อ่านละคร บ่วงนฤมิต ตอนที่ 8 วันที่ 13 ม.ค.62
ปฐมาถามว่ารู้ได้ยังไง เธออ้างว่าครูธนาเล่าให้ฟังที่ท่ารถวันที่ธนาจะเดินทางไปกรุงเทพฯ บอกปฐมาว่า“แขเป็นห่วงพี่ใหญ่นะคะ ห่วงจับใจ”
กนกแขเข้าไปเกาะเข่าปภาคินบอกว่า ส่วนเรื่องของแขสุดแล้วแต่พี่ใหญ่ แขยอมทุกอย่าง รำพันความรักที่มีต่อพี่ใหญ่มานานและทำทุกอย่างเพื่อความรักของเรา แต่พี่ใหญ่ยังไม่เคยเมตตาแขเลย...แต่ระหว่างนั้นก็บริกรรมคาถาจับมือปภาคินหงายขึ้นจูบและเป่ามนตร์ลงไปเบาๆ
ทันทีที่ต้องมนตร์ ปภาคินประคองหน้ากนกแขมองกันอย่างหวานซึ้ง กนกแขบอกว่า “แขรักพี่ใหญ่ค่ะรักสุดหัวใจ” ปภาคินตอบทันทีว่า “พี่ก็รักแข รักแขคนเดียว”
กนกแขกอดและจูบแก้ม ปภาคินก็กอดและจูบตอบอย่างแสนรัก
ปพนกับปฐมาตกใจกับภาพที่เห็น มันเหมือนสายฟ้าฟาดลงตรงหน้า ปฐมาแทบจะล้มทั้งยืน จนปพนต้องรีบประคองไว้...
ooooooo
ขวัญอุมากับธีรัชอ่านบันทึกฉบับที่สองอย่างคร่ำเคร่งแล้วทั้งสองก็โต้เถียงกันอีกเมื่อขวัญอุมาอ่านแล้วร้องไห้ด่าปรานอย่างเจ็บแค้นว่าเลว เห็นแก่ตัว มักมากและใส่ร้ายป้ายสีคนอื่น
ลูกปลาถามว่าเรื่องอะไร ขวัญอุมาบอกว่าฉัตรชนกไปกรุงเทพฯกับท่านชายแค่สองอาทิตย์เขาก็มีอะไรกับกนกแขแล้ว ลูกปลาติงว่าเรื่องนี้ไม่มีในหนังสือนิยาย
ธีรัชถามว่าเรื่องนี้มีใครรู้เรื่องไหม และประเด็นนี้เธอยังไม่ได้ถามจากคุณโกสุม เสนอให้ไปหาคุณโกสุมอีกครั้ง คราวนี้ตนจะถามเองว่ากนกแขเข้าไปอยู่บ้านปภาคินได้ยังไง ทำไมปภาคินจึงเปลี่ยนใจง่ายขนาดนั้น ตนเห็นว่ามันผิดธรรมดา เห็นได้ชัดๆว่าเขาไม่เป็นตัวของตัวเอง ธีรัชชวนขวัญอุมาไปหาคุณโกสุม เราจะได้ฟังพร้อมกันเลย
พอขวัญอุมากับธีรัชไปถึงร้านคุณโกสุมก็เจอฉายฉานเข้ามาพอดี ธีรัชถามว่ามาได้ยังไง
“จากรูปนี้ครับ” ฉายฉานชี้รูปที่ข้างฝา บอกว่าวันนั้นตนมากับเอ้เลยต้องไปส่งเอ้ก่อน แต่พอวันนี้คุณจี๊ดสั่งแก้บท ตนเลยคิดว่าถึงเวลาที่จะต้องมาช่วยกันค้นหาความจริงแล้ว
ธีรัชขอให้คุณโกสุมเล่ารายละเอียดบางข้อที่ครั้งก่อนเรายังไม่ได้ถาม คุณโกสุมเล่าว่าพ่อพูดเสมอว่าย่าบ่นเห็นใจ สงสารครูฉัตร เสียดายที่ช่วยเหลือแกไม่ได้ ขวัญอุมาถามว่าฉัตรชนกกลับศรีราชาใช่ไหม
