อ่านละคร ตุ๊กตาผี ตอนที่ 7 วันที่ 19 ม.ค.62
“วันนี้...คุณนิดจะผลิตของออเดอร์ใหญ่แต่ผมไม่สบายใจเลย ผมรู้สึกว่ามันมีอะไรไม่ชอบมา พากล ถ้าคุณรับรู้ คุณต้องช่วยทิพย์พิมานนะครับ”ลางสังหรณ์ของเทพบอกว่ามีความไม่ชอบมาพากลในออเดอร์ใหญ่ของเริงวุฒิ ไหนจะท่าทางแปลกๆของพิชิตที่แวะมาตรวจโกดังแต่เช้าแถมกำชับเรื่องพลอยจนผิดสังเกต ผีนวลทิพย์รับฟังทุกอย่างด้วยท่าทางเคร่งเครียด ทั้งเรื่องสถานการณ์ของบริษัทและเรื่องธาดาอดีตสามี
“เขาสะกดคุณเหรอ...ธาดา...คุณบอกฉันสิ...ฉันจะช่วยคุณให้ได้ คุณอยู่ที่ไหนธาดา...คุณอยู่ที่ไหน...”
ooooooo
ธนิดายังไม่รู้เรื่องเงินค่าพลอยถูกยักยอก มัวชื่นชมผลงานออกแบบของตัวเอง อติรุจปลื้มใจไปด้วย
“เราประดับพลอยเข้าไป...ของที่ดูไม่มีค่าก็จะมีค่าขึ้นมา”
“ดูแพง...อย่างที่เขาพูดกันใช่ไหม”
“ไม่ใช่ดูแพงอย่างเดียวนะคะ ขายก็แพงด้วยค่ะ”
“ฝีมือออกแบบของใครน้อ...เก่งจัง”
อติรุจเอ่ยชมยิ้มๆ ธนิดาหน้าแดงด้วยความเขิน เสเปลี่ยนเรื่อง “ได้ออเดอร์ลอตใหญ่คราวนี้นิดว่าทิพย์พิมานฟื้นตัวแน่ ต่อไปเราก็ทำงานกันอย่างสบายใจไม่ต้องกังวลว่าสิ้นเดือนจะมีเงินเดือนจ่ายพนักงานหรือเปล่า”
“พี่ไม่อยากให้เราพึ่งพาออเดอร์จากคุณเริงวุฒิมากนัก ถ้าเราผูกติดกับเขาวันหนึ่งเขาไม่ส่งงานให้เราจะลำบาก”
“นิดก็คิดอยู่ค่ะ...แต่ขอผ่านงานนี้ไปก่อน อย่างน้อยให้บริษัทมีเงินเดือนจ่ายพนักงานทุกเดือนนิดก็พอใจแล้ว”
ธนิดาหมายมั่นปั้นมือจะกู้สถานการณ์ของทิพย์–พิมานด้วยสินค้าออเดอร์ใหญ่ของเริงวุฒิ แต่พลันต้องฝันสลายเมื่อถึงกำหนดพลอยมาส่งแล้วพบว่าพลอยทั้งหมดเป็นของปลอม!
เทพปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งจากคำบอกเล่าของเตี้ยและท่าทางพิรุธของพิชิตจนมั่นใจว่าทั้งหมดเป็นแผนยักยอกเงินของพิชิตกับม่านฟ้า ธนิดารับฟังหน้าเครียด เจ็บใจตัวเองเหลือเกินที่เสียรู้คนขี้โกง
“นิดทำหนังสือขออนุมัติเงินวันศุกร์ วันเสาร์พวกเขามาเซ็น สั่งของปลอมให้เราแต่เบิกเงินจำนวนของจริง”
ธนิดาจะไปเอาเรื่องพิชิตกับม่านฟ้า อติรุจรีบตามไปห้าม เทพได้แต่ยกมือไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์รอบตัวโดยเฉพาะผีนวลทิพย์ที่แผลงฤทธิ์อย่างโกรธจัดเมื่อได้ยินว่าพิชิตกับม่านฟ้ายักยอกเงินของบริษัท
“คุณทิพย์ครับ...อย่าโกรธแค้นไปเลย วิญญาณคุณทิพย์จะไม่มีความสุข เรื่องพวกนี้ปล่อยให้คนที่ยังอยู่จัดการกันเถอะครับ...”
