อ่านละคร บ่วงนฤมิต ตอนที่ 8 วันที่ 12 ม.ค.62
ฉายฉานกับอรนภาจะไปเก็บของที่ศรีราชาแวะกินอาหาร ฉายฉานเห็นรูปเก่าๆที่ผนังห้อง อรนภามองตามเอะใจที่คนในรูปหน้าเหมือนฉายฉานและขวัญอุมา คิดว่าเขาแต่งรูป แต่ฉายฉานรู้สึกไม่ปกติฝ่ายขวัญอุมากับธีรัชก็มุ่งหน้าไปที่ลพบุรีเพื่อสืบหาตึกเย็นที่ศรีราชาตามคำบอกเล่าของเจ้าของบทประพันธ์ที่บอกว่าบ้านจริงๆของเรื่องนี้คือตึกเย็นที่ศรีราชา วิยาดาบอกว่าเคยได้ยินตอนมาซื้อบ้านใหม่ๆว่ามันคือบ้านของเรา ชื่อเต็มๆน่าจะเป็นรมย์ฤดี
ขวัญอุมากับธีรัชปะติดปะต่อได้ทันที ไม่ว่าชื่อบ้านชื่อบุคคลที่เกี่ยวข้องเป็นเรื่องเดียวกันทั้งหมด วิยาดาถามว่ารู้เรื่องเหล่านี้ได้ยังไง ขวัญอุมาบอกว่า จากที่เราฝัน ธีรัชบอกว่าจากบันทึกที่คุณภารดีลูกสาวคนเขียนนิยายให้มา
ธีรัชเสนอว่าถ้าตึกเย็นคือบ้านของตน เราอาจจะหาบันทึกที่เหลือได้จากในบ้านนั้น เพราะหนังสือบางส่วนติดมากับบ้านด้วย ธีรัชบอกแม่ให้กลับบ้านกันคืนนี้เลย ขวัญอุมาขอตามไปด้วย แต่วิยาดาบอกให้กินข้าวให้เสร็จก่อน
เมื่อกลับไปรื้อหนังสือที่บ้าน สุดใจเล่าว่าแม่บอกว่าเคยมาที่ตึกเย็น เล่าเรื่องเพื่อนชื่อป่านชวนไปเก็บสายบัว แม่ผูกพันกับเพื่อนชื่อป่านมาก ขวัญอุมาถามธีรัชว่า ยายชุ่มมาทำงานกับคุณแม่เขาตั้งแต่เมื่อไหร่ ธีรัชบอกว่าพอจำความได้ก็เห็นยายชุ่มแล้ว สุดใจบอกว่าแม่มาเป็นพี่เลี้ยงคุณผู้หญิง
ขณะนั้นเองธีรัชเห็นสมุดบันทึกปกแข็งเล่มหนึ่งที่ด้านในสุดของชั้น ปกคล้ายบันทึกของปภาคิน
“นี่ไง! อยู่นี่เอง! อยู่นี่จริงๆด้วย...” ธีรัชร้องอย่างตื่นเต้นดีใจมาก
ขวัญอุมาจะขออ่านก่อนธีรัชจึงเอาไปถ่ายเอกสารมาแบ่งกันอ่าน พอออกมาถึงหน้าร้านอาหารเจอฉายฉานกับอรนภาออกมาพอดี ฉายฉานบอกขวัญอุมาว่าเห็นรูปเก่าหน้าคล้ายตนและเธออยู่ที่โต๊ะติดข้างฝา
