อ่านละคร ตุ๊กตาผี ตอนที่ 9 วันที่ 27 ม.ค.62
“รัก...ใครเหรอ อย่าบอกว่าไอ้รุจนะ ยังไงมันก็ไว้ใจไม่ได้”“ไม่ใช่พี่รุจหรอกค่ะแต่เป็นคุณน้านวลทิพย์”
ม่านฟ้าลอบยิ้มร้าย แกล้งโวยวาย “โอ๊ย...ผีมันจะออกแบบลวดลายให้หล่อนได้ไง อย่าพูดโยกโย้เลยฉันสองคนไม่ใช่เพื่อนเล่นเธอนะธนิดา ถ้าเธอไม่พูดความจริงฉันจะไม่ยอมให้ใช้วัตถุดิบ เครื่องมือทุกอย่าง คนงานทุกคน”
ธนิดายืนยันว่าพูดความจริงรวมทั้งเครื่องเพชรของนวลทิพย์ก็มีอยู่จริง พิชิตได้จังหวะขอดูอย่างหน้าไม่อายแต่ธนิดาก็บ่ายเบี่ยงและขอตัวไปดูคนงานดื้อๆ ม่านฟ้ามองตามแล้วเหยียดยิ้ม
“ฟ้าอยากรู้แล้วสิว่าเมียคุณมีเครื่องเพชรกี่ชุด...ถ้าตุ๊กตาหยกมันหายากนักก็หาทางเอาเครื่องเพชรมันมาขายสิคะ...แค่นี้เราก็ไม่อดตายแล้ว”
“เมียผมนี่เก่งจริงๆ...”
พิชิตกับม่านฟ้ามีความหวังอีกครั้งจะเอาเครื่องเพชรชุดพิเศษของนวลทิพย์ไปขายเอาเงินมาใช้จ่าย
อติรุจพอเดาสถานการณ์ได้และไม่รั้งรอจะคาดคั้นเหตุผลจากธนิดา
“ทำไมนิดถึงบอกพวกเขาล่ะ”
“นิดจำเป็นค่ะ ไม่งั้นเขาก็ไม่ยอมให้นิดใช้เครื่องมือ ใช้วัตถุดิบ คนงานอีกล่ะคะ ถ้าไม่บอกเราก็คงผลิตงานไม่ทันตามที่รับปากเขาไว้...นิดเป็นห่วงทิพย์พิมานค่ะพี่รุจ”
ธนิดายอมทำทุกอย่างเพื่อแป้งร่ำและรักษาทิพย์พิมานสมบัติที่ธาดากับนวลทิพย์ช่วยกันสร้าง อติรุจเข้าใจเจตนาของเธอแต่ไม่วายกังวลเพราะพิชิตกับม่านฟ้าคงไม่ยอมอยู่เฉยเรื่องเครื่องเพชรของนวลทิพย์
“พี่ก็แค่เป็นห่วงกลัวมันจะ...เอ่อ...ไม่รู้สิ...อดคิดไปในทางร้ายไม่ได้ นิดต้องระวังตัวนะจ๊ะ”
ooooooo
พิชิตเล่าให้พ่อแม่ฟังเรื่องเครื่องเพชรชุดฟอร์เอฟเวอร์เลิฟของนวลทิพย์ซึ่งธนิดาใช้เป็นแรง-บันดาลใจออกแบบชิ้นงานประกวดจนได้รางวัลชนะเลิศ เขากับม่านฟ้าช่วยกันบีบจนธนิดาต้องยอมนำชุดเครื่องเพชรมาให้ดู จันกับพุดตาวาวด้วยความโลภยุให้พิชิตหลอกถามธนิดาอีกเพราะเชื่อว่านวลทิพย์มีสมบัติมากกว่านั้น
“ผมต้องเค้นเอาความจริงให้ได้ แต่ไม่รู้ว่านิดจะยอมบอกหรือเปล่า”
จันกับพุดสบตากันยิ้มๆก่อนที่ฝ่ายแรกจะแนะนำลูกชายคนโต
“แกนี่ไม่สมกับเป็นลูกฉันเลยจริงๆ ฉันเคยบอกแกแล้วไงว่านังหนูนิดนั่นถ้าใครได้ไปเป็นเมียก็มีแต่จะส่งเสริมผัว ทำงานก็เก่งสารพัดแถมตอนนี้ยังมีสมบัติอุบไว้อีกตั้งไม่รู้เท่าไหร่”
“จริงของแม่แก...ถ้าปล่อยให้หลุดมือไปล่ะก็แกเสียเชิงชายหมดแน่ตาพิชิตเอ๊ย”
พุดสนับสนุนวิธีการของเมียเต็มที่ พิชิตเนื้อเต้นแต่ยังห่วงเรื่องม่านฟ้า
“แล้วฟ้าล่ะครับ จะให้ผมเอาฟ้าไปไว้ที่ไหน”
“โอ๊ย...เป็นเมียน้อยมาทั้งชีวิตก็ให้เป็นเมียน้อยต่อไปสิ...จะยากอะไร”
จันพูดอย่างไม่ยี่หระ พิชิตยิ้มกว้างอย่างมีความหวัง ไม่รู้เลยว่าม่านฟ้าแอบได้ยินทุกอย่าง แค้นใจมากที่ครอบครัวพิชิตคิดหักหลังและเฉดหัวเธอ
“คิดเหรอว่าคนอย่างฉันจะจนมุมง่ายๆ”
ม่านฟ้าคิดเอาคืนสั่งสอนพวกพิชิตด้วยการยืมมือเริงวุฒิ ผีนวลทิพย์ซึ่งกำลังบำเพ็ญเพียรบารมีรักษาบาดแผลตามตัวรับรู้ทุกอย่างและพยายามระงับอารมณ์ตามที่หลวงพ่อสอน
“ความพยาบาท อาฆาตจองเวรเป็นเหมือนไฟที่เผาไหม้จิตใจตนเอง โยมนวลทิพย์ต้องละวางจิตจึงจะเป็นสุข”
กระนั้นพฤติกรรมของม่านฟ้าก็ทำให้ผีนวลทิพย์แทบอดใจไม่ไหว แอบเข้าไปในห้องเก็บของมีค่าของนวลทิพย์เพื่อขโมยข้าวของแบรนด์เนมและชุดเครื่องเพชรมากมายที่ไม่เคยเห็น
“กล่องเครื่องเพชร...โอย...สวย...สวยเหลือเกิน มันต้องเป็นของฉันทั้งหมด!”