“ค่ะ กลับมา มาพบว่าเพื่อนรักมาอยู่กับสามีทำหน้าที่เป็นภรรยาแทนแก เลยเกิดเรื่องวุ่นวาย หึงหวงทำเสน่ห์กันน่ะคะ” แต่ฉัตรชนกไปหาหมอเสน่ห์จากที่ไหนตนไม่ทราบ
ขวัญอุมาถามว่าแล้วครูฉัตรกลับมาเช่าบ้านคุณอีกไหม คุณโกสุมบอกว่ามา แม่เธอมาด้วย จนมีเรื่องโจรปล้นตึกเย็นก็ไม่มีใครได้เห็นเธออีกเลย เธอหายไปเฉยๆ ข้าวของก็อยู่เต็มบ้าน ธีรัชถามว่าทำไมต้องไปเฉยๆ หนีอะไร ฉายฉานถามว่าหนีคนหรือหนีคดี
“ไม่มีใครทราบค่ะนอกจากตัวครูฉัตรเอง แต่ครูธนาจะพูดเสมอว่าครูฉัตรไม่ใช่คนทำเรื่องทั้งหมดนั่น ครูฉัตรเป็นคนดี”
เมื่อกลับมาคุยกันเองฉายฉานสรุปว่าตอนนี้ก็ชัดแล้วว่านวนิยายแต่งเองเสียครึ่งเรื่อง ขวัญอุมาพูดอย่างไม่พอใจว่า “แต่งให้คนผิดเป็นถูก คนถูกเป็นผิด”
“นั่นเป็นข้อสงสัย ข้อสันนิษฐานของคุณต่างหาก เรายังขาดหลักฐานยืนยันว่าใครผิดถูกจริงๆ” ธีรัชติง
ขวัญอุมากับธีรัชโต้เถียงกันหน้าดำหน้าแดง
ฉายฉานขอให้ทั้งสองใจเย็นๆ ตนจะช่วยขวัญตามที่สัญญากันไว้ แต่แปลกใจว่าทำไมตนไม่รู้สึกสังหรณ์ว่าอะไรจริงอะไรไม่จริงเลย ทำไมพวกเขาถึงรู้
ขวัญอุมาบอกว่าตนก็ไม่รู้มันเกิดขึ้นเอง ธีรัชบอกว่าเพราะขวัญนำพาสิ่งนี้มาให้พวกเรากระมัง?
“ตอนนี้พวกเราต้องการรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัตรชนกต่อไป หลังจากที่ปภาคินพากนกแขเข้ามาอยู่ในบ้านแล้ว” ขวัญอุมาเสนอปมสำคัญ
ooooooo
ปพนกับปฐมากลุ้มใจมากที่ปภาคินเปลี่ยนไปมาก ไม่มากินข้าวกับพ่อแม่และขลุกอยู่แต่ในห้อง ปพนจึงเสนอให้ปฐมาลองจดหมายไปหาฉัตรถามว่าจะกลับมาหรือไม่ มีเรื่องอะไรกัน
ไม่กี่วันต่อมาฉัตรชนกก็ได้รับจดหมายจากปฐมาถามว่าเมื่อไหร่จะกลับทุกคนคิดถึง นวลอนงค์
ถามว่าแล้วปภาคินว่าอย่างไร ฉัตรชนกพูดเศร้าว่า
“ไม่ทราบค่ะ อาจจะรวมอยู่ในทุกคนนี่แล้วมังคะ”
เมื่อฉัตรชนกจะกลับ นวลอนงค์ขอกลับด้วยบอกว่าที่นี่แปลกๆไม่เหมือนเคย มันเยือกเย็นยังไงก็ไม่รู้