ขวัญอุมาจึงให้ธีรัชไปถ่ายเอกสาร ตัวเองเข้าไปดูรูปตามคำบอกเล่าของฉายฉาน เป็นจริงอย่างที่เขาบอก เธอจึงขอพบเจ้าของร้าน ลูกปลาบอกว่าพวกตนกำลังทำสารคดีประวัติศาสตร์ออกทีวี พนักงานจึงไปเชิญเจ้าของร้านคือคุณโกสุมในวัย 65 ปีมาพบ ขวัญอุมาจึงถามเกี่ยวกับรูปภาพที่ข้างฝา
“คุณย่าของดิฉันเป็นเจ้าของที่แถวนี้ค่ะ สมัยก่อนท่านแบ่งที่ปลูกบ้านให้เช่าทำสวนผัก...สมัยก่อนคนจะมีกล้องต้องรวยและติดต่อกับพวกฝรั่ง คุณย่าของดิฉันคือคุณย่าสม ท่านมีลูกคนเดียวคือพ่อของดิฉัน”
คุณโกสุมเล่าว่า ที่ดินตรงนี้เคยแบ่งให้ครูฉัตรที่แต่งงานไปกับเศรษฐีที่ตึกเย็นเช่า ท่านมาปรับปรุงบ้านแล้วถ่ายรูปร่วมกันเอาไว้ ชี้คนในรูปบอกว่าคุณแม่ของครูฉัตร ย่าสม แล้วก็ครูธนา เล่าว่าแต่ครูฉัตรมีข่าวลือเรื่องร้ายๆเสมอ แต่ย่าสมบอกว่ามันไม่เป็นความจริงย่ากับครูธนาบอกเสมอว่าครูฉัตรเป็นคนดี แต่ตนเด็กเกินกว่าจะเข้าใจ
ขวัญอุมาถามถึงครูธนา คุณโกสุมบอกว่าครูอายุสั้นเกินไป ครูธนาเสียชีวิตในบ้านเช่านั่นเองและไม่มีใครเข้าไปยุ่งบ้านนั้นเลย จนต่อมาพ่อจะปลูกตึกขายไปรื้อบ้านจึงเอารูปนี้ออกมา นึกๆแล้วบอกว่า
“จำได้ว่าของย่าเคยมี แต่ไม่รู้หายไปไหนแล้ว เป็นรูปเหมือนกัน แต่มีอีกรูปนะคะ เป็นรูปของหมอปภาคินอยู่ด้วย”
พอดีธีรัชกลับมาบอกว่าถ่ายเอกสารเสร็จแล้วรอเขาเย็บเล่มอยู่ ขวัญอุมาจึงขอให้คุณโกสุมเล่าเรื่องครูฉัตรที่เป็นข่าวลือและไม่จริงให้ฟัง
ขวัญอุมาฟังคุณโกสุมอย่างตั้งใจและจดอย่างละเอียด
ooooooo
ฟังคุณโกสุมเล่าแล้ว กลับไปถึงบ้านวิยาดา ขวัญอุมาเอาที่จดมาเล่าให้วิยาดา ลูกปลากับธีรัชฟังว่าทุกอย่างตรงกัน ทั้งเรื่องบ้านเช่า ที่ทำสวนผักกับการสร้างบ้านใหม่ให้แม่ ทั้งย่าของคุณโกสุมและธนาต่างยืนยันว่าฉัตรชนกเป็นคนดีและรักปภาคินคนเดียว ไม่ได้รักธนา แต่ธีรัชยังยึดติดกับบทประพันธ์จึงโต้เถียงกัน ลูกปลาขัดขึ้นว่าให้ไปอ่านบันทึกที่ได้มาใหม่ก่อนว่าปภาคินตัวจริงคิดยังไงแล้วค่อยมาคุยกันดีไหม ทั้งสองจึงแยกย้ายกันไปอ่านบันทึกเล่มใหม่ที่เพิ่งถ่ายเอกสารมา...