พูดพลางกอบโกยกล่องเครื่องเพชรกลับห้อง
ผีนวลทิพย์รับรู้ได้จากญาณพิเศษ ตั้งท่าจะออกจากสมาธิไปเอาเรื่องแต่ถูกหลวงพ่อถอดจิตมาห้ามไว้
“ปล่อยเขาเถอะ...ถ้าโยมไม่ละความพยาบาทอาตมาก็ช่วยอะไรโยมไม่ได้”
ผีนวลทิพย์ต้องข่มใจไม่ให้เล่นงานม่านฟ้า เหล่าตุ๊กตาผีจัดการแทนจนม่านฟ้าต้องหนีกระเจิง ตะกรุดที่เพิ่งได้คืนก็กระเด็นหายไปแล้ว เปิดโอกาสให้ผีนวลทิพย์โผล่แผลงฤทธิ์เดชเต็มที่
“อยากได้สมบัติกูมากนักใช่ไหม!”
ม่านฟ้าส่งเสียงร้องเอะอะลั่นบ้าน เรียกธนิดาและสมาชิกคนอื่นให้มาดู พุดกับจันช่วยกันโกยเครื่องเพชรของนวลทิพย์ด้วยความละโมบ สายกับธนิดาพยายามห้ามแต่ไม่มีใครหยุดมือ เหล่าตุ๊กตาผีจึงอาละวาดจนพุดกับจันขวัญผวา จับไข้หัวโกร๋นต้องพากันไปสงบสติอารมณ์ที่วัด!
พิชิตใช้ตะกรุดของตนช่วยม่านฟ้าจากฤทธิ์เดชของเหล่าตุ๊กตาผี ม่านฟ้าสติแตกมาก เมื่อได้สติก็ช่วยชู้รักไปหาตะกรุดที่ตนทำหล่นหายระหว่างขโมยเครื่องเพชรของนวลทิพย์
เหล่าตุ๊กตาผีไม่กล้าเข้าใกล้พิชิตกับม่านฟ้าเพราะกลัวฤทธิ์ตะกรุด ม่านฟ้าหาตะกรุดจนเจอและวิ่งกลับห้องพร้อมพิชิตโดยไม่เหลียวหลัง พิชิตกอดปลอบชู้รัก พลางบ่นที่เธอไปขโมยของนวลทิพย์ตามลำพัง
“ถึงมีตะกรุดก็ต้องระวังตัวนะ ไอ้พวกผีตุ๊กตามันไม่ปล่อยเราไว้แน่ รออีกหน่อยเถอะ...ทุกอย่างจะเป็นของเรา”
“หมายความว่า...คุณคิดวิธีได้แล้วเหรอคะ”
“เรื่องแบบนี้ผมถนัด”
“ฟ้ารักคุณที่สุดเลยค่ะ ว่าแต่...คุณจะทำยังไงคะนังนิดมันถึงจะเอาเครื่องเพชรมาให้เรา”
“ยอมเสียเงินสักก้อนให้ไอ้พวกกรรมการบริษัทมันพูดแทน คนพวกนี้มันเป็นทาสเงิน ซื้อมันได้เราก็ได้ทุกอย่าง!”
