อ่านละคร ตุ๊กตาผี ตอนที่ 6 วันที่ 18 ม.ค.62
“คุณใช่ไหมฟ้า คุณให้มันทำใช่ไหม!”อาการเกรี้ยวกราดของพิชิตทำให้ม่านฟ้าหึงแหวลั่น “ที่น้องชายคุณต้องออกไปจากบ้านนี้เพราะใคร...ไม่ใช่เพราะมันรึ คุณไม่คิดแค้นแทนน้องชายคุณบ้างรึ คุณพิชิต...หรือว่าคุณรักมันถึงได้เข้าข้างมัน”
พิชิตอึกๆอักๆ เฉไฉว่าเธอคิดมากเกินไป ม่านฟ้าไม่เชื่อสักนิด คาดโทษชู้รักเสียงเข้ม
“อย่าให้ฟ้าจับได้ละกัน...ฟ้าไม่ไว้ชีวิตมันแน่!”
พูดจบก็ผละหนี ในใจพลุ่งพล่านด้วยความเซ็งจัดเพราะแผนร้ายไม่สำเร็จสักอย่าง “ไอ้ลุงเทพก็ไม่เป็นอะไร นังนิดก็รอดแถมลูกน้องพิชัยตายอีกสองคน...ไอ้หมอสมิงมันไม่ทำอะไรเลยเหรอ...ดูดแต่เงิน...เฮ้อ...”
ooooooo
ธงรายงานเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดกับธนิดาให้เริงวุฒิทราบในวันต่อมา เริงวุฒิหัวเสียมากสั่งขาดให้ลูกน้องคนสนิทส่งคนไปสั่งสอนพิชัยและม่านฟ้าที่คิดร้ายกับธนิดา
ระวิวรรณยังไม่รู้เรื่องธนิดาเพื่อนรักโดนดักทำร้าย ปรี่มาอ้อนเริงวุฒิแต่เช้าเรื่องเพิ่มออเดอร์สินค้า
“ถ้าเพื่อนวิคนนั้นชื่อธนิดาก็ไม่ต้องห่วงนะ อามีให้ตลอด”
“วิรักคุณอาที่สุดในโลกเลย...งั้นเอางี้...วิจะนัดให้นิดมาทานข้าวกับคุณอานะคะ”
เริงวุฒิตาเป็นประกายแต่ยังพยายามเก็บอาการ “รบกวนเขาหรือเปล่า”
“ไม่หรอกค่ะ...เพื่อเป็นการขอบคุณคุณอาไงคะ วิไปก่อนนะคะ”
“จะไปไหนเหรอวันนี้”
“มีข่าวดีอย่างนี้วิก็ต้องไปบอกเพื่อนรักสิคะ”
พูดจบก็ผละไป ทิ้งเริงวุฒิให้มองตามหลานสาวยิ้มๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเหี้ยมเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืน
“นิดต้องเป็นของกูไม่ใช่เศษสวะอย่างน้องไอ้พิชิต!”
ธงส่งสมุนไปซ้อมพิชัยตามคำสั่งเริงวุฒิ พิชัยอาการสาหัสโทร.ตามพ่อแม่ให้พาไปหาหมอ
“ว้าย! อันธพาลที่ไหนมันทำร้ายลูกแม่...แล้วนี่เป็นอะไรมากไหมลูก”
จันโวยวายตามประสาแต่พุดยังไม่เชื่อเพราะรู้จักนิสัยเกกมะเหรกเกเรของลูกชายคนเล็กดี
“มันไปก่อเรื่องเขาก่อนหรือเปล่า”
“นี่คุณ! อย่ามองลูกในแง่ร้ายสิ ลูกฉัน...ฉันอบรมมาดี ไม่เคยทำร้ายใครก่อนหรอก”
แหวผัวจบก็หันไปพูดกับพิชัย
“แล้วนี่แจ้งความหรือยัง เดี๋ยวแม่ไปหาจะพาไปแจ้งความนะ เศษสวะพวกนี้ต้องให้มันติดตะรางเสียให้เข็ด!”