ปภาคินเสียใจมากที่ได้ยินฉัตรชนกกับธนาคุยกัน เขาไปเดินที่ชายหาดอย่างหมดอาลัยตายอยาก
เมื่อทุกอย่างกระจ่างชัดแล้วว่าฉัตรชนกเป็นลูกและนวลอนงค์ก็ไม่ได้คบชู้ ท่านชายจึงจะพาแม่ลูกไปวังโสภณดูว่าอยู่กันอย่างไร แต่หลังอาหารเช้าจะพาฉัตรไปที่บ้านรมย์ฤดีก่อนเพื่อบอกกล่าวข่าวดี
ปฐมาที่รังเกียจฉัตรชนกว่าเป็นลูกแม่ค้าขายผัก เมื่อรู้จากท่านชายศักดินัยว่าฉัตรชนกเป็นลูกและมีศักดิ์เป็นหม่อมราชวงศ์ ก็อ่อนน้อมอ่อนหวานกับฉัตรชนกจากหน้ามือเป็นหลังมือ อวยพรให้เดินทางโดยปลอดภัย แต่ปภาคินออกไปแต่เช้าเพราะมีผ่าตัด รับปากว่าจะบอกให้
เย็นนี้ช่วงไปบอกยุพาว่าท่านชายกลับมาแล้ว พานวลอนงค์กลับมาด้วยเห็นว่าจะย้ายมาอยู่วังโสภณทั้งแม่ทั้งลูก ยุพาแค้นแทบระเบิดคำรามว่า “มันกล้ามากที่กลับมา ถือว่ายังไม่เข็ด”
ฐิติพาเสนอยุพาทันทีว่าตนจะรีบส่งข่าวให้เพื่อนรู้
ยุพาเอาเงินก้อนหนึ่งให้ช่วงเอาไปให้หมอเสน่ห์ที่ว่างเว้นการติดต่อมานาน ช่วงบอกหมอเสน่ห์ว่า หม่อมฝากเงินนี่มาให้และอีกไม่นานคงจะต้องมีเรื่องรบกวนและรางวัลคงจะงามกว่านี้แน่นอน
ช่วงกลับไปรายงานยุพาว่าหมอบอกว่าพร้อมทุกอย่างและครั้งนี้อาจจะขลังยิ่งกว่าเดิม ยุพากล่าวเหี้ยมเกรียมว่า นังแม่มันคงเจ็บจนด้านชา แต่หากเราจัดการลูกมันให้ตายทั้งเป็น แม่มันคงจะตายซ้ำได้อีกหนเป็นแน่
แล้วสั่งฐิติพาว่า “หญิงคงต้องเขียนจดหมายฉบับใหม่ถึงเพื่อนของลูกแล้วล่ะ”
ooooooo
ฉายฉานพาอรนภาไปส่งที่บ้าน เจอแต้วแร้วนอนรออยู่บอกว่าตนมาแต่เช้าเพราะพี่ประโคมอยากสัมภาษณ์คุณเอ้ ดูเหมือนจะเรื่องเบื้องหลังรอยอดีตแต่แต้วแร้วระแวงว่าประโคมจะมาทำข่าวเรื่องขวัญกลัวน้ำกับเรื่องที่คุณจี๊ดอยากแก้บทละคร เรื่องอาถรรพณ์นี่บางทีก็ขายดีกว่าเรื่องรักๆใคร่ๆ
อรนภาบอกว่าเรื่องของตนตนพูดได้ แต่เรื่องคนอื่นตนไม่อยากยุ่ง ชวนฉายฉานไปร่วมให้สัมภาษณ์ด้วย ฉายฉานบอกว่าเรื่องนี้ต้องถามคุณจี๊ดก่อน อรนภาเห็นด้วย ชวนฉายฉานไปหาอะไรดื่มกัน
ฝ่ายขวัญอุมาอ่านบันทึกเล่มใหม่อย่างคร่ำเคร่ง พบว่าฉัตรชนกเป็นลูกของท่านชายจริงๆ บอกลูกปลาว่าถ้าอย่างนี้ประเด็นเรื่องแต่งงานเพื่อเอาเงิน หลอกเอาเงินปภาคินไปให้ชู้ก็ไม่จริง ฉัตรชนกเพิ่งรู้หลังแต่งงานว่าตัวเองมียศเป็นหม่อมราชวงศ์ เป็นลูกของท่านชายศักดินัย แต่ทั้งหมดนี้ไม่ปรากฏในหนังสือเลย
“เธอคิดว่าคุณจี๊ดจะเอาข้อมูลนี้ใส่ไปในละครหรือ” ลูกปลาถาม ขวัญอุมาพยักหน้าอย่างมั่นใจ
ฝ่ายกนกแข วันนี้ไปที่รมย์ฤดีแต่ท่าทีปฐมาเปลี่ยนไป กนกแขถามถึงพี่ใหญ่ก็บอกว่าไปโรงพยาบาลแต่เช้าและคงกลับมืด ส่วนฉัตรชนกก็ไม่อยู่ไปบ้านท่านชายศักดินัยพ่อเขา กนกแขชะงักแล้วทำเป็นชมว่ามิน่าเล่าฉัตรชนกถึงมีสง่าราศี ตนยินดีด้วย ไม่รู้ว่าครูธนารู้หรือยัง
ปฐมาตัดบทว่าวันนี้แขจะมาเรียนหรือ ให้กลับไปก่อนดีกว่าเพราะพ่อใหญ่กลับมาคงเหนื่อยมาก ถามว่ารถกลับไปหรือยังเดี๋ยวจะให้รถไปส่ง
กนกแขรู้สึกถึงท่าทีที่เปลี่ยนไปของปฐมา รู้สึกตัวเองหมดค่าไปทันทีเมื่อฉัตรชนกได้เป็น ม.ร.ว.