วันนี้ขณะที่ยุพานั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ฐิติพาก็เข้ามาบอกว่าสองคนนั่นเก็บเสื้อผ้ากันใหญ่ เห็นนังอิ่มบอกว่ามันจะกลับต่างจังหวัดแล้ว เห็นว่ามีจดหมายตามมาจากทางโน้นเลยยกครัวกลับกัน
ยุพาถามว่าแล้วเพื่อนรักของลูกส่งข่าวความคืบหน้าอะไรมาบ้างไหม
“ไม่มีค่ะ ป่านนี้คงสบายดีค่ะ คนอย่างนั้นต้องเดือดร้อนต้องการความช่วยเหลือนั่นแหละถึงจะติดต่อมา” ลดเสียงลงบอกว่า “แผนของคุณแม่มันขลังจริง ต้องได้ผลแน่นอน”
“แม่จะรอวันที่มันไป แล้วอยากจะให้แน่ใจด้วยว่ามันจะไม่กลับมาอีก” ยุพาตวัดมองช่วงอย่างเป็นคำสั่ง ช่วงตาวาวอย่างรู้หน้าที่
ก่อนฉัตรชนกกับนวลอนงค์จะกลับ ท่านชายศักดินัยได้คล้องพระให้ฉัตรชนกบอกว่าพระนี้ศักดิ์สิทธิ์มากพ่อให้ลูกไว้ป้องกันตัว
นายสุขเห็นฉัตรชนกกับนวลอนงค์กลับมาก็ดีใจมากรีบเข้าไปช่วยยกของ บอกว่าคุณหญิงกับท่านนายพลไปข้างนอก อยู่แต่คุณใหญ่ นวลอนงค์ขอพาฉัตรไปส่งให้ถึงมือคุณใหญ่ก่อนค่อยกลับ
ปภาคินออกมายืนมองฉัตรชนกกับนวลอนงค์ด้วยสายตาเย็นชาหมางเมิน กนกแขรีบตามมากอดปภาคิน อย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ถามฉัตรชนกเสียงกระด้างว่า กลับมาทำไม พี่ใหญ่เขาไม่ต้องการเธอแล้ว
นวลอนงค์จับมือปภาคินแล้วเอามือฉัตรวางบนมือเขาบอกว่า
“คุณใหญ่คะ อิฉันคืนยัยฉัตรให้คุณใหญ่ค่ะ”
พริบตานั้นพระที่คอฉัตรชนกคล้ายเรืองแสงขึ้น ปภาคินเหมือนมีกระแสแล่นเข้าตัวทำให้ได้สติจำฉัตรชนกได้ กนกแขที่เกาะมือปภาคินอีกข้างรู้สึกร้อนจนทนไม่ได้ต้องปล่อยมือ
ปภาคินกอดฉัตรชนกอุทาน “ฉัตร...นี่ฉัตรจริงๆ หรือ...ฉัตรยอดรัก คุณไปไหนมา”
ฉัตรชนกเล่าให้ฟังว่าไปไหนมา และวันที่ตนจะไปก็จะมาบอกแต่คุณใหญ่ไม่อยู่ ตนจึงเรียนคุณแม่ไว้
กนกแขแทรกตัวเข้ามาทำเป็นนางเอกบอกปภาคินว่าฉัตรกลับมาแล้ว พี่ใหญ่คงไม่ต้องการตนแล้ว แต่ตนรักพี่ใหญ่คนเดียว คิดถึงตนเมื่อไหร่ให้เรียกมา
ฉัตรชนกถามว่านี่มันอะไรกัน กนกแขบอกว่าตนก็เป็นเมียของพี่ใหญ่คนหนึ่ง แต่ตอนนี้ฉัตรกลับมาแล้วตนคงไม่มีความหมายต่อไป แล้วสั่งนายสุขให้เอารถออกตนจะกลับบ้าน ปรามฉัตรชนกว่า