พิชิตไม่ตักเตือนม่านฟ้าที่ขโมยของนวลทิพย์แต่คิดแผนชั่วร้ายหลอกล่อธนิดาให้นำเครื่องเพชรจากตู้เซฟธนาคารมาให้ดู ด้วยการติดสินบนพวกคณะกรรมการบริหารของทิพย์พิมานให้ช่วยกันกดดัน ธนิดายังตามเกมพิชิตไม่ทัน เข้าไปประชุมแต่เช้าของวันต่อมาพร้อมอติรุจ
“ขอแสดงความยินดีกับคุณธนิดาที่ได้รับรางวัลชนะเลิศการออกแบบเครื่องประดับและเฟอร์นิเจอร์จากประเทศฝรั่งเศส ออเดอร์ให้เราผลิตสินค้ามากมายทิพย์พิมานมีผลประกอบการเพิ่มขึ้นมาทันที”
คำยินดีอย่างเป็นทางการจากปากพิชิตทำให้ธนิดากับอติรุจนิ่วหน้า พวกคณะกรรมการที่รับสินบนจากพิชิตไม่รอช้ารีบลากเข้าประเด็นตามแผน
“เห็นว่าลายที่ส่งเข้าประกวดเป็นไอเดียของคุณนวลทิพย์เหรอครับ ดีจังเลย...เราน่าจะจัดงานเปิดตัวสินค้าลอตนี้ เอาให้ยิ่งใหญ่เลย เป็นการเชิดชูเกียรติคุณนวลทิพย์ด้วย ไม่ทราบที่ประชุมเห็นด้วยไหมคะ”
คณะกรรมการที่เหลือพยักพเยิดให้กัน ม่านฟ้าร่วมเล่นละครตบตา
“อุ๊ย...น่าตื่นเต้นจังค่ะ ฟ้าอยากรู้ซะแล้วสิคะว่าจะจัดงานเปิดตัวยังไง”
“จัดงานแฟชั่นโชว์เครื่องประดับที่เราผลิตสิคะ คนมางานจะได้เห็นความสามารถของหนูธนิดาด้วย”
“แน่นอนค่ะ ฟินาเล่ปิดท้ายต้องเป็น...ฟอร์เอฟเวอร์เลิฟ”
ม่านฟ้าพูดอย่างเคลิ้มๆ อดฝันหวานถึงเครื่องเพชรของนวลทิพย์ไม่ได้ ธนิดาโพล่งขัดทันที
“ไม่ได้นะคะ ของนั่นมีค่ามากไม่ควรนำมาเปิดเผย”
พวกคณะกรรมการรอจังหวะอยู่แล้ว แกล้งพูดกดดัน
“ถ้าไม่มีคนเขาก็ต้องหาว่าเราโกหก คนคงเอาไปพูดกันเสียๆหายๆ มันไม่คุ้มเลยนะ คิดดูดีๆสิคุณธนิดา”
ธนิดามีสีหน้าอึดอัด พิชิตได้ทีตอกย้ำ
“นั่นสินิด นี่เป็นโอกาสสุดท้ายแล้วนะที่จะเรียกชื่อเสียงของทิพย์พิมานกลับคืนมา”
“งานนี้มันเป็นการพิสูจน์แล้วนะว่าเธอจริงใจต่อทิพย์พิมานหรือเปล่า”
ม่านฟ้าพูดพลางยิ้มยั่วประสาท ธนิดาเจ็บใจมากแต่ห่วงบริษัทมากกว่า
“ถ้าคุณม่านฟ้าต้องการก็ตกลงค่ะ แต่ขอให้มีการอารักขาอย่างเข้มแข็ง เสร็จงานแล้วรีบเก็บในตู้นิรภัยทันที!”
ooooooo
พิชิตเห็นธนิดายังไม่เต็มใจร่วมมือก็เรียกตัวไปเกลี้ยกล่อมด้วยการอ้างทิพย์พิมานและชื่อนวลทิพย์
“น้าว่าจะเชิญแขกเก่าๆของนวลทิพย์มาร่วมงาน ด้วย วิญญาณของทิพย์ต้องดีใจ น้าก็เลยคิดว่าจะให้เอาเครื่องเพชรที่ทิพย์เคยออกแบบไว้มาโชว์บนเวที เพื่อนๆของทิพย์จะได้นึกถึงทิพย์กันด้วย”
อติรุจตามมาคุมเชิง อยากทักท้วงเต็มแก่ แต่พิชิตกับม่านฟ้าไม่เปิดโอกาส ธนิดาจึงค้านเอง
“ถ้านิดไม่เห็นด้วยล่ะคะ”
“น้าขอเหตุผล”
“เรื่องนี้น้าทิพย์ต้องเป็นคนตัดสินใจเอง”
ธนิดาไม่เชื่อว่านวลทิพย์จะเห็นด้วยกับเรื่องนี้ พยายามบ่ายเบี่ยงแต่พิชิตก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ
“ถ้าคิดว่าติดต่อทิพย์ได้ก็ลองดูแต่ว่าน้าต้องรับรู้ด้วย น้าก็อยากจะถามทิพย์เหมือนกัน งานนี้จะเป็นงานกู้ศักดิ์ศรีของทิพย์พิมานกลับคืนมา แล้วน้าก็เชื่อว่าทิพย์ต้องเห็นด้วย ทิพย์ต้องดีใจที่เห็นเพื่อนๆมาในงานนี้”