ฝ่ายฐิติพาก็ไม่พอใจเมื่อท่านชายเรียกให้มารู้จักฉัตรชนก บอกว่าเป็นพี่สาวมาจากศรีราชา อีกไม่กี่วันก็จะกลับ ฐิติพาสะบัดหน้าไปจนท่านชายเรียกปรามถามว่า
“หญิง! นี่พ่อพูดกับหญิงได้ยินไหม”
ฐิติพาน้ำตาคลอตัดพ้อว่าท่านพ่อไม่เคยว่าหญิงแต่วันนี้ท่านพ่อทรงเอ็ดหญิง แล้วกระทืบเท้าไป ท่านชายถามยุพาว่าเดี๋ยวนี้ลูกหญิงกลายเป็นคนดื้อด้านไปแล้วหรือ
ยุพาบอกว่าทุกอย่างมันกะทันหันเกินไป ท่านพ่อที่เคยรักลูกหญิงดั่งแก้วตาดวงใจแล้วจู่ๆก็มาดุเพียงเพราะท่านค้นพบลูกอีกคนของท่าน “หม่อมฉันเสียดายจริงๆ ที่วังโสภณที่เคยอยู่อย่างสงบสุขจะมาแตกแยกลงเพราะเรื่องนี้ หม่อมฉันขอไปดูลูกหญิงก่อนเพคะ”
นวลอนงค์บอกท่านชายว่าตนเกรงใจหม่อมยุพากับคุณหญิงจริงๆ
“ฉันเดาได้ไม่ผิดหรอก อิ่มขึ้นไปจัดที่บนตึกให้นวลกับฉัตรอยู่ด้วยกัน ทำตัวสบายๆเหมือนที่เคยอยู่นะ ฉัตรอยู่กับพ่อสักเดือนนึง ช่วยพ่อปราบพยศคนหน่อย”
ฉัตรชนกได้แต่ก้มหน้า เดาไม่ออกว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร
ตกค่ำเมื่อปภาคินกลับบ้าน ปฐมาเล่าเรื่องฉัตรชนกให้ฟัง ชมว่าลูกตาแหลมจริงๆที่เลือกฉัตร ปภาคินถามว่าเรื่องฉัตรชนกเป็นลูกท่านชายป่านนี้ครูที่โรงเรียนคงรู้กันหมดแล้วใช่ไหม พูดประชดว่า
“ดีครับ เป็นลูกท่านชาย เขาจะได้มีทางเลือกได้มากขึ้น ผมนอนนะครับ”
ปภาคินเดินเลี่ยงไปด้วยความน้อยใจ ปฐมาได้แต่มองด้วยความไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
“เพื่อน” ที่ฐิติพาเขียนจดหมายถึงก็คือกนกแขนั่นเอง กนกแขได้รับจดหมายเห็นลายมือก็รู้ว่าเป็นของฐิติพา ฉีกจดหมายอย่างไม่อินังขังขอบ ไล่บ่าวที่เอาจดหมายมาให้ว่าจะไปไหนก็ไป
ฐิติพาอยู่ในภาวะร้อนรุ่มไปหมด ไม่ว่าจะทำอะไรมองไปทางไหนก็เห็นแต่หน้าฉัตรชนกและนวลอนงค์ ทนไม่ไหวลุกขึ้นกระชากประตูออกไปหายุพาบอกว่า “หญิงไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วค่ะ”
ยุพาถามว่าพูดอะไรอย่างนั้น ที่นี่เป็นของลูกไม่นานหรอก เราแค่รอเวลาวันไหนที่เด็กนั่นมาเราจะได้รู้กัน ฐิติพาถามว่าแล้วหมอเสน่ห์นั่น แม่มั่นใจหรือว่าจะได้ผล
“เราต้องทำทุกอย่าง ทำให้ดีที่สุด หญิงต้องเชื่อแม่ มั่นใจในสิ่งที่แม่ทำ อย่าวู่วามเดี๋ยวมันก็รู้ตัวหรอก” บอกฐิติพาว่า “ในเรื่องของความรักแม่ไม่เคยเป็นอย่างอื่น นอกจากผู้ชนะ”
ยุพามั่นใจในหมอเสน่ห์เพราะเคยใช้กับนวลอนงค์มาแล้ว เวลานั้นท่านชายหลงตนและลืมนวลอนงค์สนิทไปเลย
ooooooo