ooooooo
พิชิตกับม่านฟ้าไม่สะทกสะท้านหรือรู้สึกผิดที่ยักยอกเงินค่าพลอยของทิพย์พิมาน กว้านซื้อทุกสิ่งทุกอย่างที่อยากได้แถมใจป้ำซื้อของฝากพุด จันและละม่อมจนสายกับปลาพูดไม่ออก
ธนิดาโกรธจัดแล่นกลับบ้านโดยมีอติรุจตามติด เธอโวยวายทันทีที่เจอหน้าพิชิตกับม่านฟ้าโทษฐานยักยอกเงินค่าพลอย พิชิตทำตีมึนไม่รู้ไม่ชี้ เช่นเดียวกับม่านฟ้าที่โต้หน้าตาย
“กล่าวหากันลอยๆมันไม่ดีนะ อิจฉาที่เห็นเขา
มีความสุขกันรึไง”
พูดจบก็หัวเราะเยาะ อติรุจเห็นท่าไม่ดีช่วยธนิดาเอาเรื่อง
“พลอยที่จะใช้ขึ้นรูปทั้งหมดเป็นของปลอม!”
“อุ้ย! หรือคะ...แล้วมาบอกฟ้าทำไม”
ธนิดาเหลืออดตอกไม่ไว้หน้า “ก็เพราะคนขายพลอยรายใหม่เป็นเพื่อนคุณฟ้าไงคะ อย่าบอกนะว่าคุณไม่รู้ไม่เห็นอะไรด้วย เงินค่าพลอยปลอมกับพลอยจริงมันต่างกันมาก ยังไม่นับค่าเสียหายอีกมากมายที่ทิพย์พิมานได้รับ นี่คงเอาส่วนต่างค่าพลอยมาสำเริงสำราญซื้อของบานตะไทใช่ไหม”
ม่านฟ้าผงะเล็กน้อยแต่ยังปากแข็งไม่ยอมรับ
“ไหนว่าทำงานละเอียด ก่อนเซ็นรับของทำไมไม่ตรวจให้ดี รับของมาแล้ว อยากโง่เองจะโวยวายให้มันได้อะไร”
แถจบก็พาพิชิตเดินหนี ธนิดาไม่ยอมตามไปรั้งไว้
“พูดกันให้รู้เรื่องก่อนสิ ใครจะรับผิดชอบค่าเสียหายนี่...ว่าไงคุณพิชิต คุณม่านฟ้า”
ม่านฟ้าจะสวนแต่ช้ากว่าพิชิตที่ทำท่ารำคาญกลบเกลื่อน
“โวยวายให้มันได้อะไรขึ้นมาล่ะนิด เสียหาย
ไปแล้วก็ช่างมัน คราวหน้าก็รอบคอบให้มันมากกว่านี้”
ธนิดาโมโหมาก ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะเย้ยหยันของม่านฟ้ากับจันยิ่งหัวเสีย แหวไล่หลัง
“ขี้โกง หน้าด้าน สักวันกรรมจะตามสนองพวกแก!”
ท่าทางเกรี้ยวกราดของธนิดาทำให้อติรุจใจไม่ดีต้องคว้าตัวมากอด พิชิตกับม่านฟ้าไม่ยี่หระผละไปพร้อมเสียงหัวเราะเยาะ ผีนวลทิพย์ที่เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างโมโหมากแผลงฤทธิ์อาละวาดคนในบ้านจนแตกกระเจิง!