ม่านฟ้าไม่ปล่อยให้โอกาสงามๆหลุดลอยอ้างชื่อเสียงบริษัทเพราะรู้ดีว่าเป็นจุดอ่อนของธนิดา
“ทันทีที่นางแบบกิตติมศักดิ์เดินแฟชั่นโชว์เครื่องเพชรของคุณนวลทิพย์สื่อต่างๆจะประโคมให้ชื่อทิพย์พิมานกลับคืนมาภายในหนึ่งคืน จะมีงานไหนที่วิเศษสุดเท่านี้อีกล่ะคุณนิด”
ธนิดาลังเล พิชิตมั่นใจว่าเธอจะตกลงแกล้งพูดกดดันทิ้งท้าย
“ลองคิดดูนะ...น้าทำทุกอย่างเพื่อทิพย์และนิด ถึงที่สุดก็เพื่อทิพย์พิมาน แต่ถ้านิดไม่เห็นความตั้งใจน้าก็เสียใจ”
อติรุจเห็นสีหน้าอึดอัดของธนิดาจึงเสนอตัวดูแลเรื่องรักษาความปลอดภัยเครื่องเพชรทั้งหมดของนวลทิพย์ พิชิตกับม่านฟ้าไม่ขัดเพราะอยากให้ธนิดาตายใจว่าทำเพื่อบริษัทจริงๆ
เทพรับรู้เรื่องทุกอย่างด้วยความกังวล ธนิดาหนักใจมากเพราะไม่ไว้ใจพิชิตกับม่านฟ้า แต่เพื่อทิพย์พิมานเธอเลยยอมเสี่ยง...อย่างน้อยก็อาจกู้ชื่อเสียงและสถานการณ์เลวร้ายของบริษัทให้ดีขึ้นบ้าง
ooooooo
พิชิตกับม่านฟ้าสาแก่ใจมากที่หลอกธนิดาให้ยอมนำเครื่องเพชรของนวลทิพย์มาเปิดแสดงได้สำเร็จ
“นึกถึงหน้านังนิดตะกี้นี้แล้วสะใจจริงๆเลยค่ะ มันคิดว่าทิพย์พิมานเป็นของมัน มันก็ต้องโดนแบบนี้แหละ ว่าแต่คุณพิชิต...แน่ใจนะว่าจะใช้วิธีนี้”
“ขอกันดีๆมันคงไม่ให้หรอก ผมถึงต้องให้คนมาปล้นเครื่องเพชร!”
ม่านฟ้ายิ้มชอบใจ รู้แผนการของชู้รักดีจะหาทางดักปล้นเครื่องเพชรของนวลทิพย์
“ฟ้าเลือกคนไม่ผิดจริงๆค่ะ แต่ระวังนะว่านายอติรุจเขาเป็นฝ่ายรักษาความปลอดภัย”
“คุ้มครองตัวมันเองให้ได้ก่อนเถอะ!”
พิชิตไม่หวั่นเรื่องอติรุจ มั่นใจว่าลูกน้องที่ตนจ้างจะทำงานสำเร็จ ผีนวลทิพย์ได้ยินทุกอย่างแผลงฤทธิ์ให้รถของสองผัวเมียแฉลบข้างทางพลางพึมพำอาฆาต
“ความผิดพลาดของฉันมีอย่างเดียวเท่านั้นคือเลือกคุณมาเป็นสามี”
ทั้งพิชิตและม่านฟ้าไม่คิดว่าเหตุการณ์รถแฉลบเป็นฝีมือผีนวลทิพย์ โทร.เรียกประกันรถมาจัดการ พิชิตหัวเสียไม่น้อย ม่านฟ้าขี้เกียจรองรับอารมณ์เลยปลีกตัวดื้อๆและนัดเจอเริงวุฒิเพราะแค้นใจที่พิชิตคิดรวบหัวรวบหางธนิดาม่านฟ้าเลยคิดแผนตลบหลังบอกเรื่องทั้งหมดให้
เริงวุฒิรู้เพื่อยืมมือเขาจัดการสั่งสอนพิชิต เริงวุฒิรู้ทันม่านฟ้าแต่ยอมร่วมมือเพราะอยากทำลายทิพย์พิมาน
“ผมจะไม่ยอมให้ไอ้พิชิตมันรวยได้หรอก”
“คุณจะทำยังไง”
“ถ้าใครสักคนควรได้รับรางวัลสารเลวแห่งชาติผมว่าไอ้พิชิตนี่แหละต้องได้รางวัลนี้ไป ระยำ! คิดจะปล้นบริษัทตัวเอง...ผมจะสั่งสอนมันด้วยการส่งคนไปปล้นมันอีกต่อหนึ่ง”
ม่านฟ้าสะใจมาก ไม่อินังขังขอบผลประโยชน์ของใครนอกจากตัวเอง
“คุณอยากได้อะไรก็เอาไปเถอะค่ะแต่ชุดฟอร์เอฟเวอร์เลิฟนั่นฟ้าขอนะคะ”
“จะเอาไปทำไมในเมื่อทั้งหมดก็เป็นของเราสองคนอยู่แล้ว”
“ฟ้าอยากได้...ตกลงตามนี้นะคะ”
พูดจบก็ขอตัวทันที ทิ้งเริงวุฒิให้มองตามนิ่งๆ ยิ้มร้ายเมื่อคิดว่าความปรารถนาให้ทิพย์พิมานล่มสลายจะเป็นจริงในไม่ช้า...แลกกับเครื่องเพชรชุดเดียวทำไมเขาจะให้ไม่ได้!
