อ่านละคร ภูผา ตอนที่ 4 วันที่ 28 ม.ค.62
ภูผากลับมาถึงห้องพักแล้วนั่งซึมคิดถึงเหตุการณ์ที่โรงพยาบาลที่อาม่าเป็นห่วงรับไม่ได้ที่ตนไปทำงานในบ่อน ภูผาบอกอาม่าว่าไม่ต้องห่วงไม่ได้เกิดเรื่องอะไรที่น่ากลัว อาม่าว่าวันนี้ไม่เกิดวันหลังก็ต้องเกิดเพราะบ่อนการพนันเป็นพลังชั่วร้าย“ถ้ามันรู้หรือสำนึกมันคงไม่เข้าไปอยู่บ่อนตั้งแต่แรก สักวันมึงต้องไม่ตายดี มึงจำคำกูไว้” เส็งด่า
“พี่อย่าแช่งลูกแบบนั้นสิ” เดือนติง ภูผาหันเดินออกจากห้องไปทันที เวหารีบเดินตามไป
ภูผาคิดถึงเหตุการณ์ที่โรงพยาบาลแล้วได้แต่ถอนใจเฮือกแล้วเฮือกเล่า
ฝ่ายทอรุ้งกลับถึงบ้านแล้วก็อดคิดถึงเหตุการณ์ที่โรงพยาบาลไม่ได้เช่นกัน ขณะที่ครอบครัวของภูผาอยู่ในห้องกับอาม่านั้น ทอรุ้งเดินไปเดินมารออยู่หน้าห้อง เห็นภูผาออกมาและเวหาตามมาติดๆจึงหยุดดู ได้ยินเวหาด่าภูผาว่า
“ไปแล้วก็ไปให้รอด จะกลับมาทำไม นายมันหาเรื่องตลอด รู้ไหมว่าฉันเบื่อมากที่มีน้องอย่างนาย”
“นายเคยนับฉันเป็นน้องด้วยเหรอ”
“อย่ามาเล่นลิ้นกับฉัน นายมันกลายเป็นนักเลงเป็นพวกไม่มีอนาคตไปแล้ว ก็ควรจะออกจากชีวิตครอบครัวเราไปได้แล้ว”
“ฉันจะมาเยี่ยมอาม่า แล้วใครก็ห้ามฉันไม่ได้ แม้แต่นาย” ภูผาจ้องหน้ากับเวหาก่อนเดินออกไป
ทอรุ้งคิดถึงเหตุการณ์ที่ตนรู้ว่าภูผากับเวหาเป็นพี่น้องกันแล้วก็กังวลใจเป็นห่วงภูผา นวลฉวีเลขาของดารกามาเห็นถามว่าคิดอะไรอยู่หรือ ทอรุ้งทำทีปรึกษาเรื่องเพื่อนไม่เปิดเผยบางเรื่องหมายความว่ายังไง นวลฉวีบอกว่าก็หมายความว่าเขาไม่อยากให้เรารู้เรื่องนั้นไงล่ะ ทอรุ้งฟังแล้วคิดไม่ตก
ooooooo
คืนนี้อาม่าจะได้กลับบ้านแล้ว เวหาจึงไปถามเรื่องค่าใช้จ่ายที่ห้องการเงิน เจ้าหน้าที่เช็กแล้วบอกว่าไม่มี ในนี้ลงว่าเป็นคนไข้ของคุณทอรุ้งลูกสาวท่าน ผอ. ท่าน ผอ.เป็นคนจัดการเอง
เวหาแอบดีใจ กลับไปบอกเส็งกับเดือน เดือนถามว่าทำไมเขาใจดีขนาดนั้น เวหาโกหกคำโตว่าเพราะลูกสาวเจ้าของโรงพยาบาลเป็นเพื่อนที่ตนไปติวหนังสือให้ บ้านเขารวยมากเลย
เส็งปลื้ม บอกว่าโชคดีจริงๆ ไม่เสียแรงที่กัดฟันส่งเรียนโรงเรียนดีๆ ได้เจอแต่คนดีๆ ถามเดือนว่าเห็นไหมผลมันส่งมาหาเราจนได้ บอกเวหาว่าต้องสอบเข้าหมอให้ได้ พอจบแล้วก็มาเป็นหมอที่นี่เลย
“ผมก็ตั้งใจอย่างนั้นแหละครับ”
เวหากับเส็งคุยกันอย่างมีความสุข เส็งหวังความร่ำรวยสุขสบายในขณะที่เวหาคิดถึงแต่ทอรัก...