ooooooo
ผีนวลทิพย์แค้นแทบกระอักที่ถูกพิชิตหักหลังและทรยศอย่างเลือดเย็น หลังอาละวาดใส่พวกจันกับละม่อมก็ปรี่ไปเอาเรื่องพิชิตกับม่านฟ้าที่นัวเนียกันอย่างมีความสุขในห้อง ธนิดาไม่ได้สนใจใครอีก ยืนร้องไห้ด้วยความช้ำใจที่สวนนอกบ้านโดยมีอติรุจคอยปลอบ
“นิดโง่เอง ดีใจที่จะได้ทำงานส่งลูกค้า ไม่นึกว่ามันจะเลวได้อย่างนี้”
“ร้องไห้ไปก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น ตั้งสติ...ยังมีปัญหารอให้แก้อีกมาก”
“เจ็บใจ! ไม่น่าเสียรู้พวกมันเลย สงสารคุณน้า...
ถ้าคุณน้าอยู่คงเสียใจมาก”
“ค่อยๆคิดนะนิด ยิ่งโมโหก็ยิ่งขาดสติจะสู้เขาไม่ได้”
ธนิดาซึ้งใจที่อติรุจไม่เคยทิ้งหรือปล่อยให้ตนเผชิญปัญหาตามลำพังจึงเปิดใจให้เขาอีกนิด ความสัมพันธ์ของทั้งสองทำท่าจะไปได้ดี ต่างจากพิชิตกับม่านฟ้า
ที่เกือบวงแตกเพราะโดนผีนวลทิพย์ก่อกวน
ม่านฟ้าแทบคลั่งเมื่อถูกผีนวลทิพย์เล่นงาน
เกือบตาย โชคดีที่เธอสวมตะกรุดติดตัวตลอด พิชิตเห็นชู้รักร้องเอะอะก็ถลาไปกอด ม่านฟ้าหน้าซีดละล่ำละลักฟ้อง
“ผี...ผีเมียคุณมันจะฆ่าฟ้า แต่มันทำไม่ได้ มันกลัวตะกรุด ฟ้าไม่กลัวมันหรอก!”
ขาดคำก็วิ่งไปนอกห้องท้าทายผีนวลทิพย์
“นังนวลทิพย์! มาสิ...แกแน่จริงก็ออกมา ออกมาสู้กัน ฉันจะได้เอาตะกรุดในคอฉันนี่จัดการกับแก”
พิชิตตามมาห้ามเสียงเครียด “ฟ้า...ฟ้าอย่าบ้าน่า ทำไมต้องท้าทาย”
“ไม่ได้ท้าแต่โกรธมัน ฟ้าจะต้องจัดการกับมันให้สิ้นซาก บ้านนี้จะต้องไม่มีผีอยู่!”
เสียงเอะอะโวยวายเรียกธนิดากับอติรุจให้เข้าบ้านและอดไม่ได้จะแขวะม่านฟ้า
“ถ้าทำดีต่อคุณน้ามีหรือที่คุณน้าจะทำร้าย คิดชั่วกับเขาก่อนก็ต้องโดนคุณน้าตอบโต้ให้บ้าง”
ม่านฟ้าส่งสายตาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ พิชิตต้องปรามและลากตัวขึ้นห้อง ทิ้งธนิดาให้ยืนฮึดฮัด น้ำตาไหลพรากด้วยความคับแค้นใจ อติรุจช่วยเช็ดน้ำตา
พลางปลอบเสียงอ่อน
“นิดคนเข้มแข็งของพี่รุจหายไปไหน เรียกวิญญาณคนเก่ากลับคืนมาสิหรือว่าจะยอมแพ้พวกเขาแล้ว”
“ไม่มีทาง...นิดจะไม่ยอมเสียรู้ให้พวกมันอีกแล้ว!”
