบครัวอิฉันต้องตาย แต่คุณกลับใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับมัน!!”
“ผมขอโทษพิกุล แต่ผมไม่อยากให้คุณฆ่าใคร มันจะกลายเป็นบาปติดตัวคุณนะ”
อ่านละคร ปี่แก้วนางหงส์ ตอนที่ 12 วันที่ 2 ธ.ค.61
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ บทประพันธ์โดย เสน่ห์ โกมารชุนละคร ปี่แก้วนางหงส์ บทโทรทัศน์โดย บลูลาวา
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ที่มา ไทยรัฐ