พุดส่ายหน้าอ่อนใจกับอาการโอ๋ลูกชายคนเล็กเกินเหตุของเมีย กระนั้นก็อดเตือนไม่ได้
“เบาๆสิ เดี๋ยวตาพิชิตก็ได้ยินแล้วงานจะเข้า นังม่อมก็อย่าพูดไปนะว่าเจ้าพิชัยมันโดนกระทืบ”
ละม่อมรับปากดิบดี พุดกับจันพอใจมาก ก่อนอ้าปากค้างเมื่อธนิดาโผล่มาบอกว่าได้ยินทั้งหมด
“เรื่องชั่วแบบนี้ยังช่วยกันปิดบังอีกเหรอ เลี้ยงลูกแบบนี้ไงมันถึงไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี”
จันกับพุดมองหน้ากันเลิ่กลั่กแต่ยังไม่สำนึกแก้ตัวแทนพิชัย ธนิดาอยากจะเป็นบ้าตอกไม่ไว้หน้า
“ถ้าฟังรู้เรื่องก็ช่วยสอนลูกคุณบ้าง เมื่อคืนมันพาพวกไปดักทำร้ายฉัน ที่ฉันไม่เอาเรื่องก็เพราะห่วงชื่อเสียงทิพย์พิมาน แต่ถ้าฉันทนไม่ไหวขึ้นมาฉันแจ้งตำรวจจับมันเข้าคุกแน่ ตำรวจมีหลักฐานหมดแล้ว”
คำประกาศกร้าวของธนิดาทำให้จันโกรธจัดจะตบสั่งสอน พิชิตถลาห้ามเพราะไม่อยากให้มีเรื่อง ธนิดาฉุนขาด หมดความอดทนตั้งแต่ได้ยินจันกับพุดพูดจาเข้าข้างลูกชายอย่างพิชัยแบบไม่มีสามัญสำนึก เกือบมีเรื่องตบตีกับจันและม่านฟ้า โชคดีที่อติรุจแวะมารับเธอไปข้างนอกเสียก่อน
อติรุจดึงตัวธนิดามากอดปกป้องเต็มที่ ม่านฟ้าหมั่นไส้โวยใส่
“ที่นี่ไม่ใช่บ้านคุณ อย่ามากร่างที่นี่”
“ผมไม่สน! แต่ผมจะไม่ยอมให้พวกคุณหยามเกียรตินิดอีก”
สายกับปลาก็ช่วยกันปกป้องศักดิ์ศรีของธนิดาด้วย พิชิตปวดหัวมากคาดคั้นจันกับพุดจนรู้เรื่องพิชัยถูกซ้อมปางตาย ม่านฟ้าทำเฉไฉไม่รู้เรื่องโบ้ยให้เป็นความผิดของธนิดาว่าคงแค้นที่โดนดักทำร้าย พิชิตไม่ปักใจเพราะรู้นิสัยธนิดา แต่ยังไม่มีเวลาจัดการแก้ปัญหาต้องหาเงินมาใช้หนี้เริงวุฒิก่อน
ooooooo
อติรุจพาธนิดากับแป้งร่ำไปเที่ยวนอกบ้านเพื่อพักสมอง แป้งร่ำปกติดีแต่ธนิดาดูเคร่งเครียด
“คิดอะไรอยู่หรือนิด”
“วันหยุดคิดว่าจะได้พักผ่อนดันมาเจอเรื่องบ้าๆ เมื่อตะกี้นี้อีก เมื่อไหร่นะพวกมันจะเลิกจองเวรกับนิดซะที”
“ใจเย็นๆสินิด ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้ แต่ถ้ายังหาทางแก้ไม่ได้เราก็ต้องป้องกันตัวเองให้พ้นจากพวกมัน”
ธนิดาสังหรณ์ใจว่าพวกพิชิตคงไม่จบเรื่องง่ายๆและตนกับแป้งร่ำอาจไม่ปลอดภัย แต่ที่เธอคิดไม่ถึงคือพิชิตไม่ได้ยี่หระเรื่องแป้งร่ำ แต่คิดหาทางยักยอกเงินบริษัทไปใช้หนี้เริงวุฒิ
ม่านฟ้าก็ช่วยพิชิตหาเงินด้วย ทั้งคู่แอบเข้าบริษัทในวันหยุดและรื้อเอกสารการเงินกันวุ่นวาย
“พอมีทางไหมฟ้า ไม่งั้นไอ้เริงวุฒิมันมากระทืบผมตายแน่ พ่อนะพ่อ...ไม่น่าไปติดเงินมันเลย”
“ระบบบัญชีมันรัดกุมจนเราดึงเงินมาใช้ไม่ได้เลย เฮ้อ...”