ooooooo
สายเจ็บใจมากที่พวกพิชิตทำร้ายพวกธนิดาไม่เว้นแต่ละวันจึงคิดแผนขโมยตะกรุดด้วยการวาง
ยานอนหลับพิชิตกับม่านฟ้า สองผัวเมียหลับใหลในห้องไม่รู้ตัวสักนิดว่าของดีป้องกันตัวถูกขโมยไปแล้ว
เหล่าตุ๊กตาผีกับผีนวลทิพย์รอจังหวะอยู่แล้วทันทีที่
สายนำตะกรุดของพิชิตกับม่านฟ้าไปซ่อนที่ฐานพระพุทธรูปในห้องพระก็ลงมือเล่นงานสองผัวเมียจอมโกงทันที
พิชิตกับม่านฟ้าถูกทำให้หลอนว่าถูกฝังทั้งเป็นในโลงศพหาทางออกไม่ได้ ทั้งสองดิ้นรนเอาชีวิตรอด เกือบได้ตายจริงๆแล้วถ้าธนิดาจะไม่ได้ยินเสียงร้องลั่นบ้านและขอชีวิตทั้งสองจากผีนวลทิพย์
“นิดไม่อยากให้คุณน้าทำบาปอีก”
ผีนวลทิพย์กับเหล่าตุ๊กตาผีจำต้องละมือจากพิชิตกับม่านฟ้าเพราะคำขอของธนิดา กระนั้นสองผัวเมีย
ก็ผูกใจเจ็บและมั่นใจว่าสายเป็นตัวการวางยานอนหลับพวกตนตะกรุดจึงหายไปอย่างไร้ร่องรอยเช่นนี้
“แกเอาตะกรุดของฉันไปไว้ที่ไหนนังสาย...
หรือว่าอยากเจ็บตัวมากกว่านี้”
พิชิตตวาดเสียงเข้มแต่สายไม่กลัว
“อิฉันไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น”
“กูไม่เชื่อ!”
ผีนวลทิพย์เห็นแม่บ้านเก่าแก่และญาติเพียง
คนเดียวของเธอโดนพิชิตทำร้ายก็แผลงฤทธิ์จนพวกพิชิตผวาอีกครั้ง สายถอนใจโล่งอกที่รอดตายแต่ไม่วายกังวล...
กลัวใจผีนวลทิพย์จะฆ่าพวกพิชิตจริงๆสักวัน
พิชิตกับม่านฟ้าร้อนรนมากเมื่อไม่มีตะกรุด แจ้นไปหาอาจารย์สมิงเพื่อขอของขลังใหม่ อาจารย์สมิงได้ฟังเรื่องทุกอย่างแล้วถึงกับเครียด เพราะเมื่อตนสวดคาถาตามหาตะกรุดในบ้านนวลทิพย์ก็หาไม่พบ
“คุณรู้ไหมว่าตะกรุดนั่นน่ะอายุมากกว่าสองร้อยปี ผมจารอาคมเพิ่มทับอาคมเดิมที่พระธุดงค์ท่านจารไว้มันเลยขลังมากต่อสู้กับผีร้ายได้ทั้งหมด”
อาจารย์สมิงตำหนิสองผัวเมีย ม่านฟ้าไม่แคร์โพล่งด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“ก็ตอนนี้มันหายไปแล้ว ก็ตรวจดูสิว่ามันอยู่ที่ไหนจะได้ตามหาถูก”
พิชิตเห็นสีหน้าดุดันของอาจารย์สมิงแล้วใจไม่ดี ปรามชู้รักเสียงอ่อน “ฟ้าใจเย็น...อาจารย์ตรวจดูสิครับว่านังสายมันเอาไว้ที่ไหน...บอกตรงๆนะว่าผมอยากฆ่ามันแต่ฆ่าไปแล้วมันก็คงไม่บอกที่ซ่อนตะกรุดให้ผมหรอก”
“ผมตรวจดูแล้วแต่ไม่เห็น ของของผมผมจารกับมือ อยู่ที่ไหนผมต้องสัมผัสได้แต่นี่มืดไปหมด”