ooooooo
โกหกคำโตขโมยความดีเป็นของตนเรื่องค่ารักษาอาม่าแล้ว รุ่งขึ้นเวหาเดินหมากต่อถามเส็งก่อนไปเรียนว่า ไหนๆป๊าก็ไม่ต้องจ่ายค่าโรงพยาบาลให้อาม่าแล้ว ป๊าออกมอเตอร์ไซค์ให้อั๊วสักคันนะ
เห็นป๊าอึ้งก็อ้อนหว่านล้อมว่า ตนต้องติวหนังสือให้เพื่อนบ่อยๆ รอรถเมล์นาน ไปถึงก็หมดแรงติว เส็งจึงให้เงินที่ภูผาฝากมาวันก่อนและเวหาโกหกป๊าว่าเป็นของตนไปซื้อมอเตอร์ไซค์ เวหาทำหน้าผิดหวังบอกว่าเงินแค่นี้แค่ล้อกับยางก็หมดแล้ว
เส็งให้ซื้อรถมือสองไปใช้ก่อน เวหาอ้างว่าสังคมตนมีแต่คนรวยๆ ให้ขับรถเก่าๆอายเขาตาย
“นะป๊านะ แล้วอั๊วสัญญาว่าอั๊วจะสอบเข้าหมอให้ได้ นะป๊า...อั๊วจะได้มีกำลังใจ ป๊าไม่อยากเห็นอั๊วเป็นหมอเหรอ”
เส็งมองหน้าเวหาคิดหนัก ในที่สุดตัดสินใจไปกู้เงินจากเจ๊จูที่บ่อน เจ๊จูจัดการเสร็จแล้วให้คนไปตามภูผากับสมคิดมา ภูผามาเจอเส็งออกจากห้องเจ๊จูพอดี ต่างมองกันตะลึง ภูผาถาม
“ป๊ามาทำอะไรที่นี่”
“เรื่องของกู แล้วไม่ต้องมาเรียกกูว่าป๊า กูไม่ใช่พ่อมึง” เส็งพูดใส่หน้าแล้วเดินออกไปทันที
ภูผาเห็นความเกรี้ยวกราดของป๊าก็มองตามไปอย่างสงสัย
ooooooo
เมื่อภูผากับสมคิดเข้าไปหาเจ๊ เจ๊บอกว่าสองคนไปให้บรรดาลูกหนี้รู้จักหน้าค่าตาแล้ว วันนี้จะให้ไปเก็บดอกกันเอง สมคิดกระตือรือร้นบอกว่าจะเก็บมาให้ครบทุกบาททุกสตางค์ไม่ให้ตกหล่นเลย
ภูผาถามเจ๊ว่าผู้ชายที่เพิ่งกลับไปเขามาทำไมหรือ เจ๊บอกว่าลูกหนี้รายใหม่ชื่ออยู่ในสมุดแล้ว อาทิตย์หน้าก็ตามเก็บดอกได้เลย สมคิดเปิดสมุดดูเห็นชื่อ “เส็ง ร้านโชคดี” สมคิดมองหน้าภูผาทันที
ภูผาถามเจ๊ว่ารู้ไหมว่าเขาจะเอาเงินไปทำอะไร
“เห็นบอกว่าลูกชายอยากได้มอเตอร์ไซค์ก็เลยจะซื้อให้คันนึง เอาอย่างแพงซะด้วย...ยังเสียวๆอยู่เลยว่าจะได้ต้นคืนไหม ถ้าไม่ได้ก็ต้องขู่จนกว่าจะได้”
ภูผาเครียดทันที เมื่อออกมาก็บ่นว่ากู้เยอะขนาดนั้นจะเอาที่ไหนมาใช้ สมคิดบอกว่าจริง กู้แล้วต้องจ่ายและเราก็ต้องทำตามหน้าที่ ภูผานึกถึงเวหาแล้วแยกออกไปทันที ที่มุมหนึ่งสันต์ที่รู้เรื่องทั้งหมดโผล่มายิ้มสะใจ
ภูผาไปดักเวหาที่หน้าโรงเรียน เห็นทอรักปีนลงจากมอเตอร์ไซค์ของประเสริฐสั่งหวานว่า เจอกันที่บ้านป้าหมอนะ เวหามองตามเคืองๆ ทอรุ้งเข้าไปชวนให้เดินไปกันเถอะจะได้ออกกำลังกายด้วย
“อีกไม่กี่วันพ่อพี่ก็จะซื้อมอเตอร์ไซค์ให้แล้วล่ะ พี่จะให้รุ้งซ้อนนะ” เวหาพูดอย่างคับแค้นใจ