“ดูแลพี่ใหญ่ให้ดีนะ ถ้าเธอดูแลไม่ดี ฉันจะกลับมาดูแลเขาเอง”
ทั้งฉัตรชนกและนวลอนงค์ตกใจมาก มองกนกแขเดินเชิดออกไปอึ้งๆ
ooooooo
กนกแขกลับถึงบ้าน กานติมาตกใจถามว่ามีอะไร ร้องไห้ทำไม เกิดอะไรขึ้น
“แม่จ๋า...แขหมดค่าแล้ว ฉัตรเขากลับมาแล้ว แล้วเขาก็ไล่แขออกจากบ้าน”
กานติมาถามว่าใครไล่ กนกแขบอกว่าเมียพี่ใหญ่และพี่ใหญ่ก็ไม่กล้าห้าม บอกแม่อย่างคับแค้นใจว่า
“ฉัตรไม่ใช่แค่เป็นเมียพี่ใหญ่เท่านั้น ฉัตรยังเป็นลูกของท่านชายศักดินัย ผู้ใหญ่ที่พี่ใหญ่นับถืออีกด้วย แข...แขไม่รู้จะเอาอะไรไปสู้กับฉัตร” กนกแขร้องไห้ฟูมฟาย กานติมาแค้นแทนลูก พึมพำ
“เขาทำเหมือนกับแขเป็นลูกไม่มีพ่อไม่มีแม่ เขาไม่เห็นหัวพ่อกับแม่เลย อยากได้แขก็เก็บตัวไว้ที่บ้าน พอเบื่อก็เฉดหัวทิ้ง”
กนกแขบอกแม่ว่าตนรักพี่ใหญ่จริงๆ อย่างไรก็จะรอเขามารับกลับไป กานติมาถามว่าเขาทำกับแขถึงขนาดนี้ยังรักเขาอีกหรือ
“แขเลือกไม่ได้ค่ะแม่ แขถอนความรักของแขจากพี่ใหญ่ไม่ได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แขจะรักพี่ใหญ่เพียงคนเดียว”
“แข...แขลูกรัก จิตใจลูกงดงามเกินไปแล้ว”
กานติมาน้ำตาไหลไปด้วย มัวแต่เช็ดน้ำตา เลยไม่เห็นกนกแขมองไปที่หีบไม้ใส่ของเสน่ห์อย่างแค้นเคืองที่ทำไม่ได้อย่างที่คาดหวัง แต่เชื่อว่าต้องมีมนตร์วิเศษกว่านี้มาจัดการกับสิ่งที่เธอต้องการได้
แล้วกนกแขก็ไปที่วังโสภณยืนยันกับช่วงว่าต้องการพบคุณหญิงและต้องพบให้ได้เดี๋ยวนี้ เพราะ...
“คุณหญิงจะต้องพาฉันไปหาพ่อหมออีก นังฉัตรมันกลับไปที่โน่นแล้ว มันมีของดีกว่าเข้าใจไหม พี่ใหญ่กลับไปหามันแล้ว นี่แกจะยอมให้พวกเราแพ้มันอย่างนั้นหรือ”
“งั้นคุณมานี่ เข้ามาเร็วๆ แล้วไม่ต้องพูดอะไรกับใครนะ”
เมื่อกนกแขได้พบฐิติพา ฐิติพาถามว่าเธอต้องการอะไร กนกแขโทษว่า
“เธอปล่อยให้นังคนนั้นกลับไป เวทมนตร์มันแรงกว่าหมอของเธอ คุณใหญ่กลับไปอยู่กับมันแล้ว...คุณหญิง ฉันจะแพ้มันไม่ได้ ฉันจะต้องได้คุณใหญ่กลับคืนมา”
กนกแขบอกฐิติพาว่า “เธอต้องพาตนไปหาพ่อหมออีกครั้ง เขาจะต้องซ้ำเวทให้ตน ตนต้องกลับไปอยู่กับคุณใหญ่เข้าใจไหม...คุณใหญ่ต้องเป็นของฉัน ไม่ใช่ของมัน”