ด้วยการหาข้อมูลจากบันทึกในอดีตมายืนยันกับคุณจี๊ด คุณจี๊ดจึงสั่งแก้บทให้ตรงกับความเป็นจริง
อรนภากังวลว่าแก้บทแล้วตนจะไม่ได้เป็นนางเอก ลูกปลาโต้ว่าคุณจี๊ดบอกแต่แรกแล้วว่าเรื่องนี้มีนางเอกสองคน ใครจะขโมยบทนางเอกไปได้
พอเข้าห้องประชุม อรนภาบอกว่าตนแค่สงสัยว่าเราจะทำยังไงต่อไป
“ปรับบทจ้ะ” วราชี้แจง “เรื่องเดิม ตอนแรกๆเรื่องจะดำเนินไปตามเรื่องเดิม”
คเชนทร์เสริมว่าเราค้นพบหลักฐานใหม่เกี่ยวกับรอยอดีตจึงหารือกับเจ้าของลิขสิทธิ์บทประพันธ์ เขายินดีให้ปรับได้ อรนภากังวลว่าจะเปลี่ยนตอนจบด้วยหรือ ถ้าอย่างนั้นมันจะเป็น ‘รอยอดีต’ ได้ยังไง
วราบอกว่าก็เป็นนิวรอยอดีต เราจะโปรโมตเรื่องข้อมูลใหม่ที่ต่างจากนวนิยายเพราะเราได้โปรโมตไปแล้ว ว่ามันมาจากเรื่องจริง รอยอดีตฉบับของเราต้องเป็นเรื่องจริง ที่จริงกว่านิยาย
ขวัญอุมากับธีรัชดีใจมากที่การตามหาเรื่องเก่าในเรื่องรอยอดีตของตนไม่เสียหลาย...
ooooooo
ฐิติพาแต่งกายผิดจากปกติมีผ้าคลุมไหล่ที่พร้อมจะสะบัดมาปิดส่วนใดส่วนหนึ่งของใบหน้าอำพรางตัวเข้าไปในสวนสาธารณะ ระวังตัวจนผิดปกติ แต่ตาเหลือบมองหากนกแขที่นัดกันไว้
ไม่นานนักกนกแขก็มาถึง ต่างบอกกันว่ายินดีที่จะช่วยเหลือกัน กนกแขจะช่วยกำจัดฉัตรชนกออกไปจากกองมรดกเพื่อฐิติพาจะได้เป็นทายาทเพียงคนเดียวของโสภณ ฐิติพาก็จะช่วยกำจัดฉัตรชนกเช่นกัน กนกแขถามว่าจะสามารถกำจัดฉัตรชนกได้ตลอดไปจริงไหม
“สิ่งที่เราเตรียมไว้ให้แขจะทำให้คุณใหญ่เป็นของแขตลอดไป” กนกแขดีใจแต่ถามว่ามันจะสำเร็จอย่างนั้นจริงหรือ ฐิติพาจึงบอกให้กนกแขไปกับตนยืนยันว่า “นังฉัตรไม่มีวันจะมีความสุขเกินเราไปได้”
เวลาเดียวกันปภาคินเดินไปที่สนามข้างบ้านเจอพ่อกับแม่รออยู่ ปฐมาบอกว่าดีใจจังที่วันนี้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ปภาคินบอกว่าตนรู้ว่าแม่รักและเป็นห่วงตนมากไม่เหมือนคนอื่น
ฟังน้ำเสียงแล้วปพนถามว่า “คิดถึงเมียหรือ”
“แม่บอกผมว่าเขาไปกรุงเทพฯ 3-4 วันเพื่อไปอยู่กับท่านพ่อของเขา แต่นี่จะครบอาทิตย์แล้วยังไม่มีข่าวเลย” ปพนว่าต้องให้เวลาเขาบ้าง “ไม่ใช่ว่าเวลานี้รมย์ฤดีเล็กเกินไปแล้วสำหรับเขาหรือครับ เป็นเชื้อสายโสภณ งดงามกว่ามากมาย”
ปฐมาถามว่ามีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า เห็นวันที่ฉัตรมาหน้าหมองๆ เขาย้อนถามว่าทำไมแม่ไม่ถามเขา