ทอรุ้งเห็นภูผาเดินมาหน้าตาเอาเรื่อง วิ่งไปหา ไม่ทันถามอะไร ภูผาก็ชกเวหาจนล้มแล้วจับคอเสื้อกระชากขึ้นปราม
“เลิกทำให้ป๊ากับแม่ลำบากได้แล้ว ถ้ายังไม่เลิก ฉันกลับมาอัดนายแน่!” พูดแล้วผลักเวหาออกไป
ทอรุ้งวิ่งตามมาถามภูผาว่านี่มันเรื่องอะไรกัน ภูผาเดินออกไปไม่พูดอะไร ทอรุ้งจะวิ่งตามไป เวหาลูบปากตัวเองที่ถูกต่อย ร้องขอให้ทอรุ้งช่วยด้วย ทอรุ้งวิ่งกลับมาถามว่ามีเรื่องอะไรกัน ภูผาพูดอะไรกับพี่ เวหาใส่ไฟทันทีว่าพวกอันธพาลมันหาเรื่องตนอยู่เรื่อย
“ภูผาไม่ใช่คนแบบนั้น บุกมาต่อยแบบนี้ต้องมีสาเหตุสิ”
“ก็คงเรื่องที่พี่ไปว่าเขาวันที่ไปตัดหญ้าบ้านรุ้งมั้ง อย่าไปสนใจเลย”
เวหาโกหกหน้าตายทั้งที่ใจแค้นภูผามาก แต่ทอรุ้งยังไม่หายสงสัย
ooooooo
เส็งโกรธมากเมื่อเวหากลับไปบอกว่าถูกภูผาชกเพราะหาว่าตนทำให้ป๊ากับแม่เดือดร้อน ถามว่าป๊าไปพูดอะไรกับมัน บอกว่าถ้าป๊าเจอมันให้บอกด้วยว่าอย่ามายุ่งกับตน ไม่งั้นตนจะแจ้งตำรวจจับมัน
แม้เส็งจะโกรธภูผาที่ชกพี่ชายตัวเอง แต่พอได้ยินเวหาบอกว่าถ้าภูผามายุ่งกับตนอีกก็จะแจ้งตำรวจจับก็อึ้งไป
สันต์ไปเสนอเชิดว่าจะไปเก็บดอกที่ร้านโชคดีแทนภูผา อ้างว่าภูผาคงลำบากใจไม่กล้าไปเก็บ เชิดจึงถามภูผาว่ามีปัญหาไหม สมคิดกระซิบภูผาว่า “ถ้าไอ้สันต์ไปเก็บพ่อนายเดือดร้อนแน่” ภูผาจึงบอกเชิดว่าร้านพ่อตน ตนจัดการเอง สันต์ได้ยินถามเย้ยว่า
“อ้าว นี่พ่อมึงลำบากจนต้องมากู้เงินเจ๊เลยเหรอ คิดไม่ออกเลยนะว่าถ้าพ่อมึงเบี้ยวหนี้ใครจะเป็นคนลงตีนกระทืบ”
“บอกมาตรงๆก็ดีจะได้ไม่มีปัญหา งั้นข้าจะปล่อยให้เอ็งเก็บ แต่ถ้าพ่อเอ็งตุกติกข้าก็ต้องให้ไอ้สันต์ไปเก็บแทน” เชิดย้ำ สันต์ยิ้มสมใจ สะใจ แต่ทำเอาภูผาเครียด
เช้าวันนี้ เต็กหลีมาทวงหนี้ค่าของที่เอามาขายที่ร้าน เส็งขอผลัดไปก่อนเพราะไม่มีจริงๆ เต็กหลีบอกว่าได้ แต่ตนต้องขนของกลับไปก่อน เส็งหน้าเสียบอกว่าตนไม่มีของขายก็ยิ่งไม่มีเงินใช้หนี้แปะ
เต็กหลีบอกว่าไม่อยากทำการค้ากับคนบริหารเงินไม่เป็นแบบนี้ทำมาหากินกี่ชาติก็ไม่รวยหรอก ขณะนั้นเองอาม่าออกมาเอาเงินใส่มือเต็กหลีบอกให้นับดูครบไหม ถ้าครบแล้วก็ไป พอเต็กหลีไปเดือนถามว่าอาม่าเอาเงินมาจากไหน
“ก็เงินเก็บของอั๊วน่ะสิ นี่อาเดือนอาเส็ง เงินน่ะเก็บไว้หมุนในร้านบ้างไม่ใช่เอาไปประเคนให้เวหามันหมด เครดิตคนมันสำคัญนะ” เส็งอ้างว่าลูกมันจำเป็น จะไม่ให้มันได้ยังไง “ให้มันไปแล้วก็ต้องค้างค่าของเนี่ยนะ ใช้ได้ที่ไหน!”