ฐิติพาจะท้วงติง ช่วงรีบขัดขึ้นว่าถ้าคุณแขจะไปจริงๆตนจะพาไปเอง คุณหญิงไม่ต้องห่วง
“ช่วงพาแขไป...” ฐิติพาเอาเงินให้ช่วงก้อนหนึ่ง “รีบพาไปเลย”
พอช่วงลุกพากนกแขออกไป ยุพาก็บอกให้ฐิติพาตามไปดูว่ามีใครเห็นหรือเปล่า
ooooooo
วันนี้ขณะวรา คเชนทร์ และนลิน กำลังนั่งดูบทที่นลินนำมาเสนอใหม่ที่ห้องประชุมบริษัทคุณจี๊ดนั้น อรนภา ฉายฉาน กับแต้วแร้วก็มาเคาะประตู คเชนทร์ทักว่ามากันครบเซตเลย มารับบทใหม่หรือ
อรนภาถามว่าเปลี่ยนบทใหม่เป็นพิมพ์แขทำเสน่ห์ไม่ใช่โฉมเฉลาแล้วหรือ คเชนทร์ว่าเปลี่ยนตามหลักฐานทำให้เรื่องมีเหตุผลมากขึ้นสนุกกว่าเดิมเสียอีก นลินถามว่าตอนจบจะจบยังไง คเชนทร์บอกว่าตนจะถ่ายที่ไก่เขียนมาก่อน แต้วแร้วถามว่าที่ถ่ายไปแล้วทำยังไง คเชนทร์บอกว่าที่ถ่ายไปแล้วก็จะถ่ายใหม่ในบางฉาก คเชนทร์เห็นฉายฉานนั่งเงียบ ถามว่าว่ายังไง
“ผมอยากมีส่วนทำให้ละครดีและเป็นที่ถูกใจของผู้ชมครับ ยังไงก็ได้”
ฉายฉานบอกว่าตนเข้าใจว่าเรื่องปกป้องกับบ้านหลังแรกมันเป็นอุบัติเหตุเป็นเรื่องดวงล้วนๆ แต้วแร้วทำท่าจะทักท้วงถูกอรนภาขัดขึ้นว่า เมื่อทุกคนเห็นว่าควรจะถ่ายใหม่ตนก็ไม่ว่า แต่ถ้าตนจะขอเปลี่ยนบทใหม่บ้างจะได้ไหม
คเชนทร์บอกว่าทำไมจะไม่ได้ เอาหลักฐานที่มีมาให้ตนเลย ฉายฉานถามว่าเอ้มีหลักฐานใหม่อะไรด้วยหรือ อรนภาตอบไม่เต็มเสียงว่า “ก็เผื่อมีไงคะ”
วันรุ่งขึ้นนลินก็โทร.มาขอข้อมูลเพื่อวางโครงเรื่องให้ถึงตอนจบ ขวัญอุมาฟังแล้วถามธีรัชว่าทำไงดี ไม่คืบหน้าไปสักเท่าไหร่ ธีรัชถามว่าเธอกลัวบทตัวเองน้อยหรือ ขวัญอุมาโกรธตบโต๊ะปัง พอรู้ตัวก็ไหว้ขอโทษวิยาดา วิยาดาบ่นว่าตารัชพูดกวนอีกแล้ว
ขวัญอุมาบอกว่าความคิดคนแก้ไขไม่ได้ แต่ขอย้ำอีกครั้งว่าทุกอย่างที่ทำ ตนทำเพื่อความจริง เพื่อความยุติธรรมเท่านั้น ทั้งสองยังเล่นแง่โต้เถียงกันจนลูกปลาขัดขึ้นว่า
“เราแค่หาความจริง ดูสิคะ แค่เอาบันทึกไปให้ ยัยไก่ก็เขียนบทออกมาซะงดงาม คุณคเชนทร์และคุณวราพอใจบทเวอร์ชันนี้มากๆ ยัยนลินว่าคุณวราอ่านแล้วรับรองว่าสนุกมากกก!”