ม่านฟ้าฟังแล้วเซ็งสุดขีด “โอ๊ย! นังสายมันจะมีวิชาเหนือกว่าอาจารย์ได้ยังไง”
พิชิตก็พลอยโวยวาย “แล้วอย่างนี้ผมจะเอาอะไรไปสู้กับมัน ผมจะบ้าตายอยู่แล้ว”
อาจารย์สมิงแกล้งทำเฉย ม่านฟ้ามองมาอย่างรู้ทัน
“จะเอาเท่าไหร่ก็บอกมาดีกว่า ฟ้าไม่ชอบเลยไอ้ทำท่ากั๊กแบบนี้”
พิชิตจับมือชู้รักกระซิบบอกให้ใจเย็น ก่อนยื่นเงินปึกใหญ่ให้อาจารย์สมิง
“งวดแรกสำหรับเครื่องรางปราบผีอันใหม่”
อาจารย์สมิงยิ้มร่า “ขอเวลาปลุกเสกสักสามวัน”
ม่านฟ้าหมั่นไส้หมอผีคนดังมากอดแขวะไม่ได้
“สามวัน...นี่ฉันสองคนไม่โดนผีมันบีบคอตายก่อนเหรอ”
พิชิตเห็นท่าไม่ดีกลัวชู้รักจะป่วนให้เสียเรื่อง
จึงลากตัวกลับ ม่านฟ้าสะบัดตัวออกทันทีที่ถึงรถ
“ก็มันน่าโมโหไหมล่ะ เอาแต่เงินแต่ไม่ให้ของเรา”
ขาดคำของม่านฟ้าก็เกิดลมพัดแรงจนเธอล้ม พิชิตจะประคองแต่ม่านฟ้าก็ตาลีตาเหลือกถอยหนีเพราะเห็นกุมารทองร่างดำนั่งคร่อมตัวเอง พิชิตเครียดจัดเมื่อเห็นอาการชู้รักแต่ไม่ทันร้องขอความช่วยเหลืออาจารย์สมิงก็โผล่มาจัดการกุมารทองให้ในพริบตาพร้อมคาดโทษม่านฟ้า
“อย่าปากเสีย ไม่งั้นจะโดนดีกว่านี้!”
ooooooo
ม่านฟ้าไม่กล้าหือกับอาจารย์สมิงอีก พิชิตจึงพาไปส่งบริษัทส่วนตัวเองนำเงินไปใช้หนี้เริงวุฒิ ธนิดาไม่สนใจเรื่องสองผัวเมีย วุ่นวายเคลียร์สินค้าซึ่งใช้พลอยปลอมประดับในโกดังโดยมีระวิวรรณเจรจากับเริงวุฒิให้ช่วยสั่งออเดอร์เพิ่ม ส่วนสินค้าซึ่งต้องใช้พลอยจริงต้องเลื่อนกำหนดส่งและทำเรื่อง
ขออนุมัติงบประมาณซื้อพลอยใหม่
ธนิดารับหน้าที่นำเอกสารขออนุมัติงบประมาณซื้อพลอยจริงไปให้ม่านฟ้าเซ็น อติรุจไม่สบายใจรั้งตัวไว้
“นิด...ระวังตัวด้วยนะ”
“ไม่ต้องห่วงค่ะพี่รุจ วันนี้นิดรู้สึกอุ่นใจยังไง
ก็ไม่รู้...นิดรู้สึกว่าคุณน้าอยู่ข้างๆตลอดเวลา”
พูดจบก็ผละไป ทิ้งอติรุจมองตามด้วยความเป็นห่วง คมสันที่แวะมาหาเพื่อนรักยืนมองอยู่ด้วย กังวลใจไม่แพ้กัน “เตือนคุณนิดด้วยนะโว้ยไอ้รุจ...เบื้องหลังนายเริงวุฒิไม่ค่อยดี ฉันกลัวคุณนิดจะติดร่างแหไปด้วย”
ธนิดาแวะไปเคารพภาพถ่ายของธาดาในบริษัทก่อนพึมพำขอให้ตนโชคดี
“คุณน้า...ช่วยนิดด้วย ขอให้อุปสรรคหมดไปเสียที ทิพย์พิมานจะได้กลับมารุ่งเรืองเหมือนเก่า”
ผีนวลทิพย์ได้ยินคำขอของหลานรัก เอ่ยตอบเสียงอ่อน
“นิดไม่ต้องกลัวนะ น้าจะคอยช่วยนิดทุกอย่าง”