ภูผากับสมคิดแอบฟังอยู่ สมคิดรู้ว่าภูผาลำบากใจจึงให้รอข้างนอกตนจะเข้าไปเก็บดอกเอง
“ได้ยินขนาดนี้แล้วยังจะเข้าไปเก็บอีกเหรอ ป๊าจะเอาที่ไหนมาจ่าย” แล้วภูผาก็ควักถุงแดงออกมา “ดอกวันนี้เราจ่ายเอง หนี้ของป๊าก็เหมือนหนี้ของเรา”
ooooooo
ฝ่ายเวหาพอเส็งซื้อมอเตอร์ไซค์ให้ก็ขี่ไปหน้าโรงหนังหมายล่อทอรักให้มาซ้อนมอเตอร์ไซค์ใหม่ของตนแทนประเสริฐ
เวหาตัวพองวันนี้จะมาแข่งรวยกับประเสริฐ เห็นทอรักก็ตรงไปชวนขึ้นรถตนบอกว่าพ่อซื้อให้ใหม่ ทอรักปฏิเสธทันทีว่าไม่ เดี๋ยวผมยุ่งหมด แล้วขึ้นรถโฟล์กไปกับประเสริฐเลย เวหาได้แต่ยืนมองเหวอ
ooooooo
วันนี้ขณะภูผากับสมคิดเดินเก็บดอกจากพ่อค้าแม่ค้าในตลาด สมคิดเห็นทอรุ้งสะกิดบอกภูผา พอภูผาเห็นทอรุ้งก็ไปขอบคุณเรื่องอาม่า
ทอรุ้งบอกว่าเขาน่าจะไปหาอาม่าบ้าง ภูผาบอกว่าไปแล้วแต่ไม่กล้าเข้าไปหา กลัวอาม่าจะไม่เข้าใจที่ตนไปทำงานในบ่อน ทอรุ้งจึงจะชวนอาม่าให้ออกมาพบเขาวันนี้ 5 โมงเย็น
นับวันสันต์ก็ยิ่งหมั่นไส้ภูผาที่ทั้งเจ๊และเชิดต่างเอ็นดูมาก ขณะนั้นเองลูกน้องเข้ามาบอกว่าผู้กองมา สันต์กระหยิ่มทันทีบอกว่า “กูมีตัวช่วยเล่นงานไอ้ผู้กองแล้ว”
พอกลับเข้าบ่อน สันต์บอกภูผาว่าวันนี้มีคนเข้าบ่อนน้อยไปเล่นให้ครบขาที อ้างว่าภูผาหน้าอ่อนๆไม่มีใครระแวง ภูผาจึงฝากบัญชีให้สมคิดเอาไปให้เจ๊
ทอรุ้งนัดอาม่าแล้วกลับไปที่คลินิกนุสรา เล่าเรื่องภูผาต่อยปากเวหาให้ฟัง นุสราบอกว่าคนอย่างภูผาไม่น่าทำ ป้าว่ามันต้องมีเรื่องอะไรกันแน่ๆ ทอรักฟังอยู่ด้วยแก้ต่างให้เวหาว่าคนอย่างเขาจะไปมีเรื่องอะไรกับใครได้ เลิกเห็นภูผาเป็นเด็กดีเสียทีเถิด นักเลงก็คือนักเลงวันยังค่ำ ทอรุ้งถามว่าพี่รักรู้เรื่องได้ยังไง
อ่านละคร ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง ภูผา ตอนที่ 4 วันที่ 28 ม.ค.62
บทประพันธ์โดย สลิลาบทโทรทัศน์โดย สลาลิ
กำกับการแสดงโดย ณัฏฐ์กรณ์ สุทธาวาส
ผลิตโดย บริษัท โซนิกซ์ บูม 2013 จำกัด
ช่องออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