พูดพลางกวาดสายตาดูเอกสารมากมาย พลันก็ตาวาวเมื่อเห็นเอกสารขออนุมัติเงินค่าพลอยประดับสินค้าตกแต่งบ้านของธนิดา พิชิตมองมาอย่างรู้กันก่อนหาทางยักยอกเงินส่วนนี้ด้วยการสั่งพลอยปลอมมาแทน นำเงินส่วนต่างไปใช้หนี้และใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่าย
ขณะที่พิชิตกับม่านฟ้าเอาเงินส่วนต่างค่าพลอยไปเสวยสุข ธนิดาต้องปั้นหน้านั่งกินข้าวกับเริงวุฒิซึ่งมาดักรอเธอที่ร้านอาหารพร้อมระวิวรรณ อติรุจอุ้มแป้งร่ำมองมาที่เริงวุฒิด้วยสายตาไม่ไว้ใจ แต่เริงวุฒิทำมึนไม่รู้ไม่ชี้
“เชิญครับ...อาช่างโชคดีจริงๆที่ได้พบนิดวันนี้ เราจะได้คุยกันเรื่องงานด้วย”
ธนิดาแบ่งรับแบ่งสู้ “กวนใจคุณอาเปล่าๆ นิดแค่ทานข้าวเสร็จก็จะรีบพายัยแป้งร่ำกลับบ้าน”
“นั่นสิ...คงไม่เหมาะมั้งครับที่จะเจรจาธุรกิจกันในร้านอาหาร”
อติรุจสนับสนุนเต็มที่ เริงวุฒิขัดใจมากส่งสายตาขวางๆให้อติรุจ
“ผมคิดว่าเรื่องนี้ให้คุณนิดตัดสินใจดีกว่า”
ธนิดาลำบากใจแต่ปฏิเสธเริงวุฒิไม่ออกเพราะอีกฝ่ายเป็นผู้มีพระคุณและลูกค้ารายใหญ่ของทิพย์พิมานเวลานี้ อติรุจจำใจทานข้าวเป็นเพื่อนธนิดาแต่ไม่วายส่งสายตากันท่าเริงวุฒิตลอดเวลา
ooooooo
ผีนวลทิพย์เก็บตัวบำเพ็ญภาวนาในตุ๊กตาหยกครบเจ็ดวัน แผลบนใบหน้าหายดี ไม่ทุรนทุรายเหมือนเมื่อหลายวันก่อน ผีสาวจึงออกจากตุ๊กตาหยกไปกราบหลวงพ่อที่วัด
“จงหมั่นปฏิบัติเพิ่มบารมีให้แก่ตนเองนะ อย่าลืมว่าโยมกับพวกเขาอยู่กันคนละภพภูมิแล้ว”
“แต่พวกเขาคือคนที่โยมรักนะเจ้าคะ”
“กรรมเป็นตัวกำหนดทุกสิ่ง กรรมของใครก็เป็นของคนนั้น โยมหรือใครก็ก้าวล่วงกรรมของผู้อื่นไม่ได้ทั้งนั้น”
หลวงพ่อผละไปแล้ว ผีนวลทิพย์มองตามแล้วพึมพำไล่หลัง
“โยมไม่ยอมให้พวกมันทำร้ายคนที่โยมรักได้หรอกเจ้าค่ะ โยมยอมบาป โยมยอมรับกรรมเจ้าค่ะ!”