ooooooo
ม่านฟ้าเก็บเรื่องแผนตลบหลังของตนกับเริงวุฒิอย่างแนบเนียน ควงพิชิตไปหาอาจารย์สมิงเพื่อขอให้ช่วยกำจัดผีนวลทิพย์ไม่ให้ขัดขวางแผนการปล้นครั้งสำคัญ
อาจารย์สมิงแสยะยิ้มหลังฟังแผนการของลูกค้ารายใหญ่ทั้งสอง
“ผมจะเอาอีผีนวลทิพย์มาขังไว้เลยล่ะ ต่อไปจะไม่มีผีอยู่ในบ้านคุณสักตัวเดียว...แต่มีข้อแม้...”
ม่านฟ้าแหวไม่ไว้หน้า “เงินอีกล่ะสิ แค่นี้ยังไม่พออีกเหรอ”
“อย่าดูถูกผม! ผมขอตะกรุดคืนหนึ่งดอก เสร็จงานแล้วจะคืนให้”
พิชิตไม่ยอมยกตะกรุดของตนให้อาจารย์สมิง
ผีธาดาซึ่งถูกจองจำในดวงตาปีศาจของอาจารย์สมิงเห็นและได้ยินทุกอย่าง โวยวายด้วยความเป็นห่วงนวลทิพย์
“อย่านะโว้ย อย่าทำอะไรทิพย์ ไอ้สมิง...อย่าทำอะไรเมียกู!”
อาจารย์สมิงตบหน้าอกตัวเองเพื่อปรามผีธาดา พิชิตกับม่านฟ้ามองท่าทางแปลกๆ ของหมอผีคนดัง
ด้วยแววตาสงสัยแต่ไม่สนใจมากเพราะกำลังตื่นเต้นจะกำจัดผีนวลทิพย์ได้
“จับผีนังทิพย์กับบริวารได้ต่อไปก็ไม่มีใครมาขวางเราได้ เรารวยกันคราวนี้แหละค่ะพิชิต”
“ช่วยอยู่ใกล้ๆผมด้วยล่ะ อย่าลืมว่าเวลานี้เราเหลือตะกรุดแค่ดอกเดียว”
“แหม...ฟ้ารักคุณจะตายไป ฟ้าไม่มีวันทิ้งคุณเด็ดขาด...วางใจเถอะค่ะ”
อาจารย์สมิงเริ่มแผนการร้ายในวันเดียวกันนั่นเองเพราะธนิดากับอติรุจมีกำหนดไปรับเครื่องเพชรของนวลทิพย์จากตู้เซฟธนาคาร พิชิตกับม่านฟ้าสืบจนรู้และรีบส่งลูกสมุนที่จ้างมาไปดักปล้น!
ธนิดากับอติรุจสังหรณ์ไม่ดีอย่างบอกไม่ถูก แม้การไปรับเครื่องเพชรจะราบรื่นดีแต่แป้งร่ำก็เกิดป่วยกะทันหันจนสายกับปลาต้องพาส่งโรงพยาบาล ธนิดาเป็นห่วงลูกพี่ลูกน้องตัวเล็กรบเร้าขออติรุจไปดูอาการก่อนนำเครื่องเพชรไปเก็บในห้องนิรภัยที่บริษัท อติรุจใจอ่อนแต่ไม่วายกังวลกลัวเกิดเรื่องกับเครื่องเพชรของนวลทิพย์
กว่าอาการของแป้งร่ำจะดีขึ้นก็เย็นย่ำ ธนิดาหมดห่วงยอมกลับกับอติรุจเพื่อนำเครื่องเพชรไปเก็บในห้องนิรภัย ผีนวลทิพย์กับเหล่าตุ๊กตาผีมาอารักขาเครื่องเพชรด้วย และพิชิตก็รู้ดีรอคอยเวลานี้อย่างอดทน
“ภาวนาให้มันออกมามืดพอดี งานของเราจะได้ง่ายขึ้น”
ม่านฟ้าที่รอฟังผลกับพิชิตนิ่วหน้าไม่เข้าใจ
“ยิ่งมืดผีก็จะยิ่งออกอาละวาด มันอาจจะไม่ง่ายอย่างที่คุณคิด”
“มีอาจารย์สมิงคอยช่วยจะกลัวอะไร”
“ก็เห็นเหลวตั้งหลายครั้ง คุณอย่าวางใจ”
“ผมรู้สันดานมันดี...คนอย่างอาจารย์สมิง...เงินถึงงานก็ถึง อย่าลืมว่าคราวนี้เราทุ่มเต็มที่”
“อย่าลืมกำชับคนของคุณล่ะว่าอย่าพลาด!”
ooooooo
ธนิดาบอกให้อติรุจใช้เส้นทางลัดจากโรงพยา-บาลไปบริษัท เปิดโอกาสให้พวกสมุนของพิชิตดักปล้น!