“ในรัก เรามีทิฐิไม่ได้ ถ้าคิดถึงเขาทำไมไม่ตามไป พ่อใหญ่เองก็ยังไม่เคยกราบท่านชายในฐานะพ่อตามาก่อน วันที่ท่านเด็จมาพ่อใหญ่ก็ไม่อยู่ ทำไมไม่ไปพระนคร ไปหาฉัตรแล้วไปกราบท่านชาย หากฉัตรเขาจะกลับมาพร้อมกับพ่อใหญ่ ก็พาเขากลับมา พ่อไม่เห็นจะยุ่งยากอะไรเลย”
“ครับ สัปดาห์หน้าผมจะขอลางานสักเจ็ดวัน”
ทันทีที่ปภาคินตัดสินใจก็รู้สึกเหมือนใครมาเรียก หันมองก็ไม่เห็นมีแต่เสียงหลอนๆ อ้อนบอกรักตลอดเวลา ปฐมาถามว่าอะไรหรือ เขาบอกว่าเสียงเหมือนแขเรียกตน ปฐมาบอกว่าแขไม่ได้มาที่นี่ แต่เสียงเรียกและอ้อนรักก็ยังแว่วมาไม่ขาด เขาถือถ้วยชาที่ยังไม่ได้ดื่มลุกไปตามเสียงแว่วนั้น ปฐมาถามว่าจะไปไหน
“ช่างเถอะ ลูกโตแล้ว...ปล่อยเขาไปคิดเองเถอะ แล้วก็เตือนมันให้ไปรับเมีย ถ้าเมียยังไม่กลับมา” ปฐมาบอกว่าตนผิดเองที่เคยชักชวนให้ลูกชอบแขเพราะเห็นว่าตระกูลสมกัน แต่ที่ไหนได้ฉัตรกลับมีเชื้อสายเสียนี่ “คู่แล้วไม่แคล้วกัน ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็จะหากันจนเจอนั่นแหละ”
ปพนตบหลังมือปฐมาเบาๆ ด้วยความรัก
ปภาคินเดินตามเสียงอ้อนรักของกนกแขไปเหมือนต้องมนต์ ปฐมากับปพนยังคงนั่งดื่มน้ำชา แต่เสียงนั้นดังเข้ามาจนต้องลุกไปดู เห็นปภาคินกำลังยืนโงนเงนเหมือนจะเป็นลมจึงรีบพาเข้าบ้านไป
ooooooo
ฐิติพากลับถึงบ้านเอากลางคืน ยุพาถามว่าเรียบร้อยไหม มีใครเห็นตอนเข้าบ้านหรือเปล่า
ฐิติพาบอกว่าเรียบร้อยและช่วงคอยดูต้นทางรอจังหวะปลอดคนจึงพาเข้าบ้าน ฐิติพาบอกว่าพ่อหมอทำพิธีนานมาก พ่อหมอบอกว่าคนทางโน้นจิตใจหวั่นไหวมนต์จะเข้าไปได้ง่าย แต่แขต้องไปทำพิธีสำทับอีกครั้งเมื่อไปถึง แขได้ของดีไปหลายอย่าง ยุพาถามว่าแขจะทำได้หรือ ฐิติพาว่าแขตั้งใจมาก จดจำทุกอย่างได้หมด
ช่วงถามว่าแล้วคุณหญิงได้อะไรมาไหม ฐิติพาบอกว่าแขขอทุกอย่างไปหมด ตนก็ให้ไปหมดเพราะเขาจำเป็นกว่า ช่วงบอกว่าของพวกนี้ถ้าอะไรผิดพลาดขึ้นมาของจะเข้าตัวคนทำ ฐิติพาบอกว่าไม่เห็นแขกลัว
“ดีแล้ว ปล่อยให้ทางโน้นเขาจัดการไป เราคอยดูผลเป็นพอ ไปอาบน้ำอาบท่าก่อนเถอะหญิง” แล้วกำชับช่วง “พรุ่งนี้เอารางวัลไปให้พ่อหมอหน่อยนะ”
ooooooo
คืนนี้นวลอนงค์เอาเครื่องเพชรพลอยที่ท่านชายให้ฉัตรชนกเปิดให้ฉัตรดู ฉัตรบอกว่าตนไม่ได้คาดหวังจะได้ของพวกนี้ ถามแม่ว่าตนควรจะรับไหมและตนควรจะกลับไปศรีราชาไหม
นวลอนงค์ถามจนฉัตรชนกบอกว่าตนคิดว่าคุณใหญ่รักแข นวลอนงค์ปลอบใจลูกทั้งที่ตัวเองก็ระแคะ ระคายว่า หากต้องการให้ความรักมั่นคง ให้ส่งข่าวและหมั่นเอาใจใส่ดูแลคุณใหญ่อย่าให้ใครมาแทนที่เราได้
“ฉัตรจะพยายามค่ะแม่” ฉัตรชนกรับปากแม่ทั้งที่ตัวเองคิดหนัก