ธีรัชหน้างงๆว่าโลกของละครเป็นอย่างนี้เองรึ
ooooooo
ยุพากับฐิติพารอช่วงอยู่ที่ห้องนั่งเล่น พอช่วงกลับมาก็ถามทันทีว่าทำไมกลับมาเร็วนัก สำเร็จไหม
ช่วงรายงานว่าพอตนพาคุณคนนั้นไปถึงท่านก็ว่าหากจะให้เป็นผลจริงในพิธีต้องใช้สาวพรหมจารี ตอนนี้เลยยังไม่ได้ทำอะไร คุณคนนั้นก็ยังรออยู่ ยุพาบ่นว่าครั้งนี้ทำไมถึงยุ่งยากอย่างนี้
“ท่านว่าครั้งก่อนนั้นศักดิ์เสมอกัน แต่ครั้งนี้ฝ่ายเขาศักดิ์สูงกว่า ผุดผ่องกว่า”
ฐิติพาโวยวายว่ากนกแขต่ำทรามทำให้ฝ่ายเราแพ้ ยุพาถามเสียงเย็นเยียบว่า ลูกว่าเราจะยอมแพ้ง่ายๆ คราวนี้หรือ ฐิติพาไม่ยอมแพ้ แต่เห็นว่ายัยแขคงไม่ได้การแล้ว คบไปก็เท่านั้นไม่คุ้มเลย ยุพาบอกให้ช่วงเอาไปฝากบ้านญาติไว้ก่อนอย่าให้เอะอะไป บอกให้รอก่อนแล้วจะหาคนช่วยให้ ช่วงรับบัญชาลุกไปทันที
ช่วงกลับไปบอกกนกแขว่าหม่อมยุพาและคุณหญิงจะช่วยเต็มที่ แต่ตอนนี้ให้ไปพักกับหลานของหม่อมก่อน หาคนได้แล้วจะกลับมาพาไปหาพ่อหมอด้วยกัน
แต่พอช่วงไป กนกแขก็ลิ่วไปที่วังโสภณขอเข้าพบยุพากับฐิติพาจนได้ กราบอ้อนวอนขอให้ช่วยตน เพราะถ้าสำเร็จหม่อมกับคุณหญิงก็จะเฉดหัวฉัตรชนกกับนวลอนงค์ออกไปจากวังได้เหมือนกัน
ขณะนั้นช่วงกลับมาพอดี ยุพาถามว่าหายไปไหนมา ช่วงบอกว่าไปผัดงานออกไปก่อน ยุพาบอกเมื่อผัดได้แล้วก็ให้พากนกแขไปพักที่บ้านญาติตนก่อน
“แต่ท่านว่าคืนนี้จันทร์สีเลือดจะขลังมาก” ช่วงติง
กนกแขกราบเท้ายุพาอ้อนวอนว่าไม่มีเวลาอีกแล้วถ้าคราวนี้ชนะเราก็จะชนะด้วยกัน ได้โปรดอย่าปล่อยให้ตนสู้กับคนชั่วคนเดียว ยุพาถามว่าจะสำเร็จแน่นะ ช่วงยืนยันว่าท่านว่าครั้งนี้จะไม่มีอะไรต้านทานได้เลย ฐิติพาถามว่าตนต้องทำยังไง
“ท่านให้นุ่งขาวห่มขาวไปตอนพระจันทร์ลอยกลางหาว...”
กนกแขย้ำทันทีว่าเพียงเท่านี้เอง...ขอเพียงเท่านี้ ยุพาจึงให้ช่วงไปเตรียมตัว ยังมีเวลารอพระจันทร์ขึ้น
เมื่อฐิติพาไปหาหมอเสน่ห์ หมอเสน่ห์ถามว่า
“พร้อมสำหรับพิธีแล้วหรือ...ใจยิ่งมั่นอาคมยิ่งขลัง” บอกให้ฐิติพาตามมา หันบอกกนกแขว่า “มนตร์ขั้นสูง ต้องทำเป็นความลับ ไม่ให้คนที่ไม่ได้เข้าพิธีเห็นได้” แล้วจูงกึ่งลากฐิติพาเข้าไปในห้องปิดประตูลงกลอนทันที
เพียงครู่ใหญ่ก็มีเสียงหวีดร้องอย่างรังเกียจหวาดกลัวของฐิติพาดังจากในห้อง...