อติรุจรู้ตัวว่ารถโดนสะกดรอยโทร.บอกคมสันให้มาช่วย แต่ก็ไม่ทันการณ์รถของเขาถูกยิงจนต้องจอดข้างทาง ผีนวลทิพย์รีบมาช่วยอติรุจกับธนิดาพร้อมออกคำสั่งกับเหล่าตุ๊กตาผีที่ตามมาสมทบ
“อย่าปล่อยให้มันรอดไปได้แม้แต่คนเดียว!”
เหล่าตุ๊กตาผีแยกย้ายไปตามคำสั่ง อติรุจปกป้องธนิดาเต็มที่แต่พวกคนร้ายก็ฉกเครื่องเพชรไปจนได้ ธนิดาร้องไห้โฮ เสียใจที่ดูแลเครื่องเพชรของนวลทิพย์ไว้ไม่ได้
“พี่รุจ...เราไม่เหลืออะไรแล้ว นิดน่าจะเชื่อพี่รุจแต่แรก”
ผีนวลทิพย์โกรธจัดตามไปช่วยเหล่าตุ๊กตาผีเล่นงานพวกคนร้ายแต่ถูกอาจารย์สมิงบริกรรมคาถาจนต้องสลายตัว ผีธาดากลัวผีนวลทิพย์เป็นอันตรายตะคอกใส่อาจารย์สมิง
“อย่าทำทิพย์...อย่าทำอะไรเมียกู!”
อาจารย์สมิงไม่ยี่หระทุบหน้าอกตัวเองอย่างแรง
“ไม่ใช่เรื่องของมึงไอ้ธาดา!”
ผีนวลทิพย์ต้านทานอาคมของอาจารย์สมิงไม่ไหว ตะโกนร้องขอตุ๊กตาหยกในตุ๊กตาวาวาของลูกสาวให้มาช่วย แป้งร่ำที่กำลังจะกลับบ้านพร้อมสายกับปลาจะช่วยแต่สื่อสารไม่ได้ทำให้ผีนวลทิพย์ถูกจับตัวในที่สุด
ธนิดายังไม่รู้เรื่องผีนวลทิพย์ถูกอาจารย์สมิงจับตัว ร่ำไห้กับอกอติรุจที่กอดปลอบไม่ห่าง
“ใจเย็นๆนะ ไอ้หมวดออกตามล่าคนร้ายแล้วเราต้องได้ของกลับคืนมา”
“รวมกันเป็นร้อยล้าน คุณน้าสั่งทำไว้ให้เป็นทุนของทิพย์พิมานในวันหน้า...โธ่...”
“คุณน้ากับบริวารจะต้องตามกลับมาคืนให้ได้”
อาจารย์สมิงใช้ตะกรุดที่ทวงคืนจากพวกพิชิตมาจับตัวผีนวลทิพย์ไปได้ พิชิตกับม่านฟ้าเลยได้ครอบครองเครื่องเพชรที่ปล้นมาสมใจ เหล่าตุ๊กตาผีจะขัดขวางแต่ถูกอาจารย์สมิงเล่นงานจนต้องหนีไปอยู่ในตุ๊กตาหยก
คมสันตามรอยพวกคนร้ายจนรวบตัวได้หมดและเค้นคอจนรับสารภาพว่าพิชิตเป็นผู้ว่าจ้าง พิชิตยังไม่รู้ตัวว่าถูกซัดทอดมัวย่ามใจที่ได้เครื่องเพชร ม่านฟ้าลอบยิ้มร้ายก่อนทำเป็นตกใจเมื่อรถถูกดักปล้นระหว่างทาง
ธงมือขวาคนสนิทของเริงวุฒินั่นเองที่ยกพวกมาดักปล้นเครื่องเพชรจากพิชิตตามแผนตลบหลังของม่านฟ้าและเริงวุฒิ พิชิตขัดขืนจะไม่ยอมแต่ม่านฟ้าก็ตีบทแตกคร่ำครวญกลัวตายจนเขาต้องยอมแบบเสียไม่ได้
ooooooo
พิชิตแค้นมากที่ถูกดักปล้นกลางทาง อยากอาละวาดเต็มแก่แต่ออกอาการไม่ได้เพราะปล้นเครื่องเพชรมาจากธนิดาอีกที ธนิดายังไม่รู้ว่าเครื่องเพชรถูกเปลี่ยนมือมัวนั่งเศร้ากับอติรุจที่โรงพัก
“ทิพย์พิมานไม่เหลืออะไรอีกแล้ว”
“เหลือสิ...ทิพย์พิมานยังมีนิด มีพนักงานทุกคน นิดยังมีพี่...”