ธนิดากำลังใจดีขึ้นอย่างบอกไม่ถูกหลังแวะไปไหว้ภาพถ่ายของธาดา แต่เมื่อเจอหน้าม่านฟ้าซึ่งโยนแฟ้มเอกสารขออนุมัติงบซื้อพลอยจริงทิ้งอย่างไม่ไยดีก็ทำท่าจะของขึ้น
“ทำท่าทียังงี้หมายความว่ายังไง”
“อุ๊ย! กล้าถามฉันก็กล้าตอบ...แน่ใจเหรอว่า
จะขายออก ฉันยังไม่อยากเห็นสินค้าค้างสต๊อกเต็มโกดัง”
“ไม่มีทางหรอกเพราะคุณเริงวุฒิรับปากแล้วว่าจะซื้อทั้งหมดเหมือนสินค้าลอตก่อนหน้านี้”
ม่านฟ้าชะงัก หน้าตึงเล็กน้อยเมื่อคิดว่าเริงวุฒิคงเอ็นดูธนิดาไม่น้อยแต่พยายามเก็บอาการเต็มที่
“คิดจะยืมจมูกคุณเริงวุฒิหายใจตลอดไปเลยเหรอ ถ้าเขาเกิดเปลี่ยนใจไม่ซื้อของเธอขึ้นมาจะว่าไง”
“ความจริงหน้าที่นี้มันไม่ใช่ของนิดเลยนะคะคุณฟ้า ...มันเป็นหน้าที่ของผู้จัดการฝ่ายขายคือคุณม่านฟ้าไงคะ”
“แล้วไง...พูดสิ พูดเลย กล้าพูดกระทบฉันก็พูดให้จบธนิดา”
ธนิดายิ่งกว่าเต็มใจจะสนองคำท้าของม่านฟ้า “ตั้งแต่คุณเข้ามาทำงานตำแหน่งนี้ฉันยังไม่เห็นคุณขายอะไรได้เลย เก้าอี้ตัวเดียวก็ยังขายไม่ได้...พิจารณาตัวเองได้แล้วนะ”
ม่านฟ้าโกรธจัดจะสาดกาแฟที่แววตาเพิ่งยกมาใส่ธนิดาแต่ผีนวลทิพย์ระวังอยู่แล้ว เข้าสิงแววตาและทำให้กาแฟหกใส่ม่านฟ้าแทน แววตาได้สติงงเมื่อเห็นสภาพม่านฟ้า เช่นเดียวกับธนิดาที่สงสัยว่าจะเป็นฝีมือผีน้าสาว ม่านฟ้ากรีดร้องชี้หน้าด่าธนิดาและพาลถึงผีนวลทิพย์
“จำใส่หัวไว้นะ สักวันฉันจะทำให้วิญญาณนังนวลทิพย์ไม่ได้ไปผุดไปเกิด”
“ถ้าคุณเป็นคนดี ผีตนไหนก็ทำอะไรคุณไม่ได้หรอก...รีบเซ็นเอกสารดีกว่าก่อนที่คุณน้าจะโกรธมากกว่านี้”
ธนิดาขู่จบก็ผละไป ม่านฟ้ามองตามด้วยความเคียดแค้น เกือบไม่เซ็นเอกสารขออนุมัติฯแล้วหาก
ผีนวลทิพย์จะไม่อาละวาดจนเธอหลอนจัดต้องยอมเซ็นเอกสารแต่โดยดี...
ooooooo
พิชิตยังไม่รู้เรื่องม่านฟ้ายอมเซ็นเอกสาร
ขออนุมัติงบซื้อพลอยจริงของธนิดา หอบเงินส่วนที่ยักยอกจากทิพย์พิมานไปใช้หนี้เริงวุฒิ
“หนี้สินทั้งหมดของพ่อผม...นับดู...ถ้าพ่อผม
ไปเล่นที่บ่อนคุณอีกผมจะไม่รับใช้อีกแล้ว”
“ใจคอจะปล่อยให้พ่อถูกนักเลงกระทืบตายหรือไงครับคุณพิชิต”
น้ำเสียงเย้ยหยันของเริงวุฒิทำให้พิชิตแทบคลั่งแต่ยังข่มอารมณ์ไว้
“ส่วนเรื่องทิพย์พิมานผมไม่ต้องการความช่วยเหลือใดๆจากคุณ ไม่ต้องส่งออเดอร์ให้ทิพย์พิมานอีก!”