ฝ่ายกนกแขกลับจากหาหมอเสน่ห์ วันรุ่งขึ้นก็ทำพิธีและเอา ‘ของดี’ ที่ได้มาใส่กระเป๋าใบโตไปที่บ้านรมย์ฤดีทันที เจอปภาคินที่ออกมาเรียกนายสุข ถามว่ามาหาคุณแม่หรือ คุณพ่อกับคุณแม่ไม่อยู่ไปทำบุญที่วัด
กนกแขหลอกว่าตนไปพระนครมาและได้เสื้อใส่ลำลองมาฝาก มือสัมผัสกันขณะส่งของให้กนกแขก็เป่ามนต์ท่องคาถาเป่ามือปภาคิน พอเขาเงยหน้าขึ้นก็เกิดอาการมึนงง กนกแขจึงประคองขึ้นห้องนอน นายสุขมาเห็นพอดีตกใจที่เห็นทั้งสองตระกองกอดกันขึ้นห้อง!
พอปพนกับปฐมากลับถึงบ้านก็เจอนายสุขที่ยืนรออยู่อย่างกระวนกระวาย รายงานว่าคุณหนูแขมา เวลานี้อยู่ข้างบนในห้องคุณใหญ่ ปพนกับปฐมาจึงรีบขึ้นไปดู
แต่ขึ้นไปยังไม่ถึงห้องก็เจอกนกแขวิ่งร้องไห้ผมเผ้าเป็นกระเซิงเสื้อผ้าหลุดลุ่ย บอกปฐมาว่าตนเสียใจจริงๆ ตนรักพี่ใหญ่มากแต่ไม่คิดว่าพี่ใหญ่จะ...แล้วร้องไห้โฮพูดไม่ออก
ปฐมากับปพนตกใจมาก ปพนบอกให้ปฐมาดูแลกนกแข ตัวเองรีบไปหาปภาคินถามว่าทำอะไรลงไป
ปภาคินบอกว่าตนก็ไม่รู้ บ่นปวดหัวและเสียใจ ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น ปพนบอกให้แต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วลงไปคุยกับแขข้างล่าง
ปฐมาปลอบกนกแข บอกว่าเดี๋ยวป้ากับลุงจะส่งแขกลับบ้าน กนกแขเห็นปพนพาปภาคินลงมาพอดีทำเป็นขอร้องอย่าตำหนิพี่ใหญ่ ตนรักพี่ใหญ่มากไม่อยากให้พี่ใหญ่เจ็บปวด และใส่ร้ายว่าฉัตรชนกกับธนานัดไปอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพฯ หาว่าฉัตรแต่งงานกับปภาคินเพื่อเอาเงินไปอยู่กินกับธนา
ปฐมาถามว่ารู้ได้ยังไง เธออ้างว่าครูธนาเล่าให้ฟังที่ท่ารถวันที่ธนาจะเดินทางไปกรุงเทพฯ บอกปฐมาว่า
“แขเป็นห่วงพี่ใหญ่นะคะ ห่วงจับใจ”
อ่านละคร บ่วงนฤมิต ตอนที่ 8 วันที่ 12 ม.ค.62
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต บทประพันธ์โดย ลินินละครเรื่อง บ่วงนฤมิต บทโทรทัศน์โดย นลินี สีตะสุวรรณ
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต กำกับการแสดงโดย สำรวย รักชาติ
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต ผลิตโดย บริษัท ฮูแอนด์ฮู จำกัด
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต ควบคุมการผลิตโดย วรายุฑ มิลินทจินดา
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต ออกอากาศทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.15 น
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