อติรุจปลอบประโลมเสียงอ่อน ธนิดาเสียกำลังใจมากโผกอดเขาแน่น
“ชื่อเสียงของทิพย์พิมานป่นปี้หมดแล้ว เครื่องเพชรหลายร้อยล้านที่คุณน้าเก็บไว้ให้เป็นทุนก็ถูกปล้น”
คมสันกลับจากสำรวจที่เกิดเหตุ เห็นสภาพเจ้าทุกข์อย่างธนิดาก็ถอนใจเบาๆก่อนรายงานสถานการณ์เรื่องคนร้ายถูกจับทั้งหมด เขาจะกันบางคนเป็นพยานและนำเครื่องเพชรมาคืนให้ได้
ธนิดาเบาใจขึ้น ก่อนมีสีหน้าเคร่งเครียดเมื่อคิดถึงพิชิต
“แล้วคุณพิชิตล่ะคะ...ติดต่อได้ไหม”
อติรุจเบ้หน้าโพล่งเซ็งๆ “ผมว่าต้องเป็นมันน่ะแหละ”
คมสันรีบบอก “สายรายงานว่าเห็นรถของพิชิต กำลังมุ่งหน้ากลับบ้าน”
“งั้นเราก็ไปกันสิ...นิดอยากเห็นหน้าไอ้โจรห้าร้อยเต็มทีแล้ว”
ธนิดาบอกพลางขยับตัว แตะจี้หยกที่คอเพื่อสื่อสารกับผีนวลทิพย์เหมือนเคยแต่ติดต่อไม่ได้ กระนั้นเธอก็ไม่มีเวลาคิดมากเพราะสำคัญตอนนี้คือตามหาเครื่องเพชรที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย...
ขณะที่พวกธนิดาตามหาเบาะแสเรื่องเครื่องเพชรถูกปล้น พิชิตหัวเสียมากที่ทุกอย่างผิดแผน ฮึดฮัดกับม่านฟ้า
“อาจารย์สมิงอุตส่าห์กำจัดทิพย์ได้ แต่เพชรดันถูกปล้นไปต่อหน้าต่อตา เจ็บใจนัก! ต้องเป็นมึงแน่ไอ้เริงวุฒิ”
ม่านฟ้าลอบเบ้หน้าก่อนแกล้งโบ้ยความผิดให้คมสันกับอติรุจ
“ทำไมคุณไม่สงสัยไอ้รุจกับไอ้หมวดล่ะคะ มันเป็นคนไปเอาเพชรออกจากเซฟธนาคารฟ้าว่าต้องเป็นพวกมันแน่”
“ไอ้หมวดกับไอ้รุจ!”
พิชิตหูเบา หมายมั่นปั้นมือจะเอาเรื่องอติรุจกับคมสันตามคำยุแยงของม่านฟ้า เมื่อกลับบ้านเจอสองหนุ่มเป้าหมายก็ไม่รอช้าโวยวายใส่ โดยเฉพาะกับคมสันที่คาดคั้นเขาเรื่องถูกคนร้ายซัดทอด
“ก็ตำรวจทำงานกันประสาอะไรล่ะวะ แทนที่จะสกัดมันไว้กลับปล่อยให้มันหอบเพชรหนีไปได้”
“แต่กลุ่มโจรสารภาพแล้วนะครับว่าคุณเป็นผู้ว่าจ้าง”
“อะไร! ใครสารภาพอะไร พูดให้ดีๆนะไอ้ตำรวจ”
ท่าทางเกรี้ยวกราดของพิชิตทำให้อติรุจมั่นใจว่าเขามีส่วนรู้เห็น ม่านฟ้าแสร้งช่วยพูดกลบเกลื่อนให้ชู้รัก ธนิดาทนฟังต่อไม่ไหวโพล่งลั่น “ในโลกนี้คงไม่มีใครเลวเท่าคุณสองคนอีกแล้ว”
“พูดยังงี้ได้ยังไง ไม่ใช่ว่าตำรวจเป็นโจรซะเองแล้วก็เที่ยวยัดข้อหาให้คนบริสุทธิ์”
“หมายความว่ายังไงคุณฟ้า”
“เพชรอยู่กับเธอและนายอติรุจ หมวดคมสันก็เป็นเพื่อนเธอไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่รวมหัวกันสร้างเรื่องขึ้นมาแล้วโยนบาปมาให้ฉัน แหม...นึกว่าฉันไม่รู้ทันเหรอ”
พิชิตได้ทีโยนความผิดให้อติรุจเพราะเป็นคนไปเอาเครื่องเพชรจากธนาคาร ธนิดาไม่เชื่อช่วยแก้ต่าง
“พี่รุจไม่มีทางทำแบบนั้นแน่ บริษัทกำลังเจอวิกฤติขนาดนี้แทนที่จะช่วยกันกลับมาโทษกันเอง”
“หยุดโง่ได้แล้วนิด! ไม่คิดว่าไอ้รุจมันจะอยากรวยบ้างหรือไง”
ข้อกล่าวหาของพิชิตทำให้อติรุจเลือดขึ้นหน้าโต้เสียงเข้ม
“ผมบริสุทธิ์...ใครที่มันทำชั่วมันต้องได้รับกรรมอย่างสาสม!”