คนแรกที่ผีนวลทิพย์หมายหัวหลังออกจากตุ๊กตาหยกคือเริงวุฒิ ผีสาวรู้จักนิสัยเขาดีว่าไม่มีทางช่วยเหลือธนิดากับทิพย์พิมานโดยไม่หวังผล ธนิดาเสียอีกที่มองโลกในแง่ดีคิดว่าเริงวุฒิช่วยเหลือด้วยความเต็มใจ
“เรื่องออเดอร์...นิดไม่ต้องห่วงนะ ตอนนี้อามีเท่าไหร่อายกให้นิดเป็นคนผลิตหมด”
“ขอบคุณคุณอามากค่ะ ถ้าทิพย์พิมานฟื้นตัวนิดถือว่าเป็นเพราะความกรุณาของคุณอา”
“อย่าคิดมากสิ นิดก็เหมือนหลานสาวของอาคนหนึ่ง”
เริงวุฒิส่งสายตากรุ้มกริ่มให้ธนิดา ผีนวลทิพย์เห็นแล้วของขึ้นแหวลั่นแต่ไม่มีใครได้ยิน
“ไอ้เริงวุฒิ...คิดทำอะไรหลานฉัน...อย่าหวังเลย!”
ผีนวลทิพย์แผลงฤทธิ์ผ่านแป้งร่ำ เด็กหญิงตัวเล็กกรีดร้องเสียงหลงจนทุกคนตกใจ ธนิดาถลาไปกอดลูกพี่ลูกน้องตัวเล็ก อติรุจเห็นดังนั้นก็เปรยลอยๆเพื่อแดกดันเริงวุฒิ
“บอกแล้วไงว่ายัยแป้งร่ำอยากกลับบ้านแล้ว... หรือไม่ก็คงไม่พอใจอะไรหรือใครบางคน”
เริงวุฒิประสานสายตากับอติรุจอย่างดุดัน ธนิดาไม่ได้สนใจมัวพะวงกับแป้งร่ำ กระทั่งอยู่ด้วยกันตามลำพังในรถเขาจึงบ่นกับเธอเรื่องสายตาไม่น่าไว้ใจของเริงวุฒิ
น้ำเสียงติดจะห้วนรวมถึงสรรพนามหยาบคายที่อติรุจใช้กับเริงวุฒิทำให้ธนิดานิ่วหน้าไม่ชอบใจ
อติรุจหน้าเสีย เพิ่งรู้ตัวว่าใส่อารมณ์มากเกินไป
“ก็ไอ้เริงวุฒิ...พี่ไม่อยากให้นิดรอออเดอร์จากมัน ต่อไปหากมันไม่ส่งให้เรานิดจะลำบาก”
“พี่รุจพูดเหมือนจะบอกอะไรนิด”
“เท่าที่พี่รู้มา...เบื้องหลังนายเริงวุฒิไม่ธรรมดา พี่เกรงว่าทิพย์พิมานจะติดร่างแหไปด้วย...นิดอย่าประมาทนะ”
“เดือนนี้เราไม่มีเงินจ่ายค่าจ้างพนักงานค่ะพี่รุจ นิดต้องทำทุกอย่างเพื่อรักษาชื่อเสียงของทิพย์พิมานไว้ให้ได้”
ธนิดาเอ่ยทั้งน้ำตาคลอ อติรุจเห็นใจมากแต่ช่วยอะไรไม่ได้นอกจากกุมมือให้กำลังใจ...