ฐิติพาเสียความบริสุทธิ์ให้กับหมอเสน่ห์ออกมาในสภาพขวัญเสียแทบเสียสติยังหวีดร้องดิ้นรนสุดฤทธิ์แต่ถูกกนกแขจับตรึงกับพื้นบอกว่า
“มนตร์ของเราจะชนะมันแล้วนะหญิง เราจะชนะมันแล้ว เราต้องช่วยกันร่วมใจกัน หญิงจ๋าช่วยแขนะ”
เมื่อพาฐิติพากลับวังโสภณ ฐิติพาร้องไห้คร่ำครวญว่าตนไม่ต้องการอย่างนี้ กนกแขบอกยุพาว่าเราได้ทุกอย่างตามที่ต้องการแล้ว คราวนี้นังฉัตรจะต้องกระเด็นออกจากทั้งบ้านนี้และบ้านโน้น อวดว่าพ่อหมอให้ของขลังของทำพิธีมาครบถ้วนทีเดียว
กนกแขกลับไปแล้ว ฐิติพายังร้องไห้ กรีดร้อง “ไม่เอา อี๊ยยย หญิงเกลียดมัน”
“เราเจ็บแค่ไหนมันต้องเจ็บกว่าเราร้อยเท่า เราเห็นมันเจ็บแค่ไหนเราก็จะสุขใจขึ้นไปร้อยเท่า”
ยุพาปลอบฐิติพา หัวเราะเหี้ยม
กนกแขกลับไปถึงทางสามแพร่งเอาตุ๊กตาทำเสน่ห์ที่พ่อหมอให้ไปทำพิธี แต่ขณะทำพิธีธนาที่เพิ่งกลับจากกินดื่มกับเพื่อนพอเคลิ้ม มาเห็นแต่ไม่แน่ใจ เขม้นมอง กนกแขรู้ว่ามีคนมาเห็นตนทำพิธีจึงวิ่งหนีไป
ด้วยความเป็นห่วงกนกแข รุ่งขึ้นธนาไปหาที่บ้านแต่กานติมาออกมาพบแทน ธนาบอกว่าเมื่อคืนคลับคล้าย คลับคลาว่าเห็นกนกแขที่ทางสามแพร่ง กานติมาหัวเราะถามว่าตาฝาดกระมัง ใครจะไปเดินข้างถนนกลางค่ำกลางคืน และแขก็สบายดี ธนาจึงลากลับด้วยความสบายใจ
ooooooo
ธีรัชกับขวัญอุมายังคงค้นหาความจริงในเรื่องรอยอดีตจากบันทึกทั้งสองเล่ม เมื่อนลินเร่งจะเขียนบทไปจนถึงตอนจบ การค้นคว้าก็ยิ่งเครียด
ความจริงในบันทึกปรากฏว่าฉัตรชนกแก้มนตร์เสน่ห์ที่กนกแขทำกับปภาคินได้และเขากลับมาเป็นคนเดิมแล้ว แต่ต่อจากนั้นฉัตรชนกหายไปไหน ขณะทุ่มเถียงกันยายช่วงเดินผ่านมาได้ยินก็เข้ามาบอกว่า
“นังฉัตรจะไปไหนได้ล่ะ ก็ไปอยู่ปากน้ำโพน่ะสิ” ธีรัชถามว่าฉัตรไปทำอะไรที่นั่น “ยังมีหน้ามาถามอีก ก็ถูกผัวเลวๆไล่ออกจากบ้านน่ะสิ...มันหนีไปขายผักอยู่ปากน้ำโพจนตัวตาย”
แต่พอถูกซักว่าเป็นอะไรตาย ยายช่วงก็ถามเสียงขุ่นว่าจะไปสนใจเขาทำไม ไม่เคยเห็นใครสนใจไต่ถาม นี่เขาตายไปแล้วจะมาถามทำไม
วิยาดาถามว่านอกจากฉัตรกับป่านแล้วมีใครอีกไหม
“แม่มันไงอีกคน ยายนวล ไปด้วยกัน ไปหมดเลย นังป่านลูกนังฉัตร”
“ป่านลูกฉัตร!!” ขวัญอุมากับลูกปลาอุทานที่ได้ยินว่าป่านเป็นลูกฉัตร
ทั้งหมดจึงพากันไปที่ปากน้ำโพเพื่อหาป่าน ซึ่งคาดกันว่าเวลานี้น่าจะอยู่ในวัย 80 แล้ว
อ่านละคร บ่วงนฤมิต ตอนที่ 8 วันที่ 13 ม.ค.62
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต บทประพันธ์โดย ลินินละครเรื่อง บ่วงนฤมิต บทโทรทัศน์โดย นลินี สีตะสุวรรณ
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต กำกับการแสดงโดย สำรวย รักชาติ
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต ผลิตโดย บริษัท ฮูแอนด์ฮู จำกัด
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต ควบคุมการผลิตโดย วรายุฑ มิลินทจินดา
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต ออกอากาศทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.15 น
ละครเรื่อง บ่วงนฤมิต ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