“กรรมเหรอ...อย่าโทษกรรมเลยว่ะ ตามจับพวกมันแล้วเอาเพชรคืนมาดีกว่ามั้ง”
พิชิตตั้งใจแขวะคมสันเลยถูกตอกไม่ไว้หน้า “เรื่องนั้นไม่ยากหรอกครับ เราจับคนร้ายได้หลายคนกำลังสอบปากคำอยู่ ว่าแต่แผลที่ใบหน้าคุณพิชิตน่ะพอจะเล่าให้เราฟังได้ไหม”
คมสันแกล้งถามหน้าตาย พิชิตชะงักก่อนแก้ตัวน้ำขุ่นๆ
“มันเรื่องส่วนตัวของผม จะรู้ไปทำไม”
“แค่เพิ่งเริ่มสอบสวน...ไอ้คนแรกก็สารภาพออกมาจนแทบหมดไส้หมดพุงแล้วล่ะครับคุณพิชิต”
พิชิตหน้าเสีย รีบเบี่ยงเบนประเด็นจะฟ้องคมสันกลับข้อหาหมิ่นประมาท คมสันไม่สะทกสะท้านแถมส่งสายตารู้ทันให้ ม่านฟ้ากลัวเสียแผนแกล้งพูดรวนใส่อติรุจจนเขาขอตัวกลับโดยมีธนิดามองตามด้วยความเป็นห่วง...
ooooooo
ผีนวลทิพย์ถูกอาจารย์สมิงมัดด้วยเชือกอาคมทำให้หนีไม่ได้ ผีธาดาได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนของผีเมียรักก็อาละวาดจะออกจากดวงตาปีศาจไปช่วย อาจารย์สมิงรำคาญเลยจับสองผัวเมียขังไว้ด้วยกัน
เหล่าตุ๊กตาผีร้อนใจตามไปช่วยผีนวลทิพย์แต่ถูกอาจารย์สมิงเล่นงานต้องหนีกระเจิง ผีนวลทิพย์โกรธมากอาฆาตอาจารย์สมิงเสียงกร้าว
“แกไม่มีวันหนีเวรกรรมพ้นหรอกไอ้สมิง”
“กูหนีเวรกรรมพ้นหรือไม่พ้นมันเรื่องของกู แต่มึงหนีกูให้พ้นเถอะอีนวลทิพย์”
ผีนวลทิพย์แค้นใจมาก ผีธาดาต้องปลอบให้ใจเย็นๆ
“พี่เชื่อว่าต้องมีคนมาช่วยเรา อย่าให้มันทำร้ายเราจนเจ็บไปมากกว่านี้เลยทิพย์”
แป้งร่ำเสียใจมากที่เหล่าตุ๊กตาผีช่วยผีพ่อแม่ไม่ได้ ร้องไห้คร่ำครวญจนปลากับสายผิดสังเกตและบอกให้ธนิดารู้ในเช้าวันต่อมา ธนิดาสงสัยว่าแป้งร่ำอาจติดต่อกับผีนวลทิพย์ได้เลยตัดสินใจลองสืบจากพิชิตเพราะเชื่อว่าเขาต้องมีส่วนกับการหายตัวไปของผีน้าสาว
ธนิดาแสร้งทำทียกข้าวเช้าไปให้พิชิตถึงห้องนอน ม่านฟ้าระแวง จับผิดเต็มที่
“ร้อยวันพันปีแกไม่เคยทำดีกับฉันสองคน แล้ววันนี้ผีบ้าตัวไหนมันสิงหล่อนมาล่ะ”
“นั่นสิ...ผีตนไหนล่ะ บ้านนี้มีผีตั้งเยอะแยะ”
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าผีตนไหน รู้แต่ว่าตอนนี้ผีนังนวลทิพย์มันสิงใครไม่ได้แล้ว”
ม่านฟ้าหลุดปากเรื่องผีนวลทิพย์ พิชิตรีบเฉไฉกลบเกลื่อนและไล่ธนิดาออกจากห้อง ม่านฟ้าหงุดหงิดมาก ทั้งหึงและไม่พอใจที่พิชิตขัดคอ
“กลัวอะไรล่ะคะ ไม่มีผีเมียคุณคอยช่วยพวกมันแล้ว ต่อไปนี้เราก็ทำอะไรสบายขึ้น” พูดพลางยิ้มเยาะธนิดา “ถ้ารักตัวกลัวตายก็รีบหาที่อยู่ใหม่ซะ แล้วก็จำไว้ด้วยว่าแกไม่มีวันชนะฉันได้!”
“ค่ะ...คุณเก่ง...เก่งมาก เก่งให้ตลอดนะ...เพราะฉันเชื่อว่าพวกคุณหนีกรรมไม่พ้นหรอก”
อ่านละคร ตุ๊กตาผี ตอนที่ 9 วันที่ 27 ม.ค.62
ละครเรื่อง ตุ๊กตาผี แนว ดราม่า-ลึกลับ-สยองขวัญละครเรื่อง ตุ๊กตาผี บทประพันธ์โดย ประดิษฐ์ กัลย์จาฤก
ละครเรื่อง ตุ๊กตาผี บทโทรทัศน์โดย ภาคย์รพี
ละครเรื่อง ตุ๊กตาผีกำกับการแสดงโดย บรรจง สินธนมงคลกุล
ละครเรื่อง ตุ๊กตาผี ผลิตโดย บริษัท กันตนา เอฟโวลูชั่น จำกัด
ละครเรื่อง ตุ๊กตาผี ออกอากาศทาง สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