ooooooo
พิชิตสะใจมากที่ยักยอกเงินส่วนต่างค่าพลอยได้ แต่เพื่อให้สมบทบาทเลยแกล้งไปตรวจงานใน โกดัง เทพซึ่งกำกับคนงานให้ตรวจเช็กสินค้าที่ต้องนำพลอยมาประดับมองการมาถึงของพิชิตงงๆ
“รวมหัวกันอู้งานแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน ลุงเทพก็เป็นถึงระดับหัวหน้างานแล้วนะ ไม่น่าทำตัวเป็นหัวหน้าเด็กเลย ว่างๆก็พิจารณาตัวเองบ้าง”
เหล่าคนงานหัวหดกลัวโดนไล่ออก เทพถอนใจยาวก่อนแก้ต่างแทนพวกคนงาน “งานขึ้นแบบหมดแล้วครับคุณพิชิต ไม่มีอะไรล่าช้า ขั้นตอนต่อไปก็ประดับพลอย ตอนนี้รอพลอยอยู่ครับ ถ้ามาก็ผลิตได้ทันที”
พิชิตลอบยิ้มร้ายก่อนแกล้งสั่งด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ถ้าพลอยมาก็ทำให้ทันกับที่รับปากลูกค้าไว้ก็แล้วกัน”
พูดจบก็ผละไป ทิ้งเทพกับเหล่าคนงานให้มองตามเครียดๆ อติรุจที่แวะมาดูงานก็นิ่วหน้า
“พูดแปลกๆ...เหมือนพลอยที่เพิ่งขอไปเมื่อวันศุกร์อนุมัติแล้วงั้นแหละ”
เทพสงสัยไม่ต่างจากอติรุจ ตัดสินใจสอบถามเหล่าพนักงานโดยเฉพาะเตี้ย รปภ.ประจำบริษัทจึงรู้ว่าพิชิตกับม่านฟ้าแอบเข้ามาที่บริษัทในวันเสาร์ที่ผ่านมา เทพปะติดปะต่อเรื่องราวและข้อมูลเท่าที่สืบได้จนมั่นใจว่าพิชิตกับม่านฟ้าต้องร่วมมือกันทำอะไรบางอย่างไม่ดีกับบริษัท
ผีนวลทิพย์ยังไม่รู้เรื่องเงินค่าพลอยถูกพวกพิชิตยักยอก แวะไปเยี่ยมภาพถ่ายของธาดาที่บริษัทเพื่อปรับทุกข์
“คุณอยู่ที่ไหน...ไปเกิดแล้วเหรอ ฉันถึงไม่พบคุณเลย ทำไมคุณหนีฉันไป ปล่อยให้ฉันต้องผจญกับไอ้พวกคนชั่ว หรือว่าคุณโกรธฉันที่ฉันเลือกแต่งงานกับคนอย่างมัน...ฉันผิดไปแล้ว...ยกโทษให้ฉันด้วยเถอะ”
ผีสาวคงคร่ำครวญอีกนานหากเทพจะไม่โผล่หน้ามาเยี่ยมภาพถ่ายของธาดาในเวลาเดียวกัน สภาพ โต๊ะที่วางภาพถ่ายของธาดา แท่นวางของเซ่นและแจกันดอกไม้เหมือนขาดการดูแลมานานจนเทพสะเทือนใจมาก
“นี่เขาไม่ได้กราบไหว้บูชาคุณเลยเหรอคุณธาดา...ยกโทษให้ไอ้ลุงเทพด้วยเถอะ นี่ถ้าพวกเขาอยู่ผมก็คงเข้ามาในห้องนี้ไม่ได้...เขาสะกดคุณไว้ที่ไหน...คุณบอกผมสิ”
เทพโพล่งออกไปเพราะปักใจว่าผีธาดาโดนพวกพิชิตสะกดไว้ที่ไหนสักแห่ง ผีนวลทิพย์ถึงกับผงะแต่เทพก็ไม่ได้รับรู้ มัวระบายความอึดอัดใจถึงสถานการณ์วิกฤติในทิพย์พิมาน
“วันนี้...คุณนิดจะผลิตของออเดอร์ใหญ่แต่ผมไม่สบายใจเลย ผมรู้สึกว่ามันมีอะไรไม่ชอบมา พากล ถ้าคุณรับรู้ คุณต้องช่วยทิพย์พิมานนะครับ”
อ่านละคร ตุ๊กตาผี ตอนที่ 6 วันที่ 18 ม.ค.62
ละครเรื่อง ตุ๊กตาผี แนว ดราม่า-ลึกลับ-สยองขวัญละครเรื่อง ตุ๊กตาผี บทประพันธ์โดย ประดิษฐ์ กัลย์จาฤก
ละครเรื่อง ตุ๊กตาผี บทโทรทัศน์โดย ภาคย์รพี
ละครเรื่อง ตุ๊กตาผีกำกับการแสดงโดย บรรจง สินธนมงคลกุล
ละครเรื่อง ตุ๊กตาผี ผลิตโดย บริษัท กันตนา เอฟโวลูชั่น จำกัด
ละครเรื่อง ตุ๊กตาผี ออกอากาศทาง สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