“แม้ว่าบริษัทกำลังจะเจ๊งหรือ”
“ทิพย์พิมานไม่มีวันเจ๊ง”
เริงวุฒิหัวเราะเยาะ ไม่เชื่อฝีมือบริหารของพิชิตแม้แต่น้อย
“ขายหุ้นให้ผม...แล้วทิพย์พิมานจะกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง”
“คุณกล้าดูถูกผมขนาดนี้เลยรึ”
พิชิตกระชากคอเสื้อเริงวุฒิด้วยความโมโห ธงปราดไปป้องกันเจ้านายแต่เริงวุฒิโบกมือห้ามและสะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของพิชิตด้วยมาดกวนประสาท
“อย่าเรียกว่าดูถูกสิมันฟังดูหยาบคาย...เรียกว่าเราทำธุรกิจกันจะดีกว่า ผมยินดีจ่ายสองเท่า...กลับไปคิดดูให้ดี”
“ผมไม่ขาย! ยังไงผมก็ไม่ขาย!”
เริงวุฒิยิ้มเยาะ “ไม่ขาย...ถ้าทิพย์พิมานเจ๊ง
คุณก็จะหมดแหล่งให้สูบเงิน ถึงตอนนั้นทั้งคุณทั้งพ่อแม่พี่น้องคุณก็จะต้องอดตาย...คิดให้ดีๆนะคุณพิชิต”
“อย่าบีบผมให้มากนัก ไม่งั้นตุ๊กตาหยกคุณก็จะไม่มีวันเห็น!”
พิชิตขู่กลับ เริงวุฒิหน้าตึงกระชากคอเสื้ออีกฝ่ายมาตะคอกข่ม
“มึงไม่มีสิทธิ์ต่อรองกับกู! กลับไปคิดดูให้ดี”
พูดจบก็ผลักพิชิตล้มกับพื้นแล้วผละไป พิชิต
มองตามแค้นๆ พึมพำไล่หลัง
“ถึงจะขายกูก็ไม่ขายให้มึง...มันต้องมีวันของกูบ้างไอ้เริงวุฒิ!”
เริงวุฒิยืนมองรถพิชิตขับออกจากบ้านตนด้วยสีหน้าดุดัน เอ่ยเสียงเรียบกับธง
“วันนึงกูต้องได้ครอบครองทั้งทิพย์พิมานและตุ๊กตาหยก”
“ถ้ามันหาตุ๊กตาหยกให้นายได้นายจะยอมจ่ายสามร้อยล้านจริงๆหรือครับ”
“บาทเดียวกูก็ไม่ให้มัน!”
ooooooo
อ่านละคร ตุ๊กตาผี ตอนที่ 7 วันที่ 19 ม.ค.62
ละครเรื่อง ตุ๊กตาผี แนว ดราม่า-ลึกลับ-สยองขวัญละครเรื่อง ตุ๊กตาผี บทประพันธ์โดย ประดิษฐ์ กัลย์จาฤก
ละครเรื่อง ตุ๊กตาผี บทโทรทัศน์โดย ภาคย์รพี
ละครเรื่อง ตุ๊กตาผีกำกับการแสดงโดย บรรจง สินธนมงคลกุล
ละครเรื่อง ตุ๊กตาผี ผลิตโดย บริษัท กันตนา เอฟโวลูชั่น จำกัด
ละครเรื่อง ตุ๊กตาผี ออกอากาศทาง สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